The Haunting

Met een groepje vrienden besluiten jullie om voor Halloween naar dat mysterieuze landhuis te gaan wat al jaren leeg staat. Diep in het bos, waar niemand jullie kan horen en waar jullie hopelijk niet betrapt worden, want het is best wel een beetje verboden om naar dit huis te gaan.
Echter weten jullie niet dat dit huis eigendom is van een aantal niet zo vriendelijke geesten. Iets met een uitdrijving van demonen van een jongen dat teveel met een Oujibord gespeeld heeft. En dat deze demonen nog een beetje energie achtergelaten hebben in dit huis. (wat dus ook de reden is dat niemand in dit huis wilt wonen).
Uiteraard begint het allemaal onschuldig en is het relatief rustig. Misschien zien een aantal wel wat (schaduwverschijnselen, deuren die op een mysterieuze wijze open gaan, what eves) maar alles gaat pas goed mis als iemand een oud oujibord tevoorschijn haalt. Misschien maar niet oproepen wat lang verborgen had moeten worden.

Regels
- Minstens 100 woorden posten. (ik verwijs je even door naar writtenkitten waar je per 100 geschreven woorden een kitten, puppie of konijn krijgt te zien.
- Je mag absoluut gevoelig zijn voor geesten, maar laten we niet iedereen een 'voeler' of 'ziener' zijn.
- Het mag spoopy worden, maar hou het nog wel kindvriendelijk. In die zin: blood en gore doen we niet. (Al mag er absoluut wel een demon zijn die een kras op de arm van iemand achterlaat)
- Ga niet over de top dramatisch doen met wat een demon doet met jouw karakter. Hou het een beetje reëel. Of niet. Eigenlijk: maak maar een leuk verhaal.
- Maximaal vier spelers. (dit omdat ik anders zelf de RP niet bij kan houden en ik wil wel meedoen)
- Relaties mogen maar het is niet het hoofddoel van deze RP (nee, het hoofddoel is griezelen o3o )
- Maximaal 3 karakters per persoon.
- Geen FO in karakterbeschrijving. Een beknopte beschrijving is prima maar geef een beetje een indicatie hoe je personage is.

We beginnen op het punt waar iedereen zich verzameld voor het huis.

Lijstje
Naam:
Leeftijd:
Geslacht:
Karakter (geen FO):
Foto/uiterlijk:

Leden [4/4]:
Vachtje
Naam: Allison Joy // Dean Garton //
Leeftijd: 20 // 22
Geslacht: Vrouwelijk // Mannelijk
Karakter (geen FO): Altijd vrolijk, gevoelig, spontaan, vriendelijk, wijs, goedlachs // Serieus, down to earth, teruggetrokken, zakelijk.
Foto/uiterlijk: Allison // Dean

Ingsel
Naam: Heather Larke
Leeftijd: 20
Geslacht: Vrouwelijk
Karakter (geen FO): Introvert en escapistisch. Heather is geen gelukkig meisje en zoekt haar heil frequent in dingen die niet goed voor haar zijn. Hoe minder ze voelt, hoe beter. Dit betekent echter niet dat ze asociaal is; ze is wat aan de stugge kant, dat wel, maar onvriendelijk is ze niet. Als haar vrienden erbij zijn is ze makkelijker aanspreekbaar dan wanneer ze alleen is, omdat ze zich dan een stuk zelfverzekerder voelt. Heather is de richting in haar leven een beetje kwijt en weet ook niet zo goed waar ze het moet zoeken. De toekomst is voor haar iets groots en onbevatbaars en ze is niet in staat de dingen die haar dwarszitten af te breken tot kleine stukjes die een voor een op te lossen zijn. In plaats daarvan klapt ze eerder dicht.
Foto/uiterlijk: Heather

Naam: Bryce Logan
Leeftijd: 23
Geslacht: Mannelijk
Karakter (geen FO): Bryce is sociaal, vrolijk en heeft een enorm grote mond. Hij is zelfverzekerd, maar vooral wat betreft zijn uiterlijk en sociale skills. Bryce is namelijk niet iemand die veel heeft gemaakt van zijn leven, en net als bij Heather zit hij hiermee. Hij heeft absoluut geen zelf respect en hij weet dit vrijwel perfect te verbergen.
Bryce is echter wel gezellig. Hij zegt geen nee tegen een feestje, heeft geen schaamte en weet de stemming erin te houden. Hij is empathischer dan hij lijkt. Vaak krijgen mensen de indruk dat hij gewoon een sjap is met weinig hersencellen (toegegeven, hij is niet zo intelligent), maar hij is wel begaan met mensen.
Verder is hij gevat en houdt hij wel van een geintje. Hoewel hij niet iedereens type is met zijn luidruchtigheid en grote bek, is hij wel makkelijk in omgang. Hij maakt zich niet snel druk en als het erop aankomt wil ook hij gewoon graag aardig gevonden worden, hoe stoer hij zich ook voordoet.
Foto/uiterlijk: Bryce

Allison & Dean & Claire
Het drietal liep zwijgend door het bos. Het enige geluid wat er af en toe klonk was het knappen van takjes en ietwat wanhopige geluidjes uit Allison. Allison had niets met de donkerte en klampte daarom wanhopig vast aan Deans arm. Dean was niet gewend dat het normaal zo spraakzame meisje nu zo stil en zwijgend was en dus wist hij niet hoe hij haar gerust moest stellen. Achter hen aan liep Claire, met haar handen diep in haar jaszakken gestoken, verzonken in haar eigen gedachtes.
Na enige tijd lopen (of in Allisons geval 'niet proberen te vallen') leek Claire uit haar gedachtes te komen.
"Zijn we er al bijna?" vroeg ze. Dean probeerde naar haar te kijken maar zag niets in de donkerte achter hem.
"Bijna," reageerde hij.
"Godzijdank," mompelde Allison, niet al te tevreden. Ze liepen op een lichtbron van een vrij grote lantaarn af. Claire trok haar wenkbrauw verbaast op.
"Wie is er nog meer mee?" vroeg ze op een toon waaruit bleek dat ze niet al te aangenaam verrast was.
"Bryce, Roya en Heather," glimlachte Allison. Dean was ervan op de hoogte geweest maar Allison was het vergeten te vertellen aan Claire. Niet eens expres, want Allison was ervan op de hoogte dat Claire niet zo'n hoge pet op had van Bryce, het was haar echt gewoon ontschoten.
"Oh," klonk het ietwat zuur. Dean grijnsde even onwillekeurig. Hij wist waar de zuurheid vandaan kwam en deelde deze zelfde mening. Allison was de enige die Bryce wel leek te mogen.
Eenmaal in de bron van licht van de lantaarn van Bryce liet Allison Dean los en liep ze op Bryce af.
"Bryce!' deed ze enthousiast waarna ze de jongeman omhelsde. Ze liet hem los en omhelsde nu Roya, die vlak naast de jongeman stond.
"Roya!"
Claire keek even naar deze wilde begroeting, wisselde even van verstandshouding met Dean en liep toen naar Bryce toe om haar hand naar hem uit te steken.
"Bryce," zei ze niet onvriendelijk, waarna ze haar hand aanbood. Nadat ze de jongen begroet had, liep ze naar Roya toe om haar een korte knuffel te geven. Claire was niet van het lichaamscontact.
"Zijn we er allemaal?" vroeg Dean toen.

Roya stond dichtbij haar vriend terwijl ze stonden te wachten. Bryce had losjes zijn armen om haar middel gelegd en leek volledig op zijn gemak, maar goed, wanneer was Bryce dat niet?
"Relax, dit wordt gezellig," zei hij luchtig. Roya haalde haar schouders op. Ze had het niet over haar hart kunnen verkrijgen aan te geven dat ze deze stress er echt niet bij wilde hebben, omdat hij zo enthousiast was geweest, maar het voelde niet goed.
"Hey, ik ben bij je, wat kan er misgaan?"
Ze glimlachte.
"Niets Bryce."
Het huis voelde gewoon niet goed. Het feit dat het zo donker was ook niet. Sinds die bewuste nacht was zo sowieso na donker niet graag meer buiten, maar ook dat had ze hem niet verteld.
Allison, Dean en Claire kwamen aan. Ally begroette hen beiden meteen enthousiast en ook bij Roya brak even een lach door. Claire was wat koeler.
"Bryce," zei ze, een hand naar hem uitstekend, die Bryce kort en stevig schudde.
"De enige echte," antwoordde hij luchtig en hij grijnsde even.
Roya beantwoordde ook Claire's omhelzing en glimlachte even naar Dean. Deze vroeg vervolgens of iedereen er was.
"Nee, Heather mist nog," zei Roya bedenkelijk.

Ze was amper uitgesproken toen het tengere meisje opdook vanuit het bos. Heather had zich goed ingepakt; onder haar jas droeg ze een hoody waarvan ze de capuchon over haar hoofd had getrokken. Ze droeg een skinny die net een beetje te wijd leek te zitten en had een behoorlijke rugzak op.
Ze liep naar hen toe en glimlachte even toen ze er was. Ze voelde zich niet super. Ze was wat rillerig en een klein beetje misselijk, maar dat zou wel wegtrekken. Of ze hielp het een handje.
Roya gaf haar een knuffel.
"Hey," groette Heather de rest. Ook Bryce omhelsde haar kort, waarna hij weer zijn arm om Roya's middel legde.

Allison was maar wat blij om in de aanwezigheid van Bryce en Roya te zijn, maar Roya's ietwat té bleke gezicht verried dat ook Roya eigenlijk niet heel graag hier bij wou zijn. Allison keek even naar Bryce en Roya, Bryce die zijn arm om haar middel had geslagen. Allison was maar wat graag naar Roya gelopen en had maar wat graag aan het meisje toegegeven dat deze hele spooky spooktocht niet van haar had gehoeven. Maar goed. Roya stond dus bij Bryce en hoewel Allison Bryce absoluut mocht, was er geen haar op haar hoofd die eraan dacht om Bryce te laten merken dat ze op enige wijze angstig was voor wat er komen ging. Bryce zou haar ermee plagen. En niet zo'n klein beetje ook.
Heather ontbrak nog, maar Heather kwam al gauw tevoorschijn en leek ook al niet klaar voor wat er komen ging. Heather zag er wel vaker beroerd uit maar nu had ze al helemaal geen goede kleur. Allison liep naar het meisje toe en sloeg uitbundig haar armen om haar heen.
"Hoi Heather. Volgende keer bij mij op de bank met popcorn," sprak ze zachtjes, dat alleen Heather haar kon verstaan. "En chocolademelk. Misschien niet in die volgorde, maar wel met chocolademelk." Allison glimlachte eens warm naar het meisje.
"Hoi Heath," sprak Claire met een flauwe grijns. Ze had nog niet helemaal besloten wat ze van het meisje vond. Ze had nog niet veel tijd een op een met het meisje gehad maar had al wel een aantal uren met haar en Allison doorgebracht. Gezellige uren waarin de meiden meer malen zo ongeveer over de grond hadden gerold van het lachen. Nou ja, bij wijze van spreken dan. Claire was niet van de uitbundigheid.
Allison was een beetje de katalysator van het drietal. Zonder Allison wist Claire niet of ze überhaupt in aanraking zou zijn gekomen met Heather en zonder Ally wist Claire ook niet of ze wel contact had gehouden met Heather. Heather was wel slim en je kon absoluut met haar praten, maar Claire kon niet zeggen hoe het meisje was. Waar ze aan dacht. Wat ze wou. Wat haar ambities waren. Het meisje was vrij terughoudend in alles wat ze zei. Claire keek even naar het landhuis waar voor ze stonden. Het was vrij groot, donker en imponerend en niet voor de eerste maal vroeg Claire zich af wat voor gruwelen dit huis had gezien.
Claire had zich ingelezen. Misschien wel als enige. Wat dit huis allemaal had moeten doorstaan - of wat de mensen deden beweren wat het huis had moeten doorstaan - was een hoop gruwelijkheden. Zelfmoord. Bezeten mensen. Demonen. Moord. Schade en schande. En zelfs een poltergeist. Of zoiets.
In ieder geval was het niet mals. Maar Claire? Die geloofde er absoluut geen zak van. Want serieus, geesten? Nee. Ze was ontzettend nieuwsgierig naar het huis maar ze geloofde niet dat ze er wat zou zien. Ze had overigens wel het gevoel dat ze bekeken werd, maar dat zou wel komen door de velen ramen die het gebouw had.
Ze had er trouwens heel bewust voor gekozen om het verleden van dit gebouw voor zich te houden. Straks waren er wel van die mensen die geloofden in geesten en dan wouden ze het gebouw niet in omdat het er zou spoken. Ugh. En dan gelijk de hele Halloweenparty verpesten.
Die overigens al verpest was, want Bryce. Maar ja. Hè. Je kunt niet alles hebben. Ze stak haar handen in haar zakken en bekeek het gebouw.
"Guys, zullen we naar binnen? Kunnen we kijken of we het er gezellig en warm kunnen maken." Want koud was het buiten wel.
Dean knikte Heather en de rest even toe. Op Claire's voorstel ging hij in door naar de voordeur te lopen en aan de deur te rammelen.
"Shit." De deur zat potdicht. "Daar hadden we eerder over na moeten denken." Dean zuchtte even. Toen keek hij naar Bryce.
"Ken jij nog een partytrick waarmee je ons het gebouw in kan loodsen?" vroeg Dean de jongen, hopend dat hij inderdaad iets zou weten.

Claire stelde voor naar binnen te gaan, maar de deur zat op slot. Dean richtte zich tot Bryce die breed grijnsde.
"Partytrick? Nee. Dit is gewoon inbraak," zei hij op een toon die iets te luchtig was voor iemand die het over inbraak had. Hij rommelde in zijn jaszakken tot hij een haarspeld had gevonden.
Zijn gezicht was een en al concentratie toen hij met het slot bezig was, maar toen klonk er ook een zachte klik en grijnzend keek hij achterom.
"Ik zweer dat ik hier nooit wat slechts mee heb gedaan," zei hij. "Maar het is leuk om te kunnen."

Er waren een hoop dingen die Roya leuk vond aan haar vriendje, maar op dit soort momenten vroeg ze zich af of hij niet een beetje te trots was op de verkeerde dingen. Maar ergens gaf hem dat zijn charisma; hij deed waar hij zin in had, en presteerde het er nog mee weg te komen ook. Ze glimlachte even mat naar de anderen, maar ging toen achter Bryce aan naar binnen.
De hal waar ze in stond was behoorlijk groot. Het licht van Bryce' forse zaklamp bescheen er een groot deel van. Het was in slechte staat, maar dat het eens iets was geweest was duidelijk. Het behang was gescheurd, de houten vloer kraakte dat het een lieve lust was en de paar tapijten die er nog op lagen waren mottig en rafelig. Nee, Roya begreep waarom die niet meer gejat waren. Die hoefde zij ook niet in haar huis.
Aan weerszijden van de hal waren een aantal deuren, stuk voor stuk hoog en van donker hout. Aan het eind was een brede, dubbele deur.

Ook Heather stapte naar binnen. Direct klemde ze haar armen om haar lichaam en trok ze haar schouders op. Ze wierp onbewust Allison een korte blik toe. Van deze groep voelde ze zich het meest verbonden met dat meisje.
Toch dwong ze zichzelf verder te lopen. Ze zag Bryce al doorlopen naar de dubbele deuren, maar bleef zelf in het midden van de hal staan, slecht op haar gemak.
Stel je niet aan, sprak ze zichzelf inwendig toe. Je hebt het er zelf naar gemaakt. Probeer op zijn minst gezellig te zijn.
"Laten we een plek zoeken voor onze spullen," stelde ze voor. Het woog nogal wat en op onderzoek uitgaan was fijner zonder al dat gewicht.

Dat het geen partytrick was maar gewoon inbraak. Jezus. Kon die jongen nog trotser op zichzelf zijn dan hij al was? Claire keek de jongen ongeamuseerd aan. Wat zag Roya überhaupt in de jongen? Hij was te vol van zichzelf en ugh. Maar goed, Claire was wel blij dat de jongen -
Waarom de fuck kon hij in godsnaam inbreken. Waarom was het een skill die hij had? Wat was er mis met die jongen. Ze volgde Roya, Bryce en Heather naar binnen en bekeek bewonderend het gebouw. Dat het best oud was en dat het pittig donker was binnen maakte het best creepy, maar goed, het was dan ook Halloween, creepy was wel iets waar je om vroeg op zo'n dag. Alles kraakte en piepte, Claire vond het allemaal helemaal geweldig. Ze liep de dubbele deur door en zette haar spullen daar op de grond neer.
"Deze plek is perfect," sprak ze met een flauw glimlachje tegen Heather. Ze wreef in haar handen en blies er even in.
"Het is wel koud tho. Zullen we kijken of we iets kunnen gebruiken om die haard lekker warm en knapperig te krijgen?"
Dean en Allison waren achter Claire aan naar binnen gekomen en Dean had zijn spullen naast die van Claire gezet. Allison zag bleek en leek absoluut niet geamuseerd te zijn dat ze nu eenmaal binnen waren. Toen Dean de spullen had neergezet greep ze de jongen weer vast.
"Ja, een vuurtje klinkt goed," mompelde ze terwijl ze dichter tegen Dean aan kroop. Dean glimlachte even voorzichtig, niet wetend wat hij moest met deze situatie. Hij had Ally nog nooit zo oncomfortabel meegemaakt.
"Zullen we eerst rondkijken voordat we ons ergens vestigen?" opperde Dean. "Ik bedoel, het is misschien niet heel verstandig om een vuurtje te laten branden op het moment dat er niemand bij zit."