The children of SFAM

Roselyn
Roselyn glimlachte. "Maar ook omdat ze een beetje op hun vader lijken." Zei ze met een glimlach. Ze keek naar buiten en luisterde rustig naar de radio die zachtjes aan stond. Roselyn keek even naar Alexis en glimlachte. Alexis leek het meest op haar en Lauren het meest op Gabriel. Ze was benieuwd op wie hun derde kindje zou lijken. "Dat heb ik ook tegen Marcel gezegd, maar hij en Evelyn willen graag helpen. Je weet hoe ze zijn. En Emma loopt al een paar weken onze namen te noemen, ze wilt graag weer naar ons toe." Ze begon te lachen. "Haha komt wel goed, we zijn er bijna. Ik heb er zin in."

Amberley

Amberley knikte. "Het is ijskoud buiten. Ik zal blij zijn als we warm binnen zitten." Ze liep achter Thomas aan naar binnen waar ze naar de verjaardagsruimte werden gebracht. Ze hielp Jade met de jas uit te trekken. De schoenen had ze inmiddels zelf al uit. Amberley schudde de hoofd. "Blijkbaar hebben een pyromaan onder ons midden." en ze doelde er op dat Jasper met vuur aan het spelen was.
Ze had Julia ook de knuffel gegeven en hielp mee met uitpakken van de tas.

Gabriel

Gabriel grijnsde. "Alexis wel. Ze lijkt sprekend op jou waar in tegen Lauren weer sprekend op mij lijkt." Hij keek even achterom. Gabriel knikte. "We zullen zien of de hulp nodig is. In elk geval lief aan geboden. We moeten er ook nog over denken hoe we de babykamer dit maal gaan schilderen.
Ik heb zelf nog niet echt een idee, jij? Voor Alexis hadden we Pooh, voor Lauren bambi. Volgens mij had ik voor Chris, The Lion King gedaan." "Ahh. Ze weten dat ze altijd welkom zijn met Emma." Gabriel knikte.

Thomas
Thomas keek op en knikte. "Ik geloof het ook. Hij mag nu echt nog niet met vuur gaan spelen, later ook niet maar dan moet hij het zelf weten." Hij zuchtte diep en legde de bordjes klaar. "Ik heb de taart ook meegenomen, die zit overigens in de koelbox." Hij wees naar de koelbox die achter Amberley stond. Thomas haalde twee cadeautjes uit zijn tas. Jasper en Julia keken er met open mond naar. "Nog niet dame en heer. Straks pas." Hij legde ze op de tafel waar de cadeautjes op moesten. "Michael was zo lief om nog cadeautjes te geven voor ik weg ging uit het restaurant."

Roselyn
"Haha dat klopt. Maar zoiezo zijn ze beide super lief. Alexis had mij gisteren geholpen met boodschappen en ze wilde perse dat ik de Winnie the Pooh koeken mee zou nemen. Die heb ik ook maar meegenomen en ze is er dol op." Roselyn begon te lachen. Ze dacht na. "Misschien Doornroosje of die Elfjes van Peter Pan?" Roselyn knikte. "Ik zou het tegen ze zeggen. Misschien volgend weekend, maar ik moet even kijken want mijn moeder wilde ook nog komen." Het ging nu beter met haar moeder en hun en daar was ze erg blij mee. Haar kinderen vonden hun oma ook erg lief.

Amberley

"Je bedoeld alleen op oudejaarsavond als die groot genoeg is onder begeleiding van een volwassenen. Echt niet dat me zoon anders met vuur mag spelen." Ze keek Jasper even streng aan.
Amberley knikte en haalde de koelbox leeg. Ze zag Julia en Jasper kijken naar de cadeautjes. Dat werd wat als ze straks alles mochten open maken. Verwende kindjes! "Wat lief!"

Gabriel

"Dat zeg ik ook helemaal niet. Ze zijn heel lief." Gabriel schudde ze hoofd. "Ze weet heet goed wat ze wilt. Zo lang ze het ook opeet of aantrekt vind ik het prima. Als het geen te duur geintje wordt." Gabriel dacht na. "Dat is wel heel meisjesachtig. Misschien is het eerder wat voor Lauren om Tinker Bell te schilderen voor de kinderkamer. Ik wilde iets neutraals nemen. Ik zag laatst ergens Dalmatiërs voor een babykamer dat zag er heel lief uit." Gabriel dacht na. "Vraag ze beide voor volgende week. Geen probleem."

Thomas
"Ik bedoelde dat onder andere ja." Hij moest even grinniken. "Mijn vader had sterretjes gekocht toen ik vier was, toen mocht ik ze vast houden. Ik weet nog dat ik het helemaal geweldig vond." Thomas keek naar Jasper die lief aan het spelen was. Hij keek toen naar Amberley. "Mijn werknemers zijn dol op onze kinderen. Michael wilde dat ik het nu ging geven." Michael was achttien en was kok in opleiding. Hij begon als ober toen hij 16 was. Hij was er dus vanaf het begin al bij. Michael kende Amberley en zijn kinderen dus goed.

Roselyn
"Je weet dat Alexis een onwijze koekiemonster is? Dus dat betekent dat ze die koekjes echt wel op eet en ze weet inderdaad goed wat ze wilt. Ik vind het belangrijk, en jij ook denk ik, dat ze hun eigen keuzes mogen maken, daar leren ze alleen maar van." Roselyn dacht na. "Dat is ook leuk. Ik was dol op die film vroeger. Ik denk dat dat heel leuk zou staan op de muur." Roselyn keek bedenkelijk naar Gabriel. "Weet je zeker dat je mijn moeder wilt zien? Ook al hebben we het min of meer bijgelegd?"

Amberley

Amberley schudde de hoofd. "Daar denken we tegen die tijd wel weer over na." Amberley pakte de koelbox verder uit. "I know, ik vind het alleen onwijs lief dat die aan ze heeft gedacht."
Ze tilde Julia op die aan de been hing. "Wat vind je er van meisje? Wordt het een geslaagd feestje? Je grote vriendin Lauren zal zo wel komen samen met Alexis."

Gabriel

Gabriel knikte. "Het verbaasde me ook niks." Gabriel knikte. "Daar heb je gelijk in. De keuze moet alleen niet te veel naar suikers gaan. Dan is ze straks tonnetje rond, maar ik begrijp wat je wilt zeggen." Gabriel knikte. "Het waren ook hele leuke films. Ik zal eens kijken of ik het idee nog ergens kan vinden." Gabriel dacht na. "Ja, prima. Als ik me bedenk dat ik geen zin heb om gezellig met je moeder te kletsen ga ik wel boven de administratie doen." Hij vormde haakjes met ze vingers bij het woord: administratie.

Roselyn
"Klopt, teveel suikers is ook niet goed." Ze keek even naar haar twee dochters en keek toen naar Gabriel. "Disneyfilms blijven leuk, ik heb er nog een paar in een doos liggen. Dat zijn mijn favoriete Disneyfilms. Misschien kunnen we die binnenkort eens weer ophalen." Roselyn knikte en keek toen naar buiten. "Kan ook, ik maak wel taart of ik bak koekjes voor bij de koffie." Ze begon te lachen. "Je weet dat ik ook best de administratie wil doen he."

Gabriel

Gabriel knikte. "Suiker is sowieso niet goed, maar je kan ze het moeilijk verbieden om niet te snoepen. In alledaagse voeding zitten ook suikers." Gabriel haalde ze schouders op. "Kunnen we doen, als ze het nog doen. Je zal eigenlijk zulke videobanden om dvd moeten zetten." Gabriel zuchtte. "Je gaat je gang maar. En nee, ik laat de administratie niet aan jou over. Dan valt heel me systeem in de soep." Gabriel reed het parkeerterrein op van MonkeyTown. We zijn er! Hij keek achterom naar Alexis die al haast uit de auto klom. "Lex! Even wachten. Papa tilt je uit de auto en dan loop je aan de hand van mama naar binnen." Hij stapte uit en hielp Lexie uit de stoeltje.

Roselyn
"Nee klopt, ik mocht vroeger altijd een snoepje na school en bij de koffie na het avond eten. Dat waren mijn snoepjes. Maar ik heb wel eens twee snoepjes gepakt na school, terwijl dat helemaal niet mocht. Mijn moeder was niet blij. Maar ik was nog maar zes, ze begreep het wel hoor, ze waren ook zo lekker. Engelse drop was ik dol op vroeger." Ze knikte. "Het zijn ook dvd's. Ik heb ze later allemaal voor mijn verjaardag op dvd gekregen. Ik was echt een Disneyfan vroeger, ben twee keer naar Disneyland geweest en zou best nog wel een keer willen." Ze stopte op het parkeerterrein van MonkeyTown. Ze pakte Alexis haar hand vast. "Kom dan kijken we samen uit." Met Alexis aan de hand liep ze naar binnen. Ze meldde zich bij de receptie en ze werd naar de feestkamer geleid. "Zo kijk eens wie we daar hebben."

Thomas
Thomas was bezig met Jasper toen hij een stem hoorde. "Ha Roselyn en Alexis." Hij zag dat Alexis de hand van haar moeder los liet en Jade, Julia en Jasper een knuffel gaf. "Wat lief Lex." Alexis glimlachte en hij keek naar Roselyn. "Waar heb je je man gelaten?" "Die komt er met Lauren aan. Alexis kon niet meer wachten dus ik dacht ik loop maar naar binnen." Zei Roselyn. Thomas knikte. "Leuk dat jullie er zijn. De cadeautjes mag je op dat tafeltje neer zetten." En hij wees richting de tafel waar ook de cadeautjes van Michael lagen.

Gabriel

"Die traditie ken ik ook. Als je uit school kwam kreeg je limonade met een snoepje. Of als je bij iemand ging spelen. En dan stiekem twee snoepjes pakken, ja. Haha, jeugdherinneringen."
Gabriel knikte. "Dat is wel een voordeel. Dan moeten we ze zeker een keer gaan ophalen. Ik weet alleen niet of ze er niet wat te jong nog voor zijn. In The Lion King en Bambi gaan er wel dieren dood."
Gabriel droomde weg. "Ik wil terug naar Disney!" Gabriel haalde Lauren uit de auto maar kreeg de gordel niet zo snel los waardoor die iets later dan Roselyn kwam binnenlopen. Hij zag net ze oudste dochter de kleintjes van hun beste vrienden knuffelen. "Zeg maar gefeliciteerd, Lex." Hij zette Lauren op de grond en legde hun cadeautjes op de tafel. "Hehe, zijn we dan. Kreeg de gordel van Lauren niet zo snel meer los."

Roselyn
"Ze liggen nog bij mijn moeder thuis, ik kan vragen of ze ze van het weekend mee neemt." Ze glimlachte en was naar binnen gelopen met Alexis en had Thomas en Amberley en de kinderen gefeliciteerd. "Teerd!" Hoorde ze Alexis zeggen. "Goedzo meisje." En ze gaf Gabriel een kus en keek toen weer naar haar vrienden. "Alexis en Lauren hebben hier zo naar uitgekeken. Alexis was helemaal door het dolle heen vanochtend. Hoe is de planning? Willen jullie eerst de cadeautjes doen of gaan we eerst spelen?" Ze zag dat Thomas even naar de tweeling keek. "Wat denk jij Amber? Ik denk zelf dat cadeautjes het handigst is aangezien die twee echt niet meer kunnen wachten."

Amberley

"Dank je wel, Lex. Ga maar fijn spelen. We gaan straks naar de grote speelhal."
Ze begroette Roselyn en Gabriel met een omhelzing. Amberley grijnsde. "Volgens mij was ik meer gespannen dan die twee ukkies. Ze genieten alleen maar van de aandacht." Amberley dacht na. "Ik wil wachten tot iedereen er is. Me ouders komen ook nog met Kenji en me broer met ze man en dochtertje. O wacht, dat heb ik helemaal niet verteld. Denzell en Timothy zijn zins vorige week terug uit Kenia waar ze hun dochtertje Indy hebben geadopteerd. Ze komen straks even met haar langs." Ze straalde helemaal. Ze was blij voor de broer maar ook dat de kinderen van hun verjaardag genoten. "Dan wil ik eerst de cadeautje uitpakken. Zoals je zegt ze kunnen niet wachten. Dan gaan we lekker spelen om vervolgens de taart aan te snijden."

Roselyn
Ze omhelsde Amberley stevig en zag dat Alexis met Jade ging spelen. Ze vond het leuk dat die twee elkaar al gevonden hadden. Het was ook fijn dat er maar een jaar verschil tussen zat, konden ze veel meer dingen samen doen. Ze luisterde naar Amberley en glimlachte. "Wat fijn om te horen. Je vertelde dat rond het jubileum van Dexters. Leuk om te horen dat alles rond is. Ben heel erg benieuwd naar het meisje." Roselyn glimlachte en sloeg haar arm om Gabriel heen. Even kreeg ze het warm van binnen. Ze hield veel van hem en ze zou hem nooit meer laten gaan. Ze gaf hem een kus op zijn hand en glimlachte.

Thomas
"Owja dat is waar, die komen ook allemaal. Mijn broer en zus komen ook en mijn moeder en haar man ook. Ik weet alleen niet meer hoe laat. Sjoerd komt over een halfuurtje en mijn zus denk ik over een uurtje. Ze zei dat ze in de file stond. Maar goed wat wil je ook als ze helemaal vanuit Brugge moet komen." Thomas glunderde ook toen Amberley haar verhaal vertelde over haar broer. Hij gaf zijn vrouw een kus. "Ik ben echt heel blij voor ze. Het is ook altijd zo'n gedoe rond dat adoptiegebeuren." Hij knikte. "Okee dan doen we eerst de cadeautjes en de taart. Ik heb de taart in de koelbox gedaan, die stond bij Dexters nog. Ik hoef niet weg vanmiddag, alles is geregeld bij Dexters. Als we hier weg gaan kunnen we gelijk aanschuiven in de speciale ruimte die ik heb aangekleed voor de kinderen."

Amberley

Amberley keek Roselyn verbaasd aan. "Oh, echt? Dat was ik helemaal vergeten. Ik ben ook heel benieuwd. Ik heb er zelf ook nog niet in levende lijve gezien. Ze wilde in alle rust hun leventje oppakken nadat ze drie maanden in Kenia hadden gezeten vanwege het adoptieproces."
Amberley knikte. "Ik geloof dat mijn ouders en broer ook zo kwamen. He, gatver. Naja, in elk geval leuk dat ze even over komen." Amberley kuste Thomas even. Amberley knikte. "We zullen zien hoe het loopt. Zolang de kinderen maar fijn kunnen klimmen en klauteren."

Roselyn
"Haha geeft niet. Gelukkig heb je een vriendin die je daaraan herinnert." En ze begon te lachen. Ze keek even naar Jade en Alexis die nog steeds aan het spelen was. "Ja snap ik, het is ook wel een wereld van verschil hoor. Van Kenia weer terug naar Nederland en dat meisje moet ook even wennen hier. Maar leuk dat ze gezellig komen." Ze zuchtte diep. "File is nooit leuk, ik werd er altijd zo chagrijnig van." Roselyn keek even naar Thomas. "Zullen we dan langzaamaan beginnen met de cadeautjes of wil je nog een uurtje wachten Amber?" Hoorde ze hem vragen.

Amberley

Amberley stak de tong uit. Ze zag dat Lauren op de tafel probeerde te klimmen met cadeautjes. "Daar kan je niet op klimmen, kleine boef.", hoorde ze Gabriel zeggen en zag hem Lauren optillen.
Amberley knikte. "Ik was ook verbaasd dat ze kwamen, maar alleen maar onwijs leuk dat ze toch komen." Amberley knikte. "Vertel mij wat." Amberley dacht na. "Laten we een uurtje wachten en alvast gaan spelen. Anders raken de kleintjes ook alleen maar verward als ze steeds cadeautjes krijgen. Dan vangen we de andere wel in de speelhal op."

Thomas
Thomas keek naar Gabriel en naar Lauren en begon te lachen. "Ik ken dat gedrag wel." En hij keek met een schuinoog naar Jade. "Ja ik vind het echt heel leuk dat ze komen. Zie de kinderen hun nichtje ook even." Zei hij met een glimlach. Hij knikte. "Okee is goed, zullen we dan naar de speelhal gaan? Dan kunnen de kinderen echt beginnen met spelen en kunnen wij eventueel ook mee doen." Hij keek met een verlangd gezicht naar de trampolines die er stonden. Hij hoorde Roselyn lachen. "Wat?" "Je bent soms net echt een kind he Thomas?" Thomas begon te lachen. "Soms wel, ik ben altijd al kind gebleven, kom nou het zijn trampolines, ik was dol op die dingen."

Amberley

Amberley grijnsde. "Ik heb niks gezegd." Amberley knikte. "Ik ben benieuwd hoe ze reageren."
Amberley knikte. 'Jade, Jasper, Julia. Gaan jullie mee?" Amberley grijnsde. "Je bent nooit te oud om jong te zijn. En kom op, het zijn trampolines. Dan kan je het toch niet laten om mee te gaan springen! Iemand moet op de kleintjes letten." Ze tilde de tweeling op. "Wie gaat er mee springen op trampolines?" Ze stond er haast al op terwijl ze het zei.