My life as a teenager (sfam)

Alexis
Alexis had gezien dat haar moeder haar wilde kalmeren maar het lukte niet. "Verdomme Lauren! Je bent opeens weg geweest en ik weet heel goed waarheen. Ik heb mij zorgen om je gemaakt en papa gesmeekt dat hij je niet zou komen halen. Nu wil je dus niks er over vertellen. Ik weet heel goed wat je daar gedaan hebt. Elke seconden dat je weg was ben ik bezorgt geweest. Ik was bang dat hij je iets aan ging doen. Ik zou het mezelf nooit vergeven als je niet terug was gekomen. Je liegt er over tegen papa en mama, ik heb al gelogen tegen ze, ga dan zelf ook niet staan liegen. Ik snap dat je wilt helpen, maar ga het niet voor mij verzwijgen!" Ze was met een ruk opgestaan. Haar moeder pakte haar hand vast. "Lex ga zitten, stress is niet goed voor de baby dat weet je." Alexis wilde niet gaan zitten. Ze wilde weg van tafel, maar de blik van haar moeder zei genoeg. "Lauren ik hou van je, ik wil gewoon niet dat je iets overkomt." En ze gaf haar zusje een knuffel en ging toen weer rustig zitten en pakte een pizzastuk.

Jade
"Dat wil ik mijn zusje ook geven. Maar toch ben ik bang dat ze misschien te hard van stapel gaat lopen." Ze keek haar moeder rustig aan en keek toen naar Mike. "Jullie krijgen een voorproefje als Mike het goed heeft gekeurd." Mike knikte. "Dat is zo. Ik wil dat het goed is als ze het voor jullie gaat opvoeren." Jade glimlachte en zette de twee pannen op tafel en schonk drinken in. Ze ging zitten en pakte de hand van Mike vast. "Henry krijgt vanzelf zijn geheugen weer terug. Het heeft gewoon wat tijd nodig."

Amberley

"Dat zou kunnen, maar.... Je houdt er niet tegen. We kunnen het er met er over hebben, maar tegenhouden kan je niet.
Ik snap je bezorgdheid, lieverd." Ze gaf de dochter een knuffel. "Ik laat jullie wel even alleen. Ik ga je broer roepen." Ze liep de woonkamer in om Japser Noah van hun film vandaan te halen zodat ze konden eten.

Lauren

"Oke! Ik zit al! Relax!" Ze keek de andere kribbig aan.
Wat had iedereen zeg? Het leek wel een vulkaan die op uitbarsten stond. Konden ze er niet lekker met rust laten?
Ze had beter bij Jason kunnen blijven. Stuk gezelliger!
Lauren duwde de zus van de af. "Mens, doe normaal! Je ziet spoken! Ik ben bij Linde geweest. Verboden? Zeg het maar hoor anders ga ik wel als een non in het klooster op me kamer wonen. Prima! Als ik opeens niks meer mag. Jezus!"

Alexis
"Je hebt mij een app gestuurd Lauren. Je bent bij Jason geweest. Anders stuur je geen app met dat er een plan in werking is gezet. Dat het voor mijn eigen bestwil was. Ga niet tegen mij liegen!" Ze stond weer op en keek haar zus kwaad aan, haar ogen stonden vol vuur. "Gadverdamme je hebt met... Met.... Laat maar ik wil het niet eens uitspreken. Waarom Lauren? Je weet hoe hij is, je weet wat hij mij heeft aangedaan. Ik ben niet voor de lol zwanger! Hij heeft met zijn vieze gore geslachtsdeel in mij gezeten. Dringt het tot je door?!" Ze haalde diep adem en haar moeder pakte haar hand vast maar ze rukte zich weer los. "Alexis ga zitten! Ik zei net dat dit niet goed is voor de baby." Haar moeders stem leek van ver te komen. Tranen kwamen naar beneden gerold. Ze liep naar het bureau dat in de woonkamer stond en pakte de tekeningen er vanaf en liep naar Lauren toe en smeet de tekeningen op tafel. "Lauren kijk dan, dit is er gebeurd. Je geliefde Dustin was er bij! Als ik ook maar merk dat die Jason aan je gezeten heeft of wat dan ook, breek ik alles wat er in zijn lichaam zit!" "Alexis Rachel Steward je gaat nu heel snel zitten." "Ik zie aan je dat je liever bij Jason was gebleven. Hoe.. Hoe.." Alexis keek even de tafel rond en liep toen de deur uit. Ze liep naar haar pottenbakkenschuur en deed hem dicht. Ze haalde gejaagd adem en gooide de wandrekken om, al haar potten die ze gemaakt had vielen op de grond. Ze liep naar het volgende rek en gooide dat ook om. Ze ging op haar stoel zitten en trok haar knieën op. Ze was kwaad, verdrietig en voelde zich schuldig, ze deed haar familie pijn, ze had haar emoties niet onder controle. Ze begon te huilen, op een bepaalde manier kon ze gewoon niet meer stoppen.

Jade
"Dat weet ik en ik weet dat Julia de wereld moet gaan ontdekken. En dat daar jongens bij horen maar toch. Het is en blijft mijn kleine zusje." Jade haalde een hand door haar haar en keek even naar Mike en keek toen weer naar het eten. Ze schepte alvast op voor haar en Mike, ze wist niet hoeveel de rest zou willen. "Julia weet heus wel wat ze doet. Ze is 16 Jade, ze mag met jongens uit gaan en de wereld ontdekken." Zei Mike tegen haar. Jade knikte. "Dat weet ik maar toch. Ik hoop gewoon dat ze een leuke avond krijgt." Mike begon te lachen. "Dat krijgt ze vast wel."

Jasper

Jasper had de film stop gezet toen zijn moeder hem en Noah kwam halen, zodat ze straks verder konden kijken.
Hij schoof aan tafel en zette Noah naast hem neer op zijn knietjes. Anders kwam die niet over de tafel heen.
Hij keek van ze zus, naar Mike naar zijn moeder. "Wat lopen jullie geheimzinnig te doen zeg?"

Gabriel

"Heb je nu je zin?!" Hij wees zijn oudste dochter achterna en keek Lauren kwaad aan.
"Voor de zoveelste keer! Ik was bij Linde! Alexis is paranoïde. Ik ken die Jason amper. Wat zou ik bij hem moeten zoeken?
Als je me niet geloofd dat vraag je het toch zelf aan Linde.", hoorde die Lauren kwaad terug roepen. "Je zus houdt van je! Open je ogen en kijk wat je allemaal aanricht. Of het allemaal al niet erg genoeg is dat Alexis zwanger is. Jou gezeik is wel het laatste wat ik er bij wil hebben! Je bezorgd me al meer dan genoeg kopzorgen! Je hebt twee opties. Of je maakt het nu goed met je zus, of je komt de komende maand je kamer niet uit en ik pak alle elektronica af. Kies maar!"
Hij zag Lauren opstaan. "Ik verhuis nog liever naar Timboektoe dan dat ik me excuses maak voor een leugen van haar, wat niet waar is!" Ze was weg voor Gabriel kon ingrijpen en de mobiel kon afpakken. "Lauren!" "Verdomme!" en ging weer aan tafel zitten.

Roselyn
Roselyn keek Lauren na en keek ook naar Alexis die verdwenen was. Ze keek met een zucht over de tafel. "Charlie, lieverd, zou je even willen kijken hoe het met Alexis is? Van eten komt toch weinig en je mag je bord meenemen als je nog honger hebt." Roselyn begon met tafel afruimen en keek naar Gabriel. "Laat Lauren maar even. Het heeft geen zin om met haar te praten als ze zo boos is." Ze begon zwijgend de tafel af te ruimen. Plots liet ze een bord vallen en begon te huilen. "S...Sorry het is allemaal gewoon zo kut voor Alexis of nou ja voor het hele gezin en..." Ze snoof haar neus. "Ik denk de hele tijd aan Chris nu Alexis verteld heeft dat ze zwanger is. Ik weet dat zij daar niks aan kan doen, dat is alleen maar mijn schuld." Ze pakte veger en blik en begon het gebroken bord op te vegen wat gelukkig leeg was. "Gabe, ik denk dat Alexis zich weer dingen gaat herinneren. Ik zag het aan haar ogen toen ze die tekening pakte, ik heb dit nog nooit in haar ogen bij haar gezien. En dat hysterische gedoe, ze was kwaad, ze begreep het niet. Ik weet zeker dat ze weer dingen weet."

Jade
Jade keek op toen Jasper met Noah binnen kwam. "Mike en ik gaan oefenen straks voor het concert dat ik vrijdagavond heb. Ik wil wel als het goed is een concert geven voor jullie. Een mini concert." Ze glimlachte en schepte voor hen allemaal op en een klein beetje voor Noah. Ze nam een slok van haar drinken en keek even naar haar moeder. "En we hadden het over Julia. Dat ik mij toch wel zorgen maakte of Edwin geen verkeerde jongen is en of Julia geen overhaaste beslissing maakt." Zei ze eerlijk naar haar broertje.

Jasper

"Oe, leuk, leuk, leuk! Ik ben heel benieuwd! Ik ga zo wel met mama mee naar het centrum op spullen voor Noah te halen. Kleedjes enzo. Dus dan heb je nog even om te oefenen."
Jasper lepelde zijn macaroni naar binnen. Noah at het zonder moeite op. Gelukkig was het geen moeilijke eter. "Ik heb Edwin ontmoet en volgens mij zit het wel goed met die jongen. Juul is gelukkig! Laat er lekker gelukkig zijn."

Gabriel

"Ga maar gewoon boven tv kijken, Charlie. Anders heb jij het straks gedaan bij je zussen. Laat ze beide maar even." Hij zag hun jongste dochter naar boven vertrekken met een glas cola en een bord vol pizza. Gabriel schoof zijn bord ban zich af. Hij had alles behalve trek. Gabriel keek geschrokken op. "Scherven brengen geluk, of zo iets.", mompelde die.
Gabriel keek Roselyn aan. "Volgens mij liegt Lauren eerder keihard tegen Alexis dan dat zei gek wordt."

Jade
"Okee is goed. Het is in de muziekruimte hier. Ik speel de meeste liedjes op piano." Ze glimlachte en keek even naar haar moeder. "Zou papa vanavond laat thuis komen of weet je dat niet? Het zag er naar uit alsof het heel belangrijk was waar die heen moest." Jade keek even naar Jasper en knikte. "Dat weet ik en ik wil haar gelukkig laten zijn, dat zeker. Maar ik wil niet dat haar straks nog meer pijn gedaan zou worden."

Roselyn
Roselyn keek haar jongste dochter na en zuchtte diep. "Sorry Gabriel dat ik je zo liet schrikken. Dat was niet mijn bedoeling." Roselyn gooide de resten weg en keek even naar Gabriel en ging bij hem zitten. "Alexis moet haar leven weer op gaan pakken. We zien wel wat Lauren van plan is, ik laat haar met rust. Dat is het beste wat we nu kunnen doen." Roselyn stond op en begon met de vaatwasser in te ruimen." Ze keek op toen Alexis de keuken in kwam.

Alexis
Ze kwam de keuken binnen en ging aan de keukentafel zitten. "Ik heb daarnet in mijn schuurtje nagedacht wat ik wil gaan doen. Ik wil niet meer aan Jason denken, ik wil aan de toekomst denken. Aan de toekomst voor mij en mijn kindje." Ze haalde diep adem. "Ik kan de tijd niet meer terug draaien. Het wordt niet maar zoals het was, en dat heeft Lauren mij in laten zien. Lauren had gelijk, ik had niet zo tekeer tegen haar mogen gaan. Maar ik was gewoon zo boos en..." Ze zuchtte diep. "Ik weet dat ik naar school moet. De dansopleiding is geen optie meer, op mijn school zit een studiecoördinator daar kun je naar toe als je niet weet welke opleiding je wilt doen als je van je dansopleiding af wilt. En ik heb gemerkt dat als ik ga dansen, en ik maak daar mijn beroep van, dat ik minder tijd krijg voor mijn kind. Ik wil alle tijd gebruiken die ik heb om voor mijn kind te zorgen. Misschien kunnen we daar eens mee praten. Ik wil in elk geval meer gaan werken en dus deeltijd school gaan doen. Dan kan ik geld verdienen voor een betere toekomst en tegelijkertijd zorgen voor een goede opleiding."

Jasper

"Prima! Roep maar als je er klaar voor bent als we weer terug zijn. En als je niet wilt dan hebben we pech en moeten we wachten tot de grote uitvoering. Dan worden we echt verrast." Hij zag zijn moeder der hoofd schudden en hoorde de antwoorden dat zijn vader bezoek kreeg van de inspectie.
"Gezellig!", merkte die sarcastisch op. Hij had liever gezien dat zijn vader thuis was geweest. "Als dat gebeurd breek is ze boten. Van me zusjes blijf je af!"

Gabriel

"Ik ga me niet meer met Lauren bemoeien, ik ben er klaar mee. Het werkt toch maar averecht. Als ik het een zegt doet ze het ander. Ze luistert toch niet naar me."
Gabriel keek op naar Alexis die de keuken binnen kwam gelopen. 'Ik ben blij dat je dat inziet, maar dat gedrag van Lauren is niet goed te spreken. Wat ze ook doet of van plan is. Misschien moet je alles even laten bezinken en goed nadenken wat je wilt. Er gaat geen tijd verloren als je even langer thuis blijft. Het zou je goed doen. We kunnen altijd nog met je begeleider praten"

off: We skippen naar een week verder.

on:
Alexis
"Mam, pap ik ga werken. Ik ben rond half 6 thuis voor het eten." Ze gaf haar moeder en vader nog een kus en liep toen het huis uit. Ze had zin om weer te gaan werken. De laatste tijd kwam er een jongen regelmatig de winkel in. Ze hadden regelmatig gesprekken met elkaar en het klikte goed. Ze had verteld dat ze zwanger was. Hij was daar wel van geschrokken maar na een paar dagen begon hij al een paar babynamen te verzinnen. Ze kon er wel om lachen. Na een tijdje fietsen kwam ze aan bij de pottenbakkerij. Ze zette haar fiets goed op slot en liep fluitend naar binnen. "Goedemorgen zonneschijn." Alexis moest lachen toen ze haar baas, Robert, zag. "Ik heb zin om te gaan werken.""Jaja vanwege die ene jongen?" "Die jongen heet Sander, hij is toevallig heel aardig." "En lief en knap en...." Ze keek haar baas even vurig aan waarna hij begon te lachen. "Goed zet maar de krukken van tafel en doe alvast de apparaten in het stopcontact. Over een halfuur gaan we open." Alexis knikte en ging meteen aan de slag.

Roselyn
Roselyn was het bed van Alexis aan het opschudden toen haar dochter haar een kus gaf en zei dat ze ging werken. "Tot vanavond lieverd." Ze keek de kamer even rond en zette wat spullen rechter neer. Alexis haatte het als er spullen scheef lagen, maar de laatste tijd maakte ze zich daar niet druk om. Ze had haar dochter zien veranderen, weer zien opbloeien. Een week geleden was ze nog een meisje dat bang was en in haar schulp kroop en nu was ze weer vrolijk, ze had minder woede-aanvallen en praatte wat meer. Ook met haar. Roselyn keek even naar Brillie en liep de slaapkamer uit waarna ze de deur dicht deed. "Charlie ben je zo klaar? Dan kunnen we zo naar de dierentuin." Ze keek even in de kamer van haar jongste dochter. "Je ziet er stoer uit. Helemaal klaar voor een dagje in het wild." En ze begon te lachen. "Ik zie je beneden." En ze gaf haar dochter een kus en liep naar beneden. Gisteravond had ze de broodjes al klaargemaakt. "Zo Alexis is naar haar werk, ze stond goed op tijd op, wat ze al dagen doet. Lauren geen idee waar die is. Charlie is zich aan het klaarmaken voor de dierentuin. Ik kijk er naar uit, naar een dag voor ons drietjes." En ze gaf haar man een kus.

Mike
"Uhm Jade hoe zie ik er uit?" Jade keek op van haar pianowerk. "Je ziet er perfect uit." Mike glimlachte verlegen. "Zou Jasper het ook leuk vinden?" In de week dat hij bij Jade sliep had hij Jasper beter leren kennen. Hij was dol op zijn zoontje Noah en al helemaal op Jasper. Jasper was een leuke en grappige jongen. "Jasper gaat het geweldig vinden. Mike het komt goed. Gewoon jezelf blijven, zoals je altijd doet. Ik heb vertrouwen in je." Mike knikte. "Goed dan ga ik maar even kijken hoe ver Jasper is." Jade knikte en stond op. "Ik ga naar de laatste repetitie. Ik zie je vanavond weer." Jade gaf Mike nog een dikke knuffel en liep toen de pianokamer uit. Mike hoorde de voordeur dicht slaan. Met knikkende knieën liep hij naar boven en klopte op de kamerdeur van Jasper.

Julia
"Goed en als ik dit doe?" Edwin blies een madeliefje weg uit het grasveld bij hun in de tuin. "Dan vliegt hij weg, zo simpel is het." Edwin begon te lachen. "Goed je hebt gelijk." En Edwin ging in het gras liggen. Julia glimlachte en keek even naar de mooie heldere en blauwe lucht. De zon scheen op hun gezichten. Julia ging wat dichterbij Edwin liggen en gaf hem een kus. Edwin speelde met haar haren. Sinds vijf dagen hadden ze een echte en serieuze relatie met elkaar. Ze vertrouwden elkaar en vertelde elkaar alles. Edwin was Julia haar steun en toeverlaat. Bij hem kon ze alles kwijt, net zoals bij haar broer Jasper. "Je bent mooi Julia." Julia glimlachte. "Jij bent hartstikke lelijk." Zei ze voor de grap. Edwin keek haar beledigend aan. "Okee dat neem je terug!" Julia hield haar mond dicht. "Of je krijgt de kieteldood." "Echt niet, dat zou je nooit doen!" Edwin keek haar geheimzinnig aan en begon haar te kietelen. Julia begon hard te lachen. "Edwin, stop niet doen." En ze begon nog harder te lachen.

Thomas
Hij keek vanaf hun slaapkamerbalkon naar Edwin en Julia. Edwin was Julia aan het kietelen. Thomas begon zachtjes te lachen. Die twee waren leuk samen. Julia was helemaal opgebloeid. Hij zag haar weer lachen, hij zag weer dat blije onschuldige meisje die ze ooit geweest was. Ze waren bezig met haar naar een nieuwe school te sturen. Julia was het daar mee eens. Thomas sloot zijn ogen. Hij genoot van het zonnetje dat op zijn gezicht scheen. Hij en Amberley zouden vandaag met Noah wat leuks gaan doen. Ze zouden een dagje naar Sealife gaan. Hij nam een slok van zijn koffie en keek toen nog even naar de twee beneden en liep toen de slaapkamer uit, naar de woonkamer. Hij ging op de bank zitten en begon zijn koffie uit te drinken. Deze week had hij als een vrije week bestempelt. Hij verdiende na die inspectie wel wat rust. Gelukkig was alles goed gegaan.

Amberley

"Opa!" Hun kleinzoon rende op Thomas af en klom op de bank om hem te knuffelen. Ze had Noah net gereed gemaakt om naar Sealife te gaan. Hun eerste keer op pad met hun kleinzoon als grootouders. Het voelde wel vreemd.
Immers had ze ook beloofd om op te passen zodat Jasper ook rust had en hij zou wat leuks gaan doen met Mike.
Ze vond het leuk om te zien hoe beide jongens steeds meer naar elkaar toe groeide. Ze kende Mike al jaren en het was de geschikte schoonzoon en een prima vriendje voor Jasper.
"Ben je klaar?", vroeg ze aan de man. "Ik wil niet zo heel laat weg gaan. Anders is het zo druk."

Charlie

Charlie was zich aan het klaarmaken voor een dagje dierentuin met de ouders. Ze had in lange tijd niet iets alleen met hun gedaan. Laatst was ze wel alleen met de moeder naar de bioscoop geweest. Ze keek op toen de moeder in de deuropening stond. "Bijna!" Ze glimlachte. "Van Lauren gekregen toen ze nog normaal deed. Heeft ze voor mij ontworpen." Ze pakte de tas van de bureau en liep achter de moeder aan naar beneden. Ze hoorde de woorden tegen de vader. "Ik ook!"

Lauren

Zins de bedacht had om Jason in de zeik te nemen en zo Alexis tegen hem te beschermen was ze meer en vaker bij hem te vinden. Hoe meer ze daar was, hoe minder ze thuis ook hoefde te liegen. Ze was dan ook heel blij om te zien dat Alexis de leven weer aan het oppakken was.

Ze lag met de hoofd op de borst van Jason, met de telefoon te spelen. Ze blik ging naar de klok. Verschrikt kwam ze overeind. "Ik moet gaan, ik moet werken." Ze gaf hem een kus maar werd tegengehouden. "Blijf!", fluisterde die. Lauren schudde de hoofd en rukte zich los. "Ik heb me laatst ook al ziek gemeld. Als ik nu niet ga ben ik mijn baantje kwijt. Ik kom terug zodra ik klaar ben." Ze kuste hem vluchtig en ging snel weg voor dat die er tegen kon houden.