The children of SFAM

Roselyn
"Gelukkig heeft ze Aapie. Ik weet nog die nacht dat hij gevallen was en ze schrok wakker. Dat ze alles bij elkaar heeft gehuild. Toen ik Aapie aan haar terug gaf was ze weer rustig. Ik weet nog dat ik hem voor haar gebreid had." Alexis keek met haar mond open naar de prairiehondjes. Ze waren ook super schattig, maar wel erg gevaarlijk. Roselyn had voor Alexis een schildpad gebreid, daar was Alexis dol op. Die schildpad heette Brillie, omdat hij een bril op had. Alexis was dol op die knuffel. Roselyn had hem meegenomen in haar tas, zodat Alexis hem altijd kon dragen. "Het komt goed Gabriel, Alexis wordt een stoere meid en ze gaat goed van zich afbijten, dat kan ze nu al. Alles komt goed."

Thomas
"Moe is ze zeker. Ik had Simba voor de zekerheid nog meegenomen, haar favoriete knuffel. Voor het geval ze hem wilde." Hij keek naar de dieren en keek naar Jade die zijn hand vast pakte. Hij draaide rondjes rond haar duim en keek haar aan. Het voelde fantastisch om zijn kleine meid zo naar die dieren te zien staren. Hij keek naar Amber. "Het ging goed. Rustig adem halen. Jade is nog jong ze kan de gevaren niet goed schatten." Hij kuste Amber en knuffelde haar stevig en beschermend. Hij keek toen naar Jade die hen schuin aan keek. "Kom dan gaan we naar de hondjes kijken. Kijk die daar komt net uit een holletje." En hij wees naar de prairiehond die met zijn kop boven en gat uit stak.

Gabriel

Gabriel zuchtte. "Dat herinner ik me maar al te goed!"
Hij kon er niet tegen als ze dochtertjes huilden. Dan wilde die ze zo snel mogelijk troosten. "Me too! Ik herinner me nog wel meer dingen goed. Onze eerste ontmoeting bijvoorbeeld." Gabriel keek naar Alexis en toen naar Lauren. "Kom daar als ze 16 is nog eens op terug. Ik wil er nog niet aan denken. Voor mijn gevoel ligt ze nog in me armen, pas geboren."

Amberley

"Je bent een engel! Daar had ik helemaal niet meer aan gedacht! Ik ben al blij dat ik er aan dacht om de Pip-knuffel mee te nemen." Ze knikte. "Ik schrok gewoon heel erg. Ze glipte opeens uit me hand." Ze knuffelde Thomas stevig. Jade leek het voorval alweer vergeten en keek naar het hondje waar de vader naar had gewezen. Gelukkig was alles goed afgelopen.

Roselyn
"Ik herinner mij ook dingen goed. Onze eerste ontmoeting was gek. Heel gek. Ik weet eigenlijk niet heel goed meer hoe het ging. Wel dat ik me schaamde dat ik las. Voor mijn idee was dat altijd een minpunt geweest dat vrouwen lazen. Dat mannen daar meteen op af gingen knappen." Ze glimlachte en keek naar Alexis. "Haha het liefst zou ik willen dat ze altijd zo klein zouden blijven. Dan hoefde we nog niet aan jongens en trouwen te denken." Ze keek naar Alexis die op ging in de dieren. Het voelde fijn dat dit haar rustig maakte.

Thomas
"Ik ken Jade, ze houdt van Simba." Simba was de hondenknuffel van Jade. Het was een grote labrador die ze gekocht hadden bij Ikea. Jade was er meteen dol op. Thomas keek naar Amber. "Ik snap dat je geschrokken bent. Gelukkig ben je hier met nog drie andere ouders die altijd mee op kunnen letten. Het is goed gegaan dus geen zorgen meer." Hij kuste haar op haar hoofd en keek naar Jade. "Kopje raar." Thomas keek naar de ene prairiehond die met zijn kop nog steeds in het holletje zat. "Ja hij lijkt een beetje slaperig." Jade knikte. "Slaap." En ze begon te gapen. "Haha jij ook zo te zien." Jade schudde haar hoofd. "Nee nie moe!"

Amberley

"True, maar je vergeet nog wel eens iets met drie kinderen. De ene keer vraagt ze om Simba en dan wilt ze weer Pip. Een tijd lang sliep ze alleen maar met de beer."
Ze wist het af en toe niet meer met Jade. Amberley knikte. "Daar ben ik ook blij om. Je moet altijd blijven opletten en ze in de gaten houden maar soms ontglippen ze je." Amberley schudde de hoofd. "Zegt ze met de oogjes dicht."

Gabriel


"Heel gek! Als Lucy niet naar Amber was gelopen hadden we elkaar waarschijnlijk niet ontmoet en waren we nooit aan de praat geraakt. Lucy onze oude koppelaarster."
Gabriel schudde ze hoofd. "Dat was geen afknapper! Dat vond ik juist zo leuk aan je. Die enthousiast me over je boeken terwijl ik zelf totaal niet lees. Ja, nu! Verhaaltjes over prinsen en prinsessen." Gabriel zuchtte. "Konden we de tijd maar stil zetten! Ze worden veelte snel groot!"

Thomas
"Jade vindt gewoon alle knuffels leuk. Pip en Simba zijn haar favoriet." Hij pakte Jade haar hand vast om haar van de verhoging af te helpen. "Buggy." Zei Jade. Thomas keek vol verbazing naar Amber. Jade wilde normaal nooit uit zichzelf de buggy in. Dat was dan wel een teken dat ze echt moe was. Hij zette haar in de buggy. "Wil je Pip of Simba?" "Simba." Thomas haalde Simba uit zijn tas en gaf Jade het knuffeltje. Jade ging beter zitten en wiebelde met haar benen. "Jade is moe zie ik." Zei hij toen hij rechterop ging staan. Hij keek naar Amber. "Alles komt goed."

Roselyn
"Waarschijnlijk niet nee. Lucy is een oude koppelaarster maar wel een hele goede." Ze lachte en ze begon te blozen. "Dat wist ik toen niet. Ik dacht echt dat je het raar zou vinden, ook dat ik mijn eigen kleding maak en dat ik Creatieve Therapie deed, iets wat niet veel mensen doen." Ze keek naar Alexis die een beetje zat te knikkebollen. "Volgens mij is er hier eentje ook heel erg moe. Misschien moeten we zo maar weer even gaan zitten dan kunnen ze even uitrusten. Het is ook een indrukwekkende dag."

Gabriel

"Misschien dat we elkaar op een andere manier waren tegen gekomen. Amber en ik kennen elkaar natuurlijk. " Hij grijnsde. "De kleine boef!" Hij schudde de hoofd. "Dat maakte je juist anders. Interessant! Niet zoals als die blonde trienen op de dansschool." Gabriel knikte. "Laten we dat maar doen, dat trakteer ik op koffie en thee."

Amberley

"Dat is ook wel te merken aan de knuffelverzameling in de bedje." Ze knikte. "Pip zit anders nog in de tas."
Ze haalde twee dekens uit de tas en legde deze over de tweeling heen. Amberley keek Thomas aan. Dit was ongeloofwaardig! Jade wou nooit uit zichzelf in de buggy. Ze had er vaak genoeg strijd om gehad. Amberley knikte. "Het gaat wel weer." Ze hoorde het voorstel van Gabriel. "Ik los wel een kopje koffie.'

Roselyn
"Serieus? Een jongen had mij toen nooit interessant genoemd. Ik was een beetje een muurbloempje in die tijd. Gelukkig had ik Amberley nog." Ze glimlachte naar haar beste vriendin. Ze haalde een hand door haar haar en knikte toen op het voorstel van Gabriel. "Ik lust ook wel een lekker bakje koffie. Ik loop zo wel even mee dan kunnen we makkelijk die dienbladen houden. Misschien kunnen we kijken of ze ook taart hebben of iets in die richting."

Thomas
"Als ik niet in dat park was gekomen die dag dan hadden Amber en ik nooit elkaar tegen gekomen denk ik." Thomas glimlachte en keek naar Jade die in slaap was gevallen. "Het wordt nog wat met onze dochter. Als ze echt moe is dan luistert ze wel naar je." Thomas herkende zichzelf daar wel in. Hij was ook een vrij lastige peuter. Maar als hij echt moe was dan luisterde hij wel altijd. "Ja goed idee ik neem dan ook een koffie. Hadden jullie nog plannen voor vanavond of niet?"

Gabriel

Gabriel knikte. "Ik ga niet lopen liegen. Dat vond ik echt." Hij keek van Roselyn naar zichzelf. "Wat dacht je van mij? Alsof je zo populair bent als je danst als jongen. Mensen lachte me vierkant uit. De laatste jaren zijn en wel meer jongens die dansen, maar vroeger...!"
Hij sloeg ze armen om Amberley heen die ongemakkelijk lachtte. "Wat zouden we zonder Amber moeten?" Gabriel knikte. "Prima!"

Amberley

"Niet die dag in elk geval! Maar je kwam wel vaker in het park, alleen was je me nooit eerder opgevallen. Achteraf gezien nog altijd raar!" Ze keek naar Jade die is slaap was gevallen.
Als ze elkaar die dag niet hadden leren kennen was Jade er nooit geweest, laatst staan de tweeling.
Het was al ruim drie jaar geleden dat zij Thomas had leren kennen en Roselyn en Gabriel elkaar.
Het leek zo veel langer! Amberley grijnsde. "Je weet nu hoe we er wel zo ver krijgen dat ze luistert."
Jade was ook een heerlijk kind met af en toe een gebruiksaanwijzing maar ja ze bevond zich dan ook in de koppigheidsfase. Amberley keek naar Thomas. "Wat wilde je gaan doen dan?"

Roselyn
"Gabriel ik vond het leuk dat je danste. Meestal doen meisjes dat maar ik vind het bijzonder dat jongens ook doen. Sommige mensen denken dat je gelijk homo bent maar dat dacht ik niet. Je bent een van de wonderen in mijn leven en ik ben zo blij dat Amber ons heeft kennis laten maken met elkaar. Onze kinderen zijn onze engeltjes maar jij blijft mijn beschermengel en mijn knuffelbeer." Ze kuste hem teder op zijn lippen.

Thomas
"Ach nee hoor, ik zat altijd op verschillende plekken in het park. De ene keer zat ik daar, de andere keer zat ik bij het beeld van Roosevelt en een andere keer zat ik bij de eendenvijver." Hij glimlachte en keek naar zijn kinderen. "Jade lijkt wat dat betreft op mij. Ik wilde ook niet uit mezelf in de buggy of naar bed, alleen als ik echt moe was. Dat laatste kwam op gang toen mijn vader kwam te overlijden. Mijn moeder heeft het zwaar gehad wat dat betreft. Maar het is helemaal goed gekomen." Hij glimlachte en dacht na. "Nou ik dacht misschien kunnen we met zijn vieren nog wat drinken? Of is dat geen goed idee? Dus ik bedoel vanavond."

Gabriel

"Ja, dat heb ik vaak genoeg gehoord. Dat men dacht dat ik homo was. Pardon? Alleen omdat ik dans? Waarom zouden jongens niet mogen dansen? Hiphop en Street Dance is toch meer voor mannen, maar toen ik met dansen begon waren die stijlen er nog niet." Hij keek Roselyn aan. "Ik ben blij dat jij er anders overdacht en dat we elkaar hebben leren kennen. Ik zou me geen leven zonder jou en de meisjes meer kunnen voorstellen. Jullie drietjes maken mijn wereld compleet."
Hij kuste er teder terug.

Amberley

"Oke, oke, je hebt gelijk! Dan bof ik maar weer dat je vlak bij onze picknickplaats zat die dag en dat je me wenkte om te tekenen." Ze haalde een hand door de haar. "Die tekening hangt nog steeds bij me ouders aan de fotomuur." Ze keek Thomas aan. "Je was gewoon ene klein vervelend ettertje! Je wordt bedankt!" en porde hem in ze zij. Amberley dacht na. "Dat zou kunnen als die tortelduifjes mee willen." Het laatste deel zei ze expres wat harder. "We moeten alleen dan een oppas regelen. Ik denk dat mijn moeder het niet zo erg vind om op te passen."

Roselyn
"Ja je weet wel, veel musicalmannen zijn ook homo. Maar goed men heeft zoveel vooroordelen." Ze glimlachte naar hem en keek hem verliefd aan. "I love you so much." Zei ze zachtjes en ze ging met haar hand door zijn haren heen. "Ik denk aan dat liedje nu van the four seasons je weet wel Can't take my eyes off you. Ik hou van the four seasons. Ik heb er nog platen van, van mijn neef gekregen. Die hield er niet echt meer van." Ze glimlachte en kuste hem zachtjes terug. "Misschien moeten we maar even naar de andere twee gaan."

Thomas
"Ik ben overal en nergens te vinden." Hij grijnsde en knikte. "Je had geluk dat ik je interessant genoeg vond om te tekenen. Sommige mensen zijn niet bepaald interessant om te tekenen maar ja geld was geld in die tijd. Ik had je vaker gezien en ik vond je een heel mooi meisje om te zien." Hij glimlachte. "Zeg ik leefde zonder vader. Wat verwacht je dan? Dat ik heel lief was naar me moeder. Okee dat was ik ook wel." Hij keek naar Gabriel en Roselyn. "Zeg tortelduifjes kom eens even hier heen." Hij dacht na. "Mijn moeder zit ergens in Madrid met haar nieuwe man nu, je weet wel die man waar ze mee gedate heeft, je bent nog op hun huwelijk geweest. Dus die kunnen we niet vragen en mijn zus woont in Brugge dus helaas. Mijn broer zit in Amsterdam maar die heeft het te druk met zijn werk. Dus dan is jou moeder de enige optie die we hebben."

Amberley

"Als het maar bij mij is!" Ze klampte zich aan hem vast zodat die niet weg kon.
Ze keek even beledigd. "En bedankt!" Ze grijnsde. "Ik plaag je maar!" Ze knikte. "Ik bel er straks wel als Roselyn en Gabriel mee gaan. Die staat binnen de meteen op de stoep. Ik was even vergeten dat je moeder in Madrid zat. Ik ben zo blij voor der dat ze nu gelukkig is met de nieuwe man. Ze verdiend het echt. We moeten maar snel bij de langs gaan als ze weer terug is."

Gabriel

"Ik doe geen musical!" Dansen en musical was toch heel wat anders! Hij kon niet acteren en zingen.
"Love you more!" Hij haalde snel ze handen weer door ze haar om ze haar te fusioneren. "Nou zit me haar niet meer goed.", jammerde die als een klein kind. "Oe, the jersey boys!" Hij zong de eerste paar regels zover die de tekst nog kende. Ze kuste maar verbraken toen de kus weer. "Laten we dat maar doen."

Thomas
"Zeg ik ben geen hangpop." Hij grijnsde en hield haar stevig vast. Hij keek naar Jade en de tweeling die lekker lagen te slapen. Hij keek even naar Amberley. "Gelukkig maar. Ik heb het mezelf nooit vergeven dat ik zo was, al helemaal niet richting mijn moeder. Ze verdiende dat dan weer niet." Hij begon te lachen en knikte. "Ik ben ook erg blij voor haar dat ze een nieuwe steun en toeverlaat heeft kunnen vinden." Hij reed de buggy naar een tafeltje binnen in het restaurant. "Ja is goed, ze komen volgende week maandag terug, dan ben ik ook vrij. Misschien kunnen we vragen of ze maandagavond komt dan kan ze de kinderen ook zien."