Sisters from another mister

Roselyn
"Ow wat leuk dat je ook tweetalig bent opgevoed. Ik ben maar zelden iemand tegen gekomen die tweetalig is opgevoed." Ze glimlachte en drukte haar armen dicht tegen elkaar aan. Ze had het koud gekregen. Haar ouders zeiden zelf dat ze het vaak zo snel koud kreeg omdat ze vrij dun was. Hoeveel Roselyn ook at, en ze wat een goede eter, het kwam er gewoon niet bij. Ze luisterde en glimlachte. "Klinkt niet vreemd hoor dat je graag kookt. Wat kook je zoal? Ow je mist niks hoor over het feit dat je geen broers of zussen hebt. Ik heb twee oudere zussen en een jonger broertje, soms is het om gek van te worden." Ze hoorde zijn vraag en ze bleef voor een tijd stil staan. Ze schudde haar hoofd. "Nee ik ben single. Ik heb nog nooit een relatie gehad. Mijn zussen wel. Mijn broertje heeft nu ook een relatie sinds een jaar. Maar ik niet, ik heb nog steeds de ware niet gevonden."

Gabriel

"Nederlandstalig opgevoed, buitenlandse ouders ", verbeterde die Roselyn. Ze spraken thuis gewoon Nederlands tegen elkaar. Echter doordat veel familie Engels sprak beheerste die het Engels zo goed.
"Koud? Neem mijn vest anders?" en trok ze vest uit om het vervolgens aan te bieden. Hij had alleen ze lange shirt genoeg. "Vooral Italiaans. Pasta's, lasagne, zelfgemaakte pizza. Maar ook gewoon aardappels met groente hoor. Me moeder is bezig om me echte Molluske hapjes en gerechten te leren." Gabriel grijnsde. "Geloof het best. Al was het soms wel heel stil met alleen me moeder omdat mijn vader op zee zat voor ze werk." Hij knikte. "Soms is wachten om de ware ook beter." Hij had zelf wel wat relaties gehad maar nooit echt lang. Op een of andere manier liep het nooit tot meer uit.

Amberley

"Dat weet ik. Maar... Ik wou je geen verdriet aanpraten." Ze wreef nog even over ze rug heen maar liet hem vervolgens weer los. Mede omdat ze de tekening kreeg aangereikt.
"Je gaat een vaderfiguur missen. Op sommige momenten denk je, was die maar hier! Ik denk je te begrijpen. Mijn adoptiefouders hebben mij geadopteerd toen ik een jaar was. Van mijn biologische ouders is helaas niks bekend. Hoeveel ik ze ook als mijn eigen ouders zie, soms voel je een leegte, een gemis. Zou ik willen weten wie ze zijn. Snap je?" Ze vertelde niet snel dat ze geadopteerd was, maar aan Thomas durfde ze het toe te vertrouwen. Ze glimlachte. "Dat was ik ook zeker van plan!" Ze haalde de mobiel uit de zak. "We sall see!",zei ze met een glimlach. "Eerst maar eens vanmiddag naar ballet. Roep je nummer maar!"

Thomas
"Het is meer dat ik hem nauwelijks kan herinneren. Hij is al 15 jaar overleden. Ik heb nog wel foto's maar mijn moeder praat er ook niet graag over." Hij herinnerde de begrafenis nog als de dag van gisteren. Hij had zijn moeder nog nooit zo verdrietig gezien. "Je bent geadopteerd? Ik mag niet klagen, ik ken me eigen moeder nog. Maar wel fijn dat je je adoptieouders als echte ouders kan zien. Maar het voelt toch niet hetzelfde." Hij knikte. "0645893356. En de jouwe?" Hij keek haar aan. Ze was echt knap. Zijn maag maakte gewoon letterlijk sprongetjes. "Kijk dit was mijn vader met mij op zijn armen. Ik was 2." Hij liet de foto aan Amberley zien. Als enige van de drie kinderen leek hij op zijn vader, de rest leek meer op zijn moeder. "Maar goed je nummer."

Roselyn
"Ow grapje." Mompelde ze even en ze pakte zijn vest dankbaar aan. "Dankjewel." En ze deed hem om. "Mijn ouders vinden mij nogal dun, maar hoeveel ik ook eet het komt er gewoon niet bij." En ze zuchtte diep. "Oew lekker, ik kom gauw een keer bij je eten." En ze glimlachte. Ze luisterde verder en knikte toen. "Kan ik me voorstellen dat het best wel stil moet zijn geweest." Ze was voor een tijdje stil en dacht na. "Ik ben ooit verliefd geweest. Ooit wel een relatie gehad maar..." En ze beet op haar lip. Ze haatte het om het er over te hebben, maar zoals ze geleerd had bij de studie wist ze dat praten hielp. "Hij hield niet echt van me. Hij hield van een van mijn beste vriendinnen. Niet Amberley hoor. Maar een andere, ze hadden een relatie terwijl ik ook nog een relatie met hem had. Ik was zo kwaad toen. Ook op die vriendin. Ik heb nooit meer wat van die jongen en die vriendin gehoord. Op facebook staat wel dat ze nog steeds een stel zijn. Sindsdien was ik gewoon niet meer toe aan een relatie. Ik was 16 toen. Maar nu...." En ze beet weer op haar lip. "Nu voel ik gewoon dat ik toe ben aan een relatie, een goede en fijne relatie. Een relatie waarvan je hoopt dat het lang duurt. Maar kijk maar eens naar me zus. Die heeft zes jaar een relatie gehad en het is uit gegaan. Ze zouden samen wonen en voor altijd bij elkaar blijven. Ze hadden al een huis gevonden maar nog niet gekocht. Mijn zus kwam er achter dat die jongen vreemd ging. Ze was zo kwaad dat ze hem geslagen had en nu sinds ze half depressief thuis. Naja ze doet nu wel wat in de winkel van mijn ouders. En ze oogt wat vrolijker. Maar zo zie je maar weer zelfs een lange relatie kan kapot gaan. Mijn oudste zus gaat trouwen binnenkort. Maar ik ben gewoon toe aan een relatie. Ik wil verder met iemand, ik wil met iemand mijn leven delen." Ze haalde diep adem en deed het vest van Gabriel goed.

Amberley

"Begrijpelijk. Heb je geen broers of zussen waarmee je over je vader kan praten? Ik heb je vader dan wel niet gekend, maar als je de behoefte voelt om over hem te praten dan wil ik me best wel opofferen. Wel het minste wat ik kan doen." Amberley knikte. "Uit India, om precies te zijn. Ik weet niet beter, dus. Voor mij zijn het gewoon mijn ouders net als mijn broertjes mijn broertjes zijn. Ook die zijn geadopteerd." Ze noteerde het nummer in de mobiel en keek vervolgens naar de foto. "Je bent echt zo schattig!" Ze grijnsde even. "Jaja, rustig! 0645334434" Ze ging naast Thomas staan. "Ik wil wel nog een foto voor bij je profiel. Smile!" Ze hield de mobiel van zich af om een foto te maken van hun tweetjes waarbij ze de tong uitstak.

Gabriel

Gabriel schudde ze hoofd en had Roselyn ze vest geven. Hij trok ze shirt recht en luisterde naar wat ze vertelde. "Je bent van harte welkom." Ho! Ho! ho! Gingen ze het nou over haar liefdes leven hebben? Kon ze dat niet beter met Amberley ofzo bespreken? Hij was een jongen, weet je wel. Niet de aangewezen persoon om het mee over je relaties te hebben. Hij wist totaal niet wat die hier mee aan moest. Akward!!! Hij knikte maar als teken dat die luisterde. "Wat een eikel en wat een nep-vriendin. Als je echt vrienden bent begin je niet iets met het vriendje van je vriendin of andersom." Hij zuchtte even. "Ja, liefde is wat ingewikkelds. Maar uhh, laten we verder lopen. Kom, Luuc."

Thomas
"Ik heb een oudere zus maar die woont met haar man en eenjarige dochter in Brugge, in België en mijn oudere broer woont ook op zichzelf samen met zijn vriendin. Die hebben elk hun leven weer opgepakt. Maar soms hebben we het er nog wel over hoor." En hij glimlachte. Hij glimlachte zijn mooiste glimlach toen er een foto werd gemaakt. Hij noteerde haar nummer in zijn mobiel en hij sloeg zijn armen om haar heen. Het leek net of ze een relatie hadden, maar hij vond haar echt leuk. Het voelde voor hem liefde op het eerste gezicht. "Zo een heel verschillend gezin. Dat lijkt me wel leuk en interessant om te wonen."

Roselyn
"Okee okee je bent niet de aangewezen persoon om het er over te hebben dat klopt. Sorry." Ze keek vlug de andere kan uit. "Ik had er ook niet over moeten beginnen." Ze bloosde en deed zijn vest wat beter aan. Ze knikte en ze liep langzaam weer verder. "Liefde is ook niet zo makkelijk." Zei ze toen en ze besloot om het over wat anders te hebben. "Goed volgens mij ben ik aan de beurt om wat meer over mezelf te vertellen of niet soms?" Vroeg ze met een glimlach. Ze deed haar handen in haar zakken en liep verder. "Ik ben niet heel interessant hoor. Ik heb niet veel boeiende dingen meegemaakt. Maar goed wat wil je weten?"

Amberley

"Wat leuk! Je bent al oom. Ik zou ook wel tante willen worden, maar ja.. Kenji is pas 5 en Denzell valt op mannen dus dat zit er niet in." Ze keek even teleurgesteld. Het leek er zo leuk om tante te zijn en een klein kindje in de familie te hebben. Konden de vriendinnen nou niet ff zwanger raken, alleen zo dat zij "tante" kon spelen. "Het leven gaat door en je uiteindelijk moet je het ook wel weer oppakken, hoe hard het ook is en klinkt. Ze zijn ook ouder, dus het is iets voorspelbaarder. Maar wees gerust jij komt de ware ook nog tegen en dan begin je ook je eigen gezinnetje en alles. Je bent nog jong, moet je maar denken." Ze schoot de foto en ruimde de mobiel weer op. "Thank you! Ik zal je bellen als ik klaar ben." Ze schoot in de lach. Het leek nu helemaal of ze wat hadden terwijl ze elkaar net kende. Maar het voelde gewoon zo goed en vertrouwt. Alsof ze elkaar al jaren kende. Ze sloeg de armen om ze middel en leunde met de hoofd tegen ze schouder aan. "In elk geval heel gezellig, het is nooit rustig."

Gabriel

"Sorry, zeker niet. Dit was heel ongemakkelijk. Ik weet ook niet wat ik er mee aan moet."
Gabriel schudde ze hoofd. "Maakt niet uit." Gabriel keek er met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Heb je dat niet net genoeg gedaan?', vroeg die plagend. Het was eerlijker als hij meer over zichzelf vertelde maar wat moest die vertellen? "Zullen we een ijsje halen? Ik betaal!"

Thomas
"Jep ik ben al oom. Het is een deugniet hoor. Ze heet Isa." En hij liet een foto zien van zijn nichtje. "Het is een mengelmoesje. Het is mijn petenkindje." Hij glimlachte en keek even naar Amberley. Hij legde zijn hoofd op haar schouder en ging na een tijdje er vanaf. Hij streelde met zijn handen haar haren. Ook al kende ze elkaar net, het voelde toch erg vertrouwd aan. "Waar zullen we vanavond eens heen gaan? Misschien naar de film of ergens anders heen? Jij mag kiezen." Hij streelde haar haren nog even en pakte toen haar hand.

Roselyn
"Je hoeft je niet verontschuldigen, ik snap je wel." Zei ze toen. Ze haalde een hand door haar haar en stak haar tong uit. "Nou vertel jij dan eens wat meer. Dan ben ik tenminste niet de hele tijd aan het woord." En ze giechelde. Ze hoorde zijn voorstel en ze knikte toen. "Ja lekker. Ik ben dol op stratiachella en op aardbeien ijs. Die combinatie is zo goed. Maar weet je wat ook echt top is. Een bolletje banaan, een bolletje vanille, een bolletje aardbeien en dan chocolade saus er over. Heerlijk." Ze was echt dol op ijs. Haar tante had een Italiaanse ijssalon. "We kunnen ook naar de Italiaanse ijssalon van mijn tante. Die zit tegenover het park." Stelde ze voor.

Amberley

"Haha. Leuke naam. Isa. Leuk!" Rustig bleven ze zo staan, elkaar omarmend, haar hoofd leunend op zijn schouders, zijn hoofd op de hare. Men zou wel denken dat ze een smoorverliefd stelletje waren, maar men mocht denken wat ze wilde. Al voelde dat wel zo. Wat zou ze dat onwijs graag willen!
Ze keek op naar Thomas terwijl ze met de duim over zijn handpalm streek. "Naar de film lijkt me leuk. Maar liever geen thriller. Dan lig ik meer tegen je aan om weg te schuilen dan dat ik wat van de film zie."

Gabriel

"Gelukkig maar." Gabriel schudde grijzend ze hoofd. "Dan moet er wel iets interessants te vertellen zijn. Ik ga je echt niet over mijn liefdesleven vertellen." Ditmaal was het zijn beurt om ze tong uit te steken. Gabriel trok een vies gezicht. "Ik lus geen aardbeienijs. Verruil dat maar voor pistache ofzo. Straciatella is mijn lievelingssmaak." Gabriel keek Roselyn verbaasd aan. "Die zaak is van jou tante. Hallelujah! Ik ben daar haast vaste klant. Groot ijsliefhebber. Je kan niet genoeg ijs eten. Kan je niet vragen of het niet eens een keer tijd wordt voor klantenkorting?" Hij grijnsde even als teken dat die het laatste niet meende.

Thomas
"Ik hou van je." Zei hij plots maar wel gemeend. Hij had Amberley vaker in het park gezien. Hij keek graag naar haar. Hij knikte. "Tis een schatje hoor." Hij pakte haar hand en kneep er in. "Misschien kunnen we naar de voorpremiere van The Fault in our Stars? Het schijnt een hele mooie film te zijn. Ik ben wel benieuwd. Mijn zus heeft het boek gelezen en ze is er dol op. Ze kan het iedereen aanraden. Ik ga ook liever niet naar horrorfilms." Hij gaf haar een kus op haar wang en streelde met zijn vingers over haar hand.

Roselyn
"Haha wat zijn we weer leuk." En ze kneep even in zijn hand. Ze voelde een tinteling door haar maag heen gaan en ze knikte. "Mijn familie heeft een paar eigen bedrijven. Mijn vader en moeder hebben een boekwinkel hier in het centrum. Je weet wel die ene met drie verdiepingen. Maar mijn vader is eigenlijk de eigenaar van die winkel. Mijn moeder en haar zus hebben dan die ijssalon. Mijn oudste zus heeft een eigen sieradenwinkel. Ze maakt al die sieraden zelf. En de broer van mijn moeder is de banketbakker om de hoek van de Plus." Ze glimlachte. "Ik kan het proberen maar ik denk weinig kans. Maar dan kunnen we ook rustig zitten en kan ik mijn voet rust geven."

Amberley

Amberley schrok van zijn woorden. Het kwam zo uit het niets. Maar toch zei ze wel gemeend terug: "Ik ook van jou." Waarom had ze hem nooit eerder gezien? Ze kwam toch wel vaker in het park. Als Thomas hier vaak zat te tekenen dan was die er toch wel opgevallen? Blijkbaar niet dus, maar oh wat was ze blij dat ze hem nu eindelijk had leren kennen. "Dat zeggen ze allemaal.", zei ze grijzend. "Dat boek heb ik gelezen! Je zus heeft zeker gelijk. Ik wist niet dat het verfilmd was dus ik zou heel graag met jou naar de voorpremière gaan." "Niet? Mag ik niet bij je komen schuilen?"

Gabriel

"Ik weet dat ik leuk ben!", zei die plagend. Hij voelde de kneep in ze hand. Zijn reflex wou eigenlijk terugtrekken maar dat zou ook weer zo raar zijn. Het was allemaal een beetje verwarrend.
"Zie ik eruit alsof ik boeken lees?", vroeg die grappend maar ook zeker serieus. "Maar ik weet welke je bedoeld. leuk, een eigen sieradenwinkel. De banketbakker ken ik niet. Ik ga meestal naar de appie, lekker dichtbij." Grabiel schudde grijzend ze hoofd. "Het was maar een grapje." Gabriel knikte. Hij lijnende Lucy aan zodat ze naar de ijssalon konden lopen.

Thomas
Hij gaf haar een kus op haar mond en ging met zijn hand door haar haren. "Ik zit hier bijna elke zaterdag en elke keer als je daar zat dan trok je weer mijn aandacht." Fluisterde hij in haar oor. Hij drukte haar dicht tegen zich aan. "Ik hou van je en ik laat je nooit meer gaan." Hij wiegde haar heen en weer en glimlachte. "Nou dan ga ik kaartjes regelen voor vanavond. Dan kunnen we heerlijk gaan huilen en elkaars hand vast pakken en kunnen we tegen elkaar aan liggen enzo." Hij begon te lachen en keek op zijn horloge. Het was nog vroeg in de middag. Hij had nog genoeg tijd om samen met Amberley door te brengen.

Roselyn
"Beetje eigendunk?" Vroeg ze met een lach. "Uhm ik weet niet of jij boeken leest. Ik uhm..." Ze dacht na. "Je gaat dit vast raar vinden maar. Ik hou van boeken lezen. Ik heb mijn favoriete boek bij." En ze haalde hem uit haar tas. Op de voorkant stond de blauwe kleur van The Fault in Our stars. "Ik ben echt gek op dit boek. Het is wel een zielig boek, maar het is ook grappig." Ze haalde een hand door haar haar. Ze voelde zich altijd ongemakkelijk bij het idee om te moeten praten over haar hobby, vooral als men diezelfde passie voor boeken niet had en ook als men het raar zou vinden. "Je moet echt een keer naar die bakkerij gaan. Ze hebben de lekkerste koffiebroodjes van Leeuwarden." Ze liep een stuk verder en na een tijdje lopen liep ze de ijssalon binnen. "Aah daar hebben we mijn twee vaste klanten." Hoorde ze haar tante zeggen. Roselyn liep naar haar tante toe en gaf haar een knuffel. "Tante Rosa wat fijn je weer te zien." Haar tante glimlachte. "Ga lekker zitten. Ik neem aan dat jullie het gebruikelijke willen?" Roselyn keek even naar Gabriel. Ze wist niet wat hij altijd nam maar zij nam altijd het gebruikelijke.

Gabriel

Gabriel schudde de hoofd. "Totaal niet." Hij schoot in de lach. "Geloof me, de enige boeken die je mij ooit zal zien lezen zijn me studieboeken en een receptenboek." Hij hield totaal niet van lezen. Leren was dan ook niet zijn favoriete ding. Hij had niets voor niets voor een dansopleiding gekozen.
"Ok. Geef mij maar de film. Ben je veel sneller klaar. Ik heb de concentratie niet om een boek te lezen." Gabriel trok een vies gezicht. "Ik lus geen koffiebroodjes maar ik zal eens een kijkje gaan nemen." Ze liepen de winkel binnen. Voor dat eventjes kon Lucy wel mee naar binnen. "Hoi Rosa. Moet je dat nog vragen, dan? Ik ga alvast buiten zitten met Luuc"

Amberley

Ze had er al op gehoopt. Zonder aarzeling zoende ze hem terug. Hij kon onwijs goed kussen, vond zij. Terwijl ze kuste streelde ze over zijn rug heen. Eventjes schoot de hand onder zijn shirt, maar die schoof ze weer naar beneden. "Ik moet eerlijk kennen dat je me nu pas opviel. Hoe blind kan ik zijn geweest?" Ze klampte zich stevig tegen hem aan. "Ik ga nergens heen."

Roselyn
"Ik vind boeken heerlijk. Ze nemen je mee naar een andere wereld. Dat vind ik zo fijn aan boeken. De film is ook erg goed. Ik ben al geweest. Op de fanscreening die laatst was in Amsterdam." Roselyn glimlachte en bestelde even het gebruikelijke en ging toen zitten. "Hey lieverd." Hoorde ze achter zich zeggen. "Hey mam." Ze gaf haar moeder een knuffel. "Zo je hebt een jongen mee gebracht? Wat leuk." Roselyn rolde met haar ogen. "Mam dit is Gabriel. Gabriel dit is mijn moeder Monique." Ze zag dat er een serveerster met hun ijs kwam. Ze keek er met een blij gezicht naar. Hier had ze zich de hele dag op verheugt. "Heerlijk." Zei ze met volle mond. "Rose wat had ik ook alweer gezegd over met volle mond praten?" Roselyn zuchtte diep en ze verschoof haar voet wat. Ze trok een pijnlijk gezicht en haar moeder keek er buikte ze allebei. "Ja mam het gaat prima. Ik ga binnenkort naar de fysio." Haar moeder zuchtte diep. "Moeten we er niet nieuw tape om heen doen?" Roselyn knikte. "Ja dat doen we vanavond." Haar moeder schudde haar hoofd. "Nee nu." Roselyn trok even een gezicht en ging toen mokkend mee met haar moeder. Na een tijdje kwam ze weer terug. "Sorry, mijn moeder is nogal over bezorgt. Maar goed waar waren we."

Thomas
Hij voelde hoe haar hand onder zijn shirt verdween. Hij begon te glimlachen en hij kreeg het warm van binnen. "We hebben nog tijd om naar mijn appartement te gaan. Ik woon hier vlakbij. Dan worden we ook niet zo aangestaard door al die mensen." Hij glimlachte en ging met zijn hand door haar haren. "Je hebt me nu gezien en daar gaat het om." Hij pakte haar hand en zoende haar op haar mond. "Ik ben verliefd op je Amberley. Ik weet dat liefde een loze kreet is en dat vergetelheid onvermijdelijk is maar ik ben verliefd op je." En hij gaf haar een kus.