Sisters from another mister

Roselyn
"Ik laat mij ook verrassen." Ze gaf hem een kus en ze glimlachte. "Ik ook, ik voel me een in het water." Ze zwom een stukje verder en plots dook hij weer bij haar op. "Hmm dan ben jij mijn Erik." Fluisterde ze terug. Ze glimlachte eventjes. Ariël kon in de Disneyfilm heel goed zingen. Die film had ze als kind heel vaak gekeken. Ze glimlachte naar hem en dook even onder water en zwom weer verder. Daarna dook ze weer op. "Come and get me!" Ze zwom weer onder water en zwom naar het strand. Ze rende het strand weer op en glimlachte naar Gabriel. "Kom dan!"

Amberley


Amberlet proestte het uit. "Dat is nou precies de bedoeling!" Ze probeerde zich los te krijgen om hem verder te kietelen. "Never!" Ze kuste hem terug, maar dat weerhield er niet om zich over te geven.
Ze kietelde gewoon verder. 'Maybe? Maar jou kietelen is veel leuker!" Ze grijnsde. Ze maakte dat ze weg kwam toen Thomas de rollen probeerde om te draaien. "Ahh! Nee! Niet doen!" Uiteindelijk gaf ze zich over. Ze liet zich tegen Thomas aanvallen en legde de hoofd op zijn borst terwijl ze naar zijn hartslag luisterde.

Gabriel

Gabriel glimlachte. Het voelde goed om hier samen te zijn. Het water dat om hun heen klotste. De stilte. De picknick op het eiland. Gabriel grijnsde. "Nop, ik ben Gabriel. Jou persoonlijke beschermengel." "jaja, rustig, kom al!" Hij zwom naar de kant en klom er uit. Hij rende achter de aan. "Wat ben je van plan?"

Thomas
Ze kwam bij hem liggen. Zijn hart bonkte sneller toen ze haar hoofd op zijn hart legde. "Mijn hart heeft je goed gekeurd." Hij kreeg het warm van binnen en hij speelde met haar haren. "I love you so much." Fluisterde hij in haar. Hij keek haar aan en gaf haar een knuffel. "En nu?" Vroeg hij zachtjes. "Wat gaan we nu doen?" Hij kuste haar weer in haar nek, waar hij tenminste bij kon. Hij tilde haar hoofd op en kuste haar toen op haar lippen. Hij bleef even stil liggen en keek met verliefde ogen naar zijn vriendin.

Roselyn
"Ook goed. En je bent mijn Tarzan en je bent mijn knuffelbeer. Je bent gewoon mijn alles." Ze glimlachte naar hem en keek toe hoe hij achter haar aan rende. "Ik ben van plan om bij jou te zijn." Haar jurk was zeiknat. Ze had geen andere kleren bij zich. Maar het was toch goed weer dus dat zou wel drogen. Ze rende ook naar hem toe en liet zich in zijn armen vallen. Ze duwde hem op het zachte zand en gaf hem een kus. "Je bent warm." Zei ze zachtjes. Ze bleef op zijn buik liggen en deed haar ogen dicht om naar zijn hart te luisteren.

Amberley

Amberley grijnsde. "Gelukkig maar!" Ze glimlachte nog breder. Ze voelde zich zo gelukkig. Zo compleet. "Love you more." Ze klapte zich vast in ze knuffel. Ze legde de vinger op zijn lippen.
"Stt!" Ze kuste hem terug en legde de hoofd weer neer op zijn borst. "Het voelt fijn om naar je harstslag te luisteren, al slaat die wel wat snel." Ze kwam overeind. "Kom is hier!" Ze trok vluchtig ze shirt uit, legde hem terug in de kussens en ging weer liggen. "Zo is het nog fijner!"

Gabriel

Gabriel grijnsde. "Een hele grote knuffelbeer, die nu! een knuffel wilt!" Hij bleef hopend staan wachten op ze knuffel maar ze was het strand opgerend, dus moest die er achterna als die ze knuffel nog wilde hebben. Gabriel kon Rosleyn net op vangen. Hij werd achterover geduwd waardoor die in het zand belandde. Lekker met een nat lijf. Hij kuste er terug. "Wat denk je? Ik krijg het spaans benauwd van jou aanwezigheid. Jij maakt me warm van binnen."

Thomas
Zijn shirt werd uitgedaan en hij begon te lachen. "Hmm." Mompelde die even genietend. Zijn hart ging sneller kloppen. Hij pakte haar vast en ging met zijn hand even onder haar shirt naar haar hart. "Ik voel je hart kloppen." Zei hij zachtjes. Hij vond het fijn omdat te voelen. Hij luisterde er naar en keek even naar Amberley. Hij kuste haar vurig op haar mond en gleed met zijn hand over haar buik. Hij kreeg vlinders in zijn buik, het was een fijn gevoel. Hij kon wel eeuwig zo blijven met haar dicht bij zich. Hij bleef stil en ging door met het wrijven over haar buik. Hij maakte rondjes en ging van boven naar beneden, niet helemaal naar boven. Hij wist niet wat hij wel en niet mocht doen. Dus koos hij maar de veiligste weg.

Roselyn
"Een hele grote knuffelbeer en ik ben een kleine zeemeermin." Zei ze lachend. "Is maar goed ook. Ik krijg het ook warm van jou aanwezigheid." Ze deed haar jurkbandjes een stukje naar beneden. Dat voelde wat minder warm en ze had meer huid contact met Gabriel. Ze kuste hem en bleef toen zo liggen. Ze pakte zijn hand en kneep er in. Ze had het echt warm gekregen. Ze bleef zo liggen en keek even naar Gabriel. Ze ging weer even met zijn handen langs zijn gezicht en ging toen verder richting zijn buik waarna ze haar handen op zijn borst liet liggen.

Gabriel

Gabriel grijnsde. "Mijn kleine zeemeermin." Gabriel grijnsde. "Het is ook gewoon warm."
Gabriel trok zijn natte shirt uit. Het voelde vies tussen al dat zand. Gabriel trok Roselyn overeind. "Ik krijg de kriebels van dat zand. Laten we verder gaan waar we waren gebleven op het kleed. dat ligt wat fijner." Hij tilde er op en legde er op het kleed neer. Gabriel keek naar het eten op het kleed. Hij pakte de aardbeien en hield er eentje boven Roselyn's mond.

Amberley

Amberley ontspande zich, terwijl ze met de hoofd rustte op de ontblote bovenlijf van Thomas.
"Gelukkig maar! Al slaat mijn hart slagen over als ik bij jou ben.' Ze kuste hem vurig en voelde zich helemaal warm van binnen. Dat Thomas de buik streelde maakte het niet beter. Ze werd er opgewonden van. Amberley kwam overeind en keek hem opwindend aan. Ze fluisterde wat in ze oor. 3 woorden waren meer dan genoeg. (ik .. j.)

off: We gaan skippen, een maand later. Roselyn is er achter gekomen dat ze zwanger is van Gabriel al een maand. Ze kampt met misselijkheid. Thomas en Amber hebben het heel gezellig gehad in het ziekenhuis, misschien dat daar ook iets uit komt, alleen weten ze dat nog niet. Met zijn viertjes gaan ze naar de kermis en uit eten.

on:
Thomas
Hij deed zijn haar goed in de badkamer en keek even naar zichzelf in de spiegel. Hij liep de badkamer uit en zette nog even koffie voor zichzelf. "Amber kom je zo? We moeten Gabriel en Roselyn nog halen om naar de kermis te gaan. Het is de laatste dag van de kermis en dat is ook meteen de leukste." Na het ongeluk had zijn moeder samen met zijn zus en schoonbroer een nieuwe auto voor hem gekocht. Hij hoefde het niet terug te betalen en daar was hij heel erg blij mee geweest. Hij liep met zijn kopje koffie naar de bank en ging daar op zitten.

Roselyn
Roselyn was voor de zoveelste keer naar de wc gelopen. De laatste maand moest ze vaak naar de wc, de ene keer weer plassen en de andere keer weer overgeven. Ook had ze last van haar borsten. Gisteren had ze een zwangerschapstest gehaald bij de drogist en die had aangetoond dat ze een maand zwanger was. Deze keer moest ze voor het ergste naar de wc, overgeven. Ze spoelde het weg en bekeek zichzelf in de spiegel. Ze moest het nou wel aan Gabriel vertellen. Dat vond ze erg moeilijk. Ze nam een slokje water en deed haar haar goed. Daarna liep ze de badkamer uit. "Gabriel kan ik met je praten? Ik moet je wat vertellen voordat we weg gaan." En ze keek hem serieus aan. Ze ging op de bank zitten en speelde onzeker met haar vingers.

Amberley

Amberley stond in de badkamer van Thomas. Ze was met de make-up en haar bezig.
"Jaa! Bijna klaar! Moet alleen nog plassen!" Ze ruimde de spullen op, deed een plasje, waste de handen en bekeek zichzelf nog even in de spiegel. "Ben al klaar!" Ze kwam gekleed in een jurkje, opgemaakt en de haren gevlochten naar buiten. Ze liep er niet snel zo blij maar soms moet je gek doen. Ze pakte nog een glaasje water uit de keuken. Ze checkte de tas. "Kom dan! Ik moet opschieten maar jij gaat zitten koffieleuten."

Gabriel

Gabriel keek wat tv en speelde met Lucy terwijl die wachtte tot Roselyn klaar was. Het was al de zoveelste keer dat ze naar de wc liep. Vrouwen! Altijd moest je op ze wachten! Gabriel keek op en stond meteen daarna op. Hij liep naar Roselyn toe. "Gaat het wel? Je ziet bleek. Je voelt je niet lekker, dat wil je zeggen. Kruip lekker me bed in. Ik bel Thomas en Amberley wel dat we niet mee kunnen." Hij ging naast er op de bank zitten.

Thomas
"Hoho mijn koffie is bijna op." Zei hij met een glimlach. Hij liep naar de keuken toe en deed zijn kopje in de vaatwasser. "Jij was slomer dan ik. Kom." Hij pakte haar hand, aaide nog even zijn kat Dexter en liep toen naar de deur. Hij maakte hem open en dacht na. "Hoe laat hadden we ook al weer gereserveerd bij Benny's?" Vroeg hij toen. Hij keek op zijn horloge. "En bij wie gingen we ook al weer hen op halen? Bij Roselyn of bij Gabriel?" Hij wist het niet meer. Thomas had ook niet echt een super goed geheugen. Hij controleerde even of hij zijn medicijnen had meegenomen in zijn tas en wachtte op Amberley.

Roselyn
Roselyn keek op toen Gabriel bij haar ging zitten. Ze pakte zijn hand en kneep er in. "Ja en nee. Ik ben niet fit dat klopt en nee we gaan gewoon. Hoe rot ik me ook voel. Maar.." Ze beet op haar lip. "Ik heb de hele maand al over dag op bed gelegen bij jou omdat ik me niet goed voelde. Ik dacht dat het eerst een griepje was maar... Ik kreeg steeds meer last van mijn borsten en moest steeds vaker plassen. Gisteren heb ik een zwangerschapstest gehaald bij de drogist, ook omdat ik deze maand niet heb gemenstrueerd." Ze zuchtte diep. "Uit die test kwam er uit dat ik al een maand zwanger ben. Van jou." Ze was bang voor zijn reactie, bang dat hij zou zeggen dat ze te jong waren voor kinderen en dat ze het weg moest laten halen.

Gabriel

"Als je je niet lekker voelt dan moet je niet gaan. Dan hoor je lekker in bed te liggen."
Gabriel luisterde naar wat Roselyn te zeggen had. Geschrokken stond die op. Het nieuws overviel hem. Hij liep naar de keuken en plensde water in ze gezicht. Het drong nog niet helemaal door.
Hij zuchtte even. Snel liep die weer terug. "Het nieuws overvalt me een beetje, sorry. Ik wil geen argwaan weken. Ik ben blij maar ook verward. Dit had ik niet verwacht. Het idee dat ik straks vader wordt beangst me. Maar ik wil niks liever dan met jou dit kindje opvoeden." Hij legde ze handen om de buik. "Ons kindje! Ons wondertje!" Hij knuffelde stevig.

Amberley

"Duurt lang!", grapte ze. Amberley sloeg de armen over elkaar. "Pff! Ik heb toch tijd nodig om me op te maken en me haar te doen. Dat jij nou zo snel bent!" Amberley schudde de hoofd. "Moet ik nou alles onthouden? We hebben om 7 uur gereserveerd en we halen Gabriel en Roselyn op bij Gabiel. Zal ik anders maar rijden voor je dat bent verleerd?" Hoofdschuddend liep ze naar buiten en wachtte tot Thomas had afgesloten. Vervolgens liep ze naar beneden, naar de auto

Thomas
"Ik ben ook een man he." En hij stak plagend zijn tong naar haar uit. "Sorry ik was het gewoon even vergeten. Ook dat kunnen mannen minder, onthouden." Hij sloot de deur zorgvuldig af en liep naar beneden naar de auto. "Nee ik rij wel." Zei hij toen. Hij stapte de auto in en keek even naar Amberley. "Ik heb er heel veel zin in. We hebben die twee al een tijdje niet gezien. Jij had laatst toch nog met Roselyn gesproken? Je zei dat ze iets dringends te vertellen had. Waar ging dat over? Gaat het niet goed met Roselyn?" Hij keek haar aan en pakte haar hand. Hij had Amberley nog nooit zo stil meegemaakt nadat bezoek van Roselyn, ook al kende ze elkaar maar net een maand. Toch was ze anders dan anders.

Roselyn
"Ik moet gaan Gabriel, ik heb het beloofd." Ze kwam haar beloftes altijd na, ook al ging het niet goed met haar. Ze wilde Amberley vaker zien, ze zag er al zo weinig. Ze schrok even van zijn reactie maar ze werd al rustiger toen hij weer bij haar kwam zitten en het aan haar uitlegde. "Ik was er ook van geschrokken. Ik heb gisteren meteen mijn oudste zus gebeld Evelyn. Je weet dat zij twee weken geleden bevallen is van een dochter genaamd Emma. Ik moest haar om advies vragen, ik kon het gewoon niet tegen mijn ouders vertellen. Bang dat ze zouden zeggen dat we te jong waren." Roselyn glimlachte toen hij haar buik aanraakte. "Ons wondertje ja." En ze kuste Gabriel op zijn lippen. "Als het niet meer gaat dan zeg ik het tegen je. Beloofd."

Amberley

"Serieus? Ik dacht dat je een vrouw was!" Ze keek Thomas ongeloofwaardig aan. "Ik merkt het! Misschien wordt het eens tijd dat je dingen opschrijft, dan onthoud je het ook beter." Ze liep rustig naar beneden. "Weet je het zeker? Straks rij je naar Roselyn." Ze stak de tong even uit en stapte toen in. Amberley knikte en zuchtte. Dit was niet het onderwerp waar ze het in een auto over wou hebben. "David, die ex van Jocelyn. Uhh.. Die heeft met ze handen aan Roselyn gezeten. Als de zus niet binnen was gekomen dan was die verder gegaan. Roselyn wou het voor zichzelf op een rijtje zetten voor ze het mij vertelde. Gabriel wist het ook maar net. Hij hoorde het grootste gedeelte van de vader. Die gek heeft er nog een paar keer gestalkt, maar laat er nu eindelijk! met rust." Amberley sloeg een zucht. Ze was erg geschrokken toen Roselyn het had verteld.

Gabriel

Gabriel zuchtte., Hij kreeg er toch niet omgepraat. Roselyn bleef toch wel bij de standpunt.
Gabriel knikte. "Ik denk dat iedereen zich doodschrikt." Hij knikte nogmaals. Gabriel pakte de handen vast. "We zijn inderdaad nog jong. Maar we redden ons wel. Dat kindje kan zich geen betere mama voorstellen." Hij kuste er terug. "Beloofd." "Weet Amber het al?" Hij ging zichzelf anders echt verraden met die blijvende smile op ze gezicht.

Thomas
"Och och wat zijn we toch weer leuk." Hij gaf haar een kus en luisterde. "Wat?! Gadverdamme dat is echt erg. Wat een smeerlap toch. Ik snap wel waarom Jocelyn het heeft uitgemaakt. Geen wonder dat Roselyn het op een rijtje moest zetten." Thomas keek even door de voorruit en zuchtte diep. "Hopelijk raakt ze er snel weer over heen. Maar ze heeft Gabriel en jou om haar te helpen." Thomas rolde met zijn ogen. "Ik rij keurig naar Gabriel." En hij startte de auto en deed de radio uit. Hij reed de straat uit en reed zo verder.

Roselyn
"Ik weet wat je denkt maar... Ik wil gewoon mee. Het gaat beter met me echt waar." Ze knikte. "Ik weet niet wanneer ik het mijn ouders moet gaan vertellen. Ik ben gewoon bang dat ze zeggen dat we het weg moeten laten halen. Mijn vader heeft zelfs tegen mij gezegd dat we pas kinderen mogen als we getrouwd en 25 zijn. Maar ik ben beide niet. Wat nou als hij mij het huis uit schopt?" En ze begon zachtjes te huilen. Ze drukte haar gezicht tegen de borst van Gabriel aan. "Ik ben gewoon zo bang." Ze glimlachte even door haar tranen heen. "Jij wordt een fantastische vader, let maar op. Samen gaan wij een geweldig kind groot brengen." Ze hoorde zijn vraag en ze schudde haar hoofd. "Nog niet. Ik wil het haar vandaag gaan vertellen. Tijdens het eten denk ik."