Sisters from another mister

Amberley

Amberley grijnsde. "Dan kan ik mooi van je winnen." Ze was zelf ook niet zo goed in spelletjes. Als ze Thomas kon verslaan was dat mooi mee genomen. Amberley knikte en duwde de rolstoel vooruit. "Ik let wel op hem." Ze meende het, ieder woord. Ze glimlachte. "Lief! Kinderen zijn zo leuk. De kindjes uit mijn eigen stagegroep zijn ook zo lief. Ik loop stage bij de kleuters." Ze miste ze gewoon als die ene dag naar school moest. Ze glimlachte. "Ik hoop het. We zullen het zien." Ze duwde Thomas naar de lift en vervolgens naar buiten. "Waar wil je gaan zitten?"

Thomas
"Haha dat zullen we nog wel zien." Hij keek even achterom en glimlachte. "Isa kan ook een erg grote deugniet zijn hoor. Maar ik zie ze niet vaak. Omdat mijn zus in Brugge woont. En dat is gewoon een end. Zo komen vaak hierheen of nou ja ze proberen vaak hier heen te komen. Maar mijn zus is fotografe dus ze kan heel moeilijk vrij krijgen." Hij zuchtte diep en dacht na. "Zullen we daar bij dat tafeltje onder de boom gaan zitten?" En hij wees richting de mooie grote boom. "Ik hou je er aan dat je op me let, ik kan namelijk zonder rolstoel geen kant op. Dan krijg ik ruzie met de dokters hier en dat moeten we niet hebben."

Roselyn
Roselyn had net haar tas ingepakt maar zich nog niet omgekleed. "Hey lieverd. Heb je het overleefd?" Ze glimlachte en liep naar hem toe. "Ik kan maar niet kiezen welk jurkje ik aan wil doen onder mijn knal roze Vanz." En ze wees naar de zes zomerjurken die op haar tweepersoons bed lagen. "Ik wil goed voor de dag komen, maar ik weet echt niet welke." Ze zuchtte diep en ging op haar bed zitten. Ze keek even naar de uilenwandklok die boven haar bed hing. Het was nu half 11. Ze hadden tijd zat om de dag door te brengen. "Owja ik was bezig met een ontwerp voor je zwembroek. Ik had opeens inspiratie toen ik hier binnen stapte." En ze begon te lachen.

Gabriel

Gabriel sloeg ze armen om de nek en gaf en kus op de wang. "Ja hoor. Je vader was heel duidelijk. Ik begreep waarom die met me wou praten." Gabriel liet zich op en stoel zakken. Hij sloeg een diepe zucht. "Lieverd, kies gewoon. Het maakt toch niet uit. Jij ziet er toch wel leuk uit." Hij keek er even aan. Hij kwam wat klagend over. "Ik meen het echt. Dat je er sowieso leuk uitziet." Dit maal kwam die heel overtuigend over. Hij grijnsde. "Gaaf! Een zwembroek."

Amberley

Ze grijnsde. "Oh, gaan we er een wedstrijdje van maken?', vroeg ze uitdagend. Ze grijnsde. "Dat merk ik vaak genoeg op stage." Amberley keek even naar Thomas. "Wij kunnen ook wel een keertje naar Brugge gaan. Dat maken we er een leuk weekendje weg van." Ze wou graag een keertje naar Brugge en zo kon Thomas zijn zus op zoeken. Amberley knikte en duwde de rolstoel erheen. Ze zette de rolstoel vast en ging op het bankje zitten. "Doe ik. Maar je moet het wel zeggen als het niet gaat. Ik merk ook niet alles." Ze haalde de kaarten uit de tas. "Potje pesten?"

Thomas
"Hmm nee hoeft niet." Hij begon te lachen om haar uitdagende gezicht. "Maar ze kan ook heel lief zijn. Ze houdt veel van knuffelen en bij je op schoot zitten. Ze houdt erg van aandacht en ze kan veel praten." Hij keek even naar het tafeltje en keek even naar de boom. Ze hadden zijn vader gecremeerd en zijn as uitgestrooid zodat het een boom kon worden. "Tuurlijk zeg ik het tegen je als het niet meer gaat. Beloofd." Hij knikte. "Ja is goed. Ik weet alleen niet meer hoe het moet. Ik kan wel kwartet enzo maar pesten. Dat kan ik niet."

Roselyn
"Slijmbal." En ze gaf hem een duw zodat hij op haar bed belande. Ze gaf hem een kus en begon hem te kietelen. "Mijn vader is erg lief hoor. Hij kan af en toe wel streng zijn maar goed." Ze ging door met kietelen. Daarna stopte ze en stond ze op van het bed. "Okee dan kies ik deze." En ze pakte een vel roze jurk vanuit de stapel en hing de andere vijf jurken terug in haar over volle kleding kast. Haar verslaving waren kleren. Kleren maken en kleren sparen. Ze deed haar schoenen uit en deed de andere kleding uit die ze niet meer aan wilde. Die deed ze in de waszak en ze deed haar jurk aan, je kon op haar armen een paar blauwe plekken zien, daar had David haar ruw vast gepakte omdat ze niet mee wilde werken met zoenen. Haar haar föhnde ze nog even en ze kamde het rustig uit. Daarna ging ze weer op bed liggen en ze pakte de hand van Gabriel. "Je bent geweldig wist je dat. Jij ziet er ook goed uit. Ik wil wel eens weten hoe je er uit gaat zien in die zwembroek. Ik wil alleen wel je maat even weten."

off2:
Roselyn haar bed:
klik

Gabriel

Gabriel grijnsde. Hij werd het bed opgeduwd waardoor de languit op de bed kwam te liggen. Hij kuste er terug maar dat ging moeilijk als ze hem kietelde. Hij speurde flink tegen en probeerde er terug te pakken. "Hij heeft het beste met je voor." "Jij pest kop, kom hier!' Hij greep beide arme vast en kuste er even vurig. Gabriel bleef rustig liggen. "Kan het nog rozer?", vroeg die plagend. Hij keek stiekem hoe ze zich omkleedde. Hij glimlachte. "Uhh.... Een L-tje. Heb je daar wat aan?"

Amberley

Ze grijnsde. "Ik was he ook niet van plan." Ze verloor altijd met spelletjes. Ze kon goed tegen de verlies hoor maar verliezen was nooit leuk. Amberley trok een gezicht van schattig. "Ahh! Ze lijkt me heel erg lief. Ik ben benieuwd naar der. Volgens mij is het echt een hartendiefje." Amberley knikte. 'Ik hou je eraan!" Ze begon de kaarten te schudden. "Ik leg het je wel uit." Ze legde vlug de regels uit en deelde de kaarten vervolgens. "Klaar om verslagen te worden?'

Thomas
"Maar lieverd Brugge is hartstikke ver weg. We kunnen dat nooit betalen. Ik verdien niet genoeg met mijn tekenopdrachten." Hij zou zo graag naar zijn zus toe willen. Hij was dol op zijn oudere zus. "Oei zeg dat nou niet te hard. Ook niet tegen mijn zus dan krijg je allemaal dingen te horen wat ze stout heeft gedaan, dat wil je echt niet." Hij glimlachte en luisterde naar de spelregels. "Beloofd." Zei hij zachtjes. Hij keek haar even strijdlustig aan. "Klaar om ten onder te gaan?"

Roselyn
"Ik weet niet of je het wist maar roze is mijn favoriete kleur. Ik word daar altijd zo vrolijk van." Ze had heus wel gezien dat hij stiekem had gekeken hoe ze zich omkleedde. Ze schaamde zich niet voor haar lijf vooral niet tegenover Gabriel. Gabriel mocht haar zien, het was immers haar vriend. Ze speelde even met zijn haren en streek met haar hand over zijn gezicht. "Mijn vader heeft inderdaad het beste met me voor. Vooral na wat er gebeurd is." Ze beet op haar lip. Ze had niet veel zin om het er over te hebben. Het kostte haar onwijs veel moeite. Ze ging met haar hand naar zijn neus en tikte er even tegen. Ze zoende hem vurig en glimlachte. Ze kon zo wel uren blijven liggen, zo naast hem. "Dat is maat 40 ongeveer. Dat moet wel lukken." En ze speelde verder met zijn haren. "Ik hou zoveel van je." En ze ging met haar hoofd op zijn buik liggen en luisterde naar zijn ademhaling. Ze keek hem aan en ging toen weer langs zijn gezicht, ze vond het fijn om zijn gezicht aan te raken.

Amberley

"We kunnen sparen. Als het goed is heb ik binnenkort ook een baantje. Mijn vader wilt het ons vast lenen en misschien dat ze het cadeau kunnen doen voor mijn slagen." Ze zat immers in de laatste jaar pabo. "We hoeven er toch alleen heen te rijden als we bij je zus kunnen logeren."
Amberley schoot in de lach. "Ik heb niks gezegd." Amberley grijnsde. "Echt niet! Ik win! O ja, bijna vergeten te zeggen. Je mag niet met pestkaart eindigen. Dus met een 8, joker of 2." Ze haalde de eerste kaart van de stapel. "Jij mag beginnen."

Gabriel

"Dat merk ik, maar dit is wel heeel roze." Gabriel sloot even ze ogen terwijl Roselyn met ze haar speelde en met de hand over zijn gezicht streek. "Het zit goed tussen je vader en mij. Hij ziet in dat ik een goede jongen ben en goed voor jou. Ik begrijp je vaders bezorgdheid." Hij kwam overeind om er een knuffel te geven. "Ik ben er om je te beschermen. Ik laat niemand jou meer pijn doen."
Gabriel glimlachte door hun vurige zoen heen. Hij knikte. "Ik ook van jou." Ze bleven zo gewoon rustig liggen. 'Zullen we maar gaan? Anders liggen we hier morgen nog. Zonder om z'n mooie dag hier door te brengen."

Thomas
"Sparen kan wel, maar ik moet de huur van mijn appartement ook betalen en dat is ook bijna 300 euro per maand." Hij zuchtte diep en keek even naar Amberley. "Dat kan wel. Maar als we van je vader lenen betekend dat wel dat we dat terug moeten betalen." Hij legde een kaart op en zag dat het schoppen 4 was. "Ik denk dat we wel bij Anna kunnen logeren. Moeten we maar aan haar vragen als ze vanmiddag hier heen komen." Hij gaapte even en keek toen weer naar het kaartspel. Hij had daarnet heel lekker geslapen maar toch voelde hij zich moe. De dokter zei dat dat ook wel even zou duren. "Ik zit in mijn laatste jaar op het conservatorium dus met een beetje geluk studeren we beide af."

Roselyn
"Niks tegen roze. Roze en rood zijn de kleuren van de liefde. Ik kan ook wel een andere jurk aan doen als je dat liever hebt, als ik je daar een plezier mee doe." Ze glimlachte. Roselyn voelde zijn sterke armen om haar heen en ze deed even haar ogen dicht toen hij haar knuffelde. Ze keek hem aan en dacht na. "Gabe, wat mijn vader ook aan je verteld heeft. Wil je het niet tegen Amberley vertellen? Ik wil het aan haar vertellen als ik er klaar voor ben. Ik zou dat ook bij jou gedaan hebben, maar mijn vader voelde zich denk ik verplicht om het aan je te vertellen. Maar ik heb tijd nodig om datgene te verwerken wat er gebeurd is voordat ik het aan de rest vertel." Ze gaf hem een kus en stond op. "Ik bescherm jou ook. We beschermen elkaar, door dik en dun." Ze draaide even een rondje met haar jurk en glimlachte. Ze voelde zich vrij zo met Gabriel er bij. Tegen hem kon ze open zijn en ze kon zichzelf zijn. "Jep laten we maar gaan varen. Een ding.. Als we David tegen komen, niks doen of zeggen zolang hij niks doet of zegt. Goed?"

Amberley

Amberley krabde op de achterhoofd. "Met een beetje gelukkig zeg me vader dat ik het mag houden. Zo lief is die meestal wel. Ik krijg best veel van hem. Maar we zullen het zien, het heeft geen haast."
Amberley knikte. Ze legde een kaart op en zag Thomas gapen. "Als je moe bent breng ik je weer naar boven, hoor. Dan kruip ik gewoon stiekem bij je en kijken we een beetje tv."
Ze glimlachte. "Dat haal jij op je sokken. Ik ga je gewoon helpen om te slagen en jij mij. Aan het eind van het jaar hebben we beide onze diploma. Dat weet ik zeker."

Gabriel

"Heb ik ook niet. Ik plaag je maar." Gabriel ging rechtop zitten. "Rose, Amber is je beste vriendin. Dat kan je niet aan de verzwijgen." Hij zuchtte. "Oke, ik hou me mond. Al ben ik het er niet mee eens. Je beslist zelf of je het verteld of niet en wanneer. Daar heb ik niks over te zeggen."
Gabriel stond op. "Always!" Gabriel knikte. "Ik doe niks, zolang hij niks doet, maar weet dat ik hem het alle liefste een mep verkoop." Gabriel wachtte tot Roselyn gereed was en liep toen achter der aan naar beneden.

Thomas
"Goed dan, we kunnen het altijd proberen." Hij legde weer een kaart op en glimlachte lichtjes. "Ik heb daarnet minstens twee uur geslapen, ben net uit bed en ik kom sinds een dag weer buiten. Dan voel ik me best wel moe ja." Hij keek even naar een ouder echtpaar en keek toen weer naar Amberley. "Ik ga er ook vanuit dat ik gewoon slaag ja. Maar toch, het blijft spannend." Hij keek even naar de grond en keek toen weer naar de kaarten. "Ik zeg het wel als ik naar binnen wil. Dan hoef je het niet de hele tijd te vragen."

Roselyn
"Gabe, ik zeg ook niet dat het voor haar ga verzwijgen, dat kan ik ook niet want ze is inderdaad mijn beste vriendin. Maar ik wil er zelf klaar voor zijn." Ze beet op haar lip. "Gabe alsjeblieft, jij weet niet wat hij gedaan heeft. Mijn vader heeft niet alles verteld. Je weet niet wat hij met zijn handen, zijn vingers en zijn lippen gedaan heeft. Als Jocelyn niet binnen was gekomen was hij misschien wel verder gaan." Roselyn brak bij dit onderwerp. Ze wilde er niet over praten. Ze bleef staan op de overloop toen ze voelde dat ze trilde. "Sorry, je bedoeld het allemaal goed. Maar in mijn geheugen zit het nog vers. Ook al zit het nog vers, ik wil met jou verder gaan. Alleen met jou, jij bent degene met wie ik mijn leven wilt delen. Jij bent mijn alles." En ze gaf hem een knuffel. "We gaan er een top dag van maken. Een hele mooie dag. Zullen we vanavond pizza's gaan maken of had je wat anders ij gedachten dat we konden eten?"

Gabriel

Gabriel bleef in de deuropening staan. Hij luisterde naar wat ze zei en draaide zich toen om.
"Ik snap je wel, echt! Alleen... Ik wil niet horen dat een of andere gore klootzak met ze vingers aan je heeft gezeten en op meer uit wou. Dat die pijn en verdriet heeft gedaan. Dan... Dan had ik gewild dat ik je eerder had leren kennen zodat ik je had kunnen beschermen." Hij liep naar der toe en hield er stevig vast en tegen zich aan. "Sorry! Rustig maar. We hebben het er niet meer over." Hij knuffelde er stevig en gaf er een kusje op de neus. "Ik maak die pizza's wel. Zonder om anders alles weg te moeten gooien."

Amberley

Amberley knikte. "Ik kijk mijn papa gewoon heel lief aan." Ze wou niet smeken bij de vader, maar als ze zo naar Brugge konden. Ze wilde gewoon dat Thomas ze zus een keer extra kon zien.
Amberley gooide een 2 op. "Dat wordt twee kaarten pakken, meneertje." Ze knikte. "Dat zal je de komende tijd wel vaker zijn. Lekker veel slapen of in elk geval rustig aan doen." Ze knikte. "Ik krijg al de bibbers bij het idee dat ik examen moet doen." Amberley knikte. "Beloofd. Ik zal het niet meer vragen."

Roselyn
"Het spijt me, ik had er niet over moeten beginnen." Ze voelde weer zijn sterke armen om haar heen en ze voelde de kus. "We hebben het er niet meer over, ik beloof je dat ik het tegen Amber ga vertellen maar niet nu. Nu wil ik samen met jou zijn, vind je het goed als ik een tijdje bij je blijf slapen? Dan hebben we veel tijd voor elkaar." Ze gaf hem een kus en liep toen naar beneden. "Mam Gabriel en ik gaan varen. Ik blijf slapen bij hem vannacht. Ik beloof je dat ik goed uit kijk." Ze gaf haar moeder een knuffel en liep toen naar de voordeur. "Ik neem aan dat ik achterop ga zitten bij jou?" Vroeg ze toen. "Ga jij pizza's maken of samen?"

Thomas
"Ik heb ook nog wat geld gespaard. Van werk maar ik weet niet of we daar ver mee komen." Hij rolde met zijn ogen en legde een harten 5 en een klaver 10 op. Hij keek even naar Amberley, boog zich voorover en gaf haar een kus. "Je bent echt de liefste." Hij hield echt veel van haar en hij hoopte zo dat hij morgen weer naar huis mocht. Dan kon hij haar weer vast pakken. Hij keek haar schuin aan en keek toen weer naar het spel. "Brave meid." Zei hij met een lieve glimlach. Hij keek even naar de boom en keek toen weer naar het spel. "Ik snap er eigenlijk geen drol van en ik ben te moe om goed na te denken. Heb je nog een ander spel waar je minder bij hoeft na te denken?"

Amberley

"Hou dat nou maar. We zien het wel. Ik hoef niet van de week al in Brugge te zitten. Als het niet lukt, dan niet!" Amberley wilde net zeggen dat Thomas vals speelde maar toen werd ze onderbroken door een kus. "Jij bent liever." Amberley grijnsde. "Ik merk het! Je speelt vals." Ze stond op en ging voorzichtig op schoot zitten. "Ik weet hele leuke spelletjes, maar dat gaat een beetje moeilijk vanuit die rolstoel.', zei ze plagend. Daarna stond ze weer op. Ze haalde de spelletjes uit de tas. "Kies jij anders maar een spelletje. Ik heb er gewoon wat ingedaan wat me leuk leek."

Gabriel

"Maakt niet uit. Geeft niet." Hij streek met ze hand over de rug heen. Gabriel knikte. "Is goed. Je moet het haar vertellen als je er klaar voor bent." Gabriel keek er aan. "Dat hoef je niet te vragen. Je bent altijd welkom." Gabriel liet Roselyn los en liep achter de aan naar beneden. "Echt niet! Jij gaat fietsen en ik ga achterop.", zei die bloedserieus "Zien we dan wel. Gaat u zitten mevrouw." Hij wachtte tot Roselyn goed zat en stapte toen op. "Welke kant moet ik eigenlijk op?"