The children of SFAM

Roselyn
"Haha ja, ze was alleen wel op het laagste kastje geklommen. Ze was haar knuffels aan het uitzoeken. Een ding dat doe ik de volgende keer." En ze begon te lachen. Ze gaf Gabriel een kus en keek naar Lauren. "Is het lekker?" En Lauren begon te lachen. "Lauren gek!" Hoorde ze Alexis zeggen. "Jij bent nog gekker!" "Nie wa! Jij!" Roselyn keek even hopeloos naar Gabriel. "Goed misschien ben ik wel een beetje gekker." En ze lachte. "Ik ook, het maakt niet uit of het een jongen of meisje wordt. Ik hoop dat het gezond is." En ze wreef over haar buik.

Thomas
"Ja wel de lach is sprekend jou. Jade lacht net als ik." En hij gaf zijn vrouw een kus. Hij keek even naar Amberley en toen naar Jade. "Even denken moet ik nog iets meenemen? Nee goedzo mooi zo, dan kunnen we gaan." Hij liep naar de deur en deed de tweeling in de Maxi-Cosies. "Goed daar gaan we dan." Hij tilde ze alle twee op en liep naar beneden, op weg naar de auto. Hij haalde zijn auto van slot en zette de tweeling in de auto.

Gabriel

"Ohh! Dat mag niet hoor! Dan wordt papa boos!" Hij keek even streng naar Alexis. Gabriel schoot in de lach. "Niet luisteren hoor, Lexie. Mama is hier de gekste." Hij zette Lauren neer en tilde Alexis op.
"Wel lief zijn he straks voor Amberley en Thomas. Lief spelen met Jade en de tweeling. Maak maar een mooi tekening voor je nieuwe broertje of zusje." Hij gaf Alexis een kus op de voorhoofd en zette er weer neer. "Natuurlijk is dat het alle belangrijkste."

Amberley

"Oke, oke! Je hebt gelijk. Jade gaat ook steeds meer op jou lijken, als leek ze al baby heel erg op mij. Ik ben benieuwd op wie ze meer gaat lijken hoe ouder ze wordt." Amberley schudde de hoofd, terwijl Thomas door ratelde. Ze slingerde de luiertassen om zich heen en nam Jade mee aan de hand. Amberley knikte. Ze sloot achter zich de deur. Ze hielp Jade in de stoel en ging vervolgens zelf op de bijrijdersstoel zitten, zodat ze konden gaan.

Thomas
Thomas ging ook zitten en startte de auto. "Ik wil ook wel weten op wie onze kinderen gaan lijken later. Qua karakter vind ik dat Jade op jou lijkt. De blikken dan, ze kan soms net zo streng kijken als jou. Naar mij dan. Als ik iets verkeerds heb gedaan volgens haar." Thomas begon te lachen en reed de straat uit. Hij stopte even voor een stoplicht en hoorde Jade zachtjes praten. "Jade wil je iets zeggen?" En hij keek even door de achteruitkijkspiegel. "Radio." Zei ze toen. Thomas knikte en deed de radio aan op EftelingRadio. Het nummer van Carnaval Festival klonk door de auto en Jade begon mee te tetteren. "Je kunt nooit te vroeg beginnen met muziek."

Roselyn
"Ik heb ook wel even gezegd dat ze dat niet meer mag doen. Maar ze klimt bijna overal op. Evelyn zei dat ik dat ook heb gedaan toen ik het haar vertelde. Het zit dus in de familie. Mijn moeder werd helemaal gek, Evelyn heeft mij altijd er vanaf gekregen." En ze lachte even en tilde Lauren op die met haar moeders haren begon te spelen. Roselyn gaf haar dochtertje een kus en keek even naar Alexis die na dacht. "Wee nie." Zei ze met haar vinger in haar mond. "Denk er maar over na lieverd." Alexis knikte en ging naar haar poppenhoek in de woonkamer en begon te spelen met Brillie. Lauren wilde ook en Roselyn liet haar dochter los en liep met haar naar de poppenhoek. "Wil alleen spelen!" Riep Alexis uit. "Lieve Alexis, Lauren mag ook mee spelen, deze poppenhoek is van jullie samen. Dus jullie spelen samen of niet." Alexis knikte. "Goe." En ze begon haar verhaal te spelen en Lauren ging met haar apenknuffel spelen bij Brillie. Roselyn keek even naar Gabriel. "Dat wordt nog wat met die twee meiden."

Amberley

"Haha, het klinkt als typisch Jade. Ik weet welke blik je bedoeld." Amberley sloeg een zucht. "Maar niet met Carnavals festival!" Ze werd gek van dat liedje. Het bleef in je hoofd hangen waardoor je er weken mee rond liep. Echter tetterde Jade vrolijk mee, net als de tweeling die mee brabbelde en klapte. Ze verloor deze strijd zonder enige twijfel.

Gabriel

"Na lekker dan weer! Ik had beter een klimrek in de kamer kunnen installeren. Een monkey town ofzo." Hij keek even naar Alexis die inmiddels zoet in de poppenhoek speelde. Onschuldig dat ze oogde. Dat ze er over moest denken of ze lief zou zijn tegen de oppas en hun kinderen liet die maar even gaan. "Ik hou wijselijk mijn mond! Je zou bijna denken dat het de leeftijd is en ze zusjes zijn."

Thomas
"Ik ben ook niet zo dol op dit nummer. Ik krijg het gewoon niet meer uit mijn hoofd net zoals It's a small world." Niet veel later klonk kinderen voor kinderen door de radio. Thomas zing zachtjes mee. "Hey doe je mee, loop eens weg van die tv, kom uit je stoel stoel stoel, want alleen maar blijven zitten is niet cool cool cool." Jade glimlachte. "Harder pap!" Thomas zong weer mee. "We worden samen kampioen! Klaar voor de start..." Thomas glimlachte naar Amberley en reed weer verder. "Pff ik was dol op kinderen voor kinderen. Mijn broer en zus werden er gek van!" En hij begon te lachen.

Roselyn
"Dat hadden we kunnen doen. Maar we gaan al vaak genoeg naar de speeltuin hier tegenover. Daar mag ze klimmen onder begeleiding." En ze lachte. "Ik denk dat ze niet weet of ze een tekening gaat maken. Natuurlijk doet ze lief tegen Amberley, Thomas, Jade, Jasper en Julia. Doet ze altijd. Nou ja meestal. Hangt er vanaf in welke bui ze is." Roselyn ging op de bank zitten en keek naar haar spelede dochters. "Alexis is net mij, het hoort in de familie en bij de leeftijd. Wen er maar aan lieverd." En ze stak haar tong naar Gabriel uit.

Amberley

"Hou alsjeblieft op. Ik weet niet wat erger is." Amberley schudde de hoofd. Zaten ze dan in de auto vreselijke liedjes mee te zingen. "Ja, ik ook. Net als het junior song festival. Maar dat waren toch wat betere liedjes dan dit." Net op dat moment klonk "Op een onbewoond eiland" door de boxen. "Kijk dat bedoel ik!" Ze zong luidkeels mee. "Op een onbewoond eiland, tara. Zijn alle dagen fijn." Ze zag Jade echt zo kijken van: Hoe ken jij dat liedje?

Gabriel

"Ik was het ook niet van plan. Dat zou een duur geintje zijn geworden en je moet er continue in de gaten houden. Straks valt ze tijdens de apenstreken." Gabriel grijnsde. "Op die fiets. Ze hoeft het natuurlijk niet te doen. Zo lang ze maar zoet is." Gabriel liet zich op de bank vallen. "Waar ben ik aan begonnen?" Alexis kwam meteen op hem afgerend en klom op ze buik. Lauren kwam er achteraan gekropen die, hij optilde. "Ahh, help! Ik word aangevallen!"

Thomas
Thomas keek even naar Jade. "Je vader en moeder hebben dit ook geluisterd lieverd." Zei hij met een glimlach. Thomas sloeg naar links. "We zijn er bijna." Zei hij met een glimlach. Hij herkende de flats. Hij reed verder en keek naar Amberley. "Je zingt heel goed meid. Jammer dat ik mijn gitaar niet heb meegenomen. Dan kon ik zingen vandaag. Of had Roselyn nou een gitaar, ik weet het niet zeker meer." Hij reed de parkeerplaats op en zocht een plekje.

Roselyn
"Ja precies en we kunnen naar de speeltuin hier tegenover. Ze is dol op de glijbaan en al helemaal als we er samen af gaan." Ze glimlachte. "Ik ken Alexis. Als ze niet lief zou doen zou ze boos kijken en nu keek ze niet boos. Je bent begonnen aan een heel gelukkig gezinnetje en we krijgen er een derde kindje bij. Een kindje dat helemaal gelukkig bij ons zou gaan worden." Roselyn gaf haar man een kus. "Kom dames kietelen!" En ze begonnen alle drie Gabriel te kietelen.

Amberley

Amberley knikte. "Maar al te vaak. Volgens mij heb ik ergens nog de CD's op zolder liggen. Ik zal ze eens een keer gaan zoeken." Zo kwamen oude dingen nog van pas. Ze hoorde Thomas zeggen dat ze er bijna waren. "Daar ken ik ook nog een liedje over. We zijn er bijna, we zijn er bijna. maar nog niet helemaal." Amberley schoot in de lach. "Nou moet je niet overdrijven. Het is om aan te horen, maar daar blijft het bij." Amberley haalde de schouders op. "I don't know. Vraag het er, zal ik zeggen."

Gabriel

"I know, i know. Het is net een klein aapje. Ze vind het heerlijk om te klimmen en klauteren en van de glijbaan te gaan of te schommelen. Vooral al je met er mee doet."
Gabriel knikte. "Dat gezicht zie ik ook liever niet. Als die boos is, is ze ook goed boos." Gabriel grijnsde. "Maar wat doen die kleine monsters hier dan?" Hij begon ze te kietelen maar werd al snel door zijn dochters en vrouw terug gepakt. "Ahh, nee, help! Niet doen! Laat papa met rust. Ik geef me over! Genade!"

Thomas
"Ik overdrijf niet. Het is gewoon zo. Je kan zingen." Hij grijnsde en zong mee met het liedje. Hij reed de hoek om en stopte de auto op de parkeerplek. Hij stapte uit en haalde de tweeling uit de auto. Jade hielp hij er ook uit. "Lexie!" En ze begon te rennen maar Thomas hield haar tegen. "Jade we zijn op een parkeerplaats, je moet hier niet gaan rennen. Er rijden auto's voorbij en het is gevaarlijk. Pak maar mama haar hand vast." Jade knikte en liep naar haar moeder toe en pakte haar hand. "Heb jij de tassen van de tweeling?"

Roselyn
"Nee dat wil ik ook niet zien. Alexis kan heel boos worden. Dan is ze gewoon niet gezellig meer. Lauren kan soms ook heel boos doen." Roselyn grijnsde. "Genade? Hmm geven wij dat. Okee vooruit." En ze stopten met kietelen en ze gaf haar man een zoen. "Je vroeg er wel een klein beetje om. Toch Alexis en Lauren?" En ze knikte allebei ja. Alexis ging tegen haar vader aan liggen. "Jij bent lief." Zei ze en ze knipperde met haar ondeugende bruine ogen. Roselyn tilde Lauren op die haar moeder een knuffel gaf. "Ik hou ook van jou Lauren en van jou Alexis." En ze gaf beide dochters een zoen.

Amberley

"I cant!" Ze vond zelf dat ze totaal niet kon zingen. Ze deed het voor de kinderen maar die vonden alles leuk. Toch zong ze verder, tot ze er waren. Ze stapte uit en nam de tassen van de tweeling mee. Ze schrok zich dood toen Jade begon te rennen, maar gelukkig hield Thomas der op tijd tegen. Een diepe opgeluchte zucht gleed van de lippen. Ze pakte snel Jade de handje vast. Die kwam niet meer weg. "Jep. We kunnen."

Gabriel

Gabriel knikte. "Ja... Ze kunnen zo gezellig zijn.", zei die sarcastisch. Gabriel haalde opgelucht adem. Hij bleef rustig liggen. Hij kuste Roselyn terug. "Echt niet!", zei die nep-beledigd. Gabriel sloeg zijn arm om Alexis heen. "Ik vind jou ook lief." en gaf er een kusje. "En mama en Lauren." Hij kwam overeind om hun ook een kus te geven.

Thomas
Thomas keek even naar Jade. Stuk eigenwijs was het ook. Ze kwamen aan bij de flat van Roselyn en Gabriel. "Jade wil jij aanbellen?" Jade knikte en Thomas hielp Jade met aanbellen. Thomas keek naar Amberley. "Ja wel je kan wel zingen. Ik kan ook niet onwijs goed zingen." Hij hoorde de stem van Roselyn door de intercom en de deur ging open. Ze liepen naar boven en zag dat Roselyn de deur al had open gemaakt.

Roselyn
Roselyn had de deur open gemaakt en keek toe hoe Thomas naar binnen liep. "Ik vind het echt zo lief dat jullie op de kinderen willen passen. Alexis heeft er heel veel zin in. Ze wilt jullie heel graag haar kamer laten zien, haar kamer die we veranderd hebben." Ze knuffelde haar vrienden en tilde Jade op die haar een kus gaf. "Aaw wat lief Jade." En ze zette Jade op de grond en keek toe hoe ze Alexis begon te knuffelen. Roselyn glimlachte en keek naar Lauren die naar de tweeling kroop. Thomas had de tweeling op de grond gezet en met zijn drietjes gingen ze naar de poppenhoek.

Amberley

Met Jade aan de hand liep ze naar de flat waar Gabriel en Roselyn wonen. "Jij zingt beter dan ik."
Ze zag hoe Jade heel stoer aanbelde met hulp van Gabriel. Ze liepen door naar boven waar Roselyn hun al op stond te wachten. "Geen dank. Jullie hebben voor ons het zelfde gedaan ten we naar Limburg gingen. Het is een kleine moeite om terug te doen. Ik ben benieuwd naar Alexis de kamer." Ze zag Jade iedereen heel lief begroeten en de tweeling naar de poppenkoek kruipen met Lauren.
"Lexie? Wat hoor ik nu? Heb jij een nieuwe kamer? Die wil ik wel een zien."

Roselyn
"Ja maar als jullie niet hadden gekund dan had ik mijn zus gevraagd of de moeder van Gabriel in elk geval iemand anders." Roselyn keek naar Alexis. "Ja kom." Zei Alexis en ze waggelde naar haar kamertje. "Lex en ik hebben het vandaag opgeruimd samen. Ze heeft mij zelfs haar lievelingspop gegeven zodat ik die mee kan nemen naar het ziekenhuis. Uhm Alexis kom daar eens gauw vanaf jonge dame!" En ze tilde Alexis van het kastje weer op de grond. "Wilde knuffels zien!" Riep ze uit en keek haar moeder boos aan. "Alexis kan vandaag een beetje dwars doen. Ik denk dat dat komt omdat ze weet dat wij iets spannends gaan doen. En dat voelt ze aan. Lauren is daar minder mee bezig, die sabbelt op haar apenknuffel." Ze keek naar Alexis en ze tilde haar op. "Tis allemaal ook zo druk he meid. Maar ik maak het morgen weer helemaal goed. Dan gaan we naar de grote speeltuin!" Alexis glimlachte breed en begon te juichen. "Love you." En ze gaf haar dochter een kusje. "Laat eens aan Amber je houten prinsessenkasteel zien die Marcel voor je gemaakt heeft." En ze zette Alexis op de grond en ze hielp haar dochter met het houten prinsessenkasteel met een grote koning, een koningin, prinses en prins te dragen naar het midden van haar kamertje. "Mooi he!" Zei Alexis en Jade keek om het hoekje van haar moeders benen. "Kasteel!" Riep Jade uit. "Ja Jade een kasteel. Alexis lijkt het je leuk om met Jade er in te spelen?" En ze zag haar blij knikken. Jade liep naar Alexis en samen gingen ze spelen.

Amberley

"Maar we konden en we passen nu met veel plezier op." Amberley liep achter Alexis aan naar de kamer. "Wat goed van jou." Amberley schudde de hoofd. "Laat er maar gaan. Het is voor haar ook spannend. Grote zus worden is niet niks." Amberley keek naar het kasteel. "Wou, wat mooi Alexis. Wat ben jij een bofkont zeg. En papa heeft je kamer ook nog eens zo mooi geschilderd."
"Jade, voorzichtig he met het kasteel." Ze tilde Jasper op. "Is het je iets te veel roze, vriend?"