My life as a teenager (sfam)

Roselyn
Roselyn keek haar dochter aan. "Je hebt gelijk." Ze keek naar Gabriel. Hij had in al die tijd nog niks gezegd. Ze vroeg zich af wat er nu door hem heen ging. "Lauren hoe kunnen wij je helpen? Wij willen je graag helpen. Dit moet gewoon stoppen, voordat andere meiden zwanger raken." Roselyn keek naar Daley en keek naar Liz die lief met de poppen aan het spelen was. Ze kon zich niet voorstellen dat hier over een paar maanden ook een klein meisje rond zou lopen. Of nou ja rond zou gaan kruipen.

Alexis
"Sorry dat ik het zoveel over Sander heb. Tis gewoon dat ik hem mis." Ze glimlachte en keek naar Charlie. "Ik wilde nog een paar films halen en boeken. Ik ben bijna door mijn leesboeken heen. Nog even en ik kan niks meer lezen dat in mijn boekenkast staat. Dus ik heb gespaard voor nieuwe boeken." Ze glimlachte en knikte en liep een stukje door. "Ow wat leuk, wat gezellig. Een meidenmiddagje, ik heb dat vorig weekend ook met mijn vriendinnen gehad. We hadden een high tea, het was echt super gezellig."

Toby
Toby keek naar Jasper. "Tis al goed Jasper. Ik snap heel goed dat je dacht dat ik er ook bij hoorde. Ik dacht dat het mijn vrienden waren, maar dat waren ze helemaal niet. Ik ben ook blij dat ze nog wel even in de gevangenis zitten. Dit had nooit mogen gebeuren, maar Jasper je mag ook niet je liefde opgeven. Zoiezo moet je de liefde nooit opgeven wat er ook gebeurt. Denk na over de dingen die er gebeurt zijn en ga na wat je nu wilt, wat je hart zegt dat je moet doen, luister niet alleen naar je hoofd. Ik heb dat bij mijn vrienden wel gedaan. Maar toen ik zag wat er gebeurde toen in het park en dat ze Lacey steeds pijn doen, ik kon het gewoon niet meer aan zien. Toen volgde ik mijn hart." Hij keek even naar Jasper en haalde een briefje uit zijn zak. Hij schreef zijn nummer op en gaf het aan Jasper. "Als er iets gebeurt wat je niet kan oplossen, bel me dan. Jade en ik gaan lopen. Bel me als je haar rustig hebt gekregen en als je haar hebt gevonden. We komen zo snel mogelijk." En nadat gezegd te hebben liepen Jade en hij de deur uit.

Lacey
Lacey was hard op zoek naar haar medicijnen. Ze moest ze nu hebben. Ze keek naar Fellow die haar met een scheve kop aan keek en even een jankgeluidje maakte. "Verdomme waar zijn mijn medicijnen?" Ze voelde dat ze trilde en haalde diep adem. Ze keek angstig om zich heen, bang dat er mensen te dicht in haar buurt zouden komen. In haar hoofd flitsten herinneringen terug van het ongeluk. Ze keek naar Fellow. "Zo kijk eens wie we daar hebben." Ze keek om en zag dat het twee klasgenoten van haar waren. Het waren net de klasgenoten die ze niet wilde tegenkomen. "L..Laat me met rust!" Ze haalde diep adem en keek naar Fellow die duidelijk merkte dat Lacey zich niet fijn voelde. Ze begon te grommen. "Och heb je weer last van je probleem? Moet ik je een handje helpen?" Ze duwde haar uit haar rolstoel. "Laat met me rust. Ga weg!" Lacey deed haar handen voor haar oren. Ze werd angstiger, ze moest haar medicijnen hebben. Fellow begon nog harder te grommen. Lacey keek trillerig naar de mensen voor haar. "Wie zijn jullie ga weg!" Fellow begon te blaffen.

Lauren

Lauren zuchtte. "Het is meer dat jullie nu weten waar ik 9 van de 10 keer ben. Als er dan wat mis gaat en ik kan Daley niet meteen bereiken dan weten jullie waar ik ben. Dan begrijpen jullie het als je opeens bijvoorbeeld een vaag berichtje krijg. Dan kunnen jullie me komen halen of de politie bellen of wat dan ook." Ze zag Daley Liz in de gaten houden. "Liz, doe je voorzichtig met de popen?" Liz keek heel droog op en antwoordde nog droger: "Ja!"

Charlie

Charlie rolde met de ogen en sloeg een overdreven diepe zucht. "Sander dit, Sander dat, Sander zus, Sander zo. Ja nu weet ik het wel." Charlie dacht na. "Ik heb nog wel een leuk geschiedenisboek liggen. Als je het heel goed leest kan je meteen mijn proefwerk maken." Ze grijnsde en stak de tong naar de zus uit. Charlie knikte. 'Gezellig! Hebben wij een tijdje terug ook gedaan voor de verjaardag van Kim."

Jasper

Jasper knikte. "Ik ben blij dat jullie niet meer boos zijn. Ik voelde me toch wel rot." Hij luisterde maar half naar wat Toby verder zei. Moest iedereen zich nou zo nodig met hem en Mike bemoeien?
Had iemand er wel eens aan gedacht dat hij er helemaal niet op zat te wachten om het goed te maken?!? Al miste die Mike elk moment van de dag. Maar hij bleef er nog steeds bij dat dit beter was.
Hij zette het nummer van Tobias in zijn mobiel en stuurde een droge hou naar hem zodat hij meteen zijn nummer had. 'Komt goed. Ik ga me best doen, als ik er vind. Waar zal ik beginnen met zoeken? De bieb?"

Roselyn
"Ik vind het goed van je dat je toch eerlijk bent naar ons toe." Roselyn keek even naar Lauren en toen naar haar man. "Gabe zeg nou iets." En ze zuchtte diep. Ze keek naar Liz. "Die poppen zijn al meer dan 17 jaar oud, dus dat maakt niet uit. Ze mag er mee spelen." Roselyn haalde een hand door haar haar en keek naar Lauren. "Tuurlijk, als er iets gebeurt, je hoeft maar een seintje te geven en wij komen er aan."

Alexis
"Nou zeg, wees eens aardig. Sander is een stuk leuker dan Jason." Alexis zuchtte diep en begon te lachen. "Ik heb mijn examen van geschiedenis met een 8 afgesloten. Wil het gerust maken, ik denk alleen dat papa en mama dat niet op prijs zullen stellen." En ze begon te lachen. "Ow wat leuk. Eet je vanavond wel thuis? Ik ga koken vanavond. We eten shoarmaschotel." Alexis keek haar zusje aan en stek haar arm in de hare. "Zo een gezellig zussendagje."

Toby
"Ik word niet heel snel boos. Moet je veel voor doen. Naja op me pa ben ik boos. Hij had niet zo tegen Lacey moeten doen, maar ik ook niet. Ik had nooit boos op haar moeten worden en pa had haar nooit moeten slaan. Als we gewoon rustig waren gebleven was nooit weg gegaan. Maar goed pa is nou eenmaal zo en Lacey komt er ook gewoon niet meer in." Toby zuchtte diep. Hij dacht na. "Je kunt bij de bieb kijken, maar meestal zit ze bij de roeivijver of het graf van mama. Maar goed ik raad aan om bij de roeivijver te kijken. Daar laten ze haar meestal met rust, alleen er kunnen op dit tijdstip klasgenoten van haar zijn en die kan ze niet aan. En zeker niet als ze haar medicijnen niet heeft. Jade en ik ga nu." En hij liep de deur uit samen met Jade.

Charlie

"Ik ben aardig! Ik word alleen gek van jou gekletst over Sander."
Charlie sloeg de armen over elkaar en keek de zus heel onschuldig aan. "Papa en mam hoeven het niet te weten." Charlie knikte. "Lekker!" Charlie grijnsde. Net op dat moment kwam de bus aan. Ze stapte snel in om alvast twee plekken te bemachtigen.

Gabriel

"Wat moet ik zeggen? Ik weet nog steeds niet of ik blij moest wezen met die zwangerschap of boos. Ik kon er geen touw aan vast knopen en nu blijkt het allemaal nep. Ik moet het nog even bevatten. Ik ben blij dat je eerlijk bent en niet meer moet liegen. Maar ben als de doods dat jou ook wat overkomt. Jason is gevaarlijk! Ik heb het zelf gezien. Maar ik hou je ook niet tegen, ik ken je langer dan vandaag. Het enige wat we kunnen doen is hopen dat alles goed komt en er voor je zijn als het nodig is."

Alexis
"Je bent gewoon jaloers. Maar goed ik zou het er niet meer over hebben. Vanaf nu zijn we lekker twee zussen die samen uit zijn." Ze keek naar de bus die kwam en ze checkte in met haar ovkaart. Ze ging bij Charlie zitten en keek haar aan. "Kom dan maken we een selfie." En ze haalde haar mobiel uit haar zak. Ze zag dat Sander geappt had. Dat hij het goed vond dat ze iets leuks ging doen met haar zusje en hij had nog een foto gestuurd van hem bij een groot skelet van een dinosaurus. Ze begon te lachen en liet de foto aan Charlie zien. "Geniaal. Hij heeft het dus duidelijk naar zijn zin." Ze deed hem weg en haalde de camera van haar mobiel tevoorschijn. "Okee lachen!"

Roselyn
"Precies zoals Gabriel zegt. Jason is gevaarlijk. Dus pas alsjeblieft op. Je weet hoe hij tegen Alexis is gaan doen en wat hij gedaan heeft. Dus kijk uit, hij doet dingen met je waar je bij staat." Roselyn zuchtte diep en keek naar Lauren. "Weet jij of hij dit met meerdere meisjes heeft geflikt? Of was Alexis een van de weinige? En heeft hij jou pijn gedaan?" Ze wilde het graag weten. Ze wilde niet dat haar dochters pijn werden gedaan. Haar blik ging naar Daley. "En wat is jou rol in het plan?"

Lacey
Lacey keek naar Fellow die vaag voor haar werd. Ze keek naar de meiden bij haar. Fellow begon nog steeds te grommen. Ze voelde een klap in haar gezicht en hoorde haar vaders stem weer. Ze beefde. "Niet doen, doe me geen pijn." Ze keek angstig naar de vage gedaantes om haar heen. Fellow begon te blaffen. Ze Fellow geleerd dat ze nooit iemand mocht bijten, om welke reden dan ook. Op dit moment had ze wel gewild dat Fellow de meiden beet. Ze werd aan haar haar getrokken en meegesleept. "Stop alsjeblieft!" Ze werd gek, ze kon de meiden niet goed plaatsen, herinneringen flitsen langs haar heen en trillingen werden erger. "Hey wegwezen! Laat dat meisje eens met rust!" Er werd nog geschreeuwd en daarna gingen de meiden weg. Iemand stond voor haar. "Kom maar meisje. Gaat het?" Ze zag een hand dat naar haar uitgestoken werd maar ze sloeg hem weg. "Ga weg! Ga weg!" Ze haalde met trillende handen haar mobiel tevoorschijn en probeerde Jasper te bellen. "Kom meisje ik help je in je rolstoel." Fellow blafte niet meer en gromde ook niet meer. Lacey schudde haar hoofd en schuifelde naar haar rolstoel. "Ik zeg laat me met rust!" Ze beefde. "Meisje ik wil je geen pijn doen." Lacey schudde haar hoofd en keek angstig om zich heen, ze moest die medicijnen hebben. "J..Jasper help me...I..ik ben bij de roei...." En daarna werd alles zwart, haar mobiel viel uit haar handen. Fellow begon te piepen.

Charlie

"Ik ben niet jaloers!", sprak ze boos. Al ging ze mooi niet zeggen dat het wel zo was. Ze zette het vervolgens op sprinten om de bus te halen en een plekje te bemachtigen. Charlie schudde de hoofd. Ze stak de tong al uit naar de camera maar blijkbaar moest Alexis de WhatsApp checken. Charlie sloeg een overdreven diepe zucht. Ze rolde met de ogen en antwoordde heel ongeïnteresseerd:" oké...!" Ze keek dan nu ook boos naar de camera. Alexis had wat belooft en kwam het nu al niet meer na.

Lauren

"Dat weet ik! Ik ben niet gek en weet waar toe die in staat is.
Hij moet het eens wagen. Dan sla ik hem neer waar die bij staat.
Maar krijgt die niet zo makkelijk. "
Lauren dacht na. " Ik weet het niet. Ik heb wel eens gehoord dat er een meisje voor Alexis was die een kind van Jason heeft. Maar of dat waar is. Er komen wel andere meiden maar of die daar wat mee flink als ik er niet ben. Dank helaas van wel want we mogen niet met elkaar spreken. " Lauren schudde de hoofd. "Hij heeft niks gedaan tegen mijn wil."
Lauren keek van de moeder naar Daley. "Niks! Daley is hier zwaar op tegen, maar hij kent mij langer dan vandaag. Hij bescherm me en we praten er over. Zijn zus Komende heeft mij haar echofoto's gegeven. Zij is zelf zwanger."

Jasper

Jasper was net onderweg naar de bibliotheek toen zijn mobiel af ging. Hij stapte af en ging op de stoep staan om vervolgens op te nemen. " Met Jasper?" Hij hoorde Larry heel ver in de verte en verstond net de hint naar de plek waar ze was. Toby had het over de roeivereniging gehad. Hij stapte weer op zijn fiets en reed zo snel als die kon naar de vijver. Daar aangekomen smeet die zijn fiets aan de kant. " Felle braaf." Hij dankte de persoon die had geholpen. " Lance, ik ben het Jasper. Rustig maar. Kijk eens, ik heb je medicijnen bij mij. Die heeft Toby mij gegeven. Kom maar dan neem je ze in. "

Alexis
Alexis keek naar de foto en zag dat Charlie boos keek. "Sorry Charlie, ik had beloofd om het niet meer te doen. Bij deze doe ik het niet meer en gaan we er een hele leuke ochtend van maken." Ze gaf haar zusje een kus en een knuffel en keek haar aan. "Beloofd." Zei ze zachtjes. Alexis deed haar mobiel weer in haar handtasje en keek even naar de mensen in de bus. Ze had het gevoel dat ze aangekeken werd. Ze zag twee oude klasgenoten van haar en zwaaide naar hen maar ze negeerde haar. "Ze denken allemaal dat ik dit gewild had of zo. Ik word er gek van." Alexis keek naar Charlie. De bus begon te rijden. "Ik heb een leuk jurkje gezien bij de h&m bij de positiekleding. Ik hoop dat ze die hebben. Heb jij Mockingjay trouwens al gezien?"

Roselyn
"Ze zijn met meer Lauren. Het is niet alleen Jason. En ze drogeren je als je niet oplet. Ik wil gewoon dat je niks overkomt, ik wil dat jullie alle drie niks overkomt." Ze keek naar Gabriel en pakte zijn hand. Ze wilde even zijn steun. De laatste paar maanden sliep ze slecht. Ze had steeds nachtmerries, ze droomden elke keer dat ze alle drie haar dochters verloor. Ze keek naar Daley en toen naar Lauren. "Wanneer wil je hem pakken? En denk je niet dat Jason er achter komt?"

Lacey
Lacey zag een wazig persoon die bij haar stond. Die persoon vertelde dat hij Jasper heette. Ze zag flitsen van een jongen in het park. Die ze had leren kennen. Ze keek hem bang aan. "Jasper ben jij dat echt?" Fellow legde haar kop op haar been. Ze voelde het niet maar zag het wel. "Mama?" Ze zag haar moeder voor zich en hoorde de gil van haar moeder in haar hoofd. Ze deed haar handen voor haar oren en keek naar Jasper. Ze wilde die gil niet meer horen. Ze wilde die pijn niet meer. "Medicijnen?"

Charlie

Charlie sloeg de armen over elkaar. "Pff! Dat zei je net ook en toen liet je meteen daarna die foto zien. Beloofd is beloofd!"
Ze hield er niet van als mensen hun afspraken niet nakwamen.
Charlie draaide zich om naar de klasgenootjes van Alexis. Ze zwaaide overdreven met een bigsmile. "Laat ze lekker denken wat ze willen. Ze denken nu vast dat ik gestoord ben. Boeiend!"
Ze draaide zichzelf weer terug. "Ik had daar een leuke trui gezien dus dat komt mooi uit." Charlie schudde de hoofd. "Morgen! Dan ga ik er heen met Kim. Heb jij hem wel gezien?"

Daley

Daley tilde Liz op schoot die naar hem toe kwam gelopen met de duim in de mond en de ander een pop. Ze keek Roselyn met grote ogen aan. "We willen allemaal dat er niks overkomt en weten dat het een dom plan was en dat het elk moment fout kan gaan. Maar ze kan nu niet meer terug en moet het afmaken." "Over een maand heeft ze die, Liz oren dicht!" en legde zijn handen op Liz de oren. "Klootzak te pakken en zit die voor goed achter slot en grendelen. Dan is alles voor bij! Het mag niet voor niks zijn geweest."

Jasper

"Ja, ik ben het echt. Rustig maar! Ik ben bij je. Follow is hier." Hij wreef troostend over de rug. "Kom, ik til je weer in je rolstoel." Hij wachtte Lacey de reactie af. Hij zou er niet zomaar gaan optillen.
"Het zal je helpen. Dan word je weer rustig. Vertrouw me maar." Hij haalde zijn mobiel uit zijn zak en appte Jade en Toby snel. Hij zei maar niks tegen Lacey voor ze nog boos was op Toby.

Alexis
Alexis zuchtte diep. "Ik weet dat ik het net gezegd heb. Tis alleen dat ik het gewoon niet los kan laten, dat hij er niet is. De psycholoog zei ook al dat ik me op iets anders moest gaan richten, dat ik na moest gaan denken hoe ik mijn leven wil hebben na de geboorte van Molly. Weet ik veel hoe ik het dan wil doen, dat zie ik dan wel." Ze zuchtte diep. "Ja die Jason, van ballet. En hiervoor had ze ook al een relatie met Max." Ze draaide zich om en zuchtte diep. "Leugens. De enige jongen waar ik nog meer een 'relatie' mee heb gehad was Timmy. In de kleuterklas." Zei ze zachtjes maar wel zo dat Charlie haar kon horen. "Zij hebben het met meerdere gedaan... Wie hier nou de slet?" Ze rolde met haar ogen en keek naar Charlie. "Nee nog niet, ik weet ook niet zo goed met wie ik er naar toe ga."