The children of SFAM

Gabriel

Gabriel haalde zijn schouders op. 'Als ze beter slaap met knuffel, ga ik hem niet afpakken."
Gabriel keek er geheimzinnig aan. "Ik wou het niet zeggen." Hij kuste er in de nek. "Vanavond?", fluisterde die in de oor. Gabriel knikte. 'Ik weet het. Maak je niet druk. Komt goed. We maken er een leuke avond van.'

Thomas
Thomas sprong direct op toen hij Amber hoorde roepen. Hij liep naar de slaapkamer en voelde aan Jasper zijn hoofdje. "Koorts denk ik. Moeten we naar een dokter?" Julia begon te huilen. "Zie daar heb je het probleem met elkaar aan voelen." Thomas tilde Julia op en aaide haar over haar hoofdje. "Rustig Julia, alles komt goed met Jasper." Hij aaide haar ook over haar rug en wiegde haar heen en weer. Hij keek even bezorgt naar Jasper. "Wat denk jij?"

Roselyn
"Doe maar niet, ik heb geen zin in een boze puber later. Nou ja ze mag wel boos worden, maar over andere dingen. Bijvoorbeeld dat we haar vriendje niet goedkeuren of wat dan ook." Roselyn keek even verleidelijk naar Gabriel. "Klinkt goed." Zei ze en ze kuste hem en keek toen naar buiten. "Nee je gaat ook niet tegen mij zus zeggen: Hey Joce, je kan even niet komen want Roselyn en ik hebben het heel gezellig en leuk met elkaar. Nee dat zeg je gewoon niet. Trouwens Jocelyn wist al genoeg aan haar gelach te horen."

Gabriel

Gabriel knikte. "Ik doe niks. Ze mag zo lang met Brillie slapen als ze wilt." Hij legde ze vingers op de lippen. "Ze is nog geen twee! Zullen het daar over minstens 15 jaar hebben." Hij moest er niet aan denken dat ze dochter een vriendje had. Van hem mocht Alexis eeuwig klein blijven.
Gabriel glimlachte en kuste Roselyn. "O god, no!" Gabriel knikte. 'Gesnapt!"

Amberley

Amberley knikte. "Daar dacht ik ook meteen aan. Hij gloeit helemaal."
Ze haalde de schouders op. Ze zuchtte. Ze gaf Julia een kusje. "Rustig maar, alles komt goed."
Ze dacht na. 'Ik ga hem eerst maar verschonen en tempraturen. Het goed moet van ze bedje af getrokken worden. Dat maak ik later wel schoon. Misschien helpt het als we hem in bad doen."
Ze legde Jasper op de commode, kleedde hem uit en temperatuurde hem. "39! Ik vind het eng hoog. Zullen we toch mar bellen?', vroeg ze terwijl ze Jasper verschoonde.

Thomas
Thomas aaide Julia over haar hoofd en legde haar in bed. "Ik maak het bedje wel schoon en dan bel ik de dokter. Ik maak me ook zorgen." Hij verschoonde het bedje en kwam even later terug met schoon beddengoed. Hij keek even naar Jasper. Hij haalde zijn mobiel uit zijn zak en belde meteen de dokter. "De dokter zegt dat we naar hem toe kunnen komen. Ik app Roselyn dat Jasper ziek is en we naar de dokter moeten. Dat we het drinken uit moeten stellen, onze kinderen gaan voor."

Roselyn
Roselyn gaf Gabriel een kus. "Ooit wordt ze een puber Gabriel, daar kunnen we niks aan veranderen. En hoe ze gaat worden daar kunnen we ook niks aan doen. Ik bedoel we weten ook niet hoe Lauren wordt, misschien gaan ze heel erg op elkaar lijken, hebben ze beide een apart vriendje, of wij zijn er gewoon niet mee eens. Ze gaan de dingen op zoeken misschien wel roken, we weten het niet." Roselyn begon te lachen. "Jep betrapt. Ach Jocelyn mag niet zeuren, zij heeft het ook heel gezellig gehad waardoor Michael op de wereld kwam."

Amberley

Amberley knikte dankbaar. Ze ging verder met het verschonen. Ze liep naar de badkamer om Jasper af te nemen met een washandje. Hopelijk deed hem dat goed. Amberley knikte. "We gaan! Het moet maar. Jasper gaat voor. Ze temperatuur was gevaarlijk hoog." Ze zette hem in de box.
"Als jij Julia klaarmaakt maak ik Jade vaker en gereed. Ze moeten maar mee, ik wil zo laat me ouders niet bellen."

Gabriel

Hij zuchtte. "Ik moet er nog niet aan denken. Maar je hebt gelijk, ze zullen pubers worden."
Hij haalde een hand door zijn haar. "Waarom moeten ze perse opgroeien? Van mij mogen ze eeuwig klein blijven. Dan hoef ik me niet druk te maken over hun puberende gedrag en jongens."
Gabriel grijnsde. "Dat hebben wij al drie keer gehad."

Thomas
Thomas gaf Amberley een kus. "Het komt allemaal goed. De dokter kan hem helpen. Ik maak Jade wakker en ik maak haar gereed." Hij kleedde Julia eerst aan en verschoonde haar luier. Daarna liep hij naar de kamer van Jade en hielp Jade met aankleden. Hij pakte zijn mobiel en begon Roselyn te appen. Roselyn, Amberley en ik kunnen niet mee drinken. Jasper is ziek geworden en we gaan met hem naar de dokter. Het spijt me maar de kinderen gaan nu echt voor. Daarna liep hij terug naar Amberley en keek naar Jasper. Hij maakte zich echt zorgen om zijn zoontje.

Roselyn
"Ze worden nou eenmaal groot Gabriel. Dat houden we helaas niet tegen, maar we kunnen er wel voor zorgen dat we ze goed hebben opgevoed. Niet dat we straks als we 60 zijn denken dat we het niet goed gedaan hebben. Jongens horen er ook bij, misschien niet de jongens die wij meteen voor hen uit zouden kiezen, maar wel jongens waar ze gelukkig mee zouden zijn. We moeten ze de kans geven om te vallen en weer op te staan." Ze zuchtte diep en voelde haar mobiel trillen. Ze las vlug het appje en deed haar hand voor haar mond. "Gabe, Jasper is ziek geworden, hij heeft koorts en ze gaan met hem naar de dokter. Ze kunnen dus niet mee gaan drinken."

Amberley

Amberley knikte. Ze werd er alleen niet door gerust gesteld. Jasper bleef maar huilen. Ze nam hem steeds goed af met een washandje en liep heen en weer om hem stil te krijgen. Hopelijk was Thomas snel klaar met het gereed maken van Julia en Jade en konden ze gaan. Hoe eerder, hoe beter.
Met Jasper op de arm maakte ze alvast de luiertas klaar en de tas van Jade. Ze liep naar beneden om daar de spullen bij elkaar te zoeken. Ze liep weer naar boven om een deken over Jasper heen te leggen. Ze zou hem meenemen alleen in ze luier.

Gabriel

"Ik weet het en het komt alles maar wel goed, daar heb ik vertrouwen in maar dan alsnog wil ik er niet aan denken. Ik wil niet dat me kleine meisjes groot maken. Dat is me zorgen moet maken of de jongen waarvan ze zeggen dat die hem gelukkig maakt dat die wel goed voor ze is en geen pijn doet.
Dat ze raren dingen gaan doen. Zoals drinken en roken en tot s' ochtends vroeg feesten. Wachtend tot ze eens veilig thuis zijn gekomen." Gabe stopte voor een stoplicht. "Ahh, wat rot! Wens ze maar beterschap! Moeten wij de meiden opvangen voor ze? Vraag dat maar!" Hij keerde alvast voor ze terug naar huis konden.

Roselyn
"Gabe rustig. Ze worden pubers. Als ze gaan roken of drinken of wat dan ook dan gaan ze het uitproberen, pubers kijken altijd hoe ver ze kunnen gaan. Soms heb je er uitzonderingen tussen zitten. Ik bedoel ik drink wel eens alcohol en ja dat heb ik op me 16e ook al gedaan. Maar je bent tussen de 16 en de 20 in een fase dat je dingen uit wilt gaan proberen. Je bent zoekende in het leven. Het is dan voor hun heel normaal dat ze om 6 uur in de ochtend thuis komen, dat ze over de plee heen hangen of wakker worden bij een jongen die ze niet kennen. Allemaal omdat ze het uit willen proberen en onze rol is hun begeleiden in het zoeken naar hun zelf, zorgen dat hun geen pijn wordt gedaan. Maar wij kunnen er niks aan doen als hun pijn gedaan wordt, we kunnen wel laten merken dat we er voor ze zijn." Ze knikte en stuurde snel een app terug. Wat vervelend Thom. Kunnen wij de meiden eventueel opvangen?

Thomas
Thomas kwam terug met de meiden en voelde zijn mobiel weer trillen. "Rose vraagt of ze de meiden kunnen opvangen. Het is geen slecht idee. Of neem je ze liever mee?" Hij hield Julia goed vast en hield de hand van Jade stevig beet. Hij keek naar zijn zoon, zijn lieve dappere jongen. Hij wilde gewoon niet dat zijn kinderen wat zou over komen. Hij wilde gewoon dat ze veilig waren. Julia begon weer te huilen. "Rustig Julia, alles komt goed met Jasper, let maar op."

Gabriel

Gabriel zuchtte. 'Ik weet dat je gelijk hebt maar het stelt niet echt gerust."
Hij hoopte maar dat zijn dochters geen vreselijke pubers werden die alles uit probeerde en alles deden wat god verboden had. Het zou nog wat worden met twee meiden en wie weet wel meer.
Hij werd al gek bij het idee! Waar was die aan begonnen?

Amberley

Ze dacht na. "Ik weet niet. Wel lief aangeboden, dat zeker. Ik denk alleen niet dat Julia stil is te krijgen zolang Jasper zich niet lekker voelt." Ze wreef de mannetje over ze rug heen. Ze voelde zich zo rot als de kinderen ziek waren en je weinig kon doen. Ze kon Jasper net op tijd van zich afhouden voor die weer overgaf. 'Gatverredamme!" Ze gaf Jasper over aan Thomas en maakte het snel alles schoon. "Laten we maar gaan! Dit gaat zo niet langer!"

Thomas
"Ik app wel dat we gewoon gaan. We nemen de meiden mee en inderdaad als we Julia niet meenemen dan gaat ze moeilijk doen. Dat wil ik Roselyn en Gabriel echt niet aan doen." Hij keek naar Jasper en knikte. "Kom laten we gaan." Hij maakte de deur open, nam Jade en Julia mee naar de auto en zette ze in hun stoeltje. "Hou jij Jasper vast?" Vroeg hij toen. Hij wilde gewoon niet dat er ook maar iets ernstigs met zijn zoon was. Hij keek naar Julia die hem onrustig aan keek. Het was nu ook al begonnen met regenen.

Roselyn
Roselyn hoorde haar app geluidje en keek er naar. "Thomas zegt dat ze de meiden meenemen. Julia blijft maar huilen vanwege haar broer. Ze willen dat ons echt niet aan doen." Ze keek naar Gabriel. "Zullen wij anders samen wat gaan doen? Jocelyn past op onze meiden en ik vind het een beetje stom om haar nu al af te gaan lossen. Alhoewel we kunnen dan wel verder waar we gebleven waren maar... Ik weet niet wat jij nu liever wilt gaan doen."

Gabriel

Gabriel knikte. Hij reed rustig verder richting huis nadat die was omgekeerd. "Dan is het maar beter dat ze ze meenemen anders maken ze zich ook nog eens druk om hun dochtertje."
Gabriel haalde ze schouders op. "Maakt mij niet uit. Beide kan ook. We hebben al gegeten anders had ik je mee uit eten genomen. We kunnen ergens op het terras gaan zitten het is nog warm zat.
Daarna zien we wel weer verder."

Amberley

Amberley knikte. "En dan ga ik mij zorgen maken om Julia terwijl we er nu voor Jasper moeten wezen." Amberley knikte. Ze pakte de spullen en dekte Jasper goed toe. Amberley knikte en stapte voorin met hun zieke zoontje. Jade keek er slaperig aan van: "Wat is hier aan de hand?"
Ze aaide Jade over de haar. "Ga maar weer slapen, lieverd." Ze zag Jade weer indutten. Ze sloeg een diepe zucht.

Thomas
Thomas keek even naar Julia en knikte. "Dat moeten we niet hebben. Jasper komt gewoon op de eerste plaats en we gaan een andere keer met hun wat drinken. Eerst Jasper." Hij deed zijn gordel om en startte de auto. Hij reed de straat uit en keek naar Jasper. Hij reed zo hard als hij kon. Na een tijdje kwamen ze bij de dokter. Hij stopte netjes op de parkeerplaats en hielp Jade en Julia uit de auto. Hij maakte de deur voor Amberley open en rende met Julia en Jade naar de ingang van de dokter. Hij maakte de deur voor Amberley open zodat hun als eerste naar binnen konden.

Roselyn
"Daarom, Jasper en Julia zijn een tweeling, ze kunnen elkaar aanvoelen en dus ook voelen dat de ander pijn heeft of ziek is. Het werd heel vreemd." Ze keek naar buiten en dacht na. "Ja is goed laten we maar richting een terras rijden en dan zien we daarna wel verder. Ik ben voor beide wel in." En ze keek hem verleidelijk aan. Ze keek nog even of ze appjes had. "Met onze kinderen gaat alles goed. Alleen heeft Lauren wel Aapie laten vallen en toen begon ze te huilen. Maar die slaapt nu weer als een roos en Alexis slaapt sinds dat we weg zijn ook goed. Ze zit nu mijn Pretty Little Liars dvd's te bekijken. Seizoen 1 om precies te zijn."

Gabriel

Gabriel knikte. "Dat heb ik wel eens gehoord ja. Inderdaad! Dat zou een ramp zijn geworden. Nee, we drinken een andere keer wel wat. Laat hun zich maar richten op de beterschap van Jasper."
Gabriel grijnsde. "Ik heb niks gezegd!" Maar rolde vervolgens wel met zijn ogen. Hij sloeg af om richting het centrum te rijden en daar een terrasje te pakken. 'Gelukkig maar! Fijn om te horen." Ze kwamen aan bij het centrum. Hij stapte uit, hielp Rosleyn uit de auto en sloot af. 'Waar wil je gaan zitten? een leuk terras in gedachten?"

Amberley

Amberley knikte. "Ze begrijpen het wel. Zij hadden ook voor hun kinderen gekozen als die ziek waren en wij hadden het andersom ook begrepen." Amberley hield Jasper rustig tijdens de rit.
Nu Jasper rustig was, was Julia ook rustig. Ze liep snel naar binnen met Thomas en de dochters op de hielen. Ze legde de situatie uit en mochten meteen doorlopen. Ze liep zenuwachtig heen en weer terwijl Jasper werd onderzocht. Hij was nog zo klein! Het deed er denken aan de eerste dagen van Jasper toen die moeite had met eten en een sonde had.