My life as a teenager (sfam)

Lacey
Lacey keek naar Jasper. "Misschien moet ik ook maar beter naar huis gaan. Ik zie dat je alleen wilt zijn." Ze draaide zich om maar Julia hield haar tegen. "Lacey je mag mee. Echt." Lacey schudde haar hoofd. "Ik... Ik wil me niet aan jullie opdringen en bovendien heb ik het gevoel dat Jasper dan de hele tijd aan mijn broer denkt." "Lacey dat is niet waar. Je dringt je niet aan ons op. Kom nou." Maar Lacey ging langs Julia heen en keek nog even achterom. "Nee echt laat maar." En ze wilde aanstalten maken om weg te gaan. Ze voelde zich eenzaam zonder haar broer. Hij was zo'n beetje haar enige vriend. Op school mochten ze haar niet of wilde ze niet met haar omgaan vanwege haar rolstoel. Haar vader liet haar ook niet snel uit gaan vanwege die rolstoel, haar vader was angstig, bang dat er iets met haar kom gebeuren. Ze kon haar gevoelens achter de piano kwijt, samen met haar stem. Ze merkte dat ze tranen kreeg en veegde die snel weg. "Lacey! Blijf nou!" Hoorde ze Julia zeggen. Ze wilde niet achterom kijken, ze wilde niet dat iemand haar zo zag.

Charlie

"Schiet nou op!!!!", zei ze ongeduldig. "We stonden op het punt om net film te gaan kijken op de IPad van een van de jongens." Charlie sprong in de lacht. "Jeey!! Ik wist het! Ik wist wel dat het een meisje zou worden. Ik ben echt heel blij voor je, Lex. Ben benieuwd naar de foto's. Kan je ze papa niet appen? Ik ben me telefoon vergeten. Hihi, nu weet ik al hoe het gaat heten. Stom mens! Had hem een klap verkocht. Ben geen ding! Hopelijk heb je de volgende keer een ander. Ik ga je aan papa geven. Tot maandag!"

Lauren

Lauren was naar buiten gelopen. Ze hadden het geen eens door, de sukkels. Te verdiept in het domme schiet spelletje of wat ze ook speelde. Ze lag bijna te slapen, zo saai was het.
Ze appte snel Alexis terug voor dat er opgemerkt werd dat ze weg was.
Jep. Doe ik altijd! Zal ik doen. X Vervolgens stuurde ze Daley een appje zoals beloofd met wat het babytje van Alexis zou worden. Daley, red me! Wordt gek hier! Hopelijk vermaak je je. Lex appte net dat ze een meisje verwacht

Jasper

Jasper schudde zijn hoofd. "Je dringt je niet op, echt niet!" Hij voelde zich gehandicapt, nu die niet kon praten. Die stomme dikke lip moest niet te lang duren, anders werd die gek. "Is niet waar! Je broer is wel mijn laatste zorg. Maak me zorgen om Mike." Jasper rende Lacey achterna en hield er tegen. "Lacey, plzz! Ik ben nu niet het leukste gescheldschap, maar ga alsjeblieft mee. Ik zie liever niet dat je alleen naar huis gaat. Of laat ons je in elk geval thuis brengen. Dat is wel het minste wat we terug kunnen doen. Alsjeblieft?!?"

Alexis
"Charlie ik wil zelf de namen van mijn kindje zeggen. Pap het wordt Molly Rose Hope. Heb ik bedacht. En ik wilde je iets vertellen en ik heb het ook tegen mama gezegd maar... Ik weet dat je nu op kamp bent en daarom wilde ik het persoonlijk vertellen. Wil je het nu horen of niet." Ze keek naar het appje van Lauren. Goed, dan zie ik je morgen en anders overmorgen. Xx Ze zuchtte diep. Ze vond het jammer dat ze haar zusje niet kon zien. "Veel plezier Charlie." Zei ze nog. Ze dacht na. "Ik app ze straks, ik heb ze namelijk niet op mobiel staan. Ga zo een hapje eten met mama en Amber. Uhm papa vind je het goed als Sander maandag komt eten? Ik heb hem lang genoeg verborgen weten te houden en ik vind dat jullie hem wel eens mogen ontmoeten."

Lacey
Lacey keek naar Jasper. Ze veegde haar tranen weg. "Goed ik ga mee. Ik moet alleen Toby laten weten dat ik bij jullie ben. Dan kan hij mij ophalen eventueel." Ze appte haar broer en vroeg meteen hoe het met Mike was. Ze kreeg na een tijdje antwoord terug. "Het gaat redelijk met Mike. Hij slaapt al een tijdje, heeft een lichte hersenschudding, een blauw oog en gebroken arm. Hij vroeg nog wel naar je Jasper. Maar Toby en Jade zeggen beide dat je langs moet komen als hij en jij zich beter voelen. Mike kan nog net zijn ogen open houden en Tony zegt dat Jasper zich niet schuldig moet voelen om wat er gebeurd is, dat heeft hij ook tegen Mike gezegd." Ze keek naar Jasper en ging terug naar haar achtergrond waar je een foto van haar samen met haar moeder zag. Met een zucht deed ze haar mobiel uit. "Zijn jullie met de auto of lopend?" Ze hoorde Edwin zeggen dat ze met de auto waren. "Okee." Zei ze met een glimlach. "Ik hou je wel gezelschap Jasper, ik praat veel, Toby vindt dat ik af en toe te snel praat." En ze begon te lachen.

Gabriel

"Ik heb helemaal niks gezegd!", hoorde de die Charlie roepen naar de telefoon. "Hoi lieverd met papa. Ik hoorde van Charlie al dat je een meisje verwacht." Hij hoorde de naam keuze van zijn dochter. "Wat onwijs lief. Mama zal het wel leuk hebben gevonden dat ze ook Rose heet. Hoe ging het verder bij de dokter?" "Komt goed.", hoorde die Charlie nog zeggen die inmiddels zich bij de andere had gevoegd om film te kijken. "Is het goed als we het daar vanavond over hebben als we op het kamp zijn aangekomen. Het is heel druk in de bus dat ik je heel slecht versta.  Ik vind het goed als Sander komt eten. Vraag het wel even aan mama, ik weet niet hoe laat wij terug komen van kamp. Ik hou van je en ben heel blij voor je. Dikke kus en doe mama de groetjes." Hij had graag bij willen zijn maar het was niet anders.

Jasper

Jasper knikte. 'Doe rustig aan. Ik wil ook wel vragen of mijn vader je thuis kan brengen."
Jasper knikte. "Ik bel Mike nog wel." Niet dus! Maar dat hoefde hun niet te weten.
Jasper zag nog net de foto. "Je moeder? Ze is niet meer onder ons he?" Hij had meteen gemerkt dat Lacey er niet over wilde spreken. Jasper schudde ze hoofd. "Was me nog niet opgevallen."
Hij zuchtte. "Zullen we gaan?"

Alexis
Alexis keek even naar haar moeder. "Mam staat te popelen om Sander te ontmoeten, ze probeert de hele tijd een glimp van hem op te vangen als ik aan het skypen ben. Beetje irritant." En ze stak haar tong uit naar haar moeder. "Hmm ging wel. Ik had liever een vrouw gehad die me geholpen had. Gelukkig moest ik zelf mijn shirt omhoog doen anders was ik hem helemaal geflipt." Ze zuchtte diep. "Goed ik bel je vanavond. Veel plezier!" En ze hing op. Ze liep naar haar moeder en Amberley toe. "Jullie hebben de groetjes van papa en Charlie." Haar moeder glimlachte. "Kom dan gaan we ergens lunchen." Zei haar moeder. "Ik weet nog wel een leuke lunchroom." Antwoordde Alexis. "Goed laat maar zien!"

Lacey
Lacey keek naar Jasper. "Toby is nogal beschermend tegenover me. Hij wilt mij zelf thuis brengen. Dan weet hij zeker dat ik veilig thuis kom." Ze knikte. "Uhm ja ze is er niet meer en dat is ook de reden waarom Toby zo beschermend over me is en waarom mijn vader bezorgt om mij is." Ze haalde een hand door haar haar en dacht terug aan het moment. Ze kon zich er niet veel meer van herinneren. "Ik weet er niet veel meer van. Behalve dat mama en ik samen naar een klassiek ballet concert gingen. Ik was dol op ballet en nu nog steeds. Ik was negen en ik zat ook op ballet. Het was mijn passie, naast piano en viool spelen en zingen. We waren op weg naar huis en plots werden via de zijkant geraakt door een vrachtauto, die vrachtauto zat fout. Het enige wat ik me van daarna nog herinner is dat ik wakker werd in het ziekenhuis en mijn benen niet meer voelde. Tijdens de operatie hadden een zenuw in mijn benen geraakt waardoor ik verlamd ben geraakt. Ik herinner ook het moment dat papa vertelde dat mama er niet meer was." Ze slikte, ze vocht niet meer tegen haar tranen. "Ik moest stoppen met ballet. Het enige wat ik nu doe is piano spelen en viool en zingen. Maar sinds het ongeluk durf ik niet goed meer te zingen. Ik voel me schuldig door het ongeluk, als ik mama niet mee gevraagd had dan... Dan was dit nooit gebeurd." Ze reed een stukje weg. "Het spijt me dat ik je dit vertel, je kent me niet eens."

Gabriel

Gabriel begon te lachen. "Klinkt typisch als je moeder. Zo te horen missen we nog niks. Ik ben heel benieuwd wie er maandag aan tafel schuift." Gabriel sloeg een zucht. "De volgende keer ga ik wel mee als waakhond, als je die rare man weer hebt. Gelukkig was verder alles goed. Dank je wel, lieverd. Ik bel je als we er zijn. Geniet van de lunch met mama en Amberley. Doe ze de groetjes."

Jasper

"Kan ik me niks bij voorstellen." Hij keek heel onschuldig naar zijn tweelingzusje Julia. "Sorry! Ik had een klein vermoeden maar dat wist ik niet. Ik had mijn mond moeten houden. Nogmaals gecondoleerd. Al veranderd dat niks."
Jasper sloeg zijn armen om Lacey heen. "Maak niet uit. Soms moet je je ei kwijt, je verhaal doen. Praten lucht op."
Hij had Lacey even los gelaten om te kunnen typen maar begon er daarna weer te troosten.

Alexis
Alexis lachte met haar vader mee. "Ja klopt. En Sander wilt jullie ook graag ontmoeten. Hij vroeg het mij ook de hele tijd." Alexis keek even naar haar moeder die haar vragend aan keek maar ze wuifde het weg. "Ik zou het zoiezo leuk vinden als je mee komt de volgende keer. Ik wil jou er ook bij betrekken. Maar ik ga zo lekker eten. Veel plezier en ik spreek je vanavond." Daarmee hing ze op en liep ze weer naar haar moeder toe. Haar moeder keek even naar Amberley en Alexis keek ook naar Amberley. "Amber heb je zin om mee te gaan lunchen?"

Lacey
"En Toby is veranderd sinds mama overleden is. Hij vindt bij papa niet echt steun. Het liefst is hij de hele dag bij mij. Hij zegt dat ik op mama lijk. Hij is stiller geworden. Jade heeft hem iets meer opener gemaakt en ik ben blij dat dat gebeurd is." Lacey haalde een hand door haar haar. "Geeft niet, jij kon het ook niet weten." Lacey keek even naar Jasper en gaf hem een knuffel. "Dankjewel Jasper dat je naar mij gepraat wilden luisteren. Het lucht inderdaad wel een beetje op."

Gabriel

"Mhh, we zullen eens zien of die daar nog zo zeker van is, als die ons ontmoet heeft.", sprak wat bezorgder. Hij was op zijn hoeden voor vriendjes zins het incident met Jason. Dat overkwam een van zijn dochters niet nog een keer. Van zijn dochters bleef je af!
"Ik zou het een eer vinden als ik de volgende keer mee mag. Dat lijkt me heel bijzonder." "Ga lekker eten meisje, we spreken elkaar vanavond weer. Kusjes en love you. Doe rustig aan."
Gabriel hing de telefoon op. Hij keek even naar zijn jongste dochter die film aan het kijken was.

Off: Amberley stemt in met de lunch, weet geen hele post voor haar.

Jasper

"Hij mist zijn moeder, en terecht. Ik zou niet weten wat ik zonder mijn mama zou moeten. Ik denk dat je broer een bepaalde rol probeert op zich te nemen, waar die het moeilijk mee heeft."
Jasper glimlachte. "Jade is een schat. Je boft met haar als vriendin in liefde of vriendschap."
Hij glimlachte even licht. "Geen probleem, kleine moeite. Ik ben blij dat het oplucht en ik iets kon betekenen. Wel het minste wat ik kon doen, nadat jij mij geholpen hebt."
Jasper stond op. "Zullen we naar huis gaan? Ik heb hoofdpijn en voel me niet lekker en anders staan we hier morgen nog."

Alexis
Alexis deed haar telefoon in haar zak en keek even naar haar moeder. "Hoe ging het met Charlie en je vader?" "Goed, we bellen vanavond nog even. In de bus is het te lawaaierig zei hij." Ze glimlachte en deed haar haar even goed. "Lex!" Alexis draaide zich om en zag Sander op haar af komen. Ze glimlachte en omhelsde hem en gaf hem een kus op zijn wang. "Hoe ging de echo?" "Goed, alleen de dokter was nogal raar." Sander betrok zijn gezicht even. "Volgende keer moet je bij me moeder gaan, maar die doet de echo's helaas niet. Ze werkt wel op de kraamafdeling." "Ik zou het onthouden." "Wat wordt het?" "Een meisje en nee ik ga je de naam nog niet verklappen." Sander begon te lachen en gaf haar een kus op haar mond. "Kom dan stellen we je voor aan mijn moeder en haar beste vriendin." Ze liepen hand in hand naar haar moeder en Amberley. "Uhm mam, dit is nou Sander. Sander dit is mijn moeder.." "Hmm ik zie gelijkenis." Alexis rolde met haar ogen. "En dit is Amberley, de beste vriendin van mijn moeder." Sander gaf Roselyn en Amberley een hand. "Goed zullen we maar gaan lunchen." Alexis glimlachte naar Sander. "Zeg Amberley wat ging Thomas doen vandaag?" Hoorde ze haar moeder vragen. Sander pakte ondertussen haar hand en samen liepen ze hand in hand verder. "Uhm Sander je gaat toch wel mee lunchen?" Sander knikte. "Ja natuurlijk."

Lacey
"Hij probeert een soort van vader en moeder voor me te zijn. Naja mijn vader is druk bezig met zijn praktijk en is daardoor bijna nooit thuis. Ik heb natuurlijk wel mijn hond Fellow." Een husky keek op en liep naar Lacey toe en likte haar hand hand. "Hey meisje." En ze aaide haar hond. "Ze gaat overal mee naar toe behalve natuurlijk school. Maar voor de rest overal." Ze knikte en speelde onzeker met haar vingers. Ze had nooit aan iemand verteld dat ze op Jade verliefd is geweest, een jaar geleden. Op dit moment wilde ze het ook nog aan niemand vertellen. "Uhm ja is goed. Zijn jullie lopend of met de auto?" Lacey keek naar Fellow die haar kop op Lacey haar been had gelegd. "Je bent braaf." En ze haalde een brokje uit haar jaszak. "Zit." Fellow ging zitten en Lacey gaf haar het brokje. "Okee we kunnen."

off: Fellow klik

Amberley

"Die twee zullen zich prima vermaken.", merkte Amberley op over Charlie en Gabriel die op kamp waren. Amberley keek op naar de jongend die Alexis had geroepen. Blijkbaar was dat de mysterieuze jongen wie Alexis hart, had gestolen. "Amberley.", stelde zich voor aan Sander. Amberley keek om naar Roselyn. "Thomas is met Noah naar de kinderboederij.
Opa-kleinzoondag." Ze haalde een hand door de haar. "Lex, je had het over een leuk etentje. Welke bedoelde je?"

Jasper

"Soms zal je broer wat te bescherm overkomen, maar hij bedoeld het alleen maar goed. Juul is mijn tweelingzusje en ik weet van mezelf dat ik beschermd over haar men. Ze is mijn kleine zusje, tweelingzusje nog wel en die wil je beschermen en je hebt het beste met der voor. Dat wilt jou broer ook voor jou. Wees blij dat die er voor je is. Vroeg of laar zal je het respecteren."
Jasper keek op naar de hond. "O, dat is jou hond? Wat een schatje. Wij hebben ook een hond, een labrador Bailey." Jasper haalde zijn schouders op. Hij was met Mike komen lopen maar of Julia en Edwin met de auto waren wist hij ook niet. Jasper knikte, stond op en volgde de rest naar de auto.

Alexis
Alexis keek naar Sander die haar hand vast hield. Ze waren druk in gesprek met elkaar. Onder andere over maandag. "Ik begrijp dat je vader bezorgt is. We kunnen ook nog even wachten. Ik bedoel je moeder heeft mij nu gezien." Fluisterde Sander. "Ja dat weet ik maar... Ik wil aan mijn ouders en voornamelijk mijn vader laten zien, dat je totaal anders bent dan Jason. Ik wil aan hem laten zien dat je een super leuke, gezellige en goede jongen bent." Sander begon te lachen. "Okee dan kijken we wel. Ik heb tot half zes college." Alexis trok een beteuterd gezicht maar dacht toen na. "Mijn vader en zusje zijn ook pas laat terug. Wat dacht je van alleen koffie drinken?" Sander knikte. "Ik vind het prima." Alexis keek op toen Amberley wat aan haar vroeg. "Uhm ja Panache, het heeft echt heerlijke broodjes. Die zit in de buurt van de Claires."

Roselyn
Roselyn keek naar Amberley. "Ja die vermaken zich prima. Die vermaken zich op kamp altijd prima. Ik ben benieuwd naar de verhalen." Roselyn keek naar Alexis die aan het praten was met Sander. Ze zuchtte diep. Sander leek een goede jongen, ze was alleen bang dat hij net zoals Jason zou gaan doen. De relatie tussen Alexis en Jason begon ook eerst goed. Ze wilde niet dat iemand nog haar dochters zou gaan kwetsen. "Gezellig. Zou Noah vast en zeker leuk gevonden hebben. Die is doodop straks." En ze glimlachte even afwezig.

Lacey
"Ik weet dat Toby het gevoeld bedoeld maar... Hij moet ook zijn eigen leven kunnen leven. Daarom ben ik zo blij dat hij Jade heeft gevonden. Jade zorgt wel voor hem en die gaat met hem uit en zo. Ik ben blij dat dat gebeurt. Dan kan ik rustig viool of piano spelen zonder dat hij kijkt." Lacey rolde met haar ogen. "Ik zie wel een beetje dat jullie een tweeling zijn." Ze keek naar Fellow. "Ja we zijn met de auto. Met Edwin zijn auto." Hoorde ze Julia zeggen. Lacey knikte. "Fellow naast!" Fellow kwam naast haar staan. "Loop mee." En ze reed rustig achter de rest aan naar de auto van Edwin. Fellow liep naast haar. "Klinkt ook als een leuke naam. Kan Fellow lekker met hem spelen of is het een zij?"

Amberley

"Haha, ik denk dat je de helft van de verhalen niet wilt weten. Die lopen alleen maar te ketten en te doen. Het hele weekend doorhalen. Als er nog wat van dansen is gekomen is dat bijzonder.
Ik herinner me mijn eigen kampen nog."
Amberley knikte. "Zeker weten. Hij is dol op zijn opa. Jasper zal wel blij zijn. Noah wordt regelmatig 's nachts wakker dat die denkt dat er monsters onder zijn bedje of in de kast zitten. Jasper heeft volgende week tentamens dus die kan zijn rust wel gebruiken."
Amberley keek op naar Alexis die de naam van de broodjeszaak noemde. "Oh, die! Ja, daar hebben ze inderdaad lekkere broodjes. Ik ben er een keer geweest met Julia en Jade."

Jasper

Ze waren eindelijk! thuis. Jasper liep meteen door naar boven. "Ik moet nog even snel iets doen voor school. Moet iets inleveren anders vergeet ik dat en sta ik straks een dikke 1!" Hij wachtte het antwoord niet meer af. Hij had even voor zichzelf nodig, al was het 5 minuten. Hij deed de deur achter zich op slot zodat er niemand binnen kon komen. Hij opende zijn laptop, opende de mail en begon te typen. Een mail te schrijven naar Mike.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lieve Mike,

Ik hoop dat je begrijpt waarom ik deze mail schrijf en je kan accepteren wat de gevolgen in houden.
Ik weet dat het op deze manier heel zwak is, maar ik kan het niet over mijn lippen krijgen om je het persoonlijk te vertellen. Als ik het had kunnen vertellen zonder die kapotte lip.

Ik wil voor ons beide het beste en niemand pijn doen. Wat vandaag is gebeurd mag niet nog een keer gebeuren. Ik wil niemand in gevaar brengen.
Daarom is het beter als we elkaar niet meer zien, onze liefde verbreken en ik mijn gevoelens voor jou aan de kant zet. Ik hou nog steeds van je, mijn liefde, onze relatie was echt.
Maar dit kan zo niet langer. Het is beter voor iedereen! Voor ons!

Het spijt me Mike! De tranen rollen over mijn wangen terwijl ik dit schrijf.
Bij elk woord, bij elke letter heb ik al spijt.
Maar het is gewoon het beste. Sorry!

Jasper