My life as a teenager (sfam)

Roselyn
Roselyn keek naar de twee meiden die ruzie aan het maken waren en de andere die plots terug kwam en de tv uit zette. Ze pakte de afstandsbediening en stopte dat in de lade. "Zo en nu wordt er tijdelijk geen tv gekeken, dat gezeur ook om de tv. Jullie hebben alle drie een tv op jullie kamer, ga daar maar voetbal of teen mom kijken maar hier wil ik dat gezeur niet hebben. Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?" Ze keek haar dochters aan en liep weer naar de keuken. "En mevrouwtje drift is ook weer terug." Zei ze tegen Gabriel.

Julia
"Met huilen." Zei ze gesmoord van onder de dekens. Ze keek haar broer aan en sloot haar ogen even. Ze drukte Poekie dichter tegen zich aan. "Ik bedoelde het niet rot tegen Jade." Zei ze zachtjes en ze ging op haar rug liggen zodat ze naar Jasper kon kijken. "Ik wil gewoon niet dat ze zich zorgen maakt, dan voel ik me nog rotter." Julia voelde weer tranen op komen maar veegde ze snel weg. Ze plukte aan haar sprei en zuchtte diep. Ze wist gewoon niet hoe ze het tegen Jasper moest vertellen, ze vertrouwde Jasper, ze voelde zich veilig bij hem.

Gabriel

Gabriel zuchtte. "Charlie, ga maar op je kamer kijken en laat je zussen maar even met rust."
Hij zag ze jongste dochter naar de kamer lopen. Hij zuchtte. "Wat jammer, Jade. Andere keer beter." Gabriel zuchtte. "Ik wordt gek van ze!", mompelde die. Hij liep naar boven om met Alexis te praten. Hij klopte op de deur en liep naar binnen. "Alexis, heb je even? Ik wil met je praten. Over wat er gebeurde tussen je moeder en jou voor je weg ging." Hij keek ze dochter aan met een blik dat het menses was.

Jasper

Jasper duwde Julia aan de hand. "Opschuiven! Ik wil er ook bij!" Hij kroop onder de dekens en gaf ze zusje een knuffel. "Jade wilt je alleen maar helpen!" Jasper zuchtte. "Je kan je beter zorgen maken om pap. Jade zei de vermoedelijke reden waarom je liever geen goede cijfers haalt."
Jasper ging overeind zitten. "Jade heeft gelijk, he? Je wilt geen goede cijfers halen omdat je je dan onzeker voelt. Dan voel je je slim tegenover andere. Je zou liever ook een zesje halen. Het maakt je onzeker."

Alexis
Alexis draaide zich om en keek naar haar vader. Ze kende die blik. Ze liep naar haar bed en ging daar op zitten. "Ja ga je gang maar. Je doet het toch wel ook al zou ik nee zeggen." Ze zuchtte diep en keek even naar een foto van haar en Jason. Ze hield van Jason, het was haar steun en toeverlaat. Ze zou zich nog geen leven zonder hem kunnen voorstellen. "Pap voordat je gaat beginnen. Ik hou van Jason, hij is mijn alles. Het is echt een lieve jongen en ik weet dat ik hem nooit heb uitgenodigd juist omdat mama niet wilt dat die komt maar... Als jullie hem zouden ontmoeten zouden jullie weten dat hij echt om me geeft."

Julia
Julia schrok en keek even angstig naar haar broer. "Papa mag niks weten. Mama ook niet. Dan stappen ze gelijk naar school." Ze ging van haar bed af en liep naar buiten. Ze ging op haar schommelbank zitten en schoof haar geschiedenisboek aan de kant. Ze keek naar Jasper en knikte rustig. "Ja ik wil inderdaad slechtere cijfers kunnen halen. Het liefst gewoon een dikke vette vier." Ze slikte even en keek naar de tuin. "Ik ga je iets vertellen en ik wil niet dat je tegen papa, mama of Jade gaat vertellen. Beloof je het?"

Gabriel

Hij haalde ze schouders op. "Anders bleef je moeder me achter de broek zitten." Hij grijnsde even.
"Luister nou eerst even voor je in de verdediging schiet." Hij zag er kijken naar de foto van haar en de vriendje. "Ik schrok me dood toen je vertelde dat je een vriendje had. Mijn kleine meisje met een vriendje, ik moest er niet aan denken. Maar ik zie dat die je gelukkig maakt. Moet ik je je gelukkig ontnemen? Dat is ook niet goed." Hij haalde een hand door de haar. "Je moeder vind je gewoon te jong en ergens ben je dat ook wel. Maar ik ken je langer dan vandaag, we houden je niet tegen."
Gabriel ging beter op de bureaustoel zitten van ze dochter. "Praat er met mama over, oke? En wees zo lief om wat vaker thuis te eten, wel zo leuk." Hij stond op. "Ik laat je je huiswerk maar afmaken."
Hij liep naar de toe en gaf er een kus. "Gekke puber van me! Papa houdt van je!"

Jasper

Jasper zuchtte. "Juul, ze komen er toch wel achter! Je eet niet, je sluit je op in je kamer. Ze zijn niet achterlijk! Ik slaap ook niet als jij je steeds rot voelt!" Hij liep er achterna en leunde tegen het balkon. "Waarom? Iedereen is jaloers op je dat jij zo makkelijk goede cijfers haalt. Zou ik ook wel willen! Je bent gek! Je moet trots zijn zoals papa zei en je talenten benuttigen. Daar hamer pap en mam ons hele leven al op." Hij sloeg ze armen over elkaar. "Ligt eraan wat je me gaat vertellen!"

Alexis
Alexis keek haar vader aan. "Daar heb je gelijk in." Zei ze en ze luisterde naar hem. "Ik weet het ik ben 17, ik hoor nog te genieten van het vrije single leven. Maar Jason maakt me gelukkig. Ik kan bij hem mijzelf zijn. Hij is echt heel aardig en gastvrij. En mama vindt dat ik te jong ben en daarom zegt ze dat hij niet goed voor me is." Alexis zuchtte diep en keek weer naar de foto. "Ik heb het gewoon heel druk gehad en ik heb geen zin in dat geruzie tussen ma en mij. Is het Jason niet dan is het wel weer mijn haar kleur." En ze keek naar de roze geverfde slierten in haar haar. "Ik wil met mama praten, maar ze moet niet gelijk zo.... zo... bezorgt doen. Ik red me wel." Ze gaf haar vader ook een kus en knikte. "Ik was toch al bijna klaar."

Julia
"Als ik niet kom mee eten dan hoef ik ook niet de vragen van papa en mama te beantwoorden. En ik eet wel." En ze wees even naar haar bureau waar twee ontbijtborden en haar bekende tea can fix everything beker. Ze zuchtte diep en keek naar Jasper. "Ik meen het wel." Ze slikte. "Slim zijn heeft ook nadelen." Ze stond op en liep naar de balkonrand en keek naar haar ballerina's. "Mijn hele middelbare schooltijd is een hel tot nu toe. Ik word al sinds de eerste gekleineerd en genegeerd. Het begon alleen maar met uitschelden en me mijden. Later werd het tekeningen verscheuren, schriften expres in de prullenbak gooien. Door me heen praten als ik een presentatie hielt en nu... Nu zijn ze over gegaan op andere dingen. Slaan onder andere, ze hebben mij al twee keer van de fiets afgeduwd. En in Parijs heeft mijn kamergenootje me opgesloten in de wc terwijl ze wist dat ik claustrofobisch ben. Vandaag hebben ze me weer van mijn fiets afgeduwd en geslagen op school. En ze doen dit alleen maar omdat ik slim ben. De leraren weten van niks of zeggen dat het mijn schuld is en papa en mama weten ook van niks. En dat wil ik graag zo houden." En ze begon weer te huilen. Ze ging op haar schommelbank zitten en keek afwezig voor zich uit.

Gabriel

Gabriel zuchtte. "Mama en ik vinden je gewoon nog zo jong. Je wordt zo snel groot en dat is.. Moeilijk! In onze ogen ben je nog steeds klein en toegeven is moeilijk. Het liefste zouden we je zonder vriendje zien en zien genieten van het leven. Maar ik zei al eerder, je kan het geluk van je dochter niet ontnemen. Mama zal ook toe moeten geven." Gabriel zuchtte. "Mama en ik willen gewoon het beste voor je. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik je haar eerst ook niks vond. Je mooie bruine haren opeens roze! Aaahhh!" Gabriel knikte. "Jullie moeten gewoon goed gaan praten en allebei een beetje geven en nemen. Het is voor ons ook niet makkelijk om drie pubers op te voeden."
Gabriel keek ze dochter even ongemakkelijk aan. "Even iets heel anders wat gênant wordt. Ik zou liever willen dat je het nog niet doet maar ik ben ook niet gek. Alexis, doe het alsjeblieft veilig als jw intiem bent met Jason. Een ongelukje zit in een klein hoekje en daar weten mama en ik alles van.
Als je het doet moet je je dubbel beschermen. Ik hoef nog geen opa te worden!"

Jasper

Jasper keek naar het voedsel op de bureau. "Nee, dat is lekker voedsel! Als je niet gewoon mee gaat eten dan sleur ik je een week langs mee naar fast food restaurants om te zorgen dat je wel eet!" Hij keek er streng aan. Jasper begon te huilen. "Ik dacht dat ik het moeilijk had op school, maar dit is twee keer zo erg. Ik ben bijna van die rot school af jij moet nog een tijdje. Dit kan zo niet verder Juul! Het wordt alleen maar erger? Wat is het volgende? Dit is alles behalve jou schuld!"
Hij veegde ze tranen weg. "Ik wou dat ik ze in elkaar kon slaan voor je maar ik ben ook niet de sterkste." Jasper knielde voor der neer en gaf er een knuffel. "Niet meer huilen, zussie! Dan moet ik ook huilen!"

Alexis
"Het is voor Charlie, Lauren en ik ook niet makkelijk om halfbejaarde ouders te hebben." Zei ze met een lach. "Mijn haar valt best mee, het is niet helemaal roze, je weet dat ik het nooit zou verven behalve dan gewoon plukjes." Ze deed haar mutsje even af en deed haar haar goed. Ze deed hem weer op en keek even naar haar vader. "Ik hou van jullie. Ik heb dit mutsje altijd op omdat mama hem gemaakt heeft, ik hou echt wel van jullie. En tuurlijk ga ik met mama praten." Alexis trok haar wenkbrauwen omhoog, stond op en liep naar haar tasje. "Bedankt pap, maar ik hoef echt geen kinderen op dit moment. Ik slik keurig de pil en..." Ze haalde een zakje met condooms uit haar tas. "En we gebruiken deze. Meer details geef ik niet." Ze hoorde het bliepje van haar mobiel en ze pakte hem op. Ze glimlachte lief. Ze drukte haar mobiel tegen haar hart en keek naar haar vader. "Mag Jason morgenavond mee komen eten? Dan kunnen jullie eindelijk na een jaar kennis met elkaar maken."

Julia
"Nee niet naar een fast food restaurant." Ze keek hem angstig aan. "Daar werken klasgenoten van mij. Ik wil ze niet buiten school zien." Ze speelde met haar truitje en keek haar broer aan. "Alsjeblieft ik smeek het je zeg het niet tegen papa en mama. Ik weet dat mama zich al zorgen maakt en papa ook maar... Ik wil gewoon dat ze het niet weten. En al helemaal niet van dat wc verhaal. Ik was blij dat er een Franse schoonmaakster was die mij vond en mij heeft opgelapt en dat ze me naar de leraren had gebracht. Ik heb er nog steeds een trauma van." Julia pakte haar broers handen. "Ik weet niet wat het volgende gaat worden. Als mijn klasgenoten er achter komen dat mijn ouders het weten en dat ze naar de mentrix zijn gestapt, Jas ik ben dan nog lang niet jarig." Ze veegde haar tranen weg. "Maak je geen zorgen ik heb wel gegeten. In de bieb. En daar.... Daar heb ik een leuke jongen ontmoet en die heeft tegen me gesproken. Hij heette Edwin. Hij is 18 en zit in zijn laatste jaar VWO. Hij was heel aardig en heeft me zijn nummer gegeven. Hij zag er echt leuk uit."

Jasper

"Dan loop ik wel naar binnen en dan eten we het ergens anders op! Als je maar eet!", zei die streng
Jasper zuchtte! Het was dat het ze tweelingzusje was anders stond die allang naar ze ouders gerend. "Ik doe me best maar kan niet liegen." Jasper schudde de hoofd. "Jaja, je mag niet eten in de bied, liegbeest!" Hij was nu echt razend! "Hoe kan je liegen tegen je eigen broertje? En als het wel waar is geef hem dan ze nummer maar, dan vraag ik het na!" Hij sloeg ze armen over elkaar en staarde er aan. "Als ik merk dat je tegen mij liegt dan wil ik voorlopig niet meer met je praten en dan zeg ik tegen papa en mama dat je liegt en niet eet!"

Gabriel

Gabriel keek Alexis beledigd aan. "Heey! Let op je woorden, dame! We zijn nog piep jong!"
Andere ouders waren veel ouder! Gabriel schudde ze hoofd. "Dat was al een schrikken genoeg!"
Hij was blij om te horen dat ze het nooit geheel zou kleuren. 'Wij ook van jou, lieverd! Al kunnen we af en toe gek van je worden." Hij knikte even. Hij hoopte echt dat ze dochter en vrouw met elkaar gingen praten. Gabriel slikte even en sloeg een diepe zucht. Hij was blij om het te zien.
'Meer details hoef ik ook niet. Dank je! Ik ben trots op je dat je aan je eigen bescherming denkt."
Hij gaf er een kus. "Ik vind het best, maar vraag het voor de zekerheid even aan mama."

Julia
"Jasper alsjeblieft." Ze keek hem moeilijk aan. "Ik wil geen enkel restaurant instappen waar hun werken. Ik weet dat ik moet eten, dat weet ik. Wil je dan dat ik zeg dat ik misschien mijn eten uitspuug omdat ik me ongelukkig voel? Wil je dat ik dat van de daken ga schreeuwen?" Julia beefde en stond op. Ze liep haar kamer weer in en ging op bed zitten en pakte Poekie stevig beet. "Het is waar. Bij de bieb hebben ze een restaurantje The LibaryDinner. Daar heb ik regelmatig gegeten. Ik heb hem daar leren kennen." Ze pakte het servetje waar zijn nummer op stond en gaf het aan haar broer. "Ik vertel het ooit tegen papa en mama, maar niet nu."

Alexis
"In mijn ogen en in andermans puberogen zijn ouders rond de 30 of 40 half bejaard." Zei ze zachtjes en ze begon te lachen. "Pap het was mijn keuze. Jason heeft mij deze ketting gegeven." En ze gaf hem de ketting. Het was een hartje dat open kon. Ze maakte hem open en er zat een foto met een gelukssteentje bij. Het was een foto van hun samen. "Zo is hij altijd bij me." Alexis glimlachte en keek haar vader aan. "Jason wilt niet verder zonder bescherming en ik ook niet. We hebben daar wel gesprekken over gehad. Gewoon fijne serieuze gesprekken." Alexis knikte. "Ik blijf rustig pap. Ow kijk eens." En ze liet hem haar nieuwe lantaarn zien die ze had gepottenbakt. "Er kan een kaarsje in en dan geeft het ligt door die gaatjes."

Gabriel

"Nou lekker dan! Je bent pas bejaard als je 80 bent! Nou voel ik me oud, bedankt!"
Hij grijnsde even. Gabriel nam het kettingtje aan. Hij maakte het open en bekeek de foto met gelukssteen. "Wat lief!" Gabriel knikte. "Fijn om te horen. Jullie zijn heel volwassen dat jullie dat samen hebben besproken. Ik weet even niet wat ik moet zeggen." Het overviel heb ene beetje dat ze dochter zo volwassen besluit nam in positieve zin. Gabriel keek naar de lantaarn. "Wat mooi! Prachtig!" Hij haalde een hand door ze haar. "Ga maar alvast na beneden, het eten zal zo wel klaar zijn. We eten spaghetti. Ik roep je zusjes nog even."

Jasper

Jasper bleef er aan kijken. "Ja!", riep die boos. "Dan ben je tenminste eerlijk!"
Het ergste vond die het als mensen logen en vooral midden in zijn gezicht!
Daar kon die echt niet tegen! Hij nam het servertje aan. Hij bekeek het goed. Dit was niet zijn zus de handschrift dus het kon kloppen. "Als je het niet snel aan papa en mama verteld dan praat ik nog eens me mond voorbij. Ik kon geheimen niet lang bewaren maar zal mijn best doen."
Hij tikte het nummer in en liep het balkon op. Hij ging het mooi nachecken!

Met Jasper. Sorry, je kent me niet maar je hebt mijn zusje Julia blijkbaar ontmoet. Misschien een beetje rare vraag maar hebben jullie vandaag samen gegeten? Ik moet het weten. Bedankt voor je medewerking en antwoord. Fijne avond, dag!

Hij liep terug naar binnen. "dat is dus het enige waar je niet over liegt!"

Alexis
"Misschien. Maar in pubersogen niet." Zei ze met een glimlach. Ze keek naar de ketting en deed hem om. "Ja heel lief, Jason is echt een goede jongen en zou nooit iets achter houden. We hebben afgesproken om altijd eerlijk tegen elkaar te zijn." Alexis keek naar haar lantaarn en dacht na. "Pap ik bedenk me net dat mama bijna jarig is. Misschien is ze daarom zo gespannen of ze heeft gewoon haar maandelijkse feestje of het is..." Ze beet op haar lip. Hun ouders hadden verteld over Chris. "Of het heeft met Chris te maken." Ze keek hem bedenkelijk aan en legde de lantaarn neer op het bordje waar hij lag. "Ik mag dan wel een puber zijn maar ik kan heel volwassen zijn als het hier om gaat." Ze gaf haar vader een kus en liep naar beneden. Ze liep naar de keuken en keek haar moeder aan. "Mam het spijt me van daarstraks. Ik had anders moeten doen." Haar moeder keek haar aan. "Nee lieverd ik had anders moeten doen. Ik had moeten zeggen dat je mocht gaan maar ik vind het zo jammer dat je bijna niet meer thuis eet." Alexis knikte. "Dat weet ik en ik snap dat je wilt dat ik vaker thuis eet. Ik uhm. Mag Jason blijven eten morgen?" Haar moeder keek haar aan. "Ja is goed, dan kunnen we kennis met hem maken." Alexis glimlachte en ging aan tafel zitten. Ze zweeg maar over het het doen onderwerp.

Julia
"Dat jij nou eerlijk bent uitgekomen voor je geaardheid wilt nog niet zeggen dat iedereen zo makkelijk de waarheid kan vertellen." Ze hoorde hem bellen en keek hem boos aan. "Zie je nou wel dat het waar was." Julia beet op haar lip. "Ik ga het ook tegen papa en mama vertellen maar... Ik kan het niet. Ik ben zo bang dat ik...." Ze stond op, maakte haar biologie schrift open en gaf een verfrommeld briefje aan Jasper. Er stond met dikgedrukte letters: Een woord er over en je bent nog lang niet van ons af. Je maakt dat verslag. Haar vader deed de deur open. "Julia ik kreeg net een telefoontje van je biologie docente mevrouw Jansen en die vertelde mij dat er twee verslagen waren die erg op elkaar leken. Die van jou en die van ene Rebecca. Jasper wat is dat voor briefje?" En haar vader pakte het briefje, ze wilde hem nog tegenhouden maar het was te laat. "Wat is dit?" Julia beet op haar lip. "Julia?" Julia kon het niet vertellen. "They gonna kill me." Zei ze zachtjes. "Jasper en Julia naar beneden, nu." Zei hun vader en hij liep de kamer met het briefje uit. Julia beet op haar nagels. "Ik kan het niet vertellen Jasper, ik schaam me er voor, ik kan de pijn in hun ogen gewoon niet zien."

Jasper

'Weet je hoe verdomd moeilijk dat was?!? Ik heb me school er door verknald! Leuk hoor uit de kast moeten komen!" Jasper keek ze zus aan en stopte ze mobiel in ze zak. "Had je niet moeten liegen. Ik vertrouw jou voorlopig niet meer!" Jasper bekeek het schrift. "Denk je nou echt dat dat waar is? Slappe dreigementen die ze toch niet nakomen en alleen zeggen om je bang te maken!" Hij had er zelf ook een keer mee te maken gehad. Jasper keek op. Daar had je het al! Jasper keek ze vader aan. "Ik heb niks gedaan! Ik weet hier ook nkis van!" Jasper zuchtte. "Blijkbaar is dat te laat."
Hij liep naar beneden en ging op de bank zitten. Hij zag ze moeder vreemd opkijken. Leuk!

Gabriel

Gabriel sloeg ze armen over elkaar. Het werd steeds vroeger dat men bejaard werd genoemd.
Gabriel knikte. "Ik ben blij voor je dat je het zo getroffen hebt." Gabriel haalde ze schouders op. "Misschien, geen idee en dat duurt nog even." Gaf die als antwoord. Ze hadden hun kinderen over hun broer verteld en waren er openlijk over. Het was te merken aan ze al die periode in het jaar aanbrak. "Ik ben heel trots op je en ik weet zeker je moeder ook als ze dit wist. Sorry! Ik moest het gewoon met je bespreken. Iemand moet het doen." Hij riep ze dochters die ook waren gekalmeerd en hoorde net nog het gesprek tussen moeder en dochter. "Ik ben blij dat het weer goed tussen jullie zit. Ik had al gezegd dat het goed was als Jason kwam maar ze het even aan jou moest vragen. Ik wil nou wel eens weten wie mijn dochter zo hals over de kop verliefd maakt."

Julia
"Je hebt het me verteld en ik heb altijd achter je gestaan en nu... Weet je verdomd moeilijk het is om dit te vertellen? Als je weet dat je geslagen wordt en gekleineerd? Jasper alsjeblieft...." Ze keek hem smekend aan en liep naar beneden. Ze ging op de bank zitten. "Julia wat is er aan de hand?" Hoorde ze haar vader vragen. Julia keek naar haar broer. Hij zou het toch niet gaan vertellen, hij vertrouwde haar niet meer. "Jasper is kwaad op me." Zei ze zachtjes. "Ik had het ook eerlijk moeten vertellen, maar ik wilde er zelf mee dealen, ik wilde jullie niet verdrietig zien." Haar vader keek haar vragend aan. "Al vier jaar word ik uitgelachen en gekleineerd, geslagen, geschopt en buitengesloten. Ik heb geen vrienden op die school. In het eerste jaar werden spullen afgepakt, schriften weggegooid, werd er door me heen gepraat als ik een presentatie hield, ik werd nagedaan als ik een antwoord weer eens wist. Door de jaren heen is het erger geworden. Ik word geslagen, geschopt, ze duwen me van de fiets af en..." Julia slikte. "Ze bedreigen me en in Parijs heeft een klasgenoot of kamergenoot mij opgesloten in de wc terwijl ze wist dat ik claustrofobisch was." Haar vader keek haar aan. "Waarom heb je dit niet verteld?" Julia begon te huilen en veegde haar tranen weg. "Ik wilde jullie geen pijn doen. Ik eet al amper of nou ja vandaag heb ik wel een hele maaltijd naar binnen gewerkt. Jasper is boos op me omdat ik het achter gehouden heb. Ik snap dat hij boos is maar ik wist gewoon niet wat ik er mee moest. Ik werd bedreigd." Haar vader keek naar Jasper en keek toen naar Julia. "Daarom schaam je je? Omdat je gepest wordt?" Julia knikte. haar blik ging naar haar moeder. "Het spijt me Jasper dat ik over je geaardheid begon, ik bedoelde er niks mee. Ik had niet moeten liegen, ik weet dat je daar een hekel aan hebt." En ze keek verontschuldigend aan.