Sisters from another mister

Amberley


Amberley at van de lasagne terwijl ze keek hoe de 'schoonmoeder" met kleine Jade op de armen stond. Thomas was weg om een dokter te halen en te vragen of ze vanavond naar huis mochten.
"Ja graag. Als de kleine ook mee naar huis mag. " Ze keek de dokter hoopvol aan.
"Natuurlijk! Ze doet het prima. We gaan jullie niet onnodig hier houden. Ik ga jullie ontslag brief halen. Jullie mogen er alsnog in bad doen. Fijne avond! " Amberley keek dolblij naar Thomas. Nu begon het avontuur pas echt!

Gabriel

Gabriel schudde zijn hoofd. "Ja ik heb hier met veel plezier gewoond en het uitzicht kijk ik nooit meer terug maar hier blijven is gewoon niet goed. Ik wil opnieuw beginnen met een frisse start en dat gaat hier niet. Ik heb alleen wat rondgekeken omdat ik niet wist hoe jij er over dacht.' Gabriel sloeg zijn armen om Roselyn heen. "Het komt wel goed! '

Thomas
Thomas glunderde helemaal toen de dokter het verlossende woord gaf. "Dat is echt heel fijn. Dan kunnen we rustig lekker thuis verder met onze lieve Jade en dan kan ik jou eindelijk de baby kamer laten zien." Hij glimlachte en nam Jade over van zijn moeder. Thomas keek even naar Amberley en gaf haar een kus. "Kom dan gaan we haar zo maar in bad doen, dan kunnen we lekker naar huis."

Roselyn
Roselyn keek even naar Gabriel en zette de film op pauze. "Ik wil inderdaad ergens anders gaan wonen. Ik wil deze pijn kunnen vergeten en ergens opnieuw beginnen. Met jou." Ze gaf hem een kus en ging dicht tegen hem aan liggen. Ze keek even naar Gandalf die op pauze stond. "Wil je verder kijken of wil je een andere film kijken?" En ze keek hem vragend aan maar ging toen wat beter zitten en pakte zijn hand. "Dat weet ik. Maar ik krijg gewoon al trillingen als ik het woord dokter hoor of ziekenhuis."

Amberley

Ze glimlachte van oor tot oor. "Ik ben heel benieuwd. Ik wil niks liever dan naar huis. "
Moeizaam stond ze op. "Rustig! Ik ben gesloopt van de bevalling. Het duurt even voor je daar boven op bent. Ik ben zo snel als ik kan." Ze trok de rolstoel naar de toe en ging er in zitten. "Ready! De badkamer is eind van de gang."

Thomas
"Doe maar rustig aan." Hij gaf Amberley een kus en gaf Jade aan haar zodat hij Amberley naar de badkamer kon duwen. Hij keek even naar zijn schoonmoeder. "Ik ga naar Anna toe, ik heb beloofd dat ik op zou passen op Isa nu ze met haar vriend weg gaat naar Engeland." Thomas knikte. "Is goed ma." Hij gaf zijn moeder een kus, keek toe hoe zijn moeder afscheid nam van Amberley en keek haar nog even na. "Kom dan gaan we naar de badkamer." En hij reed richting de badkamer met de rolstoel.

Roselyn
Ze wreef in haar ogen en keek nog steeds naar het gezicht van Gandalf. "Hm weet je ik heb deze film al duizend keer gezien, laten we gewoon van de pizza genieten en van elkaar. Ik ben blij dat ik uit ben. Ik voel me ook wat beter." Ze glimlachte en zette de film stil. Ze haalde de dvd er uit en deed het weer in het dvddoosje. Ze ging weer zitten en nam een stukje pizza en begon te eten. Ze hield van pizza en ze was blij dat ze het weer binnen kon houden. Ze beet op haar lip en slikte haar stukje pizza door. "Gabe, ik heb soms nog last van buikpijn, weer van die steken. Evelyn zei dat het er misschien wel bij zou horen. Bij het gemis."

Amberley

Amberley klom in de rolstoel. Ze nam Jade over en zei de "schoonmoeder" gedag. "Leuk je even gezien te hebben. Bedankt voor het spaarpotje. U bent altijd welkom om Jade te bezoeken."
Amberley knikte. Ze wilde Jade maar al te graag in bad doen. Nu konden ze het tenminste nog leren met begeleiding. Straks moesten ze het alleen doen. 'Ik ben benieuwd hoe Jade de eerste bad gaat vinden."

Gabriel

Gabriel haalde zijn schouders op. "Het is tijdverdrijf. Ik kan me er toch niet op concentreren. Welke film je ook op zet." Gabriel keek van Roselyn naar de pizza. "Heey! Hallo! Je eet wel mijn pizza op!"
Daar ging ze pizza. Gabriel zuchtte. "Niet aan denken, zet je gedachten om naar iets positiefs. Wat zingen ze nou in dat liedje uit die film die met de kerst komt? Iets met my favorite things ofzo?"

Thomas
Thomas keek naar Amberley en toen naar Jade. Hij had zin om straks de babykamer aan hun beide te laten zien. Hij was er erg trots op. Hij glimlachte. "Ik denk dat ze het gek gaat vinden. Het plotselinge contact met het water kan een schrikeffect opleveren. Maar ze went er wel aan dat weet ik zeker. En wij gaan een hele leuke tijd met Jade hebben. Ik kan niet wachten om je de babykamer te laten zien. Ik ben er erg trots op."

Roselyn
"Ik moet eten. Anders krijg ik op mijn donder van Evelyn. Ze is altijd een soort moeder voor me geweest." Ze keek even naar Gabriel en ging rechtop zitten. "Wil je praten?" Vroeg ze zachtjes. Ze legde haar bord met pizza op het tafeltje en ging dicht tegen Gabriel aan liggen. "The sound of music? Soms werkt dat liedje niet. Niet alle liedjes helpen tegen pijn, niet tegen deze pijn. Ik heb dat liedje regelmatig geluisterd maar het werkt niet." Ze ging rechtop zitten. "Je hebt gelijk. Het wordt tijd om ergens anders te gaan wonen."

Amberley

"Ik ben zo benieuwd. Je bent zo enthousiast over die kamer. Ik kan haast niet wachten om het te zien. Ik denk dat je gelijk hebt over het badje. Ze zal wel schrikken. Ik heb alleen dat ze het niet op continue blèren zet." De hart zou breken als Jade ontroostbaar zou huilen. Ze kwamen aan in de badkamer waar een verpleegster al klaar stond om hun op te vangen en te helpen.

Gabriel

"Ja, oke. Maar niet mijn pizza bijna in je eentje opeten. Dat was niet de bedoeling!"
Gabriel schudde ze hoofd. Hij had geen zin om te praten. Niet nu in elk geval.
"Ja, die ja. Dat zeg ik toch ook niet! Ik zei dat je je gedachten om moet zetten in iets positiefs. Het was maar een vergelijking." Gabriel stond op om koffie te zetten. "We zien het wel. Morgen weer een dag."

Thomas
Hij glimlachte en dacht na. Hij had er maanden aan gewerkt. Sjoerd was ook komen helpen. Thomas was niet zo sterk in klussen dus Sjoerd had hem geholpen met het in elkaar zetten van het bedje. Zijn zus Anna had de muurschildering gemaakt. Ze hadden met zijn drietjes aan de babykamer gewerkt. Het was wel moeilijk om het geheim te houden tegenover Amberley. Thomas keek naar Amberley en kneep in haar hand. "Het komt goed. Jade gaat het vanzelf leuk vinden. Het badje. Als ze 18 is vindt ze het geweldig om bezig te zijn met haar uiterlijk, let maar op."

Roselyn
"Nee sorry. Ik eet ook niet heel jou pizza op. Kijk ik laat twee vierde voor je liggen." En ze begon te lachen. Ze gaf Gabriel een kus en keek hem bedenkelijk aan. "Sorry wist niet dat je kwaad werd." En ze zuchtte diep. Ze keek even naar de tv die ze had uit gezet. Ze liep toen naar het raam en keek naar buiten. Het raam stond open en ze snoof de frisse avondlucht in. "Het ruikt buiten heerlijk. Ik kan merken dat het bijna herfst aan het worden is." Roselyn keek naar Gabriel. "Alles op zijn tijd."

Amberley

"Uiteindelijk wel. Maar het is zo hartverscheurend om der te horen huilen."
Amberley schudde de hoofd. "Bezig zijn met je uiterlijk is wat anders dan in bad gaan."
Ze stond moeizaam op uit de rolstoel. Het badje was al vol. Ze liep met Jade naar de commode om er uit te kleden. "Als ik er uitkleed, wil jij dan dat pakje zoeken met Minnie Mouse wat we hadden meegenomen voor als ze thuis kwam?"

Gabriel

Gabriel rolde met zijn ogen. "Dat maakt het echt goed." Hij at snel zijn pizza op.
Gabriel zuchtte. "Ik ben niet boos! Ik ben moe. Ik heb gewoon geen zin om te praten. Oke?"
Hij was opgestaan en naar de keuken gelopen om koffie te zetten. "Mhh, geef mij de zomer maar. Stukken warmer en stukken droger."

Thomas
"In bad gaan hoort ook bij je uiterlijk. Dat je er schoon uit ziet." En hij begon te lachen. "Tuurlijk is het hartverscheurend maar we komen daar door heen." Hij gaf haar een kus en hield haar hand vast toen ze uit de rolstoel stapte. "Die heb ik meegenomen van thuis. Hij lag nog thuis op de bank." Hij haalde het uit zijn tas en glimlachte naar haar. "Amber. Wil je niet bellen met Roselyn? Of wil je er mee wachten, ik weet zeker dat Gabriel het aan haar verteld heeft." Hij slikte en speelde wat onrustig met zijn vingers en keek naar het badje.

Roselyn
Roselyn keek geschrokken naar Gabriel. Ze voelde dat ze een beetje in een zakte en hem angstig aan keek. "Ik... Het spijt me... Voor alles." Ze keek even wazig voor zich uit en keek hem na een tijdje weer aan. "Ik snap als je niet wilt praten. We praten wel een andere keer." En ze liep naar de keuken en schonk spafruit lemon cactus voor zichzelf in. Ze bleef trillerig in de keuken staan en probeerde positief te denken. Ze had constant het gevoel dat het aan haar lag. Dat Gabriel daarom zo chagrijnig deed. Ze had er spijt van dat ze wekenlang op bed had gelegen zonder ook maar een poot uit te steken.

Amberley

"Oke, dat is waar. Maar met uiterlijk bedoel ik meer met je haar en make-up bezig zijn."
Ze knikte. "We moeten er ook niet te verwennen. Maar ik kan er echt niet laten huilen als ze huilt 's nachts." Ze zou binnen twee seconden naast de wieg staan om Jade op te pakken en te troosten.
"Gelukkig maar!" Amberley schudde de hoofd. "Kan dat later? Ik wil nu van Jade genieten en er niet aan denken dat ik haar verdriet moet doen." Ze liep over van de commode naar het badje. "Hou jij er vast?"

Gabriel

Gabriel zette zijn koffie op het aanrecht en sloeg zijn armen om Roselyn heen. Hij gaf er een kusje in de nek. "Ik ben niet boos of kwaad. Echt niet! Ik ben gewoon moe. Alles is me even te veel. Die hele situatie rond Chris, continue werken, de bevalling van Jade. Ik ben gewoon overal even helemaal klaar mee. Sorry! Ik had me niet op jou moeten afreageren."

Thomas
Thomas keek even naar Amberley. "Goed je hebt gelijk. Maar ik weet zeker dat ze dat ook belangrijk gaat vinden. Maar goed we zien wel." Hij glimlachte en keek even naar Jade. "We gaan haar nooit in de steek laten, nooit. We gaan naar haar toe als ze moet huilen 's nachts, we luisteren naar haar verhalen over school, over problemen met jongens. We zullen er altijd voor haar zijn." Hij knikte. "Is goed. Neem er de tijd voor." Hij nam Jade over en keek even naar het badje, hij vond het spannend om haar in bad te doen.

Roselyn
Roselyn voelde de armen van Gabriel en voelde de kus in haar nek. Ze draaide zich langzaam om. "Ik weet dat je het niet zo bedoelde." Zei ze zachtjes. "Tis alleen. Ik voel me schuldig omdat ik wekenlang op bed heb gelegen, ik heb amper gesproken met je, amper gegeten, ik heb amper daglicht gezien. Ik heb niet gewerkt of ik ben niet naar school gegaan. Ik heb niks gedaan. Ik heb je niet geholpen om je verdriet te verwerken." Ze voelde dat er tranen naar beneden kwamen rollen. "En dat spijt me zo ontzettend."

off: skip

on:

Thomas
Thomas had zijn overhemd net dichtgedaan en Jade verschoond. Hij wiegde Jade zachtjes heen en weer en liep naar de woonkamer. "Amber we moeten zo echt gaan." Hij vond het spannend om naar Roselyn en Gabriel te gaan. Hij had Roselyn al een poos niet gezien. Ze hadden daar zelf voor gekozen, ze wilden haar ruimte geven. Thomas ging op de bank zitten en keek even naar Jade die haar speen in haar mond zat en hem met haar heldere ogen aan keek. "Wat ben je toch ook een schatje." Zei hij en hij gaf haar een kus op haar wang.

Roselyn
Roselyn kwam net uit de douche. Ze deed haar shirt aan en een spijkerjasje er overheen. Haar spijkerbroek maakte ze dicht en ze liep naar de slaapkamer en deed haar nieuwe schoenen aan. Afgelopen weekend had ze gewinkeld met Evelyn. Als opdracht van de psycholoog. Haar psycholoog had gezegd dat ze weer dingen moest gaan ondernemen, dingen waar ze van hield. Haar obsessie was nog altijd kleding. Roselyn liet haar haar los vandaag. Ze liep naar de woonkamer en haalde haar breiwerk uit de kast. Ze was een sjaal aan het breien voor Gabriel.