Sisters from another mister

Roselyn
Ze keek dankbaar naar Gabriel toen hij haar uit de auto hielp. "Dankjewel. Ik hoop maar dat er genoeg wc's zijn. Ik ben zo bang van niet. Heb je die blikken van Amber gezien? Ik heb gezegd dat ik het vanavond aan haar ga vertellen." Ze pakte zijn hand stevig vast en liep richting de attractie. "Haha de man van Evelyn is heel handig. Hij heeft in zijn eentje de hele babykamer voor Emma gemaakt. Kijk." En ze liet een foto op haar mobiel zien. Ze deed na een tijdje haar mobiel weer in haar zak en liep richting de octopus. Dat was ook een van haar favoriete attracties. Ze kuste Gabriel op zijn lippen. "Ik ben zo blij dat jij de vader wordt." Zei ze zachtjes in zijn oor.

Amberley

Ze glimlachte heel onschuldig of er niks aan de hand was en ze totaal niet aan het stuiteren was.
Amberley knikte. "Weet ik! Maar nu lag ze gewoon te pitten! Dat is wat anders!" Kon Gabriel er gewoon niet uit de auto tillen? Amberley knikte. "Ik vertrouw het voor geen meter! Er is iets! Rose zou het vanavond vertellen, tijdens het eten zei ze." Ze wilde weten wat er was en wel NU!
Ze ging bij Thomas in de rij staan. Gabriel en Roselyn zouden ze er wel tussendoor lozen. Amberley keek wat angstig naar de achtbaan. Ze hield niet van dingen die over de kop gingen. "Uhh... Oke?"

Gabriel

"You're welcome!" Hij knikte. "Ik krijg het er Spaans benauwd van. Amberley heeft wat door.
Je houdt het niet lang geheim voor haar. Het vanavond vertellen is dus het beste. Volgens mij merkt Thomas zelfs het op." Samen liepen ze naar de andere. "Gelukkig maar!" Hij bekeek de foto. "Wat lief!" Hij smolt nou al bij het idee dat die vader werd en ze waren pas een maand zwanger. "En jij de mama.", fluisterde die terug. Ze voegde zich bij de ander. "Zijn we weer."

Thomas
"Zeg heb gewoon even geduld." Hij knikte. "Het komt goed Amberley, geef ze de tijd en de ruimte om het ze te laten vertellen. Roselyn verteld het vanzelf. Je kent haar langer dan vandaag. Bij haar hebben dingen nou eenmaal tijd nodig." Hij keek op toen Gabriel en Roselyn aan kwamen lopen. "Hehe eindelijk. Kom we mogen." Hij leverde de kaartjes in en zocht een karretje. "Je hoeft niet mee in die over de kop achtbaan, dan blijf je bij Roselyn. Je kan altijd proberen of ze het nu wilt vertellen of niet. Maar pushen heeft geen zin bij haar." Hij liet Amberley voor gaan.

Roselyn
"Dat weet ik. Misschien dat ze het nog wel een keer vraagt. Wie weet vertel ik het dan. Ik kan het ook niet langer voor me houden." Roselyn zuchtte diep. "Hmm klopt." Ze had zin om voor het kind te zorgen, ze had zin om een gezinnetje te worden. Ze kwamen weer aan bij de rest en liep naar een karretje waar ze in ging zitten. Ze keek even naar Amberley en Thomas. Ze hield van deze attractie. Haar blik ging naar de over de kop achtbaan. "Jij mag daar zo wel in van mij hoor Gabe. Dan hebben jij en Thomas ook wat vermaak samen." Ze glimlachte naar hem.

Amberley

"Heb ik niet! Weet je toch!" Als er iemand geen geduld had, was zij het wel! Amberley knikte. "Maar toch voelt het niet goed. Mijn gevoel zegt dat er iets niet klopt." Ze zuchtte en speelde met de lok die ze los had laten hangen. Amberley liep achter Thomas aan en klom bij hem in het karretje.
Amberley knikte. "Ik kijk wel. In elk geval blijf ik met beide benen op de grond.'

Gabriel

Gabriel haalde ze schouders op. "Voor Amberley hou je dingen gewoon niet geheim. Ze heeft het altijd meteen door. Maar hoe achterdochtig ze ook is, je moet het pas vertellen als jij er klaar voor bent." Gabriel grijnsde. "Ik vermaak me prima." Maar hij zou Thomas wel meevragen in de achtbaan. "Misschien moet je het zo toch tegen er zeggen. Als ze over David beginnen tijdens het eten wordt het ook niet meer gezellig."

Naam: Inga Dekker
Bijnaam: /
Leeftijd: 21
Uiterlijk: Ze heeft middenlang blond golvend haar, hemelsblauwe ogen, smalle lippen, gladde blanke huid en een leuk gezicht. Ze is 1m76 groot en atletisch gebouwd. Ze heeft sterke spieren en vind het ook niet erg om haar vrouwelijke vormen te laten zien. Inga draagt meestal dingen met een V-hals, heeft zo goed als altijd make-up op en stapt graag goed gekleed de deur uit.
Innerlijk: Ze schaamt zich bijna nergens voor, kijkt positief naar het leven, houdt van risico's en aandacht, sportief, oog voor detail, slim en creatief.
Familie: Haar ouders kwamen om in een auto-ongeluk toen Inga vier maand was en leeft sindsdien bij haar oom Tom Dekker en tante Josefien de Groot. Verder heeft ze twee oudere neven Kasper en Danny Dekker en drie jongere nichten Sarah, Esmée en Lisa Dekker.
Woonverblijf: Zit op kamers in Leeuwarden, maar woont oorspronkelijk in Grou.
Geschiedenis: Haar ouders kwamen om in een auto-ongeluk toen ze nog maar vier maand oud was en het enige dat ze over hen weet zijn de verhalen die ze gehoord heeft. Tegen haar oom en tante zegt ze gewoon mamma en pappa, ze heeft ook niets anders geweten. Ze leeft in een eenvoudig huis en doordat ze met veel zijn thuis, hebben ze wel vaker eens iets te kort. Ze heeft heel wat acteertalent, maar in haar familie wordt dat niet gezien als een beroep, dus moest ze andere dingen gaan studeren. Naast acteren heeft ze ook een passie voor vogels en fotografie.
Interesses: Acteren, fotografie, vogels en films.
Studie: Politiekundige en is reeds een hoofdagent.
Relatie: Single en op zoek.
Overig: Speelt af en toe eens mee in toneelstukken die ze samen met andere agenten maakt.
Avatar: Klik

Thomas
"Vraag het haar anders straks. Dan weet je het zeker en dan hoef je je geen zorgen te maken." Hij pakte de hand en gaf zijn kaartje aan de meneer. "Misschien is het wel iets goeds. Wie weet is ze zwanger van Gabriel, dat is iets goeds. Ze verdienen het om een gelukkig gezinnetje te zijn. Om samen gewoon te zijn met hun kindje." Hij pakte haar hand en keek haar lief aan. "Laat het rusten, straks kun je het aan haar vragen."

Roselyn
Roselyn knikte. "Je hebt gelijk. Amberley krijgt het er toch wel uit." Ze voelde zich echt niet lekker. Haar maag maakte rare geluiden. "Als ze over David beginnen dan weet ik niet hoe ik moet reageren. Ik bedoel het is van jou, dat weet ik zeker. Ik bedoel, David is niet zo ver gekomen gelukkig. Jij wel, met goede redenen. En daar ben ik blij om." Ze gaf hem een kus maar liet toen los. "Gabe dit gaat niet goed. Ik moet hier uit." Ze rilde en keek even om zich heen. Tegenover de octopus zat een wc. Ze ging de attractie uit en rende naar de wc. Ze veegde haar tranen weg, dit zou haar hele dag gewoon gaan verpesten. Ze spoelde het gauw weg en liep de wc met een bleek gezicht uit. Ze kon hier gewoon niks aan doen. Ze ging op een bankje zitten en seinde richting Gabriel dat ze er niet in kon gaan.

Amberley

Amberley keek alsof ze water zag branden. "Gabriel en Roselyn zwanger? Dat is wel erg ver gezocht! Ze kennen elkaar bewijs van spreken net! Nee, dat is wel het laatste wat er aan de hand kan zijn.
Ik denk dat David er weer lastig heeft gevallen." Ze zuchtte. "Oke! Oke! Ik hou er al over op.'
Ze keek van Gabriel naar Thomas toen Roselyn opeens de attractie uitrende. "WTF! Was hier aan de hand?"

Gabriel

Gabriel knikte. "Ik ook. Ik ook. Maar dat weten zij niet. Je kan het ze niet kwalijk nemen. Als je het niet over je lippen kan krijgen om over David te beginnen dan laat je er maar naar mij komen en leg ik het er wel uit." Gabriel wou achter Roselyn aan, maar het was al te laat. De attractie zette zich in beweging. "Verdomme!" Gabriel ging weer met tegenzin zitten. Hij zag Amberley naar hem kijken maar hij haalde alleen ze schouders op. Hij wou er uit en wel nu! Maar als die er uit zou springen was die verder van huis dan bij Roselyn.

Thomas
"Dus? Dat ze elkaar net kennen wilt nog niet zeggen dat ze niet verder zijn gegaan." Zij hadden het in hun eerste week ook erg gezellig gehad. "Wij hebben het ook erg leuk gehad remember?" Hij zag Roselyn weg vluchten en hoorde Gabriel niet lang daarna verdomme roepen toen de attractie begon te draaien. Hij keek naar Amber. Er was duidelijk iets aan de hand. "Ik vrees dat we zo meer uitleg krijgen." Zei hij zachtjes. Hij knikte even naar Amber. "Na dit rondje mag je er verder over praten maar niet nu. We gaan nu genieten van dit rondje. Whoei!" Hij begon te lachen, hij genoot helemaal van deze attractie.

Roselyn
Roselyn keek naar de draaiende attractie. Zij had daar ook graag in gewild. Ze bleef op het bankje zitten en haalde diep adem. Haar hele lijf trilde en ze voelde weer tranen op komen. Een zwangerschap bracht veel emoties met zich mee. Ze had Gabriel wel gehoord, maar nu wilde ze even alleen gelaten worden. Ze zat vol met vragen en schuldgevoelens. Misschien was ze de pil vergeten of het condoom was gescheurd. Ze hadden er altijd voor gezorgd dat ze het veilig deden. Ze voelde zich nou zo'n stomme idioot. Omdat Gabriel er niet was om zijn armen om haar heen te slaan hield ze haar eigen armen maar om haar heen.

Amberley

Amberley haalde de schouders op. "I know, maar... Dat beeld klopt gewoon niet in mijn hoofd. Oke, er kan altijd wat fout gaan." Nee, het idee dat Gabriel en Rosleyn een kindje konden verwachten drong niet tot er door. Haar gedachten bleven er bij dat David wat had geflikt. Amberley knikte. "Er zijn twee mensen me nou een uitleg verschuldigd." Gabriel begon niet zomaar te vloeken.
Ze knikte met een zucht. Ze gooide de handen in de lucht en liet zich meevoeren door de attractie.

Gabriel

Kwaad staarde die voor zich uit. Ging dat ding nog ooit stil staan? Hij hoorde bij Roselyn te zijn en niet in z'n k.t attractie. Wat als ze in een gezakt was ofzo. Dan was er niemand om haar te helpen.
Hij sprintte dan ook de attractie uit toen het eindelijk stil stond. Zonder een woord te wisselen met de andere rende die naar Roselyn. Hijgend liet die zich naast er neer vallen op het bankje.
"Gaat het?" Hij keek er aan. "Weet je wat wij gaan doen? Het vertellen aan Amberley en Thomas en dan lekker naar huis. Jij gaat je bed in, ik laat je niet langer zo rondlopen."

Thomas
"Ik snap wat je bedoeld. Maar het kan altijd." De attractie kwam langzaam tot stilstand. Hij zag Gabriel naar Roselyn toe sprinten. "Jij zei toch in de auto dat David haar met rust liet? Als het David was geweest had je meer geweten denk je ook niet? Dan had Roselyn het wel verteld toen ze er met je over ging praten. Maar kom laten we naar ze toe gaan." Hij hielp Amberley uit de attractie en gaf haar een kus. "Tijd voor uitleg. Door twee personen." Zei hij zachtjes.

Roselyn
Roselyn keek op toen Gabriel bij haar ging zitten. Ze pakte trillerig zijn hand vast. "Nee Gabe, ik wil deze dag niet verpesten. Ik heb er zelf voor gekozen om te gaan." Ze veegde haar tranen weg. "Het is ook mijn eigen stomme schuld. Misschien ben ik wel de pil vergeten of is er wat anders gebeurd. Het is allemaal mijn eigen schuld. Ik moet daarvoor boeten, ik moet daarom door deze dag heen komen." Alles draaide om haar heen, maar ze moest en zou op de kermis blijven. Ze keek naar de ogen van Gabriel. In zijn ogen kon ze lezen dat hij wilde dat ze naar bed ging. "Ik wist het!" Hoorde ze een bekende stem roepen. "Daarom bleef je een maand in bed liggen. Je hebt helemaal niet de griep, dit allemaal komt door David en jij hebt het toegelaten!" Voor hun stond Jocelyn. Roselyn stond wankelend op. "Nee Joce, je snapt het niet. Dit is niet David zijn schuld. Hij heeft niks gedaan." Zei ze vermoeiend. "Owja wel! Ik ga dit tegen papa en mama vertellen. Jij hebt gewoon tegen me gelogen, je hebt hem zelf in je toegelaten." Roselyn schudde haar hoofd. "Nee helemaal niet. Ik heb je de waarheid verteld. Jocelyn alsjeblieft..." En ze greep Jocelyn vast bij haar schouder zodat ze niet om zou vallen. "Laat me los, jij trut!" Roselyn keek haar zus verontwaardigt aan. "Zeg het niet tegen papa en mama. Alsjeblieft, ik smeek het je. Ze zette mij uit de familie, ik mag niet meer werken bij papa. Alsjeblieft doe het niet, ik vertel het hen zelf wel." "Ik ga het ze vertellen let maar op. Het is je verdiende loon. Je hield wel van hem, je hebt hem gewoon van mij afgepikt." Maar voordat Roselyn verder nog iets kon zeggen rende Jocelyn naar haar vriendinnen toe. Roselyn zakte weer neer op het bankje. Ze pakte de hand van Gabriel vast en tranen kwamen naar beneden. "Zie je, tis mijn eigen schuld."

Amberley

Ze haalde langzaam de schouders op. Zij wist het ook niet meer. Amberley schudde de hoofd. "Ze zou zich dood hebben geschaamd als het echt zo is als ik denk dat het is. Als ik haar was geweest had ik echt niet durven te vertellen dat David me misbruikt had, laatst staan denken dat je zwanger van z'n goorlap bent. Maar ze weet ook dat ik overal achter kom dus kan ze het beter meteen vertellen." Ze liep met Thomas mee naar de andere en zag het gebekvecht aan. Ze keek Thomas aan met een blik van: "Ik zei het je toch!"

Gabriel

"Rose, je bent lijk bleek en trilt als een rietje. Dat hou je niet vol. Zo is het voor ons ook niet leuk."
Gabriel schudde ze hoofd. "Seks heb je nog altijd met ze tweetjes voor er een kind ontstaat. Ik ben even schuldig!" Gabriel keek op. Vuur brandde achter ze ogen. Hij kon Jocelyn haast wel wat aan doen. Wat dacht dat kind wel? Gabriel rende Jocelyn achterna. "Staan blijven! Jocelyn, je hoort me wel! Staan blijven!" Hij hield er had handig tegen. "Wat een arrogant kut wijf ben jij zeg!" Zo dat was er uit! "Dat je straks nog met je zelf kan leven! Zie je niet hoeveel pijn en verdriet je op dit moment je zusje aandoet. Hoeveel moeite ze er mee heeft dat ze überhaupt zwanger is?!? Denk je nou echt dat ze het met David gedaan heeft? Open your eyes! Als David het met er gedaan had dan zat die niet nog steeds achter der aan! Dan had die ze zin al gehad? Weet je wat! Laat ook maar! Ik heb geen zin om mijn tijd aan jou te verspillen!" Hij duwde der van zich af en liep terug naar Roselyn.
"We gaan! Ik heb geen zin om hier een seconde langer te blijven!"

Thomas
Thomas haalde zijn schouders op. Hij hoorde gebekvecht en keek even naar Amber die hem veel betekenend aan keek. "Niks is zeker zolang het tegendeel bewezen is." Hij liep richting Gabriel en Roselyn toe. "Woow maat, je laat je dag niet verpesten door een of ander stom grietje dat toevallig de oudere zus van je vriendin is." Hij bleef stil staan en keek van de een naar de ander. "Amber en ik zien de hele ochtend al dat er wat speelt. Roselyn loopt de attractie uit en rent naar de wc en Gabriel roept heel hard verdomme en geeft de zus van Roselyn er van langs. Wat is er aan de hand?"

Roselyn
"Gabe alsjeblieft. Ik verpest jullie dag, laat mij dan alleen naar huis gaan. Dan kun jij het nog leuk hebben. Ik vraag Evelyn of ze komt." Ze keek toe hoe Gabriel Jocelyn er van langs gaf. Hij ging weer bij haar zitten. "We zijn twee mensen nog een uitleg schuldig." Zei ze zachtjes. Ze hoorde Thomas en Amber dichterbij komen. Thomas stelde nou net de vraag die ze niet wilde horen. De wat is er aan de hand vraag. Ze speelde onzeker met haar vingers en deed even haar ogen dicht. Na een tijdje pakte ze voorzichtig de hand van Gabriel. "Ik ben een maand zwanger." Zei ze zachtjes en ze voelde weer tranen op komen. "Gisteren heb ik een zwangerschapstest gehaald omdat ik mij al een tijdje niet goed voelde, ik menstrueerde niet. En gister kwam er uit dat ik dus een maand zwanger ben." Ze wilde er niet over praten. Straks kreeg ze een telefoontje van thuis. Ze zou genegeerd worden, ze zou niet meer in de winkel van haar vader mogen werken. De enige die haar nog wilde spreken van haar familie was haar oudste zus Evelyn.

Amberley

Amberley keek Thomas aan. "Volgens mij zei die voorstelling meer dan genoeg!"
Amberley knikte. "Inderdaad, wat is hier aan de hand. Zo ken ik je niet Gabriel. Rosleyn gaat anders altijd mee in de Octopus. Je zegt zelf altijd dat je de Octopus het leukst vind." Ze keek even in de richting van Jocelyn. "En dat maakte het verhaal helemaal af!" Amberley zuchtte. " Van David! Ik wist het!"

Gabriel

"Dat kind moet gewoon de bek houden!", siste die. Hoe kon ze zo tegen de zusje te keer gaan.
Ze moest zelf toch beter weten. Gabriel was echt pissig. Zo kende men hem niet. Maar als Gabriel kwaad was, was die ook goed kwaad. Gabriel keek Amberley aan. "Niks David! Het is van mij! Erewoord! Daarom dat ik zo flip. Jocelyn wilt geen eens luisteren. Men moet niet meteen een oordeel trekken. Misschien ben ik wel de geen wie hier verantwoordelijk voor is!"

Thomas
Thomas keek naar Roselyn. Hij keek toen naar Gabriel. "Je weet zeker dat het van jou is en niet van David? Ik bedoel Roselyn lijkt nou niet bepaald blij met haar kind te zijn." Hij keek even naar Amberley en keek even naar Jocelyn die aan de telefoon hing een eind verderop. Hij keek toen weer naar Roselyn en Gabriel. "Amber is bang dat het van David is, ik bedoel Rose aan je gezicht te zien.. Het zou toch kunnen?" Thomas moest Amber nou wel gelijk geven. Maar iets in hem zei dat ze hier geen vrienden mee zouden maken.