The children of SFAM

Amberley

"Jaa.." Ze wist ook niet goed wat ze moest zeggen. Amberley knikte. Jasper was weer wakker geschrokken. Ze pakte hem snel op voor die zou gaan huilen. Ze legde hem op de borst en wiegde hem een beetje. Amberley haalde de schouders op. "Gabe blijft toch wel bezorgd, wat je ook doet. Je kent hem langer dan vandaag. Hij wilt jullie beschermen en het beste voor jullie. Je moet doen wat je zelf het beste acht."

Thomas
"Roselyn keek bezorgt toen jullie zaten te smoezen." Zei hij glimlachend. Hij appte nog even snel een I love you naar Amberley. "Ja klopt. Ik weet nog hoe klein Jade was toen ze werd geboren." Hij begon te lachen toen Gabriel in de ballenbak ging. "Papa ook!" Riep Jade. Thomas zuchtte diep en deed zijn schoenen uit. "Vooruit dan maar." Hij ging de ballenbak in en Jade begon ballen te gooien. "Hey Jade dat is niet lief. Kom laten we overgooien." En ze begonnen de ballen over te gooien. Jade vond het geweldig en begon te lachen toen Thomas achterover viel. "Hey kleine boef, gaan we mij nou uit zitten lachen?" En hij rende naar Jade toe en pakte haar open. Hij gooide haar omhoog en ze gierde het uit van de pret.

Roselyn
Roselyn knikte. "Dat weet ik. En dat vind ik fijn aan Gabriel. Hij wilde mij voor alles beschermen. Nu nog. Naja de kinderen wilt hij voor alles beschermen. Zelfs voor monsters onder Alexis haar bed." Ze glimlachte en speelde met haar vingers. "Maar door dat telefoontje met mijn vader denk ik ook de hele tijd aan Chris. Ik krijg het maar niet uit mijn hoofd." Ze veegde haar tranen even weg en haalde diep adem. "Gewoon toen ik zijn stem hoorde, ik liet de telefoon bijna uit mijn handen vallen en ik zag alles weer voor me. Alles gewoon."

Gabriel

Gabriel haalde ze schouders op. Hij ging er verder niet op in. Gabriel knikte. "Zo zie ik Alexis af en toe nog, maar ze is al zo groot!" Gabriel had Alexis op ze schoot getild die rustig de ballen in de lucht gooide. Af en toe klonk er gelach. Gabriel knikte. "Naja, zeg! Mag je geen eens je papa bekogelen, Jade. Gemeen hoor!" Gabriel hoorde Alexis schaterlachen. "Gekke Thomas!" Hij zag Alexis knikken.

Amberley

Amberley stond op. Ze tilde Jasper op de arm zodat ze Roselyn een knuffel kon geven. "Kom is hier! Rustig maar! Het komt wel goed. Je spreekt gewoon met je moeder af en dan zal je zien dat ze veranderd is en ze graag in het leven wilt zijn van de meiden. Probeer Chris even uit je hoofd te zetten hoe moeilijk het ook is. je moet genieten van je meiden. Van de dag. Alexis vermaakt zich heerlijk in de ballenbak met de papa. Denk daar aan!" Ze knuffelde Rose even stevig. "Als er wat is kan je altijd bellen of als je een avond alleen wilt zijn met Gabriel. Thom en ik passen wel op."

Thomas
Thomas had Jade op zijn schouders gedaan. "Kom dan gaan we in de netten gooien. Zie je die hele hoge? Die is 100 punten waard. Die in het midden is 50 punten waard. En de rest is 25 en 75 waard. Wie de meeste punten haalt mag iets uitzoeken op mijn kosten." Jade keek blij en klapte in haar handjes. "Jaa!" Riep ze enthousiast. Thomas keek naar Alexis en naar Gabriel. "Zeg zo gek ben ik nou ook weer niet. Ik ben een hele lieve en leuke vader. Jade is heel blij met mij, toch Jade?" En Jade knikte. "Goed zullen we gaan beginnen?"

Roselyn
Roselyn glimlachte toen Amberley haar een knuffel gaf. "Ik weet dat ik. Chris moet vergeten. Gabriel zei ook al dat ik moet kijken naar wat ik heb en dat ik niet moet kijken naar wat ik niet heb. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan." Ze zuchtte diep. "Ik ben altijd bang dat ik een terugval krijg, ook al slik ik medicijnen." Ze keek even naar Amberley. "Nu we het daar toch over hebben. Die moet ik nu in gaan nemen." Ze pakte haar medicijnen uit haar tas en haar fles water en nam twee tabletjes in. Ze deed ze weer weg in haar tas. "Ik geef mijn moeder een kans. Mijn kinderen krijgen een hele leuke oma te zien." Ze glimlachte. "Als er wat is, dan bel ik en als Gabriel en ik een keer een avond samen willen zijn dan bellen we ook."

Gabriel

Gabriel grijnsde. "Dat zeg ik ook helemaal niet! Ik zeg dat je gek bent en dat is wel waar." Hij zag Jade knikken. Zelfs zijn eigen dochtertje was het met hem eens. "Dan kan je meteen Jade iets laten uitzoeken. Ik kan niet basketballen en Alexis heeft de hand-oog coördinatie nog niet om een bal in een basket te gooien. Dus hoe de ook, jullie winnen toch."

Amberley

"Niet vergeten, maar gewoon loslaten. Je moet verder Rose. Er zijn twee kleine meisjes in je leven gekomen die je nodig hebben." Amberley haalde de schouders op. "Maar hij heeft wel gelijk." Amberley keek Roselyn recht aan. "Lieverd, dat gebeurt niet. Zo moet je niet denken. Kijk om je heen en open je ogen. Je hebt zo veel moois om je heen. Je kinderen, Gabriel, ons, je zussen en straks ook je moeder. Je vergeet hoeveel mensen er van je houden.' Amberley knikte tweemaal. "Afgesproken! Laten we maar eens gaan kijken wat onze mannen met onze dochtertjes uitspoken."

Thomas
Thomas knikte. "Okee daar heb je gelijk in. Wat dacht je er van om naar de speeltuin te gaan die hier binnen is? Dan kunnen ze klimmen en klauteren onder begeleiding. Ze kunnen ook in de draaimolen, voor 1,- per persoon. Of we kunnen ook gaan kijken naar de prairiehondjes die hier buiten zitten." Jade keek haar vader aan. "Hondjes!" Riep ze. Thomas keek naar Alexis en keek naar Gabriel. Hij wist niet wat Gabriel of Alexis zou willen.

Roselyn
"Ik weet dat ik verder moet. Ik ga er ook voor maar toch, het komt allemaal doordat mijn vader belde. Hij is degene die het probleem veroorzaakte. Hij was mijn pijnpunt." Ze glimlachte even. "Sorry mijn cliënten moeten altijd op zoek naar waar hun pijnpunt vandaan komt, vanuit daar kunnen we verder praten. Als iemand niet weet waar de pijn vandaan komt, kun je er ook niks aan doen." Ze knikte en stond op. "Is goed, eens zien wat onze mannen uit spoken. Ik ben blij dat ik jullie heb en dat ik mijn zussen heb. Ik was zo blij dat Jocelyn haar excuses had aangeboden toen ik me weer iets beter voelde. Hopelijk ook mijn moeder. Kom laten we naar binnen gaan." Ze hees haar tas op en reed de buggy met Lauren er in naar het pad toe.

Gabriel

"Ik wil best een poging wagen hoor. Zo sportief ben ik nou ook wel weer, maar ik weet van te voren dat ik verlies."
Gabriel dacht na. Het maakte hem eigenlijk niet veel uit. Hij hoorde Jade enthousiast roepen dat ze naar de hondjes wou. Gabriel keek naar Alexis die hem weer aankeek met opgetrokken schouders van: ja, beslis jij maar. "Laten we dan maar bij de hondjes kijken."

Amberley

Amberley keek Roselyn niet begrijpend aan. Wat bedoelde ze met pijnpunt?!? Gelukkig legde Roselyn het uit anders had ze er echt niks van begrepen. "Rose, je komt er wel. Je hebt hele lieve vrienden en zussen die achter je staan. Ik ben ook heel blij voor je dat het nu zo goed gaat en dat het opgelost is met je zus en ik weet zeker ook straks met je moeder." Ze legde Jasper terug in de buggy en dekte beide slaapkopjes goed toe. "Ja, laten we maar gaan." Ze duwde de buggy naar het binnenspeelplaats. ze zag Thomas, Jade, Gabriel en Alexis in de verte al staan. "Thomas!"

Thomas
Thomas had Jade uit de ballenbak getild en was bezig met haar schoenen. Ze deed haar jas aan en gaf haar een kus. "Brave meid. Kom dan gaan we kijken naar de prairiehondjes." Hij keek op toen hij een bekende stem hoorde. Hij zwaaide richting Amberley en Roselyn. "Mama!" Hoorde hij Jade roepen. Hij rende met haar samen naar Amberley en gaf Amberley een kus. "We wilde net naar de prairiehondjes gaan kijken. Jade wilde ze heel graag zien." Jade knikte. "Zien!" Thomas keek naar Jasper en Julia en glimlachte. "Ze slapen, wat lief." Hij keek naar Lauren en toen naar Roselyn.

Roselyn
Roselyn moest lachen om het gezicht van Amberley. "Je hebt soms van die vaktermen." En ze liep achter haar aan naar binnen. "Gabe, Alexis!" Riep ze en ze zag Alexis haar kant op kijken. Ze glimlachte, ze kon zien dat Alexis meer op haar ging lijken. Ze keek naar Lauren die zich omdraaide en rustig verder sliep. Ze keek naar Jade die op en neer sprong van opwinding omdat ze zo graag naar de prairiehondjes wilde kijken. Roselyn reed met de buggy richting Gabriel en gaf hem een kus. "Ik bel mama thuis wel. Om de afspraak te verzetten. Tenminste als jij er ook graag bij wilt zijn." Zei ze zachtjes, voor de rest wilde ze het er niet meer over hebben. Ze wilde er een leuke dag van maken. Ze keek naar Gabriel en gaf hem weer een kus. Alexis keek even vies hun kant op. Roselyn moest lachen. "Ooit ga jij dat ook ervaren kleine meid." Zei ze zachtjes en gaf Alexis een kus op haar wang.

Amberley

Amberley zag de dochtertje en man op de af komen rennen. "Djeedie!" Ze tilde de dochtertje op. 'Hoi, lieverd! Kusje?" Ze gaf Jade een kusje. Ze kuste Thomas terug. "Dan zullen wij maar eens gaan kijken bij de hondjes." Amberley knikte. "Laat ze ook maar lekker slapen."

Gabriel

Gabriel keek op bij het horen van de bekende afkorting van ze naam. "Kijk, Lexie, mama en zusje!" Hij tilde Alexis op en liep naar de rest. Gabriel gaf Roselyn een kus. "Doe maar! Jij hebt ook liever dat ik er bij ben." Hij kuste er opnieuw. "Echt niet! De komende 30 jaar komt daar niks van in!" Hij keek naar Jade. "Even Alexis de jas en schoenen aan doen, dan gaan we hoor Jade."

Thomas
"Slapen is goed voor ze. Het is ook een erg indrukwekkende dag. Is alles goed gegaan? Jullie bleven een tijdje weg." Hij haalde een lok weg uit het gezicht van Amber. Zijn blik ging naar Jade. "Mevrouwtje ongeduld we gaan zo. Gabriel moet even Alexis klaar maken voor de hondjes." Hij aaide zijn dochter door haar donkere haren. Hij keek naar Amber. "Jade heeft zich prima vermaakt in de ballenbak en in de speeltuin. Ze ging mij bekogelen met ballen." Hij begon te lachen en Jade begon ook te lachen.

Roselyn
"Ik vind het inderdaad fijner als je er bent." Ze glimlachte lichtjes en keek naar Lauren. "Ze ligt nu lekker te slapen, ze was echt moe. Ik kon dat gewoon zien, rooie oogjes." Bij Lauren kon je goed zien wanneer ze moe was, bij Alexis zag je dat minder. "Zeg over 30 jaar is ze 31, tegen die tijd zou ze toch wel iemand hebben gevonden kunnen hebben. Misschien al wel op haar 16e, je weet maar nooit. Ze wordt een mooie meid." Ze aaide Alexis door haar haren. "Mam ballenbak." En ze wees naar de ballenbak. "Vond je het leuk met papa in de ballenbak?" Alexis knikte. "Ja." Zei ze met een glimlach. Roselyn glimlachte terug. "Fijn. Welke dieren wil je nog zien?" "Ijs, Tijge." "Owja Tijgetje moeten we ook nog gaan bekijken. Dat is waar."

Thomas

Amberley knikte tweemaal. "Ja hoor! We hebben gezellig wat bijgepraat. Meidenpraat, je kent het wel!"
Amberley schudde de hoofd. "Van wie zal ze die ongeduld nou hebben." en schoot in de lach. Ze was zelf ook zo ongeduldig. "Ahh! Dat mag toch niet!" Maar je kon aan de stem horen dat ze het alleen maar grappig vond. "Zo te horen hebben jullie je fijn vermaakt."

Gabriel

"Dan verplaatsen we het en ben ik er fijn bij." Hij gaf er een knuffel. "Het viel mij ook al op! Laat er maar lekker slapen. Ze zag er goed moe uit." Hij legde het knuffeltje van Lauren terug in de buggy dat was gevallen. Vervolgens deed die Alexis de jas en schoenen aan. Dit maal wel goed! "Vroeg zat! Ik hoef niet allemaal jongens achter me dochter aan! Hoe mooi ze ook is!" Gabriel knikte. "Wij hebben heel fijn gespeeld." "Ja, we gaan ook nog tijgertje opzoeken

Thomas
Thomas begon te lachen. "Uhm dat heeft ze niet van mij. Ik ben niet zo ongeduldig." Hij kuste Amberley. Hij keek naar Alexis. "Klaar!" Riep ze. "Okee dan kunnen we richting de hondjes. Kom Jade pak mijn hand maar vast." "Mam hand!" Thomas zuchtte diep en keek naar Amberley. "Goed ik neem de buggy wel over. Jade is volgens mij mij een beetje zat." Hij kuste Jade op haar mond en ging toen weer rechtop staan zodat hij de buggy voort kon gaan duwen. Hij liep naar buiten en meteen kwamen ze bij het verblijf van de prairiehondjes. "Ooh kijk Jade, kijk eens hoe schattig." Jade ging op een verhoging staan met haar handen uitgestrekt. Hij kon zijn dochter nog niet tegen houden. "Hoo niet doen meid. Ze hebben hele scherpe tanden en dat vinden je handen niet zo prettig. Dus hou je handen maar aan mijn handen vast." Jade pakte haar vaders handen stevig vast.

Roselyn
"Goed dan bel ik haar vanavond wel op." Ze knuffelde haar man stevig terug. Ze keek naar Lauren en keek naar het knuffeltje. "Aapie heeft ze nodig. Hopelijk blijft ze even slapen, dat is goed voor d'r." Ze duwde de buggy voort. "Alexis geef papa eens een handje." Alexis pakte de hand van haar vader en Roselyn glimlachte. "Zolang er geen rare oude mannen achter haar aan zitten vind ik het prima. We kunnen die jongens niet tegen houden en als ze 16 is dan is ze gebekt genoeg om te zeggen wat ze wel en niet wilt. Let maar op."

Gabriel

"Is goed!" Gabriel legde het knuffeltje in de armen van ze dochtertje. Hij wist dat ze niet zonder het aapje kon slapen. "Ik hoop het ook!" Hij pakte de hand van Alexis stevig vast. "Maar papa niet!" "Dat zal best! Maar als ze papa's kleine meid pijn doen bemoei ik me er toch mooi mee!" Hij zette Alexis op ze nek. "Kan je het goed zijn, Lex?" Hij kon net zien dat ze knikte.

Amberley

Amberley keek heel onschuldig. "Van mij ook niet!"
Ze haalde de schouders op. "Jade is gewoon een beetje moe." Ze nam de dochtertje bij de hand. Jade glipte uit de handen en rende naar een verhoging. "Jade!" Ze sloeg een diepe zucht toen Thomas er net nog tegen kon houden. "Niet meer doen hoor Jade! Mama schrikt zich een hoedje! Hou papa's hand maar goed vast of die van mama." Ze haalde een paar keer diep adem.