The children of SFAM

Gabriel

Gabriel nam een hapje van de Thomaschcotaart. "Mhhh!!! Heerlijk!" Vervolgens nam die een hapje van de brownietaart. "Ik heb de brownietaart van je oom(?) geproefd maar dit smaakt toch wel beter. Sorry!" Hij nam een slok van ze koffie en vervolgens van de taarten. "Zeker weten! Ik ben nu nog meer benieuwd naar het hoofdmenu.'

Roselyn
"Ja mijn oom die is banketbakker maar Marcel is een betere banketbakker dan mijn oom. Maar goed Thomas kan echt goed koken." Roselyn keek ook naar de menukaart. "Ik ook, misschien kunnen we een keer met de kinderen hier gaan eten? Ze hebben hier verschillende kindermenu's en er zit vast wel iets bij wat de kinderen lekker vinden." Ze at verder en uiteindelijk had ze alle twee de taarten en haar Jillz op. "Dat was echt zo goed. Ik heb gehoord dat de koks hier, voordat ze echt mogen beginnen, halfjaar een training krijgen hoe ze al die gerechten moeten maken zoals Thomas ze bedoeld had."

Gabriel

"Dan heb ik het goed onthouden. Die van Marcel heb ik nooit geproefd maar die van Thomas vind ik tot nu toe toch een stuk beter." Gabriel knikte. "Dat heb ik ook gehoord en wou ik net zeggen. Er is voor ieder wat wils." Gabriel at mee verder tot de taart op was en ze koffie. "Klopt! Dat heeft Amberley eens verteld." Hij haalde een hand door ze haar. "Zullen we gaan?"

Amberley

Amberley knikte. "Ik denk het wel. Ze gaan nu al leuk met elkaar om. Het was genieten om jou en Gabriel met Alexis en Jade te zien spelen." Amberley knikte. "Julia was zeker veel te rustig voor als het minder zou gaan." Ze glimlachte. "Nee, ik! Inderdaad, ik kijk er naar uit. Ik verlang naar me eigen bed."

Thomas
"Het was ook leuk om met Jade en Alexis te spelen. Ze zijn beide zo leuk samen. Maar ook apart, ik bedoel het zijn alle twee schatjes en onze tweeling ook." Thomas keek even naar zijn kinderen en knikte. "Inderdaad, als er nog wat zou zijn dan zou Julia al wel langer gehuild hebben en ook heel hard en dan zou Jade weer wakker zijn." Thomas moest lachen. "Ik slaap ook in mijn eigen bed maar je weet wel, ik moet tot laat werken."

Roselyn
"Marcel kan ook goed taarten bakken, hij had die taart gemaakt van Het wordt een jongen. En die was erg lekker en erg goed." Zei Roselyn met een glimlach. Ze haalde een hand door haar haar en dronk haar Jillz uit. "Ja is goed, zou ik betalen of jij?" En ze keek hem vragend aan. Ze wist niet goed wat Gabriel wilde. "Dan maken we thuis de avond af."

Amberley

"Het was leuk om jullie te zien spelen. Ze genoten er echt van. Maar ook wel raar, inderdaad. Ik droomde er altijd van en nou opeens wat het werkelijkheid!" Ze glimlachte. "Vergeet kleine Lauren niet." Amberley knikte. 'Jade zal morgen wel chagrijnig zijn omdat we er wakker hebben gemaakt."
Ze trok een pruillip. "Ik heb je toch altijd nog liever naast me."

Gabriel

Gabriel knikte. "Dat was zeker een lekker taart, die herinner ik me nog maar het was geen brownietaart." Gabriel trok ze portemonnee al. 'Ik betaal. Zo terug." Hij stond op en liep naar binnen om te betalen. Even later kwam die weer terug. Gabriel pakte der bij de hand en kuste er. "Snel naar huis."

Thomas
"Ik droomde er ook altijd van. Ik wilde altijd al vader worden en dan hopen dat ik niet hetzelfde mee zou maken als mijn vader. Dat mijn kinderen ook niet de kans krijgen om hun vader beter te leren kennen. Ik ben daar gewoon bang voor, ook omdat ik er zo weinig voor ze ben. Ik weet dat je zegt dat het niet zo is maar toch. Ik ben er altijd bang voor geweest." Thomas speelde met zijn vingers en zuchtte diep. "Dat weet ik lieverd en ik probeer er zoveel mogelijk te zijn."

Roselyn
Roselyn stond op en liep naar de auto. Niet lang daarna waren ze thuis. Ze keek hem lief aan en gaf hem een kus. Ze deed haar jas uit en keek naar haar vriend. "We zijn thuis." Zei ze zachtjes. Jocelyn kwam naar hen toe. "Fijn dat je hebt opgepast. Alles is goed gegaan?" Jocelyn knikte. "Ja toen ik voor de laatste keer keek sliepen ze als roosjes." Roselyn glimlachte. "Wat fijn." En ze zwaaide Jocelyn uit. Ze keek naar Gabriel. "Nu is het alleen wij." Zei ze zachtjes.

Gabriel

Samen liepen ze naar de auto. Niet veel later waren ze weer thuis. Gabriel hoorde dat alles goed was gegaan en de meisjes nog als roosjes sliepen. Precies waar die op hoopte. 'Bedankt voor het oppassen. Ik ga even bij ze kijken." Hij liep naar boven en geleurde even naar binnen.
Daarna liep die weer naar beneden waar inmiddels alleen nog Rose was. Hij tilde er op en begeleidde er naar de slaapkamer. "Alleen wij twee."

Amberley

Ze legde een vinger op ze mond. "Sssttt! Je bent er zo vaak mogelijk als je kan. Je doet onwijs je best. En ja, dat zeg ik ja en ik ben bevoordeeld. Maar ik meen het wel. Wat je vader is overkomen is heel rot maar dat overkomt jou niet. Echt niet! Je hebt belooft eeuwig bij mij te blijven." Ze haalde de vinger weer weg en kuste hem.
"Ik droom altijd van huisje, boompje, beestje."

Roselyn
Roselyn keek op toen Gabriel van de trap kwam. Ze glimlachte zachtjes en lande op het bed. Ze kuste hem en keek hem verliefd aan. "Inderdaad alleen wij twee." Ze kuste hem weer en keek hem verliefd aan. "Hoe wil je dat ik het goed maak? Je zou het mij nog laten weten, weet je nog?" En ze keek hem uitdagend aan.

Thomas
"Dat weet ik. Maar ik wil gewoon dat de kinderen dat ook weten en niet dat ik te horen krijg als ze 16 zijn of 18 of weet ik veel welke leeftijd dat ik er niet voor hen geweest ben." Hij keek even naar zijn vrouw en knikte. "Ik weet dat ik mijn vader niet ben. Het schijnt dat hij gedronken had toen hij in de auto stapte. Het ging al een tijd niet goed met zijn baan. Ik had gevraagd aan de politie toen ik 18 was of ik meer mocht weten. Toen vertelde ze het me. Ik wist dat hij dronk, ik wist het, mijn ouders hadden er ruzie over. Maar toch... Ik wil gewoon er zijn voor mijn kinderen." Hij knikte. "Het enige wat nog ontbreekt is een beestje en een boompje." En hij begon te lachen.

Amberley

"Onze kinderen zullen weten waarom papa vaak weg was. Ik ga ze het keer op keer uitleggen zodat jij je geen zorgen hoef te maken dat je later verwijten krijgt. Beloofd!" Amberley sloeg de handen voor de mond.
Ze pakte zijn handen vast. "Als jij beloofd niet te veel te drinken, beloof ik dat we nooit naar bed zullen gaan met ruzie. We praten het netjes uit." Ze grijnsde en wees naar Dexter en een kamerplant die er stond. "Huisje, boompje, beestje."

Gabriel

Gabriel lag over Roselyn heen, hield zich tegen op ze armen en kuste Roselyn terug. Hij keek er verleidend aan.
Hij streelde de wang en fluisterde in de oor. "Verras me maar!"

Thomas
"Dan gaan ze het wel begrijpen." Zei hij en hij keek zijn vrouw lief aan. "Dat schat is een knuffelkat en een nepplant. Dexter is twee jaar terug overleden weet je nog?" En hij kuste haar en knikte. "Ik ga nooit drinken en als er wat is dan zeg ik het eerlijk tegen je, beloofd." En hij kuste haar weer. "Beide praten we gewoon rustig en volwassen de dingen uit. Alles komt gewoon goed, we gaan kijken voor wen hondje en naar een echte plant."

Roselyn
Ze deed haar ogen dicht toen hij met zijn hand langs haar gezicht heen ging. Ze deed de ze weer open en rilde van opwinding toen hij iets in haar oor fluisterde. Ze maakte zijn knoopjes van zijn overhemd los en glimlachte naar hem. Ze streelde zijn buik en draaide elkaar om. Ze kuste hem en ging door zijn haren heen. "Heb je iets bijzonders in gedachten, ik weet dat je wilt dat ik je verras." Ze had haar shirtje uit gedaan en kuste Gabriel innig.

Amberley

Ze glimlachte. "Ik heb er alles voor over om te zorgen dat ze je geen verwijten gaan maken." Ze knikte. "Je moet improviseren." Amberley knikte. "Beloofd!"
Amberley knikte. "Huisje, boompje, beestje."

Gabriel

Gabriel streelde het haar van Roselyn terwijl ze de knoopjes van ze bloes openmaakte. Hij keek er verleidelijk aan. Hij voelde hoe ze zijn buik streelde en elkaar opeens omdraaide. Ze kuste elkaar. Haar handen door zijn haar.
"Veras me! Ik ben voorledig van jou!", fluisterde die en gaf zich over aan de kus

Thomas
"Je bent een schat." Zei hij en hij begon te lachen. "Ik had gewild dat Dexter er nog was. Hij hield echt van iedereen. Maar hij leeft nog voort in mijn restaurant en dan met name in de kindermenu's." Hij begon te lachen en gaf Amberley nog een zachte kus. "Ons eigen huisje, boompje en beestje. We gaan ons nieuwe huis heel mooi inrichten. We gaan er ons eigen paleisje van maken en er heel gelukkig in worden."

Roselyn
Roselyn glimlachte verleidelijk naar hem. Ze keek hem aan. "Ik heb nog wel een leuk kort jurkje wat je leuk gaat vinden." Ze wiebelde met haar wenkbrauwen en liep naar hun inloop kast. Ze kleedde zich om en ging verleidelijk tegen de deur aan staan. "Come and play." Ze draaide zich om en wiebelde met haar billen. Ze draaide zich om zodat ze naar zijn gezicht kon kijken. "Kom je cadeautje maar halen."

Amberley

"Jij bent een engel!" Ze keek even bedroeft. "Dexter was een lieverd. Hij kwam altijd bij Jade liggen. Dan lag Jade in de box en lag Dexter op de rugleuning van de bank. Ik mis dat maffe beest. Maar je zegt het zelf al, hij leeft voort in je restaurant." Amberley knikte. "Ik wil Jade's kamer inrichten met Woezel en Pip. Ze is er helemaal weg van."

Gabriel

Gabriel trok een wenkbrauw op. "Kan het ook zonder?" Hij trok er naar zich toe en kuste er. Gabriel proestte het uit van het lachen. Hij klom van het bed af. "Kom, hier maf mens!" Hij rende op er af, greep er vast en tilde er op.
"Ik haat spelletjes!"

Thomas
"Haha dankjewel." En hij knikte. "Dexter had ik sinds mijn 6e, ik kreeg hem van mijn moeder toen mijn vader was overleden. Ze zei dat ik dan een maatje zou hebben. Dat ik minder alleen zou zijn. Daar had mijn moeder gelijk in. En het was inderdaad een maffe kat." Hij begon te lachen. "We gaan voor een hele lieve hond zorgen die net zo lief is als Dexter, misschien dat ik dan weer ideetjes krijg voor een nieuw kindermenu."