The children of SFAM

Roselyn
"Okee is goed." Zei ze met een glimlach. Ze keek naar Alexis die nijdig haar vader aan keek. "Alexis wilt haar haren lang laten groeien. Ik moet wel een keer langs voor haar puntjes en voor mijn puntjes." Ze speelde met de haren van haar dochter die haar met een glimlach aan keek. Ze begon te lachen. "Is goed, moet je het vanavond nog maar een keer zeggen, of morgenavond." Roselyn knikte even naar Thomas. "Nijmegen is inderdaad erg leuk. Ik ben er met Jocelyn wel eens geweest. Was leuk om te zien, een stad met veel historie."

Amberley

Amberley knikte. "Ik ben bikkel hard, ik red me wel." Ook al was ze nog ze moe, ze moest toch door. De zorg voor de kinderen stond ook niet stil. Amberley knikte. "Is goed. Fijn dat je het regelt. Ik ook niet." Ze zuchtte. "Drie uur?!? Dat wordt wat!" Ze hoopte maar dat de kinderen lief zouden zijn tijdens de reis. Ze glimlachte. Ze keek Gabriel uitdagend aan. "Ik ben niet bang voor jou! Laat maar zien!"

Gabriel

Gabriel zuchtte. "Ze gilt straks moord en brand met al die klitten. Ze moet het wel goed laten verzorgen door ons." Hij gaf Alexis een kusje. "Sorry, meis, dat was papa vergeten."
Hij knikte. "We gaan het weekend wel met er na de kapper dan kan jij ook meteen."
Gabriel stak ze duim op. "Als ik het zelf niet vergeet." Gabriel haalde ze schouders op. "Geen idee van, nog nooit geweest. Naja, volgens mij eens doorheen gereden voor vakantie."

Thomas
"Ja met de trein is het ongeveer drie uur. Naar het dorpje Elst is al 2,5 uur met de trein. Dus misschien is het met de auto korter. Ik kijk wel als we thuis zijn hoe lang het is. We kunnen nog altijd naar Plopsa in Coevorden dat ligt in Drenthe." Thomas at verder van zijn saucijzenbroodje. Hij keek even naar Gabriel en glimlachte. "Ik ben nou ook wel benieuwd naar die foto's. Ik heb ook vage foto's van mezelf, ook niet allemaal even toonbaar." Thomas deed even zijn haar goed en nam een slok van zijn cola.

Roselyn
"Ik verzorg haar haar elke dag goed. Ik ken lang haar als de beste dus ik weet hoe je het moet verzorgen. Komt allemaal goed he Alexis. Jij krijgt later net zulke mooie lokken als ik. Of je moet later gaan bedenken dat je het kort wilt hebben." Roselyn glimlachte en knikte. "Ja is goed. Ik moet wel echt gaan, ik moet om de twee maanden gaan maar ik ben het vergeten. Met Alexis is het wel twee maanden geleden dat we gegaan zijn. Ik ben drie maanden geleden nog geweest dus het wordt zeker tijd dat ik weer ga."

Amberley

Ze zuchtte. Ze zag er tegen op om lang in de auto te moeten zitten met drie kinderen. "We zien wel. Ik kijk er alleen tegen op om zo lang in de auto te zitten met drie kinderen." Ze dronk de glas leeg. De saucijzenbroodje smaakte er niet, die mocht Jade wel opeten als ze wakker was. "Volgens mij heeft iedereen die wel. Gemene ouders! Of het voelt gênanter omdat we ouder zijn."

Gabriel

"Ik zeg toch niks! Ik vind het alleen geen top idee. Ik zit niet te wachten op een strijd om de haren gekamd te krijgen. Maar als ze het zelf wilt, laat er dan maar gaan." Gabriel grijnsde. "Een kort stoer kapsel kan ook leuk zijn!" Gabriel knikte. "Dan gaan we het weekend naar de kapper, prima."
Gabriel knikte nogmaals. "Gênante foto's zat!"

Thomas
"Als je ergens anders heen wilt moet je het zeggen he. Je kunt het nu nog zeggen." Hij keek naar Alexis haar haren. "Ik zou inderdaad maar even snel zijn als ik jou was. Straks krijg je inderdaad gegil in de badkamer en dat wil je echt niet." Thomas keek even naar het saucijzenbroodje van Amberley. "Vind je het niet lekker?" Vroeg hij toen. Hij vond het heerlijk, maar hij at wel meerdere dingen en sommige dingen vond hij ook echt niet lekker.

Roselyn
"Ik zorg wel dat het iets korter wordt dan dat het nu is." Ze keek hem aan en keek toen naar Alexis. "Ik bedoel er mag inderdaad wel een stukje af." Roselyn dacht na. "Ik heb over deze lengte ook jaren gedaan. En mijn moeder vond het ook niet altijd leuk. Dus ik laat deze lengte lekker zo, ik ben er blij mee. Je kan zoveel met lang haar. Evelyn vindt het nog steeds leuk om met mijn haar te experimenteren." Roselyn glimlachte en keek naar de haren van Gabriel. "Je hebt prachtig kort haar hoor, je mag er wezen."

Amberley

"Het is niet dat ik het niet leuk vind, maar ik kijk gewoon op tegen de autorit. Ik zie het al voor me dat we drie uur lang met huilende kinderen zitten. Dat trek ik niet. Maar misschien zijn ze juist wel heel zoet en gaat alles gewoon goed." Amberley knikte. "Jeugdtrauma! Ik heb heel wat lopen gillen door de klitten maar ik weigerde het te knippen. Het was vroeger stukken langer maar nooit meer.
Ik ben blij met me lengte." Ze knikte eerlijk. "Het smaakt niet."

Gabriel

"Het groeit wel weer aan." Hij schudde ze hoofd. "Lang haar willen, maar zeuren als je klitten hebt. Ik begrijp jullie dames niet hoor!" Hij schudde nogmaals de hoofd. Gabriel grijnsde. "Je wilt mij niet zien met lang haar! Dat ziet er niet uit! En nee ik ga het niet laten groeien om het te tonen."

Thomas
"We gaan het gewoon proberen en als het niet gaat dan weten we dat voor een volgende keer. We moeten het gewoon uitproberen, ik bedoel naar mijn zus hebben ze het ook volgehouden. Die woont in Brugge, we doen gewoon net als toen. Een aantal stops, dan kan ik ook mijn benen strekken en kunnen zij ook even de auto uit." Thomas grijnsde. "Ik heb ooit op mijn 15e ook lang haar gehad, maar toen ik 17 was werd ik het zat en heb ik het laten knippen. Mijn moeder was erg blij toen ik dat ging doen."

Roselyn
"Alexis houdt nou eenmaal gewoon van haar haar. Ze vindt het leuk als ik dingen met haar haar doe, dan gaat ze lachen enzo." Roselyn keek naar de korte haartjes van Lauren en glimlachte. "Als jij nou voor dat haar van Lauren zorgt dan zorg ik voor deze dame haar haren. Komt wel goed." Ze gaf hem een por in zijn zij. "Wij zijn dames Gabriel, wij zijn gewoon niet makkelijk om te begrijpen. Komt allemaal wel goed. Wacht maar af tot dat ze een eigen wil gaan krijgen. Dat wordt nog heel gezellig."

Gabriel

Gabriel schudde ze hoofd. Vrouwen! "Je weet wat je zegt he!" Hij keek er plagend aan en stak ze tong uit. Gabriel sloeg een overdreven zucht. "Waar ben ik aan begonnen?" Hij grijnsde even. "Soms vraag ik me wel eens af hoe ze zich zullen ontwikkelen en hun persoonlijkheid eigen woord.
Of ze compleet zullen veranderen van hoe ze nu zijn. Hoe het twee prachtige grote meiden woorden.
Maar ja, dat kan ook allemaal verbeelding zijn. We zullen het zien."

Amberley

"Dat is waar. We moeten gewoon vaak genoeg stoppen en ze bezig houden. Dat wordt dus naar kinderliedjes luisteren. Speelgoedjes en knuffels mee. Misschien denk ik gewoon te negatief en gaat het hartstikke goed en is het voor herhaling vatbaar. Als we het nooit proberen komen we er ook nooit achter, inderdaad." Ze keek hem verbaasd aan. "Dat geloof ik niet!"

Roselyn
"Ik weet heel goed wat ik zeg. Het komt allemaal goed." Ze knikte. "Daar ben ik ook benieuwd naar, als Alexis echt op mij lijkt dan wordt een vrij felle puber, dat was ik ook ook al heb jij dat niet gezien Gabriel. Je mag van geluk spreken. Ik was niet altijd de makkelijkste. Ik heb stiekem een tatoeage laten zetten terwijl mijn ouders dat echt niet wilde. Het is een kleintje" Ze liet hem zien. "Zie twee sterretjes en een maan, ik was dol op de maan en sterren. We hadden een kat en die heette Luna zo had ik haar genoemd. Uiteindelijk vonden mijn ouders het toch wel een mooie."

Thomas
"Piekeren heeft geen zin, dat weet je. Het komt allemaal goed, gewoon lekker Bert en Ernie luisteren, misschien die kindercd nog die we hebben of Haasje en Rammelaar, vinden ze ook erg leuk. Het komt allemaal wel goed. En gezonde snacks mee." Hij grijnsde. "Uhm helaas meen ik dat wel. Kijk maar." En hij liet een foto zien van hem met lang haar en een muts op. "Ik ben erg blij dat ik het veranderd heb hoor. Dit korte haar is veel beter."

Amberley

"I know, i know, maar je kent me langer dan vandaag." Amberley sloeg een zucht alsof ze er nu al gek van werd. "Check, check en nog eens check. Heb je allemaal gelijk in." Ze keek stomverbaasd naar de foto. Dit had ze niet verwacht. "Mhh, zo slecht ik het niet! Staat je best leuk. Maar hou het toch maar zo als je je daar zelf beter bij voelt." Ze stuurde snel de foto door naar de zelf.

Gabriel

"Dat bedoel ik niet! Ik mag nu dus met toestemming de haar kort laten knippen is stoere stekels of zo." Niet dat die dat zou doen. Dan leek het net een jongetje. Gabriel zuchtte. "Ik denk dat je daar gelijk in hebt." Hij luisterde naar het verhaal achter de tattoo. "Nu weet ik het eindelijk! Ik wist van die tattoo af maar was benieuwd waar neer je het vertelde." Hij had zelf na de dood van Chris zijn voetjes met naam en geboortedatum op ze borst laten zetten. Op ze schouders stonden twee roze handjes als engelenvleugels. Links was Lauren en Rechts was Alexis. Zo droeg die ze altijd bij zich.

Thomas
"Ik ken je inderdaad langer dan vandaag. Daarom zeg ik het ook." Hij lachte en drukte haar tegen zich aan. "Mijn lieve stresskip ben je ook he." Hij kuste haar op haar hoofd en keek naar Roselyn en naar Gabriel. "Tatoeages zijn mooi, ik zelf heb er geen maar ik vind het wel interessant om naar te kijken. Leeft Luna nog of niet meer?" Thomas grijnsde naar Amberley. "Geloof me dit staat veel beter dan toen dat lange haar. Mijn moeder en oma waren echt blij dat ik het kort liet knippen. Mijn oma is nog steeds blij dat ze mijn gezicht eindelijk weer kan zien."

Roselyn
"No way nee dat ga je echt niet doen. Dat is zonde. Ik zou Lauren haar haar nu maar even zo laten en laat Alexis maar lekker aan mij over." Ze kuste hem en knikte. Op haar linker arm had ze klein maar wel zichtbaar een tekst getatoeëerd van Lord of the rings. Met schuine letters stond er All we have to decide is what to do with the time that is given to us. Ze vond het een mooie tekst en ze hield van Lord of the Rings. "Jij hebt ook mooie tatoeages hoor Gabe, ik vind het een mooi gebaar zo voor je kinderen. Misschien vragen onze kinderen nog wel naar van wie die geboortedatum is. Ooit gaan we het ze uitleggen."

Gabriel

Gabriel proestte het uit. "Ik ben niet gek! Dat lijkt het net een jongetje!" Hij had het maar als grapje bedoeld. Gabriel glimlachte. "Zo heb ik ze altijd bij me!" Gabriel knikte. "Als ze er later na vragen dan vertel ik ze dat ze eigenlijk een broer hadden maar deze helaas is overleden. Ze horen te weten dat ze eigenlijk een broer hadden gehad. Dat hoort geen geheim te zijn. Ze hebben er recht op om het te weten. Misschien wil ik juist dat ze er na vragen."

Amberley

Ze glimlachte lichtjes. Ze liet zich tegen Thomas aandrukken. "Tok, tok.", zei ze met een grijns.
Ja het was nou eenmaal een ongeduldige stresskip. Ze was een stuk bezorgder zins Jade was geboren en wou gewoon dat alles goed ging. Vooral met de kinderen. Ze knikte. 'Ik wil nog altijd een tattoo op met pols als armbandje met drie poppetjes waar hun naam dan in staat. Een roze voor onze dochters en een blauwe voor Jasper." Ze keek Thomas aan. "Nou vraag ik me af of jij je je eigenlijk zou laten tatoeëren." Ze grijnsde. "Ik geloof je! Maar die foto hou ik mooi ter bewijs!"

Roselyn
Ze haalde opgelucht adem. "Gelukkig, ik was al bang dat je het echt wilde gaan doen." Ze knikte en gaf Gabriel een kus. "Hmm binnenkort zijn we 3 jaar getrouwd ik dacht misschien kunnen we een tatoe laten zetten ter ere van onze liefde? Iets waardoor we elkaar ook altijd bij hebben?" Ze keek hem vragend aan. Het leek haar wel een mooi gebaar. Ze keek naar Thomas. Ze kon hem gewoon niet voorstellen met lang haar, het korte haar stond hem inderdaad beter.

Thomas
"Maar je bent wel een lieve stresskip hoor." Hij glimlachte en keek naar de twee tatoeages die Roselyn had. "Luna is helaas overleden." Zei ze. Thomas keek even droevig. "Dat is wel jammer, maar je hebt de maan nu wel altijd bij je." Roselyn knikte. Thomas keek naar het half gegeten saucijzenbroodje. "Kom eens, ik eet hem wel op." Hij kon zoveel eten als hij wilt, aankomen kwam hij nooit. Hij pakte het bordje en begon te eten. "Ik zou best wel een tatoe willen laten zetten, maar ik weet niet van wat." Hij keek naar de foto. "Je doet maar wat je niet laten kan."