Sisters from another mister

Gabriel

"Zodra de sloot achter het huis goed genoeg dicht was gevroren stond ik op me schaatsen. Een heerlijke bezigheid in de winter al is het inderdaad een tijd geleden. Maar dat is net als fietsen, dat verleer je niet." Gabriel grijnsde. "Jij geeft wel heel snel op."
Gabriel keek opzij naar Roselyn. "Laten we dan nog maar even naar binnen gaan." Hij draaide de motor uit en deed de deuren op slot.

Amberley

"Heey! Dat zegt helemaal niks hoor. Je bent nooit te oud om een goed feest te geven."
Amberley maakte Jade alvast gereed. Ze had de bel gehoord, wat betekende dat Gabriel en Roselyn beneden op hun stonden te wachten. Ze keek op naar de vermoeide Thomas die het autostoeltje snel had gehaald. "Thank you! Ik til Jade wel naar beneden in me armen. Even kijken, volgens mij hebben we alles. Ik zou niet weten wat ze zijn vergeten in elk geval. Laten we maar gaan."

Thomas
Thomas keek naar Amberley. "Dat is waar, maar Sjoerd was helemaal geen feestbeest. Wel eens borrelen met vrienden maar voor de rest echt niet. Anna wel, die was wel echt een feestbeest. Ik weet alleen niet of dat nu nog zo is." Hij knikte. "Ik heb ook alles. Ik weet ook niet wat we mogelijk vergeten kunnen zijn." Hij liep tilde een paar tassen op en liep naar beneden. Hij keek even naar Roselyn en Gabriel. "We waren al klaar, jullie kunnen lekker buiten blijven staan." Hij liep weer naar boven om nog meer tassen te halen en kwam even later weer terug.

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel toen ze net de auto uit waren gestapt. "Okee blijkbaar heeft dus geen zin om naar boven te komen als die drie straks beneden komen." En ze moest even lachen toen Thomas terug kwam met de tassen. Ze deed de tassen in de auto en keek even naar Gabriel. "Hmm ja ik geef het vrij snel op omdat ik jou toch nooit een boek kan laten lezen. Zelfs Harry Potter niet. Al is dat wel echt een boek waardoor ben ik gaan lezen. Ik hield daarvoor al van lezen maar je snapt wat ik bedoel. Ik heb mijn favoriete deel meegenomen. Deel vijf de Orde van de Feniks. Maar dan wel in het Engels."

Amberley

Ze waren bijna bij het huis van de opa en oma van Rose. Ze herkende het wel bekende stadje.
Jade had zich keurig gedragen tijdens de reis. Ze had vooral geslapen en als ze wakker was keek ze vrolijk sabbelend aan de tutlap om zich heen. Het had niet beter kunnen verlopen. Het begon lichtjes te sneeuwen. "Ik had stiekem al gehoopt dat het zou sneeuwen." Ze keek naar buiten. Ze herkende sommige plekken nog van vroeger. "He, de ijssalon waar ze de heerlijkste chocomelk en taarten verkochten in de winter in plaats van ijs is weg. Daar nam je opa ons mee heen toen we klein waren. Of heb ik het over het hoofd gezien?"

Roselyn
Roselyn was in slaap gevallen toen ze van de boot af kwamen, het was ook een lang stuk rijden. Ze deed haar ogen open en zag dat het sneeuwde. Ze glimlachte. Ze keek toe hoe de sneeuw op de zee viel. Ze werd er blij van. Ze hoorde de vraag van Amberley. "Die staat verderop, we komen er straks langs. Hij staat net voor de hoek van de straat van mijn opa en oma." Ze glimlachte. "Leuk om met Jade en Emma er misschien heen te gaan, zou mijn opa ook leuk vinden om te doen." Ze gaapte eventjes. "Kijk daar is die!" En ze wees er naar. "Hier moeten we de hoek om Gabe en dan het tweede huis. Met het witte balkon en de paarse bloemetjes, mijn oma is gek op paars."

Amberley

"Ook goedemorgen.", hoorde ze Gabriel opmerken toen die zag dat Roselyn weer wakker was. "Je bent nog een grotere slaapkop dan Jade. Zelfs die is al een tijdje wakker.", hoorde ze hem er aan toe voegen. Amberley grijnsde. "Oh, ik dacht al. In mijn herinneringen was het dichterbij."
Amberley dacht na. "Kunnen we doen. Jade is gek op appeltaart." Amberley keek in de richting waar Roselyn heen wees. "O ja, klopt." Ze zag Gabriel knikken en hem de hoek omslaan en bij het tweede huis stoppen. Ze wachtten tot ze stil stonden en stapte toen uit. Ze werden al hartelijk begroet door de opa en oma van Rose.

Roselyn
"Ik heb vannacht niet zo lekker geslapen. Dus het is maar goed dat ik nu wel in slaap viel." En ze begon te lachen. Ze keek op toen ze voor het huis van haar opa en oma stopte. "Opa, oma." En ze knuffelde haar grootouders stevig. "Rose wat fijn je weer te zien. Hoe gaat het met je?" En ze zag haar oma bezorgt kijken. Ze zuchtte diep. Haar oma was altijd al een bezorgt type geweest en nu al helemaal sinds het overlijden van Chris. "Het gaat goed oma. Alleen een beetje moe meer niet." Haar oma bleef haar bezorgt aan kijken. "Elisabeth, ze hebben een hele reis achter de boeg. Tis niet gek dat Rosey zo moe is." Haar oma knikte en haar opa kneep even liefdevol in haar wang. "Daar heb je gelijk in Gareth. En daar hebben we Amber, jemig wat ben je groot geworden en zijn dit Thomas en Jade? Dag jonge ik ben Elisabeth Lancaster, welkom in Brighton." Roselyn keek even toe hoe haar oma Amber en Thomas en Jade begroette. Haar opa had zich op Gabriel gericht. "Aah dus jij bent de vriend van mijn jongste kleindochter? Ik heb van alles over je gehoord, maak je geen zorgen alleen maar positieve dingen. Ik ben Gareth Lancaster, je mag Garry zeggen dat doet bijna iedereen behalve mijn vrouw." En haar opa stak zijn hand uit. "Oma zijn Evelyn, Marcel en Emma er al?" Haar oma schudde haar hoofd. "Die komen over een uurtje, ze hadden de boot gemist. Je weet hoe Marcel is." En haar oma schudde even haar hoofd. Roselyn begon te grinniken. "Kom dan doen we alvast thee, ik heb koekjes gebakken en taart en cakejes. Dan doen we straks de bagage eerst even thee." Toen draaide haar oma zich om en zag Gabriel toen staan. "Ow sorry jongen ik had je helemaal niet opgemerkt. Jij bent vast de stoere en lieve vriend van Rosey. Ik ben Elisabeth Lancaster, maar dat heb je daarnet vast wel gehoord. Kom binnen." Haar opa keek haar aan met zijn bekende pretoogjes gezicht. Roselyn begon te lachen en ze kneep even in de hand van Gabriel.

Amberley

Amberley stapte uit. Ze werden al enthousiast begroet door de opa en oma van Rose. Ze hield Jade stevig tegen zich aan. "Hoi, hoi. Fijn u weer te zien." Ze grijnsde. "Kleine meisjes worden groot." Amberley knikte. "Klopt. Mijn dochtertje en verloofde." Ze liep door naar binnen. Ze had niks anders verwacht dan een welkom met thee, koekjes en taart. Ze herinnerde het zich nog van de laatste keer en het was alsof ze vorig jaar nog was geweest.' Ze grijnsde even en keek Thomas aan. "Welkom in Brighton."

Gabriel

Gabriel was een beetje overdonderd door het welkom. Het was duidelijk merkbaar dat Amberley hier vaker was geweest. Hij werd begroet door Rose opa. Gabriel knikte. "Ik begon al een klein beetje bang te worden.", grapte die. Hij reikte zijn hand uit. "Gabriel Stewards. Fijn u eindelijk te ontmoeten. Rose heeft het een en ander over u verteld. Fijne verhalen. We hebben er uitgekeken naar ons verblijf de komende week." Hij moest even lachen toen mevrouw Lancaster hem eindelijk opmerkte. "Maakt niet uit. Dat klopt. Gabriel Stewards, aangenaam kennis te maken." Hij keek Roselyn aan met een blik van wat heb jij verteld? Hij liep door naar binnen en hield de hand van Rose vast.

Thomas
Thomas stelde zich voor aan de grootouders van Roselyn. Hij moest wel even in zijn vuist lachen. Het waren nogal enthousiaste grootouders, maar wel hele gezellige grootouders. Hij keek even naar Amberley. "Ik ben heel erg benieuwd." Zei hij en hij gaf Amberley en Jade een kus. Hij keek even naar Roselyn en toen naar haar grootouders. "Kom jongens, het gaar harder sneeuwen. Het kan hier hard gaan sneeuwen, maar het wordt niet zo erg als in Oostenrijk. Maar er werd wel op de radio gezegd dat we een witte Oudjaarsavond krijgen." Hoorde hij de opa van Roselyn zeggen. Hij sloeg een arm om Amberley heen en begeleidde haar naar binnen. "De koffers komen later wel, ik heb de haard al aangezet, dan kunnen jullie warm blijven." Zei opa Lancaster. "Bedankt meneer Lancaster." "Och jonge toch, zeg maar Gareth." Thomas knikte. Hij nam Jade over van Amberley zodat zij haar jas uit kon doen en deed Jade haar jasje uit en zette haar mutsje af, hij zou straks zijn jas wel uit doen.

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel. "Dat jij een hele lieve en behulpzame en grappige jonge man bent." Zei ze en ze gaf hem een liefdevolle kus. Niet lang daarna liepen ze hand in hand naar binnen. Ze deed haar jas uit en liep naar de woonkamer. Ze ging op haar vaste plek op de bank zitten en deed haar lange haar naar voren. "Wie wilt er koffie en wie wilt er thee?" Hoorde ze haar oma vragen. "Ik lust wel thee." Zei ze met een glimlach. Ze keek even naar de kerstboom en keek toen naar de open haard. Ze genoot van de hitte die er vanaf kwam. "Hoe is de reis verlopen?" Vroeg haar opa die op zijn oude stoel ging zitten, met zijn sloffen op de oude grijze poef. "Goed hoor opa. We hebben alleen wel na de boot even in de file gestaan, maar in die file ben ik in slaap gevallen." Haar opa begon te lachen. Roselyn deed haar benen over elkaar en keek even naar een foto van haar toen ze nog heel klein was. Haar opa en oma bewaarde alle foto's die ze kregen, van babyfoto's tot aan het eind van hun hoge studie.

Amberley

" Oe, i love snow. Ik hoop dat het doorzet en we ook een witte kerst krijgen. Lijkt me geweldig. Geen idee hoe het in Oostenrijk is waar daar ben ik nog nooit geweest." Samen liepen ze naar binnen. Ze gaf Jade over aan Thomas zodat ze de jas en schoenen kon uitrekken. Ze voelde de warmte van de open haart en rook taart en koekjes. Het voelde als vanouds.

Gabriel

Gabriel trok een wenkbrauw op. "Je hebt mij nooit horen zeggen dat ik mezelf stoer noem. Iets gaat hier mis." Hij beantwoorde de kus en liep toen naar binnen waar die ze jas en schoenen uit deed en naast Roselyn plaats nam. Hij keek op naar Elisabeth. "Een kopje koffie met een beetje melk en suiker graag.", antwoordde die op de vraag of die thee of koffie wou. Gabriel knikte. "We hebben een prima reis gehad. Weinig file. We waren er eigenlijk zo." Gabriel merkte de foto's op. "Ben jij dat?" Hij keek verder. "Volgens mij vermaakt Gabriel zich prima.", hoorde die Amberley lachend zeggen.

Thomas
Thomas liep naar binnen en bekeek het huis eens goed. Het was typisch een opa en oma woning. Gezellige knusse meubeltjes, foto's van de kleinkinderen. "Doe maar koffie met melk alstublieft." Zei hij op de vraag van Elisabeth. Hij had zijn jas uitgedaan en ging in een van de twee banken zitten. "Hoeveel klein kinderen heeft u?" Vroeg hij toen. "We hebben twee kinderen en zes kleinkinderen. Roselyn is onze jongste kleindochter, onze oudste kleindochter en kleinkind is Cassandra, zij is 28 nu en onze jongste is Flynt, broertje van Roselyn hij is 18. Toch?" En Gareth keek Roselyn vragend aan die knikte. Thomas glimlachte. "Leuk zoveel kleinkinderen." Gareth knikte. "Amberley wat wil jij drinken?" Vroeg Elisabeth toen ze met de thee en de koffie terug kwam. "Ow ik heb chocoladetaart en koekjes met glazuur er op. Kies maar wat je wilt. Wat kan ik voor Jade meenemen?"

Roselyn
Roselyn bedankte voor de thee. Het was RaspberryStrawberrytea, haar favoriete op Bosvruchten na. Ze keek even naar de foto en keek toen naar haar opa. "Opa er is iets." Haar opa keek op. "Iets wat u mij of ons liever niet verteld." Opa keek even naar haar oma. "Gareth vertel nou maar gewoon, ze is haar nicht." Haar op knikte. "Clary heeft een tweeling gekregen. Twee meisjes. Wendy en Grace." Roselyn begon te glimlachen. "Ik vroeg me al af wanneer ze ze zou krijgen. Volgens mij hebben we geen kaartje gehad toch Gabe?" Ze keek even weer naar de foto's. "Uhm ja dat ben ik, ik was drie denk ik." Haar opa knikte. "Jij was altijd gek op helpen in de tuin. Je wilde altijd bloemetjes poten. Je liep daar met de kinderkruiwagen." Roselyn glimlachte. "Die rode?" Haar opa knikte. "Ik herinner me dat nog wel. Uhm oma ik lust wel chocoladetaart alsjeblieft."

Amberley

Amberley keek opzij naar Thomas. "Als je maar niet bedenkt dat wij aan zoveel kinderen beginnen. Jade is voorlopig genoeg." Ze keek hem waarschuwend aan. Engeland mocht dan betoverend zijn maar er ging mooi niks gebeuren. Ze moesten eerst maar eens een bruiloft plannen. Amberley keek geschrokken op. Ze was even in gedachten verzonken. "Een kopje thee lijkt me lekker."
Amberley likte de lippen af. "Ik kom volgens mij tien kilo zwaarder aan in Nederland met al dat lekkers." Amberley keek op de klok. "Jade moet zo de fles hebben. Ze krijgt nog borstvoeding dus dat geef ik er straks in alle rust."

Gabriel

Gabriel keek verbaasd op. "Ik weet van niks. Ik heb geen kaartje gezien. Misschien moet die nog binnen komen. In elk geval leuk om te horen dat Clary een tweeling heeft gekregen. Twee meiden, bijzonder." Gabriel bekeek de foto eens goed. "Je bent echt niks veranderd. Ja, groter en ouder maar nog altijd de zelfde hoe zeg je dat blik in je ogen en alles." Gabriel grijnsde. "Van bloemen naar lezen. Je verzint het wel, he."

Thomas
"Ik was ook helemaal niks van plan. We hebben Jade net, eerst maar wachten tot zij een beetje gegroeid is. En we moeten nog een bruiloft plannen." Hij glimlachte en keek even naar Elisabeth die met een kopje thee kwam en met de theedoos. "Kies maar een lekker smaakje uit Amberley. Wil je taart of koekjes?" Thomas dacht na. "Ik wil de chocoladetaart wel alstublieft." Elisabeth knikte. "En u heeft dus ook achterkleinkinderen?" Gareth knikte. "Vier, Evelyn heeft Emma, Clary heeft Wendy en Grace en Cassandra heeft Gideon." Thomas knikte en hij keek even naar Roselyn. Haar opa en oma zouden er vijf gehad kunnen hebben. Gareth merkte dat Thomas in gedachten verzonken was. "Ik begreep van Roselyn dat je muziek erg leuk vindt?" Thomas knikte. "Ik speel graag gitaar. En ik zing er graag bij." Gareth knikte. "Misschien is het een leuk idee om vanavond beetje te gaan zingen?" Thomas glimlachte en Elisabeth kwam terug met taart voor Thomas. "Garry dat zien we dan wel weer." Gareth mompelde iets en toen ging de telefoon. "Ik neem hem wel Lis, dan kun jij de taart en de koffie of de thee regelen." En Gareth liep naar de keuken en nam de telefoon op. "De taart ziet er mooi uit Elisabeth." En Elisabeth glimlachte. Gareth kwam weer terug. "Evelyn is er bijna zei ze, over een kwartiertje."

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel. "Of ze deden het uit voorzorg niet." Ze zuchtte diep en luisterde maar half naar het gesprek tussen Thomas en haar opa. Ze merkte dat Thomas even naar haar keek en ze glimlachte naar hem. Gelukkig vroeg opa iets over de passie voor muziek aan Thomas. Roselyn keek naar Gabriel. "Dezelfde blik? Hoe bedoel je?" En ze begon te lachen. "Ik hou nog steeds van bloemen. Maar het meest van boeken en van jou." En ze gaf hem een kus en hoorde de deurbel gaan. Haar opa stond op. "Dat moet Evelyn zijn. Ik ga wel Lis, ga jij maar verder." Roselyn kreeg het even warm bij die naam, haar opa en oma korte altijd hun namen af. Ze vond dat een teken van liefde. Iets wat zij en Gabriel ook deden. Ze nam een slok van haar thee en keek even naar de sneeuw dat naar beneden kwam dwarrelen. Niet lang daarna kwam Marcel binnen met Emma op zijn arm. Emma was een halfjaar nu. Ze stond op en gaf haar zwager een kus en een knuffel en aaide Emma over haar blonde haren. "Hoi lieverd." En ze gaf haar nichtje een kus op haar hoofdje en Emma begon te glimlachen. Evelyn kwam nu ook binnen en ze knuffelde elkaar stevig. "Je ziet er goed uit Rose." Zei Evelyn. "Het gaat ook beter." Evelyn glimlachte. "Fijn om te horen." En Roselyn ging zitten en keek toe hoe haar zus en zwager de rest begroette. Het was fijn om zo met zijn allen bij elkaar te zijn.

Amberley

"Haha, mooi zo. Er komt ook niks van in." Ze knikte. "Dat laatste moeten we zeker. We moeten er als we terug komen in Nederland maar eens goed over gaan hebben." Amberley dankte voor de thee en haalde een zakje aardbei uit het doosje en doopte het in de thee. "Dank je wel. Voor mij ook graag chocoladetaart." Ze keek even naar Jade die naast er lag in de maxicosi.
Amberley grijnsde. "Zou leuk zijn als jullie vanavond samen wat spelen." Amberley stond op toen Evelyn en de gezin binnenkwamen. "Hoi! Leuk jullie te zien."

Gabriel

"We zullen zien of het kaartje is binnen gekomen. Vroeg of laat kom je er toch wel achter dus dat zou geen zin hebben." Gabriel knikte. "Ja! Je herkend heel duidelijk dat kleine meisje in hoe je nu bent. Ik weet niet hoe ik het anders moet beschrijven." Gabriel grijnsde en kuste Roselyn terug. Gabriel stond op en begroette zijn schoonfamilie. "Hoi, leuk dat jullie er zijn. Heey, Emma. Wat word jij groot zeg."

Roselyn
Evelyn glimlachte. "Emma wordt met de dag groter." En ze aaide haar dochter over haar haren. "En ze gaat ook steeds meer op haar moeder lijken, net zo eigenwijs." Hoorde Roselyn Marcel zeggen en ze begon te lachen. "Zo fijn dat iedereen er nu is." Zei haar oma. Ze keek toe hoe haar oma een stuk chocoladetaart aan Amberley gaf. "Ik zie dat als een compliment." Zei Roselyn met een glimlach over de foto. "Oma hoe gaan we dat doen met de kamers?" Vroeg Evelyn. Haar oma glimlachte. "Ik had zo gedacht dat Roselyn haar kamer houdt als ze hier is, Thomas en Amberley kunnen met hun dochter in de grote kamer hier beneden slapen." En haar oma wees naar de deur die bij de bank stond. "En Evelyn jij kan met Marcel en je dochter op de zolder slapen. Dan hebben jullie als gezinnetje wat privacy. Is dat een goed idee?" Roselyn knikte. Haar kamer hier was groot genoeg voor met zijn tweetjes, ze had zelfs een tweepersoonsbed. "Dan gaan we na de koffie iedereen zettelen. Marcel, Evelyn wat willen jullie?" Ze luisterde even naar de bestellingen en ze keek toen naar Gabriel. "Ik heb een mooi uitzicht over de zee." Zei ze met een glimlach.

Thomas
Thomas keek naar Amberley. "Ik was ook echt niks van plan." Hij knikte. "Daar zat ik ook al over na te denken. Maar eerst lekker vakantie." En hij keek naar Jade en keek toen naar Emma. "Ik zie ook gelijkenis met Evelyn, zelfde blonde haren en blauwe ogen." Evelyn knikte. Thomas nam een slok van zijn drinken en keek toen weer naar Amberley. "Als er tijd is zou ik graag willen musiceren." Hij hoorde de kamerinrichting. Hij was blij dat ze een grote kamer hadden voor hun als gezin. "En waar slaapt u dan?" Vroeg hij toen. "Wij slapen gewoon op onze eigen kamer, naast de badkamer, die tussen Roselyn haar kamer in zit. Dus we slapen op de eerste verdieping. Op zolder hebben we ook een badkamer en hier beneden ook." En Elisabeth wees richting de deur naast de slaapkamerdeur.