The children of SFAM

Roselyn
"Alexis en Lauren gaan jullie mee? Dan gaan we lekker spelen." Ze keek even hoe Lauren nog op de arm van haar vader zat. Ze hielp Alexis met haar schoenen zette haar schoenen in een vakje samen met Roselyn haar eigen schoenen. Ze pakte Alexis haar hand en keek even naar Thomas die Jade aan haar hand meenam. Ze stopte bij de trampoline. "Wil je er op Alexis?" Alexis knikte. "Okee kom." En ze gingen samen op de trampoline. Ze begon zachtjes te springen en Alexis gierde het uit van de pret. "Papa kom je ook?" Vroeg ze aan Gabriel en ze zag dat Thomas ook was begonnen te springen met Jade.

Gabriel

Lauren sprong bijna uit zijn handen. Hij zette de neer en hield er vast aan de handjes, zodat ze aan zijn hand kon meelopen. Ze kon al aardig vast meelopen met hem, zolang die er goed in de gaten hield.
Hij deed de schoenen uit en vervolgens zijn eigen en zette die naast het vakje van Rose en Lauren.
"Ik kom al." Hij tilde Lauren op en zette er op de trampoline bij Lauren en Rose en begon te springen. "Thomas heeft gelijk. Ik voel me weer ging. Whieee!!!" Hij zag dat Amerley met de tweeling inmiddels ook op de trampoline was geklommen.

Roselyn
Roselyn keek met een glimlach naar Gabriel. "Alexis niet te wild doen met mama en je nieuwe zusje." En ze begon te lachen. Ze hield van trampoline springen, maar ze moest oppassen dat ze het niet te wild zou doen. Ze hoorde Thomas grinniken. "Ik zei het toch." Zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Roselyn keek naar Alexis die haar met een glimlach aan keek. "Vind je het leuk Alexis?" Alexis knikte en samen sprongen ze verder. Ze keek even naar de verjaardagsruimte die niet ver van hun vandaan waren. "Amber, ik zie mensen zwaaien. Is dat niet je broer?"

Gabriel

Gabriel keek naar Alexis. "Kom anders maar met papa springen Lex. Dan springt mama met Lauren."
Hij keek van ze dochter naar ze vrouw. Gabriel grijnsde. "Je had gelijk Thomas. ik voel me weer kind." Hij stuiterde rustig op en neer. Gabriel keek in de richting van de verjaardagsruimte. "Rose, heeft gelijk." Amberley was inmiddels van de springkussen geklommen en naar de ruimte gerend. Hij zag er de broer dolenthousiast begroeten en een klein meisje in de armen nemen. Zeker weten de nichtje. "Zullen we bij ze gaan kijken?"

Roselyn
Roselyn hielp met het verwisselen van Alexis en Lauren en ze sprong zachtjes verder met Lauren. Lauren gierde het uit van de pret. Ze begon ook te lachen en ze keek naar de verjaardagsruimte. Ze keek toe hoe Thomas met de kinderen van de trampoline af kwam en ook naar de ruimte liep om zijn zwager te begroette. Roselyn keek even naar Gabriel en knikte. "Ja is goed." Ze liep voorzichtig van de trampoline af. Ze liep met Lauren aan de hand naar de broer van Amberley en begroette hun. "Dus dat is het meisje die jullie geadopteerd hebben? Wat een schatje." En ze glimlachte. Ze tilde Lauren op zodat zij ook goed naar het meisje kon kijken.

Gabriel

Gabriel hielp met het verwisselen van Lauren en Alexis van trampoline. Hij hoorde Lauren het uitgieren van pret en ook Alexis leek te genieten waardoor die zelf ook straalde. Hij zag Thomas met zijn kinderen van de trampoline gaan om de broer van Amberley te begroeten. Hij knikte. Tilde Alexis van de trampoline en liep samen met haar terug naar de ruimte. Hij begroette beide mannen. "Inderdaad." Hij zag Amberley vol trots met de nichtje staan. "Wat een lief kindje, he Lex. Jullie zusje zal ook zo klein zijn."

Thomas
Thomas keek toe hoe zijn kinderen keken naar hun nichtje. "Wat leuk om haar nu eindelijk te zien. Ik ben zo blij voor jullie, hoorde van Amberley dat het een heel gedoe moet zijn geweest." Thomas keek naar Alexis die naar haar vader keek en toen naar de buik van haar moeder. Hij moest even lachen. Het was ook allemaal spannend zo'n zwangerschap, niet alleen voor de ouders maar ook voor het kind zelf. Thomas keek naar Gabriel. "Volgens mij dringt het nog niet helemaal tot haar door, misschien straks." En hij keek toen weer naar zijn nichtje. Jade rijkte haar kleine handjes naar haar uit. "Ho Jade, rustig aan, misschien kun je aan je oom vragen of we haar samen mogen vast houden." Jade knipperde even met haar ogen en keek toen weer naar haar oom. "Vasthouden me papa? Asjeblief?" Hoorde hij haar vragen.

Denzell

"Dank je wel. Wij zijn ook heel blij dat ze eindelijk hier is." Denzell knikte. Hij nam Indy weer van zijn zusje over. "Klopt. Het adoptieproces is lang en zwaar. Er komt meer bij kijken dan je zou denken. We hebben een lange tijd doorgebracht in Kenia voor me er mee mochten nemen naar Nederland, maar nu is het eindelijk zo ver." "Ze is nog klein.", hoorde die Gabriel antwoorden op ze woorden van zijn zwager. Denzell knikte. "Tuurlijk mag jij je nichtje vasthouden, Jade. Als papa nou eens met jou op schoot op die stoel gaat zitten dan kan je Indy vasthouden."

Thomas
Thomas knikte. "Klopt, Alexis leert het vanzelf." Thomas ging op een stoel zitten en tilde Jade op. "Ga je wel goed zitten meisje. Dan kunnen we je nichtje goed vasthouden." Hij keek even naar het kleine meisje en keek toen weer naar Denzell. "Hebben ze een streng beleid in Kenia wat betreft het adopteren van kinderen?" Vroeg hij toen. Hij keek even naar Jade die met zijn trui aan het spelen was. "Rechtop zitten meisje." En hij zette Jade goed en keek even naar de tweeling die naar de tafel met de cadeautjes keek.

Denzell

"Het moet voor z'on kleintje ook raar zijn om de buik van de mama te zien groeien. Het is allemaal een stuk logischer als het kindje er is." Denzell wachtte tot zijn zwager samen met zijn nichtje goed zat zodat die de baby kon aangeven. "Niet alleen in Kenia. Over het algemeen is er een zwaar beleid. Naast alles wat er bij komt kijken aan gesprekken staat er ook een lange wachtlijst en moet je maar hopen dat er een juiste match is. Waarna je in Kenia moet wachten tot de overdracht wordt getekend." Denzell gaf Indy aan Jade en Thomas over. Hij zag Amberley al foto's schieten. Hij vroeg ze zusje of die ze kon doorsturen. Hij zag de tweeling ook kijken naar hun cadeautjes. "Volgens mij kunnen die twee niet meer wachten om ze open te maken."

Thomas
Hij knikte. "Dat klopt. Jade vond het ook heel gek dat haar moeder opeens dikker werd. Maar ze is heel lief naar Jasper en Julia." Hij nam Indy over en samen met Jade hield hij het meisje vast. Hij glimlachte en keek naar Indy die met haar ogen knipperde en hem goed aan keek en toen naar Jade keek. "Kijk Jade, dat is je nichtje." Jade glimlachte en aaide Indy over haar haren. Hij luisterde naar Denzell maar hield Jade wel goed in de gaten en zorgde dat hij Indy goed vasthield. Thomas keek even naar de cadeautjes en toen naar Amberley. "Misschien is het een idee om nu de cadeautjes te doen en daarna de taart? De kinderen kunnen niet meer wachten."

Amberley

Amberley knikte. "Ik herinner me het goed. Maar ze was ook heel nieuwsgierig. Jade is een schat naar de broertje en zusje toe. Echt de grote zus om het zo maar te zeggen. Maar ze kan ook heel lelijk doen. Echte broer en zussen liefde dus." Amberley maakte een foto van Thomas en Jade met Indy en stuurde die door naar de broer. "Ja, laten we dat maar doen. Die kleintjes worden gek van het wachten."

Thomas
Thomas glimlachte even toen er een foto gemaakt werd. "Ik moet daar Amberley gelijk in geven. Jade kan af en toe echt gemeen doen, ook naar haar ouders toe." Hij moest even grinniken. Het hoorde er allemaal bij en hij vond het ook niet zo erg, zolang het maar niet uit de hand liep. Hij gaf Indy over aan Denzell en zette Jade weer op de grond. "Zullen we eerst beginnen met de kaarsjes? Dan hebben we die gehad en kunnen we daarna over naar de cadeautjes en taart eten." En hij keek vragend naar Amberley.

Amberley

"Een klein bengeltje zeg maar." "Je kan ook meteen zeggen dat ze op de moeder lijkt.", hoorde ze de broer plagend zeggen. Ze keek hem boos aan. "Uitkijken, jij broertje!" Ze zag dat de broer zijn dochtertje weer overnam. Amberley knikte. "Ik vind het prima. Juul, Jasp, komen jullie de kaarsjes uitblazen? Dan krijgen jullie cadeautjes en een grote taart."

Thomas
Thomas keek naar Jasper en naar Julia die op en neer begonnen te springen van blijdschap. Hij kon er wel om lachen. Thomas stond op en liep naar de grote koelbox die hij had meegenomen. Hij haalde de taartdoos er uit en liep er mee naar het lage tafeltje. Hij maakte de doos open en pakte voorzichtig de twee taarten er uit. Een taart van Cars en een taart van Disney Princess. Jade en de tweeling keken er met vol bewondering naar. Hij stak de twee kaarsjes aan en zette de tweeling iets dichterbij. "Lang.... Lang zullen ze leven, lang zullen ze leven." Begon hij te zingen en hij zag dat Roselyn mee begon te zingen en Lauren ook haar lip bewoog.

Amberley

Ze zong luidkeels mee terwijl Thomas de taartjes voor de tweeling te voorschijn haalde. Ondertussen maakte ze foto's om geen moment te kunnen vergeten. Samen met de kleintjes blies ze de kaarsjes uit. "Jeey!" Ze haalde de kaarsjes eruit zodat de kleintjes konden genieten van hun prettaartjes. Eerst proefde ze voorzichtig met hun vingertjes maar al gauw graaide ze erin met hun handjes.

Thomas
Toen ze gezongen hadden deden ze al snel de taart. Hij had nog een taart geregeld voor de volwassenen en de andere kinderen. Hij had gisteravond er nog tot laat aan gewerkt in zijn restaurant zodat alles op tijd af zou zijn. Thomas liet de taart zien en keek even naar de cadeautjes die op de tafel stond. "Juul, Jas, kom dan gaan we cadeautjes doen." Hij liep naar de tafel en pakte twee cadeautjes. "Een voor jou." En hij gaf er een aan Jasper. "En deze is van jou." En hij gaf de ander aan Julia. "Goed ik tel tot drie en dan mogen jullie hem openscheuren. 1...2...." Maar voordat hij drie had gezegd begon de tweeling de cadeautjes al enthousiast uit te pakken.

Amberley

Ze zag hoe Julia en Jasper enthousiast hun cadeautje openmaakte en nog enthousiaster waren met het geen wat er in zat. "Jasper, niet open maken. Dat doen we thuis. Geef maar aan papa."
Terwijl de tweeling verder ging met het volgende cadeau haalde ze het cadeautje voor Jade te voorschijn. "Ook jij bent een klein beetje jarig als grote zus." Ze gaf Jade de cadeautje. Zo voorkwamen ze dat Jade jaloers zou kunnen worden. Ze had voor Jade een legpuzzel gekocht.

Thomas
Thomas keek even naar Jasper die bezig was met zijn cadeautje en hoorde Amberley zeggen dat hij het cadeautje aan hem moest geven. Hij liep naar Jasper toe en knielde bij hem neer. "Geef maar aan mij Jasper, dan kijken we er thuis naar." Jasper keek hem aan en keek toen naar het cadeautje. "Ik snap dat je er nu mee wilt spelen maar dat kan nu niet. Thuis mag je er lekker mee spelen." Jasper gaf het cadeautje aan hem en Thomas stopte het in zijn tas. Hij keek naar Jade die met een glimlach naar de legpuzzel keek. Hij keek toen naar Amberley en naar de rest. "Heeft iedereen de cadeautjes gegeven? Zullen we dan weer gaan spelen?"

Amberley

Ze hadden inmiddels alle cadeautjes uitgepakt. De tweeling was veel en veelte verwend en Jade was blij met de legpuzzel. Ze durfde nou al te wedden dat de tweeling thuis meteen hun nieuwe speelgoed zou willen uitproberen en het geen vroeg slapen werd. Amberley knikte. "Wil je niet eerst taart eten? Het maakt mij niet uit hoor."

Thomas
Thomas keek naar de cadeautjes. Dat werd tot laat spelen, maar hij wilde ze niet te laat naar bed sturen vanavond. Morgenochtend moest die weer vroeg op om te kunnen werken. Hij krabde even aan zijn hoofd en keek toen naar Amberley. "Owja is goed, dan eten we eerst taart. Als het goed is heeft iedereen een stukje. Wilt er iemand wat drinken?" Thomas keek de groep rond en zag dat Jade bij zijn been ging staan en hem knuffelde. "Jij bent ook heel lief Jade." En hij bukte en gaf Jade een kus op haar hoofd en keek naar de tweeling die naar hun taartjes kropen en weer begonnen te eten, althans wat er nog van over was.

Amberley

Amberley knikte en deelde de laatste stukjes taart uit met een vorkje. "Ja, lekker. Doe maar fanta. Moet ik helpen met inschenken?" Amberley keek naar de tweeling die de laatste stukjes taart naar binnen propte. Ze schudde de hoofd. "Is het lekker, Juul en Jasper?" Hun besmeerde toetjes zei al genoeg. Het was dat ze niet konden praten anders kreeg je een volmondig nee terug.
Ze schoot nog een foto en legde toen de camera aan de kant. "Op een mooie eerste verjaardag van de tweeling."

Thomas
"Ja is goed. Ik weet niet wat de andere willen. We hebben fanta en cola maar we hebben natuurlijk ook koffie of thee." Hij keek even naar zijn kinderen en keek toen naar Julia en Japser die nog steeds met hun taartjes bezig waren. "Kom Jade dan gaan we een stukje voor je snijden van de andere taart." Hij haalde de grote taart uit de koelbox en sneed een klein stukje voor Jade. "Ga maar bij de kindertafel zitten, ik kom je zo helpen." En hij liep met het stukje taart en met Jade naar de kindertafel en zette haar daaraan en keek toen even naar Amberley. "Op onze lieve tweeling!" Zei hij met een glimlach. "Wie wil er nog meer een stukje?"

Amberley

"Ik zal eens in de rondte vragen." Ze hoorde hier en daar wat aanvragen en schonk het voor hun in. Ze zag dat Thomas voor Jade een stukje taart had gepakt. "Mhh, lekker hoor Jade. Ga maar lekker opeten." Ze proestte op de tweeling toen iedereen te drinken had. "Zal ik je helpen? Iedereen heeft inmiddels drinken wie het wou."

Thomas
Thomas knikte en keek even naar Jade die begon aan haar taartje en keek toen naar de kinderen van Roselyn en Gabriel. "Willen jullie ook taart?" En hij zag Alexis knikte. "Ik regel een stukje taart. Goed wie wilt er nog meer taart?" Hij zag de meeste knikken en hij ging aan de slag. Hij vond het fijn dat alles zo goed en volgens plan verliep. Hij had de meeste spanning voor de avond in het restaurant. Hij hoopte zo dat de kleintjes alles lekker vonden. Hij keek naar Amberley. "Als ik nou de stukjes op de bordjes zet dan kun jij de bordjes uitdelen."