The children of SFAM

Roselyn
"Nee dat klopt. Maar ze weet dat ze niet mag klimmen. En ze doet vandaag feller tegen Lauren dan anders." Ze keek hoe Jade en Alexis samen aan het spelen waren. "Gabriel heeft het inderdaad heel mooi geschilderd. Alexis is echt heel blij met haar kamer. Ze wilde het persee roze hebben." En ze keek naar Jasper. "Hmm ik heb ook nog wel speelgoed voor jou." Ze liep naar de woonkamer en maakte een kast open. Ze haalde er een doos uit met allemaal jongens speelgoed en zette hem op de grond. "Kijk eens Jasper nu kun jij ook lekker spelen." En ze gaf Jasper een kus op zijn wang. "Handig als je zus een zoontje heeft gekregen, dan zorg je zelf voor jongensspeelgoed." En ze begon te lachen.

Amberley

Amberley schudde de hoofd. "Kleine aapjes horen niet op kasten te klimmen." Amberley sloeg een zucht. "Ze merkt ook dat er iets spannends te gebeuren staat." Amberley grijnsde. "Zal papa vast en zeker leuk gevonden hebben." Ze zag Gabriel met zijn ogen rollen waardoor ze alleen maar in de lach schoot. "Wat heb jij een mazzel, manentje. Ik zie blokken en autootjes. Jij zal je prima vermaken."

Roselyn
Roselyn keek toe hoe Jasper met de blokken en de autootjes begon te spelen. Ze keek naar Alexis en naar Jade die nog lief aan het spelen waren in het kasteel. "Gabriel vond het hartstikke leuk." En ze begon opvallend hard te kuchen. Roselyn glimlachte. "Lauren hebben we net verschoond, ik heb er een uur geleden een flesje gegeven, Alexis heb ik ook gedaan samen met haar kamer. Flesjes voor Lauren vind je in de koelkast, ranja en ander drinken. Thomas voor als je bier wilt, het staat ook in de koelkast. Omdat we wisten dat je Radler zo lekker vond." En ze glimlachte. "Volgens mij was dit het. Moest ik nog iets vertellen?" En ze keek vragend naar Gabriel.

Amberley

Amberley keek hoe Jasper met zijn blokken aan het bouwen was en met de autootjes om de blokken heen reed. Die vermaakte zich wel. Net als Jade en Alexis, in het kasteel. Julia was verstopt tussen de knuffels. Amberley grijnsde. " Ja, dat heb je met twee meiden. Kijk maar uit, Gabe. Straks heb je er misschien drie." "Ik ben me al mentaal aan het voorbereiden.", hoorde ze Gabriel met een zucht zeggen. "Dat Lauren naar bed moet misschien?" , zei ze voor Gabriel kon antwoorden. De kleine Lauren lag half slapend om de knuffelhond van de grote zus.

Roselyn
"Hmm bij mij in de familie hebben de meiden altijd een meerderheid gehad. Ik ben opgegroeid met twee zussen en mijn moeder met twee zussen en een zusje. Dus het zal best kunnen dat dit ook weer een meisje wordt. Maar we komen het vanmiddag te weten." Ze keek naar Lauren en tilde haar op. "Kom meisje ik ga je lekker naar bed brengen." Ze liep naar de slaapkamer van Lauren en kleedde haar om en legde haar in haar bedje. Ze begon Jij woont in mijn hart nog te zingen voor haar en gaf haar toen een kus. Ze liep weer naar de woonkamer en deed de deur van Lauren op een kiertje. "Als ze slaapt, dan slaapt ze, wordt niet snel wakker van dingen. Alexis daarin tegen, ze hoort goed en wordt soms van de kleinste geluidjes al wakker."

Gabriel

"Ik heb helemaal niks gezegd!", sprak Gabriel onschuldig. Hij had braaf de kamer van zijn oudste dochter roze geschilderd. Al was het toch wel erg roze. Ja, hij had gezegd dat die hoopte op toch nog een zoon, maar hij was net zo blij met een derde dochter. Gabriel knikte. 'We shall see, wie er gelijk krijgt." Gabriel knikte. "Laat maar lekker slapen. Ze heeft vannacht weinig geslapen. Er kwam steeds geluid uit de babyfoon."

Roselyn
"Haha Alexis stond er op. Je had haar gezicht moeten zien toen ze het aan je vroeg en toen je haar een beetje gek aankeek. Roze is nu haar lievelingskleur maar dat kan zo weer veranderen." Roselyn deed haar haar goed en knikte. "Het is sowieso welkom. Of het nou een jongen is of een meisje." Roselyn keek even naar de slaapkamerdeur van Lauren. "Ja klopt, ik heb een paar keer bij haar gekeken. De laatste keer was om vier uur en toen werd ze rustig. Ik wilde jou maar laten slapen." Roselyn keek op haar horloge. "Gabe we moeten zo echt weg. Anders komen we te laat."

Gabriel

"Haha, die blik was onbetaalbaar. Ze zou flink boos zijn geworden als het niet roze was geweest. Ik hoop alleen echter dat het bij roze blijft en ik niet binnenkort de kamer opnieuw kan gaan schilderen omdat ze opeens bedacht heeft dat het rood moet of wat dan ook om het vervolgens weer roze te kunnen schilderen." Hij zag de bui al hangen. Gabriel knikte. "Je had me net zo goed wakker kunnen maken. Ik sliep er toch al licht door. Maar lief dat je me hebt laten slapen." Gabriel keek op de klok. "Je hebt gelijk, laten we zo maar gaan."

Roselyn
"En Alexis kan me toch boos worden. Pfoe." Thomas grinnikte toen Roselyn dat zei. "Jade kan er anders ook wat van." Zei hij. Roselyn knikte. "Dat geloof ik best." Roselyn knikte en keek naar Gabriel. "Ik weet dat ik je wakker mag maken maar toch. Ik wilde niet dat we beide wakker zijn. Lauren werd uiteindelijk wel weer rustig toen ik haar luier had verschoond en een flesje had gegeven." Roselyn knikte en pakte haar jas. Ze deed hem aan en haalde haar lange haar uit haar jas. "Alexis." En ze zag haar dochter van boven het kasteel kijken. Ze liep er naar toe. "Papa en mama gaan weg, we gaan kijken naar je nieuwe broertje of zusje. Speel lief met Jade en doe lief tegen Amberley en Thomas. Papa en mama zijn er straks weer." En ze gaf Alexis een kusje. Lauren liet ze maar slapen, die had haar rust hard nodig.

Gabriel

Gabriel rolde met zijn ogen. "Nog nooit gemerkt!", zei die sarcastisch. Gabriel grijnsde. "Geloof er helemaal niks van. Zulke lieve kleine meisjes kunnen toch niet boos worden." Hij keek even naar de spelende meiden in het kasteel. Gabriel knikte. "Naja, ik was toch al wakker." Gabriel fronste zijn wenkbrauwen. "Dat heb ik ook nog gedaan en gegeven, ik weet alleen niet meer hoe laat."
Gabriel liep naar de gang om zijn jas te pakken en zijn sleutels van tafel. Gabriel gaf zijn oudste dochter een kus. "Lief zijn. Dan krijg je weer stickers. Je hoeft er nog maar twee tot een verrassing."
Hij gaf er nog een kus. "Ready?', vroeg die aan Roselyn.

Roselyn
"Owja natuurlijk die verrassing." Ze keek naar Alexis die weer verder ging met haar spel. Ze keek toen naar Amberley. "Als er iets is, bel dan. We hopen dat het niet al te lang duurt." Ze haalde diep adem en knikte toen. "Jep ik ben klaar." Ze gaf Amberley een knuffel en keek even naar Thomas. "Het komt goed Rose, je gaat straks je vierde kind zien. En hopelijk kom je te weten wat het wordt. Jullie kunnen het." Roselyn knikte en liep toen naar deur. "Veel plezier Lex!" Alexis keek op en zwaaide nog even. Daarna liep Roselyn de trap af naar beneden. Ze vond het hartstikke spannend, maat ze had er ook veel zin in.

Gabriel

Gabriel keek Roselyn met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Huh, wat? Weet jij soms meer dan ik?" Hij wist echt niks over een grote verrassing. Ja, hun toekomstige kindje was een grote verrassing geweest. "Maak je geen zorgen. Wij redden ons wel.", hoorde die Amberley zeggen. "Ga anders met ze vinger verven. Ik heb het laatste met Alexis gedaan en ze vond het geweldig. Alleen zat er overal verf behalve op het blaadje, bewijs van spreken. Of naar de speeltuin, die is ook favoriet."
Hij zei de rest gedag en volgde Roselyn toen naar buiten. Hij sloeg een arm om Rose heen. "We can do it! Come on! Ik wil die kleine nu wel eens zien."

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel. "Uhm je weet wel die ene verrassing.." Ze was een keer in de stad met Alexis en toen had Alexis een hele grote teddybeerknuffel bij de Intertoys gezien. Ze had het besproken met Gabriel en het zou Alexis haar cadeautje worden als ze zoveel aantal stickers zou hebben. Ze ging in de auto zitten en glimlachte naar Gabriel. "Ik kijk er zo erg naar uit. Ik ben zo gelukkig. Zullen we na het ziekenhuis nog even de stad in? Ik ben vergeten iets te kopen om als bedankje te geven aan Amber en Thom en natuurlijk die teddybeer en die roze loopstoel voor Lauren." Ze deed haar gordel vast en was klaar om naar het ziekenhuis te gaan.

Thomas
Thomas keek naar Alexis die naar de dichte voordeur was gelopen. Hij liep naar haar toe en tilde haar op. "Kom dan gaan we nog even zwaaien." Alexis plukte aan zijn wollen rode trui. "Hey rustig, die heeft je moeder voor me gemaakt. Als je hem niet mooi vindt moet je dat tegen haar zeggen." Maar Alexis keek hem alleen maar met een lieve ondeugende glimlach aan. "Boefje." En hij liep naar het raam en keek naar beneden. "We gaan een hele leuke middag tegemoet. We gaan lekker tekenen en misschien kunnen we nog een taart maken voor als ze terug komen." Alexis keek hem vragend aan. "Taar?" "Ja een taart. Een heerlijke chocolade taart." Alexis glimlachte en keek naar de auto van haar ouders. "Toe maar ga maar zwaaien." En Thomas en Alexis begonnen samen te zwaaien.

Gabriel

Gabriel krabde zichzelf op zijn achterhoofd. "O, die verrassing!" Alsof die was vergeten dat Alexis om een grote knuffel teddybeer had gevraagd. Gabriel grijnsde. "Herhaal dat nog een keer als we de echo hebben gehad." Gabriel knikte. "Is goed. Ook al weet je dat Thomas en Amberley er niks voor terug hoeven. Ze passen met alle plezier op." Gabriel sloeg een zucht. "Lauren heeft de loopstoel hard nodig. Ze kan lopen voor we het weten."

Amberley

Amberley keek naar de man en de oudste dochter van de beste vrienden die stonden te zwaaien bij het raam. Ze glimlachte even. "Zo, zo! Wat hoor ik daar? Gaan wij chocoladetaart bakken? Wat een verwennerij." Ze aaide Alexis over de haar. "Zullen wij fijn gaan tekenen?" Alexis schudde de hoofd. "Puzzelen!" Amberley knikte. "Dan gaan wij gezellig puzzelen. Ga de puzzels maar pakken. Jade zal het ook wel leuk vinden om te puzzelen. Ik help jullie wel."

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel. "Haha ja. Ze wilt hem al een hele tijd en aangezien ze nog niet jarig is had ik dit bedacht. Weet je nog?" En ze begon te lachen. "Ach het wordt een heel mooi en lief kindje, wat het heeft hele mooie en lieve ouders." Ze pakte zijn hand en kneep er in. "Ik weet ook wel dat Amber en Thom niks hoeven maar toch... Ik vind het gewoon fijn om iets te geven. Heb ik voor Jocelyn ook gedaan toen ze die avond op ons paste. Had ik een trui voor haar gemaakt." Roselyn glimlachte en knikte. "Ja inderdaad. Dus het is een goed idee om een loopstoel te gaan kopen nu."

Thomas
"Haha ja een heerlijke verwennerij voor je ouders." Hij keek toe hoe Alexis haar haar goed deed toen Amberley haar aaide. "Nie doen!" Riep ze uit. Thomas begon te lachen en zette haar weer neer op de grond. Hij keek toe hoe Alexis Jade ging halen. "Puzzelen Jade!" Jade glimlachte en Alexis liep naar de puzzelkast en maakte hem open. "Die!" En ze wees er naar. Thomas keek even naar Jade die knikte. Thomas liep naar de puzzelkast en haalde de prinsessenpuzzel uit de kast en legde hem op de grond. "Goed laat maar eens zien hoe jullie kunnen puzzelen." Hij stond op en keek naar Jasper die nog steeds aan het spelen was met het jongensspeelgoed. Hij zag dat Lauren en Julia in het kleine keukentje bezig waren. Thomas liep naar Jasper toe en knielde bij hem neer. "Zo jongeman dat ziet er leuk uit." En hij zag een dino op een van de blokken staan. "Zijn dat huizen?" En Jasper knikte.

Gabriel

Gabriel knikte. "I know, i know. Ze verdiend hem ook. Ze doet goed de best om de stickers te verdienen en ze verdienen wel een cadeautje in deze spannende tijd. Het is ook spannend voor de meiden dat er een baby'tje bij komt." Gabriel knikte. "Oke, oke. Prima." Gabriel zuchtte. "Het wordt wat als Lauren kan lopen. Ze probeert zich nu al overal aan op te trekken en dan trekt ze alles bijvoorbeeld van tafel."

Amberley

"Dat is gemeen! Je gaat geen chocoladetaart bakken terwijl de kleintjes niks krijgen."
Ze kamde snel Alexis de haren weer goed. "Sorry, lieverd."
Ze liep naar Jade en Alexis toe die de prinsessen puzzel al aan het uitleggen waren. Julia speelde liefjes alleen in de keuken, Lauren sliep en vader en zoon waren met de blokken aan het spelen. Ze keek even naar ze. Ze speelde zo lief samen.

Roselyn
"Ze doet inderdaad goed haar best. Ze is ook minder boos naar de gastouder toe." Roselyn glimlachte en keek naar Gabriel en keek toen weer naar de weg. "Gabe weet je nog dat pand waar ik naar op zoek was en waar ik een bot op heb gedaan? Ik ben vanochtend gebeld en ze zeiden dat hij voor mij was. Ik heb een pand om mijn eigen praktijk te kunnen beginnen." En ze keek met een grote glimlach naar Gabriel. "Ik ben echt zo blij en nee we hoeven niet te verhuizen maar daar hebben we het al over gehad. Ik heb gewoon een grotere ruimte om mensen te kunnen helpen. Ik ben echt zo blij." Roselyn haar gezicht betrok. "Ze heeft die vaas met rozen om laten vallen, je weet wel die rozen die we van je moeder hebben gehad."

Thomas
"Raaw en toen kwam de dino. En die ging de burgers aanvallen. Maar daar was Superman en die ging voor de dino staan. En weet je wat Superman zei?" Jasper schudde met open mond zijn hoofd. "Hey Dino, ga weg hier! Je mag geen onschuldige mensen pijn doen. Maar de dino weigerde en bleef maar mensen aanvallen. En toen gebruikte Superman zijn superkrachten en de dino rende met een verbrande staart weg. De hele stad begon te juichen, of nou ja wat er nog van over was, en Superman was de held van de dag." Jasper begon te juichen en Thomas gaf hem een knuffel. Jasper glimlachte en begon met de blokken een toren te maken. Thomas stond op en liep naar Amberley toe. "Wat een heerlijke dag. En wat zijn ze zoet aan het spelen." Nog voordat hij dat gezegd hoorde hij Alexis boos roepen naar Jade. "Jade nie doen! Stukje hoort da!" En ze wees naar de plek waar het stukje moest. "Nietes!" "Welles!" Thomas keek even naar Amberley. "Ik trek mijn woorden terug denk ik."

Gabriel

Gabriel knikte. "Daar ben ik zo blij mee. Ze deed zo gemeen tegen haar, terwijl het zo lieve vrouw is. Ik was bijna bang dat we een ander moesten zoeken omdat ze niet meer op Alexis wou passen."
Gabriel omhelsde Roselyn. "Ik ben ook heel blij voor je maar....."
Maar Roselyn gaf het antwoord al. "Oke, dat is wel fijn." Gabriel knikte. "Ik ben ook heel blij. Het gaat allemaal zo goed."
Gabriel zuchtte. "Dus dat was de boosdoener. Naja, kan gebeuren."

Amberley

Amberley keek toe naar het rollenspel van Thomas wat hij speelde voor Jasper, die hem met grote ogen en open mond aan keek. Geweldig! Jasper zat helemaal in het verhaal. Amberley knikte, maar het was van korte deur. "Jade en Alexis. Jullie maken lief samen de puzzel of we stoppen er mee. Jade, Alexis wilt alleen maar helpen." Jade sloeg boos de armen over elkaar. "Jade Yasmin Bronkhorst, ik zou maar heel snel normaal doen of mama legt je op bed." Ze zag Jade opstaan om bij het keukentje te gaan spelen. "Ze zijn heel lief, af en toe."

Roselyn
"Je weet toch dat ik het anders nooit gedaan zou hebben. Ik heb eerst gekeken of we moesten verhuizen of niet en dat was niet zo. Ik ben echt heel blij. Ik ga het binnenkort inrichten en mooi maken. Evelyn en Jocelyn hebben al aangeboden om te komen helpen. Ik ga Amberley ook vragen of ze zin heeft om te komen helpen. Een echt meidendingentje." En ze begon te lachen. Roselyn knikte. "Alexis vindt het moeilijk om goed contact te leggen met mensen die ze niet kent en als papa en mama er niet zijn. Wat natuurlijk regelmatig is en het wordt nu nog regelmatiger nu ik mijn eigen praktijk heb."