Sisters from another mister

Gabriel

"Ik zeg niks! Het is je eigen keuze." Gabriel haalde ze schouders op. "Ik ook niet." Gabriel zuchtte. 'Ik ben net 22. Dan moet ik me drie jaar schuil gaan houden.' Gabriel keek Roselyn aan. "Als die dat doet dat pak je je spullen en kom je bij mij wonen.' Hij stond er op. Gabriel drukte er tegen zich aan en wreef over de rug heen. "Stil maar. Het komt allemaal. Het is niet gek dat je bang bent. Er komt eenmaal veel op je af." Gabriel knikte. "Geen twijfel mogelijk. Jij wordt de beste mama van de wereld." Gabriel knikte. "Dat wordt met moeite me mond dicht houden." Hij liep naar de keuken om een zakdoek en een glas water voor Roselyn te pakken. "Hier! Drink wat en droog je tranen.'

Amberley

Amberley keek Thomas poeslief aan met bambi-ogen. Heel onschuldig! "Ik kreeg gewoon kippenvel toen ze het vertelde. Ik heb zo met er te doen. Ik krijg nu gewoon weer de kriebels omdat ik het jou vertel." Ze knikte. "Gabriel sleept er doorheen. Ik denk dat ze het zonder Gabriel ook een stuk moeilijker had verwerkt. Gabe is de rots in de branding. Zoals jij de mijne bent."
Ze grijnsde. "Je komt trouwens wel naar mijn uitvoering, he. Volgende maand. Ik moet van de week doorgeven hoeveel mensen er komen."

Roselyn
"Of hij denkt dat het die David is." Ze slikte en voelde hoe hij wreef over haar rug. "Ook mijn afstuderen komt dichterbij, nu dit. Ik weet niet of ik het allemaal nog aan kan. Het is gewoon teveel. Hoe graag ik ook moeder wil zijn." Ze glimlachte lichtjes. "Dankjewel lief." Ze wist nu gewoon al zeker dat haar vader haar gewoon zou negeren. Zo was hij opgevoed, geen kinderen voor je huwelijk en zeker geen kinderen voordat je 25 bent. Ze pakte dankbaar het glas met water aan en pakte de zakdoek. Ze veegde haar tranen weg en nam een slok van het water. Ze glimlachte lichtjes. "Ik ga even mijn make-up bijwerken en naar de wc. Ik ben zo terug." Ze legde het glas weg en rende naar de wc, waarna ze er boven ging hangen. Na een tijdje stond ze weer op, spoelde de wc door en werkte ze haar make-up bij. Ze kwam de badkamer weer uit en ging weer op de bank zitten. "Ik durf mijn ouders gewoon niet te bellen. Ik krijg al tranen als ik er aan denk of trillingen. Ik kan het gewoon niet vertellen."

Thomas
"Ja ja je bent heel onschuldig. Ik ga je geen kus geven want dan krijgen we weer een ongeluk." Hij knikte. "Dat kan ik begrijpen. Hopelijk blijft die gek ook gewoon van haar weg en ook van jou. Ik moet er niet aandenken wat hij allemaal kan doen." Hij reed verder en stopte voor een stoplicht. "Ja gelukkig heeft ze Gabriel. Ik bescherm jou met mijn leven. Ik zou voor je springen als iemand op je wilt schieten, ik zou je knuffelen en je heel dicht bij je houden als er iets naars gebeurd. Ik zou er altijd voor je zijn wat er ook gebeurd." Zei hij toen en hij sloeg naar links. "We zijn er bijna." Hij reed nog een stukje rechtdoor en reed uiteindelijk de parkeerplaats op. Hij zocht een plekje en parkeerde zijn auto. "We zijn er." Hij zette de auto uit en stapte uit de auto.

Gabriel

"Dat zou ik ook als eerste hebben gedacht.", mompelde die Maar Gabriel wist wel beter.
Gabriel troostte der. "Het komt wel goed, ik help je er doorheen." Gabriel knikte. Hij ging weer op de bank zitten en wachtte tot Roselyn klaar was. Gabriel ving Roselyn op. "Liefje, doe nou rustig. Je staat te trillen op je benen en bent lijkbleek. Anders verban ik je alsnog naar je bed. Als je het nog niet wilt vertellen dan hoef dat niet. We zullen het eerst mijn moeder vertellen. Die gaat door dolle heen."

Amberley

Amberley grijnsde. "Doe maar niet! Jij hoort met twee handen aan het stuur op de weg te letten."
Amberley knikte. "Dat spookte ook door mijn hoofd. Wat heeft die met er gedaan en kon die met er doen?" Amberley keek Thomas vol love aan. "Love you!" "Ik denk dat voor Gabriel het zelfde geld. Die vangt nog een kogel op voor Roselyn." Ze knikte. Ze stapte de auto uit. "Je negeert mijn vraag! Kom je naar mijn uitvoering?!?" Ze keek hem smekend aan.

Roselyn
"David is verleden tijd. Maar ik vrees wel dat men dat gaat denken. En dat wil ik niet." Ze keek hem aan en knikte. "Sorry, het is nu gewoon even teveel. Ik word er ook zo moe van. Van al die keuzes. Ik weet het gewoon niet." Ze pakte zijn handen stevig beet en keek even diep in zijn ogen. "We gaan er een leuke dag van maken. Aan het eind gaan we lekker bij Benny's eten en dan in de avond hebben we tijd voor samen, als ik niet te moe ben." Ze gaf hem een kus en zuchtte diep. "Jou moeder zou door het dolle heen zijn, mijn vader echt niet. Evelyn heeft nu ook pas een kind terwijl ze het al veel eerder wilde. Daar is hij wel blij mee, maar als ik het ga zeggen. Hij wordt kwaad dan. Niet alleen op mij maar ook op jou. Maar we hebben het veilig gedaan. En dan toch nog..." Ze zakte neer in de leunstoel en deed even haar ogen dicht. Ze deed ze toen weer open en keek richting Gabriel. "Het komt goed."

Thomas
"Zullen we daar even niet aan denken? Voor je het weet is ze zwanger en dan? Wie weet wel van hem. Laten we er even niet aan denken. Ze is nog zo jong." Hij keek even naar Amberley en gaf haar een liefdevolle kus. "Hoe laat en wanneer is dat? Ik wil graag komen kijken maar ik moet wel vrij vragen van werk." Sinds kort werkte hij als hulpkok in het Italiaanse restaurant Roma. Hij hield van die baan, op zaterdag was hij tekenaar in verschillende steden in Friesland. Hij deed de auto op slot en pakte de hand van Amberley. "Zullen we dan maar kijken of ze mee gaan?"

Amberley

Amberley rilde. "Ik moet er niet aandenken. Dat zou een ramp zijn! Als Rose zwanger raakt dan van Gabriel." Ze zou het niet aan kunnen zien om Roselyn zwanger te zien van David. Als die jongen maar niet daar beneden had gezeten met ze geval. Ze kuste hem terug terwijl ze nadacht. "Uhh, weet ik niet uit me hoofd. De brief ligt op de tafel. Moet ik even kijken als we vanavond weer bij jou zijn. Ik moet ook nog vrij vragen aan Richard." Rosleyn had de vader kunnen overtuigen dat ze in de boekenwinkel mocht komen werken. Ze werkte er nu al een tijdje met veel plezier. Amberley knikte en liep hand in hand met Thomas naar binnen. Bij het appartement aan gekomen belde aan.

Gabriel

Gabriel haalde ze schouders op. "Laat ze maar denken wat ze willen. Wij weten beter. Ik praat wel met Amberley. Die zal ook wel wat anders denken." Hij suste er. "Rustig nou maar. Alles komt goed. Niet aan denken. Laat het voor nu even los. We gaan gezellig met onze vrienden naar de kermis, lekekr uit eten en vanavond ga we vroeg slapen." Gabriel haalde ze schouders op. "Ongelukken gebeuren, Rose." Hij knikte. Vervolgens liep die naar de deur om open te doen, de bel was immers gegaan. "Hoi, hoi, kom verder. We komen er aan."

Thomas
"Als dat zo is vermoord ik die jongen. Figuurlijk dan." Hij knikte. "Owja je werkt bij Roselyn haar vader. Gezellig dan werk je samen met Roselyn. Dan kunnen jullie heerlijk roddelen over ons." Hij glimlachte en keek toe hoe de deur open gedaan werd. Hij stapte binnen en gaf Gabriel een hand. Hij zag Roselyn op een stoel zitten, beetje bleek. "Hey jongens. Leuk dat jullie mee gaan. Rose gaat het wel?" Hij zag Roselyn knikken. Thomas keek vragend naar Gabriel maar ging toen op de bank zitten. "Dus jullie wonen ook soort van samen?" Vroeg hij met een lach. Lucy begon hem te besnuffelen. "Ik ruik naar kat, lief hondje. Ik denk niet dat je die geur erg aangenaam gaat vinden."

Roselyn
"Als we het vertellen doen we het samen." Zei ze zachtjes. Ze glimlachte naar Thomas en Amberley die ook binnen waren gekomen. Ze hoorde de bekende vraag van Thomas en ze knikte. Ze had geen zin om het er nu over te hebben. Ze liep naar Amberley toe en gaf haar een knuffel. Amberley kende haar langer dan vandaag, ze zou vast en zeker zien dat er wat was. "Ik pak even mijn tas uit de slaapkamer en dan kunnen we weg. Nog even naar de wc, haar uitkammen." Ze liep naar de wc en deed haar behoefte, ze kamde haar haren nog even uit en liep toen naar de slaapkamer. Ze deed de deur dicht en haalde haar mobiel uit de oplader. Haar zus had haar nog wat tips gestuurd: Hoe vertel ik mijn ouders dat ik zwanger ben? En nog lieve rust gevende woorden. "Bedankt Eve." Zei ze zachtjes en ze deed haar mobiel in haar handtas. Ze bleef even in de slaapkamer, even een moment rust voor zichzelf, dan kon ze ook gewoon makkelijker weg.

Amberley

"Gabe vermoord hem wel letterlijk voor je en hij is niet de enigste." Amberley knikte. Ze schoot in de lach. "Alsof we alleen maar lopen te roddelen. We moeten werken hoor, niet kletsen!" Ze liep verder naar binnen en gaf Gabriel een knuffel. "Hoi, hoi!" Ze grijnsde. "Misschien is het een teken dat je je eens moeten wassen, Thom." Ze keek hem plagend aan en aaide Lucy even. Amberley keek van Gabriel naar Roselyn. Er was hier wat aan de hand. ze hoorde Gabriel zeggen: "Zo ongeveer!" Amberley ging op de bank zitten en wachtte tot ze klaar waren. Ze stond op toen ze klaar waren. "Kom! We gaan!"

Roselyn
Roselyn liep de kamer uit en keek even naar Amberley. Ze had haar blik wel gezien, maar ze wilde er geen antwoord op geven. Dat kwam later wel. "Ik ook katten, maar Lucy is mij wel gewend nu." Ze aaide de hond en pakte de hand van Gabriel. "Volgens mij kunnen we." Ze kneep er in en keek toen weer naar Amberley en Thomas. "Hopelijk staan er een beetje goede dingen op de kermis. Ik hou er nooit zo van als het een dode boel wordt. Ik ga alleen niet in de achtbanen vandaag, mijn voet doet nogal vervelend." Ze keek veel betekend naar Gabriel, zwangere vrouwen mochten niet in achtbanen. Dat vond ze best jammer maar ze wilde graag alle zekerheid voor haar kind nemen. Ze wilde het niet verliezen.

Thomas
Hij keek op toen Roselyn eindelijk naar buiten kwam. "Hehe eindelijk. Je ziet er goed uit hoor. Ik snap niet dat vrouwen altijd zo lang in de badkamer moeten zijn." Hij liep naar Amberley toe en omarmde haar. Hij had de blik van Amberley gezien en keek haar vragend aan. "Hoho niks tegen mijn kat Dexter, het is de liefste kat die ik ken." Dexter was echt een knuffelbeest, Isa was er helemaal dol op. Hij hoorde Roselyn zeggen dat ze niet in de achtbanen ging vandaag. "Aaw wat jammer nou. Maar goed als jij het zekere voor het onzekere wilt nemen dan moet je het ook niet doen." Hij had de veel betekende blik gezien maar hij keurde er geen aandacht aan. "Goed laten we gaan."

Amberley

Ze schudde de hoofd. "Lief, dat begrijp je toch niet. Vrouwen staan nou eenmaal lang in de badkamer. We moeten er toch wel leuk uitzien voor onze vriendjes." Ze trok de jurkje recht.
Amberley grijnsde. "Ik heb niks tegen Dexie. Ik zeg alleen dat je je moet wassen."
Amber knikte. "Jammer! Ik had graag met ze viertjes in de achtbaan gewild. Maar als je last van je voet hebt moet je dat niet doen. We zullen rustig aandoen. Ik heb het kermisboekje gezien en daar stonden wel leuke attracties in." Ze zag de blikken tussen Rose en Gabe. Er was wat aan de hand en ze wilde weten wat! Ze vertrouwde het voor geen meter! Amberley stond op en liep naar buiten.

Roselyn
"Kom laten we gaan." Ze liep richting Amberley en pakte even haar hand vast. "Ik vertel je nog wel wat er is, maar niet nu." Zei ze rustig. Ze liep de trap af en liep naar buiten. Thomas kwam er ook aan die de auto open maakte. "Goed wie gaan er voorin en wie achterin?" Roselyn haalde haar schouders op, het maakte haar niet veel uit. "Ik ga wel achterin." En ze liep naar de rechterkant. Ze hoopte maar dat er op de kermis genoeg wc's waren. Wat nou als ze vaak moest? Dan zouden Thomas en Amberley nog meer argwaan krijgen. Ze keek even naar Gabriel. Het duizelde haar een beetje, maar ze moest gaan. Ze stapte in en deed de gordel vast.

Amberley

Amberley knikte en was vervolgens naar buiten gelopen. Zodra Gabriel had afgesloten liepen ze de trappen af naar beneden. Amberley voelde dat iemand de hand vastpakte. De eerste reactie was Thomas maar het was Roselyn. "Ik vertrouw het niet, Rose.", fluisterde ze terug. Ze keek achterom naar Gabriel. "Zet die twee maar achterin. Dat is veiliger!" Ze ging op de passagiersstoel zitten. "Een ding! Ik vind wel dat de mannen een knuffelbeest voor ons moeten proberen te winnen."
Zodra iedereen zat kon Thomas aanrijden.

Roselyn
"Ik vertel het je vanavond. Okee?" Ze wilde het er nu gewoon niet over hebben. Ze zag dat Thomas voorin ging zitten en de auto startte. Ze gaapte en leunde tegen de gordel aan. Haar hoofd gleed langzaam richting Gabriel en ze viel in slaap. Ze was best wel moe, maar toch ging ze. Ze had er heel veel zin in. Hier had ze bijna de hele week naar uit gekeken. Evelyn had gezegd dat ze moest gaan. Alleen Evelyn wist van haar hele familie wat er echt aan de hand was. Ze voelde hoe de auto naar links ging en ze sliep nog steeds tegen Gabriel aan. Thomas mompelde iets. "Haha ik zie wel." Roselyn kreunde even maar ze sliep weer rustig verder.

Amberley

Ze knikte even kort. Als Rose het vanavond niet ging vertellen dan ging ze mooi Gabriel uithoren.
Gabriel kon ze mond toch niet houden. Amberley zag dat Roselyn in slaap was gevallen tegen Gabriel aan. Ze glimlachte even. Ze legde de hand op die van Thomas waarmee die het schakelblok bestuurde. Amberley trok een pruillip. "Nou zeg!" Ze hoorde Gabriel zeggen: "Als Thom het niet wilt doen, krijg je hem van mij wel." Ze glimlachte. "Kijk! Dat is nou een lief vriendje. Je moet een voorbeeld aan Gabriel nemen." Niet veel later arriveerde ze op de kermis. Ze sprong haast de auto uit. "Ik wil in de octopus!"

Thomas
"Zeg ik ben ook een lief vriendje. Ik wilde het je als verassing geven en niet dat je zelf aan ging bieden." Hij zag dat Roselyn ook in slaap was gevallen en hij voelde de hand van Amberley. Hij keek even naar Gabriel. Hij stopte de auto en stapte er uit. "Goed dan gaan we naar de octopus. Hopelijk wordt Rose ook nog eens wakker. We gaan niet zonder haar." Hij meende het. Hij keek even naar het gezicht van Roselyn, ze zag er niet bepaald goed uit. "Gabe wij lopen alvast naar de octopus en ik koop vier kaartjes. Dan zie ik je zo." Hij pakte de hand van Amberley en rende met haar richting de octopus.

Roselyn
Langzaamaan deed ze haar ogen weer open en keek even naar Gabriel. "Zijn we er al?" Vroeg ze slaperig en ze stapte wankelend de auto uit. Ze strekte haar benen en liep alvast een stuk vooruit. "Zo te zien gaan Thomas en Amber richting de octopus, laten we daar dan ook heen lopen." Ze pakte Gabriel zijn hand en kneep er in. "Mijn zus had mij nog tips gegeven via whatsapp. Namelijk hoe vertel ik het aan mijn ouders. En ze zei dat het allemaal wel goed zou komen en dat ze ons wel wilt helpen. Haar man en zij willen wel helpen met de kamer en alles. Lief toch?"

Amberley

Amberley keek Thomas verliefd aan. 'Ahh! Sorry knorrie. Ik zal niet meer aan je twijfelen." Ze gaf een kusje op zijn wang. Ze keek achterom naar Roselyn en Gabriel. "Gabe, die kust er wel wakker, net als in een sprookje." Ze knikte. "Doen we. Tot zo!" Ze sleurde Thomas haast mee naar de octopus. "Ze moeten opschieten! Ik wil erin!" Als ze wat leuks wou doen had ze geen geduld om te wachten.

Gabriel

Gabriel merkte dat Roselyn wakker werd. "Hoi slaapkop." Hij glimlachte even. Gabriel knikte. "We zijn er net." Gabriel hoorde wat Thomas zei. "Is goed, ga maar. Ik betaal de volgende attractie. We zien jullie daar." Gabriel knikte. "Klopt. Ze wachten daar op ons.' Gabriel knikte. "Heel lief! Ik kan zeker straks hulp gebruiken met het kamertje. Zeker met het bedje enzo in elkaar zetten. Ik heb twee linkerhanden dus dat komt anders nooit goed." Hij hielp Roselyn uit de auto. "Kom! Dan gaan we die twee tortelduifjes eens zoeken."

Thomas
"Rustig mevrouwtje spring in het veld." Hij gaf haar een kus en keek even of Gabriel en Roselyn er aan komen. "Denk er aan dat Roselyn wat langzamer loopt dan wij. In verband met haar voet." Hij keek haar aan. "Vind je ook niet dat ze gek doen vandaag? Die blikken constant. Er is iets aan de hand. Misschien dat we het vandaag nog te horen krijgen, misschien ook niet." Hij betaalde de vier kaartjes en wachtte in de wachtrij. Roselyn en Gabriel zouden zo wel komen. Hij keek even naar de andere attracties. "Woow zie je die over de kop achtbaan? Daar wil ik zo in."