The children of SFAM

Thomas
Thomas keek naar Amberley en hielp haar in de auto. Hij zwaaide nog even naar boven naar zijn kinderen en reed toen de straat uit. "Het komt goed Amber. Ze zijn in goede handen." Hij stopte voor een stoplicht en gaf Amberley een kus op haar wang. "Ik vond het ook moeilijk om de kinderen zo te zien. Maar zondagavond komen we alweer terug en dan kunnen we ze maandochtend naar de crèche en naar de peuterspeelzaal brengen. Volgend week kunnen we misschien wat leuks met zijn vijven doen." Hij reed verder en sloeg linksaf om naar de snelweg te gaan.

Gabriel

Gabriel keek op toen Rosleyn weer terug kwam met Lauren. "Waar zat jij kleine boef?" Gabriel knikte. "Juist! Ze zullen daarna alleen in bad moeten. Het wordt een smeerboel. Maar we kunnen een deel voorkomen met de shortjes en het verfkleed wat er ligt. Vingerverf is om mee te kliederen, we laten ze hun gang maar gaan. Dan smeren ze zichzelf maar onder, als ze het maar niet in hun mond stoppen."

Amberley

Amberley veegde de tranen. "Het gaat weer. Ik had het al verwacht. Maar dat maakt het afscheid alleen maar moeilijker. Ze zitten vast alweer fijn te spelen." Ze gaf Thomas snel een kus terug voordat die weer verder moest rijden. "Ze zijn maandag thuis. Jade heeft vrij van "school". Iets met een studiedag dus ik hou de tweeling ook thuis. Ik weet niet of je moet werken anders kunnen we maandag met ze op pad. Misschien kunnen we weer eens met ze gaan zwemmen."

Roselyn
"Ze zat in de slaapkamer van Thomas en Amberley in de kastjes te gluren." Ze rolde met haar ogen en zette Lauren weer op de grond. Ze keek even Gabriel en knikte toen. "Is goed dan doen we dat. Jade zou jij mij aan kunnen wijzen waar jullie altijd kliederen?" Jade knikte en wees naar de kleine tekentafel waar vijf stoeltjes stonden. Roselyn liep naar de kast waar ze spullen vond om mee te vingerverfen en maakte de tafel klaar. "Goed we kunnen gaan beginnen." Ze zette Lauren en Alexis in een stoel en zette daarna de drie andere kinderen op een stoel. Ze had de potjes al open gemaakt en ze keek toe hoe de kinderen lekker aan het kliederen waren. Ze keek even naar Gabriel en glimlachte naar hem. "Daar zitten we dan met vijf kinderen, over een paar maanden hebben we zes van die kleine koters rond lopen."

Thomas
"Tuurlijk is afscheid nemen zwaar. Maar het is niet voor eeuwig. Ik weet zeker dat ze een heel leuk weekend krijgen en wij ook. Ik ga je vanavond verwennen. We hebben een bad daar en ik ga heerlijk voor je koken. Het komt echt allemaal goed. Dat beloof ik je." Hij reed verder en haalde een auto in die langzaam reed. Niet veel later haalde die auto hun weer in. "Zie je dat heb ik nou altijd." Hij zuchtte diep en reed toen weer verder. "Ik ben maandag gesloten, dus ik ben maandag vrij. Ik moet in de ochtend alleen wel even de administratie van het restaurant doen maar voor de rest ben ik de hele dag beschikbaar."

Gabriel

Gabriel schudde ze hoofd. "Het is ook een ondeugd eerste klas. We moeten de deuren maar goed dichthouden. Straks zijn we er nog kwijt." Gabriel grijnsde. 'Gelukkig zijn ze niet alle zes van ons." Hij pakte de boef en ging bij de kinderen aan het tafeltje zitten om ze in de gaten te houden.
Voor ze straks vrolijk gekleurde kindjes hadden in plaats van papier.

Amberley

"Ik weet het. Maar toch. Jade doet alf en toe ook zo moeilijk als ik weg ga bij de peuterspeelzaal maar vervolgens zit ze al vrolijk te puzzelen of is ze aan het spelen. Zij zijn het sneller vergeten dan wij." Amberley knikte. 'Ik heb zin in het weekend voor ons tweetje. Lekker rustig aan doen en genieten." Ze grijnsde. "Ik wilde de ochtend sowieso rustig aan doen, dan kunnen we 's middags lekker gaan zwemmen."

Roselyn
"Ja dat moeten we inderdaad doen." En ze begon te lachen. Ze keek even toe hoe Gabriel bezig was met de kinderen. "Ik ga koekjes bakken voor ze." Ze gaf haar man een kus en pakte de spullen uit haar bakkrat en ging aan de slag. Niet lang daarna zaten de koekjes er in. "Ma!" Riep Alexis en Roselyn liep er naar toe. "Ooh wat heb jij dat mooi gemaakt." Zei ze toen ze schildering zag. Ze gaf haar dochter een kus door haar haren en keek even naar Lauren die er onder zat en het blad ook. "Ook mooi Lauren." Lauren keek haar aan met een scheve glimlach. "Die gaan wij mooi ophangen bij ons thuis. Hoe gaat het bij jou Jade?" "Goe." Roselyn liep er naar toe en glimlachte. "Jullie hebben alle vijf heel mooi geschilderd. Gaan we deze drie aan mama en papa geven?" Jade knikte en Julia en Jasper keken elkaar even aan en glimlachten toen tegelijk. "Kom boefjes, dan gaan we in bad. Dan kunnen we straks koekjes eten."

Thomas
"Julia en Jasper doen heel moeilijk als ik ze bij de crèche heb afgezet. Maar inderdaad daarna gaan ze heerlijk spelen. Het went nooit. Je blijft altijd bezorgt, wat er ook gebeurd. Zelfs als ze later 18 zijn of 16 blijf je nog bezorgt." Hij reed verder "Ik heb ook heel lang uitgekeken naar dit weekend. Lekker samen zijn en Zuid-Limburg verkennen. Ik heb gelezen dat je daar heel mooi kunt wandelen." Hij keek even naar de weg en haalde toen weer verder in. "Inderdaad maandag rust ochtendje en dan in de middag zwemmen. Ik ga dan in de avond lekker koken voor de kinderen en voor jou. Waar zijn onze kinderen dol op qua eten?"

Amberley

"I know, i know. Maar het maakt het niet makkelijker als je kindjes het moeilijker maken om afscheid te nemen. Mijn hart breekt als ze beginnen te huilen zodra ik wegga. Ook al weet ik dat ze vrij snel daarna fijn aan het spelen zijn." Amberley knikte. "We kunnen inderdaad fijn gaan wandelen. Het wordt mooi weer. Er valt genoeg te beleven." Amberley dacht na. "Jade is zins kort verslaafd aan broodje knackworst. Ze zal dolblij zijn als je dat voor de maakt. En de patatjes zijn ook groot favoriet."

Gabriel

Gabriel stak zijn duim op. "Ik pas wel op deze kliedermonsters." Gabriel ruimde de spullen op terwijl Roselyn de tekeningen bekeek. "Ze hebben heel hard gewerkt." De tekeningen lag die op de kast te drogen. "Als we eerst de tweeling en Lauren in bad doen dan doen we daarna Alexis en Jade. Met ze vijven te gelijk wordt te druk. De tafel maken we straks wel schoon."

Thomas
"Daar groeien ze wel overheen. Dat hebben wij ook gedaan. Ik maakte er altijd een drama van als mijn moeder weg ging. Ik ging altijd aan haar been hangen, de juffen moesten mij weg slepen en aan de tekentafel zetten wilde ik rustig worden. Het hielp wel altijd. Het werd helemaal een catastrofe toen mijn vader net was overleden. Oh ik heb echt de boel bij elkaar geschreeuwd. Anna was een heel rustige kleuter en Sjoerd nou ja daar ga ik het maar niet over hebben. Die was erger dan ik. Mijn moeder heeft het heel leuk gehad met al die kleuters." En hij begon te lachen. "Lekker wandelen, beetje de omgeving verkennen, lekker koken, Maastricht bezoeken. Ik kijk er nu al naar uit."

Roselyn
"Is goed. Dan let ik op Alexis en Jade, dan kan jij Lauren en de tweeling doen." Ze zag Alexis al naar de slaapkamer gaan en ze rende er naar toe en tilde haar op. "Alexis hier blijven, anders maak je heel de boel vies en dat willen we niet hebben." Ze zag Alexis brutaal naar haar lachen en keek toen weer naar Gabriel. Bij nader inzien we houden ze alle vijf in de badkamer. Ik heb geen zin om steeds op zoek te gaan naar al onze kinderen."

Gabriel

Gabriel knikte. "Prima!' Hij tilde Lauren op, die het smerigst was. De tweeling op zijn hielen er achteraan." Gabriel draaide zich om naar Alexis. "Alexis! Waag het! Anders ga jij als eerste in bad en zonder koekjes naar bed. Ik meen het!" Gabriel knikte. "We verschonen en kleden ze daar ook wel om. Een stuk makkelijker. Het zal multitasken zijn dit weekend."

Amberley

"Ik wou niks zeggen. Ik was ook zo moeilijk hoor. Schreeuwen en gillen als mijn moeder weg ging. Je wilt niet weten." Ze knikte. "We gaan het heel gezellig hebben en ons goed vermaken en de kleintjes vermaken zich volop. We krijgen vast genoeg verhalen te horen. Of we willen de helft niet weten."

Roselyn
"Net zoals haar moeder. Ze weet heel goed dat ze verkeerd bezig was." Alexis keek even geschrokken naar Gabriel en keek toen weer naar haar moeder. "Dit keer zie ik het door de vingers. Je gaat nu goed luisteren naar papa en mama." Alexis knikte braaf en Roselyn gaf haar een kus. Ze liep de badkamer in en knikte. "Wordt inderdaad multitasken. Maar dat komt wel goed. We gaan er een leuk weekend van maken."

Thomas
"Zie ze hebben het dus van een vreemde. Ze hebben het van ons." En hij begon te lachen en keek toen even naar Amberley en reed toen verder. "Goed dan ga ik maandagavond frietjes en broodjes knakworst maken. Ze krijgen de maaltijd van hun leven. Ik ben ook blij dat ik op maandag gewoon standaard vrij ben en niet dat ik elke avond weg ben." Hij had het er nog steeds moeilijk mee. Hij wilde zijn kinderen zo vaak mogelijk kunnen zien maar soms kon dat gewoon niet.

Amberley

"Nee joh, dat lijkt maar zo. Wij waren heel lief bij het afscheid. Nooit moeilijk doen.', verdraaide ze de waarheid. Ze bevestigde net zelf het tegendeel. "Ze zullen heel blij zijn. Gelukkig is het niet een al te rare combinatie. Wij kunnen er kip bij eten in plaats van worstjes." Amberley knikte. "Me too en de kinderen ook. Ze zijn blij als papa en mama er zijn. Ze zijn het liefste met ons vijven samen."

Gabriel

'We redden ons wel." Hij haalde de verschoonmat uit de kamer van de tweeling. Jade mocht op de wc en verdiende nog stickers ook. Hij maakte een foto voor Amberley en Thomas. Hij had ook foto's gemaakt tijdens het schilderen zoals ze hadden gevraagd. Toen de kleinste waren verschoond zette die ze in bad. "Uhh, als jij de tweeling en Lauren in de gaten houdt dan bak ik alvast pannenkoeken. Naja het beslag en dan kunnen Jade en Lexie helpen."

Thomas
"Haha wij luisterden altijd heel goed naar onze ouders. Dus niet." En hij begon te lachen. Het duurde lang voor ze bij het huisje aankwamen. Langzaamaan kwamen ze dichter bij het vakantiepark. Over een halfuur zouden ze er zijn. "Ik ben ook het liefst bij jullie." Zei hij met een glimlach. Thomas keek naar Amberley. "Kip kan wel. Hoe vinden kinderen de kip lekker?"

Roselyn
"Is goed. Ik ga met de tweeling en Lauren wel lekker spelen." Ze glimlachte en liep met de tweeling en Lauren naar de speelhoek. Ze legde speelgoed neer en keek toe hoe Julia en Jasper met de poppen aan het spelen waren en Lauren was met knuffels aan het spelen. Het zat allemaal wel goed. Ze wreef over haar buik. Ze was blij dat het nu goed ging. Met Alexis had ze ook al spanningen gehad, met Lauren was alles rustig en goed geweest. Ze keek naar Gabriel en gaf hem een handkusje en ging toen met Lauren en de knuffels spelen.

Amberley

"Ah, dat is niet waar! Ik was heel lief. Echt waar! Ik deed alleen moeilijk als ik afscheid moest nemen." Ze keek Thomas beledigd aan. "En wij bij jou. Saampjes met zijn alle."
Amberley schudde de hoofd. "ik bedoel dat wij kip eten in plaats van worstjes en de kinderen gewoon patat met knack eten. Of je moet ook knack willen hebben."

Gabriel

"Uhh, Rose! Zou je ze niet eerst in bad doen zoals het plan was? Nou zitten ze te spelen terwijl ze onder de verf zitten. Ik ga niet alles schoonmaken. Ik laat Jade en Lexie me juist helpen zodat ze niet in de weg lopen in de badkamer. Zo heeft het ook geen zin om ze in bad te stoppen."

Roselyn
"Ow sorry vergeten. Ik ga het nu meteen doen." Ze liep met de tweeling en Lauren naar de badkamer. "Kom kleine boefjes dan gaan we lekker in bad." Ze deed de deur op slot en waste de tweeling en Lauren goed af. Ze deed hun nieuwe pakjes aan en deed de vieze kleren in de was. Daarna liep ze terug naar Gabriel. "Zo deze drie boefjes zijn gewassen. Kom maar dan gaan we weer lekker spelen."

Thomas
"Haha ik was ook heel lief. Behalve inderdaad als ze me weg brachten. Ik wilde gewoon niet weg van mijn moeder." Hij reed verder en sloeg de hoek om. "We zijn er bijna." Zei hij. Hij keek even naar Amberley en knikte. "Ja is goed, dan doe ik wel kippenpoten in de oven. Dat gaat iets makkelijker dan ze ook weer in een pan te doen enzo. Dan marineer ik ze." Thomas glimlachte en volgde de borden richting het vakantiepark.