Angela
Angela zweeg en luisterde rustig naar zijn verhaal. Ergens snapte ze wel dat de moeder niet was tussengekomen om haar broer te beschermen om ook geen klappen te vangen, maar misschien dat hij het wel had overleefd als ze het wel had gedaan. Mensen werden soms voor minder veroordeelt. Na een lange tijd stilte bleef ze plots staan en keek naar de golven van de zee en liet het verhaal langzaam toch zich inzinken. Ze besefte wel dat Brandon zich zorgen zou maken, omdat ze niet meteen iets zei en heel erg lang stil bleef, maar ze had de tijd nodig om de juiste woorden te vinden. "Soms is stil blijven hangen goed, maar in de meeste gevallen niet. Je moeder blijft hangen in zelfmedelijden, waardoor ze geen focus meer heeft. Bij dergelijke gebeurtenissen krijg je nooit meer de oude persoon terug, maar vind je ook niet dat het na die lange tijd niet genoeg is geweest? Begrijp me niet verkeerd, ik heb respect voor de hele situaties, maar het roept ook duizenden vragen op. Weet je moeder eigenlijk van ons af?" vroeg ze toen. Ergens had ze zo het idee dat de moeder van Brandon waarschijnlijk niet eens wist dat haar zoon een lief had, anders had die toch al eens naar haar gevraagd? Ze dacht aan papa thomas en mama ivy die al heel erg vaak hadden gevraagd naar Brandon en hij was ook al een paar keer bij hun thuis blijven eten of mee geweest op uitstapjes. Met vaak gênante gebeurtenissen uit haar jeugd erbij, maar dat nam ze er gewoon bij. Ze was al lang blij dat er nooit over haar bloedverwanten werd gepraat en dat hield ze graag zo. Ook al had dat haar mee gevormd, toch zag ze dat liever als iets dat geen invloed op haar had gehad.
Angela zweeg en luisterde rustig naar zijn verhaal. Ergens snapte ze wel dat de moeder niet was tussengekomen om haar broer te beschermen om ook geen klappen te vangen, maar misschien dat hij het wel had overleefd als ze het wel had gedaan. Mensen werden soms voor minder veroordeelt. Na een lange tijd stilte bleef ze plots staan en keek naar de golven van de zee en liet het verhaal langzaam toch zich inzinken. Ze besefte wel dat Brandon zich zorgen zou maken, omdat ze niet meteen iets zei en heel erg lang stil bleef, maar ze had de tijd nodig om de juiste woorden te vinden. "Soms is stil blijven hangen goed, maar in de meeste gevallen niet. Je moeder blijft hangen in zelfmedelijden, waardoor ze geen focus meer heeft. Bij dergelijke gebeurtenissen krijg je nooit meer de oude persoon terug, maar vind je ook niet dat het na die lange tijd niet genoeg is geweest? Begrijp me niet verkeerd, ik heb respect voor de hele situaties, maar het roept ook duizenden vragen op. Weet je moeder eigenlijk van ons af?" vroeg ze toen. Ergens had ze zo het idee dat de moeder van Brandon waarschijnlijk niet eens wist dat haar zoon een lief had, anders had die toch al eens naar haar gevraagd? Ze dacht aan papa thomas en mama ivy die al heel erg vaak hadden gevraagd naar Brandon en hij was ook al een paar keer bij hun thuis blijven eten of mee geweest op uitstapjes. Met vaak gênante gebeurtenissen uit haar jeugd erbij, maar dat nam ze er gewoon bij. Ze was al lang blij dat er nooit over haar bloedverwanten werd gepraat en dat hield ze graag zo. Ook al had dat haar mee gevormd, toch zag ze dat liever als iets dat geen invloed op haar had gehad.