My life as a teenager (sfam)

Charlie

Charlie stond met een zucht op. Mokkend ging ze aan de eettafel zitten. Waarom mocht ze niet voor een keertje tv kijken tijdens het eten? Geen eens op zondag! Haar zus Lauren deed het altijd, maar dat ging ze maar niet zeggen. Dan had zei het weer gedaan.
Charlie knikte. "We gaan buiten lekker zitten. Tess neemt de ipad mee waarop we film kunnen kijken."

Gabriel

Gabriel zuchtte. "Rose, ze zijn 17, 16 en 14. Denk je nou echt dat ze over hun gevoelens gaan praten? Dat is alles behalve stoer. Ze hebben al genoeg om over te twijfelen en doen. Ze willen het zelf oplossen. Praten met je ouders is wel het laatste wat ze doen. Laat ze nou! Als je ze dwingt, praten ze helemaal niet. Als er iets is komen ze heus wel naar ons toe." Hij gaf er een kus en liep naar de keuken om brood te smeren. Gabriel keek op. "Heb je brood gesmeerd? Hoeveel? We moeten nog drinken pakken. Haal jij de koelbox uit de schuur?"

Roselyn
"Je weet hoe Alexis is, die verteld nog minder dan Charlie en Lauren. Ik maak me gewoon zorgen." Ze keek naar Alexis die in de gang stond en geen woord tegen haar zei. "Wat een leuk idee Charlie om buiten te zitten. Ik geef je nog wel wat geld mee om eten en drinken te kopen bij de Appie. Geen drank he." En ze knipoogde naar haar dochter. Roselyn nam een slok van haar thee en keek even naar een foto van het gezin. Ze keek naar Gabriel en gaf hem ook een kus.

Alexis
"Ja ik heb ongeveer zes broodjes mee." Zei ze. Ze keek haar moeder aan en keek toen naar haar vader. "Ja ik ga de koelbox halen, ik wacht buiten op de veranda." Ze had ook een boek meegenomen uit haar kast. "Alexis?" Alexis keek op. "Je hebt je huiswerk wel af toch?" Alexis keek even de andere kant op. "Ja ma dat had ik gisteren al af en zit alsjeblieft niet zo op me nek." En ze liep naar buiten en haalde de koelbox uit de schuur. Ze ging op het bankje op de veranda zitten en haalde Jane Eyre uit haar rugtas.

Gabriel

"Maak je nou niet druk. Je weet wat ze heeft gezegd. Ze wilt niet dat we ons zorgen maken en continue met haar bemoeien. Ze wilt met rust gelaten worden."
Gabriel liep naar de keuken om nog wat broodjes te smeren en drinken in drinkbeker te stoppen zodat dat mee kon op de vaartocht met zijn oudste dochter. Hij keek op toen Alexis er was. Hij knikte, pakte de spullen, zei Rose en Charlie gedag en liep naar buiten. "Ga je nou zitten lezen? Kom op! We doen de spullen snel in de koelbox, dan kunnen we gaan."

Charlie

Charlie keek op. "Ik ben wel slim! Het is veelte mooi weer om binnen te zitten. Buiten is het veel lekkerder en Tess heeft gelukkig een ipad waar netflix op staat."
Ze knikte. "Is goed, dank je wel." Charlie keek de moeder aan. "Mam?!? Dat krijg ik geen eens mee! En ik denk dat ik dan een schop onder me hol krijg als papa daar achter komt." "Echt wel!", hoorde ze de vader zeggen. Ze haalde de schouders op. "Zei ik?!?"

Jasper

Jasper was al even bezig met het leren van ze stof maar het lukte voor geen meter.
Hij hoorde de bel gaan en stond op om snel open te doen. "Ik ga wel!"
Hij was stomverbaasd om te zien wie er voor de deur stond. "Melissa? Wat doe jij hier?"
Melissa was een klasgenoot en hij had er al tijden niet gezien. Laatst staan verwacht dat ze voor zijn deur stond. "Uhh, ik moet je wat vertellen." Jasper keek er onderzoekend aan. "Wie is dat kleine mannetje eigenlijk?" "Noah!", riep het ventje vrolijk. "De afgelopen ander half jaar heb ik voor hem gezorgd. Het is tijd dat die zijn vader leert kennen.", zei Melissa en duwt zo Noah bij Jasper in ze handen. Jasper kon net Noah op tijd aannemen anders was die gevallen. Hij keek er stomverbaasd aan. "Pardon? Hoe weet je dat zo zeker?" Ze gaf hem een DNA-test in ze handen waar duidelijk zijn naam stond als match. Nu pas merkte die het shirt op wat ze aan had. "Mijn shirt! Je hebt het gestolen! Dat ben ik al kwijt zins het kamp in de eerste." Toen viel het kwartje. Hij kon zich niks van kamp herinneren en Noah was oud genoeg om toen verwekt te zijn. Ze had hem gedrogeerd! Misbruikt! Melissa keek ze beide aan en draaide zich toen om. "Het spijt me!" en rende weg. Jasper bleef stomverbaasd achter. Zijn moeder kwam aangelopen. "Wie was dat? Van wie is dat leuke mannetje?" Jasper draaide zich om naar ze moeder. "Blijkbaar van mij."

Alexis
Alexis keek op toen haar vader naar buiten kwam. "Sorry ik wilde even.... Mijn gedachten verzetten. Door lezen word ik rustig, net als met pottenbakken en ballet." Ze deed haar boek in haar rugtas en tilde de koelbox op. "Pap ik heb een balletuitvoering van het zwanenmeer over twee weken op vrijdagavond. Ik mag de hoofdrol dansen. Komen jullie dan kijken?" Ze was erg blij en trots op zichzelf dat ze de hoofdrol te pakken had. "We moesten wel audities doen hoor voor de rollen. Na vijf rondes kreeg ik te horen dat ik de hoofdrol mocht gaan dansen."

Roselyn
"Dat weet ik Gabriel ik wil gewoon dat ik bij haar binnen kon komen." Ze keek haar dochter en man na en keek naar Charlie. "Weten jullie al welke film jullie gaan kijken? De films die dit jaar pas in de bios kwamen die staan nog niet op netflix." Roselyn stond op. "Nou veel plezier lieverd, er ligt een briefje van 20 op het geldschoteltje in de keuken die mag je pakken. Kun je voor mij nog M&M crispy halen? Daar heb ik wel zin in vanavond. Ik ga aan het werk." Ze gaf Charlie een kus en liep toen naar haar praktijk.

Julia
"En op 10 mei 1940 viel Hitler Nederland binnen." Las ze voor. Ze markeerde dat en hoorde de bel gaan. Ze legde haar boek weg en liep haar kamer weer in. Ze liep de trappen af en zag Jasper met een jongetje in zijn handen. Ze had nog net gehoord dat dat jongetje van Jasper was. "Wat is er gebeurd Jasper? Wie was dat aan de deur?" Ze keek even naar het jongetje en toen naar Jasper. Jasper was homo, dat wist ze al jaren. Hoe kon hij dan aan een zoon komen? Tenzij iemand hem belazerd had. "Wacht eens was dat die Melissa aan de deur? Dat meisje uit de eerste waar je over verteld had?" Ze voelde gewoon aan dat er iets niet klopte.

Gabriel

Gabriel zuchtte. " Ik snap wat je bedoelt. Maar hrb je er wel eens aan gedacht dat Alexis je niet tor laat zolang je er steeds op de vingers kijkt of alles wel goed gaat? Ze zegt en vraagt het niet voor niks. Ze is 17, ze wilt zelfstandig zijn maar hoe kan ze dat zijn als wij ons steeds over haar bekommeren?"
Gabriel gaf zijn vrouw een kus en zei zijn jongste dochter gedag. Hij liep naar buiten waar zijn oudste op hem zst te wachten. "Maakt niet uit. Als je maar niet ongezellig gaat zitten lezen tijdens ons dagje samen. " Gabriel keek zijn dochter verbaasd aan. "En dat vertel je nu pas?!? Ik ben trots op je. Super! Natuurlijk komen we kijken. "

Charlie

Charlie schudden de hoofd. Ze stond op om de lege bakje in de vaatwasser te zetten en een glas sinaasappel sap te pakken. "We moeten nog kijken welke film we gaan kijken. Tess zei dat er ook sefies op staan dus we kunnen ook een leuke serie gaan kijken. " Charlie knikte en dronk de glas leeg.
" ok! Thnxx! Doe ik. Ga nou maar! Als er iets is dan geef ik wel een gil."

Jasper

Jasper schrok op. "Ik.... uhh... geen..." Hij kwam gewoon niet uit zijn worden. "Ik ben een beetje moe ", verbrak Noah de stilte. "We gaan noah op de bank leggen en dan gaan we rustig praten. Want ik snap hier niks van. ", sprak zijn moeder. Jasper was aan de eettafel gaan zitten. Zijn moeder stopte Noah in die hem slaperig aankeek.
Zodra zijn moeder er bij kwam zitten keek die naar het geboorte akte.
" Noah Jasper Bronkhorst. ", las die voor. " Ik had het kunnen weten. Hij is ander half. Hoe heeft ze het zonder mijn toestemming voor elkaar gekregen om hem op mijn naam te krijgen? "
Jasper zuchtte. Hij kon wel janken. Het liefst wou die Melissa in elkaar timmeren.
"Op kamp in de eerste was er een meisje Melissa. Ze zat steeds achter me aan ondanks dat ze wist dat ik op mannen val. Ze was een vreselijke meeloper. Er waren andere meiden zwanger dus zei moest ook zwanger raken om er bij te horen. Ik herinner me alleen nog de eerste dag. De rest is weg . Ze moet mr zo dronken hebben gevoerd dat ik niks meer weet en is toen dus met mij naar bed gegaan. Ze hadden het shirt aan dat ik op kamp ben kwijtgeraakt. "

Alexis
Alexis glimlachte lichtjes. "Jane Eyre is anders een heel mooi boek hoor. Ik heb hem al drie keer gelezen, maar hij blijft mooi. Net zoals de film." Ze haalde een hand door haar haar en liep met haar vader mee naar de auto. "Ik heb er helemaal niet aan gedacht tot vandaag. Er zijn gewoon dingen tussen gekomen." Dingen waar ze het liever niet over had. Zij en Jason hadden regelmatig ruzie, ze had al een tijdje het gevoel dat ze niet meer zichzelf kon zijn bij hem, dat hij haar dwong om bij hem te zijn. Ze hadden in een keer zo'n ruzie gehad dat hij haar gemept had. Op dat punt had ze het bijna met hem uitgemaakt, maar ze kon het gewoon niet. Toen niet in elk geval. Gisteravond was ze het helemaal zat, zijn smeekbedes en zijn lieve toon. Ze kreeg er gewoon kriebels van. Het was dan ook haar beurt om hem eens te meppen. Over die klap had ze gezwegen tegen haar ouders, en ook over die vele ruzie's. Ze wilde niet dat haar moeder zich nog meer zorgen om haar ging maken en haar vader zou woest op Jason zijn geweest en terecht. Alexis had hem na die ruzie drie weken niet gesproken. Na die drie weken hadden ze het uitgepraat en was hun relatie beter geworden, maar toch voelde het voor haar gewoon niet goed. Ze was ook blij dat ze het had uitgemaakt aan de ene kant, maar aan de andere kant hield ze diep van binnen nog van hem. Ze wilde het vandaag tegen haar vader vertellen, ze wilde dat hele gedoe achter zich kunnen laten. Ze merkte dat ze voor een lange tijd stil was dus deed ze haar mond weer open. "Ik heb er zin in pap." Zei ze met een kleine glimlach.

Julia
Julia keek haar broer aan. "Wat een vervelend persoon is die Melissa. Dat ze dit allemaal deed om er bij te horen. Ik vind dat best zwak. Dat ze jou daar voor neemt. Ze had toch iemand anders kunnen nemen? Maar je weet dus ook helemaal niks meer over het kamp alleen dat?" Ze keek naar Noah die in slaap gevallen was. Ze liep naar haar broer en gaf hem een dikke knuffel. "Tis niet jou schuld. Dit mannetje gaat het heel fijn bij ons krijgen. Ik ga je helpen en mama, papa en Jade gaan jou ook helpen. Je kunt op onze steun rekenen."

Jasper

"Kom je daar nu pas achter?!?', snauwde die. Snel keek die ze zusje spijtig aan. Hij wou zijn woede en frustratie niet op haar af reageren. Jasper knikte. "Echt niet!" Al zou die willen dat die iets van het kamp wist. Jasper zuchtte. "Ik weet dat ik op jullie kan rekenen, maar... Ik weet totaal niet hoe ik voor een kind moet zorgen. Hoe ik een band met hem kan scheppen. Ik moet ook gewoon naar school. Dat geeft al stress genoeg. Hij heeft geen eens een bedje hier, niks!"

Gabriel

"Dat zal allemaal best zo wezen, maar het is niet zo gezellig en beleefd om het te doen tijdens ons vader-dochter dag." Gabriel sloeg zijn armen over elkaar. "Naja, lekker dan! Mijn dochter heeft de hoofdrol en dat vergeet ze gewoon te vertellen." Rustig aan reed die naar de standplaats waar de boot lag, wie ze eerst moesten ophalen. Gabriel merkte dat Alexis er niet helemaal bij was met der gedachten. "Wat is er? Waar denk je aan? Als je geen zin hebt, dan gaan we gewoon terug hoor. Ik ga je nergens toe dwingen."

Julia
Ze keek nijdig naar haar broer. "Ik heb niet bij Melissa in de klas gezeten, weet je nog?" Vroeg ze rustig. Ze keek hem even spijtig aan en dacht na. "Dat komt wel goed Jasper. Mama en papa zijn er ook om je te steunen. Die laten je niet vallen. Die helpen je wel met de zorg van Noah en ik kan ook op hem letten als ik klaar ben met mijn schooldag. Dat komt echt wel goed." Ze knuffelde haar broer stevig. "Noah zou zelf ook niet weten waar zijn mama is en die wilt jou vast leren kennen. Laat hem nu maar lekker slapen en laat alles rustig in je opnemen. Zou ik ijs voor je maken? Daar knap je normaal ook altijd van op." Julia kon goed koken, haar vader had haar dat geleerd en nu kookte ze drie dagen in de week. Haar specialiteit waren ijscoupes maken en pasta's koken.

Alexis
"Ik was ook niet van plan om te lezen. Maar ik was nijdig op mama en ik weet dat je nu gaat zeggen dat mama gewoon zo is enzo maar... Ik had er gewoon even geen zin in. Daarom wilde ik even lezen, daar word ik rustig van." Ze begon te lachen. "Sorry pap, ik had de uitnodiging ook mee gekregen, maar er kwamen dingen tussen." Alexis sprak niet graag over haar gevoelens. Dus Jason haar gemept had, had ze zich drie weken lang opgesloten in haar pottenbakschuurtje. Ze kwam mee eten, ging gewoon naar school, en sliep op haar kamer, maar ze wilde gewoon niks zeggen. Ze hoorde haar vader iets aan haar vragen. "Ik heb zin pap. Maak je niet druk. Ik dacht aan iets anders..." Ze beet op haar lip. "Weet je nog dat ik mij drie weken lang heb opgesloten in mijn schuurtje?" En ze keek haar vader vragend aan.

Gabriel

"Dat had ik kunnen zeggen, ja.. Maar dat doe ik niet." Gabriel krabde op zijn achterhoofd. "Mama en ik hebben over jou gepraat. Mama wilt dat je gevoelens toont aan haar en er over praat, maar ik heb er gezegd dat het averecht kan werken als ze je steeds poest en gewoon moet laten gaan. Dat je het wel verteld als er iets is." Hij keek Alexis aan, in de hoop dat die goed zat.
Gabriel keek ze dochter aan. "Lex, wat probeer je me te vertellen? Wat is er toen der tijd gebeurt? Heeft het met Jason te maken? Heeft die je wat aangedaan?" Het laatste kwam er al feller uit dan het eerste.

Jasper

Jasper zuchtte en sloeg zijn armen over elkaar. "Ik bedoel dat de meeste Melissa toch wel kende, minstens van horen zeggen en weten hoe ze was." Jasper knikte. "Weet ik! Daar twijfel ik ook niet aan." Jasper keek even naar Noah. "Melissa zien we niet meer terug. Noah zal ze moeder nooit meer zien en dat was de eigen keuze." Hij wist zeker dat ze er vandoor was gegaan. Zo zag het er wel naar uit. Jasper schudde ze hoofd. "Ik heb geen trek." Hij sloeg ze armen voor ze gezicht en begon te huilen. Hij wist gewoon even niet meer wat die er mee aan moest.

Julia
"Ik heb haar een keer gezien, meer niet." Zei ze zachtjes. "Noah gaat dus zonder zijn moeder opgroeien. Ik ga zorgen dat ik een moederfiguur voor hem wordt, Jade ook. Het is dan wel haar eigen keuze maar om hem zonder pardon bij jou achter te laten vind ik gewoon niet kunnen." Ze voelde haar mobiel trillen in haar zak. Ze keek er naar en zag dat het Edwin was. Ze nam op. "Hai Edwin, ik bel je straks wel even terug er is iets met Jasper. Dankjewel, ik ook van jou." En ze legde neer. Ze ging bij Jasper op de bank zitten en sloeg haar armen om hem heen. Voor een hele poos zei ze niks en ze wiegde Jasper rustig heen en weer.

Alexis
"Daar heb je gelijk in. Ik ben gewoon er niet goed in om mijn gevoelens uit te drukken. Niet zoals mama wilt dat ik doe. Ik weet dat mama een bepaalde verwachting heeft en dat ik kan of wil ik gewoon niet waarmaken. Ze moet mij tijd geven om dingen te verwerken, uiteindelijk kom ik zelf wel naar haar toe of naar jou of naar jullie allebei." Ze slikte. "Ik vertelde jullie altijd dat ik een geweldige relatie met Jason had. Dat ik me goed bij hem voelde. Maar... Nadat we een halfjaar met elkaar hadden zag ik slechte kanten van hem. Hij wilde dat ik bij hem bleef als ik naar huis moest. Hij wilde het zonder voorbehoedsmiddelen doen, ik was daar op tegen, ook wat er met mama en jou is gebeurd. Ik wil op deze leeftijd helemaal geen kinderen. Van hem mocht ik ook niet de pil slikken. Ik heb gezegd dat ik er op tegen was maar ik moest mijn mond er over houden. Stiekem heb ik de pil verder geslikt zonder dat hij het wist. We hadden ook regelmatig ruzie, gewoon over ons, of over mij of over hem of.... Of over andere dingen. Dingen waar ik het niet mee eens was. Hij rookte en ik was daar vel op tegen, voor dat we onze relatie begonnen rookte hij niet, hij was daar op tegen, maar opeens begon hij met roken en soms dronk hij, niet veel, tenminste niet dat ik weet. Een keer hadden we ruzie bij hem thuis, ik wilde het uitpraten, maar hij begon te schreeuwen en zijn zusje die autistisch is werd helemaal overstuur. Ik bleef rustig, maar toen pakte hij een sigaret, gewoon nonchalant alsof er niks aan de hand was. Ik was zo kwaad dat ik hem uit zijn handen heb gehaald en in de tuin gegooid had. Toen sloeg hij me. Ik ben zonder iets te zeggen naar huis gegaan. Ik wilde het verwerken, wilde mezelf tijd geven, ik hield heel veel van hem en ik zag ook zijn goede kanten. Ik heb het toen niet uitgemaakt omdat ik het gewoon niet kon. Maar na gisteravond was ik het zo zat, al die smeekbedes en maar lief doen, toen heb ik hem op mijn beurt gemept en gezegd dat het uit is. Maar dat laatste heb je meegekregen." Alexis huilde niet toen ze het vertelde, ze was niet iemand die huilde, zelfs niet als ze pijn werd gedaan, behalve gisteravond, maar dat was een ander verhaal.

Jasper

"Ik dacht dat je er kende, sorry." Jasper zuchtte. "Ik snap het ook niet. Ik zou Noah nooit kunnen achterlaten, ook al ken ik hem geen eens. Als ik eerder van zijn bestaan had geweten, dan was ik er eerder voor hem geweest." Jasper keek op. "Gaan nou maar naar hem toe. Ik wil dat je gewoon je eigen gang gaat. Ik red me wel, wij redden ons wel."

Gabriel

"Ik snap het. Ik... Waarom spreek je dit niet tegen mama uit? Leg het er uit hoe jij hier over denkt. Zo dat zij het ook beter kan begrijpen." Gabriel zag de bui al hangen. "Maar dat was het niet.", mompelde die. Gabriel luisterde naar het verhaal. Inmiddels waren ze bij zeiden ouders gearriveerd. Hij parkeerde de auto en bleef zitten om Alexis te beantwoorden. "Ik ben trots op je, dat je nee hebt gezegd en bij je standpunt ben gebleven. Dat je niks hebt gedaan wat je niet wilde. Dat is moeilijk en heel dapper van je. Je moet nooit wat tegen je wel doen. Nee is nee en dat moet een jongen accepteren." Hij knuffelde Alexis. "Ik ben trots op jou en ik weet zeker mama ook. Nu doet je hart pijn maar ooit zal je de juiste jongen in je hart sluiten. Beloofd! Kom dan gaan we de boot uit de schuur halen."