The children of SFAM

Roselyn
"Het komt wel goed met Jasper, ik weet het zeker." Ze hoopte gewoon dat het goed zou komen met Jasper. Roselyn zuchtte en keek naar buiten. Ze keek even naar Gabriel en begon te lachen. "Owja meneertje je hebt wel wat gezegd. We hebben nog wat van elkaar te goed." En ze keek met een grijns naar buiten. "Misschien bij Dexter's? Het restaurant van Thomas. Ik heb gehoord dat ze daar ook goed gebak hebben en cake enzo. En ik ben er met de kinderen langs gereden, ze hebben een leuk terras. Dan zijn Thomas en Amberley toch nog een beetje bij ons."

Thomas
Thomas liep naar Amberley toe en pakte haar vast. "Amber rustig, je maakt de kinderen onrustig en mij ook. Jasper wordt geholpen, misschien is het wel een griepje. Kom hier." En hij pakte zijn vrouw stevig vast en knuffelde haar stevig. Hij begeleidde haar naar een stoel en drukte haar tegen zich aan. "Het wordt niet zoals met geboorte. Jasper gaat dit halen, hij is sterk, dat weten we allebei." Hij kuste haar en wiegde haar zachtjes heen en weer. "We moeten sterk blijven voor Jasper."

Amberley

Amberley stond stil. 'Sorry, maar ik wordt gek van dat wachten en al die onzekerheid."
Amberley knikte. Ze hoopte het zo. Ze hield Thomas stevig vast. "Het was zo zielig! Ik moet er weer aan denken. Hij was zo klein en dat slangetje. Hij viel gewoon af. Maar hij is nu zo groot geworden en eet zo goed. Beter dan ze zus." Amberley knikte. Eindelijk mochten ze naar Jasper toe. Ze sloeg de handen voor de mond. 'O god!" "Het ziet er erger uit dan het is. Hij heeft flinke verhoging door de griep en de diarree. Daardoor is die uitgedroogd geraakt. We zien het wel vaker bij baby's omdat ze hun temperatuur nog niet goed kunnen regelen. Daarom dienen we hem vocht toe. We houden hem vanavond hier om goed te observeren maar morgen mag die gewoon meer mee naar huis. Alles komt goed! Het is een sterk mannetje. Hij huilt volgens mij al om ze flesje." Amberley haalde opgelucht adem. 'Het is inderdaad tijd voor ze flesje."

Gabriel

Gabriel knikte. 'Ik heb er alle vertrouwen in.' Gabriel keek heel onschuldig. 'Ik weet van niks.", loog die. Hij zou met smart afwachten op het vervolg van de avond. Gabriel knikte. "is goed! je hoort iedereen er heel positief over. alleen jammer dat ze er zelf niet zijn. ik had thomas wel bezig willen zien in de keuken."

Thomas
"Julia moet ook leren eten, maar dat komt vanzelf wel. Echt van mijn kookkunsten gaat iedereen eten." Hij keek even naar zijn dochters en keek op toen de dokter kwam. Hij pakte Amberley bij haar arm en glimlachte. "Ga maar, ik kom met de meiden." Hij kuste haar en tilde de meiden op. Hij keek even naar Julia die in de maxicosi in slaap was gevallen. Jade was op de stoel in slaap gevallen. Hij tilde de maxicosi op en maakte Jade wakker. Ze liepen naar de kamer van Jasper en keek naar zijn zoontje. Zijn sterke zoon. Julia draaide zich om en sliep weer verder.

Roselyn
"Ik ook. We horen het vanzelf wel, we gunnen ze nu even tijd met zijn vijven." Roselyn keek even naar Gabriel en begon te lachen. "Hmm ik weet het niet hoor. Waar hadden we het ook al weer over?" Ze dacht even over het vooruitzicht van de avond en keek toen naar buiten. "Thomas werkt bijna niet meer in de keuken, hij is druk bezig met de administratie. In de krant stond dat de burgemeester daar volgende week dinsdag komt eten. Ik zou als ik Thomas was echt in me broek plassen van angst."

Amberley

Ze grijnsde. "Dat is waar. Maar ze zijn ook nog heel klein. Ze krijgen net pas vast voedsel zoals fruithapjes. Ze leren beide wel te eten en dan moeten we extra koken omdat we anders te weinig hebben omdat ze zo veel eten." Amberley knikte. Ze rommelde met de tas waarna ze een flesje voor Jasper klaarmaakte en het hem gaf. Ze was blij dat die er al wat beter uit zag dan dat ze hem in ze bedje trof. Ze zag Jade boos kijken na Thomas. Dat was al de tweede keer dat die er wakker maakte terwijl ze gewoon wou slapen. Ze sliep dan ook meteen weer. Ze was blij dat de meiden tenminste sliepen. "Het gaat al wat beter met hem. Ze eetlust heeft die in elk geval nog wel. Maar goed ook want zo krijg die meer vocht binnen."

Gabriel

Gabriel knikte. "De zorg voor je kinderen gaan voor en misschien is het wel geen eens zo erg. Nu hebben wij een avond voor ons tweetjes." Niet dat die het leuk vond dat Jasper ziek was. Maar soms hadden nadelen voordelen. Al hoopte die van harte dat Jasper snel beter was. Hij zou ook niet willen dat zijn dochtertjes ziek waren. Gabriel haalde ze schouders op. "Help het me maar herinneren."
Gabriel knikte. Dat was die even vergeten. 'Ik las het , ja. Ik zal het ook in me broek doen. We moeten hem dinsdag maar succes wensen.'

Thomas
"Het komt allemaal goed en je weet dat ik veel kan koken in een keer. Ik ben daar voor getraind, al jaren." Hij kuste zijn vriendin en keek naar Jasper. "Julia is ook weer rustig, gelukkig. Het is soms wel goed dat ze elkaar aan kunnen voelen. Ik bedacht me net dat Julia misschien al voelde dat Jasper niet lekker was en dat ze daarom zat te huilen. Dat ze wel kon slapen maar dat ze het gewoon merkte." Hij zuchtte diep en streek met zijn hand langs Jasper zijn gezicht. "Alles komt goed. Hij moet alleen nog een nachtje blijven. Wil je hier blijven slapen of wil je naar huis. Wat wil je?"

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel en knikte. "Inderdaad je familie gaat nou eenmaal voor. En ik weet zeker dat het goed met ze komt. Ze hebben al van alles door staan, dus dit kunnen ze ook. En inderdaad wij hebben een avond met zijn tweetjes, niet dat ik dat van Jasper niet erg vind maar... Nou ja je weet wel. We hebben niet echt veel tijd voor ons tweetjes sinds dat we kinderen hebben. Dus ik vind het wel fijn zo." Roselyn keek met een lieve glimlach naar Gabriel en keek naar buiten. "Ik stuur dinsdag wel een app of we bellen hem even op om succes te wensen. Ik weet zeker dat het goed komt. Thomas kan dat."

Gabriel

Gabriel knikte. "Ze komen er wel uit. Jasper is een sterk mannetje. Ze start ging ook minder maar het is nu echt een beer. Hij is groter dan ze zusje en Lauren. Zelfs Lauren is er klein bij vergeleken.
Die red het wel. Morgen zijn ze gewoon weer allemaal thuis. Geloof me maar!"
Gabriel knikte. "Dat probeerde ik te zeggen." Hij liep het terras op, hield de stoel voor Rosleyn naar achter, schoof er aan en nam zelf plaats. "Wat wil je hebben? Voor de ober zo komt."
Gabriel knikte. "Zeker weten!"

Roselyn
"Dat weet ik. Mannen worden over het algemeen altijd groter dan vrouwen. Kijk maar naar ons, ik ben ook niet zo groot." En ze moest lachen en knikte. "Ik hoop het en anders dan app ik nog wel even morgen, ik laat ze nu maar lekker met hun gezinnetje." Ze keek dankbaar naar Gabriel en ging rechtop zitten. "Uhm doe maar Jillz, de rode. Ik ben wel toe aan een beetje alcohol." Ze pakte zijn hand en glimlachte naar hem. "Ik ben zo blij met jou. Ik kan het maar niet vaak genoeg zeggen. Je bent mijn soulmate Gabe."

Amberley

"Daar maak ik me ook geen zorgen over. Eeder dat ze zo veel eten dat ze ons nog eens arm eten." Ze grijnsde even. Amberley kuste Thomas terug terwijl ze Jasper rustig door fleste. Hij lag half slapend te drinken. Amberley knikte. "Dat zou best een kunnen. Jasper huilt vaak om niks en dan is er juist wat met Julia. Gekkies! Maar je hoort het wel vaker bij tweelingen." Ze was blij dat alles weer rustig was en beter. Amberley knikte. "Ik kan hem niet alleen laten. Hij moet ook gevoed worden en verschoond"

Thomas
"Dan blijven we hier. Julia en Jade slapen nu en als ik ze weer mee neem naar huis dan zijn ze weer wakker." Thomas keek naar Jasper en keek toen naar Julia. "Misschien is het ook wel goed dat ze elkaar aan kunnen voelen, dan kunnen ze elkaar helpen als dat nodig is als ze oud genoeg zijn." Thomas beantwoordde de kus en keek naar zijn mannetje. "We blijven gewoon hier, we regelen wel iets bij de doktoren, ze keuren het vast goed."

Amberley

Amberley knikte. "Graag! Ik wil jullie bij ons hebben. Dat is voor Jasper ook beter en fijner."
Amberley knikte. "Dan zit jij met twee onrustige dochters, ook niet fijn."
Amberley knikte nogmaals. "De zuster zei dat we bij Jasper in dat bed mogen liggen, dat lege bed is ook beschikbaar. Leg daar anders Julia en Jade in. Er kan een bed bij worden gezet voor jou." Jaspers' flesje was leeg. "Iemand had honger." Ze gaf het kleine mannetje een kus.

Gabriel

"Dat is waar! Maar sommige mannen zijn klein, maar gezien ze start had ik verwacht dat Jasper kleiner zou zijn maar hij heeft het dubbel en dwars ingehaald hoor. Jeetje!" Gabriel knikte. "We appen morgenochtend. Anders schrikken ze zich ook dood en misschien hebben ze hun mobiel wel uitstaan." Gabriel knikte. De ober kwam er aan. Hij bestelde een rode Jillz en een koffie."
"Weet ik. Jij de mijne en ik kan het ook niet vaak genoeg tegen jou zeggen."

Thomas
"En jij dan waar ga jij dan slapen? Ik wil dat jij kan liggen, geef mij maar een stoel. Geen probleem." Hij keek haar aan, hij wilde niet dat zij niet in een bed kon slapen. Thomas legde Julia en Jade zachtjes in het bed en gaf ze beide een kus. Hij keek naar Jasper. "Hij doet zo goed zijn best. Hij is groter dan Julia en eet maar dan Julia. Hopelijk gaat Julia ook meer eten later." Thomas zuchtte diep en keek naar Amberley en gaf haar een kus. "Ik ben trots op jullie. Op jullie allemaal." Hij hield zoveel van zijn vrouw en kinderen, hij kon zich geen leven voorstellen zonder hen.

Roselyn
"Jasper is inderdaad groter dan zijn zusje en ook breder dan zijn zusjes. Jade is ook maar een kleine dunne hoor. Alexis ook." Roselyn keek even naar Gabriel en glimlachte naar hem. "Alexis was veel te klein toen ze was geboren. De dokters zeurde daar maar over en ze is enorm gegroeid in die 1,5 jaar. Lauren begon ook klein maar die groeit ook hard. Ik ben zo trots op ze." Roselyn keek hem verliefd aan, boog over tafel en kuste hem op zijn lippen. "Onze kinderen hebben het maar getroffen met ons als ouders."

Gabriel

Gabriel knikte. "Ze zijn ook maar klein. Dan is het volgens mij ook niet goed om te dik te zijn. Ze zijn precies goed. Alexis is perfect!" Gabriel knikte. "Dat herinner ik me nog goed en wat hebben ze een ongelijk gekregen!" Gabriel knikte en kuste Roselyn terug. "Ik ook en ook op jou." Hij gaf er nog een kus. De ober bracht net hun drinken. "Op een fijne avond." en nam een slok van ze koffie.

Amberley

Amberley wees naar het bed waar een standaard stond waar Jasper' zijn zuurstof aan hing.
"In dat bed! Met Jasper, anders slaapt die niet!" Ze verhuisde zichzelf naar het bed.
Amberley keek naar de meisjes die Thomas in het bed had gelegd. Haar slapende prinsesjes.
"Het is een sterk mannetje. Een kleine beer." Amberley knikte. 'Vast wel!"
Ze kuste Thomas terug. "Ik ook en op jou. Ik zou niet weten wat ik zonder jou moest.' Ze wiegde Thomas en zong voor hem.

Roselyn
Roselyn knikte. "Te dik is inderdaad niet goed maar te dun ook niet." Ze proostte mee en begon te glimlachen. "Op een fijne en mooie avond." Zei ze en nam een slok van haar Jillz. Ze keek naar de sterren die kwamen en ze keek naar Gabriel. "Alexis wordt een sterke meid, let maar op. Lauren wordt meer een hele lieve meid maar kan fel zijn. Ik zie het aan hun gedrag nu en aan hun ogen. Ogen zeggen soms meer dan de rest van je lichaam." Roselyn nam nog een slok en zette toen haar glas op de onderzetter.

Thomas
"Okee dan is het goed." Zei hij met een glimlach. "Ik ga even een bed regelen." Hij kwam even later terug samen met een zuster en reden het bed dicht bij het bed van zijn dochters. "Dankuwel." Zei hij en hij ging op het bed zitten. Hij keek naar zijn meiden en keek naar zijn zoon. "Onze lieve prinsesjes en onze lieve sterke beer." En hij keek met een glimlach naar Amberley en luisterde naar hoe ze zong en Jasper wiegde.

Amberley

Ze zag dat Thomas een extra bed had laten regelen en deze neer gezet werd bij de meisjes. Ze keek hem aan. "Kom is hier! Je zit zo ver weg. Ongezellig!" Ze wou tegen hem aan zitten met Jasper slapend in de armen die ze niet snel los zou laten. Ze knikte en gaapte. "Ik wil tegen jou aan liggen slapen met Jasper dicht bij ons. Als er dan wat gebeurt kunnen we meteen ingrijpen."

Gabriel

Gabriel knikte. "Soms is het wel beter als baby'tjes wat dikker zijn, ze kunnen wel wat vet gebruiken. Het hoort ook een beetje bij de leeftijd natuurlijk. Als dreumes en peuters zijn ze wat molliger en zodra ze naar school gaan worden ze lang en slank." Dat had die gelezen. Hij hief ze koffie en nam er wat slokken uit. Het was nog heet. 'Ik ben benieuwd of je gelijk hebt. Tot nu toe wel."

Thomas
Thomas ging bij Amberley zitten en aaide Jasper over zijn donkere haren. "Ik ben trots op onze lieve kinderen en hopelijk gaat de hele wereld zien hoe lief en leuk ze zijn." Hij hoorde Jade zachtjes snurken en hij moest even grinniken. Zijn kleine meisje. Hij drukte Amberley voorzichtig tegen zich aan en gaf haar een kus. "Kom dan gaan we rustig zitten en dan gaan we zo slapen, het is nog te vroeg om te gaan slapen."