My life as a teenager (sfam)

Lauren

"Ja, dat is waar. Maar ik voel me er gewoon rot over. Het is al zo'n rare tijd en dan doe ik alleen maar vervelend en gemeen."
Lauren knikte. "Dank je mam." Lauren haalde een hand door de haar. "Dat was ik ook van plan. Ik hoorde Charlie over de hunger games en wil vragen of Lex en Char mee gaan." Lauren zette de waterkoker uit en de koffie uit, om het vervolgens in mokken te schenken en mee te nemen naar binnen. "Het is niet dat Liz niet mee mag eten maar ze is niet helemaal lekker en ik wil er vroeg naar bed brengen. Tevens komt de moeder er weer ophalen. Het is mijn weekend niet. Ik dien alleen als oppas omdat zij zo nodig weg moest met vriendinnen.", hoorde ze Daley met een geïrriteerde ondertoon spreken. Ze wist dat die een schijthekel had aan Amanda na wat ze hem geflikt had. Lauren grijnsde. "Iedereen is beter dan Jason."

Charlie

Charlie kierde het uit van het lachen. "Ahh! Nee! Hou op! Genade!" Charlie trok giechelend de jas weer recht. "Love you too." en gaf Alexis een kus op de wang terug. Charlie grijnsde. "Net als mama." Charlie stak de duim op. "Moet je doen." Charlie schudde de hoofd. "Ik wil nog na die broeken daar kijken. Dan kan ik die ook meteen passen. Dan maken we een foto in onze nieuwe kleren in het pashokje. En wees niet bang ik ga wel voor je flubberbuik staan."

Amberley

"Ik snap wat je probeert te zeggen." Amberley sloeg een zucht. "Goh, Jade zou het. Je bent af en toe net twee druppels je vader." Amberley knikte. "Ik zal zo wel even bellen om te vragen of alles goed is gegaan." Amberley schudde de hoofd. "Laten we dat maar niet doen. Jij slaapt gewoon in de logeerkamer. Dan heb je ook een badkamer dichtbij en hoeven we helemaal niet moeilijk te doen." Ze tilde Noah op. "Gaan jullie mee? Anders staan we hier morgen nog."

Roselyn
Roselyn keek naar Lauren. "Ik snap dat je je er rot onder voelt. Maar dat gevoel gaat vanzelf weer weg," Ze keek even naar haar man en keek toen weer naar haar dochter. "Dat is wel een leuk idee. Ik zou zeggen vraag het als ze weer thuis zijn. Ik denk dat ze het wel leuk vinden." Ze haalde een hand door haar haar en keek naar Liz. "Ach dat is vervelend. Naja verwen haar maar goed dan. Als we haar ooit op kunnen vangen, we doen het graag."

Alexis
Alexis keek naar Charlie. "Klopt net als mama. Die houd ook niet zo van roze. Zo moeder, zo dochter." Ze deed haar rode mutsje goed en keek naar de jurken en toen weer naar Charlie. "Okee is goed, dan kijken we straks wel naar de broeken. Ik wil straks nog even naar de boekenwinkel. Ik moet nodig mijn boekenkast weer eens vullen met Engelse boeken, ik heb een paar boeken op internet gezien die ik graag zou willen hebben." Alexis keek even naar haar zusje en begon te lachen. "Ik schaam me er niet voor hoor. Molly mag gezien worden."

Lacey
Lacey begon te lachen. Jade keek haar vragend aan maar begon toen ook te lachen. "Goed die had ik terug kunnen verwachten mam." Jade rolde met haar ogen en keek naar Fellow. Lacey keek toen weer naar Jade. Lacey keek toen naar Amberley. "Ik heb begrepen dat ik dan naast de muziekkamer slaap? Vind ik leuk, ik ben dol op muziek spelen. Julia vind dat ik goed kan piano spelen en Jasper vond het fijn om er naar te luisteren." Jade keek toen naar Jasper. "Is het een idee Jasper als jij met Noah naar de bakker gaat? Om een taart te halen? Dan kunnen we die op eten als welkomgebaar naar Edwin en naar Lacey en Toby." Lacey zuchtte diep. "Je hoeft om mij geen taart te kopen hoor."

Lauren

"Ik hoop het.", zei ze net verstaanbaar. Ze zette de thee en koffie op tafel en ging weer bij Daley zitten. "Ga ik ook zeker doen."
"Bedankt voor het aanbod, maar wij redden ons wel. Anders is mijn moeder nog altijd thuis maar ik zal het onthouden." Lauren haalde een hand door de haar, tilde Liz over en zette de op schoot met de drinkbeker ranja. "Waar zijn Lex en Char eigenlijk?"

Charlie

"Hihi. Echt niet!" Ze keek heel onschuldig om zich heen. Charlie knikte. "Kom eraan. Even kijken welke maat ik moet hebben. Ik weet wel al welke ik wil. Ze had een stoere zwarte skinny jeans zien liggen.
"Is goed. Kunnen we ook nog even langs de douglas? Ik wil een nieuw luchtje hebben." Charlie grijnsde. "Goed zo! Maar toch ga ik lekker voor je neus staan." Ze liep snel naar de broeken, zocht de juiste maat en sleurde Alexis toen mee naar het pashokje.

Jasper

"Ik ga wel. En als je geen taart wilt dan haal ik gebakjes. We gaan het gewoon vieren. Al is het alleen om Edwin's terugkomst te vieren. Mooie momenten moeten gevierd worden zegt papa altijd."
Hij tilde Noah op. "En dan krijg jij een lekker croissantje." Hij keek naar zijn moeder, zus en Lacey. "Gaan jullie maar alvast. Ik neem met Noah de bus wel terug. Is maar een klein stukje." Hij wachtte het antwoord niet meer af maar liep alvast richting de bakker. Niet wetende dat Mike daar werkte.

Dus niets vermoedende liep die naar binnen. Hij zette Noah op de grond zodat die zijn armen vrij had. Die meteen naar de vitrine rende. "Noah!" "Mike!" Jasper keek geschrokken op. Hij liep naar de balie en nam Noah bij de hand. "Kom. Mike moet werken. We moeten netjes op onze beurt wachten. Die mensen zijn eerst." Maar Noah weigerde. Jasper zuchtte en keek Mike even verontschuldigend aan. "Nou ik het afgelopen! Als je niet ophoudt krijg je geen croissantje!"

Roselyn
Roselyn keek naar Lauren. "Tuurlijk wel. Alles komt goed." Zei ze met een glimlach en ze keek naar Daley. "Ik wil gewoon dat je weet dat ze bij ons ook altijd welkom is. Dan kan jij ook leuke dingen gaan doen. Ik gun dat jou ook gewoon." Ze pakte haar thee en pakte een koekje. Ze nam er een hap van en glimlachte. "Lauren, ze zijn super lekker. Hmm dit doet me denken aan Kerst bij mijn opa en oma. Mijn oma maakte ook altijd dat soort koekjes. Dit koekje doet me daar zo aan denken." En ze glimlachte en keek naar Gabriel. "Weet je nog die eerste Kerst waar jij bij was?" Ze kuste hem teder op zijn lippen en keek toen naar Lauren. "Ze zijn de stad in. Alexis had wat afleiding nodig van alles en ze wilde met Charlie de stad in of nou ja Charlie sleurde haar mee naar de stad." En ze begon te lachen.

Alexis
"Hmm nee nee." En ze begon te lachen. Ze stond stil en wachtte tot dat Charlie met de broek aan kwam. "Stoer hoor. Staat je vast leuk." Ze dacht na. "Ja is goed, ze hebben daar een heerlijk luchtje van Beyoncé. Nou ja zij heeft altijd lekkere luchtjes, maar Tessa, een vriendin, zei tegen mij dat die wel echt heel lekker was. Hij zat ook echt in een hele mooie verpakking, dus die wil ik ook nog even ruiken." Ze werd mee gesleurd naar een pashokje en kleedde zich om. Ze keek even naar zichzelf. Ze deed haar haar op zij en glimlachte. Ze wreef over haar buik. "Staat ons goed vind ik." Zei ze zachtjes en ze keek richting Charlie. "Vind je het wat?" Vroeg ze.

Mike
"Mike zou jij die taarten nog even in de vitrine kunnen zetten?" Hoorde hij zijn moeder bij de kassa vragen. Hij knikte en nam drie taarten mee naar de vitrine. Hij had ze net in de vitrine gedaan toen er opeens een klein kindje aan zijn been begon te hangen en zijn naam zei. Hij hoorde een bekende stem. Mike deed zijn ogen dicht, het zou toch niet... Hij draaide zich om en zag Jasper staan. Hij keek even naar onderen en zag dat het Noah was. "Hey kleine man. Wat leuk om jou weer te zien." En hij aaide Noah door zijn haren maar die zijn haren gauw goed, omdat hij wist dat Noah dat niet fijn vond. Hij keek naar Jasper en slikte, dit voelde best wel akward. "Het is niet erg. Hij herkende me. Noah, ik heb nog wel een kaasstengel voor jou, vers gebakken, jij mag hem als eerste proeven, als dat mag van je vader." En hij keek naar Jasper. Hij bekeek hem eens goed, hij zag er alles behalve happy uit. Hij keek even naar Emily. "Mike zou jij misschien even deze mensen kunnen helpen?" Mike knikte maar Noah kleefde nog steeds aan zijn been vast. Emily pakte Noah zijn hand. "Kom maar jonge, Mike gaat even mensen helpen." Mike liep naar de toonbank en zag dat Noah weer naar hem toe wilde rennen maar Emily hield hem tegen. "Noah, wil je even rond kijken? Kom dan gaan we naar de taarten." Mike keek even naar de twee mensen voor hem. "Dat is dan 5,99 alstublieft. U wilt pinnen?" Hij regelde dat de mensen konden pinnen. "Wilt u er een tasje omheen?" De vrouw knikte en Mike deed de doosjes bonbons in een tasje. "Bonnetje er bij?" Nu knikte de man. Hij deed de bon in het tasje en keek de mensen na. Hij keek naar Jasper, het voelde gewoon zo gek. Noah had zich inmiddels losgerukt uit de hand van Emily en rende weer naar Mike. Hij slikte, hij wilde dit niet, hij wilde niet emotioneel worden niet waar al die mensen bij waren.

Lauren

"Dank u wel, maar ik red me echt wel. Ik ga mijn eigen gang wel en heb deels misschien mazzel dat ik maar de helft van de week Liz bij me heb. Al mis ik er vreselijk als ze weg is.", hoorde ze Daley zeggen. Lauren grijnsde. "Hihi, dat zou best eens kunnen. Ik vond ergens een oud boek met recepten." Lauren keek naar de ouders en rolde met de ogen. "Iel!", hoorde ze Liz roepen. Ze proestte het uit van het lachen. "Juist, Liz. Iel! Mag niet kussen!"
Lauren keek de moeder verbaasd aan tot dat ze hoorde dat Charlie Alexis mee had gesleurd de stad in. "Ik wou al zeggen! Hoe heeft ze dat ooit voor elkaar gekregen."

Charlie

Charlie glimlachte. "Dank je wel. Ik ben benieuwd hoe jou de jurkjes staan." Charlie knikte. "Ik wilde eigenlijk kijken of ze het zwitsal luchtje hadden. Zwitsal ruikt zo lekker. Dat moet je echt inslaan voor als Molly er is." Charlie kleedde zich om en paste de trui en broek op elkaar aan. Ze draaide zich om naar Alexis die ook net was omgekleed. "Heel goed!" Charlie knikte. "Staat vet leuk!" Ze pakte de telefoon en sloeg de armen om Alexis de middel. "Smile!"

Jasper

Jasper zuchtte. Hij liet Noah maar gaan, hij luisterde toch niet en immers had Emily hem op sleeptouw meegenomen. Maar hij had er genoeg van toen Noah voor de zoveelste keer zich aan Mike vastklampte. "En nou is het afgelopen!" Hij tilde Noah op die flink tegenspartelde. "Noah Jasper Bronkhorst, al je nou niet gedraagt ga je thuis meteen naar bed en die kaasstengel kan je vergeten. Kindjes die niet luisteren horen niet te worden beloond." Gelukkig was die inmiddels aan de buurt. "Mag ik een slagroomtaart en een chocolade taart en doe ook maar paar bosse bollen." Hij wachtte op zijn bestelling. "Sorry trouwens, Noah heeft zijn dag niet."

Roselyn
"Dat boek moet van mijn oma zijn geweest. Een van de dingen die ik van haar geërfd heb. Ik ben haar daar nog steeds dankbaar voor." Ze keek naar Daley. "Okee als je het zeker weet, je weet dat ze welkom is." Roselyn proestte het uit. "Zeg jonge dame wees blij dat je ouders nog zoveel van elkaar houden." En ze kuste Gabe weer en keek naar Lauren. "Door te zeggen dat ze kleertjes wilde kijken voor Molly en Alexis stemde er mee in als ze de lunch mocht betalen. Dus zo doende."

Alexis
"Een zwitsalgeur voor als Molly er is? Ik weet niet of ik haar daar nou echt blij mee zou maken." En ze begon te lachen. Ze keek even naar haar zusje. "Staat je goed Char. Je moet ze echt kopen." Ze glimlachte even toen de foto werd gemaakt. "Kun je die naar mij appen? Dan kan ik hem als achtergrond doen voor op mijn mobiel." Ze keek even naar haar zusje. "Bedankt Char dat je me mee hebt genomen naar de stad. Ik vind het fijn en gezellig. Je bent een schat, maar dat wist je al." Ze knuffelde haar zusje stevig. "Zo dan wacht ik hier op je schatje." Hoorde ze een bekende stem zeggen. Ze keek om het hoekje, daar stond hij, Jason. Ze deed het gordijntje snel dicht en bleef stokstijf staan. "N..Niet kijken." Zei ze zachtjes naar haar zusje toe. Had ze het net zo gezellig, kwam die eikel hier ook nog eens even met een of ander nieuwe griet.

Mike
Mike keek naar Jasper. Hij keek toen naar Noah. "Ik mis jou ook Noah." Zei hij zachtjes. Hij keek even naar zijn zusje Emily. "Een slagroomtaart, een chocoladetaart en een paar bossenbollen. Heb je iets te vieren?" Vroeg ze. Emily was altijd heel belangstellend naar de klanten. Mike keek naar Noah die zachtjes aan het huilen was. Hij kon het gewoon niet meer aan en knielde bij Noah neer. "Noah rustig maar, papa bedoeld het allemaal niet zo. Kom eens hier." Noah kwam voorzichtig naar hem toe en gaf Mike een knuffel. Mike moest moeite doen om zijn tranen in te houden, hij miste Noah en bovenal miste hij Jasper. Hij miste elk moment dat ze niet bij elkaar waren. Hij had een maand niks meer van hen gehoord. Emily keek even naar het schouwspel en pakte toen de bestelling voor Jasper is. "Dat is dan 19,99 alstublieft."

Lauren

"Dan zal het wel dat boek zijn geweest, het zag er wel erg oud uit. Maar super lekkere recepten. Ik wil er zeker een paar uit gaan proberen." Ze zag Daley knikken en zijn duim opsteken. Liz was inmiddels al weer aan het spelen. "Doe ik ook, maar dat hoef ik niet te zien! En ik hoef al helemaal geen zoet sappige verhalen te horen!" Lauren schudde de hoofd. "Zeg Charlie ook echt nee tegen."

Charlie

"Nee! Ik bedoel de bodylotion van Zwitsal en daar heb je ook shampoo en zo van. Dat moet je kopen voor Molly." Charlie glimlachte. "Dank je zus, was ik ook van plan. En jij moet die jurkjes kopen." Charlie gluurde om het hoekje. "OMG!" Ze hing iets verder uit het hokje. "Hij heeft gewoon een ander." Ze haalde de mobiel te voorschijn en nam een foto. Dit moest Lauren weten! Maar dat zei ze mooi niet tegen Alexis.

Jasper

Jasper probeerde zich zo min mogelijk te storen aan Noah. Hij kon hem beter laten gaan dan nog meer scenes schoppen.
'Zoiets. Logés en terugkomt van Juuls vriendje van kamp. Je moet van elk gelegenheid een feestje maken zegt me vader altijd."
Jasper zag Noah en Mike samen van uit zijn ooghoeken. Het deed hem pijn maar liet geen emoties blijken. Hij was boos! Waarom had die ook ja gezegd op het naar de bakker gaan. Hij wist zeker dat Jade wist dat Mike moest werken en ze hem zo probeerde in contact te brengen. Het deed eerder meer kwaad dan goed.
Jasper betaalde de bestelling. "Noah, we gaan! Zeg maar dag. We gaan thuis lekker taart eten." Hij pakte Noah bij de hand. "Bedankt! Tot ziens! Fijne dag!"

Roselyn
"Mijn oma heeft dat ooit geschreven. Alles met de hand, ze was tegen computers. Maar goed ze kon altijd goed schrijven. Er staan zeker lekkere dingen in. Haar lasagne was ook altijd heel lekker en haar aardappelkerstkoekjes." Ze glimlachte en keek naar Gabriel. "Haha zeg jonge dame wij mogen best romantisch doen in jullie bij zijn." En ze stak haar tong uit en begon te lachen. "Charlie kennende niet nee. Ik hoop gewoon dat die twee het gezellig hebben."

Alexis
"Ja ik neem de jurkjes mee. Leuk voor Kerst ook." Ze keek even naar Charlie en zuchtte diep. "Hij had meerdere relaties. Ik keek er alleen niet naar toen ik nog met hem had. Hij nam wel vaker meisjes mee, en ik was me echt niet bewust van wat hij zou gaan doen." Alexis kleedde zich weer om. "Zullen we gaan betalen? Dan kunnen we naar de Douglas en naar de boekenwinkel. De boekenwinkel die oom Flynn van opa heeft overgenomen. Waar mama vroeger in werkte."

Mike
Mike zag Jasper weg gaan. Emily keek hem aan. "Mike ga nou naar hem toe. Praat met hem." Mike zuchtte diep. "Hij wilt toch niet met me praten, hij wilt toch geen relatie meer. Hij heeft een maand niks meer van zich laten horen." Emily deed haar handen in haar zij en keek hem aan met de bekende kleine zusjes blik. "Ga nou naar hem toe. Mike zeg nou gewoon een keertje wat je denkt. Gooi je gedachten er uit. Je was verdrietig en boos omdat hij niks heeft laten horen. Praat het uit met hem en wie weet worden jullie vrienden en anders proberen jullie het nog een keer." Mike keek even naar zijn moeder die knikte. Mike deed zijn schort uit, pakte zijn jas en liep naar buiten. Hij rende achter Jasper aan en hield hem tegen. "Jasper. Kunnen we praten? Ik heb een maand niks meer van je gehoord, alleen maar dat stomme mailtje met dat je het uit wilde maken, dat je het niet meer kon. Toen heb ik je teruggeappt maar ik kreeg niks van je terug. Ik had nooit gedacht dat je het na een voorval op zou geven, dat je om die reden de relatie stop wilde zetten. De hele tijd heb ik me afgevraagd waarom. Nu vraag ik het aan jou nog een keer. Waarom?"

Lauren

"Lasagne vind ik niet zo lekker. Die koekjes had ik inderdaad ook gezien. Zullen we samen het weekend er iets uit koken?"
Lauren stond op. "Daley, ga je mee naar boven? Voor ik straks over me nek ga." Ze stond al haast in de gang. Ze zag Daley alleen maar dubbel liggen van het lachen. 'Vast wel!"