Sisters from another mister

Amberley

Amberley grijnsde. "Laat die mensen maar lekker staren." Ze keek even op de telefoon voor de tijd. Ze had nog wel even voor dat ze moest gaan en gelukkig had ze de spullen meegenomen anders had ze op en neer moeten racen naar Drachten en terug. "Woon je op kamers. Chill!" Ze giechelde wat door zijn gespeel met der haar. Ze hield zijn hand vast terwijl ze weer zoende. Ze keek hem recht aan. "Je hoeft niet bang te zijn. Ik vergeet jou niet zomaar. Ook al ken ik je ent het voelt als een eeuwigheid. Alsof we elkaar al jaren kennen en wat met elkaar hebben. Het voelt zo vertrouwd. Ik ben ook verliefd op jou en laat je niet meer gaan. Ik wil niks liever dan met jou een relatie aangaan." Ze meende ieder woord. "Zullen dan maar gaan?"

Gabriel

"Ok. Leuk. Ik ben laatst nog naar spiderman geweest. Totaal iets anders."
Hij keek op naar de dame die Roselyn gedag kwam zeggen. Hij schudde de vrouw de hand. "Gabriel, aangenaam kennis te maken, mevrouw." Hij at rustig van ze ijsje en trok zich maar niks aan tussen het onderonsje van moeder en dochter. "Heel herkenbaar! Mijn moeder is ook zo bezorgd maar die valt me gelukkig niet lastig als ik een ijsje ga halen." Gabriel dacht even na en zij toen heel serieus. "Bij het opeten van me ijsje."

Thomas
"Het voelt voor mij inderdaad ook als een eeuwigheid." Fluisterde hij in haar oor. Hij glimlachte. "Gelukkig maar. Ik weet niet wat ik zou gaan doen als je me zou vergeten." Hij knikte. "Ik woon op kamers ja. Mijn moeder woont in Drachten en ik vond het onhandig om steeds maar weer op en neer te moeten reizen." Hij stond op en pakte haar hand. "Kom laten we gaan." Hij liep haar voor naar het appartementen complex waar hij in woonde. Hij zette zijn spullen op de grond en maakte de deur open. "Nou welkom in mijn appartement." Hij liep even naar zijn atelier en muziekkamer en legde zijn spullen daarin. Toen liep hij weer terug en zoende Amberley.

Roselyn
"Sinds dat ik gevallen ben met de fiets is mijn moeder overbezorgd." Ze zuchtte diep en begon te eten. Ze vond het altijd een heerlijk gevoel als het ijs door haar keel heen ging en dan naar haar maag gleed. Ze at weer verder en glimlachte. "Ik ben dol op mijn tante's ijssalon. Mijn opa is Italiaans maar mijn oma weer Nederlands. Daarom kan mijn tante zulk heerlijk ijs maken." Ze at weer verder. "Mijn moeder werkt hier iedere zaterdag, donderdag en maandag. Voor de rest helpt ze mijn vader mee in de winkel. En ik ga naar school, of ik ben bezig met..." En ze slikte weer een stuk ijs weg. "Mijn eigen kleding te maken."

Gabriel

"Misschien ook wel een beetje terecht, maar ze moeten niet overbezorgd gaan lopen doen. Ik ben bijna 22, dan kan ik mezelf wel prima redden." Hij at rustig ze ijsje op. Hij liet een klein beetje liggen zodat Lucy dat op kon likken. 'Je boft maar. Ik had ook wel gewild dat mijn familie een ijssalon en banketbakker had. Maar helaas!" Het meeste van zijn familie woonde ook verder weg of in Engeland.
Gabriel keek enthousiast verrast op. 'Je eigen kleding? Dat hempje wat Amberley aan had, heb jij dus ontworpen?"

Amberley

"Ik ben blij dat het voor ons beide zo voelt." Ze was stiekem een beetje bang dat het niet wederzijds was en zij meer voelde dan Thomas. Ze legde een vinger op zijn lippen. "Je hoeft niet bang te zijn. Beloofd!" Amberley knikte. "Is het ook. Maar toch blijf ik lekker thuis wonen. Is ook goedkoper en makkelijker." Ze liep met Thomas mee naar zijn appartement. Ze keek even rond terwijl die zijn spullen weg zette. Ze zoende even maar toen verbrak ze hem. Ze was angstig dat ze over de eigen grenzen zou gaan. Ze wou de eerste dag niet te ver gaan. Wat als alles maar een impuls was en het toch niks werd.

Thomas
"Tuurlijk hou ik van je." Hij glimlachte en merkte dat ze de zoen verbrak. "Ik hou van je echt." Hij meende het. Hij wilde dat ze bij hem bleef. Hij merkte nu al dat hij niet zonder haar kon. "Kom dan gaan we op de bank zitten." Hij ging op de grote bank zitten en glimlachte naar haar. "Ik doe niks wat jij niet wilt. Dat beloof ik." Hij wilde dat ze zich veilig bij hem zou voelen. "Wil je wat drinken? Iets te eten misschien? Ik had gisteravond een studentenfeest dus ik heb nog een beetje zelfgemaakte bladerdeeg hapjes over en wat stokbrood ook zelf gebakken. Wijn heb ik ook nog staan en cola natuurlijk. Ook appel Jillz zonder alcohol."

Roselyn
"Dat is het hem nou juist. Ik ben 20 ik weet zelf wel wat goed voor me is en wat niet. Maar ik snap haar bezorgdheid ook wel hoor. Daar niet van." En ze at verder. Ze keek even naar Lucy en keek toen weer naar Gabriel. "Ik word wel altijd verwend op mijn verjaardag met zelfgemaakte gebak, gratis. Mijn oom zijn taarten zijn ook echt goed. Mijn favoriete taart is zijn brownietaart die is echt goed." Ze at weer verder en glunderde toen. "Zelf ontwerpen en zelf gemaakt." Zei ze met een lach. Ze hield van kleding maken, het was haar lust en haar leven.

Gabriel

"Soms zien moeders ons nog als de kleine kindjes van een jaar of vijf die nog vallen op hun knietjes tijdens het spelen en dan hysterisch huilend naar hun toekomen rennen voor een pleister en een kusje. Het zal wel iets moederlijks zijn ofzo." Gabriel schudde ze hoofd. "Ik krijg honger van al dat gepraat over taart. Mij een beetje lekker zitten maken. Dan wil ik die brownietaart ook meteen proeven!" "Gaaf! Kan je voor mij niet een shirt ontwerpen die ik kan mooi aankan tijdens het dansen?' Hij keek er haast smekend aan.

Amberley

"Ik ook van jou." Ze knikte even. "Weet ik." Amberley liet zich op de bank ploffen en ging lekker comfortabel tegen Thomas aanzitten. Ze keek hem even aan en toen naar de vloer. "Ik ben blij dat je dat zegt. Ook al voelt alles zo goed, ik wil me niet meteen mee laten slepen. Normaal doe ik het heel rustig aan in een relatie en nu gaat alles zo snel. Het overdonderd me een beetje. Ik wil geen keuzes maken waar ik later spijt van kan krijgen. Ik wil zeker weten met jou de liefde gaan bedrijven maar ik voel me er nu gewoon nog niet goed bij." Ze was blij dat ze in alle vertrouwen en zekerheid de angsten kon uitspreken en ze er ook zeker van kon zijn dat Thomas er begreep. Ze had wel eerder relaties gehad maar het nog nooit gedaan. Ze wou dat de eerste keer speciaal was en ze er zich goed bij voelde. Met Thomas durfde ze het zeker aan, maar nu nog niet.
"Wat te eten of drinken zal fijn zijn. Cola is prima, zolang het maar geen alcohol is. Je mag niet drinken als je op hoog niveau sport."

Thomas
Hij luisterde aandachtig en knikte toen. "Ik wil ook niet te snel gaan, we kennen elkaar nog maar net. Maar ik weet wel dat het voor mij veilig en vertrouwd voelt. Maar met sommige dingen moet je gewoon wachten voor het goede moment. Ik wilde ook wachten met verder gaan. Dus maak je maar geen zorgen." Hij glimlachte en speelde even met haar haren. Hij had zelf wel een keer gedaan tijdens een relatie, maar die relatie liep na een half jaar uit op niks. Hij had er best wel spijt van gehad. Die relatie wilde het wel meteen de eerste dag doen, hij had er op zich niks op tegen maar toen ze het eenmaal gedaan hadden voelde het voor hem niet speciaal. Hij wilde ook dat het bijzonder zou zijn. Het moment dat je elkaar ruimte geeft voor elkaars lichaam dat moest gewoon een speciaal moment zijn. "Goed dan haal ik even twee cola en warm ik de bladerdeeg hapjes even op." Hij stond op en liep naar de keuken. Hij schonk in twee glazen cola in en warmde de hapjes op. Daarna zette hij alles op een dienblad en zette het op tafel. "Alsjeblieft." Zei hij toen hij de cola glazen op een onderzetter had gelegd, de bladerdeeg hapjes op tafel en het dienblad naar de keuken had gebracht.

Roselyn
Ze knikte. "Ik denk dat je dat als moeder zou blijven houden. Mijn moeder vond het verschrikkelijk toen mijn oudste zus het huis uit ging om bij haar vriend te kunnen wonen. En dat is nu ook 6 jaar geleden. Mijn zus is nu 26 en ze gaan binnenkort trouwen. Mijn moeder maakt zich nog steeds zorgen maar het slijt wel met de jaren. Jocelyn was ook uit huis maar nu is ze weer thuis komen wonen, ik heb mijn moeder nog nooit zo blij en opgelucht zien kijken." En ze begon te lachen. Ze trok haar wenkbrauwen op maar toen kreeg ze de slappe lach. "Goed als meneertje dat zo graag wilt dan gaan we zo wel even naar de bakkerij van mijn oom. En wil je dan ook mijn naaiatelier zien thuis? Misschien heb ik daar nog wel iets voor je hangen. Ik maak zowel mannen als vrouwen kleding."

Gabriel

"Netseldrang. Bang dat de kinderen het huis verlaten en ze alleen overblijven. Niet zo raar hoor.
Mijn moeder was ook niet blij toen ik vertrok, maar ik ga zo veel mogelijk langs." Gabriel deed net alsof die het op juichen zette. "Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik zal afrekenen en dan gaan we." Hij stond op, zodat Roselyn hem niet voor kon zijn om te betalen. Hij had immers aangeboden om een ijsje te gaan halen en ergens vond die ook dat die moest betalen. "Ik hoop het. We sall see. Zo terug." Hij liep naar binnen en rekende de ijsje af, waarna die Lucy losmaakte. "Zullen we? Luuc kan wel mee toch? Anders breng ik er eest even thuis."

Amberley

Amberley sloeg een diepe zucht. Ze voelde zich echt opgelucht nu dit was uitgesproken. Thomas begreep haar en ze wou niets liever dan dat die het begreep. "Ik ben blij dat we er beide zo over denken en dat je het begrijpt." Ze kroop lekker dicht tegen hem aan maar moest hem verlaten omdat die drinken en wat hapjes ging halen. Ze keken even op de telefoon en stelde de klok in voor ballet terwijl Thomas in de keuken stond. Anders vergat ze zeker weten de tijd. "Mhh, lekker. Dank je wel." Ze klopte op de bank dat die weer bij der moest komen zitten terwijl ze een slok nam van de cola.

Roselyn
Ze at haar ijsje verder op en wachtte toen op Gabriel die ging betalen. "Uhm wij hebben twee katten en twee honden, maar onze honden zijn die katten gewend ze kennen elkaar al als baby's. We hebben ze bij dezelfde boer gehaald. Ik denk dat het beter is als je Lucy naar huis brengt. Dan blijft ons huis ook heel." Ze glimlachte. "Roselyn, zou je even dit pakketje naar je vader kunnen brengen? Hij heeft pauze nu en had zin en ijs en ijswafels. Dus als je het even kan brengen zou dat fijn zijn." Roselyn knikte. "Is goed mam. Dan gaan we dat eerst doen. Anders smelt het ijs. Woon je in het centrum?" Haar moeder keek hen even aan. "Ik wil jullie wel even brengen, ik heb in ieder geval het ijs in een koelbox gedaan. Ik ga het even halen, Lucy kan wel in de auto. Geen probleem." Roselyn keek haar moeder dankbaar aan en zag dat haar moeder weer in de ijssalon verdween om de koelbox te kunnen halen. "Soms zijn moeders heel handig."

Thomas
"Tuurlijk snap ik je. Je moet gewoon aan dingen toe zijn. Ik bedoel, je lichaam is iets persoonlijks, dat is van jou. Ik bedoel, je moet het speciaal maken en je moet naar het moment toe gaan. Niet meteen doen voordat je elkaar eigenlijk echt kent. Ook al heb ik het gevoel dat ik je ken." Hij ging zitten en nam een slok van zijn cola waarna hij het glas weer op tafel zette. "Ik ga dan straks even kaartjes reserveren voor de film en dan haal ik je op met mijn auto als het zo ver is. En ja ik heb mijn rijbewijs al." Hij glimlachte en nam een saucijzenbroodje. "Hmm ik ben onder de indruk van mijn eigen kookkunst." En hij begon te lachen. Hij pakte de hand van Amberley en aaide over haar handpalm. "Het voelt alsof ik je al jaren ken."

Gabriel

"Dor maar niet.", zei die heel verstandig. "Lucy gaat nogal graag achter katten aan."
Gabriel knikte. "Hier verder op in die gekleurde studentenwoningen." Gabriel keek de moeder van Roselyn dankbaar aan maar sloeg het aanbod toch af. "Dank u voor het aanbod maar het is hier vlak bij dat valt wel te lopen. Hij knikte even. Als teken dat die het eens was met de laatste worden. "Wat doen we? Lopen of met de auto? Het maakt mij niet uit maar het is hier echt heel vlak bij."

Amberley

Amberley knikte. "Dat bedoel ik. Ik wil niks overhaasten en er later spijt van krijgen."
Ze keek hem even met verliefde ogen aan. Die stralende blik zei meer dan genoeg.
"Is goed. Ik bel je als ik klaar ben. Misschien kunnen we van te voren dan wat gaan eten of je kookt alsnog voor je moeder en mij. Ik weet niet hoe laat de film draait." Amberley keek hem met een blik aan alsof die er inschatte als iemand die jonger was dan 18. "Heey! Die heb ik ook hoor!"
Amberley grijnsde. "Me too." Ze zuchtte. "Ik wou dat ik ballet kon missen zodat ik kon blijven maar ik ben vorige week ook al niet geweest omdat ik geblesseerd was. Ik kan niet nog een les missen."

Roselyn
"Oh woon je daar. Nee dan kunnen we beter gaan lopen. De winkel van mijn vader is daar dichtbij, en ons huis zit ook 10 minuten lopen daarvandaan. Je weet wel die straat met al die vrijstaande woningen." Ze keek even naar haar moeder toen die terug kwam en haar de koelbox gaf. "Kijk voor jullie beide een beetje geld. Dan kunnen jullie eventueel wat leuks gaan doen." En ze gaf hen beide een briefje van vijf. "Ik wil geen gemaar, jullie houden dit." Roselyn knikte. "Goed laten we gaan dan. Dan hebben we nog genoeg tijd om even naar jou huis te lopen, naar de winkel van mijn vader, naar de bakkerij van mijn oom. Wacht eens ik besef net, mijn zus is jarig geweest en we hebben nog brownietaart bij ons in de koelkast staan, geen zorgen hij is nog goed. Mijn zus was twee dagen geleden jarig namelijk. Maar dan kunnen we na mijn pa gelijk door naar huis. Is dat een idee?" En ze keek hem aan. In zijn mooie ogen Ze zuchtte diep, hij zou haar toch niet leuk vinden. Ze was veel te veel aan het woord, iets wat mannen soms niet konden hebben. Ze glimlachte naar hem en bedankte haar moeder. "Goed veel plezier, ik moet weer aan het werk klanten komen binnen." Roselyn knikte weer en liep het terras af.

Thomas
"Dat wil ik nou ook." Zei hij zachtjes. Hij zag haar verliefde blik en glimlachte. Hij gaf haar een kus op haar mond en knikte. "Je mag altijd komen eten. Mijn moeder komt pas rond 4 uur hier aan in Leeuwarden en dan gaan we samen nog even de stad in, ergens koffie drinken en naar verwachting zouden we dan tegen half 7 gaan eten. Dan kan ik kijken of we de film van half 9 kunnen pakken." Hij haalde zijn mobiel uit zijn zak en ging even naar de bioscoopapp. Hij zocht even naar de film en keek naar de tijden. "Half 9 is een mogelijkheid zie ik. Voor vanavond, hij duurt tot 22.51 ongeveer." Hij grijnsde. "Autorijden is fijn. Ik kan nu overal naar toe, zonder dat ik persee de trein of de bus moet pakken."

Gabriel

"Jep. Aha, dan kunnen we inderdaad beter lopen of we pakken mijn fiets dan kan je achterop. We sall see." Hij keek even naar de moeder van Roselyn. "Maar alsnog bedankt voor u aanbod."
Hij keek verbaasd naar het briefje en pakte het aan. "Dank u wel. Dat had niet gehoeven."
"Ik begon al een beetje bang te woorden dat je me oude taart zou aanschaven maar ik geloof je maar op je woord." Hij knikte. "Prima." Hij bedankte nogmaals en zei beide vrouwen gedag. "Ready?"

Amberley

Ze glimlachte bij het horen van zijn zacht uitgesproken woorden. Ze leunde tegen hem aan en drukte een kusje op ze wang. "Om half 9 ben ik allang klaar. Ik moet dansen van 5 tot 6 en vaak blijven we dan nog even hangen. Nog salto's springen op de trampoline of een beetje free stylen. Dus om half zeven ben ik ook wel gereed." Ze knikte. "Tijd is verder geen probleem." Amberley knikte. "True, maar vaak ben ik vanuit Drachten sneller met de trein in Leeuwarden. Anders sta je in de file."

Thomas
"Okee is goed. Dan kom ik je om half 7 wel halen. Dan kun je lekker mee eten." Hij leunde even haar aan en zei voor een tijdje niks. Het was fijn om even niks te zeggen. Het voelde dan alsof ze elkaar begrepen. "Okee, blijf je dan slapen? Ik heb namelijk liever niet dat je zo laat nog terug gaat namelijk. Ik kan eventueel de logeerkamer wel gereed maken of je moet het leuk vinden om bij mij in bed te komen liggen?" Hij meende het wat hij zei, hij wilde niet dat zijn meisje zo laat nog naar huis ging.

Roselyn
"Ja is goed laten we gaan." Ze liep alvast verder en keek even naar haar schoenen. Ze keek toen naar de mooie blauwe lucht boven haar. "Bedankt mam nog voor het geld." "Eet je thuis?" Hoorde ze haar moeder nog vragend roepen. Roselyn haalde haar schouders op. "Geen idee." Haar moeder stak haar duim op en ging verder met werken. Roselyn zei voor een tijd niks. Ze was het niet gewend om te zwijgen maar het voelde wel goed. "Ik zou jou nooit een taart gaan voorschotelen die over de datum is. Dat kan ik je gewoon niet aan doen. Misschien is mijn zus thuis, die moest nog dingen voor school doen dus die stopte eerder met werken. Dan kun je kennis maken met haar." Roselyn haalde een hand door haar haar en liep weer verder. "Ik ben wel benieuwd naar je kamer hier in het centrum. Het lijkt mij erg leuk om hier in het centrum te wonen. Ik woon net buiten het centrum. Ook leuk maar ik denk dat het wonen in het centrum veel leuker is. Ik bedoel dan woon je lekker dichtbij het centrum, lekker dichtbij de heerlijke ijssalon's en bij de restaurants. Lijkt mij echt tof. En je woont dichtbij het park, dat lijkt mij ook tof."

Amberley

Amberley knikte. "Afgesproken. Gezellig. Lijkt me leuk om je moeder te ontmoeten."
Ze sloeg de armen om hem heen en kroop lekker dicht tegen hem aan. Het was stil, maar niet onaangenaam stil. Ze genoten gewoon even van elkaar. Ze sloot dan ook even de ogen. Amberley knikte. "Ik blijf lekker slapen, naast jou! Ik ga liever 's avonds laat ook niet alleen naar huis maar dan had ik me vader me laten ophalen." Ze kwam overeind om een sazijnenbroodje te pakken.