The children of SFAM

Amberley

Amberley knikte. "Het ziet er zeker mooi uit. Ik ben benieuwd en wil zeker gaan kijken. Maar ik wil wel verder zoeken, we moeten meerdere opties openhouden." Ze klikte de pagina weg en scrolde verder door de lijst met woningen. "Het is trouwens goed als we dinsdag gaan, dan kan ik ook."
Ze hoorde het verhaaltje over prinses Julia dat Thomas vertelde. Het was zo lief dat die een verhaaltje vertelde speciaal voor haar. Ze keek op toen die terug was. "Wat een lief verhaaltje voor Juul. Ze zal zich heel speciaal voelen." Ze gaf hem ene kus en keek verder na de huizen.

Gabriel

Gabriel knikte. "We gaan er al een stuk beter mee om dan drie jaar geleden, het zal steeds beter gaan. Er zal een dag komen dat de pijn niet meer zo sterk is en we ons er geheel bij neer hebben gelegd." Gabriel grijnsde. "Mijn lieve psychologie." Ze kuste elkaar. Gabriel liet zich naar boven begeleidde. Hij kleedde zich uit en stapte onder de douche die, die ondertussen had aangezet.
Hij wenkte Roselyn, kuste haar en de rest hoef je niet te weten, haha!

Thomas
"Okee dan kijken we eerst verder. Deze kunnen we al als favoriete op schrijven." Hij pakte pen en papier en schreef het op. "Okee dan maken we een afspraak voor dinsdag. Ik kan dan gewoon overdag, ik krijg in de avond belangrijk bezoek, de burgemeester en zijn gezin komen dan eten volgende week dinsdag. En daar moet ik dan bij zijn, goede reclame voor Dexter's." Hij had zijn restaurant naar zijn kat vernoemd. De kinderen konden een kinderpannenkoek krijgen in de vorm van een kat en het kindermenu werd geserveerd op een kattenbord. "Dankjewel. Ik ga me even omkleden voor straks. Dan kun jij even verder zoeken." Hij gaf haar een kus en liep naar hun slaapkamer waarna hij de deur sloot.

Roselyn
Na een laatste kus stapte ze uit de douche. "Hallo? Zijn jullie thuis?" Hoorde ze een bekende stem roepen. Roselyn schrok. "Shit dat is Jocelyn, heel toevallig hebben mijn zussen en broertje een reservesleutel zodat ze naar binnen kunnen komen als we ze nodig hebben of als we op vakantie zijn." Ze droogde zich snel af en liep naar het hoekje van de deur. "Uhm Jocelyn wij komen zo, we zijn ons nog even aan het afdrogen en omkleden." De bekende lach van Jocelyn klonk van beneden. Roselyn deed de deur dicht en keek even naar Gabriel. "Sorry." Ze deed haar broek aan, een leuk bloemenzonnehembje. Ze vlocht haar haar in en deed haar strohoedje op. "Ik ga alvast naar beneden." Zei ze toen ze klaar was met haar makeup. Ze gaf hem een kus en liep naar beneden. Ze kuste haar zus op beide wangen. "Sorry, ik was vergeten hoe laat je zou komen." Jocelyn schudde haar hoofd. "Geeft niet meid. Kan gebeuren."

Amberley

Amberley knikte. Ze wou gewoon meerdere opties hebben openstaan. "Ik ben vrij die dag. Ik heb met iemand van dag geruild omdat ze met de dochtertje na de tandarts moest."
Ze glimlachte trots. "Wat leuk!" Ze knikte. 'Is goed. Dan kleed ik me even snel om als je klaar bent."
Ze bladerde wat verder maar kwam niet echt iets leuks tegen. Of het was veelte duur.

Gabriel

Ze gaven elkaar een laatste kus en stapte toen onder de douche vandaan. Het was maar beter ook. Ze werden haast betrapt door Jocelyn. Akward! "Oeps! Ik kleed me snel aan." Hij droogde zich als een gek af en schoot de slaapkamer in om een broek en overhemd aan te trekken. Ze haar deed die wel met ze handen. Dan maar geen lekker luchtje en alles. "Geef niet! Ga maar. Kom eraan!"
Hij maakte zich snel verder klaar, zocht ze spullen, gaf ze dochters nog snel een kus en rende naar beneden.

Thomas
Hij deed een luchtje op en deed zijn haar even goed. Hij liep de slaapkamer uit en gaf een kus aan Amberley. "Ik heb dat luchtje op wat jij me gegeven had. Het ruikt heerlijk." Hij zuchtte diep. "Ik hoop gewoon dat de burgemeester het lekker gaat vinden en dat ik dan niet later thuis zit met een chagrijnig gezicht. Ik hoop het gewoon." Hij keek naar zijn vrouw en keek naar zijn laptop. "Had je nog wat gevonden of niet echt?"

Roselyn
"En hebben jullie lekker gedoucht?" Vroeg Jocelyn met een grijns op haar gezicht. Roselyn gaf haar zus een por in haar zij. "What? Jullie vragen er zelf om en ik zeg niks beloofd." Roselyn trok een wenkbrauw op. "Zeker weten?" Jocelyn knikte. "Relax, maak er niet zo'n punt van. Ik bedoel wie is er nou niet intiem met elkaar.... In de douch." Roselyn rolde met haar ogen. "Zeg madame je bent hier gekomen om op onze engeltjes te passen. Ze slapen allebei. De roze babyfoon is van Lauren en de groene babyfoon is van Alexis. Alexis heeft de laatste tijd last van monsters onder haar bed dus als je iets hoort zoals...." En meteen klonk er uit de groene babyfoon gehuil. "Zoals dat. Ik ga wel even kijken zo terug." En ze liep de trappen op naar boven en liep naar de kamer van Alexis.

Amberley

Amberley keek Thomas lief aan. "Ik vrolijk je wel op. Ik weet zeker dat de burgemeester het leuk en lekker vindt. Over het eten kan die in elk geval niet klagen. Jij bent de beste kok die ik ken."
Hij kuste hem even. Ze schudde de hoofd. "Het was of niks of te duur of ik ben te kieskeurig. Misschien dat jij het wel wat vind. Moet je even kijken."

Gabriel

Gabriel keek wat ongemakkelijk. Wat moest die zeggen? Hij voelde zich betrapt.
En het was zo gezellig geweest. Gabriel zuchtte. "Als je het licht aan doet en onder de bedje kijkt, samen met Alexis eventueel dan gaat ze wel weer slapen. Lauren slaapt meestal wel door. Als ze huilt is het meestal voor de flesje. Hij staat al klaar in de koelkast." Hij praatte Jocelyn maar bij terwijl Roselyn naar Alexis was gerend.

Thomas
"Dankjewel lieverd. Ik ben allang blij dat ik kan koken en ik ben blij dat mijn koks het eten net zo lekker kunnen maken als ik dat kan. Ik was het helemaal vergeten om aan je te geven." Hij liep naar zijn werktas en haalde er een zilveren envelop uit. "Alsjeblieft, voor het bijna 2 jarig jubileum van mijn restaurant. Het is een uitnodiging om gratis mee te genieten van het feest. Het is geen groot feest maar toch. Het wordt wel groot, al mijn werknemers mochten mensen uitnodigen namelijk." Hij keek naar de laptop en keek even naar de huizen. "Ik blijf denk ik toch bij mijn voorkeur van het huis dat jij voorstelde."

Roselyn
"Kijk eens Alexis er ligt niks." En ze ging samen met Alexis kijken onder het bed. "Maar wacht eens, je hebt Brillie laten vallen, dat is niet de bedoeling." En ze raapte Brillie op en dekte Alexis goed toe. Ze gaf Brillie aan Alexis. "Brillie!" Riep Alexis blij. "Ja je maatje Brillie. Hij zorgt er voor dat alle enge monsters weg gaan. Hij beschermt jou. Doe maar zo met Brillie." En ze deed met haar handen alsof ze monsters weg duwde. Alexis en Brillie deden haar na. "Monster we." Hoorde ze Alexis zeggen. Roselyn knikte. "Monsters weg ja." En ze gaf Alexis nog een kus, deed het nachtlampje goed en deed de deur op een kier. Ze ging nog even bij Lauren kijken die diep in slaap was. Zachtjes gaf ze nog een kus op haar voorhoofd en liep toen zachtjes de trap af naar beneden. "Zo Lexie slaapt weer en Laurie slaapt als een roosje."

Gabriel

Gabriel keek op toen Roselyn terug was. "Gelukkig! Wat was er aan de hand? Welk monster lag er dit maal onder de bed?" Vaak had ze de knuffel laten vallen als ze begon te huilen om monsters onder het bed. "Zullen we maar gaan? Onder komen we nog te laat bij Thomas en Amberley.
Het is wel zo netjes als we er redelijk op tijd zijn." Hij speelde met ze sleutels.

Amberley

"Jij bent een hele goede kok en je medewerkers mogen blij zijn met z'n goede leermeester. Ze leren het tenslotte van de beste." Ze keek hem nieuwsgierig aan. "Wat leuk! Ik kom zeker! Gezellig! Wat gaat de tijd toch hard als je restaurant ook alweer twee jaar open is." Jade werd alweer bijna drie en de tweeling was ruim een half jaar. De tijd werd nog eens hun grootste vijand. Ze haalde de schouders op. "Ik kijk nog wel verder. Maar wie weet heb je gelijk."

Thomas
"Slijmbal." Zei hij lachend. "Ik weet dat ik goed kan koken, ik heb het van mijn moeder geleerd." Thomas glimlachte en keek naar de uitnodiging. "Ik zou het heel leuk vinden als je komt." Zei hij en hij kuste haar. De tijd ging inderdaad heel erg snel en hij had er hard voor gewerkt om dit restaurant naar een van de top restaurants van Nederland te brengen. Thomas keek naar de huizen en knikte. "We kijken nog wel even verder, maar moest jij je niet gaan omkleden?"

Roselyn
"Een groot groen monster, met een schild en een zwarte ronde bril. Oftewel Brillie." Roselyn zuchtte diep. "Haar fantasie komt gewoon tot leven, als ze Brillie niet heeft dan denkt ze dat er monsters zijn, daar kan ze niks aan doen. Maar goed laten we inderdaad maar gaan. Het is inderdaad een beetje vervelend als we te laat komen." Daar had Gabriel gelijk in. "Uhm Jocelyn er staat chips voor je in de kast, blikjes cola staan in de koelkast, je weet hoe de tv werkt en je mag ook wel even op mijn laptop. Als er iets is, gelijk bellen." Jocelyn knikte. "Ga nou maar stresskip, ik red me wel met de kinderen." Roselyn gaf haar zus een knuffel en liep de deur uit.

Amberley

Ze grijnsde. "Ik slijm niet! Ik spreek de waarheid!" Ze knikte. "Dan mag ik je moeder wel dankbaar zijn." Amberley knikte. "Natuurlijk kom ik!" Ze kuste hem terug. Ze knikte en stond op. 'Dat moet ik inderdaad maar eens gaan doen. Bijna vergeten!" Ze liep naar de slaapkamer. Ze friste zich op met een washandje deed een leuke bloes met broek aan en kamde de haar wat ze gewoon los liet hangen.
Even later liep ze weer naar binnen. "Zo! Omgekleed en wel!" Ze luisterde de even aan de babyfoons, maar alles was stil.

Gabriel

Gabriel schudde de hoofd. "Ik had al z'n vermoeden." Hij knikte. "Ze is nog klein. Fantasie dat hoort er bij. Ze groeit er wel overheen en dan lachen we samen om de monsters onder het bed."
Gabriel knikte. "Kom nou!" Hij zuchtte overdreven. "Veel plezier! Niet te veel verwennen want ze zijn al te verwend." Hij zwaaide even en sleurde toen Roselyn mee naar de auto. Hij hield de deur voor der open, wachtte tot ze zat en stapte toen zelf in

Thomas
"Mijn moeder heeft mij de technieken aangeleerd maar ik zelf experimenteer graag met eten." Thomas glimlachte en keek haar lief aan. "Neem de kinderen ook maar mee, vinden ze vast leuk." Hij keek even op zijn horloge en ging door met huizen zoeken. "Ik vind ook maar geen leuke." Zei hij toen Amberley terug kwam. Thomas zuchtte diep en floot even. "Je ziet er geweldig uit." En hij kuste haar op haar lippen. Het was gelukkig stil in de kamer. "Ik was blij dat Jasper niet ging huilen, die twee voelen elkaar aan."

Roselyn
"Ja ik heb samen met Brillie en haar de monsters verwijderd." Ze werd meegesleurd naar de auto. Ze zwaaide nog even en zuchtte diep. "Ik vond het fijn in de douch, heel erg fijn zelfs. Ik kon dat niet zeggen waar mijn zus bij was. Al had ze natuurlijk wel een vermoede." Roselyn moest even lachen en keek naar buiten. Ze had zin om wat te gaan drinken met haar vrienden. Ze moest haar kinderen gewoon toevertrouwen aan Jocelyn, ook al vond ze het heel moeilijk om zonder haar kinderen weg te gaan.

Gabriel

Gabriel zuchtte. "Gelukkig maar! Ik zal niet weten wat ze zonder Brillie zou moeten."
Gabriel glimlachte. "Me too! Alleen een beetje jammer van het einde. Ik had graag nog even voor ons zelf gehad, maar we hadden ons toch moeten aankleden als we op tijd wouden zijn en je zus niet voor de deur stond." Hij kuste er even. "Het komt goed. Jocelyn past goed op ze. Als er iets is dan bellen we."

Amberley

Amberley knikte. "En dat heeft heel goed uitgepakt. Alles wat jij maakt is lekker maar het meeste hou ik van je zelfgemaakte pizza's en natuurlijk de bekende lasagne." Ze likte de lippen even af.
Amberley knikte. 'Is goed. We komen met ze viertjes na het jubileum." Ze grijnsde. "Misschien is dat dan toch een voorteken. We zullen het dinsdag zien." Ze glimlachte en kuste hem terug. "Dank je. Jij ook!" Ze knikte. "Hij slaapt als een roosje. Als die eenmaal goed slaapt is die niet meer wakker te krijgen."

Roselyn
"Ik ook niet. Zonder Brillie gaat ze krijsen. Ik hoop alleen wel dat als ze ouder is dat ze er dan niet meer mee slaapt." Roselyn wist nog goed dat zij tot haar 18e met een knuffel had geslapen. Omdat ze gewoon niet zonder kon. "Hmm we kunnen het einde nog wel een keertje afmaken. Gewoon romantisch afmaken." Ze beantwoorde de de kus en knikte. "Dat weet ik, maar het zijn mijn kleine meisjes. Ik ben een moeder je weet hoe moeders kunnen zijn."

Thomas
Thomas glimlachte. "Ik ga dinsdag je lekker verwennen. Ik ga lekker mijn lasagne maken en dan gaan we een heerlijke romantische avond met zijn tweetjes hebben. Met de kinderen natuurlijk. En dan gaan we lekker een rustige avond houden. Als dat kan." Hij glimlachte. "Ik verheug mij er nu al op." Hij kuste haar en keek naar haar outfit. Ze zag er echt heel mooi uit. "Ik bel morgen nog wel even over volgende week dinsdag voor dat huis. We gaan nu een rustige avond met zijn viertjes houden. Gelukkig slaapt Jasper gewoon als een roosje."

Amberley

Amberley droomde weg. "Klinkt goed. Die lasagne, het romantische avondje samen. Gewoon rustig aandoen. Hopelijk verstoren de kleintjes het niet." Amberley knikte. "Me too!" Amberley kuste hem terug. Ze giechelde. "Zie ik er zo anders uit dan anders?" Ze knikte. "Is goed." Er klonk gehuil uit de babyfoon van Jasper. 'Alsof je het over de duivel hebt." Ze stond op. "Jaja, mama komt al." Ze trof echter geen huilende de zoon aan. "Thom, kan je helpen? Jasper heeft alles onder gespuugd. Hij voelt heel warm, volgens mij is die goed ziek."