Sisters from another mister

Gabriel

"We zijn er voor jullie.", hoorde die Ria zeggen. Gabriel glimlachte. "Heel erg bedankt! We zullen er zeker volop van genieten." Gabriel knikte. Hij was helemaal blij door het weekendje weg en dat ze nu een naam hadden voor hun kleine mannetje. Gabriel schudde ze hoofd. "Ik was heel lief! Vraag maar na! Ik was juist heel rustig als baby, alleen heel bewegelijk. Een geboren danser zei mama altijd. Ik werd als dreumes pas drukker."

Roselyn
"Ik ben daar blij mee. Kunnen we tenminste ook op jullie steun rekenen." Ze keek op toen Amberley met de zus van Thomas aan de telefoon hing. "Je broer en zus hebben toch ook beide een kind en zijn toch getrouwd?" Vroeg ze toen aan Thomas. Roselyn wreef even met haar handen over haar buik en voelde een kleine schop. "Ja ja mama is hier. Je krijgt zo te eten." Ze keek naar Thomas die was opgestaan en met een schaaltje met stroopwafels langs ging. "Lekker Thomas." Zei ze met een glimlach en ze pakte er eentje. "Ik kijk uit naar dit weekendje weg."

Thomas
Hij nam de telefoon van Amberley weer over. "Doe de groetjes aan Peter en Isa. We zien jullie snel weer." Daarna hing hij weer op en stak zijn mobiel in zijn broekzak. Hij hoorde de vraag van Roselyn en glimlachte. "Anna is getrouwd met Peter, ze hebben een dochtertje van nu 4 jaar en zij heet Isa, Sjoerd is verloofd met Eva, ze gaan in juli trouwen en ze hebben een zoon van 1,5 jaar en hij heet Brian." Hij was blij dat hij oom was. Hij vond het erg leuk om oom te zijn, dan kon hij een beetje oefenen. Thomas keek even naar de ouders van Amberley. "Onze kinderen komen gezond op de wereld let maar op."

Amberley

Amberley keek van Roselyn naar Thomas. "Wat wil je daar mee zeggen?" Wilde ze hun nou wijs gaan maken dat ze moesten trouwen? Ze ging echt niet zwanger in een trouwjurk! Amberley keek hem met grote ogen aan. "Ho, ho, ho! Mag ik eerst bevallen van Jade voor je over meervoud begint te spreken? Ook al neem ik aan dat je Jade en Chris bedoeld." Dat ging er toch iets te snel hoor om meteen aan een tweede te beginnen.

Gabriel

"We staan altijd voor jullie klaar!" Gabriel bedankte Ria en Piet voor hun steun. Het deed hem goed dat ook hun achter hun stonden. Hoe meer steun ze hadden hoe beter. Het zou vooral Rosleyn goed doen. 'Inderdaad! Was dat een stille hint Rose?" Hij wou Rose al een tijdje vragen maar was bang dat Rose "nee" zou zeggen omdat ze dacht dat die er alleen vroeg vanwege de zwangerschap.
"Wil je anders een broodje Rose?", hoorde die Amberley vragen. Hij nam een stroopwafel en dronk van ze koffie.

Thomas
Hij keek naar Gabriel en wiebelde even met zijn wenkbrauwen als een stille hint voor mannen onder elkaar. Hij schudde zijn hoofd. "Zeg een ding tegelijk, eerst Jade dan komt de rest wel. Geen zorgen ik heb geen haast." Ze waren nog jong en trouwen kwam nog wel. "Uhm zullen we er keurig met een beginnen? Dan zien we later de rest wel en ik bedoelde ook Jade en Chris. Ik wil graag eerst nog even genieten van Jade, dan zien we wel of we nog meer kinderen willen of niet. Een ding tegelijk."

Roselyn
"Broodje zou wel lekker zijn. Met kipfilet als het kan met een beetje sla." Thomas knikte en hij gaf een teken naar Amberley dat hij het wel ging maken. "Wil je ook een broodje Amberley?" Hoorde ze hem vragen. Roselyn keek naar Gabriel en kuste hem op zijn lippen. "Misschien." Zei ze zachtjes. Ze zou graag met hem willen trouwen, maar ze wilde niet met een grote dikke buik in een trouwjurk gaan stappen. Dat zag er gewoon niet uit. Evelyn was ook zwanger toen ze trouwde, maar die wilde wel echt heel graag en die kende Marcel ook al 8 jaar en ze hadden daarvan 6 jaar een relatie.

Amberley

Ze sloeg een zucht. "Ik werd al bang!" Ze moet er niet aan denken om meteen weer zwanger te zijn. Ze wilde zelf het liefst er z'n twee jaar tussen hebben zitten. Niet te dicht op elkaar maar ook niet weer zo dat er een grote leeftijdskloof was. Dan konden ze tenminste samen opgroeien.
"Me too! Me eerst voorledig op Jade richten. Ik wil graag meerdere kinderen maar pas over twee jaar ofzo. En misschien krijgen we dan wel een tweeling dan gaat het met twee per keer." Ze glimlachte even. "Doe mij maar het zelfde." Ze keek hem dankbaar aan.

Gabriel

Gabriel zag de blik van Thomas. Hij keek hem met een grijns aan. Hij zou wachten tot na de zwangerschap met het vragen van Roselyn. Hij hoorde Amberley al zeggen dat ze niet zwanger zou trouwen dus hij dacht het zelfde voor Rose. Nee, het was beter om te wachten.
"Misschien vraag ik je wel snel, sneller dan je denkt.', fluisterde die.

Thomas
"Haha geen zorgen. Ik doe niks wat jij niet wilt." Hij kuste haar en keek even naar haar buik. "Eerst Jade en dan twee jaar wachten klinkt eigenlijk perfect." Hij keek naar Gabriel en knikte naar hem. Hij stond op en ging de broodjes klaar maken. Niet lang daarna kwam hij terug. "Kijkt u eens een echt broodje kipfilet gezond, zonder ei, zonder saus, maar met sla en komkommer en kipfilet, we hebben ook nog augurken dus als u augurken wilt dan kunnen wij dat voor u regelen. Alstublieft." Hij glimlachte en gaf de twee borden aan Roselyn en Amberley. "Eet smakelijk."

Roselyn
Roselyn pakte dankbaar het bord aan met het broodje en moest lachen om de uitleg van Thomas. "Dankuwel meneer. Het ziet er heerlijk uit, ik ga er lekker van genieten." Ze keek naar Gabriel en gaf hem een kus. Ze zag het al voor zich, een mooie witte jurk, een leuk feest voor de familie en voor vrienden. Een mooie taart en heerlijk eten. Ze keek er nu al naar uit. "Ik wacht met smart op de dag." Fluisterde ze terug en ze begon aan haar broodje. Het was een heerlijk broodje en ze glimlachte naar Thomas. "Thomas het is heerlijk, echt waar."

Amberley

"Weet ik. Maar ik ving het verkeerd op." Ze kuste hem terug. Ze grijnsde. "Ik heb wel goede ideeën."
"Als je maar niet denkt dat we op al die kinderen gaan oppassen.", hoorde ze de vader grappen. "Kijk maar uit, pap! We komen ze expres brengen en we kiezen er dan expres voor om meer kinderen te nemen. Je eigen schuld! Had je maar niks moeten zeggen." Ze stak de tong naar de vader uit. Ze nam dankbaar het broodje aan. "Mhh! Heerlijk! Ik bof maar met jou!"

Gabriel

Gabriel keek naar het broodje. Hij bracht Rose's hand met het broodje erin naar de mond en nam een hap. "Smaakt zeker goed.", zei die met een grijns. Hij kuste Rosleyn terug. "Je smaakt naar een broodje kipfile.", zei die met een grijns. Hij keek er met een geheimzinnige blik aan. "Wie weet komt die dag sneller dan je denkt.", fluisterde die.

Thomas
"Je hebt altijd goede ideeën schat, maar of ze uitvoerbaar zijn dat is nog maar de vraag." Hij beantwoorde de kus en keek naar de vader van Amberley. Hij keek even met een veel betekende glimlach naar Amberley. "Dan gaan we toch wel voor zes kinderen, dan heeft u zoveel kinderen om op te passen." Hij begon te lachen en keek naar het broodje. "Alsjeblieft, ik ga nog wel meer lekkere dingen voor je maken hoor. Mijn specialiteit heb je nog steeds niet geproefd, maar dat komt nog wel."

Roselyn
"Zeg meneertje als jij ook een broodje wilt dan moet je dat maar zeggen he. Dan maakt Thomas graag een broodje voor." Roselyn begon te lachen en knikte. "Jij ook, wel een lekkere smaak, beter dan die kotssmaak van de laatste paar keren. Ik heb pepermuntjes in mijn tas zitten dus als je een pepermuntje wilt dan moet je dat maar pakken." Ze keek hem aan en rolde met haar ogen maar toch pakte ze zijn hand en keek hem verleidelijk aan. "Als het maar sneller komt dan de baby, dan is het inderdaad sneller dan ik denk." Zei ze zachtjes.

Gabriel

"Delen gaat veel makkelijker! Ik wou alleen maar proeven!" Gabriel grijnsde. Hij dronk ze koffie op.
Hij schudde ze hoofd. "Deze smaak was prima. Inderdaad beter dan voorheen."
Gabriel schudde ze hoofd. "De baby zal eerder komen.", zei die zachtjes maar eerlijk.
Gabriel nam nog een stroopwafel. "We zullen het maar niet te laat maken als we morgen vertrekken en onze koffers nog moeten pakken. Hoe laat spreken we af? Het zal fijner zijn als we te gelijke tijd gaan rijden en dan ook aankomen bij het park."

Amberley

Amberley schoot in de lach. "We kunnen er voor zorgen dat het uitvoerbaar is." Ze zouden best over twee jaar nog eens kunnen proberen om zwanger te raken. "Echt wel! Alleen maar om te plagen al!"
Ze zag dat de vader spijt kreeg van ze woorden waardoor ze nog harder moest lachen.
"Boontje komt op zijn loontje!" Ze trok een pruillip. "Nou wil ik het weten ook!"

Roselyn
"Okee okee jij je zin." En ze scheurde het broodje door midden en gaf een helft aan Gabriel. "Geniet er van schat." Roselyn keek hem met een pruillip aan. "Wat jammer nou. Hmm weet je dan moet jij wel langer wachten tot dat je me in een hele mooie jurk ziet, met heel mooi haar." Ze was in gedachten verzonken. Ze wilde zo graag dat haar vader haar zou weg geven. Hopelijk hadden ze dan weer goed contact, anders kon ze nog altijd haar broertje vragen, wat eigenlijk best wel gek zou zijn maar toch.

Thomas
"Ze komen vanzelf wel als wij er aan toe zijn. Eerst Jade maar lekker vertroetelen." Hij kuste haar op haar neus. "We kunnen wel oefenen van te voren, dat is wel uitvoerbaar. Maar niet nu. Ik wil dat de baby goed ter wereld komt." Hij wilde niks gaan doen voordat de baby er was. Hij wilde dat alles goed en veilig zou verlopen. Thomas begon te lachen. "Nope daar moet je lekker op wachten. Je krijgt het vanavond misschien wel te zien. En nee ik zeg niet waar ik mijn recept hebt verstopt en nee jij gaat ook niet zoeken dame."

Amberley

"True! Maar er zal toch iets moeten gebeuren voor ze echt komen." Ze zei het maar netjes waar de ouders bij waren. Het was raar om over seks te praten waar je ouders bij waren. Dat was iets privés.
Amberley knikte. Het was beter als ze even niet samen het bed intiem deelde. Daar had Thomas gelijk in. Amberley trok een pruillip. "Ik kan iemand anders voor me laten zoeken." Ze keek naar Roselyn en Gabriel en de ouders.

Gabriel

Gabriel nam het broodje aan. "Had niet gehoeven, maar toch bedankt!" Hij at het broodje hap slik weg. Gabriel knikte. "Ik heb alle tijd van de wereld. Ik kan wel wachten tot na de geboorte."
Dan kon hun kleine mannetje ook bij hun huwelijk zijn. Samen als gezinnetje trouwen.
Hij zag dat Roselyn weer in gedachten was gezonken en liet er maar even.

Thomas
Hij begon te kuchen. "Uhm ja ander onderwerp." Zei hij met een lach. Hij knikte en begon te lachen. "No way Roselyn blijft lekker zitten waar ze zitten en Gabriel ook." Hij dacht na. "Owja over morgen hadden we het over. Zullen we zeggen dat Amber en ik om 11 uur bij jullie zijn? Dan kunnen we nog even koffiedrinken en dan kunnen we om 12 uur weg. We mogen toch pas in de middag in het huisje zijn. Meestal rond drie uur."

Roselyn
"Jij wilde graag een stukje dan krijg je ook een stuk." Zei ze lachend en ze stak haar tong naar hem uit. Ze knikte. "Ik heb ook alle tijd van de wereld, maar dit mannetje niet." Ze wreef over haar buik en zuchtte diep. "Ik zou alleen willen dat mijn vader me weg kon geven." Zei ze zachtjes zodat alleen Gabriel het zou horen. Dat was haar grootste wens, dat haar vader haar kon weg geven. Ze hoorde Thomas iets over elf uur zeggen en ze knikte. "Uhm ja dat is goed, denk ik." En ze keek vragend richting Gabriel.

Amberley

'Graag!", zei ze met een grijns. Ze trok een pruillip. Ze werd zo toch veelte nieuwsgierig!
"Je maakt me veelte nieuwsgierig. Ik wil het weten!" Amberley knikte. "Ja, is goed. Dan kunnen we ook nog eten." Ze wilde eten voor dat ze zouden gaan. Ze wist niet precies maar het was maar het was zeker een stukje rijden.

Gabriel

Gabriel glimlachte. "Een hapje. Maar toch bedankt." Hij keek er dankbaar aan.
"Dat mannetje moet maar geduld leren hebben!" Hij moest er echt nog ruim vier maanden in blijven zitten voor ze eigen bestwil en veiligheid. Hij zuchtte. "Mijn vader zit continue op zee anders had ik hem je laten weggeven, al is dat niet het zelfde." gabriel stak ze duim op. "prima!"