The Hungergames 1 [Deel 1]

Hallo,
het is de eerste editie van de Hongerspelen en niemand weet wat het precies inhoudt. De opstanden zijn net geweest, district 13 is weggevaagd en mensen leven in angst. De boeterondes komen nu aan de beurt, hoe reageert jouw karakter op het feit dat hij of zij geselecteerd is om mee te doen?

Naam karakter:
Leeftijd:
Geslacht:
Uiterlijk:
Karakteromschrijving:
Geschiedenis:
District:

*Maximaal 2 karakters*

By Marzia:

Naam karakter: Becky Nord
Leeftijd: 12
Geslacht: Vrouwelijk
Karakteromschrijving: Becky is een levenslustig meisje wat graag andere opties zoekt om dingen te doen. Ze zal nooit dingen klakkeloos aannemen en altijd bezig zijn met het bedenken van andere manieren waarop het ook kan. Deze eigenwijsheid zorgt ervoor dat Becky wantrouwend is en eigenlijk alleen maar alles doet op haar manier. Ze is zeer achterdochtig en vaak ook kinderlijk voor haar leeftijd. Ze is pessimistisch en kan niet goed omgaan met emoties/verdriet.
Geschiedenis: Tijdens de oorlog zijn haar grote zus en haar vader overleden, waardoor Becky's moeder nu heel depressief is en Becky als twaalfjarige alle zorg van haar jongere broertje op zich moet nemen en in de tussentijd ook nog moet rouwen.
District: 7

Naam karakter: Sarah
Leeftijd: 12
Geslacht: Meisje
Uiterlijk:

Karakteromschrijving: Ze is erg stil, en rustig, maakt gemakkelijk vrienden, maar is ook een beetje verlegen.
Geschiedenis: Sarah is geboren in district 11, waar ze vroeg moest werken. Haar ouders hebben niet veel geld, maar ze redden het nog. Haar broertje is overleden van de honger, toen het slechter ging, en nu zijn ze nog met z'n drieën. 
District: 11

Naam karakter: Kate Margaret Stewart
Leeftijd: 15
Geslacht: Vrouwelijk
Uiterlijk: Kate heeft lang bruin haar, donker bruine ogen en een blanke huid. Ze is 1m74 groot en is atletisch gebouwd. Kate heeft goede arm- en beenspieren en heeft ook prima buikspieren, wat allemaal goed van pas komt bij het paardrijden en het omgaan met de runderen. Haar lange haren laat ze vaak gewoon los hangen, al gebeurd het ook wel eens dat ze het in een hoge staart of in een vlecht doet. Kate draagt vaak enkel een shirt, zwarte jakker en een broek of short. Je zult haar zelden tot nooit in een jurk of rokje zien, ze voelt zich daar absoluut niet goed in. Soms draagt ze ook wel eens een cowboyhoed. Ook draagt ze altijd een ketting rond haar hals met daaraan een metalen plaatje met haar gegevens op en een wolf aan. Andere juwelen draagt ze zelden.
Karakteromschrijving: Kate is iemand met een vrije geest en een hoge vastberadenheid om te slagen.  Verder heeft ze heel wat geduld en beschikt ze over goede reflexen. Een negatief kantje van haar is dan weer dat ze stikjaloers kan reageren of impulsief uit de hoek kan komen, wanneer je haar kwetst. Ook heeft ze alles over voor haar familie of andere mensen waar ze veel van houdt.
Geschiedenis: Ze komt uit een grote familie, maar weigert dat haar broers en zusje om bonnen gaan. Alle bonnen stonden op haar naam, waardoor haar naam 30 keer mee deed en de kans dus groot was dat ze werd gekozen. Eigenlijk is ze niet zo bezig met de hongerspelen, omdat je er de tijd niet voor hebt als je rondtrekt met de runderen. Thuis is ze mee verantwoordelijk voor het beheer van de kudde runderen thuis. Zo helpt ze die drijven, helpt ze kalveren ter wereld, dood ze dieren, maakt het vlees schoon, vangt ze runderen met een lasso terwijl ze op een paard rijd. Kate is erg handig in het hanteren van een machete en de lasso.
District: 10

Je mag je nog inschrijven hierna, maar we beginnen met de boetedoening. De naam van je karakter wordt uit de schaal gepakt en je karakter wordt naar het Capitool gereden. Enjoy!

Becky
Ze was niet echt uitgerust te noemen. Het hele nieuwe idee van boete doen had de hele nacht haar wakker gehouden, wat als... Wat als zij geselecteerd werd, wat als zij de .. ja? Wat was het eigenlijk? Maar wat als zij mee moest doen aan het spel van het Capitool? Wie zorgt er dan voor Simon, haar broertje?
Haar broertje in kwestie had de hele avond rustig opgekruld naast haar liggen slapen. Zijn zwarte haren die op en neer deinde bij elke ademhaling. Ze hadden wel genoeg bedden in huis, naast haar moeder was een plek vrij en het bed van haar grote zus stond voor altijd leeg, maar Simon koos er toch altijd voor om weer naast haar te gaan liggen. Dat zou niet lang meer duren. Als hij ging puberen, kon dat niet meer.
Volgens Becky's  moeder kon dat nu al niet meer, maar Becky luisterde niet naar wat haar moeder haar vertelde. Haar moeder bemoeide zich enkel met Simons opvoeding als het haar uitkwam, de rest van de tijd ging ze verscholen in de donkere en grimmige wereld van rouw. Becky kon inmiddels de roodomrande ogen niet meer aankijken zonder boos te worden. Boos op zichzelf. Boos op de wereld. Iets wat resulteerde in niets minder dan zelfverwonding. Ze had inmiddels aardig wat littekens verzameld, had nooit gedacht dat het zou helpen maar het hielp tegen de onverwoordbare gevoelens die ze geregeld had en waar ze niets mee kon. Het was lastig. Net als ademhalen. Ademhalen kon ook zo verdomde lastig zijn.
Zon priemde uiteindelijk tussen de kieren van het huis door en de geur van een kampvuur drong haar neus binnen. Becky had toch nog een paar uur slaap gevangen, besefte ze. Simon lag namelijk niet meer naast haar maar was opgestaan en had zich al aangekleed en gewassen.
"Kom Becky," zei hij uiteindelijk toen hij de kamer ingelopen kwam. "Ga je wassen, we moeten over een halfuur voor komen. En jij zeker, omdat jij al twaalf bent."
Boetedag. Het feest ging nu echt beginnen.

Sarah

Ik slik moeilijk terwijl ik me weer eens omdraai in bed. Ik kom niet in slaap. Dan zucht ik diep. Ik ben bang, doodsbang. De hele nacht lig ik wakker. De volgende morgen kom ik moeizaam mijn bed uit, en was ik mezelf. Op mijn bed ligt een jurk die mijn moeder voor me heeft klaar gelegd. Ik kijk er even naar, en durf het bijna niet aan te raken. Het is wit, en vooral schoon. Voorzichtig pak ik hem vast, en dan ruik ik er naar. Het ruikt muf. Hij is dus lang bewaard voor deze dag. Dan trek ik het aan. Mijn moeder vlecht mijn haar, en controleert mijn uiterlijk. 'Je ziet er mooi uit,' zegt ze zacht. Ik glimlach zwakjes, en knuffel haar dan. Met moeite knipper ik de tranen weg. Dan knuffel ik mijn vader, die zijn vieze vingers uit mijn buurt houdt. Hij is bezig met de reparatie van de kachel. Mijn moeder pakt mijn hand vast. 'Kom Sarah.. We moeten naar het plein toe,' zegt ze zacht. Ik knik en loop achter haar aan.

Kate Stewart
Net zoals de voorbije nachten had Kate heerlijk geslapen. Dat hele gedoe rond de hongerspelen en de boetedoening, deed haar weinig. Het was ook nieuw en voor hetzelfde geld klonk het erger dan het was. Hoe dan ook had ze zich voorgenomen er niet voor te stressen en had ze zich toegewijd aan haar taak om op de honderden runderen van haar familie te passen. Buiten hoorde ze een haan kraaien en werd wakker. In het huis was het al druk, haar jongere broers en zussen stonden gespannen, terwijl ze zelf traag besefte dat het vandaag boetedag was. Van het capitool hadden ze te horen gekregen dat meisjes een jurk aan moesten en de jongens een kostuum, het enige hatelijke aan vandaag was die jurk. Kate voelde zich stukken beter met een broek of short aan. Kate liep naar de weide toe om de runderen te controleren, voor ze terug naar binnen ging en zich waste in de grote teil. Ze schrobde het vuil van onder haar nagels vandaan en waste de klitten uit haar haren. Toen ze zich afdroogde, trok ze een jurk van haar moeder aan. Doordat ze zelf geen jurken had, kon ze niet anders dan eentje van haar moeder aan te trekken. Het was een Ivoorkleurige jurk met kant aan de randjes. Ze voelde zich precies een non. Haar haren deed ze in een strak dotje en stopte er wat madeliefjes in. Van haar moeder kreeg ze nog een armband gemaakt van bloemen als geluksbrenger. Haar meeste broers en zussen waren nog te jong om mee te doen aan de boete, enkel zij en haar dertienjarig broertje Jonathan kwamen in aanmerking.
Het ontbijt verliep stiller dan gewoonlijk, maar wel even vlot. Over nog geen kwartier was iedereen klaar, werden de tanden gepoetst en toen vertrokken ze allemaal naar het gerechtsgebouw. Op het plein daarvoor zou er een ceremonie plaatsvinden en zouden er twee namen getrokken worden. 1 van een jongen en 1 van een meisje tussen de 12 en 18 jaar die dan naar de Hongerspelen gezonden zouden worden. Wat die spelen inhielden, wist niemand met nog met zekerheid. Kate gokte op een soort van Olympische spelen.

off: sorry voor de dubbelpost, maar misschien dat ik op die manier terug wat leven kan brengen in dit topic

Kate Stewart
Op het plein begon het behoorlijk druk te worden en precies om 12 uur hoorde ze het volkslied van het capitool uit de luidsprekers dreunen en kwam er een opzichtig geklede man het podium op, het was duidelijk te merken dat hij in het capitool woonde en als ze om zich heen keek, merkte Kate overal vredebewakers op. De man begon een tekst voor te lezen over de oorlog van vorig jaar en begon uit te leggen dat het land beter werkte met de twaalf districten dan eender wat. Kate lette niet zo op, ze wilde liever zo snel mogelijk terug naar huis om op de kudde te gaan passen. Na een lange tijd kwamen twee glazen bollen op het podium. Eentje voor de jongens en een voor de meisjes. De man zei nog 'may the odds be in your favor' en zei toen dat de vrouwen eerst mochten gaan. Hij stopte zijn hand in de kom, haalde er een papiertje uit en liep ermee naar de microfoon. Daar vouwde hij het papiertje open, nogal zeer sloom in Kate haar ondervindingen en dan klonk er een naam heel duidelijk door de boxen... "Kate Stewart" Heel even wist ze niet goed wat ze hoorde, maar toen de man haar naam nog eens afriep, kwam ze in beweging. Ze hoorde een vrouw gillen en keek om, het was haar moeder die precies een zenuwinzinking kreeg. Kate vond het maar aanstellerij, iedereen zou toch levend uit het spel komen, niet? Ze klom de trap op en schudde de hand van de man, die vervolgens een naam van een jongen ging trekken. Eenmaal die jongen ook op het podium stond zei de man. "De tributen van district 10!" Er klonk applaus en Kate keek even naar de jongen die naast haar stond, die ze helemaal niet kende. Daarna werden ze het gebouw naar binnen geleidt en kregen ze nog een uur om afscheid te nemen van hun familie. Kate kreeg haar hele gezin over de vloer en ook haar buurmeisje en beste vriendin Louise Mainland kwam afscheid van der nemen.

off: ik had het leuker gevonden als dat hele gedoe in het capitool er nog in zat. Dat met de paardenwagens, het trainen, de interviews, de test... zo konden ze elkaar tenminste wat leren 'kennen'