My life as a teenager (sfam)

Julia
"Nee, ik kende haar niet, alleen Bianca zei tegen me dat ze zwanger was. Wist ik veel dat ze dat van jou was, anders had ik dat echt wel tegen je verteld. Ze is ook een tijdje niet op school geweest, maar goed het interesseerde mij niet echt en je kent Bianca. Die weet bijna alle roddels van de school." Julia zuchtte diep en keek naar haar broer. "Ik zie Edwin vanmiddag pas tegen 4 uur. Dan gaan we naar The Libarydinner en daarna gaan we uit eten in een Italiaans restaurant. Hij wilde gewoon even bellen. Even kletsen." En ze bloosde even.

Alexis
"Maar pap ik heb hem toegelaten zonder condoom. Ik ben de pil verder gaan slikken maar toch heb ik hem toegelaten. Nou ja hij dwong me min of meer en ik kon niet meer terug. Hij zou het anders uitmaken, ik was nog maar 16.." Ze keek even naar haar vader. "Ik ben niet zwanger, ik heb netjes de pil geslikt etc." Ze zuchtte diep en knikte. "Ja laten we lekker varen." Ze haalde een hand door haar haar. "Ik ben een hele poos boos op mezelf geweest, gewoon dat ik hem niet van me afgeslagen heb." Ze beet op haar lip en keek de straat rond. "Fuck, daar staat Jason." En ze wees naar de lange gestalten bij een lantaarnpaal, met een lange jas, een muts, lang zwart haar en een sigaret. Hij liep langzaam naar hen toe. Ze keek even naar haar vader.

Gabriel

Gabriel slikte even. Dit was niet wat die wilde horen van ze dochter. "Alexis, het is jouw schuld niet. Je was bang dat die het uit zou maken. Je was verblind door de liefde. Het is moeilijk om als meisje "NEE!" te zeggen als een jongen je dwingt." Gabriel zuchtte. "Dat dachten mama en ik ook maar bij Chris hadden we ook alle bescherming genomen. Wil je voor de zekerheid toch een test doen? Alleen dan kan je me gerust stellen." Gabriel sloeg een arm om ze dochter heen. "Alexis, het is niet jou schuld. Je hebt het beste gedaan. Meer kan je niet doen. Ik ben trots op je, echt!"
Gabriel merkte Jason op. "Maak dat je weg komt! Laat ik je niet meer zien in de buurt van mijn dochters. Of ik zorg er hoogstpersoonlijk voor!"

Jasper

Jasper knikte. "Ik wist dat ze zwanger was, ze was ook een tijdje van school. Nooit aan gedacht dat ze zwanger van mij was. Ze deed het met iedereen, maar z'n DNA- test liegt niet."
Jasper glimlachte licht. Het vrolijkte hem op om zijn zusje zo gelukkig te zien.
"Je gaat wel! Al moet ik je persoonlijk brengen! Ik red me wel. Mama is er ook nog. Ik ga wel een filmpje met Noah kijken ofzo."

Alexis
"Pap ik heb al een test gehaald, ik was een week niet lekker en... Ik ben niet zwanger. Ik ben ook naar de dokter gegaan voor advies juist omdat ik misselijk was en ze zei dat het door stress kwam en dat ik daardoor niet fit kon zijn. Dus maak je geen zorgen. En als ik zwanger wil worden dan doe ik dat met een jongen die wil om mij geeft." Ze keek naar Jason die nonchalant bleef staan. "Tegen mij zei je dat je wel zwanger was, trut." Alexis keek hem kwaad aan. "Ik heb gelogen daarover, omdat ik van je af wilde zijn, je haat kinderen, je hebt een hekel aan je eigen zusje. Ik heb je horen schreeuwen tegen haar toen ik de deur uit liep bij jou." Jason keek kwaad haar kant op. "Dat zijn mijn zaken en niet die van jou. Je bent wel zwanger, ik zie aan je ogen dat je liegt, je liegt tegen je eigen vader." Alexis keek de andere kant op. "Ik ben niet zwanger Jason." Ze durfde haar vader en Jason niet in de ogen te kijken. Ze was niet zwanger, dat wist ze 100% zeker, die test had het gezegd.

Julia
"Tuurlijk komt dat niet eerst bij je op, dat is vrij logisch." Julia zuchtte diep en keek even naar haar broer. "Noah gaat hartstikke veel van je houden, dat weet ik zeker. Je kan dit Jasper, ik heb alle vertrouwen in je." Ze gaf haar broer een knuffel en voelde haar mobiel trillen. "Okee ik ga al, hij heeft gevraagd of we samen kunnen lunchen en naar het park kunnen gaan, het is heel mooi." Ze glimlachte en gaf haar moeder een kus. "Tot vanavond!" En ze liep de deur uit.

Jasper

"Ik had het kunnen weten. Ik had het zo kunnen weten!" Hij wreef ze ogen droog met ze mouw.
Jasper zuchtte. "Ik hoop het. Ik wil een goede vader voor hem zijn. Hij groeit al op zonder een ouder." Jasper knikte. "Nou, wegwezen dan en geniet er van!" Jasper zwaaide ze zusje na.
Jasper keek naar zijn schoenen. "Mam? Hoe gaan we dit aan papa vertellen? Hij schrikt zich dood als we niks zeggen als die thuis komt. Maar ik kan het ook niet over de telefoon zeggen.' Hij hoorde ze moeder een diepe zucht laten en toen zeggen: "Er zit een ding op. Het eerlijk vertellen." Ze typte het nummer in en gaf hem haar mobiel in ze handen.

Gabriel

Gabriel wou net zijn mond opendoen maar toen kwam Jason er tussen. De een riep tegen de ander dat ze zwanger was en weer niet. Hij probeerde het te volgen. Het maakte hem boos dat Jason te keer ging tegen zijn autistische zusje. Zoiets deed je niet! Gabriel keek Jason aan. "Als blijkt dat ze wel zwanger is dan breek ik elk botje in je lichaam." "Kom maar op, ouwe! Ik ben niet bang voor je.", zei de jongen voor hem uitdagend. "Dat zou je wel moeten wezen!" Jason kwam met gebaalde vuisten op hem af. Net op het moment dat Jason wou uithalen, greep Gabriel zijn armen en draaide ze op zijn rug. "Ik zei dat je weg moest blijven bij mij dochter." Hij duwde de jongen tegen de grond. "Maak dat je we komt of ik bel de politie."

Alexis
"Pap nee alsjeblieft!" Riep ze uit. Jason lag op de grond en stond weer op. "Geloof me maar dat jij wel zwanger bent. Lotte vertelde mij dat via app. Dat je een maand niet op school bent geweest, ze zegt dat je je schaamde." Alexis keek hem woedend aan en ze haalde diep in en uit. "Rot op!" Jason schudde zijn hoofd van het lachen. "Geloof me trut, als je zwanger bent, ben je nog lang niet van mij af. Ik blijf alsnog de vader." En hij rende weg. Alexis keek haar vader aan. "Kom laten we gaan varen, daar zijn we voor gekomen, voor een leuke vader en dochter dag." En ze pakte haar vaders hand vast en keek hem aan.

Thomas
Thomas gaf zijn nieuwe koks een training, tiramisu maken in de vorm van een poes. "Goed en dan doen we het nu in de vorm en zette we het in de koelkast." Hij keek zijn zes nieuwe leerlingen aan en glimlachte. "Goed gedaan allemaal, ga allemaal maar pauze houden, straks gaan we verder met de Thomaschocotaart. Ik zie jullie over een halfuur weer terug." Hij keek zijn leerlingen na en liep naar zijn kantoortje. "Uhm meneer Bronkhorst." Hij keek op en zag zijn jongste serveerster staan, Nicole. "Nicole je mag mij wel Thomas noemen, iedereen noemt mij zo." Nicole was erg verlegen, maar ze deed goed haar werk. "Ja Thomas, die klant daar in de hoek vertelde mij dat zijn gehaktbrood rood was, ik vertelde hem dat dat zo hoorde, maar hij wilt hem perfect gegaard hebben." Thomas zuchtte diep. "Dan krijgt hij dus verbrande gehaktbrood." Nicole begon zachtjes te lachen. "Zeg maar tegen de meneer dat hij de spaghetti met gehakt kan krijgen." Nicole knikte en liep weer weg. Thomas liep zijn kantoortje binnen en voelde zijn mobiel trillen. "Met restaurant Dexter's, Thomas Bronkhorst, wat kan ik voor u doen?"

Jasper

Jasper slikte. Nu kon die niet meer terug. Hij moest wel met zijn vader praten. Hij kon niet zomaar ophangen. "Pap? Met Jasper." Hij sloeg een diepe zucht. "Pap, ik moet je wat vertellen. Niet boos, worden. Laat me het uitleggen...." Hij durfde niet. Het bleef dan ook even stil. "Ik ben vader. Van een jongentje van ander half, Noah. Weet je nog dat ik me niks meer herinnerde van kamp? Noah's moeder, Melissa heeft me toen zo dronken gevoerd dat ik een black out kreeg. Ze heeft me misbruikt. Ze kwam hem net bij me dumpen. Ja, echt! Ze is er gewoon vandoor gegaan." Hij kreeg het maar net over zijn lippen.

Gabriel

Gabriel keek Jason kwaad na. Die jongen was nog niet van hem af.
Gabriel bleef staan. Hij sloeg ze armen over elkaar heen en keek ze dochter strak aan.
"Is dit waar? Lieg je hier over? Alexis Rachel Steward, ik wil de waarheid! Ben je zwanger van Jason?" Ze zouden niet eerder gaan varen voor die het antwoord wist.

Alexis
Alexis beet op haar lip. Ze kon het gewoon niet over haar hart krijgen om het tegen haar vader te vertellen. Ze schaamde zich er hartstikke voor. Alexis haalde diep adem. "Een maand geleden, denk ik of inmiddels twee maanden geleden, voelde ik me niet lekker, mama weet dat nog goed, ze heeft elk moment dat ze vrij was bij me gezeten omdat ik me zo beroerd voelde. Toen begon mam er over en ik wist zeker dat het niet kon. Omdat Jason en ik het bij mij altijd veilig deden, alleen bij hem thuis niet. Hij dwong me pap, of vrijwillig of... Nou ja..." Ze beet weer op haar lip en voelde dat er tranen naar beneden kwamen. "Ik heb de pil geslikt, altijd. Nooit ben ik hem vergeten, tenminste niet dat ik wist. Ik ben zelf naar de dokter geweest en heb een echo laten maken, ik wilde het alleen doen. Daar kwam uit dat ik zwanger was. Ik heb serieus overwogen om het weg te laten halen, zeker omdat ik te jong ben voor een kind. Maar ik kon het niet, zeker niet toen ik de echo zag, het was een klein wormpje maar wel een wezen. Ik heb het ook niet weg laten halen. Papa ik vertel je eerlijk dat ik dit niet wilde, Jason dwong me, hij bedreigde me. Ik heb gehuild, tegengestribbeld en uiteindelijk heb ik me over gegeven." Ze zakte neer op het bankje. "Het spijt me zo papa." Zei ze en ze begon met huilen.

Thomas
"Uhm ja dat weet ik nog jongen." Hij luisterde rustig en zag Sjoerd om de hoek komen. "Momentje Jasper." En hij hield de telefoon van zijn oor en keek richting zijn broer. "Hier heb je de huissleutel, Amber weet dat je komt." Sjoerd knikte en liep het kantoortje uit. "Ben ik weer." En hij luisterde rustig verder. "Dus even kort samengevat, ene Melissa heeft je gedrogeerd, heeft het met je gedaan, is zwanger van je geworden, en komt 1,5 jaar later met een jongetje voor onze deur en zeggen dat je de vader bent?" Hij wreef over zijn baardje. "Jasper, je kan op de steun van mama en mij rekenen. Noah kan ook op zijn opa en oma rekenen, ik ga het hier nog goed met mama over hebben, maar we vinden een oplossing. Alles komt goed."

Jasper

Jasper knikte. "Kort samengevat wel ja. Ze heeft me de geboorteakte en een DNA-test gegeven, die liegen niet. Noah is echt van mij." Jasper knikte, ook al kon zijn vader dat niet zien. "Ik weet het, pap. Dat zei mama ook al en Julia bood ook al aan om te helpen. Alleen Jade weet het nog niet.
Ik wou je het eerlijk vertellen voordat je straks thuis komt en je dood schrikt."

Gabriel

Gabriel zuchtte. "Lexie, het is goed. Ik ben blij dat je toch eerlijk bent. Maar waarom heb je dit alleen gedaan? Dat hoor je niet alleen te doen. Mama en ik zullen je altijd helpen. Je hebt hier niet zelf voor gekozen. Je werd gedwongen!" Hij knielde voor de neer en pakte de handen vast.
"Lieverd, het komt allemaal goed. Mam en ik gaan je helpen. Ik snap dat je niet voor abortus kon kiezen. Dat zou ik ook niet kunnen." Hij haalde een hand over zijn gezicht. "Het komt goed, alles goed komt."

Thomas
"DNA-testen liegen niet, dat klopt. Noah gaat een leuke vader krijgen Jasper. Het komt goed." Hij glimlachte even maar Jasper kon dat niet zien. "We gaan er rustig voor zitten, jij, mama en ik. Julia is neem ik aan uit met die Edwin? En Jade komt vanavond pas laat thuis, dus ik denk dat je het tegen haar pas morgen kan vertellen. Je oom Sjoerd komt straks, misschien kan die je ook verder helpen. Ik ben er rond een uur of 2 weer, dus ik eet mee vanavond, kun je dat doorgeven aan je moeder? Ik moet nog even een gerecht uitleggen aan mijn nieuwe koks en dan kom ik naar huis." Hij ging in zijn stoel zitten. "Ik ben blij dat je het me verteld hebt Jasper en dat je mij in vertrouwen neemt."

Alexis
"Had je het wel erg gevonden als ik er voor gekozen had? Als ik niet gedwongen was?" Ze keek haar vader onrustig aan. "Ik heb dit alleen gedaan omdat mama het er al niet eens mee was dat Jason en ik een relatie hadden, ze vond hem niet bij me passen en dacht dat het geen goede jongen voor mij zou zijn. Denk je dat ik dit tegen haar had willen vertellen en dan te horen krijgen dat ze dit altijd al gedacht had?" Ze rukte haar handen los en keek verdrietig de andere kant uit. "Het komt niet goed pap. Jason weet dat ik zwanger ben, hij kon het aan mijn ogen zien. Ik ben nog lang niet van hem af, hij wilt dat kind hebben, goedschiks of kwaadschiks. Hij wilde persee een kind dat heeft hij gezegd toen hij.... het ging doen. Ik dacht dat hij het veilig zou doen, maar op het moment dat hij wilde beginnen of voor het moment heeft hij een pil gegeven waardoor ik het amper herinnerde. Een kalmeringspil, ik had me al overgegeven aan hem maar hij geloofde het niet. Ik weet bijna niks meer van die nacht, alleen maar dat ik hem voelde en dat ik hem hoorde. Ik weet niet eens meer hoe ik thuis ben gekomen die nacht. Pap het is wel mijn schuld, ik schaam me. Ik voel me zo'n enorme slet nu."

Jasper

"Daar twijfel ik ook niet aan. Ik ... Ik weet het allemaal gewoon niet meer."
"Is goed. Ja, Julia werd net gebeld of ze wou lunchen met Edwin. Ik heb er op gestaan dat ze ging. Mama en ik redden ons wel zo lang. Noah ligt te slapen en het lijkt er niet op dat die snel wakker wordt." "Is goed, pap. Ik zal het tegen mama zeggen. Mama wou chinees bestellen. Ik wou je het eerlijk vertellen. Ik zal wel ophangen, dan kan je weer aan het werk."

Gabriel

Gabriel haalde zijn schouders op. "Ik weet niet hoe ik gereageerd zou hebben als je er bewust voor had gekozen om onveilig seks te hebben. Ik hoop dat je zo slim bent om in te zien dat je dan grote kans loopt om zwanger te raken." Gabriel schudde ze hoofd. "Had het dan mij verteld! Of had Amberley gevraagd, Jade, wie dan ook!" Hij baalde dat ze dochter dit alleen had moeten doormaken.
"Laat die jongen maar aan mij over. Als die ook maar in de buurt komt dan breek ik al zijn botten. Hij gaat jou geen kwaad meer doen en de baby ook niet. Dat sta ik niet meer toe. Wat er is gebeurd is alles behalve jou fout. Hij drogeerde je." Gabriel stond op. "Zullen we maar naar huis gaan? Varen heeft zo ook geen zin meer."

Thomas
"Ik snap dat je nu niet zo goed weet wat je moet. Maar we gaan er voor zitten, maak je niet druk. Misschien helpt een stukje wandelen met Bailey wel." Bailey was hun goldenretriever. Hun trouwe viervoeter. "Sjoerd komt straks, misschien dat je met hem even de winkels in kunt gaan of samen met mama en hem wat leuks kan gaan doen. Gewoon even afleiding zoeken Jasper. Ik kom zo snel mogelijk naar je toe. Hou je taai jonge." En hij hing op. Hij liep weer naar zijn schoolkeuken en legde uit hoe ze de Thomaschocotaart moesten gaan maken.

Alexis
"Tuurlijk weet ik dat als je geen voorbehoedsmiddelen gebruikt je zwanger kan raken. Zelfs als je voorbehoedsmiddelen gebruikt kan het mis gaan." Alexis keek haar vader trillerig aan. "Ik was bang dat jullie het tegen mama zouden gaan vertellen. Ik wilde uitzoeken wat ik zelf wilde, ik wilde dat alleen doen. Ik schaamde me voor mezelf, ik voelde me zo naïef gewoon. Ik voelde me zo dom en stom." Ze veegde haar tranen weg. "Jason krijg je niet zomaar, hij kent die jongen waar Lauren mee om gaat, ik ben zijn naam kwijt. Lauren moet ook oppassen voor heel die groep." Alexis zuchtte diep en keek even naar haar vader. "Ik wil mama niet onder ogen komen, ik wil onze dag samen niet verpesten."

Gabriel

Gabriel knikte. "Dat hebben je moeder en ik wel gemerkt." Hij doelde op Chris en Charlie.
Gabriel zuchtte. "Het spijt me dat je dit zelf heb moeten uitzoeken, ook al wilde je het zelf. Ik wou dat er iemand voor je was in die moeilijke tijd. Je hoort er niet alleen voor te staan."
Gabriel moest moeite doen om zich in te houden. "Laat Lauren maar aan ons over. Jij richt je op jezelf." Gabriel knikte. "Dan gaan we varen, als je het zeker weet. Maar je zal het toch moeten vertellen, anders vertel ik het."

Jasper

"Ik wil gewoon een goede vader voor Noah zijn, maar ik weet niet hoe. Ik weet helemaal niks van kinderen." Jasper keek even naar Bailey. "Misschien ga ik dat wel doen. Bedankt voor de tip."
"Ik red me wel, pap. Maak je om mij geen zorgen. Mama helpt me zolang. Mama zei dat het beter is om morgen spullen voor Noah te kopen zodat we vandaag rustig aan elkaar kunnen wennen. Tot straks." Hij hing op en gaf door aan ze moeder wat die moest doorgeven om vervolgens maar met Bailey te gaan wandelen om zijn gedachten te verzetten.

Alexis
"Ik wil niet dat het je spijt pap. Je kan er niks meer aan veranderen. Het is gebeurd en ik ga goed voor mijn kindje zorgen. Het zou de beste moeder van de wereld krijgen." Ze wreef over haar buik en keek haar vader aan. "Ik maak me gewoon zorgen om Lauren ik zag haar..." Ze beet op haar lip, ze besloot om niks te zeggen over het rookgedrag van gisteravond. "Pap als je naar huis wilt moet je het zeggen. Als je wilt dat we het nu tegen mama gaan zeggen. Dan gaan we wel een andere keer varen en lol maken." Ze voelde zich schuldig. Ze deed haar armen dicht bij elkaar en keek even naar haar vader. "Ik ben bang pap."