The children of SFAM

Amberley

"Zo zit het veel leuker!", zei ze plagend en stak de tong uit. Ze knikte. "Komt helemaal goed." Samen, hand in hand liepen ze over het park. "Het park is prachtig. Ik ben benieuwd naar de verdere omgeving." Amberley schudde de hoofd. "Arme Pino."
Ze grijnsde even en gaf Thomas een kus terug. "Hou ik je aan." Ze tilde zijn arm op, zodat die om der heen kwam te liggen en ze dicht tegen hem aan kon lopen.

Gabriel

"True! Maar als Amber en Thomas het kunnen met drie kinderen, kunnen wij het ook."
Hij had er alle vertrouwen in. "Mhh! Dat is wel waar. Maar een hond met een kind vergelijken blijft raar." Gabriel gaf Rose een kusje in de nek. "Daar twijfel ik niet aan. Ze lijken immers op hun mama. Ik ben eerder benieuwd wat het wordt."

Thomas
Thomas keek even naar Amberley en voelde hoe ze tegen elkaar aan liepen. Hij gaf haar een kus. "Plaaggeest." Zei hij met een grijns. Hij begon te lachen. "Nee Pino vindt ze verschrikkelijk. Ze vindt Elmo en Bert en Ernie het leukst. Daar heeft ze altijd de grootste lol om. Julia vindt Inieminie het leukst, ik weet alleen niet meer welke Jasper nou het leukst vindt. Volgens mij Tommie." "Haha tuurlijk, je mag altijd tegen mij aan liggen. Dat weet je toch."

Roselyn
Roselyn keek naar haar kinderen. "Dat klopt, wij kunnen het ook. Ik ben alleen bang dat de puberteit wat moeilijk gaat worden met drie van die meiden. Je weet hoe meiden kunnen zijn in hun puberteit. Maar goed misschien valt het allemaal wel mee." Ze begon te lachen. "Ik had als kind een levendige fantasie, nu nog steeds." Ze deed haar ogen dicht toen hij haar kuste in haar nek, ze draaide zich langzaam om en gaf hem een kus op zijn wang. "Jij bent ook mooi. Ik ben ook heel erg benieuwd wat het wordt, maar ik blijf bij mijn gevoel. Dat zegt dat het een meisje gaat worden."

Amberley

Ze beantwoorde zijn kus. "Als ik de plaaggeest ben, dan ben jij zeker Bassie." Ze stak de tong naar hem uit en gaf hem toen een kusje op zijn lippen. "Ik vond Pino ook niet zo leuk. Ik was ook gek op Elmo en Bert en Ernie. Het was zelfs zo erg dat mijn ouders het op moesten nemen omdat ik perse Bert en Ernie wou kijken en boos werd al ze niet kwamen." Ze glimlachte onschuldig.
'Tommie! Laatst liep die met zijn luier op zijn hoofd net als Tommie. Gelukkig was die schoon. Ik heb hem maar een schone onderbroek gegeven. Hoe leg je jochie van een half jaar uit dat het niet hoort? Het was ergens ook wel heel schattig. Ik heb er een foto van. Die had ik je toch laten zien?"
Ze grijnsde. "En reken maar dat ik dat doe."

Gabriel

"Dat zien we dan wel weer. Laat ze maar zo lang mogelijk klein blijven. Ze worden nu al veelte snel groot. Het lijkt net alsof Alexis gister pas werd geboren maar die is ook alweer ander half en Lauren een half jaar." Hij zuchtte even. "Dat is te merken ja.", zei die met een grijns. Gabriel knikte. "Ik denk dat je gelijk heb, maar toch hoop ik op een zoon. Dan kan ik hem leren voetballen en in bomen klimmen. Lekker vies worden. Anders ben ik ook maar zo in de minderheid. Maar ja meiden kunnen ook van jongens dingen houden. Stoer zijn!"

Thomas
Hij proestte het uit van het lachen. "Misschien wel ja." Hij glimlachte en beantwoordde de kus. "Owjee, zo erg was het bij mij niet. Ik keek elke dag Sesamstraat. Ik vond Koekiemonster erg leuk altijd. Ook Grover, ik had knuffels van ze." Thomas keek even naar Amberley. "Uhm ja kan wel. Misschien had ik het in die week heel druk en kan ik het mij niet goed meer herinneren. Nee je moet dat Jasper nou ook nog niet gaan uitleggen. We wachten wel tot die wat ouder is." Thomas glimlachte en knikte. "Goed dan hou ik je daar weer aan."

Roselyn
"Klopt. Ze worden alleen wel steeds groter. Dat houden we helaas niet tegen." Ze knikte. "Ik weet het ook nog goed. Het lijkt inderdaad alsof het gisteren was." Roselyn begon te lachen. "Zeg dat komt nu goed van pas als ik met kinderen werk tijdens therapie. Poppenspel werkt dan erg goed. Kinderen vertellen zo'n beetje alles tegen een pop of een knuffel." Ze knikte. "Het maakt mij niet uit wat het gaat worden. Als het maar gewond en gelukkig is."

Amberley

"Alleen de rode neus ontbreekt.", zei ze plagend. Amberley grijnsde onschuldig. Zij kon er ook niks aan doen dat ze gek was op Bert en Ernie. "Oja, koekies! Haha. Ik hoorde het Jade laatst ook zeggen toen ze een koekje kreeg." Amberley haalde de mobiel uit de zak en zocht de des betreffende foto. 'Deze!" Amberley grijnsde. 'Ik hoop alleen wel dat die de onderbroek op zijn hoofd zet en niet zijn vieze luier."

Gabriel

"I know, i know. Maar je mag nog wel hopen." Gabriel knikte. 'Dat hoef je mij niet te vertellen. Alexis heeft hele verhalen tegen de knuffels verteld. Dan hoor je weer eens gebrabbel door de babyfoon. Geen idee wat ze allemaal te vertellen heeft, maar het klinkt wel heel schattig."
Gabriel knikte. "Dat is waar, maar daarom mag je nog wel een voorkeur hebben."

Thomas
"Die krijg ik wel als ik verkouden ben of als ik het koud heb. Mijn zus noemde mij dan altijd Bassie." En hij begon te lachen. "Haha dan vindt ze koekiemonster dus ook erg leuk. Maar hij is ook erg leuk." Thomas glimlachte en keek even naar Amberley en keek toen naar de foto. "Ooh die foto, wat een super schattige foto. Het staat hem goed, hij moet het alleen niet te vaak doen." Thomas grijnsde en gaf Amberley een kus. "We hebben mooie kinderen gekregen en bovenal hele lieve kinderen."

Roselyn
"Tuurlijk mag je hopen. Hopen mag altijd." Zei ze met een glimlach. "Ja klopt, ik hoor dat ook regelmatig, tis een goed teken. Hopelijk verteld ze later ook wat haar dwars zit. Ik zou niet weten wat ik zou moeten doen als ze dat niet doet. Dat we haar dan misschien niet kunnen helpen. Ik zou dat jammer vinden." Roselyn keek naar Lauren die voor Alexis haar neus ging zitten en Alexis duwde haar weg. Lauren zette het op een huilen. Roselyn liep er naar toe. "Alexis dat mag je niet doen. Dan kan je je zusje heel veel pijn doen." Alexis keek haar schuin aan. Roselyn gaf Lauren een kus die stopte met huilen. "Sorry." Hoorde ze Alexis zeggen. Roselyn gaf Alexis ook een kus. "Tis al goed lieverd." En ze liep weer naar Gabriel toe. "Een voorkeur hebben is goed. Ik heb niet echt een voorkeur. Ik heb een gevoel maar meer ook niet."

Gabriel

"Je kan het niet tegen houden. Ze zal het zelf moeten zeggen, je kan het moeilijk uit der trekken. Al hoop ik ook dat ze het gewoon verteld. Je weet het niet van te voren." Gabriel schudde de hoofd.
Waren ze net zo lief, kregen ze dit. Hij tilde Lauren op die om aandacht vroeg. "Is ze gemeen tegen je? Papa beschermd je wel. Grote zussen zijn ook niet altijd leuk." Hij gaf Lauren een kusje op de hoofd. "We zullen zien wat het wordt. We moeten toch nog even geduld hebben."

Amberley

"Ahh, dat is gemeen. Ik zal je niet uitlachen hoor, clowntje." Amberley knikte. 'Het blijft ook leuk. Nu ik weer met de kleintjes meekijk komen er echt herinneringen boven. En veel is er niet veranderd in al die jaren. Wat decor en personages maar dat zit." Amberley proestte het uit. "Motiveer hem ook nog! Zullen we gewoon een muts voor hem kopen en die op zetten?!" Amberley knikte. "Ze zijn alleen een beetje gek."

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel. "Nee klopt. Ik hoop gewoon niet dat ze zoals ik werd. Ik vertelde ook amper iets, totdat ik jou leerde kennen. Door jou ging ik meer praten. Je hebt me positief veranderd." En ze gaf hem een kus. Ze keek naar Alexis die braaf tv aan het kijken was. Ze keek naar Lauren en aaide haar door haar haren. "Grote zussen kunnen inderdaad gemeen zijn, ik weet er alles van." En ze gaf Lauren een kus. "Jullie zijn me ook een stel zeg." En ze begon te lachen.

Thomas
"Haha als je het maar laat. Een grote zus hebben is helemaal niet zo leuk. Grote broer ook niet altijd maar hij hielp mij wel met van alles. Hij lachte mij minder vaak uit, ging met me mee naar de voetbal maar voetbal heb ik na een jaar afgekapt. Ik vond het verschrikkelijk. Geef mij maar lekker muziek, tekenen en koken dan ben ik helemaal in mijn element." Thomas glimlachte en keek naar Amberley. "Misschien kunnen we aan Roselyn vragen of ze er een wilt maken voor Jasper. Voor Alexis heeft ze er ook een gemaakt al was die voor Chris bedoeld. Maar Alexis heeft hem nu. Ik vind het een mooie muts." Hij proestte het uit. "Klein beetje maar."

Amberley

"Ik doe niks." "De middelste zijn is ook niet leuk hoor. Een oudere broer die denk dat die op je moed letten. Een voorbeeld zijn voor de jongste. Je zit er precies midden in." Amberley grijnsde. 'Ik vind voetbal ook niks voor jou." Amberley knikte. "Dat kunnen we doen." Amberley grijnsde. "Heel klein beetje." Ze naderde het hoofdgebouw. "Ahh, dus hier is het zwembad. Weten we dat ook meteen. ziet er lekker groot uit."

Gabriel

"Ik ben blij dat ik daar voor heb gezorgd maar ik weet zeker dat Alexis gewoon zal vertellen wat er dwars zit. Ze is praat veel te veel om het niet te zeggen en stil te zijn." Gabriel knikte. Hij had genoeg verhalen gehoord ook al was die zelf enigskind. Gabriel grijnsde. "Je zou bijna denken dat het zusjes zijn."

Thomas
"Nee dat klopt. Maar Sjoerd wilde er voor me zijn zoals papa dat had moeten doen. Niet alles nam hij van papa over. Hij wilde gewoon dat iemand naar me keek met voetbal en met pianoles. Mijn moeder heeft een hele tijd in een dip gezeten toen mijn vader overleden was. En Anna ging op haar manier met haar verdriet om waaronder een fout vriendje waar ze het uiteindelijk zelf mee heeft uitgemaakt en dat was maar goed ook. Ze is nu gelukkig getrouwd met haar tweede vriendje en daar ben ik blij mee." Hij begon te lachen. "Een inieminie beetje maar." Hij sloeg zijn armen om haar heen en keek naar het zwembad. "Ik hou van grote zwembaden."

Roselyn
"Haha daar heb je gelijk in. Ze is nogal een kletskous, soms kan ik er geen touw aan vastknopen." Ze zag Alexis in haar ogen wrijven en keek toen naar Gabriel. "Volgens mij wilt ze hiermee zeggen dat ze naar bed wilt." Ze liep naar Alexis toe. "Kom meid, ik ga jou en Jade voorlezen en dan kunnen jullie lekker slapen." Ze had Jade en Alexis bij elkaar gezet. Hopelijk ging dat goed. Ze liep met de meiden naar de slaapkamer van Jade en kleedde hun om en poetste hun tandjes. Ze stopte ze in bed en las het verhaaltje voor van Assepoester. "En ze leefde nog lang en gelukkig." En ze deed het boek dicht. "Zo lekker slapen." Ze gaf de dames een kus, dekte ze goed toe, deed het nachtlampje aan en nam de babyfoon mee. Ze deed de deur op een kiertje en keek toen naar de drie andere kinderen. "Ook jullie gaan naar bed."

Amberley

"Het was voor jullie allemaal lastig. Je gaat verder op je eigen manier en dat kan goed en fout zijn. Je probeert je rol te vinden binnen het gezin. Een plek in te nemen die is weggevallen.
Jullie waren jong en hebben jullie best gedaan. Meer kan je niet doen."
Amberley grijnsde. Ze voelde zijn armen om de heen. 'Me too."

Gabriel

"Laten we ze maar lekker naar bed brengen. Het is een lange en drukke dag geweest en er volgens er nog twee." Terwijl Roselyn Jade en Alexis naar bed bracht, bleef hij bij de kleinste, die nog vrolijk naar Sesamstraat keken maar ook langzaam de vermoeidheid optrad. Zodra Roselyn terug was stond die op. "Inderdaad! Bedtijd voor iedereen." Hij zag alle drie vermoeid opkijken met een blik dat ze toch nog niet wilde. Hij tilde Lauren op. "Maar we gaan eerst voor een schone broek zorgen. Wat een stank!"

Thomas
"We hebben er alle drie mee leren leven." Hij knikte en keek naar Amberley. "Ik ben blij dat ik nu zelf vader ben. Dat ik een vader kan zijn voor mijn lieve kinderen." Hij glimlachte en gaf Amberley een kus. "Hmm misschien vanavond of morgen zwemmen? In het foldertje klonk het in elk geval geweldig." Thomas keek even naar het zwembad. "Zullen we weer verder lopen? Er zijn nog veel meer andere dingen om te bekijken."

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel. "Kom ik help je wel met de tweeling." Ze liep naar de slaapkamer van de tweeling en verschoonde hen allebei. Ze deed hun slaapkleding aan en legde ze in hun bedje. Ze keek even naar Julia die haar scheef aan keek maar wel glimlachte. Ze keek naar Jasper die zich een keer omdraaide en in slaap viel. Roselyn begon te lachen en gaf hen beide een kus. Ze zette de mobiel aan en las nog wat voor. Ze liep toen weer naar de woonkamer waarna ze op de bank ging zitten.

Amberley

"Ik ben heel blij dat jij hun papa bent en hun vader kan zijn. Ze hadden zich geen betere papa kunnen wensen. Ze boffen met jou. Je doet het onwijs goed, daar is geen twijfel over mogelijk."
Ze knikte. "Ik wilde vanavond nog zwemmen. We zien wel. En anders zeggen morgen."
Amberley knikte. "Ja, laten we verder gaan."