Welcome to Hogwarts

Zweinstein is net opgericht en de eerste studenten worden uitgenodigd naar de school. Zowel eerste jaars tot zevende jaars studenten worden uitgenodigd om er lessen te komen volgen. De vier oprichters zijn allemaal nog in de school en geven zelf ook lessen aan hun tovenaars en heksen. Zalazar Zwaderrich geeft les in toverdranken, Goderic Griffoendor geeft de les transfiguratie, Rowena Ravenklauw is lesgeefster van het vak Verweer tegen de zwarte kunsten en Helena Huffeluf geeft de lessen kruidenkunde.

Bloedverwanten van de oprichters zijn toegestaan, net als andere professoren. Let wel op: De personages die in de boeken voorkomen bestaan hier nog niet, tenzij ze in de verhalen een geest zijn. (Bv. Professor Kist)
Ideeën voor het topic mag je altijd doorsturen.

Invullijst:
Foto
Naam:
Leeftijd:
Afdeling:
Karakter:
Geschiedenis:
Overige:

Rollen:
Professoren
* Zalazar Zwaderrich:
* Goderic Griffoendor:
* Rowena Ravenklauw: Kirst122
* Helena Huffelpuf: Idril
*

Leerlingen
* Jocelyn Nightshade (11): Idril
* Lena Ravenwood (11): Kirst122
* Luna Ravenwood (11): Kirst122
*

Andere
*

Foto:
Naam: Lena Ravenwood
Leeftijd: 11 jaar
Afdeling: Huffelpuf
Karakter: Lena is een vrij stil meisje. Ze zegt niet veel en ze zegt ook niet snel wat ze denkt. Ze houdt zich liever wat meer op de achtergrond. Als ze je eenmaal kent kant ze heel vrolijk zijn en erg blij doen. Ze helpt graag mensen, en luistert het liefst naar andermans problemen dan dat ze haar eigen probleem verteld. Ze ziet de wereld soms kritisch in, maar ze kan wel vrij optimistisch over komen.
Geschiedenis: Lena geboren in Londen. Haar ouders zijn Stephan en Emma Ravenwood. Lena is vroeger als kind mishandeld door haar moeder. Daardoor is ze nu zo stil, emotioneel is beschadigd. Haar vader kon het niet meer aan zien, na lang praten zijn ze uit elkaar gegaan. Lena woont nu samen met haar tweelingzusje, Luna, en haar oudere broer, Dean, bij hun vader. Haar moeder heeft ze nooit meer gezien. Ze heeft een sterke band met haar vader en met haar zusje en broer. Langzaamaan gaat ze meer praten, maar toch kun je merken dat ze lichtelijk beschadigd is.
Overige: Ze heeft een kat Grumpy, ze houdt heel veel van haar kat. Ze heeft een passie voor schrijven, ze kan haar emoties dan kwijt en ze is dol op lezen, dan kan ze alle problemen om haar heen vergeten.

Faceclaim: Kylie Hornych
Naam: Jocelyn Penelope Nightshade
Leeftijd: 11 jaar
Afdeling: Griffoendor
Karakter: Jocelyn komt uit een grote familie, waarbij ze de jongste telg is en al haar hele leven lang de aandacht moet delen. Daarom deinst ze er ook niet voor terug om een grote mond op te zetten of zichzelf te bewijzen om zo te laten merken dat zij ook aanwezig is en ook graag eens wat aandacht wil. Met textiel kan ze zeer goed omgaan. Ofwel herstelt ze zelf haar kleren ofwel maakt ze haar eigen kledij (dat laatste gebeurd zelden door geldgebrek). Ze is erg slim en is vastbesloten om haar eigen persoonlijkheid te worden en zich niet te laten vormen door de volwassenen of idealen van de maatschappij.
Geschiedenis: Jocelyn komt uit een volbloed familie. Haar vader Marcus Nightshade liep school in Durmstrang Institute, terwijl haar moeder Paige Moonshine studeerde aan Salem Witches' Institute. Jocelyn komt uit een groot gezin van 10 kinderen, waarbij de jongste zoon een snul is. Haar broers heten: Robert, Justin, Henry en Nicolas (snul). Haar zussen heten: Angelica, Elsbeth, Carly, Holly en Catherine. Jocelyn is de laatste in lijn en ze scheelt 15 jaar met haar oudste broer. Nicolas is haar tweelingbroer en vele denken dat zij als foetus de magie van haar broer heeft gestolen, wat natuurlijk belachelijk is. Haar zussen Holly en Carly zijn ook een tweeling, maar net als de andere ouderen gaan die naar een andere tovenaarsschool. Haar ouders geloven niet dat Zweinstein een goed school is, dus sturen ze enkel haar daarheen, omdat de school niet zoveel kost. Doordat ze met veel thuis zijn, heeft ze met afdankertjes te maken, iets wat ze wegstopt door dingen te veranderen aan de kleren. Ze maakt iedereen wijs dat ze zelf haar kleren maakt. Al bij haar geboorte kon ze van uiterlijk veranderen die gave misbruikt ze soms om toch maar haar zin te kunnen krijgen.
Overige: Ze is transformagiër.

Lena Ravenwood
Ze keek even naar haar zusje, Luna. Luna en zij leken als twee druppels water op elkaar. Ze hadden soms ook dezelfde gedachten, vandaag zouden ze dan gesorteerd worden. Dean zat op een andere school. Ze had geen idee of haar zusje bij haar zou blijven. Luna had een heel ander karakter dan zij. Luna was een flapuit, erg slim en had zo'n beetje van alles wat Lena niet had. "Kom op Leentje, niet zo verlegen zijn. Je bent hier op een nieuwe school, een nieuw begin." Lena knikte en keek even naar de vele leerlingen. "Weet ik maar wat nou als ze mij niet aardig vinden? Dan heb ik helemaal niemand." Luna moest lachen. "Tuurlijk vinden ze je wel aardig, zo niet dan ben ik er altijd nog." Lena schudde haar hoofd. "Dat is niet hetzelfde, dat weet je heel goed. Ik wil ook niet dat je je constant met mij bemoeit, ik kan goed voor mezelf zorgen." Luna sloeg een arm om Lena heen. "Het komt wel goed, Leentje." Lena zuchtte diep. "En noem mij niet steeds zo, ik heet Lena." Fluisterde ze toen en van de zenuwen ging ze met haar vingers lopen spelen.

Jocelyn Nightshade
Iedereen stond in een grote zaal in groepjes en het was duidelijk dat sommige elkaar reeds kenden en andere net als haar alleen waren. Na een tijdje kwamen volwassenen binnen, duidelijk de professoren en maande een man in groen gewaad en een streng uiterlijk iedereen tot stilte. Pas toen het muisstil was ging hij verder. Hij stelde zich voor als Zalazar Zwaderrich en stelde zijn collega's voor. Daarna vertelde hij dat iedereen de sorteerhoed op zou krijgen en die bepaalde in welke afdeling je kwam. Die afdeling zou ieders nieuwe thuis worden die ze moesten eren. Daarna zag Jocelyn dat hij een oude hoed uithaalde. "Als je je naam hoort kom je naar voren en zet Zalazar je de hoed op. Zwaderrich gaat aan de groene tafel zitten, Griffoendor aan de rode, ravenklauw aan de blauwe en Huffelpuf aan de gele." hoorde jocelyn een vrouw in een geel kleed zeggen. Haar blik ging rond de zaal en ze besefte dat dit wel eens erg lang kon duren. Plots hoorde ze die zelfde vrouw de naam "Lena Ravenwood" zeggen. Jocelyn begreep dat de namen in willekeurige volgorde zouden gezegd worden, misschien was het wel volgens hoe snel je op hun uil had geantwoord.

Lena Ravenwood
Lena schrok toen ze haar naam hoorde. Ze voelde dat haar benen trilde. Ze had zo gehoopt dat zij niet als eerste zou zijn. "Ga nou." Hoorde ze Luna knarsetandend zeggen en ze voelde dat ze een duwtje in haar rug kreeg. Met knikkende knieën liep ze naar voren. De man, die volgens de vrouw Zalazar heette, zette de hoed op haar hoofd. "Hmm je hebt een goed stel hersens. Je bent wat teruggetrokken, je bent betrokken bij andere. Hmm een moeilijke. Maar we houden het op... HUFFELPUF!" Het laatste schreeuwde de hoed. Zalazar haalde de hoed van haar hoofd en Lena liep met knikkende knieën naar de gele tafel. Ze zag Luna duimen. Lena ging met een zucht zitten, hopelijk kwam Luna bij haar, maar haar gevoel zei van niet. "Jocelyn Nightshade!" Werd er geroepen.

Jocelyn Nightshade
Jocelyn stond met haar rug tegen de muur geleund en had het eerste meisje gewoon aangestaard. Plots hoorde ze haar naam en zette ze zichzelf in beweging door zich af te stoten met haar voet tegen de muur. Terwijl ze rustig naar voren liep bekeek ze de professoren eens goed. Ze merkte dat vier van hun gekleed waren in de kleuren van de vier afdelingen. Zouden hun dan Zalazar, Goderic, Helena en Rowena zijn? Ze vermoedde van wel. Rustig liep ze de trapjes op en ging bij Zalazar staan die er gemeen eng uitzag. De man wilde de hoed op haar hoofd zetten, maar nog voor het haar aanraakte hoorde ze de hoed GRIFFOENDOR! roepen. Jocelyn glimlachte, maakte een beleefde buiging naar de volwassenen toe en rende toen naar de tafel die een rood tafelkleed had. Het enige wat er nog op stond waren lege borden, glazen en bestek. Ze herinnerde zich dat ze honger had, maar waarschijnlijk werd er pas gegeten als iedereen wist wie zijn of haar afdeling was. Haar blik gleed terug naar de professoren en hoorde toen de geel geklede vrouw "Luna Ravenwood" zeggen. Zo, dus die Lena van daarnet had nog een familielid meegebracht. Benieuwd of ze hier familie in dezelfde afdelingen zetten of niet.

Foto:
Naam: Luna Ravenwood
Leeftijd: 11 jaar
Afdeling: Griffoendor
Karakter: Luna is heel anders dan haar zusje Lena. Luna is een flapuit, ze zegt meer dan dat ze echt denkt. Ze kan wel goed geheimen voor haar houden. Luna is erg bijdehand en komt altijd op voor haar familie. Ze is erg slim en gebruikt vaak haar slimheid wel, maar soms ook niet omdat ze bang is om een nerd gevonden te worden. Luna kan soms nogal erg snel praten en is af en toe erg druk.
Geschiedenis: Luna is drie minuten ouder dan Lena. Ze is mishandeld door haar moeder toen ze 7 jaar oud waren. Hun ouders zijn uit elkaar gegaan en zij is met haar vader mee gegaan samen met haar broer Dean en haar zusje. Doordat ze mishandeld is door haar moeder is ze sterker geworden. Lena is meer teruggetrokken en Luna is juist wat opener geworden. Ze staat sterker in haar schoenen, maar ze praat niet graag over de mishandeling, ook al kun je nog wel littekens zien.
Overige: Ze heeft een uil genaamd Hoothie. Ze is dol op lezen en kan in een avond een boek uit lezen.

Luna Ravenwood
Luna keek even naar haar zusje. Lena zat in Huffelpuf, waar zou zij komen? Ze keek even naar de vier tafels. Plots hoorde ze haar naam zeggen. Ze keek even nog naar Lena en liep toen met een rechte rug naar Zalazar. Ze kreeg de hoed op en hoorde hem nog dingen zeggen. "Hmm je hebt een goed stel hersens en je gebruikt ze ook. Voor de rest ben je niet bepaald op je mondje gevallen en ben je dapper. Hmm moeilijk dit." De hoed bleef voor een lange tijd stil. "GRIFFOENDOR!" Riep de hoed toen. Luna glimlachte, de hoed ging van haar hoofd, ze knikte nog even naar de professoren en liep toen de trappen af. Haar blik ging naar Lena die haar verdrietig aan keek. Ze haalde haar schouders op, ook al waren ze een eeneïgetweeling dat wilde nog niet zeggen dat ze de zelfde karaktereigenschappen hadden. Ze ging naast Jocelyn zitten en glimlachte naar haar. "Hallo ik ben Luna, Luna Ravenwood." Fluisterde ze, ondertussen keek ze verder naar de ceremonie.

off: er kan nog ingeschreven worden, maar de indelingsceremonie slaan we nu gewoon over. Iedereen is ingedeeld in zijn of haar afdeling en ze hebben ook reeds kennis gemaakt met de vier afdelingshoofden de tevens ook stichters zijn van de school. Het feestmaal begint nu en na de maaltijd zullen de afdelingshoofden hun leerlingen meenemen naar hun leerlingenkamer.

Jocelyn Nightshade
Jocelyn had zich voorgesteld aan het meisje dat Luna heette en daarna had ze gekeken hoe zowel jonge als oudere kinderen werden ingedeeld over de vier huizen. Ze had geluisterd naar de speech die werd gehouden door de vrouw in het gele kleed en niet veel later verscheen er plots heel wat lekkers voor haar neus. "wauw!" zei ze en hoorde op verschillende plaatsen dergelijke reacties weerklinken. Daarna voelde ze hoe haar maag samentrok en besefte ze welke honger ze wel niet had. Ze nam meteen twee kippenboutjes, een broodje, wat groentjes en vulde haar glas met heerlijke pompoensap. Daarna keek ze naar Luna die naast haar zat. "Dat meisje in Huffelpuf is dat je zusje?" vroeg ze toen en vond het zelf spijtig dat haar ouders niemand van haar broers of zussen had meegestuurd. Haar tweelingbroer had geen magie, anders had die vast wel ook hier gezeten. Ze zag hem wel in Zwaderrich of Ravenklauw, bedacht ze bij zichzelf.

Luna Ravenwood
Luna keek vol verbazing naar het eten dat op tafel verscheen. Het was echt heel erg veel. Ze schepte wat op en hoorde de vraag van Jocelyn. "Ja dat is mijn tweelingzusje, Lena. Ik ben alleen drie minuten ouder." Ze glimlachte en keek even naar haar zusje die in stilte aan het eten was. Lena had gelijk, ze kon haar niet eeuwig beschermen. Er zaten geen mensen op Zweinstein die net zoals hun moeder zou zijn. Ze krapte even aan een litteken en ging toen verder met eten. "Heb jij nog broertjes en zusjes?" Haar blik ging weer naar Lena die schrok toen iemand haar een vraag stelde. Luna zag dat haar lippen bewogen en ze keek haar even bemoedigend aan, ook al zag haar zusje dat niet. Ze richtte zich toen weer op Jocelyn en op haar bord. Ze pakte wat frietjes en deed op haar bord. Ze had echt veel honger gekregen. Ze kon nu heel veel eten. Maar goed dat kon je ook wel aan haar en Lena zien, haar vader vond dat ze meer moesten eten. Maar hoeveel ze ook aten, ze kwamen gewoon niet aan.

Jocelyn
Jocelyn keek de ander aan die vertelde dat Lena haar tweelingzus was en hoorde toen haar vraag naar haar familie. "Ik heb er een heleboel. Ik heb 4 broers en 5 zussen. We zijn met z'n tienen thuis. Ik heb nog een tweelingbroer Nicolas, maar die gaat naar een dreuzelschool en mijn andere broers en zussen gaan naar Beauxbatons of Klammfels toe." zei ze toen en merkte toen het litteken op, maar vroeg er niets over. Zijzelf had ook een klein litteken doordat ze zich eens zwaar had verbrand aan de open haard, maar die verborg ze dankzij haar gave van transformagiër. Het leek haar nu hoe dan ook geen al te goed idee om die gave reeds te gaan gebruiken, ze wilde niet gezien worden als freak. "Hoe hebben jou ouders gereageerd op die brief? Die van mij geloven niet echt in de kwaliteit van de school, de reden waarom ik hierheen mocht was omdat ik het zelf wou en dat deze goedkoper is dan beauxbatons." zei ze en glimlachte even.

Luna Ravenwood
"Ik heb nog een oudere broer thuis, Dean, hij gaat naar Klammfels toe." Ze glimlachte even en verborg haar arm in haar mauw. Ze keek even naar Lena en luisterde naar Jocelyn. Ze hoorde de vraag en dacht na. "Ik kom uit een volbloed tovenaars gezin. Mijn vader was erg blij toen we de brief kregen. Het werd of Beauxbatons of Zweinstein. Maar Zweinstein was dichterbij. Deze school leek ons ook beide leuker." Ze zweeg even over haar moeder, ze hadden al drie jaar niks meer van haar gehoord. Het was maar goed ook. Ze keek even naar Lena, de pijn kon je nog goed bij haar zien, vooral in haar ogen. Ze at verder en dacht na, haar blik ging even naar de professoren. Ze had zin om te gaan beginnen met de lessen. Ze wilde graag dingen leren, ze was erg leergierig. Ze keek even naar Lena die aan het praten was met andere leerlingen, dat zat voor nu wel goed. "Voor de rest heb ik geen broers en zussen. Ik heb wel een kerkuil, Hoothie. Lena heeft een grijze kat, Grumpy. Lena en ik houden heel erg van dieren. Dean heeft geen huisdier, die heeft zijn gitaar en zijn transformagiër kunsten." Ze rolde even met haar ogen. "Hij veranderd heel vaak zijn haar, maar dat komt denk ik omdat hij een meisje erg leuk vindt die bij ons in de buurt woont." En ze begon te lachen.

Jocelyn
"Volgens mij wil die gewoon opvallen, het hoeft daarom niet persee te zijn voor een meisje." zei ze en glimlachte eventjes. Het liefst wou ze dat niemand haar gave kende. Luna leek te spotten met haar broer die steeds veranderde van uiterlijk. Veranderen was gewoon leuk en had niet zo vaak een doel. De ander begon te vertellen over huisdieren en hoe langer hoe meer kreeg Jocelyn de indruk dat Luna uit een zeer welvarende familie kwam, het zou haar verbazen als die ooit eens oude kledij heeft moeten dragen. "In de familie hebben we een uil met de naam Demeter en een Schotse herdershond met de naam Lisa." zei ze en merkte dat het eten plaats maakte voor desserts en ze koos voor wat pudding en een appel. "Het ziet ernaar uit dat ze hier meer dan genoeg eten hebben." grinnikte ze.

Luna
Luna keek even naar Jocelyn en moest lachen. "Mijn broer maakt graag indruk op meisjes. Ik vind het altijd wel leuk als Dean zijn uiterlijk veranderd. Mijn moeder haatte dat..." Ze zweeg en beet op haar lip. Ze keek even naar het eten en schepte weer wat op. "Mijn vader moet alleen voor mij, Lena en Dean zorgen, hij werkt hard om onze scholen te kunnen betalen." Ze hadden het niet heel breed, maar ze hoefde geen oude kleding te dragen. Ze speelde even met haar haren en keek even naar Lena die nog steeds met een meisje van haar afdeling in gesprek was, het zag er maar uit dat ze zich beter op haar gemak ging voelen.

Jocelyn
Ze negeerde wat de ander zei over de gave, maar merkte wel dat ze raar begon te doen, toen ze haar moeder ter sprake bracht. "Wat is er met je moeder gebeurd?" vroeg ze, omdat het haar opgevallen was dat ze in de verleden tijd had gesproken en daarna enkel over haar vader sprak. Zelf vertelde ze niet over wat haar ouders deden, de ander kon vast wel raden dat ze het helemaal niet breed hadden als ze met z'n tienen waren. "Ik vraag me af welke lessen we allemaal zullen hebben." zei ze toen en zuchtte even. Doordat dit het allereerste jaar was van het bestaan van deze school, wist natuurlijk niemand iets over de lessen, klassen of wat dan ook.

Luna
Ze hoorde de vraag. De vraag leek van ver te komen. In haar hoofd speelde weer de momenten af waarop ze werden mishandeld. Haar vader was er tussen gekomen en hun naar boven gestuurd. Na een tijdje knipperde ze met haar ogen. "Pa en ma zijn gescheiden, ik zie mama niet meer. Ze uhm..." Ze dacht heel goed na. "Ze was niet zo lief naar mijn zusje, mijn broer en mij toe." Voor de rest zweeg ze. Ze had er niet veel zin in om er over te praten. Het kon ook wel de littekens verklaren die je onder haar mauw zag. Ze knikte en was blij dat Jocelyn over iets anders ging praten. "Ja ik ook, ik kijk uit naar transfiguratie en naar kruidenkunde, ik heb veel met planten en bloemen."

Jocelyn
Ze hoorde wat de ander zei over haar moeder en knikte eventjes. Wat moest ze daar dan ook op gaan zeggen? Trouwens kon 'niet lief zijn' ook op verschillende manieren opgevat worden en ze voelde ook wel aan dat de ander niet zoveel zin leek te hebben om te praten. Doordat ze zelf van onderwerp was verandert, gingen ze verder over de schoolse vakken. "Ik ben al lang blij als we iets mogen doen en niet steeds zullen moeten luisteren naar verhalen. Ik kijk vooral uit naar Transfiguratie en verweer tegen de zwarte kunsten." zei ze en onderdrukte ondertussen een geeuw. Het moest ondertussen al na middernacht zijn en ze vroeg zich stilletjes af wanneer ze hen zouden tonen waar ze konden slapen.

Luna
Luna zuchtte diep. "Ze mishandelde mij, mijn broer en mijn zusje." Zei ze zachtjes, maar wel zo dat alleen Jocelyn het kon horen. Voor de rest wilde ze er niet over praten, nog niet. Ze beet op haar lip en luisterde toen aandachtig naar Jocelyn. "Ow verweer tegen de zwarte kunsten lijkt me ook leuk en interessant natuurlijk." Ze glimlachte en speelde met haar vingers. Ze wist ook niet wanneer ze naar bed werden gebracht. Ze was erg moe dat wist ze wel. "Ik vind luisteren niet zo erg maar ik wil wel dingen doen inderdaad."

Helena Huffelpuf
Helena stond na een tijdje op. Het was de leerlingen al vertelt dat het verboden bos, verboden terrein was voor alle leerlingen. Ze maande iedereen tot stilte en pas toen iedereen echt stil was begon ze te spreken. "Het is dan nu tijd geworden om te gaan slapen. Jullie gaan elk mee met jullie afdelingshoofd. Zij zullen jullie brengen naar jullie leerlingenkamer. Morgen krijgen jullie je uurrooster." zei ze en keek de kinderen even vriendelijk aan. "Griffoendors gaan mee met Goderic, Zwaderrich met Zalazar, Ravenklauw met Rowena en Huffelpuf mee met mij." zei ze, terwijl het eten van de tafel verdween.

Lena
Ze hoorde Helga Huffelpuf zeggen dat ze met haar mee gingen. Haar blik ging even naar Kuna die in gesprek was met een klasgenote van haar. Ze keek even naar haar schoenen. "Kom we moeten naar de slaapzaal." Hoorde ze Emma zeggen. Emma was een lang meisje, met kort bruin haar en fel blauwe ogen die naast haar had gezeten tijdens het eten. Ze hadden kennis gemaakt met elkaar en Emma leek wel aardig te zijn. Lena knikte en glimlachte eventjes. "Je ziet je zus morgen weer en ik ben er ook nog. We gaan een leuk en gezellig jaar tegemoet, kom." Lena knikte en liep naar de andere leerlingen samen met Emma.

Luna
Luna keek even naar Lena en keek toen naar Jocelyn. "Het ziet er dus naar uit dat we richting onze slaapzalen gaan. Ik ben wel toe aan bed. Morgen beginnen de lessen." Ze gaapte lichtjes en ze glimlachte even. Ze keek even naar Lena en zag dat ze met een klasgenoot stond te praten. Ze moest haar zusje loslaten, iets wat haar vader ook al tegen haar gezegd. Maar ze vond het gewoon lastig, ze was er altijd voor haar zusje geweest, had haar altijd willen beschermen tegen haar moeder en andere dingen. Maar hun vader had gelijk. Lena moest nu nieuwe vrienden maken en voor haar zelf proberen te zorgen.