Sisters from another mister

Thomas
"Ow gelukkig. Ik dacht serieus dat je het meende." Hij glimlachte. "Dankjewel jij ook gefeliciteerd." Hij luisterde naar de naam en dacht na. "Dat klinkt..... prachtig. Een mooie naam voor een mooie meid." Hij kuste Amberley als teken dat het goed was. Hij vond het een perfecte naam. "ow sorry jongens we zijn helemaal vergeten drinken in te schenken. Wat willen jullie?" Hij keek naar Roselyn en toen naar Gabriel en toen naar Amberley.

Roselyn
Het voelde fijn dat Gabriel over haar rug wreef. Ze werd er rustig van en de baby werd ook een beetje rustig. Ze keek hem lief aan en keek toen naar Thomas. "Thom maak je om mij alsjeblieft geen zorgen. Ik heb een eigen wereld gecreëerd, of nou ja mijn eigen gedachtewereld. Ik was een muurbloempje vroeger en ik had Amberley om me heen maar toch. Daardoor ben ik mijn eigen wereld gaan maken. Ik zag daarnet de baby met Gabriel en dat maakte me erg gelukkig." Ze kuste Gabriel weer en wreef over haar buik. Ze hoorde de naam en glimlachte. "Dat is een hele mooie naam."

Amberley

Amberley haalde de schouders op. "Ik zei het je toch!" Ze grijnsde. "Jij ook, lieverd!"
Ze glimlachte. "Ik ben blij dat je het mooi vind. Of jij moet wat anders in gedachten hebben. We moeten er beide wel honderd procent achter staan." Ze hield Thomas tegen. "Eerst cadeautje!" Ze keek van Gabriel naar Roselyn. "Ik ben benieuwd naar jullie keuze!" Ze maakte het cadeautje open. "Ahh! Wat een leuk pakje! Lekker roze, hihi. Dank jullie wel! Goede keuze Gabe!" Ze stond moeizaam op om ze vervolgens plat te knuffelen.

Gabriel

Gabriel keek Roselyn vol love aan. Wat een mooie gedachten!" Hij zag het zelf voor zich.
Hij kuste Roselyn. Hij legde ze hand op de buik en voelde ene schopje en toen meer. Hij haalde ze hand maar van de buik voor het te vervelend werd. 'Zeker weten! Als ik jullie was zou ik hem houden. Het is een mooie aparte naam voor iemand wat zeker een mooie meid wordt.' Gabriel grijnsde. "Ik ben blij dat het een goede keuze was, alsjeblieft!"

Thomas
"Okee okee je hebt gelijk. Maar ik wilde het even graag uit Roselyn zelf horen. Je kunt het maar beter uit de bron zelf halen." Hij keek naar Roselyn en keek toen naar Amberley. "Het is een mooie naam schat, ik heb helemaal niks bedacht nog. Ik ben meer bezig geweest het jou naar de zin te maken, want ik wilde dat je een goede tijd kreeg." Hij keek even ongemakkelijk naar Roselyn omdat zij het wat moeilijk had. "Jullie komen er ook goed uit, zeker weten. Je moet echt niet luisteren naar je vader."

Roselyn
"Dat was zeker een mooie gedachten. Ik wilde dat ik het altijd kon zien." Ze voelde de vele schopjes en haar gezicht verkromp. Ze was blij dat Gabriel zijn handen weghaalde. "Hij voelde aan dat jij het was." Roselyn glimlachte lichtjes en keek naar Gabriel. "Hmm we hebben echt nog niet nagedacht over een naam. Alhoewel ik vind Christopher wel een mooie naam maar dan wel afgekort naar Chris." Het klonk gewoon als een mooie naam en Roselyn had veel met Engelse namen. Ze keek kort naar Thomas. "Kunnen we het alsjeblieft niet meer over mijn vader hebben? Ik ben dan gezeik over mijn ouders een beetje zat. Ik weet dat je het goed bedoeld maar ik wil het er gewoon niet over hebben." Ze zuchtte diep en voelde Amberley haar knuffel. "Amber laat los alsjeblieft, dat doet pijn." Zei ze zachtjes. Ze gaf haar vriendin een kus op haar wang als teken dat ze het niet rot bedoelde.

Amberley

Ze zuchtte. Naja, hij wist het nu tenminste. Ze grijnsde. "Ik vind het ook heel mooi." Ze legde de hoofd op ze schouder. "Ik ben heel blij met je goede zorg, maar ik wil ook dat je er goed over na denkt. Ik wil jou keuze ook horen. Ik wil dat je weet dat je inbreng kan geven." Amberley knikte. "Ik snoer hem wel de mond!" Vlug liet ze los. "Oh, sorry! Sorry!" Ze wilde de vriendin niet pijn doen. "En nou gaan we alsnog wat te drinken halen."

Gabriel

"Nog minder dan vier maanden, dan kan je het elke dag zien!" Hij gaf er een kus op de voorhoofd.
Gabriel glimlachte met een dubbel gevoel. "Hij weet wie ze papa is, maar hij moet ze mama geen pijn doen. Klein boefje!" Hij deed de kleding omhoog en drukte een kusje op de blote bolle buik.
"Chris is mooi! Ik dacht zelf aan James. Misschien kunnen het combineren."

Thomas
"Dat weet ik maar ik vind het echt een mooie naam. Ik kan gaan betere naam bedenken, echt niet." Hij kuste haar en keek even naar de blote buik van Roselyn. Hij deed dat alleen 's avonds als ze gingen slapen, maar Amberley had er dan ook minder last van. "Sorry Rose, ik had er over na moeten denken maar ik wil gewoon dat jullie gelukkig zijn. Ik wil dat jullie rustig kunnen bevallen zonder teveel gedoe en alles."

Roselyn
"Vier maanden duurt te lang. Ik wil het nu zien." Zei ze met een glimlach. Ze voelde de kus en rilde even. Ze kuste Gabriel en knikte naar Thomas. "Het is al goed, ik hoor helaas mijn zus er ook al vaak over en dat is heel vervelend. Ik heb dat ook tegen haar gezegd." Ze keek naar haar buik en keek naar Gabriel. "Hij doet het vandaag meer dan anders. Ik hoop dat ik vanavond gewoon kan slapen en niet weer uren naar Pretty Little Liars ga kijken. Ook al ben ik nu eindelijk bij seizoen 2 aflevering 8. Maar dan nog het hoort niet." Ze dacht na. "Christopher James maar we noemen hem Chris." Zei ze met een glimlach.

Amberley

"Als je er zeker van bent dan houden we de naam. Jade! Het klinkt zo lief! Djeedie!"
Ze wreef over de buik. "Nu kunnen papa en mam je eindelijk bij je naam noemen."
Ze vond het maar zo onpersoonlijk om het baby of meisje te noemen. Amberley knikte.
"'s avond zijn ze het actiefs! Juist als jij wilt gaan slapen gaan ze je wakker houden. Gemene boefjes! Wen er maar aan dat er nog heel wat Pretty Liars wordt gekeken."

Gabriel

"Ik ook, maar we zullen toch echt moeten wachten. Hoe langer des te beter. Geduld is een schone zaak, lieverd! Het zal het wachten allemaal waard zijn!" Gabriel knikte. "Ik snoer ze wel de mond. Je zal niks meer over je vader horen." Hij gaf er een knuffel. "Komt goed. Ik zal je goed verwennen, dan slaap je wel." Gabriel knikte. "Chris! Het klinkt nou al perfect!"

Thomas
"Djeedie? Jade klinkt toch iets leuker, straks raakt ze gewend aan haar koosnaampje." Hij keek naar Gabriel en keek naar Roselyn. "Misschien moet je je zus gewoon eens bellen? Ik bedoel Evelyn geeft om je, ze bedoeld het vast goed." Thomas liep naar de keuken. "Zeg wat wilde jullie nou drinken? Voordat ik op me kop krijg dat wij geen goede gastvrouw en gastheer zijn." Hij zette alvast het koffiezetapparaat aan zodat hij straks meteen koffie kon gaan zetten.

Roselyn
"Dat weet ik, maar ik wil van die pijn af. Ow voor het vergeet, Thomas zou ik een glaasje water mogen? Dan kan ik mijn medicijnen innemen." Ze haalde het doosje uit haar tas en knikte naar Gabriel. "Bedankt lieverd." Ze keek naar Thomas en knikte. "Ik ga haar ook nog wel bellen, het is niet dat we elkaar helemaal niet meer spreken, het is alleen dat ze soms dingen zegt die ze goed bedoeld maar die niet fijn overkomen zoals, bel papa eens. Nee dankjewel." Ze glimlachte. "Chris klinkt geweldig." Ze keek naar Amberley. "Hmm als ik zo door ga ben ik binnenkort op de helft van seizoen 5, maar de andere helft komt pas later."

Amberley

Ze grijnsde. "Het klinkt lief! Oke oke. Sorry Jade." Ze glimlachte even na de vriend.
Ze grijnsde. "Jij bent een hele goede gastheer, maar dit moest even uitgesproken worden.
Zou je voor mij een glaasje sap willen meenemen?" Ze schudde de hoofd. "Ben je in elk geval bij voor het nieuwe seizoen!" Ze stond op omdat de bel ging. Wie kon dat nou weer zien? Ze was stom verbaasd toen de ouders voor de deur stonden. "Wat doen jullie nou weer hier?"

Gabriel

"Het zal vast wel beter gaan. Ik heb er alle vertrouwen in." Hij hoorde Thomas vragen of ze wat wilde drinken. "Doe maar een koffie. Melk en suiker." Gabriel zuchtte. "Ze bedoeld het goed. Maar ja!.. Laten we het er verder niet over hebben. " Gabriel grijnsde. "Amberley heeft wel gelijk."
Hij keek op toen de ouders van Amberley opeens voor de deur stonden. "Dag, meneer en mevrouw Peeters."

Thomas
"Water, koffie met melk en suiker, sap en voor mij koffie met twee klontjes suiker en melk." Hij begon er aan en keek op toen de ouders van Amberley in de deur opening stonden. Hij maakte even een teken dat hij straks zou komen, hij wilde eerst even het drinken bestellen. "Wij komen even gezellig langs, wij wilde graag zien hoe het met onze mooie dochter ging en met haar leuke vriend natuurlijk." Hoorde hij mevrouw Peeters zeggen. Thomas glimlachte lichtjes toen hij het laatste hoorde. Hij liep met water naar Roselyn toe en gaf het glas aan haar. "Kan ik iets anders voor je doen?"

Roselyn
"Ik hoop dat het beter zou gaan, ik word er een beetje moe van." Ze kuste Gabriel en pakte het glas met water van Thomas aan. "Nee dankjewel." Zei ze met een glimlach en ze nam een slok van haar water en nam haar medicijnen in. "Nee inderdaad niet verder er over praten, het is voor nu even een gesloten hoofdstuk." Roselyn keek op toen de ouders van Amberley voor de deur stonden. "Hallo meneer en mevrouw Peeters, wat leuk om u weer te zien." En ze zwaaide, op staan kostte een beetje veel moeite.

Amberley

Ze grijnsde. "Jullie komen niet zomaar langs, jullie bellen altijd." Ze zag de vader al zo geheimzinnig lachen. Amberley liet ze verder. "Blijf maar zitten." Ze gaven iedereen een knuffel. Mevrouw Peeters zag het roze pakje liggen. "Ah, wat lief!" Amberley knikte. "Van Rose en Gabriel gekregen. Zij hebben van ons een tuinbroek gekregen." "Wat lief! Nog gefeliciteerd! Nu kan ik het jullie eindelijk persoonlijk zeggen. Als we hadden geweten dat jullie er ook waren dan hadden we een cadeautje mee genomen." "Dat had niet gehoeven.', hoorde ze Gabriel zeggen. "Jullie krijgen het alsnog. Ik zal het wel aan Amberley meegeven." Amberley gebaarde dat de ouders konden gaan zitten. "Willen jullie wat te drinken nu Thomas nog in de keuken staat?" Ze vroegen beide om een koffie, zwart.
"Maar wat brengt jullie hier?", vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze ging zitten. "Papa en ik wilde wat leuks voor jullie regelen. Een paar daagjes weg zo dat jullie kunnen ontspannen en er even tussen uit zijn. Omdat we Rose en Gabriel ook al zo lang kennen wilde we het zelfde voor hun doen. Toen dachten we waarom geven we jullie niet beide een weekendje weg, samen. Dus!... We hebben vier dagen Centerparks voor jullie geregeld. Jullie gaan morgen!"

Roselyn
Roselyn keek naar meneer en mevrouw Peeters. "Jullie zijn zo lief voor ons, het hoeft echt niet." Maar ze schudde hun hoofd en zeiden dat ze het gewoon zouden geven, wat ze ook zouden zeggen. Roselyn glimlachte en nam een slok van haar water. "Wat? Dat meent u niet? Wat ontzettend lief. We zijn er zeker aan toe om met zijn vieren weg te gaan." Ze wilde opstaan maar voelde een pijnscheut, de ouders van Amberley keken haar bezorgt aan. "Het gaat wel, niks aan de hand. Ons mannetje wilt alleen even laten weten dat hij er ook nog is." Ze wreef over haar buik. "Rustig aan Chris, ik doe rustig."

Thomas
Thomas schonk de koffie in voor de ouders van Amberley en liep terug naar de woonkamer. Hij liet bijna het dienblad uit zijn handen vallen toen hij hoorde wat de ouders voor hen hadden geregeld. "Wat lief, danku wel." Hij glimlachte, deelde de koffie uit en bedankte de ouders met een zoen. Hij ging naast Amberley zitten en glimlachte naar haar. "Zoals Roselyn al zegt, we hadden zeker een weekendje weg nodig. Er zijn zoveel dingen gebeurd de laatste dagen, we hebben gewoon even wat rust en plezier nodig."

Amberley

Ria, Amberley's moeder wuifde met de hand. "Kleine moeite. Is wel het minste wat we kunnen doen. We kennen jullie al zo lang dat het beetje voelt als ons eigen klein kind." Ze glimlachte even.
"We dachten al dat jullie het leuk zouden vinden!" Amberley was de ouders om de nek gevlogen.
"Pap, mam, onwijs bedankt! We kunnen jullie niet genoeg bedanken! Dit komt echt op het juiste moment. We hadden het echt nodig!" Ze zag ze glimlachen. "Noemen jullie je kindje, Chris? Wat lief! Ik ben benieuwd hoe jullie kindje gaat heten, Amber." Amber giechelde. "Wij weten het ook al. Naja zin net. We besloten opeens wat te zou worden. Het wordt Jade. Jade Yasmin."

Roselyn
"Ik ben blij met jullie steun." Zei ze naar de ouders van Amberley toe. Ze keek even naar Amberley en naar Thomas die bijna zijn dienblad liet vallen. Ze moest wel een beetje lachen. "Ja we noemen onze baby Chris. Voluit is het Christopher James maar we korten hem af naar Chris." Roselyn glimlachte en nam een slok van haar water. Ze ging tegen Gabriel aan zitten en gaf hem een kus. "Ik heb nu al het idee dat hij op zijn vader gaat lijken, ook al zo'n drukte maker" Ze begon te lachen en keek even naar Thomas die ging zitten.

Thomas
"Hoe kunnen we jullie ooit bedanken?" Vroeg hij toen aan zijn vriendin haar ouders. Hij wist niet of het echt zijn schoonouders waren of niet. Hij voelde zijn mobiel trillen en nam op. "Hallo Anna." Thomas glimlachte en liep naar Amberley toe. "Het is mijn zus Anna, ze is erg nieuwsgierig naar de baby, ik heb tegen mijn moeder wel gezegd wat het zou worden maar ik heb gezegd dat Anna en Sjoerd het zelf maar moesten vragen. Ze wilt het graag aan jou vragen." Hij gaf haar zijn mobiel en knikte. "Jade Yasmin gaat het inderdaad worden en ze wordt een prachtige meid, dat weet ik zeker."

Amberley

"Door met ze vieren het weekend aan te pakken en er voorop van te genieten en twee gezonden kinderen op de wereld te zetten. Ik bedoel natuurlijk Rose de zoontje en Amber de dochter."
Amberley knikte. "Ze ziet er al zo mooi uit op de echo's. Ik ben er heilig van overtuigd."
"Ik vind het een hele mooie naam. Het klinkt heel lief en Chris klinkt weer heel stoer. Jullie hebben beide een mooie naam gekozen voor jullie kindje." Amberley nam de telefoon aan. "Met Amberley. Hoi Anna. Dank je wel. Ja, het gaat goed. Een meisje. 21 weken waarvan we het zelf weten. Of we al een naam hebben? Ja zins vandaag. Jade Yasmin. Ja, leuk he. Anna, ik ga ophangen. We bellen van de week nog wel we hebben bezoek. Bedankt voor je belletje, doe iedereen de groeten."