The children of SFAM

Roselyn
"Ja dat klopt. Maar als je groter wordt en je bent dan te dik of te dun dat is ook niet fijn. Dan voelen de meesten zich ongelukkig, voornamelijk pubers." Roselyn keek haar man verliefd aan. "Ja klopt, ik herinner mijn broertje nog toen hij 4 was, was hij mollig enzo en toen hij ouder werd, werd het een lange dunne, hij is zelfs groter dan ik. Nelianne heeft trouwens ja gezegd vandaag. Dus binnenkort hebben we weer een trouwerij." Roselyn nam een slok van haar drinken en begon te lachen. "Moeders weten dat van hun kinderen en hebben bijna altijd gelijk."

Amberley

Ze ging tegen Thomas aan zitten. Ze kroop onder zijn armen zodat die hun vast hield. "Vast en zeker! Ze zullen de wereld opvrolijken! Wie kan nou niet houden van zulke lieve kindjes?!?" Ze keek naar de meisjes en vervolgens naar de mannen. Amberley grijnsde. Ze kroop dicht tegen Thomas aan en genoot van ze kus. Ze knikte. "Ik leg Jasper wel neer."

Gabriel

"Ik bedoelde ook voor dat ze naar de basisschool gaan, dan zijn ze klein en mollig. Dat zijn standaard kenmerken. In elk geval dat heb ik gelezen." Gabriel grijnsde. "Dat is precies wat ik bedoel." Gabriel glimlachte. "Wat leuk! Gelukkig maar! Feliciteer hem van me."
Gabriel dronk ze kopje koffie leeg. "Zullen we nog wat te eten bestellen? Gebak ofzo?'
Hij wilde nog wel een koffie. "Oke, oke. We sall see!"

Thomas
"Onze kinderen worden de liefste kinderen die je maar kan hebben. Owja en de kinderen van Roselyn en Gabriel natuurlijk ook. Dat zijn ook schatjes. Ik ben benieuwd hoe die hebben." Hij begon even te lachen bij het beeld dat hij in zijn hoofd had en keek naar zijn kinderen en naar zijn vrouw. "Is goed." En hij liet zijn arm los en keek naar Julia die zich omdraaide en rustig verder sliep. Hij was blij dat ze nu rustig was en Jade was nog steeds zachtjes aan het snurken. Hij hoorde zijn telefoon gaan en stond op en liep de kamer uit. "Met Thomas Bronkhorst. Dag meneer Samuels. Ja morgen kunt u langs komen in mijn restaurant. Ik dacht dat we dat al besproken hadden. Ja twee vegetarische mensen, alles is geregeld voor morgen. Okee u ook een fijne avond." En hij liep weer terug naar de kamer. "Ik krijg morgen de restaurantinspectie op bezoek. Hij wilt kijken of de keuken schoon is en hij wilt er eten met vier mensen." Hij ging met een zucht op het bed zitten en beet op zijn vingers. Hij haatte het als meneer Samuels kwam, hij kwam jaarlijks en ieder jaar was het hem bevallen, maar toch maakte hem ongerust of zenuwachtig.

Roselyn
"Je hebt je goed ingelezen merk ik al. Onze kinderen gaan goed hun best doen op school. Hoop ik." En ze begon even te lachen en keek op haar horloge. "Eten gaat er bij mij altijd wel in, ik kom toch niet aan." En ze nam een slok van haar drinken en keek naar de kaart. "Hmm de Thomaschoco wil ik wel proberen. Bijzonder dat hij een taart naar zichzelf heeft vernoemd. Ik ben daar wel benieuwd naar, op het plaatje ziet het er heel lekker uit."

Amberley

Amberley knikte. "Het zijn alle vijf schatten van kinderen die mooie en bijzondere mensen zullen worden." Ze keek hem aan. "Wat loop je te grijnzen?" Ze bleef rustig zitten en probeerde het gesprek te volgen. "Oe, spannend! Ik zal voor je duimen tot ze blauw zijn. Het komt goed. Je haalt het met vlag en wimpel. Je bent de beste en je restaurant is het beste wat ik ken en dat zeg ik niet omdat ik bevooroordeeld bent."

Gabriel

Gabriel knikte. 'Ik moet toch iets!" Hij grijnsde. "Eerst maar een naar de crèche. School duurt nog wel even." Gabriel schudde de hoofd. "Jij kan ook wel wat gebruiken." Ze moest nog immers aankomen van de dokters. "Een taart vernoemd naar Thomas? Dat wil ik proeven! Dat kan ik niet aan me neus voorbij laten gaan. Ik wil ook een stukje van de brownietaart!"

Thomas
"Jep en ze gaan alle vijf wat moois betekenen voor de wereld. We gaan ze beschermen en leren dat ze hun eigen keuzes mogen maken." Thomas begon te lachen. "Je kent die twee toch? Die gaan gerust hun gang en het heel gezellig maken, misschien wel te gezellig. Ik bedoel ze hebben elkaar nodig." Thomas keek naar zijn kinderen en hij knikte. "Bedankt lieverd. Ik vind het gewoon verschrikkelijk dat hij komt. Hij wilt twee vegetarische gerechten, maar die staan duidelijk op de menukaart, mijn restaurant heeft voor iedereen wat, met of zonder gluten, vegetarisch of niet. Hij gaat niet lopen zeuren of wat dan ook. Maar goed, ik ga maar niet zo boos doen, dan kan ik fluiten naar mijn twee sterren."

Roselyn
"Eerst de peuterschool, dan de kleuterschool, dan de rest en de middelbareschool en dan de vervolgopleiding." Ze nam een slok van haar drinken en knikte. "Ik moet nog 4 kilo aankomen van de dokters. Ik heb al een beter figuur dan drie jaar terug, dus dat is wel fijn." Ze zat toen nog net niet tegen anorexia aan. Ze was enorm gegroeid in die drie jaar. "Brownietaart klinkt wel heel lekker en die Thomaschocotaart. Het is Thomas he. Het is het enige wat die naar zichzelf heeft vernoemd maar goed."

Amberley

Amberley knikte. "Daar heb je helemaal gelijk in. De Stewards zijn net zo goed onze kinderen als Jade, Jasper en Julia en ik weet zeker dat Roselyn en Gabriel dat ook zien. Ze zijn onze beste vrienden, Gabriel voelt als een broer dus het zijn al een soort van oom en tante voor ze."
Ze schudde de hoofd. "Oke, bedankt! Nou zie ik het voor me! Gatver! Ik weet ook wel dat ze het doen, maar dat hoef ik niet voor me te zien." Ze trok een vies gezicht. Ze keek hem aan. "Maak je geen zorgen. Het komt goed. Die man laat je met vlag en wimpel slagen. Niemand kan commentaar hebben op jou restaurant en het eten."

Gabriel

Gabriel knikte. "En de zwemschool. Naja, zwemles. Ze moeten wel kunnen zwemmen. Zonder zwemdiploma kom je ook nergens." Gabriel knikte. "I know, i know. Je ziet er zeker een stuk beter uit dan drie jaar geleden. Daar kan een stukje chocolade taart en brownie taart geen kwaad bij."
Gabriel knikte. "Daarom! Thomas loopt niet met zichzelf te koop en taart die die naar zich zelf vernoemd is dus wel heel goed en speciaal."

Thomas
"Ja daarom, ik weet zeker dat ze met elkaar om gaan later. Lekker gezellig met elkaar kletsen, ze krijgen alle vijf wel een relatie. Ik hoop gewoon dat ze gelukkig zijn." Thomas keek even naar zijn kinderen en hij proestte het uit. "Okee sorry lieverd. Maar ik had het gevoel dat ze gewoon echt behoefte aan elkaar hadden, zo nadat servetcommunicatie geval." Thomas keek even naar zijn vrouw en dacht na. "Dat weet ik ook wel, maar ik hoop gewoon dat alles goed gaat. Gewoon dat we overmorgen met zijn vijven een feestje kunnen gaan bouwen."

Roselyn
"Klopt, ze gaan zeker leren zwemmen." Ze keek op toen de ober kwam en ze bestelde van de brownie en van de Thomaschocotaart elk een stukje. Ze keek even naar Gabriel en knikte. "Ik ben gewoon blij dat het uiteindelijk toch goed is gekomen, ook met ons. Ik weet niet hoe het zou zijn geweest als we elkaar niet hadden toen..." Roselyn keek naar de sterren en keek naar Gabriel. "Thomas loopt inderdaad niet met zichzelf te koop, daar is hij veel te lief voor."

Gabriel

Gabriel knikte. "Dat moeten ze zeker. Als ze dan in het water vallen dan kunnen ze zwemmen en met vriendinnen later naar het zwembad gaan. Van de boot afspringen als we gaan varen met de roeiboot." Gabriel bestelde nog snel een koffie voor de over wegliep om de stukjes taart te halen.
"Die tijd ligt achter ons we moeten kijken naar het hier en nu en naar de toekomst." Hij hing over het tafeltje heen om er te kussen. "True, maar hij vernoemd het restaurant wel naar ze kat. Haha."

Amberley

Amberley knikte. "Het zal een beetje raar zijn eigenlijk van niet. Ze groeien met elkaar op. Dikke kans dat ze bij elkaar in de klas komen. Sowieso zal de tweeling en Lauren samen op de peuterspeelzaal zitten." Amberley knikte. "Vast wel!" Amberley schudde grijnzend de hoofd. "Maakt niet uit maar ik hoef er niet aan te denken hoe die twee het bed delen." Ze stond op en gaf Thomas een knuffel. "Het wordt een feestje en hoe dan ook zijn wij trost op je."

Roselyn
"Dan kunnen ze elkaar lekker gaan vermaken in het zwembad. Gewoon gezellig met elkaar." Roselyn glimlachte en kuste Gabriel op zijn lippen. "Ik weet het sorry schat. We gaan er een leuke avond van maken en we zijn gelukkig met onze twee meiden." Roselyn keek even naar haar drinken en nam er een laatste slok van. Het was heerlijk om te genieten van Jillz, ze was er echt dol op. "Zeg het is zijn oude maatje die overleden is 2 jaar terug. Dan vind ik het niet gek als je een eerbetoon aan je eigen kat wilt geven. Ik bedoel die kat was 16 of zo."

Thomas
Thomas keek even naar Amberley en knikte. "Ik denk ook wel dat de jongste drie bij elkaar in de klas komen. Alexis en Jade weet ik niet, die zijn 1 jaar jonger van elkaar. Dus ik denk dat ze niet bij elkaar in de klas komen." Thomas begon te lachen en gaf Amberley een kus op haar hoofd. "Okee daar heb je gelijk in. Ik wil ook echt niks weten over hun seksleven. Ik bedoel, dat is niet ons probleem. Wij moeten ons richten op elkaar en op de kinderen."

Amberley

Ze knikte. "Dat zeker weten, ook al zijn er meerdere kleuterklassen. Maar ik zie het wel gebeuren.' Ze haalde de schouders op. "Of net wel. Jaden zal langer moeten kleuteren omdat ze een late leerling is en Alexis is weer vroeg dus het kan net gebeuren." Amberley grijnsde. 'Hou er maar over op voor dat ik straks ga spugen."

Gabriel

Gabriel knikte. "Daarom! Ze kunnen zich veel beter vermaken met ze alle als ze ook kunnen zwemmen." Gabriel glimlachte. "Maakt niet uit. Ik laat je het nog wel goed maken. Straks al we thuis zijn. Waar de meisjes hopelijk gewoon doorslapen, zodat we alle tijd hebben voor ons tweetjes.' Hij keek er even aan en kuste er. "Weet ik! Maar... Ik had ergens verwacht dat die het na ze vader zou vernoemen."

Thomas
"We gaan zorgen dat ze bij elkaar in de klas komen." Thomas glimlachte en keek even naar Amberley. "Wie weet, er kan nog van alles gebeuren. Hopelijk worden ze gewoon goede vriendinnen en kunnen ze elkaar uitstaan enzo." Thomas keek even naar zijn kinderen en toen naar Amberley. "Ik hou al op." En hij trok haar dicht tegen zich aan en ging met zijn hand rondjes draaien in haar hand. Hij kuste haar en glimlachte. "Ik hou van je." Zei hij lief.

Roselyn
"Vermaken doen ze toch wel. Ik bedoel ze vermaken zich nu al met zijn allen en dan zijn ze nog niet eens oud genoeg om dingen met elkaar af te spreken." Ze keek met een uitdagende glimlach naar Gabriel en zoende hem. "Ik ben benieuwd." Zei ze zachtjes en ze voelde een trilling door haar lichaam gaan. Ze ging weer beter zitten en keek op toen hun taart gebracht werd. "Dat ziet er heerlijk uit." Roselyn dacht na. "Volgens mij zou hij zijn toekomstige boot naar zijn vader vernoemen."

Gabriel

"Weet ik, maar ik bedoel het is voor hun ook niet leuk als ze niet kunnen zwemmen bijvoorbeeld en iedereen ligt in het zwembad." Gabriel grijnsde. "Me too!" Hij gaf er een knipoog.
Gabriel zag dat de taart werd gebracht. "Oe! Lekker!" Hij haalde ze schouders op. "Geen idee. Ik onthoud niet alles hoor!"

Amberley

"Als het niet zo is, is het ok geen ramp. Ze vermaken zich buiten school wel met elkaar. Ze groeien hoe dan ook op." Amberley grijnsde. "Dat zou wel jammer zijn, maar je kan van te voren niks zeker weten." Ze grijnsde. "Ik ook van jou." De dokter kwam binnen gelopen. "Het gaat een stuk beter met hem. Het komt goed. Het is een sterk mannetje. Morgen slaapt die weer in ze eigen bedje." De dokter zag het flesje staan. "En hij heeft een goede eetlust." De dokter zei gedag en liet hun alleen.
"De dokter had ook al door hoe Jasper is."

Thomas
"Ja precies, het worden goede vrienden let maar op." Thomas keek op toen de dokter binnen kwam en hij glimlachte. "Fijn om te horen dokter. Jasper is inderdaad een sterk mannetje. We hadden al zo'n voorgevoel dat het goed ging omdat zijn tweelingzusje zo rustig was." Hij keek de dokter na en keek naar Amberley. "Ik hou meer van jou. Alles komt goed let maar op. Morgen slapen we heerlijk in ons eigen bed en de kinderen ook."

Roselyn
Roselyn begon aan haar taart. "Hmm het is echt heerlijk. Die Thomaschoco ooh verrukkelijk." Ze smolt er helemaal van. Ze begon aan haar brownietaart en glimlachte. "Dees is ook echt heerlijk." Zei ze met volle mond en ze begon te lachen. Ze nam een slokje Jillz en glimlachte naar Gabriel. Ze grijnsde toen ze zijn knipoog zag en ze knipoogde terug. "Thomas mag trots zijn op zijn restaurant. Het is echt heerlijk."