The children of SFAM

Thomas
Thomas keek op toen Gabriel hen voorstelde aan de oudste zus van Roselyn, Evelyn, en haar man en dochter. "Wat een schatje en zo te zien komt de volgende er aan." En hij knikte naar de buik van Evelyn. Evelyn knikte. "Dat klopt. Volgens een echo wordt het ook weer een meisje. Nog drie maanden wachten en dan is het zo ver." Thomas glimlachte. "Gefeliciteerd. Geen tweeling dus?" En hij keek even beteuterd. "Nee geen tweeling, gewoon eentje." Zei Marcel. Thomas knikte. Ze hoorde zijn kleine meisje tellen. "Wat goed Jade!" "Ik zie er zes!" Hoorde hij Emma roepen. "Waar zie jij de zesde?" Hoorde hij Marcel vragen. "Daar." En Emma wees naar de rots waar er inderdaad nog eentje stond. "Geeft niet hoor Jade, die stond verdekt opgesteld dus die kon je heel moeilijk zien." Zei Thomas tegen zijn dochter.

Roselyn
"Nog even en dan heb ik mijn tweede nichtje er bij. Jocelyn heeft een jongetje gekregen vorige week, hij heet Max." Roselyn glimlachte. "Wat Marcel en ik dus aan jou wilde vragen was. Of jij en Gabriel peetouders wilde worden van onze twee dochters." Roselyn keek naar Evelyn. Ze keek toen naar Gabriel. Ze wilde het heel graag maar ze wist niet hoe Gabriel er over dacht. Ze haalde een hand door haar haar en dacht na. "Gabe? Hoorde je hun voorstel?" Vroeg ze toen. Ze wilde nu zo hard ja ik wil zeggen, net zoals op haar bruiloft, maar straks wilde Gabriel niet en ze kon geen beslissing nemen zonder hem er bij.

Amberley

"Gefeliciteerd! Ook met de geboorte van jullie neefje. Wat leuk er een meisje bij."
Amberley schudde de hoofd. Thomas ook met ze tweeling. Als die maar niet dacht dat zij aan kinderen begonnen. Drie was meer dan genoeg en van deze drie werd ze af en toe al gek.
Jade had ze handen over elkaar geslagen. Ze vond het zesde olifantje meteen niet meer leuk.
"Jade, moet je plassen?" Ze zag de dochtertje met samengeknepen beentjes staan. Het meisje knikte. Ze pakte Jade's luiertas. "Zo terug. Hier om de hoek zit een wc. Wacht hier maar gewoon." Ze liep met Jade na de wc. Toen ze terugkwamen rende Jade om Thomas af. "Papa, papa! Jade drie stickers!" "Jade is zins kort bezig met zindelijkheidstraining. Als de luier droog is krijg ze een sticker en twee als ze wat op het potje of wc doet, zoals vandaag. Bij tien stickers krijg ze een cadeautje. Jade spaart voor de Woezel en Pip dvd.", legde ze uit. "Mama, waar is Pip?" Ze haalde de knuffel uit de tas en bond het met een touwtje om Jade's nek.

Gabriel

Gabriel stond vol bewondering te kijken naar de olifantjes met ze dochtertjes. De grootste olifant stond met ze slurf over het hek waardoor je het kon aanraken. Hij hoorde Roselyn roepen. "Huh, wat?" Hij liep naar de andere toe. Hij hoorde Evelyn opnieuw de vraag stellen. "Ja, natuurlijk! Ik denk dat je Rose niet meer om toestemming hoef te vragen." Hij hoorde Jade enthousiast roepen over de stickers. "Wat goed, Jade en je kan ook al zo goed tellen. Toppie!" Hij zag Jade van oor tot oor glimlachen. Gabriel trok een wenkbrauw op toen die zag dat Amberley de knuffel van Jade vastmaakte met een touwtje om de nek. "Wat doe jij nou?" "De knuffel om de nek hangen met een touwtje. Zo kan de knuffel niet vallen en/of kwijtraken.", hoorde die Amberley als uitleg geven. "Slim!" "Met drie kinderen kom je wel op creatieve oplossingen."

Thomas
Hij tilde zijn dochtertje op en glimlachte. "Wat goed kleine meid, thuis krijg je van ons drie stickers. Of misschien vinden we in de dierentuinwinkel nog wel drie mooie stickers. Of wil je toch maar voor de Woezel en Pip stickers gaan?" Jade stak een vinger in haar mond. "Van ollie ik wil." Thomas knikte. "Dan kijken we aan het eind van de dag wel even of ze stickers van de olifant hebben." Thomas keek naar zijn vrouw, Jade was dol op olifanten. Thomas glimlachte. "Drie van die kleintjes is wel genoeg ja. Maar leuk dat je een neefje hebt en een nichtje krijgt. Ik weet nog goed hoe ik twee nichtjes en twee neefjes van beide kanten kregen." Zijn broer en zus hadden beide een dochter en een zoon gekregen, ieder twee kinderen. Thomas was dol op zijn nichtjes en neefjes.

Roselyn
"Dat wordt dus een ja. Tuurlijk willen wij peetouders worden van Emma en je toekomstige dochter. Weet je al een naam?" Evelyn schudde haar hoofd. "Nee we zijn nog wel aan het denken." Roselyn knikte. "Marcel, Emma en ik gaan weer verder. Emma wilt heel graag naar de tijgers en de leeuwen. Ze is daar dol op. Wij zien jullie later nog wel een keer." Ze gaf haar zus en schoonbroer nog een kus, kuste haar twee nichtjes en liep verder met de buggy en Marcel richting de leeuwen en de tijgers. Roselyn keek hen met een glimlach na. "Dag tante Eve!" Riep Alexis, Roselyn keek vol trots naar haar dochter. Ze knuffelde haar stevig. "Ik ben trots op je." Ze ging weer recht staan en gaf Gabriel en Lauren ook een knuffel. "En ook op jullie."

Amberley

Amberley glimlachte trots. "Mama is ook trots op je, Jade. Jij mag een mooi stickervel uitzoeken."
Ze gaf Jade een kus. "Kinderen zijn zo leuk! De kinderen uit mijn kleuterklas zijn ook zo lief, maar ik ben toch blij als ik mijn eigen kroost weer in hun armen kan sluiten." Ze hing de tas weer terug.
"Zullen wij ook maar verder? Verderop heb je de vlindertuin en de zeehonden."

Gabriel

Gabriel knikte. Hij had geen "nee" kunnen zeggen. Hij wist dat Rose het heel graag had gewild.
Gabriel zei ze schoonzus, zwager en nichtje gedag. "Leuk jullie gezien te hebben. Veel plezier bij de leeuwen en tijgers. Misschien komen we jullie onderweg nog tegen." Gabriel glimlachte. "En ik ben trots op mijn meisje. Laten we verder lopen anders staan we hier morgen nog."

Thomas
"Ja is goed." Hij pakte Jade bij de hand en haalde de plattegrond uit zijn tas. "De vlindertuin is hier om de hoek. Het schijnt dat daar hele mooie vlinders zitten. Misschien kunnen we na de vlinders en de zeehonden even pauze nemen. Dan kunnen de kinderen ook even wat eten en drinken en wij ook." Hij glimlachte en keek op zijn horloge. "Het is nu ook half 11." Hij keek naar Jade. "Woezel en Pip koekjes!" Riep ze blij uit. "He ik dacht dat ik ze zo goed verstopt had." Hij grijnsde.

Roselyn
"Kom Alexis dan gaan we naar de vlindertuin." Alexis schudde heel hard nee en keek een beetje angstig. Ze hadden Alexis al vaak verteld dat vlinders niks deden maar toch was ze er bang voor, omdat ze snel heen en weer vlogen. "Alexis is bang voor dieren die snel heen en weer vliegen, zoals vleermuizen, vlinders en sommige vogels. Als vlinders ook maar bij haar in de buurt komen gaat ze al sneller adem halen. Dus ik blijf bij Alexis, wij gaan naar de zeehonden, die zitten aan het eind van de vlindertuin, en dan wachten we daar op jullie."

Amberley

"Doen we. Dan houden we pauze bij de speeltuin, kunnen ze lekker spelen. De tweeling moet zo ook hun fruithapje en bij de speeltuin zit een restaurant met wc dan kunnen ze meteen worden verschoond." Amberley knikte. "Is goed. Ik hou ook niet van vliegende beesten hoor maar van vlinders wel." Amberley grijnsde. "Jij krijgt een koekje, maar je moet ook je broodje opeten."
Ze tilde Jade op. "We zien jullie zo bij de zeehonden."

Thomas
Thomas knikte. "Speeltuin is een prima plek." Hij keek even naar Gabriel en Lauren. "Gaan jullie wel naar binnen?" Lauren lachte. "Volgens mij is dat een teken dat ze graag wilt." Thomas keek naar Roselyn. "Tot straks!" Riep Roselyn nog. Thomas zwaaide en maakte de deur van de Vlindertuin open. Hij snapte wel dat Alexis dit helemaal niks vond. Hij duwde de buggy verder naar binnen. Het was er stikheet zoals altijd. Hij glimlachte naar Amberley en keek naar Gabriel. "Dat weet je al vroeg van Alexis, dat ze bang is voor zulke snel rond vliegende dieren. Beter te vroeg dan te laat."

Gabriel

Gabriel knikte. "Dan kunnen onze oudste lekker saampjes spelen." Gabriel knikte. "Dat lijkt mij ook."
Hij liep voorzichtig achter de andere aan naar binnen. Meteen vloog er een vlinder op ze schouder. Lauren kroop wat in een. "Rustig maar. Vlindertje doet niks. Kijk, hij is alweer weg."
"Ja.. Gelukkig wel! Ze rent huilend naar binnen als ze een vlinder ziet. We waren een keer eerder in de dierentuin het reptielenhuis ingegaan en dat was geen succes. Lauren daar in tegen kan heel aandachtig kijken naar een Vlinder die las het raam vliegt."

Thomas
"Kijk Jade dat is een hele mooie vlinder." En hij wees naar een vlinder met paarsblauwe vleugels die aan een sinaasappel zat te eten. "Je mag deze vlinders niet aanraken, ze kunnen ziek worden en dood gaan daaraan. Zoiets las ik daarnet bij de ingang." Hij zag dat Julia even schrok toen er een vlinder op haar voetje kwam zitten. Maar daarna keek ze het vol bewondering na. Jasper keek vol bewondering naar de planten. "Gelukkig zie je hier al verschil in, Jasper ontwikkelt een liefde voor panten en bloemen en Julia ontwikkelt een liefde voor dieren." Hij glimlachte en knikte naar Gabriel. "Grappig, ik dacht altijd dat jongere kinderen er banger voor zouden zijn dan oudere kinderen."

Amberley

Amberley trok Jade naar achter die al met de vingers rijkte naar de vlinder. "Jade, niet doen! Hou deze maar vast.' Ze zette een zwart/oranje vlinder op Jade's handjes. "Kietelt!", zei Jade lachend. Amberley glimlachte. "Ja, het kietelt een beetje en toen vloog het vlindertje weg."
"Ook al lijken ze nog zo op elkaar, ze zijn nog zo verschillend.", merkte ze op over de tweeling.
Amberley schudde de hoofd. "Jonge kinderen kennen geen gevaar, ze zijn nieuwsgierig naar het onbekende en willen alles ontdekken." Ze tilde Jasper en Julia uit de buggy zodat ze ook goed naar de vlinders konden kijken.

Thomas
"Kom laten we verder lopen, anders zitten Roselyn en Alexis zo lang alleen. Niet dat Alexis het denk ik erg vindt om nu de aandacht van haar moeder alleen te hebben." Hij glimlachte en keek naar een andere vlinder. Thomas keek naar Jade die naar hem toe liep en zijn hand vast pakte. "Vind je het een beetje spannend?" Jade schudde haar hoofd, maar toen er een vlinder kwam dook ze achter de rug van haar vader. "Volgens mij wel een beetje." Hij draaide zich om en tilde zijn dochter op. "Kijk die vlinder eet van een sinaasappel en de ander komt er bij. Mooie kleuren he." Jade knikte en stak haar duim in haar mond.

Amberley

"Die vermaakt zich wel hoor!", hoorde ze Gabriel zeggen. Amberley grijnsde. Het zou er niks verbazen. "Ja, laten we maar gaan. Deze twee vinden het ook niet meer leuk." Ze zag Lauren ook helemaal tegen Gabriel aangekropen liggen. Ze liep alvast naar buiten en wachtte daar op de rest.
Vervolgens liepen ze naar de zeehonden. "Hoi, hoi. Zijn we weer." "Zijn de zeehonden leuk, Lexie?", hoorde ze Gabriel vragen. Het meisje knikte enthousiast en zat toen alweer tegen het raam geplakt. "Ga maar bij Alexis kijken, Jade." Haar dochtertje rende naar Alexis toe en klom naast er voor het raam. Ze ging met de tweeling achter de meisjes staan. "Clown.", hoorde ze Jade zeggen.
"Je hebt gelijk. Het zijn net clowns. Gekke zeehondjes."

Roselyn
Roselyn was nog even aan de telefoon maar ze was er nog wel om Alexis in de gaten te houden. Ze liep weer terug en keek veel betekend naar Gabriel als teken dat het duidelijk was wie haar gebeld had, alweer. "Ik neem Lauren wel over. Ik ga toch zo even hun luiers verschonen." Ze nam Lauren over van Gabriel en keek door de ruit naar de zeehonden. "Alexis vindt het leuk hoe ze zwemmen. Toch Lexie?" Alexis knikte en keek toen weer door het raam. Ze glimlachte en liet Lauren ook kijken. Lauren klapte in haar handjes van blijdschap. "Mooie dieren he Lau." En ze gaf haar dochtertje een kus op haar hoofd.

Thomas
Thomas keek even van Gabriel naar Roselyn en keek toen naar de tweeling die het helemaal geweldig vond. Hij glimlachte. Ook hij vond het leuk. Hij liep naar Gabriel toe. "Gaat alles goed?" Vroeg hij zachtjes zodat alleen Gabriel het zou horen. Hij had de blik van Roselyn wel gezien. Hopelijk werden ze niet lastig gevallen, dan zou hij die persoon op zoeken en hem wel even laten merken dat dat niet de bedoeling is. Jade liep naar hem toe en trok aan zijn shirt. Hij tilde zijn dochter op zodat ze wat beter naar de zeehonden kon kijken.

Gabriel

Gabriel zuchtte. Dat was al de tweede keer. Begreep die man dan niet dat ze niks meer met hem te maken wouden hebben. Gabriel gaf Lauren over aan Roselyn. "Moet ze niet eerst de fruithapje hebben? Anders kan je er twee keer gaan verschonen." Ze zouden immers zo gaan lunchen en naar de speeltuin gaan. Hij hield Alexis in de gaten die vrolijk met de handjes tegen het glas zat en naar de gekke zeehonden keek. Hij hoorde de vraag van Thomas. "Niks. Irritante reclame dat steeds weer belt."

Thomas
Thomas knikte. "Okee, dat is inderdaad irritant, als ik iets voor jullie kan betekenen moet je het zeggen." Hij keek naar de zeehonden en keek naar Alexis die er blij voor het raam stond. Hij zette Jade weer op de grond maar die rijkte haar handjes weer naar boven. "Nee Jade je gaat nu weer op jezelf." Jade keek hem huilerig aan. "Nee Jade, als je zo blijft doen ga je in de buggy." Jade schudde koppig haar hoofd en ging toen bij Alexis staan

Roselyn
Roselyn zuchtte diep. "Sorry schat vergeten. Ik dacht aan een heleboel dingen tegelijk." Ze zuchtte diep. Haar vader begreep gewoon de hint niet. Hij belde voor de tweede keer vandaag en ze werd er een beetje verstrooid van. De hele tijd dacht ze aan het moment dat ze hem voor het laatst zag, na de geboorte van Chris, die twee uur later was overleden vanwege een te zwak hart en toen ze net het nieuws had gekregen van Gabriel kwam haar vader binnen wandelen met nog geen idee wat er aan de hand was. Toen Gabriel het vertelde werd hij immens kwaad. Ze zuchtte diep en liep met Lauren naar Alexis toe zodat Lauren de zeehonden van dichtbij kon bekijken. "Dan doe ik het wel na de lunch." Zei ze met een glimlach.

Gabriel

Gabriel haalde ze schouders op. "Ja, we hebben al z'n belmeniet formulier ingevuld maar ze bellen nog steeds en het nummer valt oom niet te blokkeren." Gabriel knikte. "Als er wat is dan had ik je het laten weten." Gabriel ging achter Alexis staan en keek met er mee naar de zeehonden.
Hij schonk verder maar geen aandacht aan het telefoontje. Ze hadden het na hun zin in de dierentuin en dat moest zo blijven. "Is goed. Is ook een stuk slimmer."

Amberley

Amberley zuchtte. "Jade, kom maar. Mama tilt je wel." Ze tilde Jade op. "Je hebt honger, he mop."
Jade klampte zich vast om de nek. "Zullen we doorlopen naar de speeltuin en gaan eten? Anders zit ik met een chagrijnig kind en twee huilende." Jade werd chagrijnig als ze honger had en de tweeling moest ook zo hun fruithapje hebben. "En eerlijk gezegd krijg ik zelf ook best wel trek."

Thomas
"Vreemd dat je ze dan nog blijven bellen. Hopelijk bellen ze binnenkort een keer niet meer." Hij keek naar Jade en toen naar Amberley. "Dan gaan we ergens zitten om te eten. Hier om de hoek zit te speeltuin. Bij het restaurant dus dan kunnen we daar mooi even gaan zitten." Hij keek naar de zeehonden en zag dat Alexis de hand van haar vader vast pakte. Thomas keek even naar Roselyn die Lauren meenam. Hij reed de buggy met de tweeling ook een stuk verder. "Zullen we daar in de schaduw gaan zitten? Dan kunnen we lekker eten, er is daar een picknicktafel waar we met zijn allen kunnen gaan zitten." En hij wees naar een tafeltje in de schaduw wat vlakbij de speeltuin zat.