The children of SFAM

Roselyn
"Je hebt ook gelijk. Komt vast door de hitte dat ik er niet echt bij ben. Kom Lauren dan gaan we lekker zitten en dan krijg je je voeding." Lauren keek haar met een glimlach aan. "Goed idee Thomas, dan kunnen de oudste na het eten lekker spelen." Ze reed met de buggy een stukje verder en keek met een glimlach naar Lauren die haar armen om haar nek had gedaan. "Je gaat steeds meer op je vader lijken. Je hebt dezelfde ondeugende lach." En ze knipoogde naar Gabriel. Lauren keek haar vader met een glimlach aan.

Gabriel

"Ja, dat hopen wij ook. We worden er gek van." Hij pakte Alexis bij de hand en liep achter de andere aan naar het restaurant met speeltuin. "Laten we dat doen. Dan kunnen ze inderdaad daarna spelen en in de schaduw is het niet zo warm voor de kleintjes." Gabriel keek op. "En bedankt!" Hij ging op gelijkte hoogte met Roselyn lopen. Hij gaf Lauren een aai over de bol. "Hoi boefje." Hij keek naar Rose en fluisterde. "Als goed?" Hij ging aan de tafel zitten en pakte de koelbox erbij. "Lex, kaas of worst?" "Worst!" Hij haalde een broodje smeerworst te voorschijn en brak het door midden voor Alexis. Vervolgens pakte die een slabber en het fruitpotje. Aan de zijkant stonden kinderstoelen waar die er drie van pakte. "Rose, wat wil jij?"

Amberley

"Laten we daar maar gaan zitten. Ik wil wel in de schaduw zitten met de kinderen. Anders is het te warm. En dan kunnen ze lekker spelen." Ze keek van Jade naar Alexis. "Ik heb altijd gehoopt dat onze dochters samen zouden kunnen spelen en nu gaat het gebeuren." Amberley keek van Lauren naar Gabriel. "Ze heeft wel gelijk!" Ze nam de kinderstoelen dankbaar van Gabriel aan en zette de tweeling erin. Ze hielp Jade op de bank. "Woezel en pip koekje." Amberley schudde de hoofd. "Eerst een broodje, Jade. Wil je kaas of worst?" Ze zag Jade kijken na het broodje van Alexis maar uiteindelijk koos het meisje toch voor smeerkaas. Ze haalde alles uit de tas. "Ik voed de tweeling wel. Dan kan jij rustig eten.", zei ze tegen Thomas. Ze was er inmiddels wel aan gewend om de tweeling om en om te voeden.

Thomas
"Als die nog een keer belt moet je het zeggen, ik ken iemand die er voor kan zorgen dat het niet meer gebeurd. Mijn broer namelijk. Die heeft verstand van dat soort dingen." Hij ging zitten en keek even naar Amberley. "Je weet het zeker? Ik wil ze ook voeden, dat weet je." Hij aaide Jade door haar donkere haren en pakte zelf een broodje. Hij at een broodje met worst en keek naar Jade. "Lekker Jade?" Jade haar gezicht zat onder de smeerkaas. "Kom eens hier smeerkees." En hij haalde een doekje tevoorschijn en veegde het gezicht van Jade af. "Zo nu ben je weer wat schoner." En hij at verder van zijn broodje.

Roselyn
Roselyn keek op toen Gabriel wat aan haar fluisterde. "Dit keer mijn moeder." Ze keek even om zich heen en fluisterde verder. "Je weet dat ze onder druk wordt gezet door mijn vader. Ze heeft ons jaren niet mogen zien. Ze wilt afspreken, met mij. Ik weet het niet Gabriel. Evelyn heeft vaker gezegd dat onze moeder gewoon geen kant op kan. Ze is bang dat mijn vader haar pijn doet als ze contact met ons zoekt. Nu durft ze het eindelijk. Ze wilt praten met mij." Roselyn zette Lauren in haar kinderstoel en begon haar te voeden. Ze glimlachte even naar Amberley en naar Thomas. Ze keek toen weer naar Gabriel.

Gabriel

"Als het nog een keer gebeurd dan zal ik je bellen." Hij keek Thomas dankbaar aan al kon hij ook niet veel doen. Gabriel zuchtte. Gingen die mensen hun nou omstebeurt hun lastig vallen? Hadden ze niks beters te doen? Hij haalde ze schouders op. "Ik weet het niet hoor. Wat als je wel met er afspreekt en je vader er achter komt. Ik wil je moeder niet ik gevaar brengen. Maar als je graag met er wilt praten dan spreek je op een openbare plek met er af. Ik zie alleen liever je vader verder bij ze uit de beurt en dat zal altijd zo blijven. Wat die ook doet om het goed te maken." Hij hapte zelf ze broodje kaas weg.

Amberley

Amberley knikte. "Het is zo gebeurt! Hou jij die kleine smeerpoes nou maar in de gaten." Ze grijnsde om Jade's besmeerde gezicht. Jade at gewoon rustig verder en zat inmiddels weer onder. "Eet maar lekker hoor, Jade. Met een paar toetenpoetsers ben je zo weer schoon." Ze veegde de tweeling schoon die hun hapje op had. "Ik heb wel een ander leuk klusje voor je.", zei ze tegen Thomas en doelde er op dat die de tweeling mocht verschonen waarvan duidelijk een poeplucht kwam.
"Jade klaar! Jade koekje?" Amberley knikte en haalde een pakje woezel en pip koekjes uit de tas.
"Asjeblieft. Wat zeggen we dan?" "Danke wel mama!" Ze glimlachte en maakte de koekjes open.
"Alexis ook een koekje?" Ze zag het meisje knippen en gaf het ook een koekje.

Roselyn
"Mijn ouders zijn niet meer bij elkaar. Legde mijn moeder uit. Ze hebben ruzie gekregen vanwege dat hele agressieve gedrag van me vader. Ze zijn een jaar uit elkaar en nu zet mijn moeder de stap om contact te zoeken. Kan ik haar niet vragen of ze bij ons komt. Dan kan ze Lauren en Alexis zien. Mijn vader belde vanochtend dat hij contact wilde, maar hem wil ik gewoon nooit meer zien." Ze gaf Gabriel een kus en keek even naar Lauren die ook haar hapje op had. "Ik ga Lauren even verschonen zo terug." Ze nam Lauren mee naar de wc, verschoonde haar en kwam weer terug. Ze zette Lauren op haar schoot en knuffelde haar lichtjes. "De kinderen hebben het recht om hun andere oma te leren kennen. We kunnen mijn moeder niet buitensluiten, ze wilde ons altijd helpen maar van mijn vader mocht het niet." Fluisterde zachtjes.

Thomas
Hij knikte en liep met de tweeling naar het toilet. Niet veel later kwam hij terug. Hij keek naar Roselyn en Gabriel. "Zeg smoespoezen, niet fluisteren in gezelschap he." Alexis keek naar Thomas. "Nie doen." Zei ze. Thomas moest lachen. "Inderdaad Alexis niet doen." "Kijk pap op." Hoorde hij Jade zeggen. Thomas zette de tweeling weer in hun stoelen en knikte. "Jade en Alexis zullen wij lekker naar de speeltuin gaan? Gabriel ga je mee? Dan kunnen deze dames hier ook even kletsen." Hij glimlachte en pakte Jade en Alexis beide bij de hand en nam ze mee naar de speeltuin.

Gabriel

"Knap van der dat ze bij hem weg is. Had ik nooit verwacht." Gabriel zuchtte en knikte.
"Je doet maar wat je niet laten kan. Ik kan je niks verbieden. Ik vertrouw het niet helemaal maar misschien zit ik wel fout. Ik wil de kans om de meiden hun oma te leren kennen ook niet afpakken.
Ik weet ook niet of ze het allemaal echt meent." Hij zag dat Rosleyn Lauren ging verschonen. "Vergeet Alexis niet!", riep die nog na. Dan hoefde hij het niet te doen. Gabriel hoorde wat Thomas zei. Hij stak ze tong naar de man uit. "Ik kom al!' Hij stond op om met Thomas, Jade en Alexis te gaan spelen.

Roselyn
"Ik weet het ook niet Gabe. Mijn gevoel zegt dat het gewoon klopt. Ik ken mijn moeder langer dan vandaag. Ik vind het ook knap dat ze weg gegaan is bij die man. Ik had dat ook nooit gedacht maar dat zegt wel dat mijn moeder is veranderd. Ik wil haar een kans geven, als het niet goed voelt dan laten we het zo. Dan zien we haar gewoon niet meer. Het komt goed, ik weet het zeker. Zou ik vragen of ze morgen komt?" Roselyn gaf hem een kus. Alexis had ze ook verschoont. Ze ging dichterbij Amberley zitten en glimlachte wat ongemakkelijk. "Leuk he om onze mannen zo met de kinderen te zien?" Ze aaide Lauren over haar bolletje die met haar duim in haar mond zat. "Hoe gaat het met je?"

Thomas
Thomas zette Jade voor zich op de glijbaan, tussen zijn benen. "Okee daar gaan we dan." En hij zette af en ze gleden naar beneden. Jade kraaide het uit van plezier. "Nog een kee." Zei ze. Thomas glimlachte en ze gingen nog een keer van de glijbaan. "Een kee!" Thomas keek even naar Gabriel en rolde met zijn ogen. "Okee nog een keertje." En ze gingen nog een keer naar beneden. "Kom dan gaan we naar de schommels. Kijk daar kun jij makkelijk in zitten." Hij zette haar op een schommel dat voor zulke kinderen was. Hij schommelde haar zachtjes heen en weer.

Gabriel

"Het zal allemaal wel. We sall see." Hij haalde ze schouders op. "Ik heb morgen de gehele dag generale repetitie voor de grote uitvoering met de crew. Als je wilt dat ik er bij ben kan je het beter overmorgen doen." Gabriel was achter Jade en Thomas aan geklommen om samen met Alexis van de glijbaan te gaan. Alexis gierde het uit van de pret. Elke keer als Jade weer naar boven klom wilde zij ook. "Als je er eenmaal aan begint.", zei die op de rollende ogen van Thomas. Hij tilde Alexis op en liep naar de schommels. Gabriel ging zelf op de schommel zitten en zette Alexis op schoot, met de gezicht na hem toe en de beentjes op zij. Ze was nog te klein om los te zitten. "Hou je vast hoor, Lexie. We gaan heel hoog schommelen. Op naar de wolken."

Amberley

Amberley knikte. "Zeker weten. Ik heb altijd gehoopt dat we zo met elkaar leuke dingen konden doen. Met de kinderen. De kleintjes die samen spelen." Ze zwaaide naar Jade die op de schommel zat. Ze knikte op de vraag van Roselyn. "Ja hoor. Alleen een beetje moe. Het is erg druk met drie kinderen, ze vreten energie." Ze tilde de tweeling uit de buggy en zette ze op schoot neer. "Gaat het tussen jou en Gabriel wel goed? Jullie liepen net zo te smoezen.'

Thomas
"Hoog!" Riep Jade. Thomas glimlachte. Hij keek naar Gabriel. "Tjaa het is vandaag een dag voor de kinderen dus dan moet je wel doen wat ze vragen." Hij zette Jade stop en hielp haar van de schommel. "Kom dan gaan we naar de binnenspeeltuin, is het een stuk minder warm. Jade zei in de auto dat ze graag in de ballenbak wilde." Hij deed zijn haar goed en pakte Jade bij haar hand. "Ballebak!" Thomas knikte. "Ja Jade even geduld meid. Even Gabriel en Alexis uit laten schommelen, dan kunnen we met zijn allen naar binnen." Hij keek naar Gabriel. "Gaat alles wel goed tussen jou en Roselyn? Het zag er naar uit dat er iets was."

Roselyn
"Okee dan bel ik of ze overmorgen kan. Ik vind het fijn als je er bij bent." Ze glimlachte en keek naar Alexis en Gabriel. "Ja dat had ik ook altijd gehoopt. Dat we leuk samen dingen konden doen enzo. Dat onze kinderen de beste vriendinnen of vrienden zouden worden." Ze glimlachte en hoorde de vraag van Amberley. "Tussen Gabriel en mij gaat het goed hoor. Uitstekend zelfs. Tis alleen... Ik wilde je dit niet vertellen omdat ik je er niet mee op wilde zadelen maar..." Ze twijfelde. Moest ze het er nou over hebben of niet? Roselyn keek naar Lauren en zag dat ze in slaap was gevallen. Voorzichtig legde ze haar in de buggy en gaf haar haar tuitlap.

Gabriel

"Niet te hoog hoor, Jade. Dat is veelte eng!" Hij zag het dochtertje van ze beste vrienden koppig de hoofd schudden en roepen; 'Echt niet!" Gabriel remde af zodat ze van de schommel konden klimmen en naar de binnenspeelplaats konden gaan om in de ballenbak te spelen. Hij tilde Alexis op.
"Thom, hat gaat prima. Maak je geen zorgen." Hij wou zichzelf niet verklinken als Roselyn het niet wilde vertellen dat de ouders hadden gebeld. "Zullen we kijken of onze dames ook mee gaan met de kleinste? Die kunnen in de ballenbak wel meespelen."

Amberley

Amberley knikte. "Ze zijn nog jong, maar wie weet. Ze zijn van de zelfde leeftijd. Helaas komen Jade en Alexis net niet bij elkaar in de klas. Vind ik wel jammer. Maar ze kunnen altijd nog samen spelen.
Wie weet zitten onze meiden later wel samen op sport. Het zou leuk zijn als Jasper, Julia en Lauren wel bij elkaar in de klas komen. Dan groeien ze echt samen op."
Amberley keek Roselyn onderzoekend aan. "Maar! Rose wat is er aan de hand? Er is toch niks met de kleintjes?!?"

Thomas
Thomas keek bedenkelijk naar Gabriel. "Goed als je het zeker weet dan hou ik er over op." Hij glimlachte en keek naar de dames. "Ik app Amber wel dat we daar zijn en dat als ze zover zijn ook naar binnen kunnen. Laten we ze nu maar even met elkaar kletsen, ze hebben elkaar al een lange tijd niet meer gesproken." Hij stuurde de app naar Amberley en pakte Jade stevig vast. Niet lang daarna liepen ze samen naar binnen. Hij hielp Jade met haar schoenen en hielp haar in de ballenbak. Hij bleef buiten de ballenbak, dan had hij meer overzicht. "Wanneer gaat Alexis naar de peuterspeelzaal."

Roselyn
"Als ze een sport vinden die ze samen leuk vinden, dan zou dat geweldig zijn." Ze glimlachte en keek naar Lauren. "Jep dan groeien ze echt samen op. Dan worden ze vast goede vrienden." Ze keek even naar Amberley en dacht na. "Het gaat goed met de kinderen, maak je geen zorgen." Ze slikte en keek even naar Lauren en naar de tweeling. "Mijn ouders hebben beide gebeld." Zei ze met een zucht. "Mijn vader wilt onze kinderen zien, maar ik heb gezegd dat ik dat niet wil hebben vanwege zijn gedrag. Gabriel wilt mijn vader ook absoluut niet zien. Niet na wat die allemaal gedaan en gezegd heeft, vooral niet nadat hij een hele scene had geschopt in het ziekenhuis. Mijn moeder is bij hem weggegaan een jaar geleden. Ze kon gewoon niet meer tegen zijn agressieve gedrag. Ze wilt ons zien en spreken. Ik denk dat ze zich wilt verontschuldigen naar mij en Gabriel voor alles wat er is aangericht. Ik weet het niet Amberley. Tuurlijk wil ik mijn moeder zien, maar Gabriel is bang dat er niks van waar is en zijn angst is begrijpelijk. Maar ik kan mijn kinderen niet verbieden en mijn moeder kan het ik het ook niet verbieden dat ze elkaar nooit te zien krijgen."

Gabriel

Gabriel knikte. "Kusje!", hoorde die Alexis zeggen. Hij glimlachte en gaf ze dochtertje een kusje dat hem met duckface lipjes aankeek. Gabriel knikte. "Het was maar een voorstel. Waarschijnlijk is Lauren toch in slaap gevallen. We zullen zien of ze komen."
Gabriel liep naar binnen. Hij hield Alexis met de schoenen en tilde er vervolgens in de ballenbak. "Lief zijn, he Lexie. Ga maar met Jade spelen." Gabriel keek naar de spelende meisjes. "Alexis is pas anderhalf! Dat duurt nog een jaar. Jade zal binnenkort wel gaan of vergis ik me daarin?!?"

Amberley

Amberley knikte. "Maar geen idee wat Jade voor sport zal gaan doen. Eerst van de week maar beginnen op de peuterspeelzaal." Ze zuchtte even. "De tijd gaat veelte snel."
Amberley knikte. Ze legde Julia in de buggy die in slaap was gevallen, ook Jasper begon te knikkenbollen dus die legde ze er ook maar in. Amberley sloeg een opgeluchte zucht.
"Je kan Gabriel niks kwalijk nemen. Hij is bezorgd. Gabriel heeft mij later over die scene tussen hem en je vader verteld en het verbaasd me niks dat die je vader nooit meer wilt zien. Als je niet met er afspreekt weet je het nooit! Jullie hebben beide gelijk. Maar wat als Gabriel er naast zit. Dan hou je ze onterecht bij elkaar weg. Misschien moet je de confrontatie gewoon met er aan gaan." Ze hoorde het bekende app-geluidje. Ze keek op de telefoon. "Thom. Ze zijn in de ballenbak met de meiden. Ik app wel terug dat we blijven zitten. De kleintjes slapen immer toch."

Thomas
"Weet ik. Maar toch even appen gewoon." Hij hoorde het bekende app geluidje en keek er naar. "De kleintjes slapen, ze blijven zitten." Zei hij. Hij keek naar Alexis en glimlachte. "Ja klopt, Jade gaat maandag, dan is het haar eerste dag." Hij keek richting zijn dochter en keek richting Gabriel. "Ik ben blij dat jullie zo na alles de boel weer hebben opgepakt. Het voelt goed omdat te zien." Hij ging op een stoel zitten en keek naar de kinderen.

Roselyn
"Ik neem het Gabe ook niet kwalijk. Ik vind het heel begrijpelijk. Maar het blijven mijn ouders." Ze zuchtte diep en knikte. "Is goed, dan kunnen we nog even gezellig kletsen." Ze zag dat Lauren zich vredig omdraaide nog steeds met haar duim in haar mond. "Ik kan mijn kinderen hun oma niet ontnemen en ik wil mijn moeder zeker een kans geven. Maar ik heb het gevoel dat hij het er gewoon niet mee eens is. Gabriel bedoel ik dan. Hij keurt het wel goed maar hij heeft zijn twijfels over haar moeder. Maar de vraag die al die jaren door mijn hoofd is gegaan: waarom liet ze nooit merken dat ze me miste en waarom neemt ze nu weer contact op? Ik heb mijn moeder gemist zeker met dat gedoe met Chris, ik had haar nodig. Ook al had ik jou en Evelyn en Gabriel en Thomas om mij heen, het is toch anders. Ik wil haar een kans geven."

Gabriel

Gabriel knikte. "Jullie kunnen ook geen seconde zonder elkaar. En dan zeg je tegen ons dat we lopen te smoezen." Hij grijnsde even. Gabriel knikte vervolgens. "Spannend! Kleine meisjes worden groot. De tijd is snel gegaan. Voor je het weet gaat Alexis al naar de peuterspeelzaal en gaat Jade al bijna weer naar school. Het lijkt wel gister dat Jade een jaar was en Alexis net geboren. Nu zijn ze alweer twee en een half en ander half. Zelfs Lauren en jullie tweeling zijn alweer een half jaar." Gabriel knikte. "You too!" Hij trok ze schoenen uit. "Aan de kant, Gabriel komt meespelen!' Hij kon het niet laten om de ballenbak in te gaan.