The random life of a teenager. [Open]

Ze keek de ander aan. "De klassen zijn nogal simpel, je zit samen met allemaal lui van dezelfde leeftijd. Je wordt hier niet opgedeeld volgens je kunnen, maar gewoon volgens je leeftijd." zei ze en haalde toen haar schouders op. Persoonlijk vond Maybel dat een vreselijke manier om mensen op te delen, wat lag er nou van uitdaging aan om mensen die niet zo slim waren les te gaan geven? En wat hadden de iets 'dommere' leerlingen eraan dat ze niet konden volgen en ondanks de verschillende uitleg dat nog steeds niet konden? Maybel vond dit echt de slechtste manier om leerlingen op te delen, in plaats van mensen slimmer te maken, maakte je er een deel gewoon dommer, omdat je niet te snel mag gaan voor degene die niet goed meekunnen, maar door dan zo traag te gaan zorgde je ervoor dat de slimmere leerlingen helemaal niet meer opletten en hun cijfers heel sterk naar beneden gingen. "Ik ben 16 trouwens, dus ik zit tussen een hele hoop 16-jarigen." zei ze en zuchtte toen. Maybel was alles behalve blij met haar klas, maar wat kon ze eraan doen? "Ik zie je dan wel in de pauze" zei ze, zwaaide haar even gedag en ging toen naar de trap toe om naar de eerste verdieping te gaan waar ze de tweede deur links binnenstapte. De leraar was in haar klas reeds begonnen, maar die zei niets over het feit dat ze te laat was. Langzaam slenterde ze naar haar plaats naast een blond meisje en ging toen op haar stoel gaan zitten.

Katharina

'Ik ben zeventien,' zeg ik nog even. 'Tot later,' zeg ik en ik glimlach. Ik kijk haar even na, en loop dan het kantoor in. Daar liggen de papieren al klaar, en na een uitleg van de directeur, teken ik alles, en krijg ik de spullen die ik nodig heb. Ik stop alles in mijn tas, en kijk dan naar de leraar die me naar mijn klas zal brengen. Rustig loop ik met de vrouw mee, en dan stoppen we voor een lokaal. Ze klopt op de deur, en loopt naar binnen toe. Rustig volg ik haar. Meteen zijn alle blikken op mij. Ik ben het wel gewend. Dit is al zo vaak gebeurd. Rustig kijk ik de klas in. De leraar kijkt me even aan. 'Stel jezelf maar even voor,' zegt hij rustig. 'Hallo, ik ben Katharina Petrova,' zeg ik en ik glimlach. 'En verder is er niet veel wat belangrijk is om te weten.' De leraar kijkt me even vreemd aan, maar wijst me dan een lege plek aan, waar ik rustig ga zitten.

Elza
Glimlachte warm toen hij zijn hoofd schudde. Ze haatte het als zij de enige was die de conversatie leuk vond - iemand irriteren of vervelen zou ze verschrikkelijk vinden.
Ze keek even over haar schouder toen de mensen begonnen te bewegen. Een grote groep eersteklassers struinde langs haar heen, allemaal met veel te grote rugzakken en veel te luid pratend. Het kleinere groepje derdejaars wachtten wijs tot de grote kudde naar binnen was en je veilig door de voordeuren naar binnen kon, zonder verpletterd te worden door een rugzak vol boeken.
'Zullen we?' Ze keek weer op toen Cas iets aan haar vroeg. 'Dat lijkt me een goed idee...' Ze pakte haar tas op, die ze van haar schouder had laten glijden, en voelde nog even of de sleutels van haar scooter nog in haar zak zaten. 'Waar beginnen we mee?'