Sisters from another mister

Gabriel

Gabriel grijnsde. "Haha, dat zit volgens mij in de gene." Hij stak ze tong uit naar Roselyn.
Gabriel knikte. "Is het ook." Gabriel glimlachte. "Ik ben benieuwd. In elk geval hebben we allemaal wat ruimte voor onszelf." Hij gaf er een kus en ging weer zitten. Het voelde goed om hier te zijn. Hij was toch wel een beetje zenuwachtig geweest.

Amberley

Amberley luisterde na wat er onderling tegen elkaar werd gezegd. Amberley knikte. "Ze lijkt zeker op je Evelyn." Ze hoorde hoe de kamers werden verdeeld. "Het lijkt me fijn om de kamer beneden te gebruiken, maar wij willen best net zo goed om zolder slapen hoor."

Roselyn
Roselyn keek even naar Gabriel. "Pas op meneertje." En ze begon te lachen. Ze keek naar Evelyn die ook moest lachen. "Jij was wel de bijdehandste van de drie dames. Dat zei mama ook altijd." Roselyn knikte eventjes. "Heb je nog contact met mama gezocht?" Roselyn schudde haar hoofd. Moest haar zus het daar nou over hebben? "Mama wilt echt graag met je praten." Roselyn keek naar haar zus. "Als ze zo graag met me wilde praten had ze toch allang contact gezocht?" Evelyn zuchtte diep. "Mama wilde wachten tot het weer beter met je ging." Roselyn trok haar wenkbrauwen omhoog. "Het is nu twee maanden, bijna drie maanden geleden, als ze wilde weten hoe het ging had ze het kunnen vragen en Evelyn ik wil het niet over papa en mama hebben. Ik wil er niet aan denken, ik wil een leuke en fijne week hebben. Is dat teveel gevraagd?" Evelyn schudde haar hoofd. Roselyn beet op haar lip. Ze merkte dat de sfeer minder werd en ze kreeg meteen een schuldgevoel. Als zij niet zo gereageerd had, dan was het anders geweest, dacht ze. Haar opa keek haar aan en keek toen naar Gabriel. "Rose vertelde ons dat jullie in een nieuw appartement wonen. Is het een beetje naar jullie zin geworden?" Roselyn was haar opa nu zo dankbaar, op de een of andere manier wist haar opa altijd de sfeer weer anders te maken.

Thomas
Thomas hoorde de discussie en keek naar Amberley. Het was niet slim van Evelyn om daar nu over te beginnen. Hij keek op toen Evelyn over de kamers begon. "Ach nee joh, we slapen prima op zolder. Slaap maar lekker beneden." En daarbij glimlachte ze. Thomas knikte en keek toen naar Amberley. "Zullen we dan zo maar de spullen uit de auto halen en on settelen?" Stelde hij aan haar voor.

Gabriel

Gabriel grijnsde en keek Roselyn onschuldig aan. Hij hief zijn armen op. "Ik doe niks." Hij hoorde Evelyn beginnen over Rose's moeder. Gabriel keek er boos aan. Hij stond op en sloeg zijn armen om Roselyn heen. Hij drukte een kusje in de nek. "Rose heeft gelijk. Als ze echt met ons wilt praten en het goed wilt maken dan had ze juist om het moment dat we het zwaarst hadden laten zien dat ze ons steunt.
En nu houden we er over op en hebben we het er niet meer over." Gelukkig veranderde Gareth van onderwerp. "Al even. Het was even wennen maar we hebben ons inmiddels geheel gesetteld en wonen er met veel plezier. " Gabriel liet Roselyn los. "Ik help je wel Thomas, dan kan Amberley bij jade blijven zitten."

Thomas
Thomas knikte en liep richting de deur. Hij deed zijn jas aan en keek even naar Gabriel. "Jij hebt de autosleutels toch?" Vroeg hij. Hij keek even naar Roselyn die naast Amberley ging zitten en keek toen weer naar Gabriel en liep toen naar buiten. In de verte zag hij de zee, hij had zin om een van deze dagen te gaan wandelen. Hij keek toen weer naar Gabriel. "Ik hou van haar opa. Hij heeft er voor gezorgd dat er geen bom zou ontploffen. Misschien kunnen we gelijk onze spullen naar de kamers brengen?" Hij zag Marcel ook komen en die liep naar Gabriel toe. "Nog sorry van daarnet, Evelyn bedoelde het niet zo. Ze vindt het gewoon jammer dat haar ouders niet meer met Rose praten en andersom. Maar goed in ieder geval, ik ga de spullen halen." Marcel liep naar zijn auto toe en begon hem uit te laden. Thomas keek weer naar Gabriel. "Hadden jullie veel meegenomen?"

Roselyn
Roselyn keek naar Jade en keek toen naar haar zus die probeerde te glimlachen en te doen alsof er niks gebeurd was. Ze zuchtte diep en pakte haar thee en nam een slokje. Ze keek toen naar Amberley en naar de ring om haar vinger. "Hadden jullie al een datum of nog niet?" Vroeg ze en ze pakte haar chocoladetaart en begon verder te eten. "Echt waar, toen je het vertelde, ik sprong een gat in de lucht. Mijn beste vriendin gaat trouwen." Ze glimlachte breed en zag dat haar oma terug kwam met het drinken en eten voor Evelyn en Marcel.

Gabriel

Gabriel strikte zijn veters van de schoenen die die net had aangetrokken en trok ze jas aan. Hij knikte en zwaaide met de sleutels die uit zijn jaszak kwamen. Hij liep naar buiten en maakte de kofferbak van de auto open. "Het was maar beter ook. Niet slim om er over te beginnen. Ze had beter de mond kunnen houden en het de rest van de week ook doen." Gabriel haalde zijn schouders op. "Ze had beter moeten weten, Je kan beter je excuses maken aan Rose." Gabriel schudde zijn hoofd. "Niet heel veel. Kom ik help je."

Amberley

Amberley dronk van de thee terwijl ze Jade in de gaten hield die rustig de omgeving in zich opnam. Ze zou der zo maar eens flessen. Amberley schudde de hoofd. "We willen over na gaan denken na de vakantie. We hebben er wel al een beetje over gehad maar nog niet echt dingen vast gelegd." Amberley grijnsde. "Dat doe ik als Gabriel je eindelijk eens vraagt. Misschien moet ik hem eens een stille hint geven." Ze stond op en tilde Jade uit de maxicosi. "Ik ga Jade de fles geven. Kan ik rustig ergens zitten?"

Thomas
Thomas keek even naar Marcel die zijn spullen naar binnen bracht en keek toen naar Gabriel. "Het komt wel goed tussen die twee." Zei hij met een zucht en hij tilde twee koffers er uit en liep naar de kamer die beneden was. Hij maakte de deur open en zag een mooi groot tweepersoonsbed, de kamer was ruim, genoeg ruimte voor Jade. Hij liep met een glimlach weer naar buiten en haalde de spullen van Jade er uit en keek toen naar de koffers van Gabriel. "Die moest naar boven toch? Naar de eerste verdieping?"

Roselyn
"Rose het spijt me. Ik had er niet over moeten beginnen, ik vind het gewoon jammer dat jij en pa en ma geen contact meer hebben met elkaar." Roselyn haalde diep adem. "Dat snap ik, maar ik ben er gewoon niet aan toe. Niet na wat ze allemaal gedaan en gezegd hebben. Het zit al goed Eve, ik wil het er niet meer over hebben, ik wil gewoon een onvergetelijke vakantie hebben en meer niet." Ze stond op en knuffelde haar zus stevig. Ze ging toen weer zitten en bloosde eventjes toen Amberley begon over dat Gabriel haar eens ten huwelijk moest vragen. "Vast wel een keer, wanneer dat weet ik niet." Haar oma hoorde de vraag en knikte. "Je kan in de keuken zitten." En ze wees naar de deur tegenover de woonkamer. "Daar is nu niemand." Roselyn knikte. "Zal ik mee gaan? Om je gezelschap te houden, dan ben je niet zo alleen."

Amberley

"Mhh, daar kan verandering in komen. Ik ga het er toch eens met Gabe over hebben. Ik had eerder verwacht dat Gabe jou zou vragen dan Thom mij." Ze stond op. "Dank u." Ze pakte de luiertas van Jade en nam die met zich mee. "Van mij mag je er bij zitten hoor. Ik zorg wel dat je niets ziet. Of het zo fijn is om Jade's poepgeur te ruiken is een ander."

Gabriel

Gabriel knikte. "Ik ga me er niet mee bemoeien. Ze zoeken het zelf maar uit. Ik ben er klaar mee. Het gaat nu eindelijk beter en dat laat ik door niets en niemand verpesten." Gabriel zette zijn deel wat die mee had genomen voor Amberley en Thomas neer in de kamer. Hij keek even rond. "Ja klopt, alleen geen idee welke kamer het moet zijn en of we Rose slaapkamer herkennen. Maar even iets heel anders. Jij bent ook lekker bezig geweest. Vader en verloofd, doe je goed. Nog proficiat. Amber zou wel door dollen zijn geweest.'

Roselyn
Roselyn zuchtte diep. "Ik denk dat Gabe wilde wachten tot het beter ging. Dat we een nieuw appartement hadden, nieuw leven op konden bouwen en dat het met ons beide goed ging. Dus wie weet. Ik wacht geduldig af en wie weet trouwen we pas over 10 jaar. Je weet het niet, het kan alle kanten op. Wat ik wel weet is dat ik met Gabe verder wil." Ze begon te lachen. "Ik ben Flynt gewend, okee hij scheelt twee jaar met mij maar dat maakt niet uit. En Emma hebben we ook nog. Ik hou je graag gezelschap, ondanks de geur."

Thomas
"Ja precies dat vond ik ook al." Hij hielp mee en dacht na. "Ik ook niet, zien we wel als we boven zijn. Misschien heeft ze deur geverfd of zo, je kent Rose, die heeft haar eigen stijl zullen we zo maar zeggen." En hij begon te lachen. Hij keek even naar Gabriel die begon over zijn verloving. "Haha dankjewel. Ik had ook niet gedacht dat ik dit ooit op deze leeftijd bereikt zou hebben. Ik had gedacht dat ik nu op een podium zou staan in een rockband." En hij begon te lachen. "Hoe zit het tussen jou en Rose? Ik ben trouwens blij dat het weer beetje goed gaat."

Amberley

"Dat idee kreeg ik ook al. Anders had Gabe je vast wel eerder gevraagd. Hij is gek als die je nog tien jaar laat wachten. Dan krijgt die van mij een schop onder ze hol. Gabe houdt van je en jullie horen bij elkaar. Gabe vraagt je nog wel ten huwelijk." Amberley grijnsde. "Kijk maar uit! Straks zeg ik nog tegen je dat je Jade mag verschonen in de hoop dat het een volle broek is." Ze stak de tong naar de vriendin uit.

Gabriel

Gabriel haalde ze schouders op. "Ik heb geen idee. Het zou best kunnen, Rose kennende maar je weet maar nooit. Het was makkelijker geweest als ze even had gezegd welke deur we moesten hebben."
Gabriel proestte het uit. "Ja, joh. Zou Amber leuk hebben gevonden." Hij kwam niet meer bij van het beeld wat die voor zich zag. Gabriel knikte. "Me too. Het gaat een stuk beter. Vele malen beter. We hebben ons gesetteld in ons nieuwe appartement waar we het erg naar ons zin hebben. Laat ik het zo zeggen, misschien staan er nog verassingen te wachten."

Roselyn
Ze begon te lachen en keek naar Jade. Chris had nu ook drie maanden kunnen zijn. In gedachten was hij nog altijd bij haar en bij Gabriel. Ze keek toen naar Amberley. "Ik laat het allemaal op me afkomen. Ik mag trouwens afstuderen nu voor creatieve therapie en ik ben aangenomen voor de versnelde opleiding psychologie. Dus daar ga ik na de zomer mee starten." En ze glimlachte breed. Ze had er vier jaar hard voor gewerkt om af te kunnen studeren. "Pff ik word 21 volgend jaar. En trouwens ik wil best Jade verschonen hoor, geen probleem."

Thomas
Hij liep met de tassen naar boven. "Volgens mij heb ik de kamer gevonden." En hij wees naar een deur met een Harry Potter poster en een deurhanger waarop stond: Niet storen, ben aan het lezen. "Volgens mij moet ze hem nog terug hangen." En hij begon te lachen. Hij maakte de deur open en kwam uit in een grote kamer. Het was iets kleiner dan de kamer waar hij en Amberley in sliepen. Hij keek rond en zag verschillende posters hangen, een paar boeken op de boekenplank staan, foto's in lijstjes maar ook op een kaartenhanger, een tweeperoonsbed met een bloemetjessprei, een grote beer die in de hoek van de kamer zat, een bureau met een laptop, babyfoto's, kleuterfoto's allemaal uit Engeland die op het bureau stonden. De stijl van Roselyn kwam overal op terug. Op het bureau was een briefje geplakt. Het briefje was geschreven door een kinderhand, hij schatte in dat Roselyn 10 was toen ze dat geschreven had: Mijn droom voor later: Later heb ik mijn eigen kledinglijn, ik heb rond mijn twintigste de man van mijn dromen ontmoet, ben ik gelukkig getrouwd en heb ik kinderen, hoeveel dat zie ik later wel. Als ik volwassen ben ben ik nog steeds vriendinnen met Amberley en heb ik mijn eigen kledingwinkel, of ik moet wat anders gaan doen. Later ben ik net zo gelukkig als nu! Hij grinnikte, het was overduidelijk door een kind geschreven en door Rose zelf. De meeste dingen waren gelukt. Hij legde de koffer bij het bed. "Ik ben echt heel blij dat het goed gaat. Verrassingen? Ik ben benieuwd wat Rose er van gaat vinden. Mag ik een vraag stellen? Ben je wel eens bij Chris zijn graf geweest? Als je geen antwoord wilt geven moet je het eerlijk zeggen."

Amberley

Amberley glimlachte en gaf de vriendin een knuffel. "Ik ben blij voor je en heel trots op je. Eindelijk ziet jullie toekomst er weer stralend uit. Je verdiend het." Amberley schudde de hoofd. "Dat ga ik je niet aan doen. Ze liep naar de keuken zodat ze Jade eindelijk de borst kon geven. "Ik ga niet van je vragen dat je Jade verschoont."

Gabriel

Gabriel knikte. "Het kan haast niet anders." Hij liep de kamer in en zette de spullen neer tegen de muur. Hij keek om zich heen. Het was duidelijk te merken dat het Rose de kamer was. Als je Rose niet kende dan vertelde de kamer wel wie ze was. Gabriel las het briefje mee wat Thomas had gevonden. Hij slikte even. Het was op 1 ding na bijna allemaal gelukt. Naja, de kledingzaak dan niet maar Rose was nog altijd dol op mode. Gabriel knikte. "Me too, we zullen het binnenkort zien." Gabriel schudde ze hoofd. "Ik ben er wel een keer heen geweest maar de moet zonk me in me schoenen en ben terug gegaan. Bang dat de wond weer open gereten zou worden."

Roselyn
Roselyn keek naar Amberley en gaf haar vriendin ook een dikke knuffel en keek toen naar Jade. "Ik loop met je mee." En ze liep mee met Amberley naar de keuken en ging er zitten. "Jade doet het goed zo op haar eerste verre reis." Roselyn keek even naar Jade en keek toen de keuken rond. Ze keek naar de frituurpan die er stond en moest glimlachen. "We eten vanavond zo te zien fish and chips." Ze was dol op fish and chips, vooral als haar oma het klaar ging maken.

Thomas
Thomas keek nog even de kamer rond en keek toen weer naar Gabriel. "Het is echt Rose haar kamer. Mooi zo'n briefje en het meeste heeft ze inderdaad waar gemaakt." Hij keek naar de grote berenknuffel die in de hoek lag en keek toen weer naar een paar foto's. Een paar waren met Amberley en een paar weer met meiden die hij niet kende. Hij hoorde voetstappen en zag Elisabeth de hoek om komen. "Welkom in Roselyn haar kamer. Jullie hebben het dus gevonden." Thomas begon te lachen. "Het was ook niet zo heel moeilijk." Elisabeth glimlachte en knikte. "Ik kom even zeggen dat als Amberley Jade heeft gevoed en verschoond we een stukje gaan wandelen. Het is gestopt met sneeuwen. Dus als jullie mee willen, je hoeft niet persee mee."

Amberley

Amberley knuffelde Roselyn terug. Ze liep naar de keuken zodat ze Jade in alle rust de borst kon geven. Het meisje dronk rustig terwijl ze verder praatte. "Zeker. Ze heeft zich prima gedragen en lekker veel geslapen. Het had niet beter kunnen gaan. Ze heeft alle verwachtingen overtroffen. Maar opzicht is Jade ook wel makkelijk." Amberley grijnsde. "Ik had er stiekem al op gehoopt. Geen Engeland zonder fish and chips.'

Gabriel

Gabriel knikte tweemaal. "Daar zat ik ook al aan te denken." Hij keek de kamer rond. Hij herkende Amberley op een paar foto's. Het was grappig om hun zo jong te zien. Je zou soms vergeten dat die twee elkaar ook al jaren kende. Gabriel draaide zich om naar Elisabeth en knikte. "We komen er zo aan, mevrouw. Dank u."