Maybe I just wanna be yours. [Kiki]

Zieke naam reference.

Lawrence nam een slok van de sterke drank en trok een gezicht, verrast door de smaak.
'Ja, ik weet het niet,' begon hij, 'volgens mij is ie niet van de andere kant. Zeg maar.'
Hij keek even kort opzij en glimlachte. 'Als hij hier was zou ik een poging wagen, maar helaas.'
Snel goot hij de rest van de doorzichtige vloeistof naar binnen en zette het glas op de bar.
'Het lijkt wel alsof ik al mijn flirttechnieken ben verleerd, en dit meen ik serieus.'
Lawrence klom van zijn barkruk af, wankelde even door de hoeveelheid alcohol die ineens naar boven steeg, maar herpakte zich snel. 'Nu moet ik maar opzoek naar een andere leukerd, hè.'

Brinn dronk rustig haar drankje op terwijl Lawrence al aan zijn tweede glas begon, en wierp af en toe een blik opzij terwijl de jongeman praatte.
'Oh, dat geloof ik niet,' antwoordde ze rustig toen hij zei dat hij zijn flirttechnieken verleerd was, voor ze het laatste slokje op dronk en het glas terug op de bar zette. 'Ik denk dat je gewoon weer even in moet komen.' Ze glimlachte. 'En je hoeft niet per se op mannenjacht vanavond, weet je. Je kunt ook gewoon met ons komen dansen.'
Net als hij stapte ze van de barkruk af, met iets meer gratie dan de Egyptische jongeman. 'Maar als je echt van plan bent om vanavond te scoren wees dan alsjeblieft voorzichtig.'

Lawrence grijnste. "Voorzichtig? Ik?" Hij draaide zich om naar Brinn. "Altijd."
Hij wilde niet gelijk weer aan zijn derde drankje beginnen, dus besloot hij zich maar een beetje te mengen met de mensenmassa. "Ik ga even dansen hoor, kom je, of?"
Hij strekte zijn arm naar haar uit en wiebelde met zijn vingers. "Come on, dancing queen."

'Kom op Lawrence, je weet wat ik bedoel!' Ze grijnsde naar hem toen de jongeman een hand naar haar uit stak, haar duidelijk uitnodigend om mee te gaan op de dansvloer.
Ze plaatste haar hand in de zijne, een speelse schittering in haar ogen. 'Omdat je het zo lief vraagt... Maar het is niet mijn schuld als Delilah me met je ziet. Straks denkt ze nog dat ik vreemd ga.'
Ze knipoogde, voordat ze in zijn hand kneep en hem de dansvloer op trok. Brinn had geen schaamte, zeker als ze wat al wat drankjes had gehad, en er was nooit iemand die er wat om gaf.

Lawrence trok Brinn naar zich toe en grijnde, terwijl hij haar een rondje liet draaien en zijn handen op haar heupen plaatste. "Lieverd. Voordat jij en ik met elkaar vreemdgaan, moet er heel wat gebeuren."
Hij moest lachen bij het idee van 40-jarige Brinn en zichzelf, wandelend bij de ikea.
Nee dat was niets voor hem.
Hij bewoog een beetje heen en weer op de muziek en bleef Brinn vasthouden. "Misschien wordt dit feestje toch nog gezellig."

Brianna liet zich zonder enkel protest naar de jongeman toe trekken en plaatste met een stralende grijns een hand op zijn schouder. In haar hakken was ze net iets langer dan hij, wat een vrij komisch beeld gaf.
'Tja, dat klopt,' antwoordde ze met een lach in haar stem. 'Een lesbiënne en een homo... Dat is geen goede combinatie voor een romantische relatie.'
Haar glimlach verzachtte iets. 'Ik hoop het voor je. Ik zal m'n best doen, okay?'

"Alsof deze adonis mij ooit ziet staan.'' Lawrence draaide een keer om zijn as en ging toen weer verder met bewegen. ''Wedden dat ie liever naar jou kijkt? Todat hij merkt dat je een vriendin hebt,' hij begont te lachen. 'Dan kijkt ie liever aan allebei tegelijk."
Hij had geen idee dat een paar meter verderop zijn Adonis op een barkruk zat.
"Maar je hebt gelijk, nu ik zijn nummer heb kan ik best een onschuldige flirtpoging doen."
Lawrence rolde even met zijn ogen toen er een kutliedje werd gedraaid, maar herpakte zijn verhaal al snel. "Besides, ik zie er toch geweldig uit in een voetbaltenue."

"Wedden dat hij liever naar jou kijkt? Totdat hij merkt dat je een vriendin hebt." Hij lachte, en Brinn grijnsde. "Dan kijkt 'ie liever naar allebei tegelijk."
Haar gezicht betrok gelijk. 'Gadver, daar kan ik dus echt niet tegen. Van die hetero dudes die lesbiennes hot vinden en zo. Ugh.' Ze schudde haar hoofd. 'Dan moet je gelijk van hem af, Rence, echt waar.'
Ze grinnikte toen hij verkondigde dat hij er goed uit zag in een voetbaltenue. 'Dat geloof ik graag. Maar je ziet er goed uit in alles, dus dat is niet echt eerlijk.' Ze was even stil voor ze plotseling in lachen uitbarstte. 'Misschien moet je drag eens proberen! Misschien ziet hij het verschil dan niet!'

'Misschien moet je drag eens proberen! Misschien ziet hij het verschil dan niet!'
Lawrence lachte. 'Alsjeblieft zeg.' Die flamboyante types die aan drag deden waren zo niet zijn stijl. Hij mocht dan wel homo zijn, maar de glitters en glamour hadden hem eigenlijk nooit getrokken.
'Bedankt voor het complimentje trouwens, streelt m'n ego weer.' Hij haalde een hand door zijn haar en keek de kamer nogmaals rond. Iedereen leek met de seconde blijer te worden. Volgens was er niemand meer helemaal nuchter. Toen hij had besloten dat zijn mond alweer veel te lang geen vocht meer had gehad, draaide hij een sierlijk pirouetje bij Brianna vandaan. 'Ik ga vodka halen, babe.'
Hij wachtte niet meer op een antwoord een zwalkte - oké, je kon het nog lopen noemen, maar het zou niet lang meer duren voordat de alcohol hem zou vloeren - richting de bar.
Rence had net zijn bestelling over zijn lippen laten rollen toen er een groot, donker persoon naast hem neerplofte en hetzelfde bestelde. Met één wenkbrauw opgetrokken keek hij toe hoe de persoon het glas in een keer naar achteren sloeg. 'Ga je lekker, jongeman?'

Brianna grijnsde breed. 'Geen probleem, schat. Ga lekker je vodka halen, ik ben bij m'n vriendin dus laat me even met rust, 'kay?'
Ze knipoogde nog eens naar hem, en toen verdween hij uit het zicht.
Bij de bar zat Miles al een tijdje drankje achter drankje achterover te werken. Zijn vrienden van het voetbalteam stonden of een stuk verderop te drinken, of dicht tegen meisjes aan te dansen en de jongeman voelde er bar weinig voor om bij ze te gaan staan. Nog geen vijf minuten geleden had hij geprobeerd om overeind te komen, maar was gelijk weer gaan zitten - hij ging wel als de anderen ook vertrokken.
Iemand plofte neer op de lege barkruk naast hem, maar daar besteedde hij maar weinig aandacht aan totdat de ander hem aansprak.
'Ga je lekker, jongeman?'
Hij liet zijn flesje bier, dat hij naar zijn lippen had gebracht, langzaam zakken. 'Moet je iets?'

Rence trok nu allebei zijn wenkbrauwen op als reactie. "Of ik wat moet?" Hij begon te lachen en sloeg nog een shotje achterover. "Een nieuw paar nikes en een studiebeurs zou fijn zijn. En wat aandacht zou ook niet verkeerd zijn." Hij had geen idee of de jongeman zijn humor zou waarderen, maar op dit moment floepten alle woorden er gewoon uit. Na een paar seconden gleed zijn blik naar het gezicht van de ander, hij had nig geen eens gekeken wie er eigenlijk naast hem stond. Het duurde even voordat het hem doordrong, maar toen hij het eenmaal zag kwam er een ongemakkelijk gevoel bovendrijven. "Oh shit, fuck." Meteen sloeg Rence zijn hand voor zijn mond. "Ik bedoel eh... Hey Miles."


Lekker kort hue

De jongeman naast hem lachte, duidelijk al flink aangeschoten - de bartender zette een shotglas voor hem neer en de inhoud verdween gelijk in zijn keel. Miles wendde zijn ogen echter niet van hem af en tikte met zijn nagel tegen zijn bierflesje.
Er verscheen niet eens een glimlachje op zijn gezicht terwijl de ander lachte - hij werd niet herkend totdat de jongeman goed en wel zijn kant op keek en bijna leek te schrikken. Hij stamelde een groet en eindelijk kon er een zacht lachje vanaf. Miles dronk enkele grote slokken van zijn bier en zette het flesje toen terug op de bar.
'Hey, Lawrence. Niet gedacht dat ik jou hier nog zou zien.'

Lawrence, een beetje van zijn stuk gebracht door Miles enigszins afwezige reactie, kon niet stoppen met stom glimlachen. 'Het spijt me, had nog geen eens goed gekeken. Ik ken echt niemand hier, dus had je zeker niet verwacht.'
Wow. Zoveel woorden in een keer vlekkeloos uitgesproken. Hij beet op zijn lip en leunde met zijn ellebogen op de bar. 'Dus wat drink je zoal? Vodka lime doen?'
Hij knikte naar een rijtje lege glazen naast de jongen. 'Je ziet er dorstig uit.'

Lawrence vond iets blijkbaar ontzettend grappig, gezien de glazige grijns niet van zijn gezicht te vegen leek.
Niet dat Miles dat wat kon schelen. De donkere jongeman dronk in enkele slokken zijn flesje leeg, veegde met de rug van zijn hand zijn mond af en kneep zijn ogen dicht. Misschien moest hij even stoppen; maar eigenlijk voelde hij daar weinig voor.
Toen hem werd gevraagd wat hij zoal dronk schokschouderde hij enkel. 'Maakt me vrij weinig uit.'
Hij gebaarde even naar de bartender en keek toen opzij. 'Wil je wat te drinken?'

Lawrence knikte en trok een wenkbrauw op. "Doe maar een whiskey cola of zo, iets wat snel werkt." Zijn blik gleed naar het gezicht van Miles en bestudeerde zijn volle lippen en aanwezige kaaklijn. Damn wat zou hij die graag zoenen.
Nadat de barman de glazen had neergezet nam hij er voorzichtig een slok van. Smaakte naar meer. "Je leek me niet zo'n feestbeest, correct me if I am wrong,' glimlachte hij.

Lawrence antwoordde met wat hij graag wilde hebben, en Miles keerde zich weer tot de man achter de bar. 'Je hoorde 'm.'
Terwijl ze wachtten op hun drankjes trok Miles nogal afwezig een onderzettertje van rubber uit elkaar. Steeds weer opnieuw scheurde hij een stuk doormidden en liet uiteindelijk de snippertjes op de grond dwarrelen voordat de bartender het in de gaten had.
Hij had net een slok genomen van zijn nieuwe drankje toen Lawrence weer sprak. Hij liet zich wat wankelend van zijn stoel zakken en schudde zijn hoofd. 'Niet echt, nee. Gedwongen met m'n vrienden mee.' Hij knikte even naar de andere kant van de bar, waar een jongeman vurig stond te kussen met een blondine.

Lawrence begon te lachen bij het aanzicht van de dronken jongeman die nog net niet het gezicht van het meisje aflikte. "Tragisch heteroseksueel." Pas na even besefte hij wat hij had gezegd. Miles en hij hadden het hier verder nog nooit over gehad. 'Maareh, ik ben ook niet zo'n drukte persoon hoor."
Deels waar, deels gelogen. Feestjes waren wel leuk, alleen hij moest toegeven dat de benauwdheid nu wel toenam. Toen hij zag dat Miles zijn drank alweer ophad, goot hij ook zijn bodempje naar binnen. 'Wil je anders even ergens anders heen gaan? De hoeveelheid mensen hier is niet te doen.'

Miles reageerde niet op zijn eerste opmerking. In plaats daarvan dronk hij zijn glas snel achter elkaar op en kneep zijn ogen even dicht. De alcohol begon nu echt zijn werk te doen en Miles was nu echt alles behalve sober.
Lawrence brak de stilte door te vragen of hij misschien even ergens anders heen wilde, en hoewel hij heel goed wist dat hij zijn normale balans kwijt was zette hij een wankelende pas naar achter. 'Laten - laten we naar buiten gaan.'
Frisse lucht. Dat had hij nodig. Maar toen hij de deur open duwde stonden ze niet op straat, maar in de herentoiletten.
'Fuck,' siste Miles, en tastte onwillekeurig naar de muur.

Lawrence begon hardop te lachen en wankelde even achter hem aan. "Ik denk niet dat dit de tuin is, maar this will do."
Hij leunde achterover en ging op de wastafel zitten, waardoor Miles nu een stukje boven hem uit torende. "Op een schaal van een tot Maleier, hoe dronken ben je nu?'
Lawrence beet op zijn lip en wiebelde ongeduldig met zijn heupen op het nepmarmer. De lucht was, ironisch genoeg, veel beter hier en de mist in zijn hoofd loste een beetje op.

Ze waren helemaal alleen. Zodra de deur dicht sloeg klonk de muziek alleen nog gedempt vanachter het hout en voor de rest was er alleen het zachte lachje van Lawrence.
Miles keek naar hem om en kreunde zachtjes. Waarom maakte deze jongen het allemaal zo moeilijk voor hem? Kon hij niet gewoon voor een minuut met rust gelaten worden?
Lawrence vroeg hoe dronken hij was, nog steeds met die plagende glimlach van hem, en Miles haalde langzaam een hand over zijn gezicht. Langzaam liep hij naar de jongeman toe en keek naar hem op. 'Niet dronken genoeg, naar mijn gevoel,' mompelde hij.

Lawrence voelde het warme gevoel in zijn lichaam oplaaien. 'Dronken genoeg voor wat?' Hij bestudeerde Miles lichaam en moest zich inhouden niet te kreunen bij het zien van zijn spieren. Hij bleef plat as fuck, daar kon hij ook niets aan doen. Het feit dat hij al veel te lang droog stond hielp ook niet echt mee. Lawrence glimlachte schuin en wenkte Miles met zijn vinger.

'Dronken genoeg voor wat?'
Hij voelde Lawrences ogen over zijn lichaam glijden, zag hoe zijn blik op zijn gespierde bovenarmen bleef rusten. Het drong allemaal nauwelijks tot hem door.
Hij reageerde niet gelijk. De ander lachte weer, wenkte hem dat hij dichterbij moest komen. Zonder iets te zeggen deed hij dit. Hij ging recht tegenover Lawrence staan, zodat hij hem in de ogen kon kijken - de ander was nu net iets langer - en plaatste zijn handen op het nepmarmer voor steun, één aan beide kanten van Lawrences benen. Hij kon nu helemaal niet meer helder nadenken.
'Hiervoor.' En voordat hij het wist had hij zijn lippen op die van Lawrence gedrukt.

Lawrence adem stokte toen Miles ook daadwerkelijk dichterbij kwam en toen zijn lippen bijna op die van hem belandden ging hij al helemaal van z'n graatje. Miles' volle warme lippen raakten die van hem, even leek alles stil te staan. Rence sloeg zijn armen om zijn nek en liet een hand door zijn korte nekharen glijden en kreunde goedkeurend toen Miles' tong de zijne vond. "Fuck," grinnikte hij toen ze even naar lucht hapten. Hij trok Miles dichter naar zich toe. "Waarschijnlijk weet je hier morgen niets meer van, maar hier ga je godverdomme geen spijt van krijgen."
Lachend drukte hij zijn lippen weer op de zijne.

Lawrence leek even helemaal te bevriezen op het moment dat Miles hem kuste en even wilde de jongeman weer naar achteren stappen, bang dat hij een hele grote fout had gemaakt, maar een seconde later sloeg Lawrence zijn armen om zijn nek en trok hem dichter naar zich toe om hem vol passie terug te kussen.
Na enkele tellen werd de kus echter gebroken en Miles bleef zwaar ademhalend tegenover hem staan, zijn ogen afdwalend naar Lawrences lippen en zijn handen nu op zijn heupen. Als er nu iemand binnen kwam die hij kende ging hij eraan.
Hij sprak niet, gezien hij geen samenhangend woord over zijn lippen kreeg, en kuste Lawrence alleen maar terug.

Lawrences hart zou het bijna begeven door het achterlijke tempo waarin het nu klopte. Hij klemde zijn benen strak om zijn heupen, zijn onder lichaam tegen dat van Miles drukkend. "Godverdomme", mompelde hij, bijna onverstaanbaar, waarna hij zijn lippen in Miles' nek plantte en ze hun werk liet doen. De muziek die gedempt door de deur kwam leek helemaal te verdwijnen, ineens was de wc de meest romantische plek ever.

Lawrence leek direct onder zijn aanraking te reageren zodra hij zijn handen op zijn heupen legde, gezien de kleinere jongeman zijn benen om Miles' middel haakte en hem dichter naar zich toe trok, alsof ze nog niet dicht genoeg tegen elkaar aan stonden. Hij vloekte binnensmonds toen ze elkaar opnieuw even loslieten, maar in plaats van de kus te hervatten plantte hij nu zijn lippen in zijn hals. Miles kantelde onwillekeurig zijn hoofd iets opzij, haast om het Lawrence makkelijker te maken, en liet zijn handen over diens heupen naar boven glijden.