Haunted Mansion

1824, een jong koppel komt in een groot herenhuis wonen. Ze zijn ontzettend rijk en hebben alles wat ze willen. De vrouw, Fleur, raakt zwanger. De man, Joris, wilt dit niet en mishandelt haar. Niemand in het dorpje merkt het op. Fleur krijgt een dochter, geeft het de naam Natalja. Fleur sterft en de Joris verdwijnt spoorloos. Niemand hoort nog wat van hem.
Het gebouw staat jaren leeg en in 1974, 150 jaar later, komt er een nieuw jong koppel wonen. Ze krijgen last van een klopgeest, met een mannelijke stem. Het koppel gaat ergens anders wonen en vanaf dan houdt niemand het nog een maand uit in dat huis.
2014, enkele jongeren uit het dorpje Paintersville kraken een pand, zonder de geschiedenis van het huis te weten te komen. De jongeren, allemaal tussen de 12 en 19 jaar oud, zijn uit op avontuur. 1 meisje, Aileen, geloofd sterk in het paranormale en ze voelt dat er iets in dat grote huis is gebeurd. Ook ziet ze de geest van Fleur op de meest ongepaste momenten. Eerst is ze bang, maar later ontdekt ze dat Fleur haar hulp nodig heeft. Ze vertelt het aan de anderen, maar of die haar geloven...

De jongeren:
1. Aileen Brooks (16) - Idril
2. Katharina (17) - Violet Bloom
3. Jiao Misaki (17) - Marzia
4. Abigail Blackwood (17) - Ruka

Lijstje:
Naam:
Leeftijd:
Uiterlijk (mag met foto):
Karakter:
Hobby's:
Overig:

De klopgeest (Joris) en de geest van Fleur mag ook door iemand gespeeld worden, maar dat hoeft niet. Deze rollen worden anders gegodmod.
Niet alle jongeren hebben de gave om geesten te zien/voelen/horen.

Naam: Aileen Brooks
Leeftijd: 16
Uiterlijk: Ze heeft lang bruin haar en kastanjebruine amandelvormig ogen. Haar gezicht is ovaalvormig en ze heeft een blanke huid. Ze is 1m66 groot en draagt vaak losse kleding. Verder draagt ze graag oorbellen en armbandjes. Ook loopt ze graag eens rond op haar blote voeten.
Karakter: Aileen is erg open-minded, ze heeft een luisterend oor en helpt graag anderen. Ze is iemand die niet met zich laat sollen en ze is er steevast van overtuigd dat het paranormale bestaat. Als kind is ze vaak gepest geweest als ze vertelde over het bestaan van geesten, beschermengelen, demonen en zoveel meer. Ook werd ze vaak door ouders of leerkrachten aangesproken dat ze moest ophouden met al die onzin. Maar net zoals haar vader en oma is ze een heks en ze is erg goed in het contact maken met geesten, alleen weet ze dat nog niet. Pas in het huis komt ze achter haar gave om met geesten te praten en die gave zal ze proberen te gebruiken om Fleur te helpen en om de klopgeest weg te jagen, het enige wat ze daarvoor moet doen is haar vrienden proberen te overtuigen…
Hobby's: Zich mooi maken, basketballen, met haar honden spelen, het paranormale…
Overig: Haar moeder is gestorven toen ze 5 was en ze herinnert haar maar amper. Ze leeft samen met haar vader, oma, twee oudere zussen en de drie honden. Zij en haar zussen hebben er elk 1 om voor te zorgen. Haar hond is Ivy, een Beagle.

Ik vul morgen een lijstje in.

Naam: Katharina
Leeftijd: 17
Uiterlijk: Profielplaatje
Karakter: Komt in het verhaal, hou ik me nooit aan.
Hobby's: Katharina doet aan pijl en boog schieten, en doet daar soms wedstrijden meer. Ook doet ze wedstrijden in hardlopen en roeien. Ze houdt er van om veel bezig te zijn, en kan niet stilzitten.
Overig: De reden dat Katharina zo veel doet, is om zichzelf af te leiden. Ze ziet geesten, maar heeft dat nog nooit iemand verteld. Ze ziet ze, meer niet. Het maakt haar bang, en ze voelt zich er niet fijn bij. Nu heeft ze ook een puppy genomen, (Als jullie dat ook okay vinden, tenminste?) om zichzelf nog meer bezig te houden. De pup kalmeert haar, en ze vind het gezelschap fijn. Ze gaat vaak hardlopen, met de pup bij zich. Ze heeft bijna altijd haar oordopjes in, met haar muziek hard aan.

De pup:



(Is dit okay voor jullie?)

Ik heb je toegevoegd in mijn kort lijstje in de eerste post. Gaat de pup van je rol ook mee naar het huis of niet? Van mij mag dit gerust, aangezien Ivy (hond van Aileen) ook mee gaat.

Naam: Jiao Misaki
Leeftijd: 17 jaar
Karakter: Jiao is eerlijk, hij zal nooit met opzet tegen iemand liegen. Hij is open en gemakkelijk om mee om te gaan, want door zijn eerlijkheid en openheid zal hij niet geneigd zijn dingen binnen te houden. Toch heeft hij aangeleerd om op veel momenten ja te knikken terwijl hij nee denkt. Hij is timide en is dus vooral de jongen die op de achtergrond aanwezig is. Hij is niet iemand die spontaan op de voorgrond zal treden en hij heeft daar ook vrede mee. Hij is niet zozeer spontaan, maar hij is zeker niet verlegen en in omgang met anderen is hij op zijn gemak. Hoewel hij vaker met paarden bezig is dan met mensen, kan hij zonder te veel moeite ook omgaan met mensen. Jiao is heel zelfbewust en weet goed wat hij kan. Ondanks dat is hij niet bewust van zijn zwakke houding tegenover zijn moeder. Hij overschat zichzelf niet, maar ook onderschat hij zichzelf niet. Jiao heeft ook zeker zijn nadelen. Hij zal niet snel in opstand komen en hij is dan ook onderdanig. Hij is niet heel standvastig en laat snel over zich heen lopen. Hoewel hij zeker wel een eigen mening heeft, brengt hij deze niet tot nauwelijks naar voren. Pas nadat je hem een tijd kent en hij weet dat het oké is om zijn mening neer te leggen, zal hij het op den duur meer gaan doen.
Hobby's: Paardrijden, vooral.
Overig: ~ kawaii

Ja, de hond gaat mee. Mijn personage neemt de pup altijd en overal naar toe mee

off: Ik stel voor dat we alvast beginnen, maar er mogen nog altijd jongeren bijkomen hoor

Aileen Brooks
Aileen ritste haar sporttas dicht en nam toen haar rugzak die ze snel aandeed. Ze had met haar vriendengroep afgesproken om samen een groot avontuur te gaan beleven, door samen dat grote oude huis in het bos te gaan kraken. "Ivy" riep ze toen ze eenmaal in de tuin stond en glimlachte toen haar beagle meteen naar haar toe rende. Ze deed de leiband vast aan de rode halsband van het diertje en ging toen op zoek naar haar zussen, oma en vader. Haar oma en zussen gaven haar meteen een blessing mee en van haar oma kreeg ze zelfs een amulet mee die zou zorgen voor geluk en bescherming. De enige die er niet mee gediend was, was haar vader. Die was er nooit voor te vinden wanneer zijn kinderen regels overtraden, maar dat trok Aileen net zo hard aan. Daarna nam ze haar sporttas in de hand en vertrok toen naar het bos. Daar ging ze regelrecht naar het leegstaande herenhuis en besloot om aan de voordeur te wachten tot de anderen er waren. Dan konden ze samen in groep naar binnen dringen.

Katharina

Ik loop de keuken in, waar Demon meteen op me af rent. 'Hee Demon. Ga je met me mee,' zeg ik en ik til hem op. Ik word in mijn gezicht gelikt en lach zacht. Ik loop naar mijn kamer toe, en zet Demon daar neer. Demon is vernoemt naar zijn vader, aangezien hij precies op hem lijkt. Alleen zijn vader, kon alleen met mijn vader opschieten. Sommige vonden hem daardoor een echte Demon, maar hij is een hele goede sledehond. Mijn vader woont in Alaska, daar is hij drie jaar geleden gaan wonen met zijn nieuwe vrouw. Ik heb mijn Demon mee genomen naar huis. Rustig doe ik de laatste spullen in mijn koffer, en dan pak ik Demon op. Ik pak mijn koffer en loop rustig naar beneden toe.

Na een tijdje komen we aan in het bos. Ik kijk even om me heen, en voel een rilling door mijn rug lopen. Ik schud mijn hoofd. 'Stel je niet aan,' zeg ik tegen mezelf. Ik druk een kus op Demon's kopje, en zie dan het huis in de verte. Aileen staat er al, zie ik als ik wat dichterbij kom.

Jiao 'nd Shina-chan:

Jiao
"Shina..." De Aziatische jongen keek het meisje met een bedrukt gezicht aan. Ze had haar armen stevig om zijn middel geslagen en leek hem niet los te willen laten. "Ik ben gauw weer terug, dat beloof ik je." Ze hield hem nog steviger vast en drukte haar gezicht nu tegen zijn borstkas aan. Huilde ze nu?
"Jiao," mompelde ze, haar stem gebroken door de tranen. "Ik weet niet hoe lang ik hier nog ben. Laat me met je mee gaan, alsjeblieft. Het kan ons laatste moment samen zijn." Hoe langer ze volhield, des te eerder hij geneigd was 'ja' te zeggen.
"Je hebt je spullen nog niet ingepakt," probeerde hij. Shina zuchtte trillerig en keek hem nu weer opnieuw aan. Tranen waren zorgvuldig teruggedrongen maar toch kon ze niet voorkomen dat er eentje uit haar ooghoek wegglipte.
"Shina, luister 's." Hij nam haar gezicht in zijn handen en keek haar ernstig aan. "Ik kan je niet meenemen. Mijn ouders zullen gaan praten, ik zou je nooit meer mogen zien. Ik wil je nog zien, Shina, ik wil nog dat je bij mij thuis kunt komen. Als we alles willen verpesten dan moet je nu meegaan." Shina sloeg haar ogen neer en schudde toen haar hoofd.
"Ik begrijp het." Het tweetal bleef in een omhelzing staan, waar Jiao zich een beetje ongemakkelijk onder bleef voelen. Uiteindelijk gaf Shina hem zijn tas aan en drukte een korte kus op zijn wang. Beide glimlachten nu maar hielden een afstandje. Het was niet gepast om uitgebreid afscheid te nemen.
"We bellen?"
"We bellen."
Jiao keek vluchtig om zich heen, zag dat er niemand was en drukte zijn lippen kort op de hare. Haar hand greep zijn tshirt vast, trok hem naar zich toe. Jiao liet zich meevoeren, heel eventjes maar, maar legde daarna zijn hand op haar schouder en duwde haar lichtjes van zich af.
"Dag Shina."
"Dag Jiao." Ze keek hem niet aan, staarde naar de grond, waardoor haar haren naar beneden vielen en haar gezicht bedekten.
"We bellen," beloofde hij nogmaals en met die woorden stapte hij de deur uit.
Was dit het? Jiao klopte uiteindelijk aarzelend aan bij een groot huis. Een onaangenaam gevoel trok door zijn ruggengraat, maar dat zou vast wel door de kou komen. Hij knoopte zijn jas wat steviger dicht en wachtte af. Ging er nog iemand open doen?

Naam: Abigail Blackwood
Leeftijd: 17
Uiterlijk (mag met foto):

Karakter: Ze is vrolijk, eerlijk en een feestbeest. Ze houd ontzettend veel van dieren en dan vooral katten. Al komen de andere dieren op een gedeelde tweede plaats. Ze is geen meisje dat bang is van spinnen of insecten en is ergens dan ook wel een beetje stoer te noemen. Ze laat niet snel over zich heen lopen of kleineren. Het maakt haar dan simpelweg ook niet uit wat je over haar zegt. Als je het maar tegen haar zegt en niet asociaal gaat roddelen achter haar rug om. Als ze namelijk zeker weet dat jij over haar roddelt, zal ze naar je toe komen en vragen wat er nu eigenlijk aan de hand is. Niet om meteen een ruzie uit te lokken, maar juist om te weten wat er nu werkelijk aan de hand is.
Ze houd ervan om met mensen om te gaan en kan zich eigenlijk goed aanpassen, tenzij je echt heel gek tegen haar doet. Ze zal niet degene zijn die als enige loopt te schreeuwen in een rustig gesprek. Maar als een ander druk doet, kan ze heel makkelijk in dat gevoel mee gaan.
Ook houd ze van reizen en is ze erg avontuurlijk, ze houd van oude gebouwen en zelf foto's maken. Al houd ze er ook van als er foto's van haar gemaakt worden.
Hobby's: Bewakers pesten in oude gebouwen en model staan.
Overig: X

off: @Marzia: Zowel Aileen als Katharina staan nog buiten, niemand is voorlopig in het huis (buiten de geesten dan :p)
@Ruka: Goedgekeurd, begin maar

Aileen keek op toen ze voetstappen hoorde en glimlachte toen ze Katharina herkende. Ze glimlachte breed en zwaaide naar de ander toe. "Hey, alles goed?" vroeg ze toen de ander eenmaal bij haar stond en keek hoe haar hondje Ivy rustig aan de pup van Katharina begon te ruiken. Niet veel later zag ze Jiao langs het bospad afdalen naar het huis en ook naar hem zwaaide ze om duidelijk te maken waar ze stonden te wachten op de anderen. Eigenlijk had Aileen helemaal geen idee hoe lang het zou duren eer de meeste er waren, dus misschien dat ze het beste algauw het huis binnengingen en onderzochten wat waar was en of ze elke kamer wel konden gebruiken.

Jiao
Een meisje, volgens hem Aileen, zwaaide naar hem. Misschien was het handig om maar naar haar toe te gaan, misschien wist zij meer dan hem.
In een rap tempo liep hij op haar af en glimlachte even naar haar.
"Aileen, right?" vroeg hij toch nog even voor de zekerheid na. Jiao zat zo vaak met zijn hoofd ergens anders dat de namen van mensen hem nogal eens ontschoten.
"Mooi optrekje hierzo." Hij doelde op het huis, het was immers een groot en mooi huis, maar dat duistere gevoel trok niet van hem af. Hij wou het benoemen, wou het tegen Aileen zeggen, maar het lukte hem niet. Het was namelijk ontastbaar en hij kon onmogelijk zeiken over ontastbare dingen.

Aileen merkte dat de jongen naar hen toeliep en hoorde hem vragen of ze Aileen heette. Ze glimlachte en knikte "ja, je hebt het juist." zei ze met een brede glimlach en keek Jiao vriendelijk aan. Het gebeurde wel eens dat die jongen haar naam niet meer wist, maar dat hoorde wel bij zijn dromerige blik, vond ze. Ze was al lang blij dat hij deze keer wel haar naam kon herinneren. De jongen bracht het huis ter sprake en Aileen keek er eerst even stilzwijgend naartoe voor ze met hem instemde. "Ja, het huis is echt prachtig, het is best wel jammer dat het tientallen jaren leeg heeft gestaan." zei ze en zuchtte eventjes. Aileen voelde dat er hier meerdere wezens aanwezig waren dan hun drie en de twee honden. Maar ze besloot om het niet ter sprake te brengen, tenslotte wist ze niet hoe de anderen zouden reageren op paranormale dingen, laat staan dat ze niet wist hoe ze zouden reageren als ze wisten dat Aileen een moderne heks was. "Wat denken jullie, zullen we binnen al een kijkje gaan nemen?" stelde ze toen voor.

Hij was ergens opgelucht dat hij haar naam goed had. Het kon niet prettig zijn om iemand tegenover je te hebben die je je naam maar niet kon herinneren. Alsof je niet belangrijk genoeg was of iets in die richting. Jiao kon erg moeilijk omgaan met onbeleefde situatie's en om dan zelf onbeleefd te zijn... dat viel hem zwaar. Daarom deed hij zijn best om zo net mogelijk te zijn en geen last te veroorzaken.
"Heeft het tientallen jaren leeg gestaan?" Jiao slikte even terwijl hij een blik op het huis wierp. "Had dat ook een reden?" Dit laatste kwam er met een benarde piep uit en echt vast klonk zijn stem niet meer. Hij schraapte zijn keel en keek Aileen nu ernstig aan. "Er is toch niets gebeurd, toch?"
Jiao, kalmeer! sprak hij zichzelf streng toe. Dit was akward, hij kon niet zo gaan doen. Dat sloeg nergens op. Hij zweeg nu maar, bang om nog meer belachelijke dingen te zeggen. Toen wierp hij maar een blik op haar hond om zichzelf even af te kunnen leiden.
"Hondenpersoon dan, denk ik zo?" Hij glimlachte nu naar Aileen. "Hoe heet ze?"

Had ze alles? Een koevoet, rugzak met spulletjes, zoals doekjes, pleisters en ander spul. Dat deed ze niet vaak als ze naar een oud gebouw ging. Maar kraken was natuurlijk iets anders als rondstruinen. Aan haar hals hing een camera, natuurlijk moesten er foto's worden gemaakt. Ze deed een simpel roze shirt aan, wat haast goed paste bij haar haarkleur. Een spijkerbroek en simpele zwarte vans werden snel aangedaan. Daarna sprong ze haast naar buiten. Weg van die studenten flat, dit werd veel en veel leuker. Dat was iets wat het meisje al wist. Abigail wist waar het was, ze had het al wel eens gezien en het was een prachtig gebouw. Oud en dat sprak haar altijd aan. Met haar bruine ogen kreeg ze het gebouw in het vizier en haar pas versnelde iets. Vooral toen ze de hoek om kwam en zag dat er al mensen stonden. Was ze te laat? Ze ging bij de rest staan.
"Hey." Zei ze met een witte lach naar de andere toe. "Koevoet nodig?" Vroeg ze met een opgewekte stem, liet de koevoet wat omhoog gaan om te laten zien aan de rest. Soms kon het nodig zijn om ergens binnen te komen, daarbij zorgde het ervoor dat alles een stuk spannender werd.

Aileen
Ze hoorde hoe de stem van de jongen oversloeg en dacht even na bij zijn vraag. In het dorp had ze niet echt verhalen opgevangen over dit huis, alleen dat wie probeerde erin te wonen, vaak weg was na enkele weken. "Geen idee, misschien iets met slechte aardstralen of zo." zei ze en haalde haar schouders op. Aileen knikte toen Jiao zei dat ze een hondenmens was en hoorde daarna zijn volgende vraag. "Ze heet Ivy, een zesjarige zwarte beagle. De husky is van Katherina." zei ze toen en glimlachte eventjes. Daarna zag ze iemand met fel roos haar toekomen en dat kon maar één iemand zijn, Abigail. Aileen had het niet zo op de kleur roze, maar had daar nog nooit wat over gezegd tegen Abby. "Ik weet niet of we een koevoet nodig zullen hebben. Best eerst proberen de voordeur of achterdeur open te krijgen met onze handen. Als we hem openbreken met een koevoet, bestaat de kans dat we de deur niet meer deftig dicht krijgen." zei ze en glimlachte toen weer even. "Wie heeft er zin om als eerste te testen of de voordeur open te krijgen is?" vroeg ze toen en keek haar vrienden vragend aan.

Jiao
Hij kon niet voorkomen dat er een brede glimlach doorbrak op zijn gezicht. Het meisje met het felroze haar had ooit met hem op een soort-van date gegaan en hij had het erg naar zijn zin gehad. Ze was erg leuk gezelschap, helaas hadden ze elkaar niet veel vaker meer getroffen.
"Hee Abby," sprak hij toen ze aan kwam zetten met een koevoet. Hij gniffelde zachtjes. Het zou ook niet anders zijn dan dat ze een koevoet had meegenomen om de deur open te breken. Zijn armen lagen rond haar middel en hij trok haar even dicht tegen zich aan. "Goed om jou hier te zien." Daarna deed hij weer een stap achteruit en keek rond, keek naar het huis. Misschien was het open breken met een koevoet niet een heel goed plan, maar als de deur helemaal niet open te krijgen was, dan moest dat maar. Hij zuchtte even, grimaste, keek vragend naar Aileen en sloeg toen zijn armen over elkaar.
"Om gelijk bruut geweld te gaan gebruiken op een deur..." Daarmee gezegd hebbende morrelde hij aan de voordeur. "Hee, ik voel beweging. Als ik nou - " De deur viel open, draaide naar binnen, waardoor Jiao ook vol naar binnen klapte. Hij viel op de grond en kon zichzelf niet op tijd opvangen.
"Au," mompelde hij, waarna hij gauw weer overeind krabbelde. "Au?" Het veranderde in een vraag. Wat een stoffig huis. Jiao slikte. De zwartheid van het huis overviel hem en hij wist eigenlijk niet of hij er wel al te lang wou doorbrengen.

Ze had een bekende twinkeling in haar ogen. Er was veel voor nodig om Abigail van haar stuk te brengen, of om haar kwaad te krijgen. Met een brede lach keek ze dan ook van Aileen naar Jia en nam de knuffel in ontvangst door een arm om hem heen te slaan. Ze ging het de jongen niet aandoen om een koevoet in zijn rug te duwen.
"Jiao." Zei ze als wijze van groet en met een grijns liet ze hem los en keek toen naar Aileen toen ze wat zei.
"Natuurlijk, maar vergeet niet dat dit een verlaten gebouw is, meestal zijn niet alle deuren open. Geloof me, ik kom het vaak genoeg tegen." Nog steeds een glimlach. Ze was natuurlijk niet van plan om meteen de deur open te breken en als een tank alles kapot te maken. Jiao ging de deur proberen en dat was een goed ding, zijzelf had de onhandige koevoet namelijk bij. Deze had ze vaak opnieuw moeten kopen. Vaak dat ze deze weer eens achter zou moeten laten doordat ze haar hadden gezien. Zonder zo'n lomp ding rende het echt een stuk beter.
Toen zag ze beweging. Maar in plaats van dat enkel de deur open ging, zag ze Jiao ook uit haar zicht verdwijnen. Een hand sloeg ze geschrokken voor haar mond, maar dat veranderde al snel in een vrolijke lach. Wat dat betreft was ze misschien soms iets te vrolijk, wat er misschien voor kon zorgen dat ze de werkelijke negativiteit niet altijd zo snel zou oppakken.
"Lief dat je de grond alvast schoon maakt." Grapte ze dan ook naar Jiao en drukte zacht een plagerig kusje op zijn wang. Waarna ze langs hem af liep en een paar stappen het huis in deed. Ze streek met haar vingers langs de muur, deze meteen de vier strepen in het stof achter lieten. Met haar duim wreef ze over haar vingers, het laagje dat ze voelde, veegde ze snel af aan haar broek.
"Gaan we op zoek naar een kelder?" Ze keek om naar de rest. In kelders konden altijd spullen achter zijn gebleven en hoe gaaf was dat?

Off: Wow.. Ik heb wat gemist.. xD

Katharina

Ik voel me heel erg genegeerd als de jongen verschijnt, en sta er een beetje ongemakkelijk. Ik zucht zacht, en aai Demon maar over zijn kopje heen. Ik voel me niet heel erg prettig, en kijk even rond. Dan verschijnt Abigail. Ik kijk glimlachend op, maar heb ik nogmaals het gevoel genegeerd te worden. Ik bijt op mijn lip, en kijk weg. Rustig wacht ik af tot de deur open gaat, en dan volg ik Abigail het huis in. Ik kijk rond, en voel Demon onrustig worden in mijn armen. 'Rustig jochie,' zeg ik en ik kijk hem even aan. Ik kijk rond, en slaak een klein gilletje, waarna ik achteruit stap als ik iemand zie. Ik schud mijn hoofd, en kijk weg. Ik moet het me verbeeld hebben. Als ik weer kijk, zie ik niks. Ik zucht diep, en bijt nogmaals op mijn lip. Mijn verbeelding slaat gewoon op hol. Ik ontwijk de blikken van de anderen en loop dan maar door het huis heen om vragen te vermeiden. Ik zie schilderijen, maar er zit een laag stof neer. Ik veeg met mijn vrije hand over een schilderij heen, en blaas nog een beetje. Dan zie ik het gezicht van een jonge vrouw. Ik glimlach even.

Aileen
Ze glimlachte toen Jiao naar voor stapte om als eerste te proberen die deur open te krijgen. Eerst dacht ze nog dat het moeilijk zou gaan, maar tegen alle verwachtingen in was hij erg vlot binnen, misschien wel een beetje té vlot. Ze kon het niet laten om even te lachen en merkte dat haar hond meteen het huis blaffend instormde en overal uitbundig begon te snuffelen. Aileen was blij met een avontuurlijke hond als Ivy. Als laatste betrad ze het huis en van zodra ze in de hal stond, voelde ze het opmerkelijk kouder worden. Hier was iets, dat wist ze zeker. Maar omdat ze de anderen niet bang wou maken, hield ze haar mond. Al snel kwam de vraag om naar de kelder te gaan en daar dacht ze even over na. "In kelders heb je ook vaak elektriciteitskasten hangen, misschien kunnen we proberen of de elektriciteit hier nog werkt, dan wordt het hier meteen een stuk klaarder." zei ze en glimlachte toen. Daarna zette ze haar rugzak op de grond en haalde er een grote staaflantaarn uit en stak die aan. "Wie gaat er nog mee de kelder in?" vroeg ze toen en keek naar Jiao die nog bij hun stond en naar Katherina die in een kamer schilderijen stond te bekijken.