Sisters from another mister

Gabriel

Gabriel zuchtte. "Of ik daar niet bang voor ben geweest de eerste drie maanden. Het eerste tremester is het gevaarlijkst maar dat hebben we glansrijk overleefd. We hebben al vier en een halve maand gehad. We hebben al zo veel bereikt en overleefd. De eindstreep halen we met vlag en wimpel." Gabriel hield de hand van Roselyn vast en wreef over de rug. "Doe nou maar rustig! Dan houdt die kleine aap zich ook rustiger." Gabriel stond op. "Ik ga de koffers inpakken. Als het echt niet gaat ga ik wel naar ze toe. Ze hadden een avond samen en Amberley heeft ook de rust nodig. Bellen als er wat is dan ben ik er zo snel mogelijk. Rustig aan en lekker slapen." Hij gaf er een kus. Stilletjes liep die de kamer uit en ging naar huis.

Thomas
"Nee dat doe ik ook niet. Ik zorg er voor dat ik goed en klaar wakker in de auto zit morgen. Ik moet alleen nog wel even uitzoeken hoe ver het rijden is." Thomas begon te lachen. "Dat zie je morgen. Ik ben er in elk geval tot nu toe heel trots op en ik hoop jij ook." Hij at verder en keek naar Amberley. "Goed dus dit kan op mijn menukaart voor mijn restaurant? Ik ben aan het sparen voor een eigen restaurant. Ik weet alleen nog geen naam en nog niet een menu." Thomas keek zijn vriendin lief aan en nam een slok van zijn dubbelfris. "Ik ben benieuwd hoe met Rose en Gabe gaat, hadden ze nog gezegd dat ze zouden laten weten als ze thuis waren?"

Amberley

Amberley knikte. "Oke. Ik heb het adres in me tas zitten." Ze zou het zo wel pakken en aan Thomas geven. Amberley glimlachte. "Jij hebt het gemaakt, dus het wordt sowieso mooi. Ik ben benieuwd."
Ze at rustig verder en dronk de glas leeg waarna ze bij schonk. "Jij ook nog?"
Ze knikte. "Weet ik en dat moet je ook zeker doen." Ze dacht na en wees toen op de oude poes die opkeek vanuit ze kattenmand. "Dexter's! Je zal het nooit naar jezelf vernoemen maar het wel dichtbij zoeken. Of naar je vader, al kookte die niet. Ik zal gerechten zoeken die dicht bij jezelf liggen en die je zelf ook lekker vind en leuk om te maken. Dan zien mensen dat ook en proeven de passie." Amberley haalde de schouders op. Ze had geen idee.

Gabriel

Gabriel was maar naar huis gegaan en de koffers gaan inpakken. Hij moest toch iets, nu die niet bij Roselyn mocht blijven. Zo benutte die ze tijd beter dan de avond voor Thomas en Amberley te verpesten. Hij was eerst met ze eigen spullen begonnen en de algemene en nu bezig met dat van Roselyn. Het was een beetje gokken wat ze mee zou hebben. Daarom legde die het maar apart en zal die het morgen snel inpakken als die Roselyn had opgehaald uit het ziekenhuis.

Thomas
"Ow je bent een schat. Dan kunnen we het straks even op zoeken." Thomas glimlachte en knikte. "Ja is goed lekker." Hij bloosde even en begon te lachen. "Okee dat zie ik als een heel groot compliment." Hij keek op zijn horloge en schepte nog wat lasagne op. Hij keek naar zijn oude kat, Dexter en glimlachte. "Dat is helemaal geen verkeerde naam. Ik ga mijn koks goed opleiden, iedere kok die bij mij komt werken krijgt halfjaar een training om mijn gerechten net zo te maken als ik ze maak. Ik ga allemaal kindermenu's bedenken en rekening houden in mijn menu met allergieën en met vegatariers. Ik ga een heel fijn en leuk restaurant opbouwen."

Roselyn
Roselyn deed haar ogen open en keek op haar wekker hoe laat het was. Het was 7 uur. Ze ging rechtop zitten en zag een zuster naar haar toe komen. "Heeft u lekker geslapen mevrouw Lancaster?" Roselyn knikte. "Wilt u wat eten?" Ze knikte weer. "Kunt u mijn vriend bellen? Ik heb behoefte aan zijn gezelschap." De zuster knikte. "Wilt u de lasagne of de macaroni?" "Lasagne alsjeblieft." De zuster knikte. "Ik ga uw vriend bellen en uw eten regelen." De zuster vertrok en ze was weer alleen op de kamer. Roselyn zag een tijdschrift liggen, de Elle, een tijdschrift die ze graag las.

Gabriel

Gabriel liep met Lucy buiten. Het meeste was gepakt en ter verveling was die lekker gaan wandelen. Lucy rende op en neer, heen en weer. Ze genood er van dat ze weer eens flink kon rennen.
Hij hoorde ze mobiel afgaan. "Luuc, kom is hier! Aan voet." Ze viervoeter kwam aanrennen en ging braaf voor ze voeten liggen. Gabriel was op een bankje gaan zitten en had opgenomen. "Gabriel Steward. Goedenavond. Maar natuurlijk, geef haar maar door dat ik er zo snel mogelijk aankom. Bedankt voor uw belletje, fijne avond." Gabriel stond op en maakte Lucy vast. Hij liep naar huis om Lucy terug te brengen, ze spullen te pakken en naar Roselyn te gaan. Binnen 20 min liep die de kamer in.

Amberley

Amberley knikte. "Papa, had het opgeschreven voor ons."
Amberley schonk het glas van Thomas bij en dronk van de dubbelfris.
Amberley glimlachte. 'Ik heb nog wel een goede ideeën en ik vind jou ideeën ook heel goed. Mensen met een allergie of vegetariër kunnen moeilijk uit eten en jij bied ze de kans om dat wel te kunnen en nog goed en lekker te eten ook."

Thomas
Thomas glimlachte. "Wat fijn zo'n vader." Thomas beet op zijn lip. Hij wilde dit al een tijdje vragen. "Lieve Amberley wil jij met mij samenwonen?" Vroeg hij en hij keek haar aan. Ze woonden nog steeds apart en hij wilde zoveel mogelijk bij haar zijn en hun relatie zo goed mogelijk opbouwen. Hij had al een leuk appartement gezocht voor twee personen. Maar hij moest wel zeker weten dat ze er achter stond. "Ja daarom, mijn zus heeft een glutenallergie en daardoor konden we heel moeilijk ergens eten, ik wil die mensen gewoon de moeite besparen en zorgen dat ze naar mij kunnen komen."

Roselyn
Ze keek op toen Gabriel kwam en legde haar tijdschrift weg. "Gabe wat fijn dat je bent gekomen." En ze klopte op het bed. "Kijk eens mevrouw Lancaster uw Lasagne." Roselyn glimlachte en pakte het dienblad dankbaar aan. Ze had echt honger gekregen. Ze begon langzaam te eten en keek naar Gabriel. "Hoe gaat het met je? Heb je nog iets gedaan toen je thuis was?" Ze hoopte niet dat hij somber op zijn bed had gezeten en de hele tijd aan haar gedacht had. Zij had wel aan hem gedacht en had ook over hen samen gedroomd. "Ik had gedroomd dat we een heel lief kindje hadden en dat we in het huwelijksbootje waren gestapt." En ze glimlachte bij het idee.

Amberley

Amberley knikte. "Mijn papa is wel slim." Ze glimlachte. "Ik vroeg me al af waar neer je het ging vragen. Natuurlijk, wil ik samen wonen! We wonen min of meer al samen. Ik word soms gek om steeds op en neer te reizen. Dan ben ik weer wat vergeten van thuis of bij jou. Het zal veel makkelijker zijn. Dus, ja, ja, ja, ja!" Ze stond voorzichtig om en vloog hem om ze nek.
"Kenji is een moeilijke eter, dus ik herken het probleem! Het zal echt een uitkomst voor gezinnen zijn en jij bied ze die kans."

Gabriel

Gabriel glimlachte. ''Ik ben zo snel mogelijk gekomen." Hij keek naar het eten. "Ik moet ook nog eten. Ik haal zo wel wat in de kantine. Eet maar lekker op, je moet goed eten."
Hij stak ze duim op. "Goed, ik heb mijn koffer al ingepakt en wat algemene spullen. Ik heb wat kleding van jou apart gelegd maar ik wist niet zeker wat je mee wou. Dat doe ik dan morgen snel als ik jou heb opgehaald. Daarna ben ik met Lucy gaan lopen." Hij keek er aan. "Lekker geslapen? Voel je je weer wat beter?" Gabriel grijnsde. "Wat een mooie droom.'

Thomas
"Okee, ik heb namelijk een appartement op het oog voor ons tweetjes, in het centrum. Vlakbij Roselyn en Gabriel. Ik wilde je dat laten zien op de laptop." Thomas glimlachte en kuste zijn vriendin. "Ik ben zo blij dat je wilt samenwonen. Kom eens hier." En hij tilde haar voorzichtig op en zette haar op zijn schoot. "Ik hou van je en van je vader. Je vader is een held, dan gaan we zo naar dat appartement op internet kijken en naar de route en dan kan ik het in de TomTom voeren."

Roselyn
"De vel gekleurde shirtjes en de vel gekleurde broeken kunnen mee. Die passen nog goed, ik moet binnenkort echt gaan kijken voor positiekleding of ik moet dat zelf gaan maken." Ze at verder en nam een slok van haar sap en haar water. "Ik heb als een roos geslapen. Het gaat nu wel beter en ik krijg sterkere medicijnen dat ook goed moet zijn voor de baby en dus ook goed voor zijn hartje. Hij was rustig toen ik sliep en nu ook. Dus daar ben ik erg blij om, dat het rustig is." Roselyn gaf Gabriel een kus. "Het was zeker een mooie droom en hopelijk komt die ook uit."

Gabriel

Gabriel knikte. "Die had ik al gepakt. Ik weet niet of je wat anders mee wilde."
Gabriel grijnsde. "Ik ken jou, dat ga je zelf maken." Gabriel knikte. "Fijn om te horen. Ook dat het weer goed gaat met ons kleine mannetje." Gabriel grijnsde. "Wie weet!" Hij hield verder ze mond maar. Gabriel stond op. "Ik ga ook even wat te eten halen. Ik ben terug voor je het weet."

Amberley

Amberley glunderde helemaal. "Ik ben heel benieuwd! Ik wil al een tijdje met jou samen wonen. Ik hoopte steeds al dat je het zou vragen." Ze glimlachte. "In het centrum? Geweldig! Dat is ook dichter bij mijn ouders en bij school." Ze glimlachte van oor tot oor. Ze liet zich op schoot tillen bij Thomas.
"Zeg dat maar niet hard op, dan krijgt die eigendunk." Ze grijnsde. "Jij wordt Jade der held!"
Ze knikte. "Het zit in me tas. In me agenda."

Roselyn
Roselyn keek hem met een glimlach aan en at verder van haar lasagne. Het smaakte niet gek maar het was niet het echte werk. "Ik wil morgen echt op vakantie kunnen. De dokters zeggen van wel als ik rustig aan doe en dus niet met een grote plons in het zwembad spring." Ze nam een slok van haar sinaasappelsap en keek even naar Gabriel. "Ik ga het denk ik ook wel zelf maken, maar ik moet daar wel de energie en de tijd voor hebben. Had je dat verslag van mij nog ingeleverd?"

Thomas
"Daarom ben ik bijna elke avond gaan werken en bijna elk weekend weg om te tekenen, ik wilde zo graag dat mooie appartement, op de hoogste verdieping met het mooiste uitzicht over Leeuwarden. Ik wilde het kunnen betalen, ik wilde ons eigen plekje kunnen creëren." Thomas kuste haar en zette haar weer met beide benen op de grond. "Zullen we eerst het toetje gaan eten en dan verder kijken? Ik ben wel toe aan een lekker toetje."

Amberley

Ze glimlachte. "En ik maar denken dat het om je promotie ging!" Naja, dat zal wel deels waar zij geweest. Ze glimlachte. "Gabriel wordt jaloers! Hihi." Ze knikte. "Ik zal netjes bijleggen, dan hoef je niet alles te betalen. Ik trek wel bij je in!" Ze knikte. 'Ik ook met jou.' Ze kuste hem terug en stond toen weer met beide benen op de grond. Ze schudde de hoofd. "Ik wil het nu zien! Ik ben veel te nieuwsgierig naar het appartement. Dat toetje kan wachten!"

Gabriel

Gabriel schudde de hoofd. "Je kan ook niet meer het water inspringen. Dan krijg je het zelfde als Amberley vanmiddag." Hij glimlachte. "Ik ben blij dat je tenminste mee kan."
Hij knikte. 'Je hebt tijd zat. Je moet het rustig aan doen. Als je ontwerpt dan vind je ook je rust." Gabriel knikte. 'Ik was het bijna vergeten maar ben snel nog langs gegaan voor ik hierna toe kwam."

Thomas
"Het is niet in dezelfde flat, het is in de flat er naast." Hij schudde zijn hoofd. "Het ging deels om een promotie maar ook om dit appartement. Amber ik wil niet dat je mee betaald, echt niet. Ik weet dat je niet op mijn kosten wilt leven, maar toch. Ik wil het niet." Hij knikte en stond op. Hij startte zijn laptop op en ging naar zijn favoriete. Hij klikte de goede pagina aan en glimlachte. "Dit wordt ons paleisje. Het is 525- per maand en de huurprijs is bespreekbaar. Dus dat kunnen we bespreken met de verhuurder. Het is ongeveer 40 vierkante meter. Misschien iets groter." Hij liet rustig de foto's zien. "En dit is het uitzicht." En hij liet een foto met uitzicht zien.

Roselyn
"Nee daar heb je gelijk in. Ik zou er ook niet zomaar in springen, ik zou er wel in gaan maar niet in springen." Roselyn at haar lasagne op en legde het dienblad op haar nachtkastje. "Ik ben ook blij dat ik tenminste mee kan. Ik was ook even bang dat ik niet mee zou kunnen namelijk." Roselyn keek naar Gabriel en gaf hem een zoen. "Daar heb je gelijk in. Hopelijk kom ik tot een mooi ontwerp en dan kan ik er iets heel moois van gaan maken."

Gabriel

Gabriel schudde ze hoofd. "Ik leg je er wel in!", zei die plagend. Gabriel knikte. "Me too! Maar gelukkig is alles goed en kan je gewoon mee." Gabriel dacht na. "Misschien kunnen ween rolstoel van hier lenen, dan hoef je ook niet zo veel te lopen. Dan bespaar je je energie." Gabriel knikte. "Vast wel!" Hij trok ze trui omhoog. "Net als mijn T-shirts."

Amberley

Amberley knikte. 'Lekker dichtbij!" Dan konden ze gezellig vaak op bezoek. Amberley sloeg de armen over elkaar. "En ik niet dat je alles betaald! Als je het niet rechtstreeks wilt aannemen dan schrijf ik het gewoon stiekem over hoor!'" Amberley bekeek de foto's. "Wat mooi! Een groot! Ik zie ons er al zitten. En straks met Jade. Ik kijk er naar uit om de babykamer in te richten!"

Roselyn
Roselyn keek even naar Gabriel en glimlachte. "Hmm goed idee." Zei ze over dat hij haar er wel in zou leggen. Ze dacht na. "Dan voel ik me helemaal zo invalide maar misschien is het helemaal geen gek idee, eerlijk gezegd." Roselyn keek even naar de Elle en glimlachte even naar Gabriel. "Wauw heb je een shirt van mij aan, wat lief. Ik vind dat echt leuk." Ze dacht na. "Ik dacht aan bloemen of zo, nou ja ik moet maar gewoon een keer gaan tekenen."