The children of SFAM

Gabriel

Gabriel grijnsde. "Ik begin toch mooi aan mij soepje." en net op dat moment werd het geserveerd. "Mhh! Heerlijk!" Gabriel haalde zijn schouders op. "Omdat ik gewoon liever ben.", zei die plagend en stak ze tong uit. "Oke, even serieus. Ik zou het niet weten." Gabriel glimlachte. "Wat leuk! Gelukkig gaat alles goed."

Thomas
"Een dagje met zijn tweetjes weg lijkt me ook erg leuk. Misschien kunnen je ouders oppassen of Sjoerd. Dan kunnen ze naar Amy." Thomas keek even naar zijn spareribs. "En kijk eens het eten voor de jonge dame. Alstublieft." Jade begon te lachen. Thomas sneed stukken voor Jade en Jade begon met haar handen te eten. Het was maar goed dat het een pizza was. "Ja precies. De wonderen zijn de wereld nog niet uit."

Roselyn
"En het kindermenu voor deze jonge dame, kijk eens alstublieft." Alexis glimlachte blij. Roselyn hielp Alexis met eten, omdat zij dicht bij Alexis zat. "Is het lekker meid?" Alexis knikte. Roselyn begon ondertussen was ze van haar lasagne gaan eten. "Hmm dit is echt verrukkelijk. Ik wist dat Thomas zijn lasagne heerlijk was maar dit... Dit overtreft zelfs mijn lasagne." En ze begon te lachen.

Off: Skip naar het weekendje weg van Thomas en Amberley.
Gabriel en Rosleyn passen op hun kinderen.
---------------------------------------------------------
Amberley


Amberley was de laatste spullen in de handtas aan het stoppen die mee moesten voor het weekendje weg met de man. Ze keek even naar de kinderen. Jade zat te kleuren aan de eigen speeltafeltje en de tweeling kruipt vrolijk rond. Ze zag ze steeds groter worden. Ze waren immers al 9 maanden.
Voor ze het wist zouden ze opeens lopen.
Ze keek op naar Thomas. "Doen we hier wel goed aan? Moeten we wel gaan en de kinderen bij Gabriel en Roselyn laten?" Ze keek naar de kinderen. "Ik wil ze niet alleen laten."

Gabriel

Gabriel liep met Alexis op zijn arm het slaapkamertje van Lauren in, waar Roselyn bezig was met Lauren te verschonen.
Hij tilde Alexis zo om ze arm dat ze Roselyn van achter konden knuffelen. Gabriel gaf Rosleyn een kus op de wang en sprak: "Zijn de dames bijna klaar? We moeten zo gaan als we op tijd bij Amberley en Thomas willen zijn." Hij liet Rose weer los. "Ik wordt gewoon zenuwachtig bij het idee dat we een weekend lang 6 kinderen hebben. Ik ben blij dat er toch maar 1 op komst is."

Thomas
"Lieverd maak je niet zo druk. Rose en Gabe zorgen heel goed voor ze. Het komt goed." Hij gaf zijn vrouw een kus en keek naar Jade die aan het kleuren was. Hij knielde bij haar neer en keek naar de kleurplaat. "Wat ben je netjes aan het kleuren." Hij keek even naar de olifant die ze aan het kleuren was, roze. "Netjes binnen de lijntjes." Hij zag zijn dochter glunderen. Hij gaf haar een kus en stond toen weer op. "Ik snap dat je het moeilijk vind, maar heb vertrouwen in dat het goed komt. Wij gaan lekker een weekendje weg en de kids krijgen de weekend van hun leven bij Gabe en Rose."

Roselyn
Roselyn tilde Lauren op toen ze klaar was met verschonen. "Kijk eens lieverd daar hebben we papa." En Lauren legde haar vinger op de neus van haar vader. "Pas op straks wordt het een tweeling." En ze begon te lachen. "Nee grapje, het voelt als eentje. Maar je weet het maar nooit." Ze gaf Gabriel een kus en knikte. "Ja is Alexis ook zo ver?" Alexis keek haar schuin aan. En wees naar haar schoenen. "Zo dus jij mocht je nieuwe schoenen aan van papa? Ze staan je heel erg goed." En ze gaf haar oudste dochter een kus en zette de rode muts goed. "Ik moet nog even plassen en dan kunnen we gaan. Zou jij Lauren even over kunnen nemen?"

Gabriel

Gabriel zag de kleine Lauren lachen en met de kleine handjes naar hem grijpen. Hij hing voorzichtig voorover om Lauren een kusje op de buik te geven, die het uitkraaide van plezier.
Gabriel keek geschrokken. "Echt niet! Dan ren ik heel hard weg! Ik wordt al gek van deze twee hier!" Gabriel kuste zijn vrouw terug. Hij zou haar en zijn dochters nooit verlaten.
Een kindje of een tweeling, het was een geintje.
Al zou het wel een drukte worden. Helemaal met vier meiden, als het een meiden-tweeling was. Gabriel knikte. "Ze vroeg er zelf om, dan kan je moeilijk weigeren." Gabriel knikte. "Kom maar hier met dat kleine monster." Hij zette Alexis op de grond en nam Lauren over.

Amberley

"Dat weet ik ook wel, maar.... We laten ze voor het eerst bij hun achter voor een heel weekend. Wat als het nou niet goed gaat? Als de kinderen het helemaal niks vinden?"
Ze maakte zich duidelijk zichtbaar druk om niks. Ze glimlachte naar Jade. "Is die voor mama, Jade?" Ze zag de oudste dochter knikken. "Wat lief! Dan neemt mama die mee op vakantie." Weer glunderde het meisje helemaal. Amberley keek naar Thomas. "Misschien moet ik me daar meer zorgen om maken. Die zette de boel op stelten."

Thomas
"De kinderen hebben het altijd leuk gevonden bij hen. Het komt goed. Als er iets gebeurt dan kunnen ze ons bellen." Hij gaf zijn vrouw weer een kus en keek even naar Jade. "Het is maar een weekendje, niet voor altijd." Hij snapte dat zijn vrouw het moeilijk vond om hun kinderen bij Gabe en bij Rose te laten. "Het is moeilijk dat snap ik." Hij keek even naar zijn tweeling en gaf hen een dikke knuffel. "Beloven jullie dat jullie heel lief gaan doen tegen Lauren en Alexis?" Jade knikte en Julia en Jasper keken elkaar even aan maar knikte toen. "En goed luisteren naar Gabriel en Roselyn?" Weer knikten zijn kinderen. Hij gaf zijn kinderen een aai en een kus en stond toen weer op. "Het komt goed." Fluisterde hij in het oor van zijn vrouw.

Roselyn
"Ik heb trouwens een afspraak gemaakt. Voor een eerste echo. Het gaat goed voor mijn gevoel maar toch wil ik het laten controleren. Ik wil het kindje of nou ja het ding dat ons kind wordt kunnen zien. Heb je tijd en zin om zaterdag mee te gaan? Om 10 uur heb ik een afspraak gemaakt." Roselyn haalde een hand door haar haar en gaf haar dochters en man een kus. "Ik laat jullie nooit in de steek." Zei ze. Ze liep naar de wc en niet veel later was ze klaar. "Okee we kunnen gaan."

Gabriel

Gabriel keek Rosleyn even met opgetrokken wenkbrauwen aan. Het kwartje viel niet meteen. "Oh! Ik dacht al, he? Ja tuurlijk ga ik mee. Ik wil niets liever. Ik wil het kindje heel graag zien en misschien komen we al te weten wat het wordt." "Als je het tenminste wilt weten.', voegde die er snel achteraan. Ze hadden het voorheen altijd geweten maar misschien dat Rosleyn en dit keer wel anders over.
Zelf wilde die het wel weten, hij was veel te nieuwsgierig om het niet te willen weten. Gabriel keek op. "Wij zijn er klaar voor. Ze moeten alleen een jas aan, het is best wel fris buiten en de tassen niet vergeten."

Amberley

"Dat weet ik, maar het zit me toch niet hellemaal lekker. Ik maak me waarschijnlijk druk om niks maar je kent me langer dan vandaag. De rust keert pas terug als we er zijn en we gebeld hebben om te vragen of alles goed gaat."
Amberley knikte. "Dat zou ik never nooit kunnen. Ze voor altijd verlaten." Amberley schudde de hoofd. "Monster! Schijn bedrog zullen jullie bedoelen." Amberley knikte. "Hopelijk zijn Rose en Gabe er snel dan kunnen we gaan. We moeten nog een flink eind rijden."

Thomas
"Ik ken je langer dan vandaag dat klopt, je bent een hartstikke goede moeder en het is helemaal niet zo gek dat je je zorgen maakt om je kinderen. We bellen als we er zijn, dat hebben we afgesproken met ze. Dan horen we gelijk hoe het met de kinderen is." Hij gaf zijn vrouw een kus in haar nek en omhelsde haar voorzichtig. "Het is maar voor twee dagen. Als je je echt zorgen maakt, bel dan elke dag even, dan weet je zeker of alles goed gaat of niet." Hij knikte. "Ze komen vanzelf wel." Hij glimlachte lichtjes en keek naar zijn kinderen. Hij tilde Jade op die de kleurplaat aan Amber wilde geven. "Voor mama." Zei ze met haar liefste glimlach. "Krijg ik niks?" Jade schudde haar hoofd. "Ook voor papa." Thomas moest lachen. "Wat ben je toch een schat." En hij gaf zijn dochter een kus op haar wang.

Roselyn
"Ik denk dat we het nog niet kunnen zien. Ik ben pas een maand, rond de drie maanden zou je het kunnen zien, als het kindje goed ligt. Weet je nog?" En ze glimlachte lichtjes. Roselyn keek even naar haar kinderen en keek toen weer naar haar man. "Leuk dat je mee gaat, zal ik mijn moeder vragen of ze op komt passen? Ze doet het met veel plezier, of misschien kunnen we Amber vragen als ze zin heeft." Roselyn pakte de twee jassen van haar kinderen. Ze hielp Alexis in haar jas en daarna Lauren. "Voor mijn idee kunnen we gaan. Ze moeten nog een heel eind rijden aangezien ze naar Vaals gaan, wat helemaal in Zuid-Limburg ligt."

Gabriel

"Dat is waar, helemaal vergeten. Soms lijkt de tijd sneller te gaan dan het in werkelijk is." Gabriel haalde zijn schouders op. "Maakt mij niet uit. Kijk maar. Als Amber wilt oppassen dan vraag je Amber." Gabriel knikte. Hij was zelf net gereed.
"Ja, we kunnen gaan. Hoe eerder, hoe beter. Ze hebben inderdaad er nog een rit opzitten."

Amberley

Amberley knikte. Ze knuffelde en kuste de man terug.
Amberley schudde de hoofd. "Dan ga ik ze juist missen."
Amberley schudde de hoofd, nam de tekening van Jade aan en gaf er een kus. "Dank je wel, Jade. Wat heb je dat mooi gekleurd."

Roselyn
"Deze zwangerschap verloopt ook een stuk prettiger. Een beetje net zoals met Lauren." Met Lauren had ze ook geen problemen. Toen ze van Alexis zwanger was, voelde het bijna hetzelfde als bij Chris. Maar bij Chris had ze veel meer pijn tijdens de zwangerschap. Roselyn keek naar Alexis die met haar rode muts aan het spelen was. "Zeg dame een muts moet je op zetten en niet mee spelen. Kom eens hier." En ze zet de muts weer op Alexis haar hoofd. "Goed laten we gaan. Liggen al onze spullen die we nodig hebben in de auto?"

Thomas
Thomas glimlachte eventjes en keek naar zijn kinderen. "We gaan een leuke tijd hebben daar. We gaan lekker genieten van de mooie Zuid-Limburgse omgeving, gezellig naar Maastricht. Het wordt een leuk en mooi weekend. Ik heb gezien op internet dat we heel mooi weer krijgen." Thomas glimlachte en keek naar de tekening en naar Jade. "Jade gaat steeds beter kleuren." Zei hij toen hij Jade weer op de grond had gelegd. Thomas keek op zijn horloge. Hopelijk kwamen ze zo, dan konden ze afscheid nemen van hun kinderen en konden ze weg.

Gabriel

"Ik hoop het. Het liep bij Alexis ook zo moeizaam." Hij slikte even. "Het is voor jou ook fijner als je je goed voelt. Dan kan je ook meer leuke dingen met de meiden doen zo lang dat gaat." Die twee vroegen ook gewoon hun aandacht. Het leven stond niet stil. Gabriel schudde ze hoofd. Alexis was ook een boef eerste klas. "Ja, we hebben alles."

Amberley

Amberley knikte. 'Ik ben blij dat we het weer mee hebben. We gaan ook genieten, maak je geen zorgen. Maar afscheid nemen van die boefjes valt gewoon zwaar."
Ze wist nu al dat ze een traantje zou laten. Hopelijk deden de kinderen niet moeilijk. Amberley knikte. 'Ze doet het sowieso heel goed op school. De juffies zijn heel tevreden over der. Op school gaat het ook steeds beter met de zindelijkheid. Nog even en ze heeft alleen nog een luier bij het slapen nodig."

Roselyn
"Maar onze kleine meid is wel groter geworden. Laat die dokters maar lekker zeuren, je bent hartstikke goed aan het eten en groeien. Ik ben trots op je." En ze glimlachte en gaf haar dochter een kus. Ze zette haar in haar stoeltje en keek naar Gabriel. "Ik wil zoveel mogelijk leuke dingen doen met de meiden zolang mijn buik dat toe laat. Ik kan het niet aanzien dat ik niks met hen kan doen." Roselyn zette Lauren vast, gaf Gabriel nog een kus en stapte de auto in. Ze had zin om op de kinderen van Thomas en Amberley te passen. Ze gunde die twee hun fijne weekend weg.

Thomas
"Tuurlijk valt afscheid nemen zwaar, maar we zien ze weer over twee dagen. We gaan mooie foto's maken en die kunnen we dan weer in een fotoboek zetten." Thomas maakte van alle momenten foto's en stopte ze in fotoboeken, zodat de herinneringen altijd bewaart zouden blijven. "Zo wat goed Jade. Mijn kleine meid, ik ben trots op je." Hij keek op de familiekalender. "Ik zie dat we binnenkort een oudergesprek hebben bij haar op school. Ik ga regelen dat ik kan komen, die dingen wil ik niet missen."

Gabriel

"Ze hebben hun ongelijk gekregen en hoe! Ze wordt veelte zwaar om te tillen." Gabriel knikte en zette Lauren in de auto. "Hou ik je aan! Al is het ze gewoon voorlezen, of samen kleuren. Samen 's avonds eten, tv kijken."
Gabriel wachtte tot iedereen zat, stapte toen zelf in, deed zijn gordel om en reed weg. Ze zouden snel bij Amberley en Thomas zijn.

Amberley

Ze knikte. "Ik hoop dat Gabriel en Roselyn ook foto's maken tijdens hun logeerpartijtje met de kinderen. Dat is ook een moment om vast te leggen. We moeten ze het voor de zekerheid maar vragen." Jade straalde helemaal. Hun kleine meid werd groot, al leek het gister dat ze te wereld kwam. De tijd ging gewoon veelte snel. "Klopt! Het zou fijn zijn als je mee kan, maar als het echt niet anders kan dan ga ik wel alleen."