The children of SFAM

Roselyn
"Ja en ze laat nu al zien dat je niet met haar moet sollen. Ik weet niet of je haar woede-aanvallen hebt gezien, maar dat wordt nog wat later." En ze begon te lachen. Ze keek even naar haar kinderen en keek toen naar Gabriel. "Ik blijf er altijd voor ze, ook voor jou. Komt echt goed." Ze dacht even terug aan de tijd dat dat ze erg mager was, dat was de tijd na Chris zijn overlijden. Ze had zichzelf bijna vermoord door amper te eten en te drinken. Ze haalde diep adem en keek toen weer naar buiten. Niet aan denken dacht ze bij zichzelf. Ze had twee hele mooie en lieve kinderen en ze kregen er nog eentje bij en ze had een hele lieve man die goed voor haar zorgde.

Thomas
"Ja is goed, kunnen we vragen als ze hier zijn." Thomas glimlachte en keek even naar buiten. Hij keek toen naar zijn kinderen. "Ik ga er voor zorgen dat ik er bij kan zijn. De drukte is nu wat weg gezakt nu al die festiviteiten zijn geweest. Dus ik kan weer rustig slapen en lekker veel thuis zijn. Vorige week was ik met Jade naar de Linneaushof geweest en dat vond ze geweldig en met de tweeling was ik woensdagmiddag naar die binnenspeeltuin geweest, dat vonden ze ook prettig en nu gaan wij lekker een weekendje weg. Een weekend zonder zorgen."

Amberley

Ze knikte. Ze zou het sowieso vragen. Ze wilde kunnen zien hoe haar kindjes het hadden gehad terwijl zij weg waren geweest. Ze knikte. Dat was waar. de rust was eindelijk terug gekeerd. De kleintjes waren ook meteen een stuk rustiger en liever. "Jade heeft het geweldig gevonden. Ze begon er gister weer over voor het slapen. Julia en Jasper waren helemaal uitgeteld toen jullie terug kwamen."
Ze knikte. "Ik kijk er naar uit!"

Gabriel

Gabriel trok een wenkbrauw op. "Welke aanvallen? Ze is altijd zo zoet." Bij hem dan! Hij vond het dan ook maar ongeloofwaardig klinken. Het was juist Lauren die moeilijk bij hem kon doen. Gabriel gaf Roselyn een kus. "Laten we nu maar echt gaan, anders komen we er nooit."
Niet veel later kwamen ze aan bij Thomas en Amberley.
Hij stapte uit en haalde Lauren uit de auto. "Neem jij Lexie aan de hand mee?"

Thomas
"Jade was helemaal blij toen ik voor haar een knuffel van de mascotte kocht. Ik heb haar die hele dag nog nooit zo blij zien kijken." Hij glimlachte en gaf zijn vrouw een kus. "Haha dat was ook precies de bedoeling. Dat ze uitgeteld waren bedoel ik." Thomas keek even naar de klok. Gabriel en Roselyn zouden straks wel komen met de kids. Hij keek even naar Amberley. "Het wordt een top weekend en we gaan hele mooie foto's maken met mijn nieuwe camera."

Roselyn
"Geloof me. Als jij er niet bent heeft ze veel last van driftbuien. Ik krijg haar niet onder controle. De gastouder zegt ook al dat het niet normaal is en bij haar is het erger. Ik weet dat het van zelf over gaat, maar ik weet niet wat ik er mee moet. Het lijkt wel alsof ze haar gevoelens niet wilt uitten bij mij en bij de gastouder en dat ze daarom zo doet." Roselyn knikte en pakte Alexis bij haar hand die zich los rukte. "Zelf!" Roselyn schudde haar hoofd. "Nee Alexis, je gaat aan mama haar hand lopen." Alexis bleef stokstijf stil staan. "Alexis Rachel Steward, ik wil dat je nu aan mama haar hand gaat lopen, het is veel te gevaarlijk om alleen te lopen." Met tegenzin pakte Alexis haar moeders hand vast. "Goedzo meid." Zei ze met een glimlach.

Gabriel

"Rose, ze is anderhalf. Het is de leeftijd. Ze bevind zich in de koppigheidsfase. Ze wilt ook alles zelf doen en overal zeg ze nee op." Gabriel zuchtte. "Zeg ik je!" Hij tilde Lauren uit de auto, laadde alles uit en liep naar de voordeur en belde aan.
Hij hoorde de stem van Jade door de luidspreker. "Hoi Jade! Doe je open voor Gabriel en Roselyn?"

Amberley

Amberley grijnsde. "Ze heeft het goed naar de zin gehad. Het is voor Jade ook leuker als ze eens alle aandacht krijgt. Ze kan er zo van genieten. Ze vind het ook heel leuk als ze mag helpen. Vooral in de keuken. Laatst heb ik met er cakejes gebakken. Super leuk, maar ze zat helemaal onder het beslag." Ze glimlachte licht. "Als je maar niet denkt dat ik als een model ga poseren voor je." Ze stak de tong uit en liep naar de deur omdat de bel was gegaan. "Ga je open doen, Jade?"

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel. "Dat weet ik, maar bij jou is ze poeslief. Wat doe je daarvoor? Tegen mij staat ze alleen maar de schreeuwen en wilt niks anders dan dingen zelf doen. Ik ben benieuwd hoe dat later gaat worden." Roselyn keek op toen de deur werd open gedaan. Ze liep naar boven en gaf haar vriendin een knuffel. Alexis gaf Jade een knuffel en Roselyn straalde helemaal. "Leuk dat we mogen oppassen op jullie lieverds. We gaan een heel leuk weekend tegemoet."

Thomas
Thomas gaf Gabriel een omhelzing en knuffelde Roselyn. Hij tilde Alexis op en gooide haar hoog op in de lucht. Alexis kraaide het uit van plezier. Hij zette Alexis op de grond en deed met Jade precies hetzelfde. Hij gaf Lauren een kus op haar wang die ze meteen weg veegde. Hij begon te lachen en keek naar Jasper en Julia die hun handjes naar hem uitstaken. Hij glimlachte en tilde ze allebei op. "Mijn lieve kleine schatjes." En ze gaf ze beide een kus. Jasper veegde hem snel weg en stak zijn tong uit naar zijn vader. "Kleine boef!" En Jasper begon te lachen.

Gabriel

Gabriel haalde zijn schouders op. Hij had werkelijk geen idee.
"Misschien is het bij jou en de gastouder makkelijker omdat ze die vaker ziet dan mij. Ik ben toch vaker aan het werk."
Gabriel glimlachte. Hun dochters werden liefdevol onthaalt door de kinderen van Thomas en Amberley.
Hij begroette zijn vrienden en zette Lauren op de grond neer.

Amberley

Amberley schudde de hoofd. "Bengels zou je bedoelen. Als je ze alleen laat, zetten ze de boel op stelten. Ik wens je sterkte!" Ze grijnsde even. "Uhh, willen jullie koffie of thee voor dat wij zo gaan en we jullie met de kleintjes achter laten? O ja er ligt een lijst op tafel met hun gewoontes en alles. Voor de tweeling ook hun eetschema. Jade is zindelijk en heeft alleen nog bij het slapen een luier. Het gaat goed maar het kan gebeuren dat ze een ongelukje krijgt. Ze geeft het zelf goed aan maar je weet het maar nooit."

Roselyn
"Thee vind ik wel lekker. Hebben jullie bosvruchten thee?" Thomas knikte. "Die hebben we speciaal voor jou gekocht omdat we wisten dat je er zo dol op was." Roselyn glimlachte. "Gabriel en ik kijken er in elk geval heel erg naar uit." Ze kuchte en keek naar Amberley. "Ik had een vraag. Volgende week zaterdag heb ik mijn eerste echo voor mijn kindje. Ik vroeg mij af of jij zin en bovendien tijd hebt om op de kinderen te passen?"

Amberley

"Oe, wat leuk! Spannend!" Amberley dacht na en keek opzij naar Thomas. 'Ja, tuurlijk. Geen probleem. Ik weet niet of Thomas moet werken maar anders pas ik zo lang wel alleen op jullie kleine meisjes. Komt goed! Afgesproken. Wel het minste wat ik kan doen nu jullie een heel weekend oppassen." Ze liep naar de keuken, maar bedachte zich toen. "Ik zal de tweeling nog even verschonen, anders vallen jullie ook meteen met je neus in de boter."

Roselyn
"Spannend is het zeker ja. Ik hoop zo dat alles goed gaat, ook al zegt mijn gevoel van wel." Ze keek even naar Alexis die met Jade aan het spelen was. Dat zat wel goed. Ze ging op de bank zitten en keek even naar Amberley. "Fijn dat je wilt oppassen." Zei ze met een lieve glimlach. Thomas keek even naar Amberley. "Ik kan wel mee oppassen, ik moet zaterdagavond werken, Micheal houd in de middag toezicht. Dus ik ga gezellig mee." Hoorde ze Thomas zeggen.

Amberley

"Ik heb er alle vertrouwen in.", hoorde ze Gabriel zeggen. Amberley knikte. "Me too!" Ze glimlachte. "Tuurlijk! Met alle plezier." Ze keek even naar de spelende kinderen. "Gezellig! Fijn dat je meegaat. Dan maken we het meteen goed dat Gabe en Rose nu oppassen."

Roselyn
"Ik ook wel maar toch. De angst blijft." Ze zuchtte diep en keek even naar Lauren die aan het spelen was met Jasper en Julia. Roselyn stond op en gaf Amberley een knuffel. "Je bent een schat. Ik ben zo blij dat jullie onze vrienden zijn. We kunnen altijd op jullie rekenen." En ze glimlachte breed en keek naar Thomas. "We doen het met plezier Rose en Gabe. Jullie passen nu ook op die van ons, het is logisch dat wij dan passen op die van jullie." Roselyn schudde haar hoofd. "Jullie hebben ook jullie eigen levens, we hadden het begrepen als jullie niet kunnen."

Amberley

"Het komt wel goed, Rose. Je hebt al twee schatten van meiden. Nummer drie gaat ook goed. Of het een jongen of meisje is." Amberley knuffelde de vriendin terug. "Ik ken jullie beide al een groot deel van mijn leven, wat wil je anders?"
Amberley haalde de schouders op. "We hebben toch niks anders, dus waarom zouden we niet oppassen?"

Roselyn
Roselyn knikte. "Dat weet ik, maar toch blijft het spannend. Pas over twee maanden weten we misschien wat het wordt. Mijn gevoel zegt een meisje en Gabriel hoopt op een jongen. Maar we hebben al twee meiden gekregen, dus de kans is groot dat het een meisje gaat worden. Maar goed nu eerst weten of alles goed gaat. Ik voel me in elk geval wel goed en dat is het belangrijkste." Ze keek naar Thomas die knikte. "Inderdaad we hebben niks anders, behalve het restaurant maar dat is pas in de avond."

Amberley

"Een zoontje zou leuk zijn maar ik denk dat je gelijk hebt en dat Gabriel pech heeft. Zolang alles maar goed is. Ben dan ook blij om te horen dat je je goed voelt." Ze stond op. "Thom, wij moeten zo maar eens gaan. We hebben nog een aardige tocht voor de boeg." Ze tilde de tweeling met zijn tweetjes op. Jade kwam erbij en knuffelde de been. Ze grijnsde. "Zo kan ik toch niet weg!"

Roselyn
"Ach drie dochters is ook leuk. Zo lang ze maar gezond zijn en goede mensen gaan worden en niet van die rare types. Waarvan je een paar jaar later krijgt te horen dat ze in opstand zijn gekomen. Dat wil ik echt niet." Roselyn wreef over haar buik en zag dat Thomas naar zijn kinderen toe liep. "Dames en heer laten jullie je moeder heel? Ze moet nog met mij mee." "Niet!" Hoorde ze Jade zeggen. Roselyn liep naar Jade toe en tilde haar op. "Lieve lieve Jade, weet je wat wij gaan doen? Wij gaan papa en mama uitzwaaien. Maandag zijn ze weer terug,maandagochtend zie je weer dat beloof ik." Jade keek haar aan en hield haar stevig vast. Roselyn suste Jade rustig en aaide haar over haar haren. Jade werd wat rustiger en ze zag dat de tweeling naar haar toe kwam. Ze zette Jade op de grond en gaf hen alle drie een knuffel. "We gaan zwaaien naar papa en mama. En we gaan een heel leuk weekend er van maken."

"Zeg dat maar niet te hard. Straks wordt het tegendeel bewezen. "
Amberley probeerde zich los te maken van de kinderen. Hier was ze al bang voor geweest.
Jade werd overgepakt door Roselyn. Ze zette de tweeling op de grond en liep snel naar de voordeur.
Ze zwaaide nog even. "Doei lievers. Tot maandag. Veel plezier! Ik hoorde dat Gabriel pannenkoeken gaat bakken en morgen patatjes. Kusje!"

Roselyn
Ze zag dat Thomas zijn kinderen nog een kus en een knuffel gaf en toen naar de auto liep. Roselyn tilde Jade op zodat ze kon zwaaien. Ze had zin om op de kinderen van haar twee beste vrienden te passen, maar om die kinderen zo te zien deed haar best wel fijn. Roselyn keek even naar Gabriel en keek toen naar haar eigen twee dochters. Ze wreef over haar buik en keek toen weer naar Jade, Julia en Jasper die zwaaide naar hun ouders.

Gabriel

Gabriel had de tweeling opgetild zodat ze konden zwaaien. "Dag, papa en mama. Tot maandag. Wij gaan veel plezier maken." Hij sloot de deur toen ze waren verdwenen. Hij zette de tweeling op de grond. Gabriel dacht na. Ze moesten iets leuks verzinnen nu Thomas en Amberley wegwaren en hun kleintjes wat verdrietig waren. "Zullen we gaan vingerverven? Ik zie vingerverf in de kast staan. Een mooie schilderwerkje maken."

Roselyn
Roselyn keek naar Jade en naar Alexis die met Brillie aan het spelen was. Lauren was ergens door het appartement aan het banjeren. "Ik ga Lauren even zoeken." Ze liep het appartement door en vond Lauren in de slaapkamer van Thomas en Amberley. "Kom eens hier kleine boef." En ze tilde haar dochter op en liep weer terug naar Gabriel. "Dat is wel een leuk idee, maar kunnen de tweeling en Lauren dat ook?"