The children of SFAM

Het rpg speelt zich ongeveer drie jaar later af dan "Sister from another mister". De vrienden uit het eerdere rpg hebben zich inmiddels flink uitgebreid met vijf kinderen.

Gabriel en Rosleyn hebben na de dood van Chris nog twee meiden gekregen. Alexis Rachel van 1 1/2 jaar en Lauren Megan van een 1/2 jaar. Gabriel en Rosleyn zijn 2 jaar getrouwd.
Ook trouwe viervoeter Lucy loopt er nog vrolijk rond.

Thomas en Amberley worden gezelschap gehouden door hun 2 1/2 jaar oude dochtertje Jade Yasmin en de tweeling van 1/2 jaar
Jasper Jesse en Julia Sophia. Thomas heeft Amberley een maand na de geboorte van Jade ten huwelijk gevraagd en zijn dus ook z'n 2 jaar getrouwd.  


Rollen:
Gabriel Steward (25): Moonlight
Thomas Bronkhorst (24): Kirst122
Amberley Bronkhorst-Peeters (23): Moonlight
Roselyn Steward-Lancaster (23): Kirst122
Jade Yasmin Bronkhorst (2,5): godmond
Alexis Rachel Steward (1.5): godmond
Jasper Jesse Bronkhorst (6 mnd): godmond
Julia Sophia Bronkhorst (6 mnd): godmond
Lauren Megan Steward(6 mnd:) godmond
Charlotte *Charlie* Hannan; baby op komst

Regels:

-De algemene regels!
-Post niet te veel op elkaar in!
-Hou het oké! (je weet wat ik bedoel)
-Speel met elkaar en niet tegen elkaar!
-Hou je aan het verhaallijn en je personage!
-Speel niet te snel! Hou het volgbaar!
-Je mag 3 jongens en 3 meisjes!
-HAVE FUN!

Amberley Bronkhorst - Peeters

Amberley was bezig met het verschonen van Jasper. Julia speelde in de box, die had ze net gedaan en Jade was aan het kleuren. Voor deze ene keer had ze alles beneden gedaan omdat ze op het punt stonden om weg te gaan. Ze hadden met Gabriel, Roselyn en hun dochters afgesproken om naar de dierentuin te gaan. "Thom, pak jij de luiertas in voor de tweeling?" Ze zette Jasper bij Julia in de box.
"Jade, spulletjes opruimen. We gaan zo!" Ze kreeg een koppige "NEE!" terug. "Jade! Als je niet gaat opruimen kan je ook niet mee naar de dierentuin.' Dat liet het meisje zich geen twee keer zeggen.
Amberley zuchtte. 'Het wordt toch eens tijd dat we gaan zoeken naar wat groters. Ik breek me nek nog eens over al het speelgoed." Ze gooide een knuffel de box in. "Thom, help jij Jade met de jas en schoenen. Ze zal het vast wel eerst zelf willen doen. Dan doe ik de tweeling." Pff! het was een drukte met drie kinderen.

Thomas
Hij deed zijn jas aan en keek op toen Amberley hem riep. "Ik kom al." Zei hij en hij liep richting Jade. "Kom eens hier kleine boef. Ik help je met je schoenen." Jade schudde koppig haar hoofd. "Selluf doen!" Thomas zuchtte diep. "Jade dat zijn veters. Dat is nog heel lastig. Kom ik doe het je voor. Dan ga ik het je leren." Jade rende weg met haar schoenen. "Jade Yasmin Bronkhorst, hier komen!" Hij keek haar streng aan. Met een lach gooide ze haar schoenen weg. Thomas liep naar de schoenen toe. "Jade als jij je zo blijft gedragen blijven we thuis." Hij keek haar streng aan, Thomas meende het. Jade pakte snel haar schoenen en ging op de trap zitten. "Goedzo." Zei hij met een glimlach en hij hielp haar met haar schoenen en jas. "Jade en ik zijn klaar!" Riep hij toen.

Roselyn Steward- Lancaster
Ze had net Lauren verschoont en in de auto in haar zitje gestopt. Vandaag gingen ze met Amberley en Thomas naar de dierentuin. Lauren keek haar met een lach aan. "Zo kleine meid, ben je er klaar voor? We gaan naar de dierentuin vandaag. Met Amberley, Thomas, Jade, Jasper en Julia. Dat belooft een drukke dag te worden." Ze aaide even door Lauren haar blonde haren en deed haar jasje en schoenen goed. Ze liep richting de deur en hield Lauren goed in de gaten. "Gaberiel zijn jij en Alexis al zo ver?!" Riep ze.

Amberley

Amberley schudde de hoofd. Ze moest moeite doen om af en toe niet om Jade's acties in de lach te schieten. Ze mochten niet toegeven aan Jade's slechte gedrag ondanks dat ze zich in de koppigheidsfase bevond. "Nee, zelf doen!" , waren dagelijkse kreten. Het kostte veel tijd en energie.
Gelukkig was het Thomas gelukt om toch Jade de schoenen aan te krijgen. "Wij ook!" Ze pakte alle spullen. Met in elke arm en kindje liep de gang in. "Hebben we alles? De buggy ligt in de kofferbak. De luiertas hebben we. Sleutels, mobiel. Ik denk het wel." Ze liep voor Thomas uit om de tweeling in de auto te zetten.

Gabriel

Gabriel liep te klooien met de schoentjes van Alexis. Aller eerst waren de veters niet los te krijgen en vervolgens deed die ze aan de verkeerde voet. Gabriel was heel slim bezig. Het ergste was nog dat ze dochtertje hem uitlachte. Gabriel kwam even later te voorschijn met Alexis aan ze hand. "Schoen niet.", gaf Alexis de moeder als verklaaring. "Ja, papa kreeg de veters niet los en toen deed die ze aan de verkeerde voet. Domme papa." Hij zette Alexis naast Lauren achterin in de kinderstoel, gaf beide een kusje en ging toen achter het stuur zitten. "Op naar de dierentuin!"

Thomas
"Okee mooi." En hij liep met Jade aan zijn hand naar buiten. "We hebben alles. In de dierentuin regelen we wel zo'n karretje waar Jade in kan zitten als ze moe is. "Niet moe." Hoorde hij Jade zeggen. "Nee lieverd nu nog niet, welke dieren wil je zien?" Jade dacht na. "Olli." Zei ze. De olifanten bedoelde ze daar mee. "En banaan." De apen bedoelde ze daar ook weer mee. Thomas knikte. Hij hielp Jade in haar zitje en gaf de tweeling en Jade nog een kus voordat hij in stapte. "Kom dan zette we Bert en Ernie op in de auto en dan kunnen we gaan."

Roselyn
"Hehe daar zijn jullie." Ze moest haar lachen inhouden toen Alexis zei dat haar schoenen niet lukte en dat Gabriel het helemaal verkeerd had gedaan. "Domme papa ja." En ze keek Gabriel plagerig aan. "Man." Hoorde ze Alexis zeggen. Roselyn begon te lachen. "Inderdaad Alexis, mannen zijn niet zo handig met sommige schoenen." Alexis glimlachte lief naar Gabriel. Roselyn kuste haar kinderen nog even en stapte toen in de bijrijders stoel. Ze gaf Gabriel een lieve kus en maakte toen haar gordel vast. "Wij gaan naar de dierentuin, wij gaan naar de dierentuin!" Zong ze op de muziek van It's a small world. "Zing mama!" Hoorde ze Alexis blij zeggen. Roselyn glimlachte. "Wil je Sesamstraat niet liever horen?" Vroeg ze. Alexis schudde haar hoofd. Roselyn had een keer een kindercd opgenomen, ze had mee gedaan met een wedstrijd en de prijs was een kindercd opnemen. Roselyn had gewonnen. Ze deed de cd in de radio en haar stemde klonk in de auto. Ze zette hem wat zachter zodat ze met Gabriel kon praten. Alexis zong zachtjes mee. "Uhm Gabe ik moet je wat vertellen en jij gaat dit niet erg leuk vinden denk ik." En ze keek hem onzeker aan.

Amberley

"Is niet nodig! De drielingbuggy ligt achterin. De tweeling kan achterin zitten en liggen en Jade voorin." Amberley grijnsde. "Lekker, banaantjes. Mama is ook een aapje en papa en Jasper en Julia en Jade is het grootste aapje." "Echt niet!", kreeg ze meteen terug. Amberley schudde lachend de hoofd. "Geen bert en ernie! Ik loop de hele dag met die liedjes in me hoofd!" Echter dachten de drie op de achterbank daar anders over. Da werd bert en ernie luisteren!

Gabriel

Gabriel keek beledigd. "Naja, zeg! Gaan jullie nou een beetje samen lopen spannen? Ik kan me ook eens vergissen." Hij kietelde Alexis die het op schaterlachen zette. Hij kuste Rosleyn terug en startte toen de auto. Gabriel schudde ze hoofd. Maar toch probeerde die met Roselyn mee te zingen. Gabriel keek via de speigel achterin waar Alexis vrolijk zat te zingen en Lauren in slaap was gevallen met de duimpje in de mond en de tutlap in de hand. Het gaf hem een fijn gevoel om ze gezinnetje zo te zien. "Rose, moet dat onder het rijden? Ik kan me anders niet concentreren."

Thomas
"Volgens mij is mama hier de grootste aap." Zei hij met een lach. Hij startte de auto en reed de parkeerplaats af. "Ja!" Hoorde hij Jade van achter zich roepen. Hij begon te lachen en reed verder. "Ha vier tegen 1!" En hij stak zijn tong uit. Hij drukte op play en door de auto hoorde je de lach van Bert en Ernie. "Ik ben Bert en ik ben Ernie en samen maken wij een hele hoop plezier!" Was het eerste lied van de cd. Langzaamaan reed hij de snelweg op. "Wat is er nou zo leuk aan Sipje en Sopje. Het zijn gewoon twee pratende potloden." Hij hoorde Jade achter zich lachen.

Roselyn
Ze keek achterom en met een glimlach keek ze naar haar kinderen. Het was allemaal toch nog goed gekomen na het overlijden van Chris. Soms vond ze het lastig, vooral als ze bij zijn gedenkhoekje kwam en bij zijn grafje. Alexis en Lauren hoorde eigenlijk nog een oudere broer te hebben. Ze kreeg kriebels bij het idee, ze was nu erg gelukkig met het gezin van nu. Maar het gevoel dat er nog iemand bij had moeten zijn maakte haar best wel verdrietig. Ze schrok op uit haar gedachten toen Gabriel wat tegen haar zei. "Ik ben bang dat ik het anders vergeet en ik wil het niet in de dierentuin vertellen." Zei ze zachtjes.

Amberley

Amberley keek Thomas aan. "Echt niet!" Ze keek nep-beledigd. "Papa is een grotere aap!" Ze zag Jade maar de schouder ophalen. Die vond het blijkbaar maar gek, twee aapjes als ouders.
Amberley zuchtte. "Vooruit maar weer!" Amberley schoot in de lach. "Wij zijn opgegroeid met pratende bananen in pyjama's, daar zijn pratende potloden niks bij. Als zij dat nou leuk vind!" Ze keek even achterom. Ze was heel blij met de kinderen, maar het kon ook heel druk zijn. Echter zou ze niet meer anders willen.

Gabriel

Gabriel reed rustig verder terwijl ze vriendin door de geluidsboxen klonk. Zachtjes neuriede het liedje mee wat opstond. "Oke, zeg het dan maar. Maar ik eerst! Want ik vergeet mij ding zeker weten. Me moeder heeft gebeld dat ze het weekend komt. Ik heb er gezegd dat ze mag logeren zodat ze de meiden langer kan zien. Geen probleem toch?"

Thomas
"Bert heeft de slappe lach, hij lacht om alles, ook als het niet mag. Hij lacht maar door." Zong Ernie. Thomas reed verder en glimlachte naar Amberley. "Ernie zei over Sipje en Sopje, niet papa." Hoorde hij Jade zeggen. Hij glimlachte. "Dankje schat." Zei hij en knipoogde in de achteruitkijkspiegel. Hij keek naar Amberley. "Ik vind het leuk dat we Rose en Gabe weer gaan zien. Ik ben blij voor ze dat ze twee kinderen hebben en een fijne plek om te wonen." Hij ging langzamer rijden toen ze voor hem ook langzamer gingen rijden. "Ik hoop zo niet dat we in de fille komen straks."

Roselyn
Roselyn was nog steeds in gedachten verzonken, ze was nog altijd bang dat ze een terugval zou krijgen ook al ging het elke dag beter. Zeker nu ze twee kinderen hadden. Maar er miste gewoon iets of iemand miste. Ze pakte de hand van Gabriel, dat deed ze altijd als ze even zijn warmte wilde voelen. Ze hoorde zijn vraag en knikte. "Ja is goed, gezellig! Zouden Alexis en Lauren leuk vinden. Ze is altijd welkom." Ze was dol op de moeder van Gabriel, het was een fijne warme en gezellige vrouw en ze was leuk met de meiden. Ze speelde onzeker met haar vingers. "Het mijne is minder leuk. Nee ik ben niet weer zwanger maak je geen zorgen. Mijn vader heeft gebeld." Ze slikte. "Na zoveel jaar hoorde ik zijn stem, de laatste keer was toen..." Ze hield even haar mond maar ging toen verder. "Ze weten van Lauren en Alexis af, ik denk van Jocelyn." Met Jocelyn had ze het na de geboorte van Chris goed weten te maken. "Ze willen Alexis en Lauren zien. Ze willen ons weer zien. Ik wist niet wat ik moest zeggen toen ik zijn stem hoorde, ik heb gezegd dat ik het met jou zou overleggen." Ze was bang dag Gabriel boos zou worden. Het zou begrijpelijk zijn na alles wat haar ouders gezegd en gedaan hadden.

Amberley

Amberley hoorde Jade zeggen dat ze fout zat. "Oeps! En mama maar denken dat papa dat zei. Oh, oh, oh!" Ze grijnsde even. Ze had ook een bijdehand van een dochtertje. Maar dat vond ze juist zo leuk, het maakte Jade eigen. "Me too! Ze verdienen het. We hebben ze lang niet gezien. Lauren zal wel groot geworden zijn. De tweeling wordt ook al zo groot. Ze zijn alweer 6 maanden. Ons kleine meid gaat maandag alweer naar de peuterspeelzaal. Ga je mee? We mogen er bij blijven omdat het de eerste keer is." Amberley zuchtte. "Ik ook niet! Ik heb er een hekel aan, zeker met drie kleine kinderen.'

Gabriel

"Daarom! Ze is gek op de meiden. Ze ziet ze al minder vaak. Ze wou zeker weten dat jij het ook goed vond en we geen andere plannen hadden. Ik bel er vanavond wel even dat het allemaal goed zit. Ik hoorde er al iets zeggen over cadeautjes voor de meisjes." Hij keek naar Alexis. "Vind je het leuk als oma komt?" Hij zag Alexis juichen. Gabriel grijnsde. "Dat is dus een ja."
Gabriel sloeg opgelucht een zucht. Hij slingerde de vluchtstrook op en trapte keihard op de rem. Hij kan net ze arm naar achter strekken om de meisjes tegen te houden anders kregen ze een kopstoot.
"No! No way! Ik hoef je vader niet te zien. Niet na die scene in het ziekenhuis. Dat ben ik nog niet vergeten. Je vader verdiend het niet om de lieve leuke opa te spelen.'

Thomas
"Ik vrees dat ze dat bijdehante een beetje van ons beide heeft." En hij lachte. "Ja klopt. Ik ben ook heel erg benieuwd naar hun kinderen. Ik vond het leuk dat ze ons uitnodigde. We zijn er altijd voor hem geweest, alleen toen met Chris konden we niet veel doen. Maar goed daar was een reden voor." Hij zag de werkzaamheden en ging aan de baan van de 90 km rijden. "Als het goed is komen we niet in de file. Hopelijk zijn we er zo." Hij ging verder met rijden en hoorde Ernie een liedje over zijn gele badeend zingen.

Roselyn
"Oew cadeaus dat vinden de meiden zeker leuk." Ze glimlachte eventjes toen Alexis heel enthousiast begon te doen. Ze schrok toen Gabriel begon te slingeren en keihard op de rem drukte en de meiden tegenhield. Ze knikte. "Ik weet het Gabe. Volgens hem zouden we dat hele gedoe vergeten moeten zijn. Ook zouden we Chris vergeten moeten zijn. Ik heb met moeite gezegd dat ik heen zin heb dat hij zo gaat doen. Dat dat niet leuk is voor ons en al helemaal niet voor de meiden." Ze zuchtte diep. Ze pakte de hand van Gabriel. "Toen zei hij eigenlijk van nou overleg maar, maar als het zo moet dan komen we niet." Roselyn zuchtte en ze trilde. Sinds dat telefoontje dacht ze de hele tijd aan Chris.

Amberley

Amberley keek van Thomas naar Jade. "Wat?!? Echt niet! Dat heeft ze niet van ons. Totaal niet!"
Amberley knikte. "Ik ook. Kunnen Alexis en Jade samen spelen, die schelen maar een jaar. Het is leuk dat we nu samen wat met de kinderen kunnen doen." Ze knikte even kort.
"Ik hoop het ook." Ze draaide zich naar Jade. "Jade, spelletje. Wat zegt een aapje? Oehoe. En een leeuw? Wrauw!"

Gabriel

Gabriel grijnsde. "Ik had al z'n vermoeden." Het enthousiasme van ze dochtertje deed hem goed.
Echter begon die daarna te slingeren en trapte keihard op de rem. Het ging maar net goed. Alexis keek hem stom verbaasd aan maar Lauren had het op huilen gezet. "Ik ben hem, zijn gedrag, Chris en de hele situatie nog lang niet vergeten. Als die zo gaat lopen doen kan die het bekijken. Ik ben dik drie jaar helemaal klaar met die man." Chris stapte uit om Lauren te troosten. Hij keek of alles goed was met Alexis. Vervolgens stapte die weer in en hervatte de reis.

Thomas
"Misschien een beetje van mij dan." Hij grijnsde en reed verder. Langzaamaan mochten ze weer 100 rijden. Hij haalde opgelucht adem en reed verder. Hij zag het bord met de afslag van de dierentuin. "We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal!" Zong hij. Hij kwam in de stad en volgde verder de borden. Niet lang daarna kwamen ze de parkeerplek op. Hij volgde de richting die hij gewezen werd door de parkeerwachters. Hij stopte de auto en stapte uit. Hij haalde de drielingbuggy er uit, deed de tweeling achterin en hielp Jade voorin. Hij glimlachte. "Zo en nu wachten op de andere."

Roselyn
"Hem ben ik ook niet vergeten in die drie jaar. Zijn tirade in het ziekenhuis al helemaal niet. Maar wat jij allemaal naar hem toe geroepen had in de gang vind ik nog steeds heel lief, en ja ik heb dat gehoord ook al lag ik emotioneel niet goed en sliep ik half. Omdat jij zei dat het moest." Ze glimlachte lichtjes. Toen alles was opgelost reden ze verder. "Ze komen er niet in, klaar." Ze wees naar de borden. "Kijk Alexis dierentuin!" Riep ze toen. Alexis keek naar buiten. "Aap!" Riep ze enthousiast. Roselyn knikte. "Ik mis hem ook nog elke dag.. Maar ik ben blij met de meiden die we nu hebben." Zei ze zachtjes zodat alleen Gabriel haar zou horen.

Amberley

Amberley grijnsde. "Ik heb niks gezegd!" Amberley had de borden van de dierentuin ook opgemerkt. Samen met Jade begon ze mee te zingen. De tweeling had het ook opgemerkt wat er kwam een vrolijk gebrabbel van de achterbank. Niet veel later kwamen ze aan bij de dierentuin. Jade begon meteen koppig te protesteren dat ze niet in de buggy wou. "Kom maar, jij kan wel lopen. Maar wel papa of mama een handje blijven geven anders ga je wel in de buggy." Met Jade aan de hand liep ze vooruit. "Komt mooi uit, de tweeling moet hun flesje nog."