My life as a teenager (sfam)

Alexis
Alexis liep de kamer binnen van Charlie, ze keek even om zich heen en ging toen op het bed zitten. Ze keek naar een knuffel van Charlie en naar het boek. "Ik heb ook ooit boeken van haar gelezen. Ze was een goede schrijfster. Maar ik ontdekte ook rond die leeftijd het fantasygenre echt goed en toen ben ik daar meer van gaan houden." Ze beet op haar lip toen Charlie begon over naar de winkels te gaan. "Ik weet het niet hoor Char. Wat nou als we... als we Jason zien?" Ze hield haar armen dicht bij elkaar en keek naar de grond.

Julia
Julia liep de kamer binnen. "Dankjewel Noah." En ze aaide het mannetje door zijn haren. Noah keek haar even nijdig aan voordat hij opgevangen werd door zijn moeder. Met een zucht deed Julia de slaapkamerdeur van Jasper dicht. "Jas wil je alsjeblieft niet al je boosheid op mij afreageren? Ik snap dat er de laatste tijd klotedingen zijn gebeurd maar ik ben daar niet voor verantwoordelijk. Daar is niemand voor verantwoordelijk. Behalve voor een ding. Je hebt zelf je relatie met Mike verbroken." Ze haalde diep adem en haalde een hand door haar haar. "Ik zie dat je veranderd bent in een maand tijd. Je bent niet meer de vrolijke Jasper, je reageert je op iedereen af. Ik zie dat je ongelukkig bent." Ze keek even naar een foto van hun twee en ging op zijn bed zitten. "Als je jongere zusje kan ik dit niet langer aanzien. Ik mis de gelukkige Jasper. De Jasper die gelukkig was met zijn relatie, en dat is nu voorbij. Ik hoorde van Jade dat Mike er kapot door is. Zijn zusje Lucy vertelde aan Jade dat hij niet lekker in zijn vel zit, hij heeft zich ziek gemeld van school en stage, al een maand. Het gaat niet goed met hem. Hij zit hele dagen in de tuin op zijn gitaar te tokkelen en jij... Jij doet kwaad tegen iedereen. Jasper alsjeblieft, praat met hem! Anders sleur ik je er naar toe. Dit kan zo niet langer."

Lauren

Ze ging op de stoel zitten haaks op de bank waar de vader de krant zat te lezen met ze kop koffie, die die inmiddels op tafel had neergelegd en gezet. "Doe maar thee." Lauren keek op de mobiel. "Zo snel mogelijk. Hij moest eerst Liz ophalen bij Amanda. Het is toch niet erg dat Liz mee komt, he?!?"
Lauren schudde hevig de hoofd. "Het gaat om hun, naja min of meer. Ik wil het pas vertellen als Daley er is." Net op dat moment ging de bel. Ze stond op om open te doen. "Kan jij heksen ofzo. Je bent er abnormaal snel, maar ik ben blij dat je er bent. Hoi, Lizzy."

Charlie

Charlie haalde de schouders op. "Ik lees wat ik leuk vind. Het is lekker spannend. Misschien lees ik de volgende keer wel The Hobbit, om maar iets te noemen." Charlie stond op. "Dan meppen we hem gewoon in elkaar. Ik ben eerste geworden met kickboksen weet je nog. Ik kan hem met twee vingers aan." Ze reikte Alexis de hand uit. "Kom nou!" Ze keek de zus met puppyeyes aan."

Jasper

Jasper keek Noah een beetje boos na. Het was niet de bedoeling dat Julia binnen kon komen, maar Noah had de hint verkeerd begrepen. Jasper sloeg zijn armen over elkaar. "Mag het?", zei die beledigd op de woorden dat hij zich afgereageerd op Julia. Hij luisterde wat Julia te zeggen had. "Je gaat je gang maar. Ik kan Mike niet onder ogen komen. Dan is het zo weer aan en dat is juist niet te bedoeling. Ik wil niet dat er weer iets gebeurd als een maand geleden. Ik wil niemand pijn doen. En dat kan alleen als wij niks hebben. Het is kut, ik voel me kut. Maar... Het kan niet anders."

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel. "Gabe wil je de krant misschien wegleggen? Dan kan onze dochter praten. En dan kunnen we ook rustig antwoord geven." Roselyn keek naar Daley en stelde zich voor. "Het is helemaal niet erg dat Lizzy er is. Ik heb nog wel speelgoed voor haar." Ze glimlachte en liep naar boven en kwam even later terug met oudspeelgoed van de meiden. Ze legde een kleed klaar en zette de doos er op. Roselyn ging weer zitten. "Goed vertel."

Julia
"Wat er die dag gebeurd is is ook vreselijk maar... Je kunt niet voor je problemen weglopen en al helemaal niet het uitmaken met de man waar je zoveel van houdt. Ik kan het gewoon niet meer aanzien en papa en mama en zelfs Jade niet. Trouwens de ruzie met Jade heb je ook nog steeds niet opgelost." Julia zuchtte diep. "Door niet met elkaar te praten los je geen dingen mee op. Je maakt ze alleen maar erger. Ik heb ook niet gepraat over dat pestgedrag en nu gaat het een stuk beter met me omdat ik dat wel gedaan heb." Ze haalde een hand door haar haar. "Die jongens zijn opgepakt dankzij Jade, die zijn aangeklaagd wegens homohaat, het schijnt dat ze het bij meerdere gedaan hebben. Die zitten nog wel eventjes vast." Julia sloeg haar armen over elkaar. "Je gaat NU met hem praten of ik SLEUR je er naar toe, heb je dat begrepen? Dit gedoe is klaar nu." En ze deed haar armen over elkaar.

Jade
Jade keek naar Toby. "En wat zei je pa?" "Dat wat we ook zeggen, dat Lacey niet meer welkom is. Ze is eigenlijk nu zijn dochter niet meer." Jade zuchtte diep. "We moeten je pa zien te overtuigen dat Lacey bij hem moet blijven en bij jou." "Dat gaat niet. Mijn pa is hartstikke gelovig. Hij schaamt zich voor Lacey." Jade rolde met haar ogen. "Ik vraag Julia en Jasper wel of ze willen helpen zoeken." Jade liep naar boven en klopte op de deur van Jasper. "Jas en Julia. Toby is hier. Lacey is zoek. Kunnen jullie helpen zoeken?" Ze hoorde de deur open gaan en zag Julia staan. "Jasper moet eerst naar Mike en dan pas gaan we zoeken." Jade zuchtte diep. "Succes met Jasper overhalen." En ze liep weer naar beneden. "Mam?" Riep ze door het huis heen.

Alexis
Alexis keek naar Charlie. "Ik lees altijd fantasy. Ik ben verslaafd aan dat genre. Als je ooit the Hobbit wilt lenen, hij staat in mijn boekenkast." Alexis zuchtte diep en voelde dat ze trilde. "Ik kan het niet. Ik ben veel te bang. Mama zegt dat ik afleiding moet zoeken. Sander komt pas over drie dagen terug. Ik voel me leeg zonder hem. Ik ben banger dan anders. Ik..." Ze zuchtte diep. Ze wist dat Charlie het goed bedoelde. Ze keek de kamer rond en pulkte aan haar shirt. "Goed dan. Maar dan wil ik wel lunch trakteren." En ze glimlachte lichtjes maar ze voelde zich nog wel trillerig.

Lauren

Ze zag dat de vader de krant weglegde zodat beide ouders met er konden praten. Ze had Daley en Liz begroet, waarna Daley zich voorstelde aan de ouders. Alsof die elkaar nog niet kende in al die jaren dat ze danspartners waren. "Wat lief, dank je wel. Dat had echt niet gehoeven. Liz, vermaakt zich wel." Ze gingen samen op de stoel zitten waar Lauren had gezeten. "Aller eerst, deze hele zwangerschap is nep. Ik.. Het is een afleidingsmethode voor Jason. Toen ik hoorde wat die Alexis had aangedaan wilde ik er alleen maar voor zorgen dat die achter slot en grendel kwam. Ik weet dat het niet slim is, maar geloof me ik weet wat ik doe. Daley heeft me ook gewaarschuwd maar ik moest het gewoon doen. Alleen zo blijft Jason bij Alexis weg. Ik ben bezig om bewijs tegen Jason te verzamelen maar ik kon gewoon niet langer liegen. Ik wilde dat jullie het wisten maar zeg plzz niks tegen Alexis en Charlie. Dit moet geheim blijven totdat Jason is opgepakt."

Charlie

Charlie knikte. "Ik zal er over nadenken. Ik wil hierna eerst nog wat films zien en de komende tijd kan ik beter me schoolboeken gaan lezen voor de tentamens." Charlie sloeg de armen over elkaar. "Mama zegt het ook, dus wij gaan afleiding zoeken. Opstaan, jas aan, schoenen aan, tas pakken en wij gaan winkelen. Of ik ga je er bij helpen." Charlie grijnsde. "Daar zeg ik geen nee tegen."

Jasper

"Juul, dat praten bij jou hielp betekent nog niet dat het voor alles en iedereen hielp. Ik wil niet praten. Laat me gewoon met rust.
Er veranderd toch niks. Straks zijn die lui weer vrij en gaan ze gewoon door met waar ze mee bezig waren." Jasper stond op toen ze Jade in de deur opening zag. "Pech! Ik wil Lacey helpen zoeken. Lacey is een vriendin. Me naar Mike sleuren kan nu ook wel een dag langer wachten. Ik ga mee."

Julia
"Ik wilde je alleen maar helpen. Jemig kap eens met dat chagrijnige gedoe. Ik ga je nog een keer helpen." Julia zuchtte diep. "Het spijt me, ik kan niet mee. Ik moet mijn werkstuk over de Gouden Eeuw vanavond voor 0.00 ingeleverd hebben." Jade stak haar duim op. "Okee begrijpelijk." Julia haalde een hand door haar haar en keek naar Jasper. "Praat alsjeblieft met Mike." Zei ze nog en liep toen naar haar kamer waarna ze achter haar laptop ging zitten en verder ging aan haar werkstuk.

Jade
Jade keek naar Jasper. "Bedankt dat je wilt helpen met Lacey zoeken. Toby is helemaal radeloos en weet gewoon niet waar hij moet kijken. Hij maakt zich zorgen, bang dat Lacey zichzelf niet kan redden. Lacey moet haar medicijnen op tijd hebben anders gaat het mis. Daar is Toby dus bang voor." Jade zuchtte diep en dacht na. "Toby vertelde mij dat Lacey graag op rustige plekken is. De boekenwinkel, de bieb, het graf van haar moeder en de roeivijver." Jade keek even naar Toby die knikte. Jade kon zien dat hij niks wilde zeggen, dat hij bang was om te breken. Jade keek naar Jasper. "Wil je zelf zoeken? Of wil je met ons mee?"

Roselyn
"Dus je bent helemaal niet zwanger?" Ze luisterde verder en keek naar Lauren en keek toen naar Gabriel. "Het is inderdaad gevaarlijk dat je dat doet, maar ik ben wel blij dat je eerlijk naar ons bent. Tuurlijk snap ik dat je je zus wilt helpen. Dat willen we allemaal. Maar het moet niet gevaarlijk voor jou, voor ons worden." Roselyn dacht na en keek even naar een foto van haar drie dochters allemaal bij elkaar. "Jason weet dus nog niet dat jij niet echt zwanger bent?" Vroeg ze voor de zekerheid. "Heeft hij de naam van Alexis nog laten vallen?"

Alexis
"Als ik je kan helpen met leren, ik help graag." Ze haalde een hand door haar haar en deed haar rode mutsje goed. Ze zuchtte diep en keek naar Charlie. "Sander zegt het ook al. Hij wilt niet dat ik niks ga doen omdat hij weg is. En daar heeft hij ook echt gelijk in." Alexis stond op en liep naar haar kamer waarna ze haar schoenen aan deed en haar handtasje pakte. "Ik ga alvast mijn jas aan doen. Zullen we met de bus? Of wil je lopen?" Ze liep naar beneden en zag Lauren en Daley in de woonkamer zitten. Ze liep er naar toe. "Mam, pap, Charlie en ik gaan de stad in en we gaan daar ook lunchen." Haar moeder knikte. "Doe je wel voorzichtig lieverd?" Alexis knikte. "Altijd." En ze liep naar de kapstok in de hal en deed haar jas aan. "Charlie kom je?"

Lauren

Lauren knikte. Ze zag de vader kijken met een blik dat die er niet geloofde. "Pa, echt. Ik ben niet zwanger. Ik kan het bewijzen." Lauren knikte. "Ik wilde niet meer liegen." Lauren schudde de hoofd. "Ik weet wat ik doe. Geloof me. Ik bescherm jullie." Lauren schudde nogmaals de hoofd. "En dat komt die niet te weten ook. Ik laat hem denken dat ik een miskraam heb gekregen." Ze keek de ouders spijtend aan. Ze wist dat je daar niet mee moest facken maar ze kon geen zwangerschap nabootsen. Lauren knikte. "Te vaak." Ze voelde de armen van Daley om de heen en keek hem even liefdevol aan.

Charlie

"Lief dat je het aanbied, maar ik red het wel. Het is niet heel moeilijk, alleen heel veel en Jasper helpt met wiskunde. Hij geeft me zins kort bijles." Charlie sloeg een zucht. "En daarom gaat Alexis heel wijs naar hem luisteren." Charlie maakte zich klaar en liep vervolgens naar beneden. "Met de bus. Ik ga nog door naar een vriendin. Hem me boek daar laten liggen." Charlie zwaaide naar binnen. "Ik bescherm er wel.", grapte ze maar ze meende het zeker. Charlie knikte en rende naar buiten en riep na: "Houdoe!"

Jasper

"Juul! Julia, alsjeblieft! Ik..." Jippie! Kon er ook nog wel bij. Nu was die Mike kwijt maar had die ook nog eens met beide zussen ruzie. Jasper knikte. "Geen probleem. Lacey is een vriendin. Ik help graag."
Jasper dacht na. "Ik kan op me fiets zoeken. Dan kunnen we ons opsplitsen." Jasper zuchtte.
"Maar misschien moet ik eerst maar eens me excuses maken. Ik ben dom geweest. Jade, sorry! Ik had er niet meteen vanuit moeten gaan dat Tobias bij die groep hoorde. Ik zat fout. Ik zal netjes mijn excuses maken naar Toby, maar die wil ik ook aan jou aanbieden. Ik ben blij voor je dat jullie een relatie hebben. Het is een goede jongen en niet zo als ik dacht, fout."

Roselyn
Roselyn luisterde verder. "Lauren ik wil dat je hier mee oppast. Je weet hoe Jason is, je hebt het zelf bij je zus gezien. Hij is gevaarlijk." Roselyn keek naar haar man en kromp even in een bij het horen van het woord miskraam. Roselyn zuchtte diep en nam een slok van haar koffie. "Vanaf het moment dat Alexis gedrogeerd thuis kwam wilde ik dat hij achter slot en grendel zou verdwijnen. Nu is er een kans om dat voor elkaar te krijgen. Had je een verder plan bedacht?"

Alexis
"Okee dan niet, ik help graag dat weet je." Alexis keek even naar haar zusje en knikte. "Ik mis gewoon zijn sterke armen en zijn geur. Ik mis alles aan hem. Door zijn aanwezigheid voel ik me gewoon veilig." Alexis haalde diep adem en liep naar buiten. Ze deed haar rode muts goed en keek naar Charlie. "Ik wil naast babykleertjes nog even gewoon winkelen. Naar welke vriendin ga je?"

Jade
Jade keek naar Jasper. "Tis al goed Jasper. Echt. Ik ben al lang niet meer boos op je. En Toby ook niet." Ze gaf haar broertje een knuffel. "Kom dan gaan we naar beneden. Toby legt uit wat er gebeurd is." Ze liepen naar beneden. "Bedankt Jasper dat je me wilt helpen. Na alles wat er gebeurd is." Ze zag dat Toby diep adem haalde en Toby begon te vertellen aan Jasper waarom Lacey was weggelopen. Vanaf het moment dat Lacey dat ze op vrouwen viel tot aan het moment dat ze de deur uit reed. Jade had het gevoel dat Toby iets voor haar achterhield maar dat zou ze later wel vragen. "Lacey moet haar medicijnen innemen. Op dit moment. Door het ongeluk heeft ze een angststoornis gekregen. Als ze haar medicijnen niet inneemt kan ze gaan hyperventileren, ze weeg dan niet meer hoe ze dingen moet plaatsen, ze herkent bekende mensen niet meer. Als ze te lang haar medicijnen niet heeft gaat ze trillen en kan ze duizelig worden, daar kan ze door flauw vallen. Ik bewaar haar medicijnen. Mijn pa let er niet eens op en ik wil Lacey nu nog niet de verantwoordelijkheid geven over haar medicijnen. Ik heb twee potjes. Deze is voor jou." Toby gaf Jasper een potje. "Eentje moet genoeg zijn. Als ze een aanval heeft moet je proberen met haar te praten, lukt dat niet, dan bel je mij."

Lauren

"Ik weet hoe Jason is, ik ken ze broertje maar al te goed. Ik weet wat ik kan doen en laten." Lauren keek de ouders spijtend aan.
"Dat wil ik ook, maar dat kunnen we alleen via deze weg bereiken." Lauren knikte. "Ik heb bijna genoeg bewijs om hem achter slot en grendel te krijgen. Nog even en dan sluit ik het hele spel af, waarbij die opgepakt moet worden. Dat is de bedoeling. Jason voor goed in de cel." Ze dronk de thee op die inmiddels koud was.

Charlie

"Ik red het wel." Charlie sloeg een zucht. Jeey, jippie! Gezellig over vriendjes praten terwijl zij te jong was. Stomme regels van de vader!
Charlie knikte. "Is goed. Wilde ik ook." Charlie keek op de telefoon. "We moeten doorlopen anders missen we de bus." Ze haalde een hand door de haar. "Naar Lisette. Meidenmiddag! Nina en Kim komen ook."

Jasper

Jasper knuffelde jade terug. "Ik wilde gewoon netjes mijn excuses maken. Ik voel me verantwoordelijk."
Jasper liep Jade achterna naar beneden waar Toby hem uitlegde wat er gebeurd was en wat die moest doen. "Komt goed. Ik heb alleen je nummer niet. Voor het geval dat ik Jade niet kan bereiken. En uhh, Tobias. Nog sorry voor een maand geleden. Ik had er niet meteen vanuit moeten gaan dat je net als de rest van je vrienden was." Hij stopte ze mobiel terug in zijn zak. "Ik ga me jas aan doen en me fiets pakken."