Sisters from another mister

Thomas
"Vanavond kom je het te weten. Mijn moeder is er dol op en mijn zus en broer ook. Helaas heb je hun telefoonnummer niet. Je moet even geduld hebben, je komt het zo snel mogelijk te weten." Hij keek even naar Gabriel. Thomas keek even naar zijn 'schoonouders' en keek even naar Amberley. "Ja dan kunnen we nog even eten en dan kunnen we gewoon lekker rustig aan doen. Dan kunnen we nog gezellig kletsen enzo."

Roselyn
"Auw!" Riep ze plots. Ze haalde diep adem en ging met haar handen langs haar buik. Hij schopte nou wel heel hard. Ze keek naar Gabriel en ze deed haar ogen even dicht van de pijn. Ze kon dit gewoon niet meer op deze manier. Ze had zin in de tijd na die vier maanden. Roselyn keek richting Gabriel. "Kan altijd mijn broertje vragen of die me weg wilt geven." Zei ze met een flauwe glimlach. Ze pakte zijn hand en kneep er even in. "Ja dan kunnen we nog eten, naar de wc, medicatie meenemen, controleren of we echt alles hebben."

Amberley

"Ik ga gewoon stiekem je telefoon inpikken en je moeder of broer of zus bellen. Dan kom ik er wel achter!" Ze sloeg de armen over elkaar heen. Amberley knikte. "En 100x na de wc zodat we onder weg niet hoeven." Ze moest nu steeds vaker na de wc door dat Jade op de blaas lag.
Het was bij haar al een tijdje stil in de buik, waarschijnlijk sliep ze. Als ze zou bewezen zou ze de ouders laten voelen. Dat zouden ze geweldig vinden.

Gabriel

"Heey! Beetje schatjes met mama. Ze is geen boksbal.", sprak die wat boos tegen de buik.
Hij gaf Roselyn een kusje. "Gaat het?", vroeg die zacht. Gabriel keek er aan. "Zal ik je eerst maar eens vragen?" Hij grijnsde even. Gabriel knikte. "Jep, komt goed."

Thomas
"No way jij gaat niet mijn telefoon in pikken." Dan zou ze er achter komen dat hij samen met zijn zus een babyshower aan het regelen was voor als de baby er was. Dat wilde hij niet. Hij wilde het als verrassing houden. "Jep jullie moeten 100 keer naar de wc, Gabriel en ik zijn zo klaar." Hij keek bezorgt naar Roselyn en hoorde hoe Gabriel streng tegen haar buik sprak. "Ben je al naar de dokter geweest? Werken je medicijnen wel goed? Je lichaam kan gewend raken aan die medicijnen, dan werken ze uiteindelijk niet goed meer."

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel en kneep even harder in zijn hand toen Chris een beetje boos ging doen naar zijn vader. "Nu al opstandig. Vroege puber." Zei ze met een kleine lach. Roselyn zou wel op bed gaan liggen als ze thuis waren. Dan gaf ze de baby ook wat rust. "Chris gaat een moeilijke slaper worden, dat weet ik nu al." Ze wreef over haar buik en de baby werd rustig. "Hij moet later maar gaan boksen dan slaat hij mij niet de hele tijd." Ze zuchtte diep en gaapte eventjes. Ze legde haar hoofd op de schouder van Gabriel en deed haar ogen even dicht.

Amberley

"Echt wel! Reken er maar op!" Ze probeerde ze mobiel uit ze broekzak te vissen. 'Kom, hier jij! Ik wil het weten!" Ze had geen idee dat die bezig was om een babyshower te plannen. Ze sloeg de armen over elkaar. "Daar kunnen wij niks aan doen! Als het had gekund had ik jullie tweetjes nog wel eens zwanger willen zien. Dan klagen jullie wel minder!"

Gabriel

"Naja, zeg! Brutale aap!" Hij wreef over ze hand heen. Rose kneep toch best nog hard.
Gabriel zuchtte. "Jippie, jeey! Ik kijk zo uit na de slapeloze nachten.", zei die sarcastisch. Daar keek die nog erger tegen op dan poep-broeken te moeten verschonen. "Slim plan! Ik instaleer wel z'n speelgoedboksbal boven ze bedje in plaats van dat draaiende muziek ding boven ze hoofd."
Gabriel streelde het haar van Rose. "Misschien is die nu heel vervelend maar is die eigenlijk heel rustig. hij laat gewoon weten dat die er ook nog is."

Thomas
Hij hield zijn hand bij zijn telefoon. "Nee Amberley!" Zei hij tegen haar en keek haar streng aan. Ze mocht niks weten, als ze 30 weken zwanger was, dan mocht ze iets weten, maar niet nu. Thomas keek naar Gabriel en grijnsde. "Ik heb hier ergens nog wel een speelgoed boxbal staan, je mag hem van mij lenen." Thomas keek naar Amberley. "Vanavond kom je het te weten. Over dat gerecht." Zei hij rustig. Hij hield zijn telefoon stevig vast in de hoop dat Amberley hem niet zou pakken.

Roselyn
"Sorry schat, ik wilde niet te hard knijpen." Ze gaf een kus op zijn hand en keek naar Amberley. Haar blik ging naar Thomas die wat paniekerig uit zijn ogen keek. Hij was iets aan het plannen, ze kende die blik gewoon. Haar zus keek ook altijd zo als zij een idee had. Ze zou vast wel te horen krijgen waar het over ging. Roselyn keek naar Gabriel. "Sst niet zo hard tegen hem. Hij moet nou gewoon even rustig worden, dus dat komt vanzelf wel goed." Ze knikte. "Hopelijk heb je gelijk en is hij een stuk rustiger als hij er uit komt."

Amberley

Ze trok een pruillip en sloeg de armen over elkaar. "Jij bent gemeen! Echt gemeen!" Ze draaide zich van Thomas af. Ze stond op. "Ff plassen." Ze werd er af en toe gek van. Ze bleef heen en weer lopen naar de wc. Het was wel goed voor de lijn en je bleef in beweging. En dan moest ze nog vier maanden. Zucht! Ze genoot van de zwangerschap maar zou blij zijn als het voorbij was, alles weer normaal werd en Jade op de wereld was gekomen.

Gabriel

"Maakt niet uit!' Hij voelde het kusje op ze hand en masseerde het nog even. Gabriel had de blik ook gezien. Dat Amberley het niet zag. Misschien maar beter ook want Thomas was iets van plan. Ze zouden het nog wel te horen krijgen. Hij moest binnenkort ook maar wat gaan plannen, vermoedelijk het zelfde als Thomas. "Als Chris te wereld is en nog zo bokser is dan zal ik heb van je lenen."
Gabriel knikte. "Sorry!"

Thomas
"Het is voor je eigen bestwil." Zei hij zachtjes. Hij wilde echt niet dat zijn vriendin zijn plannen al te weten zou komen. Anna en hij waren druk bezig geweest met de plannen en met de locatie, hij moest alleen nog even de locatie bellen, maar dat deed hij natuurlijk niet als Amberley in de buurt was. Hij zou dat woensdag wel weer op zijn werk doen. Thomas keek even naar Roselyn en naar Gabriel, tegen hen zou hij het binnenkort ook gaan vertellen. Hij moest het nu doen, via een app. Hai Gabe, ik doe het even via een app, anders merkt Amber het. Ik ben een babyshower aan het regelen voor als ze 30 weken zwanger is, jullie mogen ook komen, mondjes dicht. Owja en ze eet van mijn lasagne.

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel en keek toen naar Thomas. "Okee gelukkig. Ik kan moeilijk mezelf gaan knijpen." En ze begon te lachen. Ze hoorde de mobiel van Gabriel af gaan en keek hem aan. "We hebben een beller of een sms of een app." Haar blik ging naar Thomas die gauw zijn mobiel weg deed. Roselyn at weer verder van haar broodje en glimlachte. "Hopelijk is het geen bokser, die kunnen namelijk heel hard slaan."

Amberley

Ze keek beledigd. "Pff! Ik kom er nog wel achter!" Ze keek geheimzinnig op toen Thomas aan het appen was. "Waar ben je nou allemaal mee bezig! Je houdt wat achter. Dit is niet leuk meer!"
Zo werd ze toch veel te nieuwsgierig en ze was al z'n nieuwsgierig aapje. Vervolgens werd Gabriel ook nog geappt. Ze zuchtte. Er was hier iets duidelijk aan de hand!

Gabriel

"Maar niet steeds doen hoor! Me hand valt er straks nog af!" Hij glimlachte lichtjes.
"Ik hoop het ook niet!" Hij haalde ze mobiel uit ze zak en las het appje. Hij liet het aan Roselyn lezen. "Me moeder! Of alles goed gaat.", loog die tegen Amberley. Hij appte snel terug.
Ik had al z'n vermoeden. Als je tegen die tijd de datum doorappt dan komen we zeker weten. Leuk idee! Als je hulp nodig hebt dan geef je maar een gil. Haha, stiekemerd! Amber wordt gek!

Thomas
"Amberley je komt het van zelf te weten." Hij zuchtte diep. "Goed we eten mijn zelfgemaakte lasagne, dus lasagne wel zelf gekocht maar ik maak er mijn eigen lasagne van. Mijn moeder zei dat ik het een keer voor je moest maken en dat wilde ik ook." Voor de rest zweeg hij en hij keek naar het appje. "Ow mijn broer." Hij appte snel een antwoord terug. Zal ik doen, ik geef wel een gil via app anders heeft Amber het door. Ik heb al gezegd wat ik ga koken, meer niet.

Roselyn
Roselyn keek naar het appje en knikte. "Ja tuurlijk kan je moeder komen. Geen probleem." Zei ze toen met een glimlach. Ze knikte even naar Gabriel. "Doe ik ook niet. Bewaar je hand maar voor de bevalling, dan zou je hem hard nodig moeten hebben." Roselyn keek naar Thomas die zei wat hij ging eten. "Klinkt lekker, maak hem ook maar een keertje als je bij ons bent of bewaar wat voor ons. Ik ben er ook wel benieuwd naar."

Amberley

Amberley keek hem smekend aan. Dan zou die toch wel moeten toegeven?!?
Amberley sprong op. "Auw! auw! AUW!" De baby zette de voetjes uit als ze te snel opstond. Ze wreef over de buik. "Geen slimme actie.", mompelde ze. "Ik hou van lasagne! Ik kijk uit naar jouw versie. Ik krijg spontaan honger!" Ze knuffelde Thomas. Nu kon ze eindelijk rustig doen!

Gabriel

"Ik vraag wel of ze komt nadat we terug zijn van ons weekendje weg. Dan kunnen we bijpraten, ook over het hoe het was en de foto's laten zien." Hij deed alsof die naar ze moeder appte dat het goed ging en haar uitnodigde. Is goed! Ze is meteen een stuk rustiger! Die heeft voorlopig niks meer door. We lijden er wel af! Gabriel knikte. "Lekker! Dat lust ik ook wel!" Hij zag dat Amberley de hoofd schudde en hoorde er zeggen: "Ik denk dat die schaal heel snel leeg is."

Thomas
Thomas keek bezorgt toen Amberley pijn had. "Lieverd gaat het?" Hij stond op en wreef over de buik van Amberley. "Rustig Jade met je moeder." Zei hij en hij voelde een kleine schop en kuste Amberley. "Je gaat het heerlijk vinden let maar op." Hij hoorde zijn mobiel weer gaan en knikte eventjes richting Roselyn en Gabriel. "Ik ga daar straks lekker aan beginnen en misschien hebben we wel teveel en kunnen we nog wat brengen morgen naar Roselyn en Gabriel."

Roselyn
"Ik vind het prima. Leuk als je moeder komt. Maar dan moeten wel even kijken wanneer, want ik wil ook graag zoveel mogelijk kunnen rusten." Een vakantie was voor haar al inspannend genoeg. Ze keek bezorgt naar Amberley. "Gaat het?" Vroeg ze toen rustig. Ze at haar broodje verder op en keek even naar Thomas die naar hun knikte. Ze keek naar Gabriel en pakte rustig zijn hand en masseerde het even rustig.

Amberley

Amberley wreef over de buik. Ze trok nog steeds een pijnlijk gezicht. Het deed vreselijk pijn als de baby de voetjes uitschopte. "Ja, het gaat weer. Als ik te snel opsta dan schopt ze de beentjes uit en dat doet vreselijk pijn. Soms vergeet ik dat ik geen spontane acties meer kan maken."
Amberley glimlachte. "Ik ben benieuwd."

Gabriel

"Ik bel wel als we terug komen van het weekendje weg." Dan zou die echt ze moeder uitnodigen en niet appen met Thomas. Gabriel keek ook geschrokken op maar blijkbaar ging het weer met Amberley. "Ik haal een glas water voor je. Blijf beide zitten, dan schink ik mezelf nog een koffie in.
Iemand anders nog wat te drinken?'

Thomas
"Goed dat wordt voortaan geen spontane acties meer voor jou." En hij kuste haar zachtjes op haar lippen. "Alles komt goed." Hij ging zitten en keek even naar Gabriel. "Doe mij maar cola light, ligt in de koelkast. Een blikje." Hij dronk eigenlijk alleen maar blikjes. Hij hield van cola blikjes. Hij keek naar Amberley en wreef rustig over haar buik. "Je zult nog even moeten wachten op mijn beroemde lasagne. Want het is nog geen etenstijd."