Sisters from another mister

Amberley

Amberley liep samen met Thomas door het park. Het voelde wel een beetje vreemd om nu met een buggy te lopen, maar ook zo goed. "Het is wel een beetje vreemd zo hoor, maar ook heel leuk. Het voel goed. Wandelen met ons kindje." Ze kuste Thomas terug. Ze verwachtte dat ze om de vijver zouden lopen maar in plaats van gingen ze links. Ze keek Thomas vragend aan. "Wat ben jij van plan?', dacht ze hardop.

Roselyn
Roselyn knikte. "Haha ze is net een kind." En ze aaide Lucy over haar hoofd die vrolijk blafte. Ze deed haar jas aan en knikte. "Lucy kom voor!" En Lucy kwam naar haar toe en deed de riem om. "Ben je er klaar voor meis?" Lucy blafte en Roselyn keek naar Gabriel. "Ik ben er ook klaar voor. Ik heb er zin in Gabe. Ik heb hier al een poos naar uitgekeken. Lekker uitwaaien op het strand. Met zijn tweetjes." Ze gaf Gabriel een kus en liep met Lucy de deur uit en liep naar beneden.

Thomas
Thomas keek naar Amberley. "Ja klopt, het is ook heerlijk weer om te wandelen. Het voelt goed zo wij met zijn tweetjes." Hij glimlachte en gaf haar een kus. Hij hoorde de vraag en zweeg. Hij liep heel rustig verder. "Geen idee. Ik wilde gewoon die kant op. Ik loop altijd die kant op. Straks kunnen we wel richting de vijver." En hij liep verder. Niet lang daarna kwamen ze bij het standbeeld. "Goed mijn vraag aan jou is, ken je deze plek nog ergens van?"

Gabriel

"Een groot kind." Ook al had die Lucy pas ander half jaar. Hij pakte zijn jas, trok zijn schoenen aan en pakte zijn autosleutels van tafel. De rest had die al. Gabriel grijnsde. Hij hoorde Lucy blaffen. "Ja, wat zegt het baasje nu weer? Met zijn drietjes natuurlijk." "Ik heb er ook zin in.", voegde die er achteraan. Ze kuste elkaar even. Hij sloot de deur achter zich en liep mee naar beneden naar de auto. Op weg naar Ameland.

Amberley

Amberley had al door waar ze heen gingen. De plek waar ze elkaar hadden ontmoet. Die dag, die plek, dat moment zou ze nooit meer vergeten. "Dat je dat nog moet vragen. Tuurlijk weet ik dat. Ik had al zo'n vermoeden. Hier hebben papa en mama elkaar ontmoet, Jade." Ze tilde Jade uit de buggy en hield er dicht tegen zich aan. Ze keek even om zich heen. "Wat lijkt het lang geleden."

Roselyn
"Sorry Luce je hebt helemaal gelijk. We gaan met zijn drietjes lekker uitwaaien." En ze stapte de auto in en keek even uit het raam. Ze had er zin in, even lekker een dag uitwaaien. Even geen zorgen. Ze keek even naar Gabriel en keek toen naar Lucy en keek toen weer naar buiten. "Jocelyn heeft gebeld. Ze wilt haar excuses aanbieden voor de dingen die gedaan en gezegd heeft. Ze vond het niet kunnen en wilt langs komen om er over te praten. Ze schaamt zich er erg door en zo klonk ze ook aan de telefoon. Ik wilde het met jou overleggen, ook omdat we volgend weekend op Emma gaan passen."

Thomas
Thomas glimlachte. "Ik loop hier heel vaak. En dan haal ik weer herinneringen op. Ik vond je meteen leuk. Je straalde gewoon." Hij keek naar Jade en keek toen de plek rond. Hij voelde dat hij begon te zweten, zijn broer had gezegd dat hij zich er niet zo druk om moest maken. Dat het no big deal was. Nou daar dacht Thomas toch echt wel anders over. Sjoerd was net verloofd. Thomas keek naar Amberley en gaf haar een kus. "Het lijkt inderdaad heel lang geleden." Hij dacht na, hij had hier zo lang op geoefend. Voor de spiegel had hij het gedaan. "Lieve Amberley, we zijn hier niet zomaar. Ik uhm. Ow god ik heb dit geoefend. Je bent nog steeds het allerliefste meisje dat ik ooit heb ontmoet. Je hebt mijn wereld helemaal compleet gemaakt en nu ook samen met Jade. Vanaf het begin wist ik al dat ik met je oud wilde worden. Zonder jou ben ik niet de Thomas die ik nu ben, zonder jou en Jade natuurlijk is mijn wereld gewoon saai. Jullie maken mijn wereld gewoon compleet. Ik hou van je en...." Hij ging op zijn knieën zitten en haalde een doosje met een ring uit zijn zak. "Lieve, lieve Amberley, wil je met me trouwen?" En hij maakte het doosje open.

Gabriel

Hij hoorde Lucy blaffen en zag de staart flink kwispelen. Blijkbaar had iemand er erg zin in.
Lucy stond te trappelen om mee te mogen. Gabriel kroop achter het stuur en keek verbaasd met een schuin oog naar Roselyn. "De excuses aanbieden? Dat is nergens voor nodig. Ik zou niet weten waar voor. Ik neem je zus niks kwalijk. Misschien waren de woorden wel terecht. Het was een moeilijke periode. Dan zeg je soms de verkeerde dingen."

Amberley

Amberley bloosde. "Het is voor mij een tijdje geleden dat ik hier ben geweest." Ze knikte. Ze legde Jade terug in de buggy die weer in slaap was gevallen. Amberley keek verbaasd op. wat was hij van plan? Wat deden ze hier dan wel? "Thom, hou op. Ik ben al genoeg emotioneel geweest. Dit weet ik toch en je weet ook dat ik van jou hou en dit het zelfde voor mij voelt." Ze wachtte tot die uit was gesproken en vloog hem toen om ze nek waardoor ze beide om vielen maar ze hem wel mooi kon kussen. "Tuurlijk wil ik met je trouwen!" Ze kuste hem opnieuw.

Roselyn
"Ja je weet wel.. Toen ik vertelde dat ik zwanger was. Toen werd ze helemaal kwaad. Ze zei dat ik van David zwanger was en ze heeft er min of meer voor gezorgd dat mijn pa er achter kwam dat ik zwanger was. Ze had er veel spijt van en ze wilt weten hoe het nu gaat en ons zien." Ze slikte even en keek naar Gabriel. "Evelyn vindt het heel lief dat wij op Emma willen passen tijdens hun weekendje weg. Ze heeft mijn wel duizend keer bedankt via de app. Kleine moeite, groot plezier." Ze keek naar buiten en voelde de warmte van de zon op haar gezicht. "En van de psychiater mag ik langzaamaan weer met school beginnen en ik mag meer eten van de diëtiste, ze vindt dat ik het goed doe." Roselyn glimlachte. "We doen het goed zo met zijn tweetjes. Ik hou van je Gabe."

Thomas
Thomas had vlug de ring om de vinger van Amberley gedaan en gaf haar een kus. "I love you very much." En hij keek naar Jade en keek toen naar Amberley. "Ik wilde je hier vragen omdat het voor mij nog steeds een bijzondere plek is. Elke keer als ik hier langs loop zie ik ons weer van negen maanden terug. Toen wist ik al dat je bijzonder was en je bent het nog steeds." Hij kuste haar en speelde met haar haren. "Daar liggen we dan, verloofd, op een mooie herfstdag, in het gras, met onze lieve dochter en we zijn gelukkig."

Gabriel

"Sorry, laat maar. Ik haal ze door elkaar. Goedemorgen!"
Gabriel zuchtte. "Bijna iedereen verdiend een tweede kans en misschien moeten we haar die maar geven. Er is een groot misverstand ontstaan, die maar eens recht gezet moet worden."
Hij reed rustig aan de straat uit. Op weg naar Ameland. "Haha, inderdaad. Kleine moeite. Ik kijk er naar uit."
Ze konden ze nog een beetje voor vader en moeder spelen. Gabriel stopte voor het stoplicht. Precies goed getimed. Hij kuste Roselyn. "Ik ben trost op je. Ik hou van je. Samen kunnen we alles aan. En vandaag gaan we lekker uitwaaien op Ameland."

Amberley

"I love you more!" Ze bekeek de ring een goed. Ze kon alleen maar glimlachen. Stralen! Ze was zo blij dat Thomas er gevraagd had. Ze bloosde. "Voor mij betekend deze plek ook heel veel. Onze eerste ontmoeting die ik nooit meer vergeet. En nu vergeet ik deze plek helemaal nooit meer." Ze kuste Thomas terug. "Ik ben heel gelukkig. Met jou, Jade en deze verloving. Maar laten we gaan staan. Het gras is nat, straks worden we nog ziek."

Thomas
"Ik wil je nooit meer kwijt." Hij was bang geweest dat hij haar zou verliezen toen hij dat auto ongeluk had gehad. Gelukkig was dat niet zo. Thomas glimlachte. "We gaan een hele mooie bruiloft krijgen. Het wordt een van de mooiste dagen van ons leven, met jou wil ik oud worden." Hij knikte en stond op en hielp Amberley met opstaan. "Zullen we nog verder gaan lopen. Ik heb trouwens een etentje geregeld bij de Italiaan hier in de stad. Die ene waar we zo dol op zijn. Om het te vieren, ook omdat we nu een jaar hebben ongeveer. En Jade moet er kennis mee maken." Hij zag haar wakker worden en knipperen met haar grote ogen. Thomas knielde bij zijn dochter neer. "Je vader en moeder gaan trouwen. En we gaan uit eten, wat ben jij toch een bofkont." En hij gaf zijn dochter een kus die hem met een lach aan keek.

Roselyn
"Ze bedoelde het niet zo verkeerd maar het kwam hard aan. Ik ken Jocelyn. Die kan heel boos doen en ze meent het nooit. Niet echt tenminste, en ik hoorde dat ze heel veel spijt had. Ik hoorde het aan de manier van praten." Ze knikte. "Evelyn vond het goed van ons, zeker na wat er allemaal gebeurd is. Ik zei dat het logisch is dat we op ons nichtje gaan passen. Emma is echt een schatje. Ze pakt je in met haar blauwe ogen die ze van mijn zus heeft. Ze heeft alleen fellere ogen dan mijn zus." Ze glimlachte en beantwoordde de kus. "Ik ben heel blij dat ik me weer goed genoeg voel om mijn studie op te pakken. Ik heb het gemist." Ze knikte. "We kunnen alles aan en we gaan een heerlijke dag te gemoed."

Amberley

"Ik jou ook niet. Zonder jou is de driehoek niet compleet. I love you." Ze glimlachte. "Kijk maar uit. Ik droom al jaren van die dag. Ergens ligt een plakboek. De grote dag helemaal in de details. " Ze was veertien geweest toen ze hem maakte, maar zo wilde ze het wel nog altijd. Het ultieme sprookjeshuwelijk. Amberley haalde de schouders op. "We kunnen ook even blijven zitten." Ze knuffelde Thomas. "Dank je wel. Onwijs lief. Als ik dit had geweten had ik wat voor jou gekocht voor ons jubileum. Je houdt het te goed." Ze glimlachte. "I am happy."

Gabriel

"Het was een misverstand. Er zijn dingen gezegd die men niet meende. We moeten er een tweede kans geven, als ze oprecht spijt heeft." Gabriel grijnsde. "Misschien is het wel goed om te doen, ook al willen we het gewoon doen." Gabriel haalde een hand door zijn haar. "Doe je het wel rustig aan? ik weet dat je er zijn in heb, maar loop niet meteen te hard van stapel." Gabriel knikte. "Eerst maar eens de pond vinden." De tomtom stuurde ze echter de verkeerde kant op.

Thomas
"Zonder jullie is mijn wereld niet compleet." Thomas gaf zijn vrouw en kind een kus. "Okee dan gaan we op een bankje zitten." Hij reed de buggy naar een bankje en ging er op zitten. Hij keek naar Amberley. "Dan wil ik dat plakboek wel eens zien, dan kunnen we kijken of we dat mogelijk kunnen maken. Vanavond gaan we dan Gabe en Rose inlichten. Die laten we eerst lekker uitwaaien op Ameland." Thomas haalde Jade uit de buggy en wiegde haar heen en weer. "Lieverd ik hoef niks terug. Ik heb jullie, dat is alles wat ik vraag en wil." En hij gaf Amberley een kus.

Roselyn
"Ik ken Joce, die heeft echt spijt. Ze heeft geprobeerd om papa over te halen om ook zijn excuses aan te bieden maar dat doet hij niet. Je kent papa. En ik wil hem ook niet zien." Ze zuchtte diep en keek naar buiten. "Ik doe het rustig aan. Ik mag drie halve dagen naar school. Dat heeft de psychiater gezegd. En eventueel zei ze dat ik een baan mocht gaan zoeken voor twee dagen, maar ik ben bang dat dat teveel gaat worden." Ze keek op. "Uhm Gabe, de tomtom doet raar. We moesten naar rechts in plaats van links. Misschien moeten we omdraaien en dan de bordjes volgen? Dan kan ik de tomtom uitzetten.

Amberley

Samen gingen ze op het bankje zitten. Ze keek over de vijver. Twee zwanen kwamen aanzwemmen. "Kijk! Het zwanenmeer maar dan anders." Amberley schudde de hoofd. "Echt niet! Ik was veertien toen ik dat maakte. Ik schaam me rot." Amberley dacht na. "Ik wil het eerst aan me ouders vertellen." Amberley schudde eigenwijs de hoofd. "Ik wil je iets terug geven. Iets wat je altijd bij je kan houden."

Gabriel

"Al was het er wel gelukt, ik hoef die man niet meer te zien. Ik weet dat het je vader is maar wat hij is zo te ver gegaan in het ziekenhuis dat vergeef ik hem nooit meer."
Gabriel schudde zijn hoofd. "Doe maar niet. Dat wordt inderdaad te veel. Richt je eerst gewoon op school. School is het belangrijkste." Gabriel zuchtte. "Ja, dat had ik ook al door. Wat heb je aan een TomTom, als die het geen eens doet." Hij zette het ding uit en keerde de auto om.

Thomas
"Zwanenmeer is een zielig stuk. Zij gaat dood op het einde. De Barbiefilm verteld het anders. Ze verbloemen het. Net zoals met de Disneyversie van de Klokkenluider van de Notre Dame. Het verhaal dat officieel door Victor Hugo geschreven is is veel heftiger. Maar goed kinderen moeten er ook nog naar kijken. Ik vond Sneeuwwitje als kind best eng, toen die koningin in die heks veranderde. Echt bah." Hij begon te lachen. "He jammer, ik geef je graag de dag die je ooit gedroomd had." Hij gaf haar een kus. "Ik wil mijn moeder ook inlichten. En trouwens jij bent er voor de rest van mijn leven. Ik vraag niet om meer dan dat."

Roselyn
"Ik zou mijn vader ook recht de deur hebben gewezen. Ik heb gehoord wat hij zei. Klootzak dat hij is. Hij verdiend het niet om mijn vader en jou 'schoonvader' te zijn." Ze knikte en keek naar buiten. "Ik wil nog steeds mijn eigen praktijk oprichten. Dat is altijd mijn droom geweest, al toen ik wist dat ik deze studie wilde gaan doen, ik wil mensen helpen." Ze begon te lachen. "Vertrouw maar op de RoseRose." En ze schoot harder in de lach. "We moeten zo naar links." Zei ze toen ze uitgelachen was.

Amberley

"Ik heb het gezien als klein meisje, maar kan me er eigenlijk weinig van herinneren. Ik zie het altijd meer voor me als een sprookje." Amberley schoot in de lach. "Disney films zijn eigenlijk veel te eng en zielig. Iedereen gaat maar dood of wordt behekst." Amberley schoot in de lach. "Dan mogen we snel de loterij zien te winnen. Dat gaat je kapitalen kosten." Ze kuste Thomas terug. "Ik wil het gewoon heel graag, of je het nou ziet zitten of niet."

Gabriel

"Als jij het niet had gedaan, dan had ik het wel gedaan. Die vent komt er niet meer in."
Gabriel knikte. 'Die droom hoef je ook niet op te geven. Maar je moet wel rustig de droom weer oppakken." Gabriel proestte het uit. "Ik hoop dat het een betere richtingsgevoel heeft dan ik heb, anders komen we er nooit." Hij sloeg links zoals Rose aangaf.