Sisters from another mister

Thomas
Thomas was bezig met dingen opzoeken voor Amberley. Hij schreef alles op en vouwde dat op zodat hij het mee kon nemen als hij boodschappen ging doen. Hij keek even op zijn mobiel of hij iets van Gabriel had of van Roselyn maar nog niks. Hij wilde appen of alles goed was, maar hij zou het vanzelf wel te horen krijgen. Hij stond op, pakte alles in en keek even of Amberley sliep. Hij schreef op een briefje dat hij boodschappen aan het doen was en dat ze hem kon bellen als er wat was. Hij legde dat op haar nachtkastje en liep de kamer uit. Hij liep het appartement uit en sloot alles af.

Roselyn
Roselyn schrok uit haar gedachten toen Gabriel bij haar kwam staan en vroeg of alles goed was. "Gabe ik word er gek van. Van die pijnscheuten, de dokter zegt dat het hoort maar het voelt ondragelijk. Ik heb ook al tegen meneertje hier gezegd dat dit niet de bedoeling was." Ze zuchtte diep en liep naar de tafel waarna ze ging zitten. Ze was moe. Ze voelde gewoon de wallen op haar tenen hangen en ze voelde zich een enorme vaatdoek. "Ik ga na het eten even slapen, dan ben ik goed uitgerust als Evelyn komt. Die zou om 2 uur komen."

Amberley

Amberley had even geslapen maar was vrij al snel weer wakker geworden. Steeds al ze weer ging liggen werd ze misselijk. De laatste keer dat ze wakker werd zag ze het briefje van Thomas op het nachtkastje liggen. Ze glimlachte en liep naar binnen. Ze wou wel onder een deken een filmpje gaan kijken. Ze pakte de mobiel van tafel en stuurde Thomas een appje. Snel terug komen hoor! We missen je papa. XX

Gabriel

Gabriel keek Roselyn aan. "Misschien wordt ik wel gek hoor, maar..." Hij beet op ze lip.
"Zouden die pijnscheuten niet schopjes van de baby kunnen zijn? Je bent immers wel als zo ver zwanger dat je het kan voelen." Hij keek er wat onzeker aan. Gabriel knikte. "Dan kom ik lekker bij je tv kijken."

Thomas
Hij rekende zijn boodschappen af bij de Albert Heijn en liep weer verder de parkeerplaats op. Hij voelde zijn mobiel trillen en haalde hem uit zijn zak. Hey lieverds, ik ben nog even naar de boekenwinkel en daarna kom ik. Xx Hij zette zijn boodschappen in de auto en liep richting het centrum van Leeuwarden. Hij liep de boekwinkel van de vader van Roselyn binnen. Hij liep naar de boeken over baby's en pakte er eentje. "Aah jij bent een vriend van me dochter he? Ben je voor haar aan het kijken?" Thomas keek op toen hij de vader van Roselyn af. "Ja ik ben een goede vriend van Roselyn en van Gabriel en nee ik ben niet voor haar aan het kijken." "Gelukkig maar, dat heeft toch al geen zin. Haar zwangerschap begon al verschrikkelijk, reken maar dat die ook vervelend eindigt." Thomas deed een boek nijdig in de kast. "Meneer Lancaster vindt u dat niet wat bruut om te zeggen? In uw eigen winkel?" Meneer Lancaster keek naar zijn klanten die niks door hadden. "Het is zo. Ze wilt me al 3 maanden niet zien." "Misschien is dat wel vrij logisch aangezien u haar op een vervelende manier hebt behandeld." Meneer Lancaster keek hem nijdig aan. "Zeg maar dat haar moeder erg verdrietig is omdat ze weg is." Thomas zuchtte diep. "Even voor de duidelijkheid meneer Lancaster, ik ben niet de aangewezen persoon omdat te zeggen, wilt u contact met uw dochter dan weet u wat u kunt doen. Nog een prettige dag verder." Nadat gezegd te hebben liep hij naar de kassa, liet zijn boeken afrekenen en liep richting de auto. Na een tijdje kwam hij weer aan in zijn appartement. Hij maakte zijn deur van slot en liep naar binnen. "Lieverds ik ben thuis." Hij zette de boeken in de boekenkast en de tassen met boodschappen legde hij op tafel. Hij begon de tassen uit te ruimen en zuchtte even diep. Roselyn en Gabriel mochten wel uitkijken, straks kregen ze nog een hele tirade over zich heen.

Roselyn
"Dat zou kunnen, maar zou dat zoveel pijn doen dan?" En ze keek haar vriend wanhopig aan. Ze wist het gewoon niet meer. Ze kreeg er slapeloze nachten van. Als ze pijn had ging ze naar de woonkamer en keek ze televisie. Met trillende handen pakte ze haar vork en mes en begon haar tosti door te snijden. Met kleine hapjes begon te eten. Ze werd er naar van. Na het eten stond ze op en kuste Gabriel en gaf hem een knuffel. "Ik ga naar bed. Ik ben echt moe, Gabe." Ze liep naar de slaapkamer en deed de deur dicht. Ze deed haar schoenen uit en ging in bed liggen. Tranen vielen over haar gezicht naar beneden. Ze huilde net zolang tot dat ze in slaap viel.

Gabriel

Gabriel haalde ze schouders op. "Je weet niet waar de baby ligt omdat die steeds beweegt en dus draait. Het lijkt mij dat het goed gevoelig kan zijn als de baby op een gevoelige plek ligt bijvoorbeeld bij je ribben of middenrif. Je hoort toch ook dat zwangere vrouwen in het tweede semester vaker naar de wc moeten omdat de baby op de blaas drukt." Hij was had er ook geen verstand van maar het leek hem best logisch. Gabriel knikte en zei der welterusten. Hij zou Roselyn maar even laten. hij besloot om Lucy maar te gaan uitlaten maar die bleef koppig voor de slaapkamer liggen. "Oke, ik ga al bij de kijken." Hij liep de slaapkamer in waar Lucy op het voeteneinde sprong en de kop op de voeten van Roselyn legde. Hij kroop in het bed, sloeg ze armen om Roselyn heen en hield er stevig vast.

Amberley

Amberley schrok wakker van een stem en de deur die in het slot viel. Blijkbaar was ze toch nog op de bank tijdens het kijken van de film in slaap gevallen. "Heey. Je bent alweer terug." Ze stond op om Thomas een kus te geven. Ze bekeek de boeken die, die in de kast had gezet. Ze keek Thomas een goed aan. "Wat is er? Niet liegen! Ik zie dat er wat is. Roselyn''s vader? Sprak die je aan in ze winkel?"

Thomas
Hij was bezig met de boodschappen en beantwoordde de kus van Amberley. "Jep ik ben weer terug." Hij keek naar de boekenkast en keek toen weer naar de boodschappen. "Hij sprak mij inderdaad aan in de winkel. Hij is er heilig van overtuigt dat de zwangerschap van Rose niet goed komt. Hij begint nu al goed dus eindigt hij ook niet goed. Haar moeder is verdrietig omdat ze het huis uit is en hij vindt dat ik dat tegen Roselyn moet zeggen. Sorry maar ik ben niet de aangewezen persoon omdat te doen. Hij moet dat zelf maar doen, niet ik." Hij beet op zijn lip en ging verder met de boodschappen. "Kijk eens ik heb hier romantische films voor ons. Je kunt kiezen uit vijf films: Notting Hill, Love Actualy, Pride and Predjuice, Eat, Pray, Love en Shakespeare in Love. Aan jou de keuze." Hij keek naar Amberley. "Gabe en Rose moeten maar uitkijken voor die man. Ik gun hun gewoon zo een fijne zwangerschap. Ik hoop zo niet dat die man het gaat verpesten."

Roselyn
Roselyn deed langzaam haar ogen open. Ze keek op haar uilenwekker. Het was nu half 3. Ze stond op en deed haar kamerjas aan. Ze deed haar lange haar uit haar badjas en deed haar uilenpantoffels aan. Ze liep naar de woonkamer en deed de slaapkamerdeur dicht. Toen ze zich omdraaide schrok ze. Op de bank zag ze Evelyn zitten en Gabriel zat in zijn stoel met haar nichtje Emma op zijn schoot. Ze werd er bijna emotioneel van, het zag er zo lief uit. "Hey lieverd." Zei haar zus. Evelyn liep naar haar toe en gaf haar een kus. "Heb je een beetje kunnen slapen?" Roselyn knikte. "Ja, ik droomde dat er een harig iemand bij mijn voeten ging zitten. En dat er een beschermengel zijn armen om mij heen sloeg." Haar blik ging naar Lucy en naar Gabriel. "Gabriel heeft me verteld wat er gebeurd is. Ik had dat op het begin ook maar niet zo erg als jij. Je weet zeker dat er niks aan de hand was?" Roselyn knikte. "De dokter zei dat alles goed was." Roselyn ging trillerig op haar knieën bij Emma zitten. "Hey kleine meid. Lange tijd geleden dat ik je heb gezien." Haar blik ging naar Evelyn. "Wat is ze groot geworden. Ze gaat heel erg op jou lijken." Evelyn knikte. Roselyn stond weer moeizaam op en gaf Gabriel een kus. Evelyn begeleidde haar naar de bank en voor een tijd zei ze niks. Roselyn voelde zich best wel een vaatdoek en had het idee dat ze er uit zag als een vaatdoek. "Ik ga water voor je halen Rose, je ziet er uit alsof je dat wel kunt gebruiken." Roselyn knikte dankbaar. Evelyn liep naar de keuken en begon water voor Roselyn in een glas te doen. Niet veel later gaf ze het aan Roselyn en Roselyn begon trillerig te drinken. "Hoe lang is het geleden dat je je medicijnen hebt ingenomen?" Hoorde ze Evelyn vragen. "Uhm twee uur geleden denk ik, twee en een half uur kan ook. Ik mag ze maar om de zes uur, dus rond avond eten weer." Evelyn knikte. "Gabe wil je hier zitten naast je vriendin of wil je zo blijven zitten? Emma vindt je zo te zien heel lief." Emma greep naar de haren van Gabriel waar ze net niet bij kon.

Gabriel

Gabriel had Rosleyn maar laten slapen toen de zus, zwager en nichtje waren langsgekomen. Ze zou anders nooit aan de rust komen en die had ze nu het harst nodig. Toen Emma de flesje moest krijgen had die gevraagd of hij mocht proberen om te flessen. Gabriel wou het graag leren en nu zat die nog steeds met Emma in ze armen. Hij keek op toen Roselyn binnen kwam. "Heey, lieverd!" Gabriel grijnsde. "Klinkt als een mooie droom." Hij keek even naar Lucy die ze pootjes waste. Gabriel was betoverd door dat kleine meisje in ze armen. Het deed iets met hem. "Niet doen kleine boef." en pakte de grijpende handjes van Emma vast. Verbaasd keek die op naar de andere. "He, wat? Haha, sorry maar z'n kleintje doet wat met je. Ik zal er maar terug geven voor dat ik er nog hou."

Amberley

Ze knuffelde de Thomas even. Ze sloeg een diepe zucht. "Dat ben je ook niet en dat moet je ook niet doen. Als ze contact met hun dochter willen dan moeten ze dat zelf maar zoeken, we zijn geen doorschuifluik of postduif." Ze werd er moe van dat ze er iedereen bij betrokken. Amberley bekeek de films en dacht na. "Ze zijn allemaal leuk, zo kan ik toch niet kiezen! Kies jij maar! Jij moet tenslotte romantische films met mij gaan kijken." Ze zuchtte. "Ik ook. Ik vraag me alleen af of we dit beter voor ons kunnen houden of kunnen zeggen." Ze schonk een glaasje water voor zichzelf in en dronk het leeg.

Roselyn
"Het was ook een mooie droom. Ik heb sinds tijden niet zo lekker geslapen als vannacht." Ze glimlachte lichtjes en nam een slok van haar water. Evelyn nam Emma over en glimlachte. "Jullie mogen wel een keer op Emma passen als jullie willen." Roselyn knikte en keek weer naar Gabriel. Ze dronk haar water leeg en zuchtte diep. Emma keek haar aan en Roselyn pakte haar kleine handjes vast. "Wat is ze toch een schatje. Je zei dat Marcel een taart had gebakken?" Evelyn knikte. "Jep in plaats van het is een jongen taart heeft hij een het wordt een jongen taart gebakken. Ik heb hem in de koelkast gelegd dus als je je wat beter voelt mag je er van mij aan beginnen." Roselyn knikte en ze liep moeizaam naar Gabriel toe en ging op zijn schoot zitten.

Thomas
"Dat heb ik ook tegen hem gezegd. Het is zijn schuld dat zijn dochter geen contact meer met hun willen." Thomas zuchtte diep en keek naar de films. "Hmm doe maar Notting Hill." Zei hij na een tijdje. Hij ging door met de tassen uitpakken en zette ze toen weer in de berging. Hij ging op de bank zitten en dacht goed na. Hij wist het ook niet echt. "Ik denk dat we het wel moeten vertellen. Dat haar vader iedereen aanspreekt die Roselyn kent en zegt dat ze fout is. Ik weet dat de zwangerschap niet echt lekker gaat zoals je me al vertelde maar toch... Ze hebben het recht om het te weten."

Amberley

Amberley knikte. "Wij kunnen er helemaal niks aan doen. Het is gewoon rot dat die ons er bij betrekt." Ze zuchtte. "Het verbaasd me geen eens dat die loopt te stoken bij andere. Zielig! Ik heb gewoon medelijden dat die zo kinderachtig is."
Amberley knikte. Ze zette de glas in de vaatwasser en kroop weer onder de deken op de bank. Ze zette de film maar af. Ze knikte. "Dat is waar! Maar ik wil ze geen rot nieuws geven terwijl het lijkt alsof het eindelijk beter gaat." Ze leunde tegen Thomas aan en wreef over de buik heen.

Gabriel

Gabriel grijnsde. "Ik ben blij dat je fijn geslapen hebt, schat." Gabriel knikte. "Als je een oppas nodig hebt dan bel je maar. We passen graag op. Tegen z'n lieverd kan je geen nee zeggen."
Gabriel sloeg ze armen om ze vriendin die op ze schoot was geklommen. Hij wiegde er wat heen en weer. "Ik heb stiekem al gekeken. Hij is een hele mooi taart en zag er heel smakelijk uit."
Hij keek er aan. "Geloof je nou nog steeds niet dat ik echt niet van die taart af wist?"

Thomas
"Inderdaad wij kunnen er niks aan doen, hij moet gewoon ophouden met dat kinderachtige gedoe. Hij doet zijn dochter en haar vriend er onwijs veel pijn mee. Ik bedoel Jocelyn steunt haar ook niet, Evelyn wel en Flynt kan het geen reet schelen. Die is druk met zijn eigen vriendin. Evelyn is de enige van haar familie die haar wilt steunen." Thomas selecteerde het menu en startte de film. Hij dacht goed na terwijl hij naar het hoofd van Hugh Grant keek. "Mijn zus vond Hugh Grant knap, maar volgens mij is ze daar volledig van afgestapt." Hij lachte en sloeg zijn arm om zijn vriendin heen. "Ik vind toch dat we het moeten laten weten."

Roselyn
"Ik bel of app wel als Marcel en ik een keer weg willen. Emma vindt jullie ook lief dus dat komt goed uit." Roselyn glimlachte. "Emma is gewoon een schatje." Ze keek naar Gabriel en gaf hem een kus. Ze keek hem aan in zijn ogen en glimlachte. "Goed ik geloof je." Zei ze zachtjes. Ze had zin in een taart maar op dit moment kon ze eigenlijk alleen nog maar drinken naar binnen werken. "Roselyn kom eens, ik ga je haar doen. Je ziet er bij alsof je een lijk bent en dat kan niet." Evelyn deed graag iets met Roselyn haar haar, vooral omdat het lang was. Maar Evelyn had langer haar dan zij. Roselyn ging op de poef zitten zodat Evelyn haar gang kon gaan. "Ik hoop echt dat jullie je weg in de zwangerschap kunnen vinden, dit is ook niet leuk."

Gabriel

"We zijn zeker bereid om op te passen." Gabriel knikte. Hij zwaaide na het kleine meisje.
Gabriel glimlachte terug en kuste er terug. Zachtjes wreef die over de buik heen.
Hij grijnsde even. "Wij reden ons wel, maak je geen zorgen." Hij zag Lucy tegen de deur op springen.
"Ik kom al. Jullie reden je wel even, he terwijl ik Lucy uit laat." Hij stond op, deed ze schoenen aan en maakte de riem vast van Lucy. "Zo terug." Lucy trok aan de riem. Snel liep die maar achter de aan voor ze in huis zou plassen.

Amberley

Amberley knikte. "Het is ze zo niet gekund. Ik moet er niet aan denken dat mijn ouders en broertjes geen contact met me meer zouden willen hebben omdat ik zwanger was. Helemaal omdat het een ongelukje was." Ze kende Gabriel en die was heilig gelovig in veilige seks. Ze kon zich niet voorstellen dat die er vanaf stapte. Behalve als ze er bewust voor zouden kiezen om zwanger te raken. Amberley schoot in de lach. "Serieus? Dat is toch wel een van de lelijkere acteurs."
Amberley knikte. "Ik vertel het morgen wel als ik bel om te vragen wat ze nou verwachten." Ze kroop tegen Thomas aan. "En nou hebben we het niet meer over en gaan we de film kijken."

off: we gaan skippen naar drie weken verder. Roselyn en Gabriel komen op visite bij Thomas en Amberley. De ouders van Amberley komen dan langs en hebben een verrassing. Namelijk een weekendje weg naar centerparcs. Het is de middag voordat ze weg gaan, maar ze weten nog van niks.

on:
Roselyn
Roselyn borstelde haar lange haren. In gedachten verzonken keek ze naar zichzelf in de spiegel. Over een kwartiertje zouden ze weg gaan. Dan zouden ze op bezoek gaan bij Amberley en bij Thomas. Ze begon langzaam haar haar in te vlechten en stond na een tijdje moeizaam op. Ze was moe, vermoeiender dan anders. Ze had vanochtend wel lekker lang op bed gelegen. Ze keek even naar haar spiegelbeeld, werkte haar make-up bij en liep richting de woonkamer waarna ze ging zitten. "Gabe ben je ook bijna zo ver?" Ze controleerde haar tasje of ze alles had, medicijnen had ze mee, mobiel had ze mee, portemonnee had ze mee, rijbewijs had ze ook mee. Huissleutel zat er in. Ze had alles mee. Even deed ze haar ogen dicht om tot rust te komen.

Thomas
Thomas had net zijn kat Dexter te eten gegeten en aaide hem over zijn zachte kopje. Hij glimlachte er naar en liep toen naar de woonkamer terug om nog even de kussens van de bank op te schudden en om te kijken of alles netjes was. Hij keek op zijn horloge, over een tijdje zouden Gabriel en Roselyn komen. Roselyn had hij al een poos niet gezien. Hij wist dat het nog niet echt beter ging, dat het af en aan ging. Gelukkig ging het met Amberley beter. Hij liep naar zijn vriendin toe en kuste haar zachtjes in haar nek. "Ik ben trots op jou en op de baby. Ga je vandaag aan Roselyn vertellen dat je zwanger bent?"

Amberley

Amberley zat aan de eettafel een beetje te computeren. Beetje facebooken, instagrammen, twitteren. Ze was zenuwachtig en probeerde zo de gedachten te verzetten. Ze draaide zich om naar Thomas. "En wij houden van jou." Ze pakte zijn hand. "Kom is!" Ze legde de hand op de buik maar het meisje binnenin meteen begon te schoppen. "Ze is de hele ochtend al bezig. Ze wordt nu steeds bewegelijker. Ik voelde soms al wel iets maar ik wist niet zeker of het ons kleine meisje was."
Ze knikte. "Ik moet wel. Me buik is flink wat dikker dan voorheen, dat ziet ze meteen." Ze beet op de lip. "Waar heb je het tuinpakje voor Gabriel en Roselyn eigenlijk gelegd?"

Gabriel

Gabriel kwam net binnengelopen met Lucy. Hij had er even flink laten rennen voor ze naar Thomas en Amberley zouden gaan die hun hadden uitgenodigd. Gabriel deed Lucy de riem af. "Ja, kom eraan. Even me spullen pakken." Hij raapte ze sleutels en alles van de tafel af. "I am ready!" Hij gaf Roselyn een kus. "Het is een tijdje geleden dat we ze hebben gezien. Ik ben blij dat ze ons hebben uitgenodigd." Hij bedacht zich opeens dat die wat vergat. "Twee tellen, loop maar alvast naar beneden." Hij had achter de rug van Rose om een babypakje voor de baby van Thom en Amber gekocht. Die zou die straks ongezien geven.

Thomas
"Ik kom." Hij voelde met zijn hand aan haar buik en glimlachte. "Ik ben zo benieuwd naar hoe ze er uit gaat zien. Maar we zullen nog een paar maanden moeten wachten." Hij kuste haar en kuste nog even op de buik. "Kom maar snel lieverd." Zei hij met een glimlach. Hij keek naar Amberley. "Je hebt het lang genoeg verborgen gehouden, al scheelde het wel dat ze thuis moest blijven van Gabriel. Dus dat maakte het ook minder moeilijk om het haar te vertellen? Of om haar niet te zien. Of heb je er wel moeite mee gehad?" Thomas had veel gewerkt de laatste weken, hij zorgde er wel altijd voor dat zijn mobiel aan stond. Op het werk had hij verteld dat zijn vriendin zwanger was en graag zoveel mogelijk bij haar wilde zijn. Dus werkte hij in de ochtend en in de middag. "Uhm ja die heb ik mijn atelier gelegd. Ik ga het even halen." Hij liep naar zijn atelier en haalde het pakje. Hij kwam terug en legde het op de keukentafel. "Het komt goed Amberley, het rustig vertellen, ik hoop alleen niet dat Roselyn boos is omdat jullie het niet verteld hebben."