Sisters from another mister

Gabriel

Gabriel grijnsde. "Oke, oke! Ik zeg al niks meer! Maar je moet je er wel aan gaan houden! Anders laat ik je nog alleen bij Lucy, hoor!" Hij wilde het beste voor Roselyn. Zij moest tenslotte hun kindje nog acht maanden bij zich dragen. De beste zorg voor haar was ook het beste voor de baby.
"We sall see! Volgens mij houden we er toch niet tegen. Mijn mama zal ons ook wel willen bijstaan. We moeten het trouwens nog aan der vertellen. Zullen we morgen langs bij de gaan om het te vertellen? Ik wil er niet langer mee wachten."

Thomas
Thomas glimlachte. "I love you forever." Zei hij en hij kuste haar weer zachtjes. Hij glimlachte. "Dat hoeft niet lieve schat. Jij bent alles wat ik vraag. Meer hoef ik niet." Hij pakte een ananas en stopte dat in zijn mond. Hij hield van Amberley en hij wilde haar nooit meer kwijt. Echt nooit meer. Hij deed zijn haar goed en glimlachte naar haar. "Goedzo." Fluisterde hij en hij pakte haar handen waarna hij haar handpalmen ging masseren. "Ik wil voor altijd bij je blijven." Zei hij zachtjes en hij masseerde haar handpalmen verder.

Roselyn
"Geloof me mijn zus houdt streng bij wanneer ik kom werken. Echt waar. Ze is zelf zwanger geweest weet je nog. Ze zit nu ook thuis met een kleine en haar beste vriendin neemt de winkel tijdelijk over totdat ze weer komt werken." Ze kuste hem en keek op toen de ober kwam. Hij deelde de broodjes en het drinken uit en liep weer naar binnen. "Morgen kan wel. Ik heb alleen wel stage morgenochtend. Maar om 13.00 ben ik klaar." Roselyn keek de ober na en zag Jocelyn met een paar vriendinnen zitten. Jocelyn keek even kwaad haar kant op. "Goed op haar steun hoef ik ook helemaal niet rekenen na wat er gebeurd is op de kermis gisteren."

Amberley

Ze glimlachte en kuste Thomas teder. "Maar ik wil het graag!" Ze kuste hem opnieuw.
Ze beet in de ananas die nogal zoet was waardoor ze een raar gezicht trok.
"Lekker!', zei ze sarcastisch. Amberley zag dat Thomas ze haar goed deed. Ze haalde plagend meteen de handen door ze haar. "Zo zit het leuker!" en stak de tong uit. Ze voelde dat die de handen masseerde. "Ik ga nergens heen. Ik kan ook niet weg." Ze trok zichzelf een stukje omhoog.
"Ik had vannacht gedroomd dat we beide oud, grijs en bejaard waren. We zaten samen op de veranda kijkend naar onze spelende kleinkinderen. Het was een mooie en fijne droom."

Gabriel

"Weet ik! Maar daarom moet je er zelf nog wel aan denken. Men ziet niet alles. Ik weet niet hoe jij je voelt als je dat niet zegt. Je kan te veel doen wat je lichaam niet aan kan. Snap je?"
Gabriel dankte de ober die hun drinken en broodjes kwam brengen. Hij had zo ze glas leeg en al een broodje achter ze kiezen. Hij had echt trek en dorst. Gabriel knikte. "Ik heb 's morgens college tot 14.00. Ik kom je wel halen en dan gaan we naar mijn moeder." Hij merkte Jocelyn ook op. 'Je vader en zij kunnen beter wegblijven na gister. Anders verkoop ik ze een dreun.'

Thomas
"Jij bent mijn cadeautje al. Ik had nooit gedacht dat ik zo'n leuk en lief meisje zou ontmoeten. Laat staan dat ze me leuk zou vinden." Hij grijnsde. "Heerlijke zoete ananassen. Beter dan zure." Hij glimlachte en keek haar aan. "Ik hou je daaraan mevrouwtje." Hij begon te lachen. "Nu lijk ik net Harry Potter, maar dan zonder bril, zonder zwart haar en litteken. Ik heb ook geen toverstokje. Als ik kon toveren dan toverde ik je weer beter." Hij dacht na. "Hmm als ik de kans krijg, en de tijd er is, vraag ik je ten huwelijk en gaan we samen sparen voor een villa met een hele mooie veranda, waar we samen grijs mogen worden, waar we onze kinderen kunnen zien opgroeien en waar we onze klein kinderen kunnen zien opgroeien. Waar ik met een stok loop, gerimpeld en met een brilletje en jij loopt met breinaalden. Beetje ouderwets idee maar zo zag ik het altijd voor me. Hmm het is wel een heerlijke droom." Hij kuste haar in haar nek en ging met zijn hand door haar haren.

Roselyn
"Dat weet ik Gabe en je hoeft het niet steeds te vragen. Ik geef het zelf wel aan." Ze pakte zijn hand en kneep er in. "Beloofd." Zei ze zachtjes en ze bracht zijn hand naar haar lippen en kuste hem zachtjes. "Ik kom wel naar je school toe, geen gemaar. Ik ben dan wel zwanger maar dat betekend niet dat ik niet zelf in de bus kan komen. Dan kunnen we samen weg, ik ben namelijk eerder klaar dan jij met stage." Ze keek naar Jocelyn die op stond en weg liep zonder haar een blik te geven. "Hopelijk is na de geboorte gewoon alles weer goed. Ik wil mijn zussen niet kwijt en ook mijn broertje niet. Mijn moeder zeker niet. Mijn vader daarentegen, na alles wat hij gisteren gezegd heeft kan hij de pot op."

Amberley

Amberley bloosde. "Jij mijne ook, maar ik wil je iets geven wat je altijd bij je kan dragen als ik er niet ben. Zoals ik nu de komende weken met jou prachtige tekening mag rond schuifelen."
Amberley knikte. "Inderdaad, maar ik was er niet op voorbereid." Ze grijnsde. "Jij bent veel leuker dan harry potter." Ze gaf hem een kus. "Ik wil heel graag met jou trouwen en oud worden maar ik ga niet zitten breien. Dat is echt niks voor mij! Heb ik het geduld niet voor. Zelfs dan niet!
Ik zit wel thee te drinken."

Gabriel

Gabriel knikte. Hij was gewoon bezorgd, soms iets te. Maar hij wilde gewoon dat alles goed was met zijn vriendin en kindje. Gabriel haalde ze handen op van: Ik heb nog niks gezegd!
"Oke!" Gabriel haalde een hand door ze haar. "Misschien draaien ze nog wel bij en valt het uiteindelijk allemaal wel mee." Hij at rustig verder.

Roselyn
"Het komt goed." Ze wilde gewoon de kans krijgen om nog wel dingen te kunnen doen terwijl ze zwanger was. Ze deed het rustig aan, ook omdat het goed was voor haar kindje. Ze at verder en zei voor een tijdje niks. Ze was best wel moe door de dokter. Sommige dingen koste haar gewoon veel energie. Gelukkig hoefde ze maar vier uur te werken in de week. Haar zus zorgde er wel voor dat ze goed betaald zou worden. "Hopelijk draaien ze bij." Zei ze met een kleine glimlach.

Thomas
"Ik snap je wel. Maar regel dat later maar. Ik heb jou nu." Hij glimlachte en dronk van zijn thee. Groene thee met citroen dronk hij graag. Hij keek naar Amberley. "Ja klopt daar heb jij weer gelijk in. Maar dat is eigenlijk met alles zo." Hij gaf haar weer een kus en luisterde naar haar. "Pff gelukkig ben ik leuker dan Harry Potter, Harry Potter is een eikel. Echt een arrogant persoon. Dus gelukkig ben ik daar verre van." Hij grijnsde en keek naar de man die de boot bestuurde. "Als ik genoeg geld heb, koop ik een hele mooie ring voor je, de mooiste die ik maar kan vinden, dan neem ik je mee naar een hele mooie plek en dan vraag ik je ten huwelijk. Ik heb gehoord dat Roselyn kan breien, misschien kun je vragen of ze je dat wilt leren. Haha tuurlijk met thee. Zitten we samen hand in hand."

Amberley

"Oh, dus je laat me niet gaan om alsnog een cadeautje te kopen?" Ze keek hem onderzoekend aan.
Ze wou ook helemaal niet weg! Ze dronk van de thee. Rooibos met honing. Mhh!
Ze keek hem plagend aan. "Nou dat je het zegt!" Ze stak de tong naar Thomas uit.
Amberley schudde de hoofd. "Ik hoef geen dure ring en bruiloft. Als je maar vraagt en het een mooie gedenkwaardige dag wordt." Ze grijnsde. "Dat ga ik Rosleyn niet aandoen. Nee, ik ga niet leren breien. No way!"

Gabriel

Gabriel at zwijgzaam verder. Ze gedachten waren afgedwaald en zijn blik in de verte gericht.
Niet helemaal bij, bij wat er gebeurde. Af en toe keek die Roselyn met een glimlach aan maar daar bleef het ook bij. De afgelopen twee dagen waren vermoeiend geweest. Er was veel gebeurt om allemaal in een keer te verwerken. Gabriel zuchtte. "Ik heb geen trek meer. Zullen we maar gaan? We moeten ook nog langs de apotheek, anders vergeten we dat."

Thomas
"Uhm nee want deze dag is voor ons samen. Ik wil bij je zijn de hele dag." Hij pakte een sandwich met eiersalade en nam er een hap van. Hij gaf haar een kus en moest lachen. "Ho is effe we gaan nou niet zeggen dat ik een arrogante eikel ben he?" En hij legde haar kopje neer en begon haar te kietelen. Na een tijdje stopte hij en keek haar met een verliefde blik aan. "Een dure bruiloft en een dure ring gaat het niet worden. Of ik moet tegen die tijd miljonair zijn dan is het een ander verhaal. Ik wil ook een onvergetelijke dag met jou. Een dag waar we met een glimlach op terug kunnen kijken."

Roselyn
Roselyn had haar tosti en haar broodje met gehakt op en keek bedenkelijk naar Gabriel. "Sorry Gabe ik had er niet over moeten beginnen. Door mij hebben we de middag verpest, het spijt me." Ze keek naar haar handen. Waarom moest ze nou weer over haar familie beginnen? Ze stond op. "Ik ga even naar de wc, maak je geen zorgen." Ze liep naar binnen en liep naar de wc. Waarna ze ging plassen en zichzelf even bekeek in de spiegel. Ze had rode ogen gekregen en ze wilde niet dat Gabriel die zou zien.ze schaamde zich voor haar gedrag. Ze werkte haar makeup en haar haar bij en liep toen de wc uit. "Ik ben zo ver om naar de apotheek te gaan. Mijn zus komt over anderhalfuur appte ze me."

Gabriel

"Nee, nee! Het ligt niet aan jou. Ik ben ook geen gezellig gezelschap vandaag. Ik ben er met mijn gedachten ook niet echt bij. Het spijt mij!" Hij stond op om er een kus te geven.
Gabriel knikte. Ook al zei ze dat die zich geen zorgen moest maken, dat deed die wel.
Hij ruimde de tafel af terwijl Roselyn na de wc was. Gabriel knikte toen ze terug kwam. "Laten we dan maar gaan voordat je zus straks voor een dichte deur staat." Hij pakte de hand vast.
"Love you!", fluisterde die zacht zodat alleen zij het kon horen.

Amberley

Amberley deed net alsof ze teleurgesteld was dat ze niet weg mocht. Daarin tegen klampte ze zich aan Thomas vast. "Als ik je zo stevig vast hou, kunnen we beide ook nergens heen en moeten we wel samen de dag door brengen." Ze nam nog een stukje fruit en een slok van de thee. Amberley knikte "ja". Vastberaden en overtuigend. Ze schoot in de lach toen die er begon te kietelen. "Ahh! Niet doen! Hou op! Thomas!" Ze draaide zich om zodat ze hem aan kon kijken. "Ook al was je dan miljonair dan wilde ik het nog niet. Je laatste woorden, dat wil ik! Een mooie dag om met een lach op terug te kijken!"

Thomas
Thomas grijnsde en kuste haar zachtjes terug. "Wat zijn wij toch een vreemd stel af en toe." Hij pakte een saucijzenbroodje en keek naar Amberley. "Je gaat vandaag ook een onvergetelijke dag krijgen. Je gaat een hele leuke dag krijgen. En onze bruiloft wordt ook mooi." Hij glimlachte en ging tegen haar aan zitten. "Ik hoop dat ik ooit een eigen restaurant heb. Waar mensen van mijn kookkunsten kunnen genieten. En dat jij een hele lieve juf gaat worden. Dat je met enthousiasme voor de klas staat. Dat eij hele lieve kinderen hebben misschien twee of drie. Maar niet meer."

Roselyn
Ze glimlachte lichtjes. Ze pakte zijn hand stevig vast en niet lang daarna kwamen ze bij de auto. "Waar zat je met je gedachten?" Vroeg ze zacht toen ze in de bijrijdersstoel ging zitten. "I love you more." En ze gaf hem een lieve kus op zijn mond. Roselyn moest lachen. "Vind ze denk ik ook minder leuk ja, een dichte deur. Maar ik heb gezegd dat we eerst naar de apotheek moeten. Dat is op dit moment even belangrijker." Ze deed haar vlecht naar de zijkant en klikte haar gordel vast. "Ik wil je niet kwijt Gabriel, je bent samen met de baby het mooiste wat mij ooit is overkomen."

Amberley

Amberley grijnsde. "Kom je daar nu pas achter?" Ze drukte een kusje in ze nek. Ze glimlachte. "Ik kijk uit naar de rest van de dag en dat laatste ben ik heel zeker van. Dan trouw ik met jou, mooier kan niet!" Amberley legde de hoofd op zijn schouder en luisterde naar wat die vertelde. "Als ik maar alles mag voorproeven." Ze pakte zijn handen vast. "Net als in je droom in het ziekenhuis. Weet je nog? Toen droomde je er over zes maar wilde er drie. Over een paar jaar komt die droom uit."

Gabriel

Hand in hand liepen ze naar de auto. Hij maakte de auto open, deed de deur voor Roselyn open, wachtte tot ze zat en stapte toen zelf in. "Overal en nergens! Ik probeer de afgelopen twee dagen voor mezelf op een rijtje te krijgen. Er is veel gebeurt in korte tijd." Hij glimlachte en kuste er terug. Daarna startte die de auto en reed weg in de richting van de apotheek. Hij knikte. "We zijn er zo! Ik stap wel even snel zo uit, dan kan je blijven zitten. Dat recept is zo opgehaald of het moet druk zijn." Gabriel keek er aan via de achteruitkijkspiegel. "Ik ga nergens heen. Voor mij geld het zelfde. Ik kijk nu al uit naar ons kindje ook al duurt het nog zo lang. Alle echo's, de voorbereidingen, kleertjes kopen, zwangerschapsgym, de babykamer inrichten, alles!"

Thomas
"Ik wist het al toen we er aan begonnen." Hij grijnsde en pakte haar hand stevig vast. Hij rilde even toen ze hem een kus in zijn nek gaf. Hij keek haar aan. "Hmm weet je het zeker?" Vroeg hij toen en hij keek haar met een schuin oog aan. Hij gaf haar een kus en ging met zijn hand naar haar buik. "Hmm je wilt dus nog niet aan kinderen beginnen? Begrijpelijk als je zo naar Roselyn en Gabriel kijkt. Hopelijk gaat alles gewoon goed." Hij pakte haar hand goed vast en keek naar de dingen waar ze langs vaarde. "Dat was gewoon een hele rare droom."

Roselyn
Roselyn glimlachte. "Het zijn ook rare dagen geweest. Ik denk er ook de hele tijd aan. Vooral wat mijn vader gezegd heeft, maar die krijgt ons niet klein." Zei ze met een glimlach. Roselyn knikte. "Is goed. Hopelijk is het niet te druk in de apotheek en ben je gewoon zo terug." Ze begon te lachen. "Je weet zeker dat je naar zwangerschapsgym met mij wilt? En zo ver is het nog lang niet. Laten we nou maar eerst afwachten hoe de komende paar maanden gaan. Daarna zien we wel verder." Ze keek naar Gabriel en gaf hem een kus. "Alles komt goed."

Amberley

Ze keek even beledigd. "Naja zeg!" en sloeg de armen over elkaar. Ze knikte. Ze was er zeker van. Ze voelde de hand op de buik maar trok hem weer weg. "Doet nog steeds pijn! Me rug ook!" Amberley schudde de hoofd. "Dat zeg ik niet! Ik wil heus wel met jou aan kinderen beginnen. Ik hoef er alleen niet meteen drie. Het liefste zou ik hooguit twee jaar tussen de eerste en de tweede zitten. Niet een te grote leeftijdsverschil zodat ze samen kunnen spelen en opgroeien." Ze knikte. "Ik hoop het voor hun ook." Amberley hield Thomas hand stevig vast en staarde naar buiten. "Een rare droom kan ook mooi zijn!"

Gabriel

Hij knikte. "Zo gek is het ook niet dat we er aan denken." Hij knikte nogmaals. "Niemand krijgt ons klein!" Gabriel reed verder naar de apotheek. Hij parkeerde voor de deur en stapte uit. "Zo terug!" Gabriel liep naar binnen, haalde het recept en stapte al vrij snel in. "Alstublieft! Het was gelukkig heel rustig." Hij klikte ze gordel vast, startte de auto en hervatte de reis. Gabriel knikte. "Ik moet het toch ergens leren! Waar leer ik anders een luier te verschonen en hoe ik jou moet begeleiden tijdens de bevalling?" "Weet ik! Maar we moeten ons wel langzaam aan voorbereiden.' Hij knikte. "Alles komt goed!"